سینمای کلاسیک یا مدرن؟مسئله اینست + بحث و گفتگو + نظرسنجی

http://8pic.ir/images/z32zyqo5981a1htllc2d.png

♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚

دوره ی فیلمهای سیاه و سفید و کلاسیک خیلی وقت از که به اتمام رسیده چرا که با پیشرفت تکنولوژی نوارهای سیاه و سفید جای خودشان را به دستگاهای دیجیتالی داده اند که تصویر تمام رنگی از داستان فیلم به بیننده نشان میدهند ولی هرچقدرهم علم پیشرفت کند ، لذتی که در دیدن آثار کلاسیک آن هم سیاه و سفیدشان وجود دارد بسیار بیشتر از آثار رنگیست. به گفته ی کارگردان نامیِ هالیوود اورسن ولــز : نقل قول: فیلمهای سیاه و سفید ، دوستِ واقعیه بازیگران هستند چرا که در فیلمهای رنگی ایرادات آنها به چشم می آید . این جمله ی به ظاهر ساده بار سینماتیک بسیار بالایی دارد. درنگاه اول فیلم اگر سیاه و سفید باشد تمام توجه ی شما جذب داستان و شخصیت ها میشود و کمتر به جزئیات دقت میکنید ولی اگر همان فیلم کلاسیک بصورت رنگی تدوین شود چشم شما رنگ هارا از هم تمیز میدهد و جزئیات بیشتری متوجه ی ذهنتان خواهد شد بااینحال در اکثر مواقع در جوامع مدرن وقتی به کسی فیلم کلاسیک آن هم سیاه و سفید پیشنهاد میدهید با بازتابی منفی مواجه میشوید. آنهایی که سیاه و سفید نگاه نمیکنند به خیالشان عنصر رنگ میتواند تمام لذات تماشای فیلم را برایشان به ارمغان آورد ولی با معرفیِ این لیست به شما ثابت میکنیم که آثاری هستند که محدود به رنگ و لعاب نمیشوند و شما با دیدن آنها تماشای فیلمهای رنگی را فراموش خواهید کرد.

♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚ ♚

♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞

http://picoup.ir/images/03562124479247955673.jpg Psycho مشهورترین فیلمهای هیچکاک بغیر از "روانی" ،‌رنگی هستند و اگر چه تعداد زیادی فیلم سیاه و سفید توسط آلفرد ساخته شده ولی کیفیتی که روانی از خود در سینمای کلاسیک بازتاب داد باعث شده تا همگان با اسم هیچکاک سریعاً به یاد شاهکار او بیفتند. داستان شخصیت نورمن بیتس و مادرش یکی از مریض ترین فیلمنامه های سینما را به تصویر میکشد که تماشایش هرکسی را به وحشت می افکند.عنصر سیاه و سفید بودن فیلم را با یک داستان روانی تصور کنید که توسط کارگردانی روانی همچون هیچکاک ساخته شده باشد. خشونت به کار رفته در فیلم از سوی سازمان فیلمسازیِ آمریکا مورد سانسور قرار گرفت و اگر هیچکاک دست به ساخت این فیلم به طور رنگی میزد ، هرگز در آمریکا پخش نمیشد. http://picoup.ir/images/37000540662025905563.jpg 12Angry Men یک اتاق کوچک با تهویه ی نامناسب + مسابقه ی راگبیِ بعد از ظهر + 12 عضو هیئت منصفه که برای دیدن مسابقه بی تابی میکنند + یک پرونده ی یک قتل + سیدنی لومت = شاهکار..!! زبان در توصیف شاهکار 1957 هالیوود که توسط سیدنی لومت ساخته شد قاصر است.فیلمی درام که تقریباً هرکسی از دیدنش به وجد می آید.تکنیک فوق العاده ی لومت در ساخت این فیلم هنوز هم که هنوز است یکه و تنها مانده است و عنوانی لایق رقابت برایش پیدا نمیشود. اثری جاودانه که به نقد سازمان فیلمسازان آمریکا یکی از فاخر ترین ساخته های هالیوود کلاسیک است. پ.ن : تصویر بالا در رتبه ی 1 برترین نورپردازی و طراحی صحنه تاریخ سینما قرار دارد. http://picoup.ir/images/55356505996704010811.jpg Persona شاید اگر یک فیلم درتاریخ وجود داشته باشد که نتوان شاهکار بودنش را در دنیای رنگی پیدا کرد اثریست که "اینگمار برگمان" آن را ساخته باشد.داستانی فوق العاده احساسی و زیبا که به گفته ی خود برگمان همیشه به دنبال ساخت چنین اثری بوده و همین باعث شد تا بعد از ساختنش ، همگان از همین فیلم بعنوان برترین ساخته ی او تعریف کنند.اگر به دنبال فیلمی هستید که شخصیت های اصلی اش را تا آخرین لحظات مبهم و گنگ نگه میدارد و درکنار آن داستانی معمایی و رازآلود را به شما نشان میدهد ، پرسونا ، بهترین انتخاب است. 2 زن که یکی لب به سخن باز نمیکند و دیگری سعی به ارتباط با او دارد. توضیح بیش ازین درباره ی داستان بی فایده است چرا که تا خودتان به لمس ناشناخته های برگمان دست نیازید ، هرگز طعم واقعی شاهکار را نخواهید چشید. http://picoup.ir/images/79331419519408651292.jpg Night OF The Living Dead اولین اقدام George A. Romero برای ساخت یک فیلم زامبی محور تبدیل به یکی از شاهکارهای سینمای وحشت از نوع کلاسیکش میشود که تابحال ساخته شده اند.بسیاری از سنت های کهنه و تابوهای تکراری فیلمسازی در 90 دقیقه ی این فیلم زیرپا له میشوند وتعریف جدیدی از ترساندن مردم ارائه میشود که بعد ها مورد تقلید خیل عظیمی از کارگردانها قرار میگیرد. داستان درمورد گروهی نجات یافته از آخرالزمان زامبیهاست که با انواع اقسام عناصر ترس ، آدرنالین خونتان را بالا میبرند.سیاه و سفید بودن اثر همانند Psycho نقش بسزایی در ترساندن بیننده ایفا میکند و تلفیق مناسب فیلمبرداری و داستان باعث میشود تا با یک اثر درجه یک ترسناک مواجه شوید که با ایده هایی از نو تعریف شده سعی در تسخیر ذهنتان دارد. http://picoup.ir/images/04822573612055366176.jpg Eraserhead اگر در لابه لای ویترین سیاه و سپید سینما به دنبال فیلمی هستید که سالها بعد از دیدنش هنوز هم اتفاقاتش را نتوانید هضم و جذب کنید ، شاهکار دیوید لینچ را به هیچ وجه از دست ندهید. این فیلم به تنهایی درمقابل تمام آثار رنگی دیوید لینچ می ایستد و با اقتدار کامل شاهکار بودن خود را به رخ میکشد. داستان بسیار مبهم فیلم نگاهی به شخصیت هنری اسپنسر می افکند که از همسرش جدا شده و اتفاقات عجیب و غریبی در اطرافش رخ میدهند. موفقیت لینچ با این فیلم باعث شد تا سبک مبهم خود را در تعریف داستان در بقیه ی آثار خود حفظ کند و از بازیگران این اثر در فیلمهای بعدی خود نیز بهره ببرد. http://picoup.ir/images/93147462519059265457.jpg On the Waterfront فیلمی به کارگردانی "الیا کازان" و نویسندنگی Budd Schulberg و ایفای نقش افسانه ایِ مارلون برندو یکی از بهترین آثار سینمای کلاسیک است. راجر ابرت در توصیف این فیلم از لغاتی چون فوق العاده و شاهکار بهره میبرد و بازی مارلون برندو را استاد جدید تمام بازیگران هم عصرش معرفی میکند.