One Piece | بحث و تبادل نظر

[Irag]

One Piece (يك تكه) اثری است كه عنوان دومین انیمه‌ی بلند تاریخ را از لحاظ تعداد اپيزود به خود اختصاص داده. عددی باورنكردنی بخصوص برای كسانی كه درگير توليد مراحل ساخت يك انيميشن هستند. 695 قسمت و قدمتی برابر با 15سال. نكته جالب اين‌جاست كه اين مجموعه هنوز ادامه دارد. اين اعداد زمانی خود را بيشتر به‌رخ می‌كشند كه بدانيم هر قسمت اين مجموعه مبلغ ده‌ميليون ين هزينه داشته. البته اين اثر، «ناروتو» - مجموعه 2 فصلی ناروتو و شی‌پودن - و «بليچ» را پشت سر خود دارد اما فاصله‌‌‌ها خيلی زياد است. معمولن به عنوان شناسنامه‌ اين مجموعه اين‌گونه معرفی می‌شود: نويسنده و طراح: "ايچيرو اودا" (Eiichiro Oda) و ناشر: "شونن" (Shonen) تاريخ اولين اكران: 20 اكتبر 1999 و ژانر: درام، ماجراجويي، كمدي و هر ژانر اصلي و فرعي و انيمه‌ايي و غير انيمه‌ايي كه به ذهن‌تان مي‌رسد! براي نويسندگان فيلم‌نامه اين موضوع بسيار مهم و قابل توجه است كه دو ژانر كاملن متفاوت را باهم در يك اثر تلفيق كنند؛ درام و كمدي!! يك‌تكه، در يك جا بيننده را دچار احساسات شديد مي‌كند و درست در جايي ديگر او را از خنده روده بر مي‌كند. نويسندگان اين مجموعه آنچنان داستان را جذاب و دوست‌داشتني نوشته‌اند كه هيچ بخشي از آن خسته‌كننده و تكراري نيست و مانند ناروتو ‌شي‌پودن طرفداران را دچار دلزدگي نمي‌كند يا مثل مجموعه بليچ، داستاني را رها نمي‌كند تا به داستاني ديگر بپردازد. گره‌ها و نقاط مختلف فراوان و شخصيت‌پردازي فوق‌العاده اين اثر مخاطب را دائمن درگير داستان مي‌كند شايد باوركردني نباشد ولي اين مجموعه چيزي فراتر از 50 كاراكتر اصلي داستان دارد كه تيم اصلي قهرمانان آن 9 نفر هستند – كه در آينده معرفي خواهند شد – خيلي از آثار طولاني براي از دست رفتن خط داستان مجبور به تكرار قسمت‌هايي از اپيزودهاي گذشته مي‌شوند؛ اما زماني كه داستان و شخصيت‌هاي آن جذابيت كافي را براي دنبال كردن مجموعه داشته باشند بازخواني ضرورتي ندارد. در بحث كارگرداني اين موضوع كه فيلم‌نامه محكم و قوي را بتوان چنان به جلوه‌هاي بصري تبديل كرد كه تمام نظرات نويسندگان به مخاطبان منتقل شود، بسيار حياتي است. در اين مجموعه دوربين‌ها، حركت‌ها، انيميت‌ها و نمايش توانايي‌هاي هر كاراكتر مهمترين اصل و دغدغه كارگردان بوده و هست. هيچ نماي تكراري در اثر ديده نمي‌شود، كادربندي حرفه‌اي تمام اين‌ها در كنار هم سبب‌ساز ساخت اثري شده‌اند كه قطعن از اولين لحظه شما را پاي تصوير ميخ‌كوب مي‌كند. اين انيمه كه مانند اكثر آثار انيمه به‌صورت دوبعدي ساخته شده در برخي جهات به آثار آمريكايي شباهت دارد، خشم و عصبانيت كاراكترها در برخي از قسمت‌ها يادآور عصبانيت "هادس" در فيلم انيميشن "هركولس" است. اما قاب‌بندي و تم روايي داستان را به نوعي همياري مي‌كنند كه شايد به جرات بتوان گفت كمتر مي‌توان در آثار ديگر نظير آن را يافت. در اين اثر كه بصورت FHD عرضه شده است در سالهاي اخير از تكنولوژي سه‌بعدي نيز بصورت نامحسوس استفاده شده كه البته اين استفاده در فيلم‌هاي بلند آن بيشتر جلوه دارند اما از عمده‌ترين مصاف اين تكنولوژي مي‌توان از "هزار آفتاب" (Thousend