Friends | بحث و تبادلِ نظر پیرامونِ سریالِ دوستان

[NOjAN]

------------------------------------------

اپیزود اول : قسمتی که مونیکا هم خونه ای پیدا میکنه .

لطفا از قرار دادن اخبار کپی/پیست شده و بدون منبع و لینک دانلود سریال در تاپیک خود داری نمایید

[Saber-j]

سینما نزدیکترین راه برای دسترسی به رویاهاست.چون حس هایی که تو فیلم و سریال هست رو هیچ جایی نمیشه پیداش کرد یا درکش کرد در مورد فرندز درسته هیچگاه چنین آدم هایی پیدا نمیشن که اینهمه با هم مچ باشن و اینهمه سال با هم رفیق بمونن ولی این موضوع رو باید درک کنی که فرندز مشکلات رو به نوعی طنز و دلنشین نشون میده و حتی سریال در قسمت های آخر هم به این موضوع اشاره کرد حتی چنین دوستی های عمیفی هم پایانی دارند و تا ابد موندگار نخواهند شد.

دوست عزیز سلیقه شما به این سریال نخورده دلیل نمیشه که بیای بکوبی سریال رو بری ی دلیل قانع کننده بیار حداقل حرفت ثابت شه.و در آخر همگی رفیق و دوست یکدیگریم و با هم داریم از فیلم وسریال بهره میبریم و تاثیر میپذیریم پس سعی کنیم اثرهایی رو ببینیم که به سلیقمون میخوره

این سری جمله های کلیشه ای که سینما اوردگاه رویا هاست و یاری رسان ما در فرار از واقعیت هاست خودم به شخصه استادِ سر هم بندی این کلمه ها و شعار ها هستم.چیزی که خیلی بدیهیه اینه که سینما یه هنر گسترده اس و همه هنر های قبل خودش در برمیگیره و میتونه این ها را در خودش نقش بده ولی چیزی که باید بدونیم اینه که هر هنری در سینما بخواد نقش ببنده باید از یه فیلتر عبور کنه.این فلیتر شامل خیلی از اجزا میشـه.چیزی که حول یک دوستی پایدار و ماورایی عنوان کردی اصلا قابل درک نیست چون این روابط در دنیای واقعی شکل نمیگیره(در ادامه بیشتر توضیح میدم) . یه بحثی داغی که بین سینه فیل های سینما مطرحـه فرم و محتواست.خیلی در برخورد اول به این میرسن که فرم دوربینه و محتوا متن و فیلمنامه اس در صورتی که اصلا به این شکل نیست.نمیدونم چقدر آشنایی دارید ولی من به صورت مختصر توضیح میدم.حرف های من تقریبا نقل قول هست از تعاریف فراستی از فرم که دقیقا اصل و الگوی من در نگاهم به فرمه.خب از فرم شروع می کنیم.فرم از تکینیک سواست.فرم بعد تکنیک میاد.تکینک همون ابزاره ، همون دوربینه همون میزانسنه و .فرم یه عنصر متافیزیکیه یعنی چی ؟ یعنی از حس میاد.هنر قلمرو تجربه و حســه.فرم حقیقت و ماهیت همه پدیدار هاست.یک هنرمند یک فیلمساز وقتی قصد داره یک اثر هنری خلق کنه میاد یک حس واقعی که ماحصل تجربیات ناشی از واقعیت اطرافـه به اثر تزریق میکنه.این بهش میگن فرم.یعنی اثر باید در کلیتش بتونه در ورای فیلم به واسطه فرم ،‌ یک حس واقعی که در جهان واقعیت هم تجربه داشتم منتقل کنه.یعنی هنرمند بواسطه فرم یک واقعیتی انسانی در مقابل واقعیتی که در اون هستیم خلق میکنه.مخاطب اول این حس رو به ناخوداگاه خودش میبره و سپس به ناخوداگاه میاره اون رو واکاوی میکنه.اصالت یک فیلم اثر هنری نه در ایده و داستان و موضوعو مضمونه بلکه در نحوه گفتن اونـه.هنر در چگونه(فرم) گفته.سریال فرندز از لحاظ اخلاقی و روابط انسانی هیچ شباهتی به زندگی واقعی نداره.سرزمین رویاها نباید موجب فرار ما از واقعیت و در نتیه تنبلی ما بشـه.اصلا فرندز وارد فرم نمیشه چون حسی رو بر نمی انگیزه و اگر هم هست تقلبی و فیکـه.فرندز یک مکتب غیر حقیقی ایجاد کرده که که موجب یک وقت گذرانی ساده انگارانه برای مخاطب شده که ابزار اون سلب قطعه شعور از مخاطبـه.درسته سینما کارخانه رویاسازیـه اما نباید یک چاه قهقهرایی بسازه که خوی واقعی بینی رو از بیننده سلب کنه.فرندز بدبختی حقیقی رو نشون نمیده و اگر هم نشون میده به گردن چندتا دیوونه میندازه.فرندز مخاطب رو ظاهری ، سطحی ، بیشعور و خطرناک میپنداره.اصلا فرندز نمیتونه احساسات رو در چارچوب منطقی و واقعی بیان کنه.من اطمینان دارم سازندگان فرندز هم از این موضوع آگاهند و این طور نیست بنده سطح اگاهی بیشتری از سازندگان فرندز دارم.این سریال کاملا هدفمند ساخته شده و میدونه چی رو میخواد.مخاطب های سینما کاملا دگرگون شدن و نسل های مخاطبین پوست انداخته به همین دلیل دیگه خبری از مدل های سابق شخصیت پردازی و روایت گری نیست.فرندز بین مخاطبای امروزه سینما و تلویزیون محبوبیت بیشتری داره چون جهان و واقعیت ها هر چقدر سخت تر میشه دنیای امروزی به رویای لی لی پوتی بیشتر نیاز پیدا میکنه.فرندز شاید برای مخاطب خودش دوست داشتنی و محبوب و شیرین باشه ولی برای بنده اصلا ارزشمند نیست.

