سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)

[Irag]

مي‌توان گفت اولين‌بار اين آلماني‌ها بودند كه به ترسيدن در سينما تشخص و كاراكتر بخشيدند، با خلق مكتبي به نام اكسپرسيونيسم، با كاراكترهايي مثل دكتر كاليگاري، نوسفراتو و فاوست و نورپردازي‌هاي تند پر از كنتراست كه به هر شي‌ء، موجود و قصه‌اي مي‌توانست كيفيتي رازآلود، مبهم و دلهره‌زا ببخشد و با استعدادي كه ريشه‌هاي آن را شايد مي‌بايست در فضاي گوتيك امپراتوري بوهمي با جنگل‌هاي انبوه تاريكش و دانشگاه‌هاي كهن مرموزي كه در آنها موجوداتي مثل دكتر فاوست و دكتر فرانكشتين مي‌آموختند كه چگونه باهستي دربيفتد و به عالم‌بودن و جادوگري هر دو متهم بودند، جست‌وجو كرد. اكسپرسيونيست‌ها شايد ادامه‌ي منطقي اين ميراث در عصري بودند كه تصوير و دوربين حرف اول را مي‌زد. آدم‌هايي مثل وينه و مورنائو به عنوان جادوگران عصر جديد، شايد زودتر از ديگران و قطعا زودتر از آمريكايي‌ها ارزش ترسيدن و دلهره را در بارآوري هنر جديد درك كردند و راه نمايش آن را به شكلي مؤثر يافتند. سال 1931 هنگام اولين نمايش دراكولا 28نفر در سالن سينما از ترس بيهوش شدند! و استوديوها راه جديد اعمال قدرت را بعد از عشق، جنايت و موسيقي، در وحشت و دلهره رديابي و كشف كردند: مي‌شود مردم را با انتخاب و اختيار خودشان رهره‌ترك كرد و بابتش از آنها پول گرفت. ترسناك‌ها شايد از اين نظر بزرگ‌ترين قربانيان هاليوود باشند. با آغاز دهه‌ي 60 هيولاها و ترس‌ها تغيير ماهيت دادند. دروني، خانگي، نزديك، واقعي، در دسترس و كم‌هزينه شدند. ساخته‌شدن‌ "رواني" در 1960 با داستان ساده‌ي شهري، ساختار نيمه‌تجربي، پروداكشن ارزان و فروش بالايش راه را براي شكوفايي سينماي ارزان ترسناك باز كرد و در عين حال تهديد و بي‌رحمي موجود در دل زندگي را به روي پرده آورد. ترسي كه آدم‌هايي مثل هيچكاك و پولانسكي با آثاري مثل "رواني"، "انزجار" و "مستاجر" به تصوير مي‌كشيدند هيچ ربطي به قصرهاي مخوف و ارواح خبيث و هيولاهاي برخاسته از عمق اقيانوس نداشت. ترس در اين قصه‌ها كيفيتي مبهم با منبعي نامعلوم و نديدني داشت. بيشتر از جنس دلهره و تشويش بود. از طرفي با ظهور آدم‌هاي با استعداد و سينمابلد و خوش‌ذائقه‌اي مثل اسپيلبرگ،ريدلي‌اسكات و جاناتان دمي شاخه‌ي ترسناك‌هاي كلاسيك كه هيولاها،ارواح و قاتل‌ها به هر حال در آن حرف اول را مي‌زدند. شكلي آبرومندانه، حرفه‌ايي و نه ساده‌انگارانه به خودش گرفت. "سكوت‌بره‌ها"ي جاناتان دمي در 1990 اولين فيلم اين ژانر را كه توانست پنج جايزه‌ي اسكار را از آن خودش كند، رقم زد و "ديگران" آمنابار با فضاي گوتيكش شايد بازگشتي بود هر چند پر‌رزق و برق به ميراث اسلاف آلماني‌اش در اولين دهه‌هاي سينما. ترسناك‌ها هنوز از ژانرهاي محبوب سينما و البته همچنان شهروندان درجه دوم آن هستند. [Slasher] »» در تعريفي ساده، اسلشر به آن دسته از فيلم‌هاي ترسناك اطلاق مي‌شود كه در آنها قاتلي اغلب روان‌پريش با اشيايي تيز و برنده‌ مانند دشنه، چاقو يا حتي اره‌برقي به جان قربانيان خود مي‌افتد. گرچه واژه اسلشر كه‌ گاه در مورد تمام فيلم‌هايي كه استفاده فزاينده‌اي از خشونت گرافيكي مي‌كنند به كار مي‌رود اما نبايد فراموش كرد كه دو عنصر قاتل روان‌پريش و استفاده از آلت‌قتاله برنده در اين فيلم‌ها نقشي كليدي بازي مي‌كنند. فيلم‌هاي ترسناك اسلشر به دليل صحنه‌هاي خونين و دلخراش خود بيشترين انتقاد را متوجه ژانر ترسناك كرده‌اند و شايد به همين دليل تنها در برهه‌هاي زماني خاصي توانسته‌اند به اقبال عمومي دست پيدا كنند. اولين فيلم‌هاي مهم اين ژانر در سال 1960 با دو فيلم تاثيرگذار "چشم‌چران" و "رواني" پا به ميدان گذاشتند. اما اسلشر پر مخاطب و محبوب در سال‌هاي بعد با فيلم‌هاي "هالووين و جمعه سيزدهم" عرض اندام كردند. ساخت فيلم خوش‌ساخت "جيغ" در سال 1996 باعث رونق دوباره اين زير‌ژانر در دهه 90 شد. در دهه 2000 "الي‌راث" از فيلمسازان پيگير زير‌ژانر اسلشر است. »» آثار شاخص: Psycho 1960 / The Texas Chainsaw Massacre 1974 / My Bloody Valentine 1981 / Hostel 2005 [Splatter] »» اسپلترها از ساختارشكن‌ترين و بي‌پرده‌ترين فيلم‌هاي ترسناك هستند كه به قول منتقد فيلم "مايكل آرنزن" سعي مي‌كنند خون و خون‌ريزي اغراق شده را به چشم يك شكل هنري ببينند و با استفاده از جلوه‌هاي ويژه ظاهري جذاب براي صحنه‌هاي خشن خود طراحي كنند. در اين فيلم‌هاي اغلب زيرزميني، ناهنجاري‌هاي اخلاقي و اجتماعي جزو مضامين كليدي به‌شمار مي‌روند و اين مضامين معمولا به شكلي بي‌محابا به تصوير كشيده مي‌شوند. واژه "اسپلتر" اولين‌بار به‌وسيله جرج‌رومرو در مورد فيلم "سپيده‌دم‌مردگان" (1978) استفاده شد كه يكي از فيلم‌هاي مهم ژانر ترسناك هم به شما مي‌رود. »» آثار شاخص: Night of the Living Dead 1968/ Re-Animator 1985 /Dawn of the Dead 1978 /Army of Darkness 1992 [Giallo] »» ايتاليا هم از كشورهايي است كه در سينماي وحشت صاحب سبكي مختص به خود موسوم به "جالو" است. جالوهاي سينمايي ريشه در آثار ادبي جالو دارند كه از دهه 1920 به تاثير از آثار پليسي و جنايي نويسندگان صاحب‌نام بريتانيايي و آمريكايي، كساني مانند آگاتاكريستي، الري‌مك‌كوئين، ادمك‌براين و ريموند‌چندلر در فضاي ادبي ايتاليا پا گرفتند و اغلب به همت موسسه ماندادوري در قالب كتاب‌هاي ارزان قيمتي با جلد زردرنگ منتشر مي‌شدند. وقتي "ماريو‌ باوا" در سال 1963 فيلم "دختري كه زياد مي‌دانست" را با الهام از "مردي كه زياد مي‌دانست." هيچكاك كارگرداني كرد به عالم سينما هم راه يافت. "داريو‌ آرجنتو"، "لوچيو فالچي"، "سرجو مارتينو"، امبرتولنزي و البته ماريو باوا فيلمسازاني بودند كه در دهه 60 و 70 ابتدا با اقتباس از آثار ادبي جالو و سپس با نگارش فيلمنامه‌هاي نه‌چندان منسجم آثار ترسناكي را كارگرداني كردند كه بيش از هر چيز به ميزانسن و اسلوب‌هاي بصري متكي بودند. »» آثار شاخص: The Bird with the Crystal Plumage 1970 / Deep Red 1975 / Blood and Black Lace 1964 [Zombie Movies] »» طبق افسانه‌هاي اقوام ساكن در هائيتي و كشورهاي حاشيه درياي كارائيب، زامبي‌ها به انسان‌هاي فاقد عقل و بدون روحي گفته مي‌شود كه بعد