برای استفاده از تمامی امکانات انجمن و مشاهده ی آنها بایستی ابتدا ثبت نام کنید
صفحه 2 از 5 اولیناولین 1234 ... آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 11 تا 20 از مجموع 45
  1. #1
    I understand nothing
    تاریخ عضویت
    May 2012
    محل سکونت
    ج.ا.ایران
    ارسال ها
    4,239
    سپاس
    36,350
    از این کاربر 59,459 بار در 4,705 پست سپاس گزاری شده

    سینمای ژاپن | (بحث و تبادل نظر)



    سينماي ژاپن بدون ترديد مهم‌ترين نماينده‌ي سينماي اين سوي جهان در مقابل تسلط قاطع سينماي آمريكا و اروپاست. ژاپني‌ها خيلي زود و در همان نخستين دهه‌هاي تاريخ سينما فيلمسازاني را به عنوان يك صنعت در كشورشان رواج دادند و با ايجاد يك نظام قدرتمند استوديويي – چيزي شبيه هاليوود – به يكي از بزرگ‌ترين توليد‌كنندگان فيلم جهان تبديل شدند.
    برخلاف غرب كه در آن سينما به عنوان تفريح طبقه‌‌ي كارگر و فرودست (در مقابل تئاتر) متولد شد و بنابراين مسير قصه‌گويي محض را پيش گرفت، در ژاپن هنر هفتم از ابتدا مورد توجه طبقه‌ي مرفه بود و از اين رو تا دهه‌ي 20، اغلب فيلم‌هاي ژاپني چيزي جز اجراهاي تئاتري فيلمبرداري شده نبودند؛ اجراهايي كه از نمايش‌هاي سنتي (كابوكي) يا نمايش‌هاي مدرن (شيمپا) ژاپني تاثير مي‌گرفتند. اين تفاوت، مبناي تقسيم‌بندي همچنان معتبر سينماي ژاپن به دو‌گونه‌ي جيداي‌گكي (درام‌هاي تاريخي) و گنداي‌گكي (درام‌هاي معاصر) است.

    با آزادسازي ورود و نمايش فيلم‌هاي غربي – به‌ويژه آلماني و آمريكايي – در 1917، فيلمسازان ژاپني از تكنيك‌هايي روايي اين آثار تاثير گرفتند و زبان فيلم‌هايشان را – با حفظ ويژگي‌هاي متمايزكننده‌ي شرقي – به‌تدريج و با دشواري به زبان سينما نزديك‌تر كردند. يكي از اين دشواري‌ها محبوبيت و اهميت بيش از حد "بنشي"‌ها بود: افرادي كه در سينما كنار پرده مي‌ايستادند و كنش‌هاي تصوير را به شيوه‌ي نقالان براي تماشاگران توضيح مي‌دادند. وابستگي سينما به بنشي‌ها – كه عملا مانع حركت فيلم‌ها به سمت مديومي مستقل و قائم‌به‌ذات مي‌شد – در دهه‌ي 20 به تدريج از ميان رفت. در دهه‌ي 30، سينماي ژاپن سينمايي بود كاملا قوام يافته با ژانربندي مشخص، سينماگراني ممتاز همچون ياسو‌جيرو‌ ازو و كنجي ميز‌و‌گوچي، داستان‌هايي كه از گذشته‌هاي دور تا توكيوي معاصر را دربر مي‌گرفت و آمار توليد سالانه 600 تا 800 فيلم كه آن را در صدر توليد‌كنندگان فيلم جهان قرار مي‌داد.