[jax teller]

این سری جمله های کلیشه ای که سینما اوردگاه رویا هاست و یاری رسان ما در فرار از واقعیت هاست خودم به شخصه استادِ سر هم بندی این کلمه ها و شعار ها هستم.چیزی که خیلی بدیهیه اینه که سینما یه هنر گسترده اس و همه هنر های قبل خودش در برمیگیره و میتونه این ها را در خودش نقش بده ولی چیزی که باید بدونیم اینه که هر هنری در سینما بخواد نقش ببنده باید از یه فیلتر عبور کنه.این فلیتر شامل خیلی از اجزا میشـه.چیزی که حول یک دوستی پایدار و ماورایی عنوان کردی اصلا قابل درک نیست چون این روابط در دنیای واقعی شکل نمیگیره(در ادامه بیشتر توضیح میدم) . یه بحثی داغی که بین سینه فیل های سینما مطرحـه فرم و محتواست.خیلی در برخورد اول به این میرسن که فرم دوربینه و محتوا متن و فیلمنامه اس در صورتی که اصلا به این شکل نیست.نمیدونم چقدر آشنایی دارید ولی من به صورت مختصر توضیح میدم.حرف های من تقریبا نقل قول هست از تعاریف فراستی از فرم که دقیقا اصل و الگوی من در نگاهم به فرمه.خب از فرم شروع می کنیم.فرم از تکینیک سواست.فرم بعد تکنیک میاد.تکینک همون ابزاره ، همون دوربینه همون میزانسنه و .فرم یه عنصر متافیزیکیه یعنی چی ؟ یعنی از حس میاد.هنر قلمرو تجربه و حســه.فرم حقیقت و ماهیت همه پدیدار هاست.یک هنرمند یک فیلمساز وقتی قصد داره یک اثر هنری خلق کنه میاد یک حس واقعی که ماحصل تجربیات ناشی از واقعیت اطرافـه به اثر تزریق میکنه.این بهش میگن فرم.یعنی اثر باید در کلیتش بتونه در ورای فیلم به واسطه فرم ،‌ یک حس واقعی که در جهان واقعیت هم تجربه داشتم منتقل کنه.یعنی هنرمند بواسطه فرم یک واقعیتی انسانی در مقابل واقعیتی که در اون هستیم خلق میکنه.مخاطب اول این حس رو به ناخوداگاه خودش میبره و سپس به ناخوداگاه میاره اون رو واکاوی میکنه.اصالت یک فیلم اثر هنری نه در ایده و داستان و موضوعو مضمونه بلکه در نحوه گفتن اونـه.هنر در چگونه(فرم) گفته.سریال فرندز از لحاظ اخلاقی و روابط انسانی هیچ شباهتی به زندگی واقعی نداره.سرزمین رویاها نباید موجب فرار ما از واقعیت و در نتیه تنبلی ما بشـه.اصلا فرندز وارد فرم نمیشه چون حسی رو بر نمی انگیزه و اگر هم هست تقلبی و فیکـه.فرندز یک مکتب غیر حقیقی ایجاد کرده که که موجب یک وقت گذرانی ساده انگارانه برای مخاطب شده که ابزار اون سلب قطعه شعور از مخاطبـه.درسته سینما کارخانه رویاسازیـه اما نباید یک چاه قهقهرایی بسازه که خوی واقعی بینی رو از بیننده سلب کنه.فرندز بدبختی حقیقی رو نشون نمیده و اگر هم نشون میده به گردن چندتا دیوونه میندازه.فرندز مخاطب رو ظاهری ، سطحی ، بیشعور و خطرناک میپنداره.اصلا فرندز نمیتونه احساسات رو در چارچوب منطقی و واقعی بیان کنه.من اطمینان دارم سازندگان فرندز هم از این موضوع آگاهند و این طور نیست بنده سطح اگاهی بیشتری از سازندگان فرندز دارم.این سریال کاملا هدفمند ساخته شده و میدونه چی رو میخواد.مخاطب های سینما کاملا دگرگون شدن و نسل های مخاطبین پوست انداخته به همین دلیل دیگه خبری از مدل های سابق شخصیت پردازی و روایت گری نیست.فرندز بین مخاطبای امروزه سینما و تلویزیون محبوبیت بیشتری داره چون جهان و واقعیت ها هر چقدر سخت تر میشه دنیای امروزی به رویای لی لی پوتی بیشتر نیاز پیدا میکنه.فرندز شاید برای مخاطب خودش دوست داشتنی و محبوب و شیرین باشه ولی برای بنده اصلا ارزشمند نیست.

