I dont care how long I gonna live. whether it's in a week or twenty years, there's horrible pain and sadness ahead
قسمت آخر از فصل دوم این سریال رو دیدم. به نظرم فصل دوم باعث شد از یه سریال عالی تبدیل بشه به خوب و شاید بهتر بود نمیساختن!
فصل اول معمایی داشت که عامل مهمی برای جذابیت و دنبال کردن و لذت بردن از سریال بود و اونم اینکه کی کشته شده و چرا و توسط کی؟ در کنارش به مسائل اجتماعی مختلفی هم پرداخته بودن که تاثیرگذاری خوبی هم داشت. فصل دوم با وجود کیفیت ساخت خوب و بازیهای تماشایی و لحظات تاثیرگذار جذاب، ولی اون عامل وجود نداشت و تمرکز فقط روی همون درام و مشکلات افراد و خانوادهها بود یعنی صرفاً یک درام اجتماعی خوب نه یک سریال متفاوت و خلاقانه و عالی مثل فصل اول! فقط یک شخصیت جذاب جدید داشت که مریل استریپ به زیبایی اونو بازی کرد اما برای عالی بودن این فصل کافی نبود.
امتیازم به فصل اول 10 و به فصل دوم 7
در مقایسه با فصل اول ضعیفتر بود اما همچنان دوستش داشتم و از دیدنش راضیم
مثل فصل قبل بازیها حرف نداشت. بوخوصوص مریل استریپ عزیزدلم
امتیازم به کل فصل 8
درست مثل فصل اولش عالی بود.
سریال با وجود داستان ساده و سر راست و آهنگ نسبتا کندی که داره ولی بسیار جذاب و دلنشینه که البته بیشتر بار سریال هم بر دوش هنرپیشه ها هست هنرپیشه هایی که هر کدوم به تنهایی میتونن یه سریال رو برنده کنن و وقتی چندتا از بهتریناش رو تو پروژه ات داری ، دیگه غم نداری.
به این فصلش 8.5 میدم.
.
مسلمن فصل دوم در اندازه فصل نبود. به هیچ عنوان هم نمیشد انتظار داشت که مث فصل اول میخکوب کننده باشه. ولی نمیشه به عنوان یه دنباله نا موفق و بد درنظرش گرفت. اول از همه از کارگردانی شروع میکنم. نکته مثبت این بود که فصل دوم هم کامل یه کارگردان داشت تا کل فصل روایت یکنواخت تری رو داشته باشیم. کارگردانی تدوین و موسیقی متن از روال فصل اول پیروی میکرد. ولی از حق نگذریم ژان مارک وللی پلی لیست قوی تری رو برای خودش داره. چیزی که توی Sharp Objects هم اثبات کرد. تدوین فصل دوم هم گویا خودش انجام داده ولی بازم فصل اول کات ها، فلش بک ها بیشتر در اختیار ریتم بود و ارگانک تر به نظر میومد. بازیگری همچنان در سطح بالای خودش بود و چقدر خوب و تموم نشدنی هست مریل استریپ. بخصوص سکانس دادگاه قسمت آخر. درگیری های درونی بانی خوب از آب دراومده بود ولی مشکل این بود که توی فصل اول هیچ اشاره ای تا جایی که یادمه بهش نشده بود. خیلی از کاراکتر ها هم نسبت به فصل اول فقط حضور داشتن و پرداخت کمتری بهشون میشد مثل دختر های مدلین. قضیه دانشگاه نرفتن توی 3 قسمت اول پیش کشیده میشه ولی توی ادامه سریال بخاظر مشکلات زناشویی مدلین فراموش میشه و انگار مدلین که به مشکل بزرک تری خورده فعلن اونو گذاشتتش کنار تا بعد. درگیری های درونی اد توی هم خوب پرداخت شده بود گرچه خیلی یهویی همه چیز ختم به خیر شد. اون خانم پلیس هم جا داشت که بیشتر اذیت کنه گروه 5نفره رو ولی به نظر میومد که نیم نگاهی به فصل سوم نویسنده ها دارن کلن رسیدگی به رو شدن هویت اصلی قاتل رو برای فصل بعدی گذاشتن و بیشتر تمرکزشون به عواقب پایان فصل اول بوده. درعوض داستان شخصیت رناتا و رندگیش بیشتین پرداخت و پیشرفت رو داشت تو فصل دوم.
مخلص کلام اینکه فصل دوم نه اونقدر بد بود که آرزو کنیم کاشکی ساخته نمیشد و سریال رو خراب نمیکرد و نه به اندازه فصل اول خوب بود تا سریال رو یه قدم جلو ببره.