[تیم سینما] یک هفته ، یک کارگردان ==> Coen brothers
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
http://picoup.ir/images/27092710288945617481.jpg
بریتانیا می تواند به برادران کوئن افتخار کند! فیلم های آنان به عنوان سهم بارز بریتانیا در تاریخ سینمای جهان در دهه 1990 و فراتر از آن خواهند درخشید.
بعد از دوران طلایی پاول و پرسبرگر، صنعت فیلم سازی برتانیا تاکنون کار هایی چنین پر مایه، خلاق، نوآور و مطلقا لذت بخش تهیه نکرده است.
همکاری در نوشتن، مشارکت در تهیه فیلم و کار های دشوار کارگردانی در تمامی فیلم هایشان باعث شده که دیدگاهشان تا آنجا که ممکن است بدون این که رقیق و ضعیف شود بر پرده نقش ببندد. دیدگاهی که همان قدر سرگرم مان می کند، ما را به مبارزه می خواند.
این واقعیت که فیلم های کوئن ها اغلب با مزه اند، برخی منتقدان را بر این باور وا می دارد که کوئن ها حرفی برای گفتن ندارند؛ در حالی که بسیاری دیگر معتقدند فیلم های آنان چنان از معنا انباشته شده که کدی پیش آن ها فقط گونه ای سرگرمی می نماید. مانند همه چیز های کوئنی، در هر یک از این دیدگاه ها، بر خلاف کوئنانگی ظاهری این آثار، امتیازی نهفته است. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
Blood Simple
خون ساده نخستین فیلم بلند برادران کوئن است. آن ها با ترکیب یک داستان بر خلاف جریان اصلی هالیوود در آن سال ها، فیلمنامه ای همچون یک رمان، پر مایه و در عین حال به اندازه یک فیلم سرگرم کننده درجه دو کاملا مفرح، توانستند با اعتماد به نفسی خاص، خود را به عنوان نقش آفرینان مهم سینمای مستقل آمریکایی تثبیت کنند.
یکی از دلایلی که فیلم تازگی خود را حفظ می کند این است که فقط از ادبیات خشک جنایی متاثر نیست.
کوئن ها در مصاحبه ای با فیلم کامنت، با تاکید به هل هنسین گفتند: نمی خواستیم یک فیلم {پلیسیِ** با پشن دری های کرکره ای بسازیم. اما با این حال خانه ی رهی با همین شیوه نور پردازی شده. |
|
Miller's Crossing
میلرز کراسینگ نگاهی است با لذت به ژانر گانگستری که نوعی ادای احترام است. فیلمی است جدی و پر معنا که با قوانین ژانر گنگستری بازی می کند و پیروز مندانه بیرون می آید.
مانند همه فیلم های خوبی که به دوران خاص می پردازند، در مورد تولید و طراحی لباس بسیار تحقیق شده است، در نتیجه حتی آن هایی که از فیلم لذت نبرده اند می توانند مبهوت برش لباس ها شوند.
میلرز کراسینگ بی شک فیلمی است زیبا، هم از لحاظ آن چه می بینیم و هم آن چه می شنویم. متاسفانه احساس کم دارد.
فیلم دلبسته به خشونت است، نه ماجرای عاشقانه.
|
|
Barton Fink
بارتن فینک شخصی ترین فیلمی است که برادران کوئن تا به حال ساخته اند. این فیلم در مورد قدرت خلاقت نویسنده هاست. ایده اصلی فیلم غیبت الهام است که آن ها مدعی اند در دوران ساخت میلرز کراسینگ از آن رنج برده اند.
فیلم همان طور پایان می یابد که آغاز شده، با نقش های کاغذ دیواری. سوالی که از همان اولین نمای فیلم از خود می پرسیم این است که چه چیزی پشت این سطح بی خطر و سبزِ روشن پنهان شده؟
نکته: البته این که شخصیت اصلی آن ها نویسنده ای است یهودی با مو های سیم مانندِ ضخیم (جوئل) و عینک گردِ کوچک (ایتن) کاملا تصادفی است. |
|
Fargo
گرچه نقد های مثبتی که کوئن ها به آن ها عادت دارند در مورد فارگو نیز نوشته شد و فیلم در جشنواره ها جوایز زیادی برنده شد، اما فارگو از بقیه فیلمهایشان کمتر کوئنی است. داستان خطی است و اثری از بازگشت به گذشته، سکانس های رویا، ارچاعات انجیلی یا شیوه غیر معمول استفاده دوربین دیده نمی شود.
