آخر این قسمت یه آهنگی پخش میشه با صدای مت برنینگر و گروه محبوب من د نشنال. اسم این آهنگ/شعر The Rains of Castamere است. من کتابها رو هنوز نخوندم ولی تو ویکی GOT دیدم که این شعر راجع به تایوین لنیستر و پیروزیش در جنگ با خاندانِ Reyne هست که بعد از لنیسترها قدرتمندترین و ثروتمندترین خاندن وستروس بودند. نشان خانوادگیشون هم یک شیره مثل لنیسترها. زمان پدر تایوین یعنی تیتوس لنیستر، رینها همراه با یه خاندان دیگه به نام Tarbeck شورش میکنند. تیتوس جنگجوی ضعیفی بوده و احتمالش میرفته که لنیسترها شکست بخورند ولی تایوین فرماندهیِ سپاه رو بر عهده میگیره و رینها رو شکست سختی میده. بعد از این شورش این شعر در مورد اون واقعه گفته میشه.
در واقع شاید کل ماجرای جنگِ این قسمت و حملهی یکبارهی تایوین و پیروزیشون یکجور تکرار این اتفاق بوده (به داستانی که سرسی داشت برا پسرش راجع به شیرها و گوزنها و اینها تعریف میکرد هم ربط داره). چند جای دیگهی سریال هم لنیسترها داشتن این رو میخوندن، تو همین قسمت هم Bronn با یه سری سرباز دیگه خوندنش.
این لینک دانلود. متنش هم اینه:
And who are you, the proud lord said,
that I must bow so low?
Only a cat of a different coat,
that's all the truth I know.
In a coat of gold or a coat of red,
a lion still has claws.
And mine are long and sharp, my lord,
as long and sharp as yours.
And so he spoke, and so he spoke,
that lord of Castamere.
But now the rains weep o'er his hall,
with no one there to hear.
Yes now the rains weep o'er his hall,
and not a soul to hear.