Sunny) كشتي دوم لوفي و يارانش نام برد كه به صورت كاملن 3بعدي ساخته شده، با اين حال به هيچ عنوان باعث آزار چشم مخاطب نمي‌شود و مانند وصله كار را بي‌ارزش نمي‌كند. "ايچيرو اودا" در نوشتن اين اثر دقت خاصي به خرج داده و سعي كرده تا از تاريخ جهان نير در خلق صحنه‌ها و شخصيت‌ها سود ببرد. اكثر شخصيت‌هاي اصلي داستان بجز تيم "كلاه حصيري" (Straw Hat) از دزدان‌دريايي معروف اقتباس شده‌اند. مثلن ريش‌سياه (Blackbeard) نام خود را از يك دزد‌دريايي حقيقي به نام "ادوارد (ريش‌سياه) تيچ" (Edward Blackbeard Tech) قرض گرفته همين‌طور "كوما" براساس نام "بارتولومئوروبرتز" (Bartholomew Roberts) كه او نيز يك دزد‌دريايي واقعي بوده براي اين شخصيت درنظر گرفته شده. اين مجموعه در كنار سريال خود طي اين 15 سال بيش از 10 فيلم بلند نيز دارد كه آخرين آن در سال 2012 با عنوان One Piece Film Z اكران شد. از اين بين البته 2 فيلم آن به نوعي بازخواني پرونده يافتن كروكوديل و جنگ لوفي با او و اضافه شدن چوپر به تيم البته با تغييرات داستاني جديد است. جوايز: مانگاي اين اثر توانست طي سال‌هاي 2000 تا 2002، 3 بار پياپي جايزه فرهنگي اوساموتزوكا (Teza ka O Samu Culture Prize) را با بيشترين تعداد نامزد هواداري در دو سال اول به خود تخصيص دهد. نسخه آلماني جلد 144 اين مانگا توانست در سال‌هاي 2004 و 2005، 7 جايزه نشريات كميك استريپ را بدست آورد. در سال 2008 بوسيله "اوريكان" (Oricon)، جوانان ژاپني آن را به عنوان جذابترين مانگا انتخاب كردند. اولين پخش اين انيمه توانست جايزه موسيقي متن انيميشن كوبه (Animation Kobe Theme Song Award) را در سال 2000 ببرد. در سال 2001 بين انيمه‌هاي ژاپني در رده نهم قرار گرفت و در طي اين سال‌ها جوايز و كانديداتوري مختلف را به‌خود اختصاص داده است. منبع: ماهنامه ی پيل بان،شماره صدم (1389) : + »» ورود به دنياي One Piece،قسمت اول؛داستان: پسري 17 ساله با نام "مانكي.دي.لوفي" به دنبال قولي كه به قهرمان دوران كودكي خود "شنكس موقرمز" داده به تنهايي به راه مي‌افتد تا يك‌تكه را كه گنج بزرگ باارزشي به جا مانده از پادشاهان دزدان‌دريايي يعني "گل.دي.روجر" است بيابد و با آن به آرزوي خود يعني پادشاهي دزدان دريايي دست يابد. او در اين راه با "رورنوآ زورو" و "نامي‌راهنما" و "اوسوپ" و "سانجي پاسياه" و "توني توني چوپر" و "نيكوروبين" (كودكي اهريمن) و "فرانكي ربات – انسان" و "بروك استخوان - اسكلت مرده" 88 ساله آشنا مي‌شود و با آنها تيمي را مي‌سازند كه به دزدان‌دريايي كلاه حصيري معروف مي‌شوند. دليل اين نام‌گذاري هم كلاه‌حصيري "شنكس" است كه لوفي آن را براي خود جواهري مي‌داند. اين گروه كه گردهم آمدن آنها چيزي در حدود 300 اپيزود به طول مي‌انجامد با اين كه اهداف متفاوتي دارند اما يار و دوست هم به اصطلاح ژاپني "ناكاما" هستند. كه شايد اوج آن را در زمان نجات "نيكوروبين" و اعلان جنگ به "حكومت جهاني" احساس كرد. آنها بايد به قلب منطقه‌اي كه دنيا را به دو قسمت تقسيم كرده يعني "خط كبير" بروند و در اين راه با دزدان‌دريايي ديگر، نيروي دريايي و هفت ارباب جنگ دريا (شي چي بوكاي) مبارزه كنند و ... »» قسمت