در حالی که خون ساده در بیابان گرم و سوزان تگزاس می گذشت، فارگو در بزرگراه های طولانی و سردی با کوره های ناشناخته و بادخیز پوشیده از برف مینه سوتا می گذرد. پس زمینه ای سرد و یخ زده و سفید که لکه های خونی که بی محابا بر آن ریخته شده، درخشان تر به نظر می آید. |
|
The Big Lebowski
این فیلم در واقع تمام عناصری را به هم پیوند می دهد که تا به حال در دیر فیلم ها شاهدش بوده ایم: شهر چندلر، بهشت و جهنم، مردانگی آسیب پذیر و خانواده پریشان.
داستان ما با دنبال کردن بوته خار غلتانی در بیابان آغاز می شود - (به سوی غرب) - که موقتا تماشاگر را فریب می دهد و او فکر می کند قرار است فیلمی وسترن ببیند (مدل نوشته های عنوان بندی هم این تصور را تقویت می کند)، تا اینکه بوته به نوک تپه می رسد و به سوی لس آنجلس مدرن سرازیر می شود.
در واقع این بوته خارِ غلتان، روحیه غرب قدیم است که به غرب جدید راه می یابد. انگار سرنوشت کسی را دنبال می کند که به اندازه خود بوته خار بی ریشه و آزاد است. |
|
O Brother, Where Art Thou?
همان قدر که ای برادر، کجایی؟ از اُدیسه هومر الهام می گیرد، به همان اندازه هم آشکارا شیفته کمدیِ پرستن استرجس با نام سفر های سالیوان (1942) است.
بالاخره حدود شصت سال بعد شاهد این فیلم هستیم. البته این فیلم در دستان کوئن ها یک سر چیز دیگری از کار در می آید: اندکی هجو سیا/سی، کمی رویا، اندکی موزیکال، کمی تقلید از هومر و بخشی هم حماسه انجیلی. ای برادر کجایی؟ ساختاری سبک را به هم می بافد که گویی چندان با واقعیت سر و کار ندارد. فیلم با ترفند بر درون مایه ساده و ظریفی اشاره دارد که همه چیز فقط سیاه و سفید نیستند. همچنین فیلم تجربه ای است برای تک رنگ کار کردنِ مردی که آنجا نبود. |
|
Raising Arizona
فیلمنامه ای کوئن ها از نظر وضوح و ایجاز، نمونه های خوب اند برای تدریس. تقریبا به شکلی منحصر به فرد می توان یک فیلمنامه کوئنی را همچون یک رمان خواند. آن قدر فیلمنامه هایشان را کامل می نویسند که میان فیلمنامه و فیلم تفاوت بسیار نامحسوسی قابل تشخیص است.
های شخصیتی است تقریبا عاری از هر گونه ویژگی. با این که معمولا نیتش خوب است، بی دل و جرات است. او نمی خواهد به کسی آسیب برساند و به همین دلیل است که نمی تواند خود را راضی کند که در سرقت ها اسلحه اش را پر کند، و به ندرت پیش می آید که حتا بتواند از خودش دفاع کند.
تاملی متفکرانه بر آداب و رسوم مردن آمریکایی که ما را به یاد بیلی وایلدر می اندازد. |
|
The Man Who Wasn't There
برادران کوئن با این فیلم همه را شگفت زده کردند. چند هفته پیش از پخشش، فیلم همچنان (پروژه آرایشگر) خوانده می شد. هنگامی که بلاخره نام آن آشکار شد همه انتضار داشتند فیلم رگه هایی از فیلم های هیچکاک داشته باشد. که به نوعی هم دارد. به هر حال ماجرای سایه یک شک هم در سانتا رزا اتفاق می افتد و در سال 1949 ساخته شده. بعد که فهمیدیم فیلم سیاه و سفید است و درباره مردی است که به دلیل کار های زنش بی آبرو شده و حق السکوت می خواهد و مرتکب قتل می شود، همه منتظر فیلمی سیاه، و شیوه ای از فیلم نوآر بودیم.
تضاد هایی میان دو فیلم ای برادر، کجایی؟ و مردی که آنجا نبود بسیار مشخص است. یکی اثر بود متکی بر زندگی یک گروه و دیگری معمقی متمرکز بر تنهایی. |
|
No Country for Old Men
فیلم نوعی بازسازی ویژه از آثاری درباره قاتلان زنجیره ای است که در طراحی و پرداخت واجد نکاتی تازه بوده و بیش از هر چیز گریزناپذیری مرگ را برجسته می کند. بیش از هر چیز دنیای خاص برادران کوئن را این بار در مواجهه ای عمیق و گسترده با جدال مرگ و زندگی به تصویر می کشد و در انتها آنچه باقی می ماند ثبت تجربه ای ویژه در کارنامه آنان است.
