Phantom Thread :هنرنمایی پایانی دی-لوئیس بر پرده نقره ای با درامی از اندرسن
Phantom Thread عنوان فیلم سینمایی می باشد که سیزدهم خرداد 96 رسانه ها خبر ازقصد Paul Thomas Anderson برای نویسندگی و کارگردانی آن با حضور Daniel Day-Lewis که تا کنون موفق به کسب سه عنوان "اسکار" بهترین بازیگری گشته است دادند.این نخستین همکاری این دو چهره شناخته شده سینمایی بعد از فیلم به یادماندنی There Will Be Blood در سال 2007 می باشد که Daniel Day-Lewis با آن دومین عنوان "اسکار" خود را کسب کرد. اما خبر شوک آور در راه بود و Leslee Dart به عنوان سخنگوی این چهره سینمایی در بیانیه ای خبر از خداحافظی Daniel Day-Lewis از دنیای بازیگری با این فیلم داد:
نقل قول:
Daniel Day-Lewis به عنوان بازیگر دیگر فعالیتی نخواهد داشت.او از همه همکاران و بینندگان آثارش در همه این دوران طولانی کمال تشکر و قدر دانی را دارد.این یک تصمیم شخصی است و او و هیچکدام از نمایندگانش دیگر درباره این موضوع اظهار نظری نخواهند کرد.
Paul Thomas Anderson برای فیلمبرداری این اثر درام که از هم اکنون از بخت های کسب عناوین مختلف از فصل اسکار محسوب می شود قصد داشت از یار و همراه همشگیش Robert Elswit برای هفتمین بار استفاده نماید اما با هماهنگ نشدن برنامه زمانی Robert Elswit با پروسه تولید فیلم Anderson خود مسئولیت فیلمبرداری این اثر را نیز برعهده گرفت.کار فیلمبرداری این فیلم در کشور انگلستان به انجام رسیده و طبق برنامه اعلامی اکران آن از بیست و پنجم دسامبر 2017 ( چهارم دی ماه 96 ) آغاز می گردد. +++
خلاصه داستان :
داستان فیلم که در دهه پنجاه میلادی در لندن روایت می شود حول زندگی مرد منظم و دقیقی به نام Reynolds و خواهرش Cyril متمرکز می باشد که در صنعت طراحی لباس مشغول به فعالیت بوده وعلی رغم زندگی کاری موفق علاقه ای به ورود به روابط شخصی جدی ندارد.با این حال ورود زن مصممی به نام Alma به زندگی Reynolds شرایط زندگی او را به ناگهان تغییر می دهد به نحوی که او به زودی در می یابد زندگی به دقت طراحی شده و منظم او با عشق دچار دگرگونی و چالش گشته است. ++
بازیگران :
تریلری از فیلم:
|
پاسخ : Phantom Thread :هنرنمایی پایانی دی-لوئیس بر پرده نقره ای با درامی از اندرسن
پاسخ : Phantom Thread :هنرنمایی پایانی دی-لوئیس بر پرده نقره ای با درامی از اندرسن
http://picoup.ir/images/36661911936887716916.jpg
رشته ی خیال، فیلمی با داستانی بریتانیایی درباره ی خیاطی به اسم رینالدز وودکاک. شخصیتی منسجم، با برنامه، وسواسی، پایبند به اصول و اتو کشیده که افتخار زندگیش طراحی لباس برای اشراف زادگان هست. دی لوئیس برای بازنشستگی به سراغ فیلمی میره که تو خاک مادری خودش ساخته شده. داستانش بریتانیایی عه و جالبه بدونید در تمام این سال ها دی لوئیس از عمد* در خارج از خاک کشور خودش بازی کرده. آخر میگم علتش رو!
فیلم فانتوم ترد یک اثر آروم و خطی هست. از صفر تا صد رو با ریتم خیلی آروم روایت میکنه. سینمای توماس اندرسون حرف برای گفتن زیاد داره. این فیلم سر و صدا و هیاهوی فیلم های دیگر این کارگردان رو نداره و بیشتر با مشکلات روانی شخصیت اصلی سر و کار داره. نقطه ضعف فیلم عدم پرداختن به پیشینه ی زندگی شخصیت مکمل دی لوئیس یعنی آلما هست که ویکی کریپس اون رو بازی می کنه. این زن در زندگی رینالدز وودکاک تاثیر بسزایی داره از جمله این که باعث میشه شخصی مثل وودکاک که تمام عمر فکر میکرده هیچ زنی نمیتونه تر و خشکش کنه به ناگهان دلبسته ی اون بشه. عشق محور اصلی خط داستانی فیلم هست که در مقابل تابو های شخصی مثل غرور، خودخواهی، باور به جاودانگی عمر و اهمیت ندادن به دیگران قرار میگیره. موسیقی متن فیلم بسیار زیبا کار شده. به گمانم در تمام لحظات فیلم ملودی آروم و ریتمیک برای مخاطب نواخته میشه. فیلمبرداری و نورپردازی و بقیه ی جنبه های تولید رو حرفی برای گفتن ندارم. داستان فیلم اصلاً درباره ی خیاطی نیست که اگر صرفاً چنین بود شخصی چون دی لوئیس هرگز به سمت این نقش نمی رفت.