از مرگ جسمشان به تسخير نيروهاي جادويي درمي‌آيد و مي‌توانند به وسيله گاز گرفتن و از طريق بزاق دهان خود، افراد سالم را نيز به زامبي تبديل كنند. زامبي‌هاي افسانه‌ايي پيش از آنك هبه فيلم‌هاي سينمايي پا بگذارند در فرهنگ عامه به‌خصوص ادبيات ترسناك به‌رسميت شناخته شده بودند تا اينكه در سال 1932 براي اولين بار در فيلم "زامبي سفيد" با بازي بلالو‌گوسي به حوزه سينما هم پا گذاشتند. اما اين "جرج رومرو" بود كه با فيلم "شب ‌مردگان زنده" و دنباله‌هاي آن تعريف جديدي از زامبي‌ها ارائه داد و با خون آشام نشان دادنشان وجهه هيولاهايي آخرالزماني به آنها بخشيد كه تا سال‌ها در ديگر فيلم‌هاي ترسناك هم پابرجا ماند. »» آثار شاخص: Day of the Dead 1985 / I Walked with a Zombie 1943 / Zombie 2 [J-Horror] »» ساخت فيلم‌هاي ترسناك در سينماي ژاپن از سال‌هاي ابتدايي تاريخ سينما رواج داشته است و فيلمسازان ژاپني همواره متأثر از داستان‌هاي روح‌محور ادبيات ژاپن كه در زبان ژاپني "كوايدان" ناميده مي‌شوند فيلم‌هاي ترسناك پرشماري كارگرداني كرده‌اند. جي-‌هارور واژه‌اي است كه در فرهنگ‌هاي سينمايي به سينماي ترسناك ژاپن اطلاق مي‌شود اما بيشتر در مورد فيلم‌هايي در سينماي ژاپن به كار مي‌رود كه توجه ويژه‌اي به ترس‌هاي روان‌شناختي متأثر از روح‌ها و اجنه دارند. گرچه جي-هارورها از سال‌ها پيش در سينماي ژاپن حضور داشته‌اند مثلا "اگتسومونوگاتاري" 1953 و "كوايدان" 1964 اما موفقيت بي‌سابقه فيلم "حلقه" در سال 1998 زمينه‌ساز تجديد حيات آنها شد؛ تجديد حياتي كه استقبال استوديو‌هاي آمريكايي را به همراه داشت و به بازسازي تعدادي از اين فيلم‌ها در هاليوود انجاميد. »» آثار شاخص : Ring 1998 / The Happiness of the Katakuris 2002 / Kaidan 1964 / The Sinners of Hell 1960 [K-Horror] »» سينماي كره در سال‌هاي قرن بيستم تا حدي زيادي از بحران‌هاي سياسي و اجتماعي خاصي مانند اشغال كره توسط ژاپن، و جنگ كره تاثير پذيرفته و به همين دليل تاريخ پر افت و خيزي داشته است. اما از اواسط دهه 1990 كره‌جنوبي برخلاف كره‌شمالي توانست با خلق يك زبان سينمايي جديد و ميدان دادن به فيلمسازان نوگرا چهره منحصر به فردي از سينماي كره به نمايش بگذارد كه فيلمسازاني مانند پارك‌چان‌ووك و كيم‌كي‌دوك از سرآمدان آن به شمار مي‌روند. كي‌هارورها مانند ترسناك‌هاي ژاپني بيشتر با مضامين روان‌شناختي مرتبط هستند و با تكيه بر قصه‌ها و افسانه‌هاي فولكور آسياي شرقي داستان‌هاي اغلب روح‌محور خود را پيش مي‌برند در مهم‌ترين كي-هارورهايي كه در سال‌هاي اخير ساخته شده‌اند مانند "افسانه دو‌خواهر" 2003 ردي از خشونت افسارگسيخته به چشم نمي‌خورد و در عوض بار اصلي فيلم بر دوش فضاسازي گذاشته شده است. »» آثار شاخص: A Tale of Two Sisters 2003 / Phone 2002 / The Quiet Family 1998 / Hansel and Gretel 2007 »» منبع : ويژه‌نامه سينما تلويزيون همشهري‌ماه (24)، شماره‌ي 70 و 39 »» پ.ن2 : برخی تاپیک‌های دوست و برادر: دگما 95 / موج نو / سینما جنگ / سینما عاشقانه /سینمای وسترن / سینمای ژاپن