اگه فراستی وار بخوای به قضیه نگاه کنی که اصلا هیچ سریالی خوب نیست و هیچ فیلمی اصلا نباید ساخته بشه چون خود فراستی هم گفته بود من سینمای کلاسیک میپسندم که اصلا بگذریم....


در مورد سلیقه شخصی اگه از اول میگفتی:""""به نظر من این سریال آشغال و زباله است """خیلی بهتر بود تا اینکه به کلی جمع ببندی...

و موضوع دیگه اینه که از نظر یک نفر breaking bad,got,sopranos سریال های شاهکارین
و از نظر یک نفر دیگه the 100,arrow,vampire

پس بستگی ب دید ادم داره که چجوری به قضیه نگاه کنه و درکش تا چ حدی باشه

این سری جمله های کلیشه ای که سینما اوردگاه رویا هاست و یاری رسان ما در فرار از واقعیت هاست خودم به شخصه استادِ سر هم بندی این کلمه ها و شعار ها هستم.چیزی که خیلی بدیهیه اینه که سینما یه هنر گسترده اس و همه هنر های قبل خودش در برمیگیره و میتونه این ها را در خودش نقش بده ولی چیزی که باید بدونیم اینه که هر هنری در سینما بخواد نقش ببنده باید از یه فیلتر عبور کنه.این فلیتر شامل خیلی از اجزا میشـه.چیزی که حول یک دوستی پایدار و ماورایی عنوان کردی اصلا قابل درک نیست چون این روابط در دنیای واقعی شکل نمیگیره(در ادامه بیشتر توضیح میدم) . یه بحثی داغی که بین سینه فیل های سینما مطرحـه فرم و محتواست.خیلی در برخورد اول به این میرسن که فرم دوربینه و محتوا متن و فیلمنامه اس در صورتی که اصلا به این شکل نیست.نمیدونم چقدر آشنایی دارید ولی من به صورت مختصر توضیح میدم.حرف های من تقریبا نقل قول هست از تعاریف فراستی از فرم که دقیقا اصل و الگوی من در نگاهم به فرمه.خب از فرم شروع می کنیم.فرم از تکینیک سواست.فرم بعد تکنیک میاد.تکینک همون ابزاره ، همون دوربینه همون میزانسنه و .فرم یه عنصر متافیزیکیه یعنی چی ؟ یعنی از حس میاد.هنر قلمرو تجربه و حســه.فرم حقیقت و ماهیت همه پدیدار هاست.یک هنرمند یک فیلمساز وقتی قصد داره یک اثر هنری خلق کنه میاد یک حس واقعی که ماحصل تجربیات ناشی از واقعیت اطرافـه به اثر تزریق میکنه.این بهش میگن فرم.یعنی اثر باید در کلیتش بتونه در ورای فیلم به واسطه فرم ،‌ یک حس واقعی که در جهان واقعیت هم تجربه داشتم منتقل کنه.یعنی هنرمند بواسطه فرم یک واقعیتی انسانی در مقابل واقعیتی که در اون هستیم خلق میکنه.مخاطب اول این حس رو به ناخوداگاه خودش میبره و سپس به ناخوداگاه میاره اون رو واکاوی میکنه.اصالت یک فیلم اثر هنری نه در ایده و داستان و موضوعو مضمونه بلکه در نحوه گفتن اونـه.هنر در چگونه(فرم) گفته.سریال فرندز از لحاظ اخلاقی و روابط انسانی هیچ شباهتی به زندگی واقعی نداره.سرزمین رویاها نباید موجب فرار ما از واقعیت و در نتیه تنبلی ما بشـه.اصلا فرندز وارد فرم نمیشه چون حسی رو بر نمی انگیزه و اگر هم هست تقلبی و فیکـه.فرندز یک مکتب غیر حقیقی ایجاد کرده که که موجب یک وقت گذرانی ساده انگارانه برای مخاطب شده که ابزار اون سلب قطعه شعور از مخاطبـه.درسته سینما کارخانه رویاسازیـه اما نباید یک چاه قهقهرایی بسازه که خوی واقعی بینی رو از بیننده سلب کنه.فرندز بدبختی حقیقی رو نشون نمیده و اگر هم نشون میده به گردن چندتا دیوونه میندازه.فرندز مخاطب رو ظاهری ، سطحی ، بیشعور و خطرناک میپنداره.اصلا فرندز نمیتونه احساسات رو در چارچوب منطقی و واقعی بیان کنه.من اطمینان دارم سازندگان فرندز هم از این موضوع آگاهند و این طور نیست بنده سطح اگاهی بیشتری از سازندگان فرندز دارم.این سریال کاملا هدفمند ساخته شده و میدونه چی رو میخواد.مخاطب های سینما کاملا دگرگون شدن و نسل های مخاطبین پوست انداخته به همین دلیل دیگه خبری از مدل های سابق شخصیت پردازی و روایت گری نیست.فرندز بین مخاطبای امروزه سینما و تلویزیون محبوبیت بیشتری داره چون جهان و واقعیت ها هر چقدر سخت تر میشه دنیای امروزی به رویای لی لی پوتی بیشتر نیاز پیدا میکنه.فرندز شاید برای مخاطب خودش دوست داشتنی و محبوب و شیرین باشه ولی برای بنده اصلا ارزشمند نیست.