دوم؛معرفي شخصيت‌ها: لوفي قهرمان اصلي و ليدر گروه كلاه حصيري‌هاست او نيز به مانند ديگر اعضاي گروه از ميو‌ه‌هاي اصطلاحن "شيطاني" به نام "گومو – گومو" خورده و قدرت كششي پيدا كرده به صورتي كه تمام اعضاي بدن او به دلخواه كش مي‌آيند. لوفي هميشه گرسنه است و در زمان طرح نقشه‌هاي جنگي احمقانه و بدون هماهنگي جلوتر از تيم و نقشه، كار خودش را مي‌كند!! چوپر 15 ساله در اصل يك گوزن است! و آرزو دارد تا پزشكي حاذق شود. چوپر نيز از ميوه‌هاي "زون" خورده كه به هر كسي اجازه مي‌دهد تا به نوع خاصي از حيوانات تبديل شود، چوپر به همين دليل گاهي مانند يك انسان شاخ‌دار است و گاهي يك گوزن! او يك احمق دوست‌داشتني است كه از همه چيز مي‌ترسد و در مقابل تعريف و تمجيد به شكل ابلهانه‌اي ذوق مي‌كند. بروك 88 ساله يك اسكلت است! جدن اگر كسي قدرت بازيابي و بازگشت بعد از مرگ به بدن خود را داشته باشد چگونه مي‌تواند اسكلت باشد؟! خوب اين موضوع تنها از يك احمق به نام بروك برمي‌آيد. او بار اول كه كشته مي‌شود 55 سال در مه به دنبال كشتي خود مي‌گردد و در نهايت زماني‌ بدن خود را مي‌يابد كه تبديل به اسكلت شده، البته در كنار اين موضوع درخواست بي‌شرمانه! او از خانم‌ها را نيز نمي‌توان ناديده گرفت. بروك تنها آرزويش اين است كه دوباره دوست نهنگش را ببيند. روبين 28 ساله شايد بتوان او را آدم‌وارترين و عاقل‌ترين شخصيت كلاه حصيري‌ها ناميد. او مي‌خواهد تمام سنگ‌هاي "پونه‌گليف" را ترجمه كند و به اسرار دنياي كهن پي ببرد. روبين ميوه "هانا – هانا" خورده كه با قدرت آن مي‌تواند هر بخشي از بدن خود را روي هر سطحي كپي كند و به اين وسيله حتي مي‌تواند پرواز كرده يا دشمنان خود را از دور شكست دهد. زورو 19 ساله او هميشه با سانجي درگير است يك موجود دوپاي كاملن بي‌شعور در زمينه راهيابي است؛ حتي در يكي از اپيزودها چوپر به نامي مي‌گويد: "روزي دوايي براي احمق‌هايي كه مثل زورو نمي‌توانند راه خود را پيدا كنند خواهم ساخت!" او آرزو دارد تا قدرتمندترين شمشيرزن دنيا شود. سانجي 19 ساله كه در جستجوي افسانه "درياي تمام آبي" (All Blue) است. سانجي يك نقطه ضعف بزرگ دارد البته بدون درنظر گرفتن نقطه ضعف‌هاي باقي اعضا، او با ديدن زنان و دختران زيبا دست و پاي خود را گم مي‌كند و ذوق مرگ مي‌شود!! نامي 18 ساله هميشه باهوش است اما وقتي پاي پول در ميان باشد، هيولايي ترسناك مي‌شود تا جائي كه وقتي به يكي از شخصيت‌هاي سريال ظرف طلايي را هديه مي‌دهد، لوفي و اوسوپ با وحشت از چوپر مي‌خواهند تا بيماري سخت او را معالجه كند چون فكر مي‌كنند نامي ديوانه شده است! نامي آرزوي كشيدن نقسه تمام دنيا را دارد. اوسوپ 17 ساله كه اسمش از دو كلمه‌‌ي "اوسو" به معناي دروغگو و "آئسوپ" نام يك نويسنده تركيب شده، دروغگويي احمق است، هر چند مخترعي فوق‌العاده است. او اعتقاد دارد بهترين تك‌تيرانداز دنيا است. فرانكي پيرترين عضو گروه است به شرط اينكه بروك اسكلت رو جزو آدم‌ها حساب نكنيم! شايد با آن ظاهر ابلهانه و آن شورت قرمزرنگ و بطري‌هاي كولا به اندازه كافي احمق هست و نياز به توصيف بيشتر ندارد! اين ربات انسان‌نما يا اين انسان ربات‌نما آرزو دارد بهترين كشتي دنيا را بسازد.