    با اين حال نزديك به دو دهه طول كشيد تا سينماي اين كشور به جهان معرفي شود. دهه‌ي 1950 كه هنوز آن را دهه‌ي طلايي سينماي ژاپن مي‌دانند با راشومون ساخته‌ي آكيرا كوروساوا، فيلمسازي از نسل جديد سينماگران ژاپني آغاز شد. راشومون به‌جز جذابيت‌هاي بصري و اتمسفري سينماي ژاپن، از پيچيدگي روايي نيز بهره‌مند بود و تركيب فضاي شرقي فيلم با نسبي‌گرايي و حقيقت‌گريزي روايت آن، استقبال گسترده‌ي سينمادوستان غربي را به همراه آورد. راشومون، به جز شيرطلاي ونيز، اسكار بهترين فيلم خارجي سال 1950 را هم گرفت و نگاه‌ها را ناگهان به شرق دور جلب كرد. جايي كه به يمن ميراث بكر و كهن‌سال و متفاوت فرهنگي و نمايشي و همين‌طور پيشرفت‌هاي صنعتي‌اش مي‌توانست تصوير تازه‌اي از سينما به جهان ارائه كند. شگفتي‌هاي اين سينما در دهه‌ي 50 و با فيلم‌هايي مانند: زندگي اهارو (The Life Of Oharu 1952)، داستان توكيو (Tokyo Story 1953)، اوگتسو‌مونوگاتاري (Ugetsu 1953)، دروازه‌ي جهنم (Gate of Hell 1953)،سانشوي‌مباشر (Sansho The Bailiff 1954)، هفت سامورايي (Seven Samurai 1954) و 3گانه‌ي سامورايي (Musashi Miyamoto 1954) ادامه پيدا كرد و تقريبا تمامي جوايز معتبر بين‌المللي از نخل طلاي كن تا شيرطلايي ونيز و خرس نقره‌ايي برلين و اسكار را براي سينماي ژاپن به همراه آورد.



    هر چند موج ژاپني ديگر شدت و قدرت دهه‌‌ي 50 را تجربه نكرد اما به سرنوشت موج‌هاي زودگذري كه در بعضي كشورها به اتكاي يك – دو كارگردان ظهور و فروكش مي‌كنند نيز دچار نشد. كارگردان‌هاي نسل دوم و سوم اين كشور – نظير شوهي ايمامورا، كن ايچي كاوا و ماساكي كوباياشي – پرچم اين سينما را در دهه‌هاي بعد افراشته نگه داشتند. از دهه‌ي 80 و با اوج گرفتن انيمه‌ها، هايائو ميازاكي نيز به اين جمع اضافه شد و با انيمه‌هاي غريبش، فضاي شرقي را به دنياي نقاشي‌هاي متحرك نيز تسري داد. در سال‌هاي اخير، ميازاكي به همراه تاكاشي‌كيتانو و كيوشي‌كوروساوا و تاكاشي‌ميكه و تاكاشي ايشي و سوگو ايشي(اين 3تاي آخري رو خودم اضافه كردم متن اصلي از قلم انداخته بود) جزو معروف‌ترين چهره‌هاي سينمايي ژاپن بوده‌اند.

    »» منبع: ويژه‌نامه سينما تلويزيون همشهري‌ماه (24)، شماره‌ي 70

    »» پ.ن1 : نظرسنجي نداريم چون گنجايش سينماي ژاپن وسيع‌تر از يه نظرسنجي ساده است اميدوارم شما با پست‌هاي فوق‌العاده‌تون و معرفي فيلم‌هاي ژاپني در "رونق" تاپيك مشاركت داشته باشيد.

    »» پ.ن2 : تاپیک‌های مرتبط: دگما 95 / موج نو / سینما جنگ / سینما عاشقانه / سینمای وسترن



  2. #11
    no one miss me when i'm gone
    تاریخ عضویت
    Aug 2013
    محل سکونت
    تهران
    ارسال ها
    412
    سپاس
    4,162
    از این کاربر 5,340 بار در 446 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای ژاپن | (بحث و تبادل نظر)

