Friends | بحث و تبادلِ نظر پیرامونِ سریالِ دوستان

[NOjAN]

------------------------------------------

اپیزود اول : قسمتی که مونیکا هم خونه ای پیدا میکنه .

لطفا از قرار دادن اخبار کپی/پیست شده و بدون منبع و لینک دانلود سریال در تاپیک خود داری نمایید

[jax teller]

آقای صابر
این چیزایی که گفتی چه ربطی به یک سریال سیتکام، کمدی، تلویزیونی پاپ سرگرم کننده داره؟

بگذارید یک جمله ساده بگویم، این سریال جای کسی رو تنگ نکرده. یک سریال فان و سرگرم کننده است و باید با مشابه خودش مقایسه بشه نه آثار دگما 95!

چرا اینقدر سخت میگیری برادر؟ سریالی است مربوط به دوره خودش که افرادی رو شاد میکرد، مربوط به یک فرهنگ و کشور دیگه که اینقدر شوخی های خوبی داشت که فرهنگ های دیگه ای، مثل فرهنگ جهان سومی ما هم ازش خوشش بیاد. چرا اینقدر سخت میگیری؟ مگه فرندز جایی ادعا کرده میخواد فُرم و محتوا ارائه بده؟

یک تصوری بین دوستان هنری وجود داره که شروع میکنه به ایجاد مرز دسته بندی، اثر هنری، غیر هنری، با ارزش، بی ارزش، مبتذل، سینما اندیشه! برادر جان، این ها، این حرف ها، این مرزها، این ها مال جهان سوم است برادر من. دور شو از این مرز بندی ها و خط کشی ها. قرار نیست به مردم بگیم چیکار کنند، چی بخونن، چی ببینن، چطور فکر کنن، چطور کادر هنری از یک سریال پاپ در بیارند.

این فکر ایرانی، اسلامی مرز بندی و امر و نهی رو از خودت دور کن. به عنوان یک برادر کوچیکتر بهت میگم. بگذار مردم خوش باشند و لذت ببرند.

مشاهده محتوا اسپویلر

حالا ولشه میاد میگه پس چرا به من گفتی آهنگات مزخرفند؟ مزخرف بود برادر، صد سال هم بگذره میگم مزخرف بود. چون قرار بود پلی لیست انتخاب کنی و ما هم گوش بدیم و لذت ببریم. داستان پنج تا آهنگ دامبولی تو با سریالی که صدتا کشور پخش میشه و دوستش دارند فرق میکنه.

سریال کمدی تلویزیونی باید با ژانر خودش مقایسه بشه، نه به قول شما سینمای اندیشه. این اثر هرچی بوده مزخرف نبوده! اینکه برای نقد فرندز از آقای فراستی نقل قول میکنید کاری میکند با من که ولشه با پلی لیستش کرد. رفیق جان، فراستی کسی است که میگوید پلان بشین پاشو اخراجی ها بهترین پلان سینمای ایران است! یکم در نقل قول آوردن دقت کنید!

حالا که تا اینجا اومدم بگذارید یک خاطره ای هم تعریف کنم، سال 74 آقای شجریان نامه زد به صدا و سیما که تا زمانی که آثار موسیقی پاپ از تلویزیون پخش میشه حق ندارید صدای من رو هم در کنار این اراجیف پخش کنید. حالا که یکم اینترنت در دسترس قرار گرفته و دنیای ما ایرانی ها بزرگ تر شده، به نظرتون حرف ایشان چقدر منطقی بود؟ این ایراد های شما من رو یاد استاد عزیز انداخت. خواستم بگم این چیزها ریشه ای در ما داره که حالا حالا ها باید در موردش حرف بزنیم.

مثل اینه که برکینگ بد رو با آشنایی مادر مقایسه کنی.
اصلا این ژانرش چیز دیگه ای اون چیز دیگه ای

و من الله توفیق

[عبدالله]

مثل اینه که برکینگ بد رو با آشنایی مادر مقایسه کنی.
اصلا این ژانرش چیز دیگه ای اون چیز دیگه ای

و من الله توفیق

در واقع مثل اینه که از گاو نر بخوای شیر بدوشی (خیلی جدی عرض میکنم) کلا توقع سینما از سریال سیتکام داشتن همینه

طرف دوتا ویدئو از فراستی دیده که توش (بر مبنای مکتب فرمالیستیِ غلط خودش) یه ناخودآگاه و فرم و مقوا گفته
جو گیر اومده این خط کش رو گذاشته رو هر پدیده‌ای که اطرافشه و دیگه زمین و زمان رو بنده نیست متأسفانه.