فیلم را از نگاهی دیگر می توان بازسازی ویژه آثاری درباره قاتل زنجیره ای دانست که در پرداخت و طراحی واجد نقاط و نکاتی تازه و تداعی گر پیوند مولفه ها و الگوهای قدیمی این گونه آثار با نگاهی مدرن و چه بسا هجوگونه است که به آثار پست مدرن پهلو می زند . |
|
True Grit
در فیلم شهامت حقیقی اثر برادران کوئن، جف بریجز نقشی مانند جان وین را بازی نمی کند بلکه او نقش همان جف بریجز را بازی می کند. بهتر بگویم، بیشتر دیالوگ های اورجینال کاراکتر رمان بلند چارلز پورتس عینا در این فیلم بکار برده می شود. بریجز به جز چند مورد جزئی مقام و منزلت شخصیت فیلم قبلی، دوک، را ندارد. ولی من اعتقاد دارم چیزی که او در این فیلم دارد، چیزی کم از دوک ندارد. موقع تماشای کاراکتر اصل در فیلم قبلی شما می دانستید که کسی که مشغول تماشای آن هستید همان جان وین خودتان است اما در این فیلم وقتی شما "روستر کاگبرن" را می بینید اصلا فکر نمی کنید که او همان جف بریجز است. |
|
پاسخ : [تیم سینما] یک هفته ، یک کارگردان ==> Coen brothers
قطعا و جرائت می شه که بگب"فارگو "بهترین کار برادران کوئن بوده و هست اینو من فقط نمی گم خیلی های دیگه هم با من همنظر و هم عقیده هستن
بعد از اون هم این سه تا رو میشه نام برد
خون ساده میشه گفت پله ای واسه صعود برادران کوئن بود و تحول سینما
بزرگ كردن آریزونا کمدیترین فیلم برادران کوئن بود ,یه فیلم پر از پارادوكس
Barton Fink, بردن نخل طلای بهترین فیلم و كارگردانی كن , بعد از این فیلم همه با برادران کوئن اشنا شدن
جایی برای پیرمردها نیست هم خوب بود
ولی توی لیست جای The Hudsucker Proxy خیلی خالی بود :Smiley15: کسی حتی واسه یه بار هم دیده باشه این فیلم رو با اون خنده های Paul Newman هیچ وقت از یادش نمی ره
حامد جان مرسی بابت تاپیک خوب و جامع ـت :Smiley17:
پاسخ : [تیم سینما] یک هفته ، یک کارگردان ==> Coen brothers
من به The Big Lebowski رای دادم کاراشون اکثرا قوی وخوبه چند تایی رو بیشتر خوشم میاد مثل No Country for Old Men و Fargo و True Grit ولی The Big Lebowski با بازیه عالیه Jeff Bridges , Goodman , Buscemi و ......... بیشتر به دلم میشینه.
البته سلیقه ایه
:Smiley17::Smiley17::Smiley17: واسه زحمتی که کشیدید تقدیم به همه تی وی ورلدیهای عزیز
پاسخ : [تیم سینما] یک هفته ، یک کارگردان ==> Coen brothers
من فقط دوتا از فیلم ها رو دیده بودم :Smiley19:به همونا هم رای دادم:Smiley17:
پاسخ : [تیم سینما] یک هفته ، یک کارگردان ==> Coen brothers
در حالی که دوستان دارند از سریال فارگو لذت فراوان میبرند گفتم این تایپیک خاک خورده رو پیدا کنم و بالا بیارم.
برادران کوئن از معدود فیلمسازهای هستند که در همه ژانرها فیلم ساختند و انصافن فیلم خوبم ساختند و همیشه تیزهوشی خودشونو به تماشاچی القا کردند از فارگو تا کمدی سیاهای مثل ای برادر کجایی از وسترن شهامت واقعی تا فیلمی درباره قتلهای زنجیره ای مثل پیرمردها کشوری ندارند.
شاید همین تنوع ژانرهاست که باعث شده اینقدر تنوع در فیلمهای محبوب هر شخص دیده بشه وهر کسی با فیلمی از این دو اعجوبه احساس نزدیکی کرده باشد.
با کمال احترام به جایگاه رفیع فیلم فارگو انتخاب من پیرمردها کشور ندارند هست بخاطر خشونت رها شده در فیلم و نجات قاتل در انتها تا فلسفه نهایی فیلم که ادمهای شرور و پلید همیشه در دنیا به سزای اعمالشون نمیرسند و همچنان کنار ما نفس میکشند و خوش بحالشون که تکلیفشون با خودشون روشن است
پاسخ : [تیم سینما] یک هفته ، یک کارگردان ==> Coen brothers
ممنون برای تاپیک:Smiley17:
فکر نمیکنم شکی وجود داشته باشه در اینکه این دو برادر از بهترین فیلمسازان معاصر هستن
نابغه هایی که از همون ساخته اولشون ("تشنه خون" که بی تردید یکی از بهترین ساخته های اول تاریخ سینماست) نشون دادن و ثابت کردن که میخوان امضا ویژه خودشون رو داشته باشن و چیزهای جدیدی به سینما اضافه کنن و دنبال جايگاه خودشون در سينما هستن!