    نقل قول نوشته اصلی توسط Irag نمایش پست ها
    نه نمیشه گفت "تقلب" هر دو از روی دو منبع مستقل ساخته شدن فقط ایده‌ها مشترک بوده. البته میشه جهت تقلب رو به سمت نویسنده‌ی کتاب برد. این قضیه به کنار ولی واقعا "Battle Royale" جزو 10 انتخاب اول من از سینمای ژاپن‌ه. خشونت و بی‌رحمی دنیای این فیلم ژاپنی کجا دنیای کاملا فانتزی و نوجوان‌پسنده اون پف‌فیل آمریکایی کجا!
    یه نکته‌ی حاشیه‌ایی در خصوص این فیلم بگم: این جزو فیلم‌های محبوب استاد تارانتینو هم هست.
    کلا هر فیلم زیبای که ژاپن و کره ای میسازن خوب درمیاد این امریکایی میان خرابش میکنن همینطور فیلم raid که نسخه امریکایش هم دارن میسازن تنها فیلمی که دیدم نسخه امریکایش خوب دراومد oldboy بود

  3. 11 کاربرِ زیر از DARK BOY بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  4. #12
    I understand nothing
    تاریخ عضویت
    May 2012
    محل سکونت
    ج.ا.ایران
    ارسال ها
    4,239
    سپاس
    36,350
    از این کاربر 59,459 بار در 4,705 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای ژاپن | (بحث و تبادل نظر)

    نقل قول نوشته اصلی توسط mas5oud281 نمایش پست ها
    من هاراگیری و هفت سامرایی رو واقعا دوست داشتم از فیلمای قدیمی ژاپن.با توضیحاته شما گشتم تا سه گانه سامورایی رو دانلودکنم. ولی پیدا نکردم لینکش رو.
    من یه 3گانه‌ي سامورایی دیگه به کارگردانی "یوجی یامادا" برای جانشینی این 3گانه‌ی معروف می‌شناسم که اتفاقا هم لینک دانلودش هست هم زیرنویس فارسی‌ش تازه 1ساله ترجمه شده.
    من هنوز مثل شما موفق نشدم این 3گانه‌‌ایی که توی متن مقاله بود رو تماشا کنم ولی درخصوص داستان 3 سامورایی "یوجی یامادا" باید بگم هر 3 فیلم داستان‌های متفاوتی دارن و از این نظر که چطور باید تماشا کنید چندان مهم نیست چون ارتباط داستانی وجود نداره فقط شاید از نظر "محتوایی" یه سری اتفاق افتاده باشه که اونم بعد از تماشا بستگی به "درک" مخاطب داره به نظرم چندان یا اصلا مهم نیست. این 3گانه قوت داستانی داره ولی شاید از نظر "بصری" و رعایت مدیوم سینما انتظار مخاطب رو برآورده نکنه و بیشتر به یه فیلم تلویزیونی کم‌هزینه شباهت داشته باشه ولی با این وجود هنوزم توصیه می‌کنم اگه جزو مخاطبان سینمای ژاپن هستید حتما این 3گانه‌ی عاطفی یوجی یامادا رو تماشا کنید که واقعا "آرامش‌بخش" هستن :

    The Twilight Samurai 2002
    The Hidden Blade 2004
    Love and Honor 2006



  5. #13
    وسط قهقهه یه ادم لال
    تاریخ عضویت
    Dec 2011
    محل سکونت
    ای‍ــ#‍ـقزوین‍ـ#‍ـران
    ارسال ها
    344
    سپاس
    5,114
    از این کاربر 2,809 بار در 357 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای ژاپن | (بحث و تبادل نظر)

    نقل قول نوشته اصلی توسط Irag نمایش پست ها
    حتما این 3گانه‌ی عاطفی یوجی یامادا رو تماشا کنید که واقعا "آرامش‌بخش" هستن :

    The Twilight Samurai 2002
    The Hidden Blade 2004
    Love and Honor 2006
    اقا من نسخه 2004 و 2002 رو پیدا کردم ولی نسخه اخری رو چیزی ازش پیدا نکردم.
    کسی داشت بده بیزحمت.ممنون
    اقیانوسم مرد کشتی کجایی ؟بندرم بازار فروش کلک شد...رخ نشون بده د لعنتی چوبت...ترکه ی شک شد باورم فلک شد
    اگه نیای امشب وسط دریام...با این که سرده می لرزه دستام...اقیانوسم مرد کشتی کجایی……