اگه از چهارتا آدم حسابی مثل بازن، تروفو، گدار و غیره که حرفی تو دنیا برای گفتن داشتن میگفت یه چیزی...(که بازم این تاپیک جاش نیست)

ولی مرجع تقلید کردن کسی مثل فراستی که بجز چهارتا کتاب گردآوری (نه تالیف)، اونم سرشار از غلط های املایی و نگارشی و تصویری، دستاوردی نداره و اگه لطف (بخوانید چیزهای دیگر) 30 ساله ی تلویزیون بهش نبود که هر هفته چند ساعت بهش تریبون بده که از به وقت شام تعریف کنه، این آدم یه آدم عادی با یه قلم بی‌تربیت بود. بقول میکادو بجز این جهان سوم خراب شده که هیچ متخصصی در راس امور نیست و فقط ملاک تقوا و عمل صالحه، چه کسی تو "دنیا" این مسعود خان رو میشناسه؟ چه نظریه مهم و یا جایگاه ویژه‌ای داره؟ کجا بهش کرسی دادن؟ فریفته‌ی دو تا مدرک از دانشگاه خارج گرفتن، یا تو کافه با یه فیلمساز اروپایی قهوه خوردن نشیم واقعا. خیلی چیپه

[Saber-j]

آقای صابر
این چیزایی که گفتی چه ربطی به یک سریال سیتکام، کمدی، تلویزیونی پاپ سرگرم کننده داره؟

بگذارید یک جمله ساده بگویم، این سریال جای کسی رو تنگ نکرده. یک سریال فان و سرگرم کننده است و باید با مشابه خودش مقایسه بشه نه آثار دگما 95!

چرا اینقدر سخت میگیری برادر؟ سریالی است مربوط به دوره خودش که افرادی رو شاد میکرد، مربوط به یک فرهنگ و کشور دیگه که اینقدر شوخی های خوبی داشت که فرهنگ های دیگه ای، مثل فرهنگ جهان سومی ما هم ازش خوشش بیاد. چرا اینقدر سخت میگیری؟ مگه فرندز جایی ادعا کرده میخواد فُرم و محتوا ارائه بده؟

یک تصوری بین دوستان هنری وجود داره که شروع میکنه به ایجاد مرز دسته بندی، اثر هنری، غیر هنری، با ارزش، بی ارزش، مبتذل، سینما اندیشه! برادر جان، این ها، این حرف ها، این مرزها، این ها مال جهان سوم است برادر من. دور شو از این مرز بندی ها و خط کشی ها. قرار نیست به مردم بگیم چیکار کنند، چی بخونن، چی ببینن، چطور فکر کنن، چطور کادر هنری از یک سریال پاپ در بیارند.

این فکر ایرانی، اسلامی مرز بندی و امر و نهی رو از خودت دور کن. به عنوان یک برادر کوچیکتر بهت میگم. بگذار مردم خوش باشند و لذت ببرند.

مشاهده محتوا اسپویلر

حالا ولشه میاد میگه پس چرا به من گفتی آهنگات مزخرفند؟ مزخرف بود برادر، صد سال هم بگذره میگم مزخرف بود. چون قرار بود پلی لیست انتخاب کنی و ما هم گوش بدیم و لذت ببریم. داستان پنج تا آهنگ دامبولی تو با سریالی که صدتا کشور پخش میشه و دوستش دارند فرق میکنه.

سریال کمدی تلویزیونی باید با ژانر خودش مقایسه بشه، نه به قول شما سینمای اندیشه. این اثر هرچی بوده مزخرف نبوده! اینکه برای نقد فرندز از آقای فراستی نقل قول میکنید کاری میکند با من که ولشه با پلی لیستش کرد. رفیق جان، فراستی کسی است که میگوید پلان بشین پاشو اخراجی ها بهترین پلان سینمای ایران است! یکم در نقل قول آوردن دقت کنید!