و اینکه دلیل اینکه فرد یک فیلم یا سریال رو میبینه اینه که از دنیای خودش برای لحظاتی کنده بشه و بره تو دل شخصیت های غیر واقعی.اگه اینجوری باشه که همه فیلمها باید غمگین و افسرده بودن یک شخص رو نشون بده.سریال ژانر کمدی روش برچسب خورده پس لحظاتی شاد و سرگرم کننده باید برای شخص رقم بزنه.در صورتی که در دل همین سریال کمدی هم درس های زندگی نهفته مثل همکاری،همدلی،معرفت،و واقعا فکر کنم اولین باریه که چنین نظری رو در مورد فرندز میخونم و واقعا غیر واقعی و بدون منطق چنین کامنتی رو میبینم..


حرف هامو تو اسلاید قبل گفتم ولی به شخصه فرندز برای من تکرار نشدنیه و مثل قرص شادی آور میمونه و با اینکه 4 بار کامل این سریال رو دیدم ولی هر بار با همون دوق و شوق دنبالش میکنم و با قست آخرش اشک میریزم.

موفق و پایدار باشی صابر جان

[Dexter_171]

این سری جمله های کلیشه ای که سینما اوردگاه رویا هاست و یاری رسان ما در فرار از واقعیت هاست خودم به شخصه استادِ سر هم بندی این کلمه ها و شعار ها هستم.چیزی که خیلی بدیهیه اینه که سینما یه هنر گسترده اس و همه هنر های قبل خودش در برمیگیره و میتونه این ها را در خودش نقش بده ولی چیزی که باید بدونیم اینه که هر هنری در سینما بخواد نقش ببنده باید از یه فیلتر عبور کنه.این فلیتر شامل خیلی از اجزا میشـه.چیزی که حول یک دوستی پایدار و ماورایی عنوان کردی اصلا قابل درک نیست چون این روابط در دنیای واقعی شکل نمیگیره(در ادامه بیشتر توضیح میدم) . یه بحثی داغی که بین سینه فیل های سینما مطرحـه فرم و محتواست.خیلی در برخورد اول به این میرسن که فرم دوربینه و محتوا متن و فیلمنامه اس در صورتی که اصلا به این شکل نیست.نمیدونم چقدر آشنایی دارید ولی من به صورت مختصر توضیح میدم.حرف های من تقریبا نقل قول هست از تعاریف فراستی از فرم که دقیقا اصل و الگوی من در نگاهم به فرمه.خب از فرم شروع می کنیم.فرم از تکینیک سواست.فرم بعد تکنیک میاد.تکینک همون ابزاره ، همون دوربینه همون میزانسنه و .فرم یه عنصر متافیزیکیه یعنی چی ؟ یعنی از حس میاد.هنر قلمرو تجربه و حســه.فرم حقیقت و ماهیت همه پدیدار هاست.یک هنرمند یک فیلمساز وقتی قصد داره یک اثر هنری خلق کنه میاد یک حس واقعی که ماحصل تجربیات ناشی از واقعیت اطرافـه به اثر تزریق میکنه.این بهش میگن فرم.یعنی اثر باید در کلیتش بتونه در ورای فیلم به واسطه فرم ،‌ یک حس واقعی که در جهان واقعیت هم تجربه داشتم منتقل کنه.یعنی هنرمند بواسطه فرم یک واقعیتی انسانی در مقابل واقعیتی که در اون هستیم خلق میکنه.مخاطب اول این حس رو به ناخوداگاه خودش میبره و سپس به ناخوداگاه میاره اون رو واکاوی میکنه.اصالت یک فیلم اثر هنری نه در ایده و داستان و موضوعو مضمونه بلکه در نحوه گفتن اونـه.هنر در چگونه(فرم) گفته.سریال فرندز از لحاظ اخلاقی و روابط انسانی هیچ شباهتی به زندگی واقعی نداره.