[kingnessi]

داستان: یه گروه فیلمساز واسه ضبط یک برنامه ی حیات وحش به یه جنگل میرن ولی... فیلمِ آنچنان خوبی نیست ولی به عنوان شروع کننده ی جریان فیلمای ترسناک تو سینمای منطقه اسکاندیناوی در نظر گرفته میشه. دیدنش خالی از لطف نیست چون اکثر المانهایی که توی سینمای اون منطقه تو ژانر ترسناک و حتی تریلر میبینیم (حتی سریالهای کاراگاهی و جنایی اون منطقه که خیلی هم معروف و پر بیننده هستن) ریشه توی این فیلم دارن و اگر با اون سینما آشنایی داشته باشین فیلم جالبیه واستون. Villmark فیلمِ کالت و پرطرفداریه، با استانداردِ امروز فیلم خوبی نیست ولی دیدنیه.

[kingnessi]

داستان: یه زن مجرد و باردار میخواد بچه شو برای سرپرستی به یه زوج بده و وقتی که صاحبخونه ش جوابش میکنه مجبور میشه که بره و توی خونه اون زوج زندگی کنه. میتونست خیلی فیلم بهتری باشه اما همینشم خوبه بد نیست. خیلی خوب شروع میشه، میزان تعلیقش هم مناسبه ولی هر چی جلوتر میره انتظار داشتم سکانس های ترسناک بیشتر و بهتر و تعلیق بیشتری رو ببینم ولی این اتفاق نیوفتاد، ناامید کننده نبود ولی راضی کننده هم نیست. مجموعا این که میتونست خیلی بهتر بشه، میتونست فوق العاده باشه ولی به متوسط بودن رضایت میده. بازی ها اولش خیلی خوبه ولی با ورود کاراکترِ جدید اینم افت میکنه و سطحش میاد پایین. در کل داستانش خوبه، ترکیبش با المان های سنتی هم خوب بود فقط ای کاش بیشتر با استایل ترسناک نوشته میشد و بیشتر میترسوند. The Womb فیلم ترسناک متوسطیه که دیدنش توصیه میشه.

5.5/10

[kingnessi]

داستان: زنی که گذشته خیلی وحشتناکی داشته در فقر مطلقه تا اینکه... از اون فیلماس که در موردش خیلی اغراق شده حرف میزنن. فضای سنگین و خفقان آوری داره ولی استایل ساختشو دوست نداشتم؛ بهم ریختن تایم لاین ها و روایت پراکنده جواب نداده، قرار بوده به المان غافلگیری کمک کنه ولی اونجوری که باید جواب نداده. نحوه فیلمبرداری و کات خوردن سکانسها هم عجیب بود و من خوشم نیومد، قرار بوده به حالت مستند وارِ فیلم کمک کنه ولی واسه من اینطور نبود. در مورد اینکه خیلی جاها ممنوع شده و سانسور شده و اینا، من نسخه ای گرفتم که میگن آنکات و بدون حذفیاته، شاید من خیلی سنگدلم ولی انتظارم خیلی بیشتر بود. Meat Grinder رو ببینید، احتمالا غافلگیرتون کنه.

5.5/10

[kingnessi]

داستان: یه گروه رادیکالِ مذهبی قراره جن گیری انجام بدن ولی... پیام فوق العاده ای داره. توی جنبه های فنی و قواعدِ ژانر کم میاره، با اینکه تعدادی سکانس ترسناک خوب داره ولی نمیشه صرفا به عنوان یه فیلم ترسناک حسابش کرد. اصل کیفیتِ فیلم ولی داستان و فیلمنامه س. داستانِ به روز و جذابی داره که مطمئنا به خیلی ها بر میخوره و این بهترین ویژگیِ فیلمه. اینکه تونسته به خوبی همه ی طرف های درگیرِ این قضیه رو نشون بده خیلی خوبه. بازی ها هم عالین. Godless: The Eastfield Exorcism رو حتما ببینید.

7/10

[kingnessi]

داستان: یه زوجی میخوان خونه ی قدیمیشونو اجاره بدن و مستاجرای جدیدی که پیدا میکنن، افرادِ عادی ای نیستن. نیمه اولش خیلی خوبه، ولی یه مقدار طولانی میشه و بهتر بود کمی بیشتر و بهتر ادیت میشد. یه چندتایی سکانس ترسناک خوب داره و چرخش های داستانیش هم خوبن. بازی بازیگر نقش اولم خیلی خوبه. از لحاظ فنی کم نذاشتن و کیفیت بالاست. Home for Rent فیلم ترسناک خوبیه.