http://picoup.ir/images/99248911856246453454.jpg
اینجاست که میگم توماس اندرسون کارگردان خیلی خوش شانسیه. وقتی به کارنامه ی هنری دی لوئیس نگاه می کنیم نقش هایی رو میبینیم که برای آمریکایی ها بسیار ارزشمند ان چرا که بازتاب دهنده ی یک سبک زندگی آمریکایی هستند. به طور مثال آبراهام لینکلن در آمریکا به مانند یک فرد تراز اولی که در ایران حامیان زیادی داره بهش نگاه میشه. بازیگری بریتانیایی میاد همچین نقشی رو در فیلم لینکلن بازی میکنه. از سوی دیگه وقتی به شخصیت دنیل پلینویو در فیلم There Will be Blood نگاه می کنیم طیف گسترده ای از تفکر سرمایه داری غرب رو یکجا در یک بازیگر مشاهده می کنیم. دی لوئیس بازیگری با پتانسیل بالاست. برای بازی در نقش فانتوم ترد به مدت 2 سال نزد رئیس دپارتمان خیاطی نیویورک تعلیم میبینه. لباسی که در فیلم به تن شخصیت آلما میکنه (همونی که به رنگ زیتونی هست) توسط شخص دی لوئیس طراحی و دوخته شده که خب این نشون میده چقدر در متد اکتینگ این شخص فراتر از افرادی چون دنیرو، داستین هافمن، مریل استریپ و... عمل کرده و به جرئت میشه گفت القابی که در توصیف بازیگری بهش میدن برازنده ش هست ولی در فیلم فانتوم ترد شخصیتی که از دی لوئیس مشاهده می کنیم در تمام لحظات فیلم یک تنش و جنگ با خودش داره. در شخصیت های قبلی که بازی می کرد بیشتر با محیط و اطرافیان در نزاع بود ولی در این فیلم جنگ اصلی درون ذهن وودکاک رخ میده. کارگردان به زیبایی فقط چند لحظه ی خیلی کوتاه از فیلمش رو وقف نشون دادن این جنگ روحی میکنه و بقیه رو به مخاطب میسپاره.
این فیلم اثریه که شخص دی لوئیس گفته هرگز نمیخواد نگاهش کنه و جالبه بدونید وقتی فیلمبرداریش شروع میشه در تمام مدتی که دی لوئیس و اندرسون همکاری میکنن سر پروژه هیچ کدومشون لبخندی به لبشون نمیاد. فیلم به نظرم یک خداحافظی با شکوه برای دی لوئیس بود. آخرین دیالوگ این شخص در دوران بازیگریش
نقل قول:
I'm getting hungry:Smiley69:
شرمنده اگر بیشتر از فیلم درباره ی دی لوئیس نوشتم. ابتدای نوشته هام گفتم از عمد چنین فیلمی رو بازی کرده. یکی از مراکز مدلینگ آمریکا در مصاحبه ای که با این شخص به عمل آورد، ایشون گفتن که اصلاً بخاطر اینکه فیلمنامه لایه ی اولش درباره ی خیاطی عه نرفته سراغش بلکه به دنبال فیلمنامه ای بود که اولاً داستانی بریتانیایی داشته باشه دوم اینکه به دور از هیاهو و سیاست و اکشن و... اینجور چیزا باشه و بیشتر نزاع داخلی یک شخص برای شناخت خودش و اینکه چه چیزی از زندگی میخواد رو به تصویر بکشه. اینجاست که تکرار میکنم توماس اندرسون خیلی خوش شانسه که همچین فیلمنامه ای رو در بهترین زمان ممکن نوشته.
*
نقل قول:
“
I don’t know why, but suddenly I had a strong wish to tell an English story,” Day-Lewis said about Phantom Thread. “England is deep in me. I’m made of that stuff. For a long time, a film set in England was too close to the world that I’d escaped from—drawing rooms, classic Shakespeare, Downton Abbey did not interest me. But I was fascinated by London after the war. My parents told stories about living through the Blitz, and I felt like I ingested that. I am sentimental about that world. And my dad was very much like Reynolds Woodcock. If a poet is not self-absorbed, what else is he?”
Day-Lewis paused."Before making the film, I didn’t know I was going to stop acting. I do know that Paul and I laughed a lot before we made the movie. And then we stopped laughing because we were both overwhelmed by a sense of sadness. That took us by surprise: We didn’t realize what we had given birth to. It was hard to live with. And still is
.”
نمره9
|
پاسخ : Phantom Thread :هنرنمایی پایانی دی-لوئیس بر پرده نقره ای با درامی از اندرسن
پائول توماس آندرسن با جديدترين اثرش همگان رو هم خوشحال كرد هم ناراحت
خوشحال از اينكه بعد از مدت ها بازهم دانيل دي لوئيس دوست داشتني رو روي
پرده ي سينما ميبينيم
و ناراحت از اينكه ميفهميم اين آخرين حضور دانيل دي لوئيس در سينما است...
كسي كه ركورد داره برنده شدن اسكار در رشته ي بهترين بازيگر نقش اول مرده
بنظرم تو تاريخ سينما كسي به پاي دي لوييس نميرسه تو گزيده كار بودن(البته
در مقام بازيگر)
حالا اين بشر در دوران اوجش ميخواد از سينما خداحافظي كنه تا وقت بيشتري رو با خوانوادش داشته باشه
واقعا خبرش شوكه كننده بود:Smiley35:
در اولين فرصت كه فيلم رو ديدم ميام و نظرم رو راجبش ميگم
ممنون از ياسر بابت تايپيك:Smiley17:
