آخرین فیلمی که دیدم | قوانین در پست اول

[Moh3eN]

دوستانی که خوره ی فیلم هستن میتونن توی این تاپیک آخرین فیلم ـی که دیدن رو معرفی کنن .
چیزی که مهم هست توی این تاپیک نظر شما در مورد اون فیلم هست، نه نقد یا معرفی کپی شده از جای دیگه و فلان منتقد.
شاید یه فیلم از نظر اکثریت خوب یا بد باشه ولی شما نظر متفاوتی نسبت به اون فیلم داشته باشید . ما توی این تاپیک قراره تظر و برداشت شخصی "شما" از فیلم رو بدونیم . اگر در کنار مطلب خودتون و جهتِ کامل تر شدن پستتون هم از نقدِ سایت های معتبر دیگه استفاده کنین مشکلی نداره .

برای هر چه کامل تر شدن و بهبود روند تاپیک یه سری قوانین و نکته هایی لحاظ شده که باید زحمت بکشید و در پست های معرفی خودتون لحاظ کنید .

• اسم لاتینِ فیلمِ موردنظر رو حتما ذکر کنید و صرفا به گذاشتن عکس اکتفا نکنید که بعدا از طریق "جستجو" بشه راحت تر بهش دسترسی پیدا کرد .
  
  
• گذاشتن عکس یا پوستر از فیلم (ترجیحا پوستر فیلم) علاوه بر زیبایی پستِ شما، به معرفی بهتر فیلم به کاربرا هم کمک میکنه . فقط هنگام گذاشتن عکس به دو نکته توجه کنید:
  
• اول اینکه از عکس های با سایز و حجم معقول استفاده کنید. و بعد اینکه عکس مربوطه رو در گالری عکس اختصاصی سایت آپلود کنید که در آینده با مشکلاتی از قبیل پاک شدن عکس ها روبرو نشیم. در صورتی که سایز تصویرتون بزرگ بود حتما تصویر بندانگشتی مخصوص انجمن رو استفاده کنید (Thumbnail for Forum)
  
  
• حتما لینک مربوط به صفحه ی IMDB اون فیلم رو هم در پستتون قرار بدید .
  
  
• حتما توضیحی درباره ی فیلم و داستانش بدید (استفاده از خلاصه داستان های موجود در نت خلاف مقرراتِ تاپیک هست).
  
  
• نظر شخصی خودتون رو درباره ی فیلم بنویسید، نه نظر بقیه ی افراد یا منتقدها رو .
  
  
• طبیعتا متن های نیم خطی با این محتوا که خوب بود/خوشم اومد/ حتما ببینید یا.... اسپم محسوب شده و پست بایگانی خواهد شد .
  
• اگر توی متنتون بخش مهمی از فیلم و یا پایان اون رو بیان میکنید حتما و حتما از تگ اسپویلر() استفاده کنید .
  
• و در آخر اینکه نمره و امتیاز خودتون به فیلم (از ۱۰ امتیاز) رو اعلام کنید.
  
  
• لطفا از درخواست و قرار دادن لینک دانلود در تاپیک خود داری نمایید.

امیدوارم با مشارکت همه ی کاربرا و رعایت نکات بالا شاهدِ تاپیک کامل و منظم و پر رونقی باشیم که بتونه به کاربرای عزیز برای انتخاب فیلم موردنظرشون کمک کنه .




با تشکر .
تیم مدیریت انجمن/ سینما

[Alex Vause]

FAIL SAFE 1964

داشتم ری اکشن یه کانال یوتوب به فیلم Dr Strangelove شاهکار استنلی کوبریک و فیلم مورد علاقه ام در تمام ادوار رو میدیدم که تو قسمت کامنت ها فیلمی با همین موضوع معرفی کرده بودند به نام Fail Safe , اگر Dr Strangelove رو دیده باشید قطعا با مفهوم Fail Safe آشنا هستید ، محدوده ای که هواپیماهای حامل بمب های هسته ای بعد از اون مستقیم به سمت اهداف از پیش تایین شده حمله می‌کنند و دیگه بازگشتی در کار نیست مگر از طریق یک کد رمز. اما به هر حال تصمیم گرفتم بدون هیچ پیش زمینه و قصد مقایسه ای فیلم رو تماشا کنم که در طول فیلم متوجه شدم این کار بدلیل شباهت بسیار زیاد موضوعی و جالب تر زمان پخش فیلم غیر ممکنه. Dr Strangelove ژانویه ۱۹۶۴ و Fail Safe اکتبر همین سال روی پرده رفتند. بعدا متوجه شدم کوبریک و تهیه کنندگان Dr Strangelove از سازندگان Fail Safe بدلیل این شباهت شکایت کردند و توافق شده بود این فیلم پس از پایان کامل اکران Dr Strangelove در سینماها به باکس افیس معرفی بشه. برخلاف Dr Strangelove که عامل انسانی مستقیما باعث حمله اشتباه هسته ای امریکا به شوروی میشه اینجا یک نقص فنی اشتباها کد رمز عملیات حمله هسته ای رو به دسته ای از هواپیماهای امریکایی ارسال میکنه. نیم ساعت ابتدایی فیلم به ترتیب با شخصیت های اصلی فیلم آشنا میشیم قراره این آشنایی بعدا تصمیماتشون رو توجیه کنه که خیلی خوب این زمینه سازی انجام نشده بخصوص اولین کارکتری که معرفی میشه یه مشاور نظامی و انتاگونیست اصلی فیلمه که در واقع ترکیبی از کارکتر دکتر استرنجلاو و جنرال ترجدسن کوبریکه اما متاسفانه اصلا نزدیک اون ها هم نمیشه. مکالمه جنرال ترجدسن و رییس جمهور آمریکا در مورد لزوم حمله همه جانبه اتمی به شوروی یکی از جذاب ترین سکانس هایی که دیدم و تک تک جملاتشون حساب شده است و همراه با میمیک فوق العاده صورت تبدیل به یه سکانس بیاد ماندنی شده اما اینجا این مشاور نظامی صرفا انگار اصرار به حمله داره نه بر اساس دیدگاه و ایدئولوژی مشخص ، ظاهرا قرار بوده سکانس ابتدایی فیلم و برخوردش با اون زنه پیش زمینه باشه، سکانسی که بنظرم بیشتر شبیه درام های دهه ۴۰ بود و اصلا کمکی نکرد. اما یکی از ایرادات بزرگ فیلم رو باید تو مقایسه بین منطق خلبان B-52 و B-58 (به ترتیب در دکتر استرنجلاو و Fail Safe) پیدا کرد. جایی که شخصیت کمدی فیلم دکتر استرنجلاو با کلاه کابوییش و حتی سواری دیوانه وارش بر بمب اتمی تصمیمات منطقی تری نسبت به خلبان B-58 میگیره. خلبان B-58 فکر میکنه تماس صوتی رییس جمهور و حتی زنش حقه روس ها بوده و کوچکترین تردیدی در اشتباه بودن حمله نداره. به هر حال فیلم ارزش یک بار دیدن رو داره و بشدت جذابه. جالبه بدونید کارگردان این فیلم سیدنی لومت هست که سازنده فیلم های بزرگی مثل 12 angry man هم هست. واقعا قدرت کارگردان رو میشه تو مقایسه این دو فیلم دید . یکی تبدیل شده به یه شاهکار تاریخی و دیگری صرفا در حد یه فیلم کلاسیک خوب. امتیاز 7/10

[SterlingArcher]

همین چند ساعت پیش انت من 3 رو دیدم. جلوه های ویژه کمی داشت، داستانش در حد فاز چهارم بود و کشش چندانی نداشت. شوخی هایی که به زور وارد داستان کرده بودند هم جذابیتش رو کمتر میکرد. با دیدن فیلم میشه احساس کرد که مارول حرف هاش رو زده و دیگه فقط داره به محتواش آب میبنده تا بیشتر پول دربیاره. اگر خواستین کوانتومانیا رو ببینید، انتظاری به جز یک کلیشه آبکی ازش نداشته باشید.

[Serenita]

داستان: پاریک و کالم دوتا رفیق صمیمی ان اما یه روز کالم به پاریک میگه دیگه نمیخام باهات رفیق باشم! فیلمنامه بسیار محشری داره. مشخصه که همه ی داستان یه ماکت و شبیه سازی از جنگ داخلیِ ایرلند و فضای سیاسی اون موقع ست. نکته اینه که پیام فیلم محدود به زمان و مکان نیست و از این جهت کاملا به روز و جالبه. امروز گوشه گوشه ی دنیا جنگ داخلیه؛ گسست اجتماعی به سرعت بین جوامع مختلف حرکت میکنه. طرفینِ جنگ خاموشی که جامعه های انسانی رو داره از درون میخوره و فرسوده میکنه، معمولا از یک قطب اجتماعی میان. این وسط همه قربانی ان. دیالوگ محشر بهرام توکلی که میگه "جنگ برنده نداره" واسه همینجاست. پلیسِ فاسدِ این جامعه حتی نمیدونه کدوم طرف قراره کدوم طرف رو اعدام کنه و براش مهم هم نیست (اصلا مگه قابل تشخیص هم هستن) و اما دلیل این جنگ داخلی چیه؟ این فیلم در لایه بعدی خیلی دقیق به مشکلات مردان در جامعه مدرن میپردازه. جامعه مردسالاری که به طور اغراق آمیزی به مردان بیشتر از همه فشار وارد میکنه. کالم نمادی از جریان روشنفکریه، از داخل تهی شده، هیچ اعتقاد و امیدی براش باقی نمونده و ترس از نابودی و پوچی زندگی وجودشو گرفته. حالا به صرافت افتاده که اسمی از خودش به جا بذاره که برای همیشه فراموش نشه، که به قول خودش بی خود و بی جهت تموم نشه. کسی آدمای خوب رو یادش نیست ولی همه جونورایی مث چرچیل رو یادشونه، چون اسمشون جایی ثبت شده. پاریک نمادی از جریان کارگریه. صبح تا شب کار میکنه و شب تا صبح میره با رفقاش توی بار خوش میگذرونه و تنها قانونش اینه که آدم خوبی باشه و آزاری به کسی نرسونه. فشاری که کالم احساس میکنه رو پاریک درک نمیکنه و سرخوشی و بیخیالی و (dull) بودن پاریک رو کالم درک نمیکنه و حتی براش آزار دهنده س. اما چرا اینا دوتا با هم رفیقن (واسه کاراکترای توی فیلم هم سواله). همونطور که گفتم با اینکه تفاوت دیدگاه وجود داره ولی قطب اجتماعی یکیه. نکته جالبی که توی طراحی صحنه هست؛ خونه کالم با اینکه پره از نمادهای روشنفکرانه و خونه پاریک یه خونه روستایی ساده س ولی آنچنان تفاوتی با هم ندارن. دیالوگ مهمی رو شوان خطاب به کالم میگه: "داری توی یه جزیره تو ایرلند زندگی میکنی". در واقع با اینکه تفاوت در دیدگاه وجود داره و کالم به واسطه مطالعه و دانشش درد بیشتری رو میکشه (مشابه شوان) ولی بازم از یه زادگاه اجتماعی مشترک با پاریک میاد پس چرا یهو رابطه شو قطع میکنه؟ جوابش میتونه ترس باشه یا غرور یا بحران میانسالی یا انتظاراتی که جامعه امروز از مردان داره. جمله جالبی هست که میگه غرورِ مردان جنگ ها رو آغاز میکند و ادامه میدهد و خون آنها به جنگ پایان میدهد. کالم با یه رفتار بچگانه (که کاملا قابل توجیه هست) جنگ رو شروع میکنه و وقتی از نقطه غیرقابل بازگشت رد میشه دیگه نمیشه کاریش کرد. انتظار داشتم خونی که ریخته میشه خونِ شوان باشه و در اونصورت خیلی داستان تاریک تر میشد. پاریک تغییر میکنه و دیگه پشیمونی کالم سودی نداره. اما با اینکه شوان و کالم هر دو روشنفکر و باسوادن چرا یکی آغازگر جنگ و دیگری قربانیه. جواب توی همون رفتار مردان و جامعه مردسالاره. شوان هیچوقت توی این جامعه ارزش نداره و درنهایت مجبور به فراره اما به جایی که خیلی هم با اینشرین تفاوتی نداره. آخرین نکته درباره دامنیک؛ نقطه خیر داستان و عقل کل داستان دامنیکه. و برای شروع یک جنگ تمام عیار اولین قدم از بین بردن قوه عقل و تفکر و تنها نقطه مشترک و محکم جامعه ست. درباره بخش های فنی حرفی نیست، از موسیقی گرفته تا فیلمبرداری و طراحی صحنه همه حرف ندارن. اما درباره بازیگری، همه از کیفیتِ زوج اصلی حرف میزنن و حق هم دارن ولی به نظر من کاندون و کیوهن فوق العاده بودن و حقشونه که بیشتر قدر دیده بشن. The Banshees of Inisherin از فیلمای دوست داشتنی و لذت بخش امساله.

9/10

پ ن:
از اون فیلماست که بحث و تبادل نظر (جنگ و دعوا ) نیاز داره و نقد اینطوری واسه ش فایده نداره.

بسیار بسیار با نظر شما در مورد این فیلم موافقم. شیوان شخصیت محبوب من در این فیلمه که با وجود روشنفکر بودن دچار مرار و افسردگی کالم نشده‌ و راه حلی هرچند نه چندان ایده آل پیدا می کنه.
برام جالبه که تا الان روی این موضوع کار نشده، مگه غیر از اینه که ما خصوصا در جهان سوم درگیر روبط اجباری هستیم و عمر خودمون و بقیه ر و با اباطیل تلف می کنیم.
شاید باید روزی بلند بشیم و تصمیم بگیریم که به این روبط مسموم پایان بدیم.

[hamed224]

The Banshees of Inisherin
فیلم درعین سادگی روایت ، مسائل روانشناسی و جامعه شناسی عمیقی رو مطرح میکنه که باعث ایجادد همزاد پنداری در مخاطب میشه
با توجه به سابقه کارگردان Martin McDonagh که تبحرش رو در فیلم Three Billboards Outside Ebbing, Missouri از یاددنبردیم
همچین فیلم درخشانی دور از انتظار نبود.
8.5/10

The Whale
ویژگی دارن آرونوفسکی در فیلم سازی استفاده حداکثری از توانایی بازیگره این تبحر در این فیلم به اوج رسیده برندون فریزر

فوق العاده است دو ساعت فیلم در یک لوکیشن با شش بازیگر حتی یک لحظه هم کسل کننده نیست برخلاف فیلم قبلی

آرونوفسکی Mother! هم سوژه دلچسب بود و هم ریتم مناسب بود.
8/10

[hamed224]

.

فیلم برادران لیلا در بهترین حالت ممکن , شرایط جامعه ایران در بعد فرهنگی و سیاسی برای مخاطب ترسیم

میکنه و امکان نداره مخاطب همزادپنداری نکنه .و عجب بازی های درخشانی.

8/10

[Alex Vause]

A Man Called Otto بر اساس کتاب A Man Called Ove ساخته شده که به شکل اتفاقی من یه مقدارش رو قبلا خونده بودم و دیدن تام هنکس باعث شد این فیلم رو انتخاب کنم. از همون اول هم انتظار یه فیلم حال خوب کن و ساده رو داشتم و با توجه به موضوع فیلم تام هنکس بهترین انتخاب ممکن واسه این نقش بود. فیلم چندان شخصیت پردازی های قوی نداره اما سادگی کارکترهاش باعث شده تماشاش لذت بخش باشه ، تا نیمه اول همه چی داشت خوب پیش میرفت که کارگردان و سازندگان نتونستند مقاومت کنند و یه کارکتر ترنسجندر و کاملا بی ربط رو بزور چپوندن تو داستان و این بیماری و مریضی هالیوود به این فیلم هم سرایت کرد. به هر حال اگه فیلمی میخوایید که ساده باشه و تماشاش آسون باشه انتخاب خوبیه. امتیاز منم 7 از 10.

[saeedporreza9]

.

فیلم برادران لیلا در بهترین حالت ممکن , شرایط جامعه ایران در بعد فرهنگی و سیاسی برای مخاطب ترسیم

میکنه و امکان نداره مخاطب همزادپنداری نکنه .و عجب بازی های درخشانی.

8/10

خیلی یکنواخت و حوصله سربر بود.انتظار یک پیچش داستانی جذاب تر و پایانی بهتر رو داشتم. کلا از فیلمهای ایرانی انتظار کلیف هنگر نداشته باشید.

4/10

[kingnessi]

داستان: مقدار زیادی کوکایین توی کوهستان گم میشه و... فیلم خوبی نیست ولی دیدنش هم خالی از لطف نیست. یکی دوتا سکانس خیلی خوب داره که به خاطر همونا میشه دیدش و سرگرم شد، مثلا سکانس آمبولانس. یه نکته دیگه ای که این فیلم ثابت کرد اینه که الیزابت بنکس اصلا کارگردان نیست و در این زمینه ول معطله. شاید بشه گفت بی مووی خوب میسازه. داستان خوبی سر هم کردن، یه تعداد کاراکتر باحال هم جمع کردن که به شدت شبیه کاراکترای گای ریچی و یا بهتر از اون کاراکترای کوئنی هستن و اینا رو با هم ترکیب کردن توی یه زمینه ابزورد و هیجان انگیز ولی چون بلد نبودن چطور ادامه بدن یه چندتا سکانس بی ربط تحویل دادن که انگار اصلا تدوین نشدن و کلا الکی و رو هوا میرسیم به پایان قابل پیش بینیِ فیلم و تمام. Cocaine Bear واسه داستان مسخره ش و همون چندتا سکانس خوبش قابل دیدنه.

5/10

[kingnessi]

داستان: با ورود دختری جوون به زندگی یه پسرِ تنها ماجرا شروع میشه، ماجرایی که اصلا اونچیزی که به نظر میرسه نیست. فیلمساز به چیزی که توی ذهنش بوده نرسیده ولی تلاششو کرده و به عنوان بیننده میشه اینو دید و تا حدودی با نتیجه نهایی هم سرگرم شد ولی در نهایت این فیلم یه تلاشِ ناکامه. فیلم قرار بوده نئو نوآر باشه که نیست، قرار بوده سرعت و ریتم فیلمای سرقت رو داشته باشه که نداره، قرار بوده کاراکتر محور باشه و بیننده رو درگیر کاراکترهای کاریزماتیکش کنه که نمیکنه و خلاصه اینکه فیلم قرار بوده یه چیزِ دیگه باشه که نیست. بازی بازیگرا سینوسی ایه، یکی دوتا بازی خوب داریم بقیه الکی ان. از لحاظ فنی هم چیزی برای ارائه نداره. Sharper فیلمیه که میتونست خیلی خوب باشه ولی در حالِ حاضر دیدن و ندیدنش توفیری نداره.

4.5/10

[codec_pack]

Avatar The Way of Water

معمولن فیلمایی که جز صرفن ایده ی جالب، چیز دیگه ای واسه ارایه ندارن، قسمت بعدشون قرار نیست اون حیرت انگیز و جذاب بودن اثر اصلی رو تکرار کنن. آواتار هم همینه. اگه فیلم نیم ساعت کمتر بود میتونستم از سرگرم کنندگیش راضی باشم، اما انقدر آب بستن داشت که دیگه آخراش حوصلم سر رفت. داستان بسیار ضعیف بود و جلوه های ویژه قوی هم کافی نبود که ناجی باشه. در کل فیلم به خاطر نویسندگی بسیار ضعیف خیلی تو ذوقم زد.

امتیاز 5 از 10.