  6. 14 کاربرِ زیر از mas5oud281 بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  7. #14
    ^_^
    تاریخ عضویت
    Dec 2012
    محل سکونت
    مشهد
    ارسال ها
    121
    سپاس
    12,383
    از این کاربر 1,378 بار در 131 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای ژاپن | (بحث و تبادل نظر)




    این فیلم رو من دو روز پیش تو تاپیک درخواست لینک فیلم درخواست دادم و همونجا که آقا ایرح لینک ـو گذاشت اخطار داد که فیلم خطرناکی رو انتخاب کردی، منم باید میدونستم که فیلمی رو که ایرج خطرناک بدونه پس حتماً یه مشکلی داره! اما درحه سنی R فیلم (با خودم گفتم دیگه فیلم R که چیزی نیست اگه خیلی داغون بود NC-17 میکردنش) و اینکه کمدی هم جزو ژانرهای فیلم بود منو گول زد.
    داستان از این قراره که ایچی(سادیست) به دستور یه نفر دیگه(سادیست) فرستاده میشه تا رییس یه باند یاکوزا(سادیست) رو بکشه و این جناب ایچی هم اینکارو به وحشیانه ترین شکل ممکن انجام میده. حالا معاون این گروه یاکوزا(سادیست-مازوخیست) که عاشق رییسشون بوده(چون رییسش طوری اونو میزده که هیچ کس دیگه نمیتونه اونطوری با احساس بزنتش) تو شهر دوره میفته شروع میکنه به شکنجه ملت تا ببینه این ایچی کیه و کجا میشه پیداش کرد...
    نکته ـیِ مثبت فیلم ابنه که برای صحنه های کشت وکشتار کاملاً به اندازه وقت میذاره یعنی نه چیزی رو سانسور میکنه یا از قلم میندازه و نه اونقدر این صحنه های سادیستیک رو آروم و ذره ذره و کِشدار به خورد بیننده میده که با اعصاب و روان آدم بازی کنه. قاتل/شکنجه گر کارشو میکنه و سریع میریم سراغ یه قتل/شکنجه دیگه. علاوه بر این از موسیقی های عجیب و غریب و نورپردازی های خیلی تیره و تار هم خبری نیست و اینها همه کمک میکنه که نماشای این صحنه ها قابل تحمل یا حتی جذاب!! بشه. کاراکتر کاکیهارا(معاون گروه یاکوزا) هم شخصیت خیلی جالبی داره و با طرز لباس پوشیدن و رفتارای عجیبش باعث شده کمدی هم جزو ژانرهای فیلم باشه.
    در آخر اینکه اگه به سینمای ژاپن علاقه دارید و با دیدن مقدار زیادی خون، دل و روده، پوست کندن و ... هم مشکلی ندارید این فیلم مطمعناً ارزش وقت گذاشتن و تماشا رو داره. من خودم به خاطر تماشای مفرط سریال و عادت کردن به اون زمان کوتاه معمولاً وسط هر فیلم دو سه تا تایم-اوت 10-15 دقیقه ای میگیرم اما این فیلم اونقد ریتم تند و خوبی داشت که وسطش اصلاً خسته نشدم و احتیاجی به تجدید قوا نبود.

    امتیاز: 7/10


    پ.ن: این پست بیشتر حالت آحرین فیلمی که دیدم داره اما چون فیلم ژاپنی بود دیگه اینجا پست دادم.



  8. #15
    I understand nothing
    تاریخ عضویت
    May 2012
    محل سکونت
    ج.ا.ایران
    ارسال ها
    4,239
    سپاس
    36,350
    از این کاربر 59,459 بار در 4,705 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای ژاپن | (بحث و تبادل نظر)

    نقل قول نوشته اصلی توسط vA hid نمایش پست ها
    در آخر اینکه اگه به سینمای ژاپن علاقه دارید و با دیدن مقدار زیادی خون، دل و روده، پوست کندن و ... هم مشکلی ندارید این فیلم مطمعناً ارزش وقت گذاشتن و تماشا رو داره. من خودم به خاطر تماشای مفرط سریال و عادت کردن به اون زمان کوتاه معمولاً وسط هر فیلم دو سه تا تایم-اوت 10-15 دقیقه ای میگیرم اما این فیلم اونقد ریتم تند و خوبی داشت که وسطش اصلاً خسته نشدم و احتیاجی به تجدید قوا نبود.