سرزمین رویاها نباید موجب فرار ما از واقعیت و در نتیه تنبلی ما بشـه.اصلا فرندز وارد فرم نمیشه چون حسی رو بر نمی انگیزه و اگر هم هست تقلبی و فیکـه.فرندز یک مکتب غیر حقیقی ایجاد کرده که که موجب یک وقت گذرانی ساده انگارانه برای مخاطب شده که ابزار اون سلب قطعه شعور از مخاطبـه.درسته سینما کارخانه رویاسازیـه اما نباید یک چاه قهقهرایی بسازه که خوی واقعی بینی رو از بیننده سلب کنه.فرندز بدبختی حقیقی رو نشون نمیده و اگر هم نشون میده به گردن چندتا دیوونه میندازه.فرندز مخاطب رو ظاهری ، سطحی ، بیشعور و خطرناک میپنداره.اصلا فرندز نمیتونه احساسات رو در چارچوب منطقی و واقعی بیان کنه.من اطمینان دارم سازندگان فرندز هم از این موضوع آگاهند و این طور نیست بنده سطح اگاهی بیشتری از سازندگان فرندز دارم.این سریال کاملا هدفمند ساخته شده و میدونه چی رو میخواد.مخاطب های سینما کاملا دگرگون شدن و نسل های مخاطبین پوست انداخته به همین دلیل دیگه خبری از مدل های سابق شخصیت پردازی و روایت گری نیست.فرندز بین مخاطبای امروزه سینما و تلویزیون محبوبیت بیشتری داره چون جهان و واقعیت ها هر چقدر سخت تر میشه دنیای امروزی به رویای لی لی پوتی بیشتر نیاز پیدا میکنه.فرندز شاید برای مخاطب خودش دوست داشتنی و محبوب و شیرین باشه ولی برای بنده اصلا ارزشمند نیست.

قبلا در پست بهترین سیتکام ها هم گفته بودم که اساسا دیدگاه شما نسبت به این سریال اشتباه است این سریال سیتکامه و سیتکام ها بیشتر واسه ی خنده، نقد زندگی اجتماعی و فردی و ... ساخته شدند درسته فرندز به دنیای واقعی شبیه نیست اما لزوما هم نباید به دنیای واقعی شبیه باشه اگر کسی به دنبال سریال جدی ای میگرده که به دنیای واقعی شبیه باشه و فرم و محتوای عالی ای داشته باشه فرندز و اکثر سیتکام ها گزینه ی مناسبی برای اون نیست به شخصه خودم سیتکام ها رو کنار یک سریال سنگین یا موقع خستگی می بینم و چندان راجب فرم و محتوای اون سختگیری نمیکنم و فقط میبینم و میخندم و لذت میبرم. هیچ کس نمیاد فیلمی که در ژانر وحشت ساخته شده رو نقد کنه و بیاد بگه مقواست چون به وجود جن در دنیای واقعی اعتقاد نداره و این اتفاق در دنیای حقیقی رخ نمیده و ... این سریال هم همچین قضیه ای داره، باید با ژانر خودش مقایسه بشه، حتی فرندز با سریال های کمدی تلخ هم نباید مقایسه بشن چون به هم اصلا مربوط نیستند. این سریال بیشتر برای خنده است، این رو میشه هم نقطه قوتش دونست و هم نقطه ی ضعفش.

[ali_n540]

من هم منکر این موضوع نشدم بله فرندز مخاطب خودش رو گول میزنه و یک دنیای لی لی پوتی برای مخاطب ترسیم میکنه و دست رو نقطه ضعف ماها میذاره و منطق ما رو خلع سلاح میکنه چرا که همیشه ارزو داشتیم در یک عالمی باشیم که هیچ گونه تهدید جدی ما رو در برنگیره ، اساسا کودکانه و بی منطقه ، من تو سریال درام نمبینم.