کسی که بازیگری را به مرتبه ای بالاتر سوق میدهد .فیلمی که نامزد کسب 12 جایزه ی اسکار میشود و 10 عدد از آنهارا از چنگ دیگر رقبا میرباید. دیالوگ مشهور این فیلم ، به انتخاب انستیتوی فیلمسازان آمریکایی ،‌از بین 100 دیالوگ برتر ، در رتبه ی سوم قرار دارد که متن آن را در زیر مشاهده میکنید : "You don't understand! I coulda had class. I coulda been a contender. I coulda been somebody instead of a bum, which is what I am." - میتونستم چیزی به غیر از یک مفت خور باشم ؛ چیزی که الان هستم..!! http://picoup.ir/images/41483888823197650326.jpg Casablanca ممکن نیست سینما را دنبال کنید و نام کازابلانکایی که مایکل کورتیز آنرا ساخت را نشنیده باشید.به جای کلمه ی یکی از ؛ بهتر است بگوییم عاشقانه ترین درام سینمایی که تاکنون ساخته شده و دیالوگهایش درمقایسه با آثار هم سبک بسیار کم تر است ، همین فیلم است. شیوه ی روایت صاف و ساده ی اثر که با ایفای نقش اینگمار برگمان و همفری بوگارت شما را غرق در خود میسازد به قدری زیبا و دلنشین است که همیشه از دیدنِ این فیلم بعنوان یک تجربه ی فوق العاده یاد خواهید کرد. http://picoup.ir/images/38015941039566586925.jpg The Big Sleep کارگردان مشهور سالهای دور سینما ، هاوارد هاکس فیلمی نوآر را درقاب سیاه و سفید به تصویر میکشد.هیچ تلفیق فوق العاده ی دیگری در سینما بهتر از نوآر و سیاه و سفید دیده نشده است حال آنکه به آن مقداری چاشنی رازآلود بیفزائید و داستانش را پر از شخصیت های کاریزماتیک کنید و البته از حضور دو ستاره ی بزرگ چون همفری بوگارت و لاورن باکال هم سود ببرید. دیگر یک کارگردان چه چیزی بهتر ازین شرایط برای ساخت یک شاهکار میخواهد؟داستان فیلم یک معمای بزرگ است که خودش جزئی از یک معمای بزرگتر است و درنهایت با یک معمای خیلی بزرگ مواجه میشوید که تابحال کمتر کسی جرئت ساختش را داشته است.اگر لحظه ای از اتفاقات فیلم غافل شوید تاانتها تمام معما را از دست خواهید داد. http://picoup.ir/images/43727788105129600964.jpg Citizen Kane تماشای همشهری کین در قاب رنگی یک توهین به تمام سینمای کلاسیک و سیاه سفید محسوب میشود. اورسن ولز فیلم مستند گونه ی خود را با چندین تکنیک فیلمبرداری به قدری جذاب و شیک میسازد که هرگز مشابه آن را نمیتوانید در آثار رنگارنگ بیابید.فیلمبرداری این اثر به قدری قدرتمند عمل کرد تا اورسن ولز شخصیتی فاخر از قلب داستان فوق العاده اش به بیننده بازتاب دهد. مردم براین باورند که تکنیک 3D عمق بیشتری به فیلم میدهد ولی همشهری کین از تمام آثار رنگی و از بسیاری از فیلمهای سیاه و سفید عمیق تر است. داستان فیلم نگاهی به زندگی چالز فوستر کین می افکند و با افزودن چاشنی نوآر و لنز دوربینهای Greg Toland معجونی بی بدیل می آفرینند که دیدنش هرکسی را میخکوب سینمای کلاسیک میکند. http://picoup.ir/images/73895077872530281978.jpg Raging Bull مارتین اسکورسیزی دراین فیلم یک قدم از Orson Wells جلوتر میرود و علاوه بر سیاه و سفید کردن فیلمش ، اثری از یک مبارز خسته و شکست خورده را به بیننده نشان میدهد که با هرضربه ی مشتی که برصورتش فرود می آید بیننده نیز دردش را احساس میکند. جیک لاموتا شخصیتیست که رابرت دنیرو به زیبایی هرچه تمام تر پیکره اش را تراش داده است.این فیلم بیشتر از هر اثر دیگری بیننده را از عذاب های یک بوکسور آگاه میسازد. یکی اثار کلاسیک در سبک ورزش که تا به امروز مورد تقلید فیلمسازان ژانر ورزش قرار گرفته است ولی هرگز فیلمی نتوانست به نزدیکی محبوبیت و لطافت ، گاو خشمگین دست یازد. >> نظر شما درمورد آثار سیاه و سپید چیست؟ >>چه برتری هایی در آثار کلاسیک وجود دارد که در سینمای مدرن پیدا نمیشوند ؟درمورد سینمای مدرن چطور؟ >>از بین یک فیلم رنگی و کلاسیک بدون توجه به سبک و داستان، کدام را انتخاب میکنید؟ نظراتتان را درمورد سوالات و همچنین فیلمهای لیست شده با ما به اشتراک بگذارید.

♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞ ♞

پ.ن : اسم تاپیک و مقاله ای که ترجمه شد : 10 فیلم سیاه و سفید برای کسانی که دوست ندارند فیلم سیاه و سفید ببیند" بوده که بخاطر طولانی بودنش ؛ اینی که الان هست رو انتخاب کردم..!!

http://picoup.ir/images/71953150425817032196.png
منبع

تو واقعا کارت درسته : D:Smiley17:
تاپیک هات لِوِل بالان دَمَت گرم:Smiley35:
من ترجیح میدم طرفدار سینمایی باشم که آثاری مثل fight club ، memento ، mr. nobody ، inception و ... توش باشن ، حالا هر چقدر هم سینمای کلاسیک تو آثار برتر مدرن نقش داشته باشن ولی دلیل بر این نیست که سینمای کلاسیک برتره ، همین استاد دیوید لینچ آخرین اثرش (inland empire) کاملا با دوربین دیجیتال فیلم برداری شده

تشکر برای تاپیک بسیار خوبت:Smiley17:
حتما در ادامه وارد بحث میشم
اما یه نکته ای رو لازم میدونم یادآوری کنم و اونم اینه که اساسا سینمای مدرن رو با هرفیلم رنگی ای تعریف نمیکنن و سینمای کلاسیک رو هم با هر فیلم سیاه و سفیدی! یه فیلم میتونه سیاه و سفید باشه و در زمان دور ساخته شده باشه اما مدرن باشه! مثل پرسونا-ماجرا-همشهری کین-مرد سوم و ...
و میتونه رنگی باشه و تو همین سال ها ساخته شده باشه اما کلاسیک باشه! مثل بازی تقلید که یک فیلم زندگی‌نامه‌ای کلاسیکه!
3 نوع سینما داریم... کلاسیک-مدرن و پست مدرن که هرکدوم ویژگی های خاص خودشون رو دارن که اونها رو از همدیگه متمایز میکنه
من خودم علاقه ی بیشتری به سینمای مدرن دارم (نمیگم کدوم بهتر یا کدوم قوی تر هستش و از این حرفا) و ویژگی های عمده ش رو با هم مرور میکنیم!

- متاثر از ادبیات مدرن است. مثل آگراندیسمان میکل آنجلو آنتونیونی و سال گذشته در مارین باد آلن رنه و ...
- شخصیت پردازی مهم تر از داستان تعریف کردن است.
- فضاسازی بسیار مهم است.
- فرار از قصه پردازی.
- اساس داستان آن ضعیف است و از خرده داستانهای متعدد تشکیل شده. مثل‎ ‎زندگی شیرین فدریکو فلینی-عجیب تر از بهشت و قهوه و سیگار جیم جارموش (هر چند از جارموش رو به عنوان یکی از پیشروان سینمای پست مدرن نام میبرن، اما در بعضی آثارش مولفه های سینمای مدرن هم وجود داره و رعایت شده!) و ...
- فاصله گذاری میان شخصیت و تماشاگر. مثل رزتا برادران داردن-موشت روبر برسون و ...
- عنصر تصادف (مبتنی بر رویکردی تقدیرگرا) در آن نقش مهمی دارد. مثل عشق سگی و 21 گرم ایناریتو-شانس کور کیشلوفسکی-بدو لولا بدو تام تیکور و ...
- خط روایی عموما ساده و کم افت‌وخیز.
- بافت منطق سببی ماجراها (چگونگی/چرایی آن ها) عموما ناکامل است. مثل هشت و نیم فدریکو فلینی-ماجرا میکل آنجلو آنتونیونی و ...
- گرچه ممکن است در ظاهر ساده باشد، اما ابهامات بسیاری بر جای می گذارد و الزامی به پاسخ دادن علنی به پرسش های مطرح شده ندارد.