[Izavel]

چند ماهی میشد که ۳۰ قسمت اول وان پیس رو دانلود کرده بودم ولی به زور هفته ای یک قسمت میدیدم و واقعا نمیتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم تا رسید به جایی که تعداد ناکاماها ۴تا شد و گویینگ مری هم وارد داستان شد و تازه منم تونستم با وان پیس همراه بشم و حدود ۱۰۰۰قسمت رو طی یکی ]دو ماه ببینم.
درسته که با دیدن وان پیس از زمان عقب افتادم ولی واقعا تجربه بی نظیری بود، واقعا خلاقیت هر داستان و جزییاتش رو‌ تحسین میکردم، و مهمتر اینکه همه چیز رو با خودش داشت، هیجان، خنده، گریه ...

فکر کنم وان پیس ارزشش رو داشت که بعد از چند سال براش یه پست بذارم

پ.ن: مانگا رو هم خوندم پشیمون شدم، واقعا انیمه کجا مانگا کجا، اصلا حق مطلب رو ادا نمیکنه، شما با خودتون اینکارو نکنید.

[kntu]

راستش من هیچ وقت کمیک و مانگا خوندن به صورت "کامپیوتری" رو درک نکردم! یعنی خوندن این جور چیزها اساسا وقتی خوبه که لمسش کنی و بوی کاغذ و اینک چیپ بزنه تو دماغت... در ضمن این دعوای رمان/کمیک/مانگا خون ها با انیمه/انیمیشن/فیلم/سریال های اقتباسی همیشه برقرار بوده. خود من در مورد کارهایی که کاغذی خوندم - تن تن و بلیک و مورتیمر به صورت گسترده - همین نظر رو دارم که کارهای کاغذیش بهتره. اما خب کسایی که اهل دیدن موشن هستن نظرات متفاوتی دارند...

ببخشید اگه اسپمه ولی از کجا میشه نسخه فیزیکی بلیک و مورتیمر رو خرید؟

[white_beard]

قسمت 1062 : نه تنها بهترین قسمت امسال بود بلکه یکی از بهترین قسمت های کل انیمه بود یعنی قشنگ سینمایی بود. انیمیشن و سکانس های اکشنش عالی بود با اون موسیقی متن معرکه‌اش (فکرکنم اولین بار تو انیمه گذاشتنش) Toei در حق آقامون زورو کم کاری نکرد و یکی از بهترین لحظه های وان پیس رو به نمایش گذاشت. یه حرکت خوب دیگه که زدن این بود که کل این قسمت فقط تمرکزشون روی جنگ زورو بود و شخصیت های دیگه رو نشون ندادن. پ.ن 1: قسمت قبلی 1061 هم عالی بود و سانجی بسیار زیبا نواخت. پ.ن 2: البته نه اینکه زیاد مهم باشه ولی تا این لحظه توی imdb با امتیاز 9.9 بالاترین امتیاز در کل قسمت های وان پیس داره. پ.ن 3: اون سکانس کینگ موقعی که میخواد ضربه نهایی بزنه آهسته کنید، توی هر فریم از کوچیکی تا بزرگیش نشون میده. پ.ن 4: احتمالاٌ کل بودجه امسال سر این قسمت تمام شد

[Sherlockian]

Episodes 1061 & 1062

مشاهده محتوا اسپویلر

ریوتا ناکامورا به عنوان کارگردانی که به معنای واقعی کلمه استاد اکشن‌ و داستان گویی از طریق تصویره بهترین انتخاب برای کلایمکس فایت سانجی و کوئین بود، و نتیجه‌ هم چیزی جز بهترین اپیزود سانجی محور تاریخ انیمه نیست. اولین چیزی که این اپیزود رو به تجربه به مراتب بهتر و کامل‌تری از مانگا تبدیل میکنه روایت چیره شدن انسانیت سانجی بر ژن‌های خانوادشه. ناکامورا از هر وسیله‌ای استفاده میکنه تا نشون بده هدف اصلی سانجی، بیشتر از شکست کوئین، شکستن تمام تراماهاییه که پدر و برادراش از کودکی بهش وارد کردن. نماهای اولیه اپیزود هم با نشون دادن آزمایشگاه کلون سازی جرما و جرایم جنگی سربازاشون به سینمایی‌ترین شکل ممکن همه چیزهایی که سانجی برای تبدیل نشدن بهشون میجنگه رو توی مغز مخاطب حک میکنن. سکانس ملاقات سانجی با زِف و کلاه حصیری‌ها نه تنها به خاطر تخصص ناکامورا توی تصویربرداری و سینماتوگرافی یکی از چشم نوازترین سکانس‌های انیمه‌‌ست، بلکه زیباترین نقطه پایانی برای آرک شخصیتی سانجی از هول کیک آیلند تا وانو هم محسوب میشه.
از لحاظ انیمیشن، تقریبا تمامی اپیزود پر از انیماتورهای حرفه‌ای هستش که هرکدوم با استایل خودشون کوریوگرافی و استوری برد فوق العاده ناکامورا رو تکمیل میکنن. گل‌ سر سبدم از این بخش مربوط به مجموع ضرباتی میشه که سانجی قبل از ضربه نهایی به کوئین وارد میکنه. آکیهیرو اوتا (که سکانس قبلیش کامبو اتک لوفی و یاماتو به کایدو بود) به راحتی یکی از بهترین انیماتورهای تاریخه. هر سکانسی که بالای سرش باشه سریعا به یکی از هایلایت‌‌های‌ اون اپیزود و کل انیمه تبدیل میشه، و این یکی هم دست کمی از بقیه نداره. توجه اوتا به جزئیات اینجا فوق العاده‌ست، مثلا اگر فریم به فریم جلو برید می‌بینید که تتوی روی دست کوئین با هر ضربه سانجی ری اکشن مخصوص خودش رو نشون میده.
دومین سکانس مورد علاقم هم مربوط به خود فینیشر میشه. تو یانگ-سی ستون انیمیشن انیمه توی این آرکه. انیماتوریه که تقریبا هر یکی دو اپیزود یه سکانس بعضا طولانی، اما قابل توجه و حرفه‌ای ارائه میده و از اواسط اونیگاشیما هم به یکی از Chief Animation Supervisorهای انیمه ارتقای مقام پیدا کرد. انیماتوریه که با وجود سطح قوی‌اش همچنان در حال پیشرفته و این فینیشر هم بهترین کارش تا اینجا بوده و شدت ضربه سانجی و دردی که کوئین متحمل میشه رو کامل منتقل میکنه.