ماجراهای فرندز در یک یوتوپیا یا دنیای خیالی اتفاق نمی افته بلکه در دنیان دهه نود نیویورک و بسیار شبیه به یک داستان واقعی اتفاق میافته مثل طنزهای بی محتوای مدیری . کلا هجوهای ایرانی(یکبار مصرف و بشدت بیمحتوا) با دهان کج کردن و تغییر صدا مخاطبشو شاد نمی کنه طنز فرندز با رفتارهای واقعی که تو زندگی بسیاری از افراد جامعه در دهه نود امریکایی بخصوص نیویورک ساخته می شه و این بشدت نقطه قوت فرنزه که شما را تو قسمت آخر یک سریال طنز به گریه می اندازه. خیلی از ماها شاید با دیدن این سریال مثلا می بینیم با چند درجه پایین تر و یا بالاتر شخصیتی مثل راس یا چندلر یا فیبی داریم(البته بعضی رفتارهایمان در زندگی شخصی) و برخلاف سایر سریال های طنز امریکایی که خواستند از فرندز تقلید کند شش شخصیت بشدت دوست داشتنی در جهان واقعی و بدون حرکات غیر عادی بشدت مخاطب را می خندانند جالبه این سریال نسبت به بقیه از شوخی های ج .ن . سی بسیار کمتری استفاده می کنه و بسیار موفق هم هست. فرندز بشدت آنتی افسرگی هست و اگر این سریالو تا اخرین قسمت ببنید محاله غرق دنیای بشدت واقعی این سریال نشوید و عاشق این شش شخصیت دوست داشتنی و حتی شخصیت های فرعیش نشوید. و در نهایت فراموش نکنیم این یک سریال اجتماعی هست نه یک سریال درام تاریک مثل برکینگ بد. پس انتظار برکینگ بد داشتن از فرندز بشدت غیر منطقیه هر چند با وجود تاکید به بهترین بودن برکینگ بد، دارک ، لفت اور و غیره، این سریال تنها سریالی هست که با وجود چندین بار دیدن شما باز دوباره از همون اول دوباره می تونید ببنید بدون این که کوچکترین افتی در تماشای جدید به مخاطب داشته باشد و به نظر شخص خودم این سریال شاید تنها سریالی در ژانر خودش باشد که اپیزود ضعیف ندارد.

و اما در مقابل تهدیداتی که می فرمایید مگر چند درصد انسانها با تهدیدات آنچنانی تو زندگی شخصی مواجه می شوند درصد بسیار بالایی از انسانها زندگی عادی مثل شخصیت های فرندز دارند تو زندگی موفق می شوند طلاق می گیرند ازدواج می کنند بچه دار می شوند به پیشرفتهای شغلی مثل شخصیت ریچل یا مونیکا می رسند از شعل شون اخراج می شوند و ... مگر زندگی عادی مخصوصا تو امریکا غیر اینه . چند درصد زندگی های افراد تو دنیایی مثل برکینگ بد یا سریال های مشابه تاریک اتفاق می افته. طبق نظر شما که این سریال گول زننده هست شاید با کشور خودمان و جامعه خودمان مقایسه می کنید که باز منطقی نیست و اگر گزینه طنز این سریال را کمتر کنیم بالای 90 درصد زندگی انسانها شبیه فرندزه. البته در دو دهه پیش نه الان که سبک زندگی کمی تغییر کرده و دوستی های مثل این سریال که در یک کافه جمع شوند و ... شاید خیلی کمتر در یک جامعه امریکایی اتفاق بیافته.
حیلی از سکانسهای سریال شوخی نیست یک رفتار طبیعیه و این قدرت این سریاله که یک رفتار طبیعی بیینده را شاد می کنه(مثلا شخصیت جویی که دیر متوجه قضایا می شه و مثل قضیه لو رفتن پدر بچه ریچل و عکس العمل مونیکا، فیبی و جویی که شاید یکی از بهترین سکانسهای طنز تلوزیون را با رفتار طبیعی یک شخصیت می سازه یا قضیه ک.ا.ن.د.م برای جویی و راس و بسیاری از موارد دیگر )
در نهایت شما کدام سریال را سراغ دارید که بعد از دو دهه پخشش و تغییر سلیقه بیینده ها هنوز اینقدر محبوب باشه و درامدزایی بکنه طوری که شبکه هایی مثل نت فلیکس یا اچ بی او مکس برایش هزینه های هنگفتی بکنند

[ali_n540]