و ویژگی های بارز سینمای این دو برادر رو هم به زیبایی و با ظرافت در این فیلم میبینیم! به بازی گرفتن و هجو قواعد ژانر ها، داستان و روایت ساده ی فیلم که اتفاقات پیش بینی نشده و تصادفی در فیلم که این سادگی رو پیچیده میکنه و مسیر روایت و ذهن مخاطب را تا حدودی منحرف میکنه، دیالوگ های حساب شده و کلیدی که با طنز سیاه و گزنده‌ای مناسبات خانوادگی، عاطفی، شفلی، آیینی و حتی فلسفی انسان رو در جهان مدرن کندوکاو میکنند و به ریشخند می‌گیرند و ...
البته اين موارد نبايد باعث ايجاد اين فكر بشن كه شايد كوئن ها در ايجاد منطق روايی در فيلم هاشون ناكام هستن. نقش به سزای شانس و اقبال در فيلم های كوئن ها از فلسفه ی خاص اون ها سرچشمه می گیره. وگرنه كوئن ها هرگاه اراده كردن، تونستن يک خط منطقی و محكم داستانی رو تو فيلم هاشون ارائه كنن مثل همین فيلم تشنه خون يا تقاطع ميلر. بنابراين برای لذت بردن و درک فيلم های كوئن ها، بايد با سبک خاص فيلم های اون ها آشنا باشيم!
انتخاب بهترین فیلم از بین ساخته های درخشان کوئن ها فوق العاده سخته! اما من بی تردید "جایی برای پیرمردها نیست" رو بهترین فیلمشون میدونم
شاید تعاریف زیر حق مطلب رو درباره این اثر هنرمندانه و بی نطیر ادا کنه:
بی نقص، نفسگیر و پر از تعلیق و اضطراب ... رضا کاظمی ...
فیلم ترکیب نادر و ارزشمندی هستش از کمال همه‌ی شاخصه‌های یک فیلم سینمایی! از دکوپاژ و میزانسن ها و فضاسازی بی نظیر کوئن ها، فیلمنامه و دیالوگ های خاص و چند لایه و حساب شده بگیرید تا لوکیشن های فوق العاده، فیلم برداری استادنه راجر دیکنز و صدابرداری و باند صوتی قدرتمند و اجرای خارق العاده بازیگران که آنچنان در حد کمال و فوق العاده هستن که تصور بهتر از این چی میتونست باشه؟! به ذهن خطور نمی کنه.
فیلم داستان به ظاهر ساده ی يک تعقيب و گريز رو روايت می كنه. ولی كوئن ها مثل هميشه مفاهيم خاص خودشون رو در پس اين داستان پنهان كردند. ديدگاه بدبينانه ی كوئن ها (كه در بارتون فينک هم شاهدش بوديم) در اين جا به اوج می رسه و ضدقهرمان داستان، آنتون چيگور چون قاطع تر، باهوش تر، سمج تر، شجاع تر و مدرن تر از امثال كلانتر هستنش حالا هر چقدر هم كلانتر از ديد كلاسيک، انسان بهتری باشه، اما باز هم این چيگور هستش که پیروز خواهد بود! اما نه! اگه درست نگاه کنیم در آخر هر سه کاراکتر مهم فیلم یعنی لئولین ماس، کلانتر و قاتل ناکام می مونند و یا دست کم لطمه میبینند! و اینه دنیا و جامعه ی "مدرن"! هیچ نقطه ی امیدی برای این جامعه نمیشه متصور شد.
بهترین فیلم های کوئن ها از نظر من
1.جایی برای پیرمردها نیست. 2. مردی که آنجا نبود 3. فارگو 4. درون لوئین دیویس 5. بارتون فینک
پاسخ : [تیم سینما] یک هفته ، یک کارگردان ==> Coen brothers
کلونی اومده بازیگرای فیلمای کوئنها رو دور هم جمع کرده و خود کوئنا هم فیلمنامه نویسان اون هستند. این فیلم که عنوان Suburbicon رو داره، شاید از همین حالا بشه حدس زد که مهمترین هدفش در بین جوایز معتبر سینمایی، بهترین فیلم باشه که رقبای سرسختی رو اطراف خودش میبینه و در وهله های بعد کارگردانی و فیلمنامه نویسی
پ ن: چه دیمون باشه چه نباشه، حتما کیمل کرم خودشو میریزه :))
پاسخ : [تیم سینما] یک هفته ، یک کارگردان ==> Coen brothers
پاسخ : [تیم سینما] یک هفته ، یک کارگردان ==> Coen brothers