مشاهده محتوا اسپویلر

بعد از تماشای اپیزود ۱۰۱۷ هیچوقت فکر نمیکردم که به این زودی‌ها چیزی در اون سطح ببینم. اپیزودهایی مثل ۱۰۲۶ و ۱۰۳۳ بودن که بهش نزدیک شدن، اما ۱۰۶۲ نه تنها به اون کیفیت میرسه، بلکه ازش گذر هم میکنه و تبدیل به بهترین اپیزود اکشن تاریخ انیمه و بهترین اپیزود امسال تا به اینجا میشه.
کلایمکس فایت زورو و کینگ اپیزودیه که یکی از جوان‌ترین و بهترین کارگردانای انیمه (ریوسُکه تاناکا، کارگردان اپیزودهایی مثل ۹۷۲ و ۱۰۳۳) و یه گروه از خفن‌ترین انیماتورای ژاپنی و فریلنسر رو پشت خودش داره، ولی زیربنای اصلی این اپیزود روی فردی به اسم کاتسومی ایشیزوکاست. ایشیزوکا پدر فینیشرهای وان پیسه. از اپیزود ۴۹ام و بیشتر از ۲۰ ساله که روی انیمه کار میکنه و چند تا از ماندگارترین فینیشرهای لوفی (مثل شکست کروکودایل، انل، راب لوچی، و کاتاکوری) روی توی کارنامه‌اش داره. از اواسط نبرد اونیگاشیما از ساخت انیمیشن دست کشید و بخاطر اینکه میخواست توی روند ساخت انیمه بیشتر دخیل باشه به کشیدن استوری برد روی آورد، و این یکی از بهترین چیزهایی بود که برای آرکی با این سطح از اکشن میتونست اتفاق بیوفته. از اون موقع توی کامبو اتک زورو و سانجی به کینگ و کوئین توی اپیزود ۱۰۴۶ و پایان اپیزود ۱۰۴۹ام دخیل بوده که هردوتا هم جزو بهترین سکانس‌های یه دهه گذشته در بین تمام انیمه‌ها بودن، ولی چیزی که اینجا شاهدش هستیم توی یه دنیای دیگه سِیر میکنه. نیمه دوم این اپیزود دیوانه‌وار ترین اکشن یه فایت وان پیسی رو داره. همه چیز توی یه ابعاد بزرگ و حماسی دائما در حال حرکته و هیچوقت هم از ریتم نمیوفته، و در نهایت به یه فینیشر شاهکار ختم میشه که با کارگردانی قوی، انیمیشن فوق العاده، و ورژن جدید تِم زورو، خودشو برای همیشه توی تاریخ تلویزیون ماندگار میکنه.
جدای از انیمیشن، این قسمت بلاخره شخصیت کینگ رو از حالت یک بُعدیش درآورد. فلش بک کینگ با کایدو و آزاد شدنش از پانک هازارد توی یه مدت کوتاه به زیبایی رابطه این دو نفر و تعهد کینگ به کاپیتانشو نشون میده. کایدو کسی بود که کینگ رو از یه عمر شکنجه و عذاب نجات و بهش هویت جدیدی داد، و کینگ هم متقابلا خودش رو متعهد دونست تا اونو به پادشاه دزدان دریایی تبدیل کنه. همین جزئیات باعث شد تا شکست کینگ دردناک احساس بشه. از یه طرف زورو رو داریم که توی بزرگترین و مهمترین نبرد زندگیش پیروز و چند قدم به قولی که به خودش و لوفی داده نزدیک‌تر شده، و در طرف دیگه کینگی که با بال شکسته و بدن خون آلود به پایین پرت میشه و توی مهمترین هدف زندگیش و قولش به کاپیتانش شکست میخوره.

پ.ن: بر خلاف باور اشتباهی که جا افتاده، کیفیت فعلی وان پیس کوچکترین ربطی به بودجه یا افزایش اون نداره. همه چیز به برنامه ریزی دقیق، وقت کافی، سختکوشی و پشتکار عوامل انیمه، و فاکتورهای مشابه برمیگرده. این سطح از کیفیت برای یه انیمه هفتگی هیچوقت سابقه نداشته، و کاری که توئی انیمیشن و تمام افراد دخیل توی ساخت انیمه با وان پیس انجام میدن دست کمی از یه معجزه نداره.