قبلا در پست بهترین سیتکام ها هم گفته بودم که اساسا دیدگاه شما نسبت به این سریال اشتباه است این سریال سیتکامه و سیتکام ها بیشتر واسه ی خنده، نقد زندگی اجتماعی و فردی و ... ساخته شدند درسته فرندز به دنیای واقعی شبیه نیست اما لزوما هم نباید به دنیای واقعی شبیه باشه اگر کسی به دنبال سریال جدی ای میگرده که به دنیای واقعی شبیه باشه و فرم و محتوای عالی ای داشته باشه فرندز و اکثر سیتکام ها گزینه ی مناسبی برای اون نیست به شخصه خودم سیتکام ها رو کنار یک سریال سنگین یا موقع خستگی می بینم و چندان راجب فرم و محتوای اون سختگیری نمیکنم و فقط میبینم و میخندم و لذت میبرم. هیچ کس نمیاد فیلمی که در ژانر وحشت ساخته شده رو نقد کنه و بیاد بگه مقواست چون به وجود جن در دنیای واقعی اعتقاد نداره و این اتفاق در دنیای حقیقی رخ نمیده و ... این سریال هم همچین قضیه ای داره، باید با ژانر خودش مقایسه بشه، حتی فرندز با سریال های کمدی تلخ هم نباید مقایسه بشن چون به هم اصلا مربوط نیستند. این سریال بیشتر برای خنده است، این رو میشه هم نقطه قوتش دونست و هم نقطه ی ضعفش.

اتفاقا به نظرم فرندز به واقعیت نزدیکه منتها نه سبک زندگی الان .بلکه دهه نود شهر نیویورک(نه لس انجلس و .. یا ایران)

[ali_n540]

سینما نزدیکترین راه برای دسترسی به رویاهاست.چون حس هایی که تو فیلم و سریال هست رو هیچ جایی نمیشه پیداش کرد یا درکش کرد در مورد فرندز درسته هیچگاه چنین آدم هایی پیدا نمیشن که اینهمه با هم مچ باشن و اینهمه سال با هم رفیق بمونن ولی این موضوع رو باید درک کنی که فرندز مشکلات رو به نوعی طنز و دلنشین نشون میده و حتی سریال در قسمت های آخر هم به این موضوع اشاره کرد حتی چنین دوستی های عمیفی هم پایانی دارند و تا ابد موندگار نخواهند شد.

دوست عزیز سلیقه شما به این سریال نخورده دلیل نمیشه که بیای بکوبی سریال رو بری ی دلیل قانع کننده بیار حداقل حرفت ثابت شه.و در آخر همگی رفیق و دوست یکدیگریم و با هم داریم از فیلم وسریال بهره میبریم و تاثیر میپذیریم پس سعی کنیم اثرهایی رو ببینیم که به سلیقمون میخوره

احتمال وجود دوستی های ماندگار بین افراد و رابطه های طولانی از نبودش خیلی خیلی بالاتره و حتی شاید وجود نداشته باشه مثل اینه که شما بگید ما تنها موجودات زنده در کیهان هستیم. منتها فرق فرندز اینه که این نوع رابطه را با طنز طبیعی که حتی این نوع طنز تو زندگی اکثر ما تو شوخی ها و رابطه هامون هست قاطی می کنه و کمی رنگ و لعاب می ده. مثلا همین قسمت های 8 یا 9 هر فصل که مربوط به جشن شکرگزاریه تو یک جامعه آمریکایی صد در صد بین دوستان و خانواده ها این گرد هم اومدن هست

[Saber-j]

اتفاقا به نظرم فرندز به واقعیت نزدیکه منتها نه سبک زندگی الان .بلکه دهه نود شهر نیویورک(نه لس انجلس و .. یا ایران)

احیانا شما ساکن نیویورک هستید؟؟
سال ها پیش توی یکی از سایت های خارجی داشتم کامنت یه فردی که همونجا توی همون دهه زندگی می کرده میخوندم ،کاملا گلایه کرده بود و مدعی بود که از لحاظ کاری و مالی از تمام شخصیت های سریال بالاترـه ولی هنوز حتی نتونسته یه خونه از محلی که سریال در اون فیلمبرداری شده اجاره کنه.همچنین اون منطقه ای که کارکتر های فرندز حضور داشتند ،‌اهالی سیاه پوست فراوانی در اونجا حضور داشته ولی ما ابدا چین چیزی رو در سریال نمیبینیم.

[codec_pack]

کلن محتوای پستت انقدر مسخره هست که نمیشه حرفی زد! شما داری میگی خب این سریال واقعی نیست و فلان! نظرت درباره فیلم It's a Wonderful Life چیه؟

انتقاداتت میتونه خیلی بهتر باشه! از سک.سیسم و تفاوت گذاشتن بین نشون دادن همجنسگرایی مونث و همجنسگرایی مذکر گرفته تا به سخره گرفتن آزار جنسی و مسخره کردن چاقی و ترنس هراسی! به کم بودن افراد رنگین پوست هم اشاره شد!