    وحید جان از زمانی که درخواست دادی تا قبل از خوندن این پستت اصلا فکرش هم نمی‌کردم که از همچین فیلم "سنگینی" خوشت بیاد به هر حال تبریک می‌گم چون در بین دوستانم شما اولین کسی هستی که از این فیلم اینقدر راضی بودی (حتی بیشتر از خودم) و از تنگه‌ی "سینمای تاکاشی میکه" به سلامت عبور کردی. خب حالا برای اینکه این آخرین فیلم و اولین فیلم شما نباشه پیشنهاد می‌کنم 3تا فیلم با همین "تم" با همین دنیای مریض‌احوال و پر از خشونت به مسیر خودت ادامه بدی :

    »» Lesson of the Evil 2012
    »» Audition 1999 (لینک دانلود)
    »» Cold Fish 2010

    دو فیلم اول از سینمای استاد "تاکاشی میکه" که هر دو رو من به شدت دوست دارم با همه‌ی اشکالات و ضعف‌هاشون پیش اومده که چندباری تماشا کردم و سومی هم یه فیلم روانشناسانه است که خب با سلیقه‌ی شما ممکنه اصلا جوردرنیاد چون واقعا ریتم سنگینی داره و چندان "روشن" نیست! حالا باز شما تماشا کن تا باهم در خصوص تک تک‌شون بحرفیم. تاکاشی میکه از اون "جواهرات" ناب سینمای ژاپن‌ه که متاسفانه به اندازه‌ی کافی بین مخاطب‌های ایرانی مطرح نیست به همین خاطر بیشتر فیلم‌های این بشر بدون زیرنویس‌ن و نمیشه تماشا کرد و گرنه کسی که در طول سال حداقل 2تا فیلم می‌سازه نباید اینقدر گمنام باشه.



  9. #16
    I understand nothing
    تاریخ عضویت
    May 2012
    محل سکونت
    ج.ا.ایران
    ارسال ها
    4,239
    سپاس
    36,350
    از این کاربر 59,459 بار در 4,705 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای ژاپن | (بحث و تبادل نظر)



    »» [Wildgrounds.com] این سایت هم برای دوستانی که عاشق سینمای "آسیا" بالاخص "ژاپن" هستن. به روز، شیک و منظم.
    بخش‌های جذاب و مقاله‌های خواندنی و اخبار روزانه کم نداره ولی شخصا با بخش "دیالوگ‌های برتر" از سینمای ژاپن حال کردم. سر بزنید »» Quotes



  10. #17
    ^_^
    تاریخ عضویت
    Dec 2012
    محل سکونت
    مشهد
    ارسال ها
    121
    سپاس
    12,383
    از این کاربر 1,378 بار در 131 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای ژاپن | (بحث و تبادل نظر)

    چندتا فیلمی که تازه دیدم:



    (Audition(1999: یک مرد که بعد مرگ همسرش بچشون رو به تنهایی بزرگ کرده حالا تصمیم به ازدواج میگیره و وقتی این رو با دوستش که تهیه کننده سینماست درمیون میزاره اون بهش پیشنهاد میده یه مصاحبه الکی برای انتخاب بازیگر نقش زن یک فیلم ترتیب بدن و از بین داوطلبین یک نفرو برای ازدواج انتخاب کنه.
    اینرو به پیشنهاد ایرج جان دیدم و قرار شد نظرمو در موردش بگم. ژانر فیلم درام، ترسناک، هیجان انگیزـه و خب من اصلاً به ژانر ترسناک علاقه ای ندارم. اما ترس فیلم از نوع موجودات ماوراءطبیعی یا انسان های مریضی که تا حالا صد نفرو کشتن اما پلیس احمق هنوز نتوسته دستگیرشون کنه نیست. اینجا لولوخورخوره یه دختر جوون آروم ـه که وقتی یه طعمه رو پیدا کرد مدت ها باهاش بازی میکنه تا طعمه ی مناسب بعدی رو پیدا کنه و این همراه با یه داستان درام خوب و قوی باعث میشه همه چی واقعی و قابل باور بشه. وقتی هم که به این داستان قابل باور چاشنی (بقول ایرج) "مریض احوال" اضافه کنید فیلم واقعاً ترسناک میشه.
    امتیاز: 7/10