» چیزی که می خوام در ادامه بنویسم یک سری نکته‌اس که تو ذهنم اومد، ربطی به کیفیت خیلی خوب مقاله ترجمه شده هم نداره. وقتی که نویسنده چنین عنوانی رو انتخاب کرده، هیچ کاری به مدرن یا کلاسیک بودن فیلم نداشته، اصل بر سبک تصویر بوده و لاغیر. وقتی بحث کلاسیک و مدرن میشه هم هیچ ربطی به سیاه و سفید و رنگی بودن ندارن، چه بسا فیلم رنگی کلاسیک و چه بسا فیلم سیاه و سفید مدرن. نسبت سینمای مدرن و کلاسیک هیچ وقت vs نبوده بلکه همیشه در امتداد هم قرار داشته. بحث های زیادی از جمله تکنولوژی، تغییر فرهنگ جامعه، تغییر سبک زندگی و ... توش دخیل بوده. این ها همه و همه در راستای هم قرار دارند نه در تقابل، بدون آرد شما هیچ وقت نمی‌تونید کیک داشته باشید. (در مثال مناقشه نیست، خیلی از فیلم های کلاسیک از 1100 فیلم مدرن کامل ترن و غنی تر هستند) برای همین با نگاه تقابلی در این مورد موافق نیستم. هدف اصلی مقاله تا اونجایی که من متوجه شدم، تغییر نگاه کاربران امروزی سینما نسبت به کمیت غنی فیلم های سیاه و سفید بوده. یعنی می خواد بگه الزاما این رنگ نیست که به تصویر معنا میده. طولانی شد، همین...

این جدل ها همیشه در بین سینماگران بوده. سینما صامت بهتر بود یا این با صدا؟! سینما سیاه سفیدش خوبه یا رنگی؟! نگاتیو بهتر بود یا دیجیتال؟! دو بعدی جذاب تره یا سه بعدی؟! واقعیت اینکه هر کس دیدگاه و منطق خودش رو برای پاسخ به چنین سوالاتی ابراز میکنه و هیچگاه پاسخ مطلقی به چنین سوالاتی داده نشده. فقط یک بحث سلیقه ای مطرحه. که البته خیلی خوبه. اینکه سینما اینقدر منعطف باشه و در هر دوره بتونه تجربه های جدیدی رو برای ما به ارمغان بیاره و یا تجربیات سابق رو برای ما جذاب نگه داره. بحث دیگه اینکه هیچ یک از این تجربیات بر دیگری برتری ندارن. همین جناب برگمان که فیلمی سیاه سفید بنام پرسونا خلق میکنه در آثار خودش شاهکاری بنام فنی و الکساندر داره که رنگیه. اگر بخوایم سینمای رنگی رو مدرن بنامیم و اون رو نفی کنیم باید آثار کیشلوفسکی و تارکوفسکی و بیایم جلوتر داردن ها و کوئن ها رو هم نفی کنیم. و آیا سینما واقعا به کوئن ها نیاز نداره؟ پس دغدغه ی تماشاچی نباید رنگ اثر باشه. این دغدغه مال کس دیگه ایه. مال کارگردانه. اینکه چنین بحث هایی پس از هر دوره فن آوری های جدید مطرح میشه معمولا از بحث بین دو گروه نشات میگیره. یک عده فرآیند انتقال رو مهم ترین وظیفه فیلم و یا حتی عکس میدونن. از نظر این افراد رنگ و گاها صدا لایه های اطلاعاتی اضافه ای بر روی فیلم هستن که تماشاگر رو از متمرکز ماندن بر روی اصل موضوع دور می کنن. گروه دیگر جذابیتی که همراه با انتقال هست رو هم عاملی در پیشرفت فیلم میدونن. کدوم درست میگن؟ نمیدونیم و نخواهیم دونست.