البته به شخصه حوشحالم که فرندز توی دوره ای ساخته شده که تونسته این چیزا رو به طنز (به جز آزار جنسی) نمایش بده! فرندز اگه الان ساخته میشد حداقل 2 تاشون همجنسگرا و ترنس و فلان و بیسار بودن! وگرنه اون 4 نفر همجسگرایی که 2 تاشونم احتمالن از فرط دختر بازی لاین رو عوض کردن، بهشون بر میخورد! و صد البته خیلی از محتوای فعلی نمیتونست ساخته بشه!

[erfani]

سلام دوستان
یک سوال؟
بهترین زیرنویس فارسی که برای این سریال موجود هست کار چه کسی یا کسانی هست؟ به نظرتون.
یعنی مفهوم جملات خیلی خوب رسونده باشه تو ترجمش....چون میخوام بعد چندین سال دوباره ببینمش...
باتشکر

[ali_n540]

احیانا شما ساکن نیویورک هستید؟؟
سال ها پیش توی یکی از سایت های خارجی داشتم کامنت یه فردی که همونجا توی همون دهه زندگی می کرده میخوندم ،کاملا گلایه کرده بود و مدعی بود که از لحاظ کاری و مالی از تمام شخصیت های سریال بالاترـه ولی هنوز حتی نتونسته یه خونه از محلی که سریال در اون فیلمبرداری شده اجاره کنه.همچنین اون منطقه ای که کارکتر های فرندز حضور داشتند ،‌اهالی سیاه پوست فراوانی در اونجا حضور داشته ولی ما ابدا چین چیزی رو در سریال نمیبینیم.

جایی من گفتم ساکن نیویورکم الان با وجود اینترنت برای این شناخت کوچکی از فرهنگ زندگی کلی(نه جزئیات) یک شهر داشته باشی لازم اونجا زندگی کنی. بهتره نقد می کنیم حداقل تمسخر نکنیم و به جاش بگیم از نظر من شما اشتباه می کنید به این دلایل و ...
این که تو سریال سیاه پوست نشان ندادند که البته به نسبت کم نشان دادند باید بگیم ضعف. مگر زندگی و ساکنان اون محل را برای روایت داستان باید نشان بدهند این سریال حول و حوش شش دوسته که از قضا دوست سیاه پوست ندارند مگر دوست دختر راس و جویی تو فصل نه و اخر سیاه پوست نبود؟ یا یه دختری که راس و جویی سرش دعوای کوچیکی می کنند.
شما الان تو یوتویوب می تونید لایوها یا ویدیوهای با کیفیت 4کی تو منهتن ببینی که توش سیاهپوست نبینی (چندین ویدیو تو خیابانهای معروف منهتن تو یوتویوب دیدم که سیاه پوست نبوده یا کم بوده)
شما به نظرتون این سریال افتضاح و اشغال و غیره هست محترم و حتی این نظر شما را ما لایک می کنیم ولی این که بیای نظر خودوتونو به عنوان نظریه غالب کنی اشکال پیش میاد.
شما الان با دو هزار دلار می تونی آپارتمان کوچکی مثل اپارتمان جویی و چندلر را تو محله های معمولی اجاره کنی (مراجعه با سایت زیلو یا سایتهای مشابه مسکن آمریکا) چه برسه به اون موقع که دو نفر کرایه مشترک برای یک آپارتمان می دهند و حقوق تو نیویورک برای حتی کارگر بالای 2 هزار دلار در ماهه چه برسه به شغل پر درامد چندلر یا بعدا ریچل و مونیکا یا حتی جویی
خودمونیم به چیزایی گیر می دی که اشکالت بشدت غیر منطقیه. تو پنت هاوس 10 میلیون دلاری فیلمبرداری و بازی نکردند که تو یه آپارتمان قدیمی که یکیشون کمتر از 1000 فوت مربع و دیگری هم خیلی بزرگ نیست سریال ساخته شده طوری که الان یه خونه دو خوابه تو همون شهر حداقل دو حمام و دستشویی وجود داره (اگه نگی ساکن امریکایی امریکایی ها معمولا برای هر اتاق خواب یه حمام دستشویی و کلازت جداگانه درست می کنند مراجعه کنید به سایتهای فروش مسکن آمریکا مثل زیلو)که حتی محل زندگی این دوستان مثل خونه های ایرانی یک دستشویی و حمام دارند که نشان از ارزان قیمت بودن اپارتمانشان داره(در مقابل اشکال گران بودن محل زندگی این دوستان)