    (Love Exposure(2008: اینو فقط نوشتم تا بهتون هشدار بدم که شما هم یه موقع مثل من گول ریت بالای فیلم رو نخورین و برین نگاه کنین. فیلم تا یک ساعت/ یک و نیم ساعت اول خوب و قابل احترام اما بعد اون کم کم شروع مکنه به خسته کننده شدن و من نمیدونم کارگردان پیش خودش چی فکر کرده که فیلم رو 3 ساعت و 57 دقیقه طول داده و کاربرای IMDb با چه عقلی بهش نمره 8.2 دادن؟ این تایم ممکنه برای بعضی از فیلم ها مناسب باشه اما مطمعناً نه برای این مسخره.
    امتیاز: 1/10


    (The Blind Swordsman: Zatoichi (2003: زاتویچی یه سامورایی نابینای دوره گرده که وقتی وارد یه شهر کوچیک میشه تو خونه ی یه زن کشاورز و خواهرزادش ساکن میشه. یه روز که با خواهرزاده ی زن برای قمار کردن به شهر میرن با یه گروه خلافکار درگیر میشن و با دو تا گیشا آشنا میشن که به دنبال انتقام ...
    خیلی فیلمو دوست داشتم. قصه ی فیلم عالیه و یه ته مایه های طنز هم داره که خیلی خوبه. Takeshi Kitano خودش هم کارگردان ـه و هم بازیگر نقش زاتویچی که انصافاً تو هر دوکار موفق بوده. صحنه های شمیرزنی رو هم خیلی خوب در اوردن با اون حالت خاص شمشیر زدن زاتویچی و پاشیدن خودن. خلاصه اینکه برید ختماً ببینید فیلم خیلی خوبیه.
    امتیاز: 8.5/10


    (Crows Zero (2007: سوزوران یه دبیرستان پسرونست که تمام لات ها و ارازل اونجا جمع شدن. البته اینجا فقط سمش مدرسست وگرنه نه معلمی میبینیم نه کلاس درسی و دانش آموزا تمام روز تو سالن و حیاط راه میرن و باهم دعوا میکنن. تو این مدرسه تا حالا هیچکس نتونسته کنترل کل گروههای خلاف رو در دست بگیره و بشه گنده لات کل مدرسه. حالا گِنجی، یه دانش آموز سال سومی برای اینکه خودشو به پدرش که رییس یک گروه یاکوزاست ثابت کنه تصمیم میگیره که این کارو انجام بده
    فیلم همه ی مؤلفه های لازم برای یه فیلم اکشن رو داره: زدوخورد به مقدار بسیار بالا، موسیقی راک، مدل موها و لباسای عجیب و خاص، یه داستان خوب و قابل قبول برای یه فیلم اکشن. بنظرم فیلم از خیلی از همتاهای هالیوودی خودش مثل اکسپندبلز و فیلمای استیتهام سرتره و امتیاز IMDb ـش هم 7.2 هست که برای یه فیلم در این ژانر واقعاً عالیه.
    امتیاز: 7.5/10