با توجه به عنوان اصلی مقاله و مقدمه بحث اصلی بینه بیننده های سینمای رنگی و سیاه سفیده ، من معیارم برای فیلم دیدن رنگی بودن یا نبودنش نیست اما ترجیح میدم که فیلمهای رنگی ببینم تا سیاه سفید.
اما مسئله ای که خیلی مهمتره ، فاصله زمانی بین من و فیلم هاییه که میخوام ببینم ، اینکه یه اثر کلاسیک (سیاه و سفید یا رنگی) دغدغه هایی داشته باشه که تو جامعه مدرن بهش اهمیت داده بشه و طی این فاصله زمانی تغییرات اون موضوع خاص، ضربه ای به لطافت هنری اثر نزنه و اون اثر پیچیدگی و جذابیتش رو از دست نده بسیار مهمه.برای مثال فیلمی مثله Casablanca که تعریف و تمجید های زیادی در موردش میشه اصلا جذابیتی برای من نداره و ترجیح میدم آثار پیچیده تری تو ژانر رومنس مثله Eternal یا Amelie و یا برباد رفته که حتی از کازابلانکا هم قدمت بیشتری داره ... ببینم ، اما باز اینجا بحث سلیقه پیش میاد و نمیشه با جرئت گفت که رنگی بودن یا نبودن یک اثر نشونه برتریه اون اثر هست. بسته به هنرمند و نوع استفاده از ابزار هر کدوم از تکنولوژی های موجود میتونن جذاب و هنری باشند.

يك عكس ، يك فريم
يكبار افكت سياه و سفيد روش قرار بديد ، يكبار افكت رنگي
تو اولي عكس يه جلوه و اُبُهتِ خاصي پيدا ميكنه ، اما تو دومي عكس بيشتر لطافت داره تا اُبُهت! (نطر شخصيِ منه)
شايد Psycho هيچكاك مصداق خوبي باشه! قبل از اين اثر هيچكاك آثار رنگي از قبيل سرگيجه و شمال از شمال غربي و پنجره ي پشتي رو داشت اما تو رواني تصميم گرفت تا سياه و سفيد انتخاب كنه قاب بندي ها رو! يكي از پلان هاي معروف تاريخ سينما مربوط ميشه به لوكيشن حمام ، زماني كه شخصيت اصلي به ضرب چاقو كُشته ميشه ، اگر توجه كنيد يه كلوزآپ هست كه فقط چشمهاي شخصيت زن مشخصِ ، و اين فريم ديدنش تا عميق وجودي تماشاگر رسوخ ميكنه و اُبُهتي كه داره تماشاگر رو جذب ميكنه! يا يكي ديگه از شات هاي معروف كه مربوط ميشه به فيلم كازابلانكا ، زماني كه برگمن در آغوش بوگارت چشم تو چشم هاش دوخته ، نگاه زن سرشار از عشق اما نگاه نافذ مرد غروري نهفته توش داره كه عشقش رو پنهون كرده! جذبه ي نگاه بوگارت تو سياه و سفيد بودنِ كه مشخص ميشه!! مطمئنا اگر تصوير رنگي بود هيچ موقع اينچنين تاثير گذار نميشد!!! در كنار شات ديگه اي هم هست كه مربوط ميشه به فيلم سرگيجه ، زماني كه نواك در خانه ي استوآرت به سر ميبره! هر ٢ دو كنار هم با فاصله اي اندك نشستن و چشم در چشم هم دوختن!! اينجا عشق از نوع يه عشق لطيف و دو طرفه است كه هيچ اباعي نيست از ابرازش اينجا پاي غرور وسط نيست! يه Pure Love به تمام معناست كه تو يه قاب رنگي به جلوه ي اصلي خودش دست پيدا كرده!!

پ.ن:اين پُست صرفا مرتبط با مقدمه ي پست اصلي تايپيك بود ، انشالله فرصتي بود من باب محتوي عنوان تايپيك هم نظرم رو ميگم :)
پ.ن:چون با idevice هستم امكان آپلود و قرار دادن عكس نبود!

فقط سینمای کلاسیک آدم لامصب وقتی فیلم راشومون رو میبینه 1 هفته از خواب و خوراک میفته
سینمای مدرن جز رنگ آمیزیهای جدید و بیشتر مواقع چاشنی سیاست درونش هیچ چیز تازه ای نداره

...