5.5/10

[kingnessi]

داستان: یه پیک موتوری برای تحویل پیتزا به آدرسی میره و اتفاقاتی میوفته که... مث همه ی فیلمای هندی تقریبا نیم ساعت تا چهل دقیقه ش اضافه و زائده. اگه این بخش زائد رو تحمل کنید تازه موتورِ فیلم روشن میشه و نشون میده چه فیلمِ خوبیه. سکانس های ترسناک خیلی خوبی داره که البته میتونستن بیشتر باشن. چرخش های داستانی و غافلگیری هاشم عالین، بهترین جای ممکن هم تموم میشه و الکی طولش نمیدن. اگر اون بخش رقص و آواز اولش حذف میشد و یه مقداری هم سکانس های ترسناک بیشتری میداشت، با یه شاهکار طرف بودیم. Pizza رو حتما ببینید.

6.5/10

[kingnessi]

داستان: دو تا خواهر برای غواصی میرن به یه منطقه ی دور افتاده و گیر میوفتن. این داستان رو بارها دیدیم، از بیابون و کوهستان و جنگل گرفته تا استخر عمومی و این اواخر هم یکی درباره ی دو تا رفیق بود که رفتن بالای یه برج مخابراتیِ بلند و گیر افتادن. سطح تعلیقش خوبه ولی داستان درست و حسابی ای نداره، رابطه ی بین دو تا خواهرم درست درنمیاد ولی یه نکته ی مثبت داره که فیلمو قابل دیدن و لذت بخش کرده اونم بازیِ درجه یکِ بازیگر نقش اوله. همین باعث میشه فیلم جذاب بشه و دیدنشو توصیه میکنم. The Dive با همه ایراداتش خوب بود.

5.5/10

[kingnessi]

داستان: پنج تا پلیسِ گشتی نصف شب برای بررسی یه گزارش میرن به یه خونه ی متروک وسط ناکجا. اولش خیلی خوب شروع میشه ولی هرچی جلوتر میره معلوم میشه ایده ای واسه ادامه نداشتن. میتونست خیلی سرراست یه داستان ترسناک تعریف کنه ولی ترجیح داده با ادا اطوارهای نصفه و نیمه مثلا فیلمشو پیچیده تر کنه و شکست خورده. داستان رو بیخودی وارد جریانات فلسفی میکنن و البته که از پسش هم بر نمیان و این در نهایت باعث میشه فیلمی که خوب و امیدوار کننده شروع شد بد و الکی تموم بشه. ایده ی خوبی بود که فدای جاه طلبیِ بی دلیلِ کارگردانش شد ولی در مجموع فیلمِ دیدنی ایه. سکانسای سیاهچال خوب بودن. Baskin میتونست خیلی فیلمِ بهتری باشه.

5/10

[VoiCe]

Talk To Me



داستان فیلم درباره ی دست مومیایی شده هست ک هر کی بگیرش بگه "با من صحبت کن" ی سری چیزا میبینه و ...
خوش ساخت و بسیار خوب کلیشه اییم نبود اونجوری
بعد مدتها ی فیلم درست حسابی دیدم همچیشم خوب بود الکی ایرادم نمیگیرم ازش ،داستان ،شروع ،پایان همه چیش خوب بود واقعا جذاب بود من ک خیلی حال کردم جا داشت ترسناک تر بشه ک مهم نیس همینم عالیه
حتما ببینید حال کنید

7.5/10

[saeedporreza9]

Talk To Me



داستان فیلم درباره ی دست مومیایی شده هست ک هر کی بگیرش بگه "با من صحبت کن" ی سری چیزا میبینه و ...
خوش ساخت و بسیار خوب کلیشه اییم نبود اونجوری
بعد مدتها ی فیلم درست حسابی دیدم همچیشم خوب بود الکی ایرادم نمیگیرم ازش ،داستان ،شروع ،پایان همه چیش خوب بود واقعا جذاب بود من ک خیلی حال کردم جا داشت ترسناک تر بشه ک مهم نیس همینم عالیه
حتما ببینید حال کنید

7.5/10

یکی از بهترین فیلمهای ترسناک چند سال اخیر بود. ایده بسیار نو و جالبی داشت و بیشتر از ترسناک بودنش،هیجان خوبی داشت. به طرفداران ژانر وحشت حتما دیدنش پیشنهاد میشه.

7.5/10