    (Sanjuro (1962: یه گروه از اعضای یه قبیله برای شکایت از وضع موجود و رشوه خواری مقامات پیش خزانه دار میرن اما به درخواستشون رسیدگی نمیشه، اونام شکایت خودشون رو میبرن پیش مباشر و مباشر هم که خودش مسئول رشوه خواری هاست نقشه ی قتلشون رو میکشه اما یه سامورایی دوره گرد بطور اتفاقی میبینتشون و بهشون کمک میکنه.
    حقیقتش من هر وقت اسم از یه فیلم سیاه و سفید از یه کارگردان معروف و منتقد پسند میون میاد سریع یاد فیلم همشهری کین میوفتم و دیگه طرف فیلم نمیرم . اما این فیلم های کورساوا اصلاً خسته کننده نیست و اتفاقاً روایت بسیار جذابی هم داره. من با این فیلم شروع کردم و بعدش چون خیلی خوشم اومد سریع رفتم سراغ Seven Samurai و Rashomon که اونها هم واقعاً قشنگ بودن. بقیه دوستان هم اگر تا حالا از کارای استاد ندیدین بنظرم این فیلم میتونه شروع خوبی باشه. هم داستان سرراست و خوبی داره و هم از نظر زمانی نسبت به بقیه ی کارا کوتاه تره.
    امتیاز: 7.5/10



    پ.ن: من که تازه و بعد از دیدن این تاپیک شروع به دیدن فیلم ژاپنی کردم اما دوستان حرفه ای و فیلم ژاپنی بین لطف بفرمایید تجربیات خودتون رو با ما هم درمیون بزارید تا استفاده کنیم



  11. #18
    I understand nothing
    تاریخ عضویت
    May 2012
    محل سکونت
    ج.ا.ایران
    ارسال ها
    4,239
    سپاس
    36,350
    از این کاربر 59,459 بار در 4,705 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای ژاپن | (بحث و تبادل نظر)




    کاناکو: دوستت دارم!
    »» اون به آدم ها حرفهایی که دوست داشتنو میزد و اونا رو گمراه می کرد.



    "دنیای کاناکو" قبل از اینکه دنیای کاناکو باشه دنیای "Tetsuya Nakashima" (کارگردان)ست. شاید سخت بشه تحملش کرد مثل این چند نفری (مخاطب خارجی) که این پایین توی سایت IMDB نتونستن به اندازه ی کافی هضمش کنن و این جوری با این جملات فیلم رو توصیف کردن:

    » Disturbing, depressing and desperate reality of a sick society
    » It is very violent. More than that, it is disturbing, depressing and desperate
    » Tsunami of Discomfort
    » ....

    خلاصه اینکه اگه دنبال "متفاوت"ها هستید یا دنبال یه قصه با تم اصلی (نه فرعی) "معصومیت از دست رفته" هستید یا از روایت های خطی و خط کشی شده یا شخصیت های خیلی خوب یا خیلی بد یا حتی از آدم های خاکستری هم خسته شدید این تجربه رو مهمون من باشید ... یه تجربه ی خطرناک!



  12. #19
    I understand nothing
    تاریخ عضویت
    May 2012
    محل سکونت
    ج.ا.ایران
    ارسال ها
    4,239
    سپاس
    36,350
    از این کاربر 59,459 بار در 4,705 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای ژاپن | (بحث و تبادل نظر)







    »» Koroshi No Rakuin 1967 : داستان فرهيخته‌اي نداره داستاني در مورد دنيايي پر از قاتل، قاتل شماره‌ي چهار دنبال قاتل شماره‌ي سه و قاتل شماره‌ي سه دنبال قاتل شماره‌‌ي دو تا نهايتن به غول آخرش برسيم كه قاتل شماره‌ي يك هستن و از همه انگار حرفه‌اي‌تر و خفن‌تر. اين تمام سناريو و داستان فيلم "نشان‌دار قتل" با كمي چاشني دلبري كه معمولن در اين جور فيلم‌هاي سبك، "مرد شخصيت" يا "شخصيت مرد" (هانادا قاتل شماره‌ي چهار) به يه انگيزه‌ي اين سبكي (چاشني دلبري) نياز داره. يعني اينكه مرد داستان بايد بخاطر يك زن تمام مردها و نامردهاي دنياي فيلم رو بكشه. تقريبن شبيه اون چيزي كه در قسمت دوم Sin City اتفاق افتاد. البته در فيلم اين موضوع (زن) اينقدر كه من راحت ازش گذشتم كم اهميت نيست.