[Hossein_124]

اول اینکه ایول، چقدر خوشحال میشم میبینم یکی وان پیس رو با پخش میبینه )))
و دیگه بچه ها راجع به اپیزود های نبرد پایانی زورو و سانجی نوشتن و هرچقدر بگیم کم گفتیم، مخصوصا اپیزود زورو و کینگ
ولی اپیزود این هفته رو هم خیلی دوست داشتم، داداشم لاو
چند هفته دیگه فقط مونده تا اون که میدونین

[Sherlockian]

Episode 1066

مشاهده محتوا اسپویلر

چند تا عامل هستن که این اپیزود رو تبدیل به یه پدیده خاص میکنن. این اولین باره که کارگردانی یه اپیزود از وان پیس به عهده یه فرد غربی و انگلیسی زبانه. هنری ثرلو که از اپیزود ۹۰۳ به عنوان انیماتور روی انیمه شروع به کار کرد و چند تا از بهترین سکانس‌های اونیگاشیما هم زیر دست خودشه (حمله سیاه و سفید سامورایی‌ها و Maser Cannon بیگ مام و هومی‌هاش)، حالا توی این قسمت علاوه بر انیمیشن، کارگردانی اپیزود رو هم به عهده داره. شروع اپیزود رو خیلی دوست داشتم. دیدن کید که درمونده یه گوشه افتاده و با اون طراحی‌های معرکه زندگیش از جلوی چشماش رد میشه گیرا و اتمسفریک بود. متاسفانه بعد از این بخش ریتم اپیزود به طور قابل توجهی از حالت نرمال خودش خارج میشه. سکانس‌های مومو و تلاشش برای کشیدن اونیگاشیما انیمیشن و آرت خیلی خوبی دارن (و اون رفرنس DBZ هم واقعا دلنشین بود)، اما رفت و برگشت دائم دوربین بین مومو و جشن پایتخت وانو، اونم با دو تا موسیقی و حال و هوای کاملا متفاوت، تصمیم عجیبی بود که به نظرم خوب هم جواب نداد.
خوشبختانه بعد از برگشت به فایت لا و کید با بیگ مام این اپیزود عیار واقعی خودشو رو میکنه. دومین نکته خاصی که اینجاست حضور تعداد زیادی از انیماتورهای غربیه که خیلی‌هاشون تا قبل از این حتی یک بار هم توی صنعت انیمه کار نکردن‌ و هرکدوم با استایل متفاوت خودشون سعی میکنن تا رنگ و بوی تازه‌ای به وان پیس بدن. وجود همچین چیزی مخصوصا برای شخصیتی مثل بیگ مام و دنیای اطرافش که از انیمیشن‌های غربی الهام سنگینی گرفتن کارسازه. احتمالا بهترین مثالی که میشه زد سکانس کُری خونی بیگ مام قبل از ضربه نهایی کیده که انگار از دل انیمیشن‌های قدیمی دیزنی و ویلن‌هاشون دراومده.
بخش‌های مورد علاقم Mother Misery و تکنیک‌های کید و لا بودن. میزری به همون اندازه‌‌ای که باید ترسناک و وحشی بود‌. دیدن کتک خوردن کید و لا و رفتنشون تا لب مرگ زور بیگ مام به عنوان یه یونکو رو با قدرت تمام نشون داد. ضربات نهایی کید و لا هر دو عالی دراومدن. حرکت دوربین از صحن اونیگاشیما تا مرکز زمین خیلی خفن بود و Damned Punk کید با اون انیمیشن و موسیقی معرکه هم بهترین پایان ممکن برای این اپیزود تاریخی بود.

پ.ن: تمام فریم‌های مربوط به قطعات مکانیکی کید، با تمام اون جزئیات زیاد و ریزشون، به صورت دستی کشیده شدن و از هیچگونه CGI توشون استفاده نشده!!

[white_beard]

پس از موفقیت لایو-اکشن وان پیس، Netflix اعلام کرد که قراره ریمیکی از روی انیمه وان پیس توسط استودیو Wit (Attack on titan, Vinland Saga, Spy × Family) به اسم The One Piece بسازه. + + +

[kntu]

پس از موفقیت لایو-اکشن وان پیس، Netflix اعلام کرد که قراره ریمیکی از روی انیمه وان پیس توسط استودیو Wit (Attack on titan, Vinland Saga, Spy × Family) به اسم The One Piece بسازه. + + +

چرا میخوان این کار رو بکنن؟
ینی چی رو میخوان تغییر بدن؟
اگه صرفا یه سری بهبودهای گرافیکیه که خود انیمه ی اصلی هم فقط اولاش خیلی قدیمیه از یه جایی به بعد قابل قبوله

ولی اگه میخوان نحوه ی روایت (مخصوصا سرعت روایت) رو عوض کنن ممکنه چیز خوبی از توش دربیاد
چون نظر شخصی من اینه که این انیمه به شدت سرعت روایتش پایینه و همین دنبال کردنش رو سخت میکنه
حتی توی جنگ های خیلی مهم هم این مسئله وجود داره
وسط summit war یه شخصیت یه دونه مشت میخوره، سرشو میندازه پایین سه تا اپیزود حدیث نفس میکنه
از حیث حجم فیلر هم که خب مشخصه اگه حذف بشه، هر فصل ریمیک میتونه چندتا آرک رو پوشش بده

[white_beard]

چرا میخوان این کار رو بکنن؟
ینی چی رو میخوان تغییر بدن؟
اگه صرفا یه سری بهبودهای گرافیکیه که خود انیمه ی اصلی هم فقط اولاش خیلی قدیمیه از یه جایی به بعد قابل قبوله

ولی اگه میخوان نحوه ی روایت (مخصوصا سرعت روایت) رو عوض کنن ممکنه چیز خوبی از توش دربیاد
چون نظر شخصی من اینه که این انیمه به شدت سرعت روایتش پایینه و همین دنبال کردنش رو سخت میکنه
حتی توی جنگ های خیلی مهم هم این مسئله وجود داره
وسط summit war یه شخصیت یه دونه مشت میخوره، سرشو میندازه پایین سه تا اپیزود حدیث نفس میکنه
از حیث حجم فیلر هم که خب مشخصه اگه حذف بشه، هر فصل ریمیک میتونه چندتا آرک رو پوشش بده

قبلا هم همچنین حرکتی برای hunter x hunter و Fullmetal Alchemist انجام داده بودن، گرافیک انیمه شاید برای ما قابل قبول باشه ولی دیگه برای مخاطب های جدید در حد استاندارد انیمه های روز نیست. همین انیمه Slam Dunk و hajime no ippo با اینکه جز بهترین انیمه ها هستن ولی اینقدر گرافیکشون داغونه کسی نگاهشون نمیکنه. استودیو wit هم که ثابت شده‌ ست و نتفلیکس هم روی وان پیس داره خوب سرمایه گذاری میکنه، بنظر منم چیز خوبی در میاد.

[kntu]

قبلا هم همچنین حرکتی برای hunter x hunter و Fullmetal Alchemist انجام داده بودن، گرافیک انیمه شاید برای ما قابل قبول باشه ولی دیگه برای مخاطب های جدید در حد استاندارد انیمه های روز نیست. همین انیمه Slam Dunk و hajime no ippo با اینکه جز بهترین انیمه ها هستن ولی اینقدر گرافیکشون داغونه کسی نگاهشون نمیکنه. استودیو wit هم که ثابت شده‌ ست و نتفلیکس هم روی وان پیس داره خوب سرمایه گذاری میکنه، بنظر منم چیز خوبی در میاد.

درسته حرفتون ولی مسئله ی روایت به نظرتون مهم تر نیست؟
شما موافق نیستید سرعت روایت باید دو سه برابر بشه؟

به نظر من هم دیالوگ های کشدار طولانی زائد زیاد داره
هم فیلرهای خیلی زیاد (که تو پخش طبیعی ناگزیر بودن چون نمیتونستن از مانگا جلو بیفتن)
هم فلش بک های طولانی تکراری، در حدیکه یه ماجرا رو چندین بار فلش بک زدن (اینم شاید توجیه داشته تو پخش هفتگی چون از پخش شدن یه سری ماجراها سالها گذشته)
هم واگویه های درونی کاراکتر ها که به شخصیت پردازی واقعا کمکی هم نمیکنه

اینا حذف بشه بنظرم خیلی به طرفدارهای وان پیس اضافه میشه