    از تارانتينو پرسيدن چقدر از كاميك‌بوك‌ها براي ساخت فيلم "بيل را بكش" استفاده كردي يا عاميانه‌ش چقدر "كپي" كردي Q.T جواب داد: چيزي رو كپي نكردم فقط اعتقاد دارم بايد يه جوري فيلم رو بسازي كه بشه سريع و با كمترين تغيير خيلي راحت به "كاميك‌بوك" تبديلش كرد. به همين خاطر مسئله‌ي فيلم Koroshi No Rakuin اصلن داستان نيست تمامش اجراست (اونم خيلي مدرن و جذاب) و اين كه چقدر داستانش سرراست و مسخره به نظر مياد مربوط به "ذات" فيلم و دنياي ساده‌ي فيلم هست مثل كتاب‌هاي مصور ژاپني (مانگا). در واقع اين سادگي و اين دنياي "مانگا"يي جزو معماي فيلم به حساب مياد و تا زماني كه "كشف"ش نكرديد از فيلم لذت نخواهيد برد. داستان اينقدر اكشن و بزن بزن و بكش بكش داره كه "هيچي" به نظر مي‌رسه ولي در واقع اين تمام فيلم "نشان‌دار قتل"‌ست و اگه "مبتذل"‌به نظر مي‌رسه اين ابتذال "عامدانه" است.

    مطمئنم اگه اين فيلم با اين ايده‌ي "قاتل يك،قاتل دو،قاتل سه و ..." بازيابي و بازسازي بشه ميره جزو ليست اكشن‌هاي "متفاوت". اگه دنبال يه Sin City سياه و سفيد عصر دايناسوري (دهه 60) به زبان ژاپني مي‌گرديد بد نيست يه بار امتحان كنيد.

    پ.ن 1 : فيلم خوبي نيست ولي اكشن سبك متفاوتي به نظر مي‌رسه. به همين خاطر به همه پيشنهاد نميشه مگه مخاطب پيگيري باشيد و همه جور "اكشن"ي دوست داشته باشيد و دنبال اين فيلم و اون فيلم و مزه كردن همه جور سينمايي باشيد بخصوص سينماي اكشن.


  13. 16 کاربرِ زیر از Irag بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  14. #20
    تاریخ عضویت
    Dec 2014
    ارسال ها
    117
    سپاس
    159
    از این کاربر 995 بار در 121 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای ژاپن | (بحث و تبادل نظر)

    نقل قول نوشته اصلی توسط mas5oud281 نمایش پست ها
    اقا من نسخه 2004 و 2002 رو پیدا کردم ولی نسخه اخری رو چیزی ازش پیدا نکردم.
    کسی داشت بده بیزحمت.ممنون

    این لینک نسخه اخر

    Love And Honor 2006


    کد:
    http://4upld.com/Tov5
    و
    Gate Of Hell 1953


    کد:
    http://4upld.com/Toig
    هر دو فیلم هم خوشبختانه زیرنویس دارن

  15. 5 کاربرِ زیر از The Vaiper بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


 

 
صفحه 2 از 5 اولیناولین 1234 ... آخرینآخرین

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمی توانید موضوع جدید ارسال کنید
  • شما نمی توانید به پست ها پاسخ دهید
  • شما نمی توانید فایل پیوست ضمیمه کنید
  • شما نمی توانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
  • قدرت گرفته از سیستم vBulletin نسخه ی 4.2.3
  • قالب اختصاصی انجمن TvWorld نسخه ی 1.0
  • طراحی و اجرای قالب : نوژن
  • تمام حقوق مطالب و محتوا برای تی وی وُرلد محفوظ می باشد
Powered by vBulletin® Version 4.2.1
Copyright ©2000 - 2009, Jelsoft Enterprises Ltd.