حالا که تا اینجا اومدم بگذارید یک خاطره ای هم تعریف کنم، سال 74 آقای شجریان نامه زد به صدا و سیما که تا زمانی که آثار موسیقی پاپ از تلویزیون پخش میشه حق ندارید صدای من رو هم در کنار این اراجیف پخش کنید. حالا که یکم اینترنت در دسترس قرار گرفته و دنیای ما ایرانی ها بزرگ تر شده، به نظرتون حرف ایشان چقدر منطقی بود؟ این ایراد های شما من رو یاد استاد عزیز انداخت. خواستم بگم این چیزها ریشه ای در ما داره که حالا حالا ها باید در موردش حرف بزنیم.

میکادو جان ارادت
(اینا رو میگم برا بقیه وگرنه خودت استادی)بله سینما متنوعـه همونطور که انسان ابعاد مختلفی داره سینما هم به همین شکله و هر اثری بخش بخصوصی از سینما رو تغذیه میکنه و ما نباید دچار اشتباه بشیم در درک نقش اثار.قرار نیست ما با عینک سینمای اندیشه به سراغ یه فیلم اکشنِ بیگ پروداکشن بریم ولی نباید از نقد منصفانه و حقیقی اون اثر غافل بشیم.ما ممکنه به تماشای فیلم مدمکس بشینیم و یه فضای اخرالزمانی دیوانه وار شاهد باشیم و کلی کیف کنیم ولی نباید یادمون بره این فیلم از پس شخصیت هاش برنمیاد.داره چندتا مقوا رو دنبال هم راه میندازه.فرندز یه اثر کمدیه درست ولی کاملا یه اثر اغواگر و فریبنده هست و هر چقدر هم با شوخی ها و اصطلاحات سطحی و دم دستی مخاطب رو خنده بندازه نمیشه از ضعف ها چشم پوشی کنیم.من اعتقاد دارم ادم باید پیگیر محتوای خوب باشه اینکه صرفا خندیدن و وقت گذرانی بی مورد هدف قرار بدیم داری شعور خودمون رو تنزل میدیم.و اینکه این اظهار نظر های من قرار نیست سرلوحه کسی باشه و یا به کسی تحمیل بشه ، من نظر شخصی خودم رو گفتم که دلیل هم اوردم.
راجب اقای فراستی من از یه زاویه دیگه بهش نگاه میکنم.ایشون زمانی که فیلم های مبتذل و پول های کثیف و اثار بحران زده داشتن توی سینمای ایران جولان میدادن ، به مردم فهموند که با چه موجوداتی طرف هستن.راجب این نقل قول هم اطلاعی ندارم ولی میدونم فراستی همیشه یه دلیلی برای ادعاهاش تو چنته دارـه.

[ali_n540]

من به واقع متوجه نمی شم کسی که این سریالو دیده چطور می تونه بگه روابط و شوخی های این سریال سطحیه. متوجه نمی شم چرا یه نفر به جای اینکه بگه از نظر من این سریال سطحی و سخیفه اینو اینجا به عنوان فکت بخورد خواننده بده و بهانه هایی برای حرفهاش بیاره که اصلا منطقی نیست رک می گم به نظر من اصلا ایرادی نداره کسی از فرندز خوشش نیاد و بگه به نظر من این یک اثر ضعیفه ولی با دلایل بشدت سطحی برای یکم سریال سیتکام محبوب در سطح جهانی ایراداتی به سریال بگیره که دقیقا نقطه قوت سریاله . به چند تا از این بهانه ها اشاره می کنم که بدونین چرا این نقدها نه تنها وارد نیست بلکه نقطه قوت فرندزه:
1- دلیل بشدت مسخره اینکه کاراکترهای سریال از پس اجاره خونه آپارتمانشون برنمی اند: اگر به سایت معتبر زیلو که لینکشو می زارم شما آپارتمان شیک دو خوابه با اجاره 2 الی 4هزار دلار در ماهم در سال 2020 پیدا می کنید
https://www.zillow.com/homes/New-York,-NY_rb/ همانطور که می دانیم چندلر و راس شغل خوبی دارند و مونیکا سراشپزه و حقوق بالایی داره و فیبی ماساژوره که تو امریکا دستمزد خوبی داره ریچل ابتدا به عنوان پیشخدمت در کافه کار می کنه که کمترین دستمزد را قطعا خواهد داشت و جویی گاهی بیکاره و گاهی با یه بازی در یک سریال پول فراوانی در میاره و در سال 1994 قطعا میزان اجاره با توجه به کوچکی اپارتمان جویی و مونیکا قطعا از 2020 کمتره و اگر فرض کنیم رچل 2000 دلار دربیارره بقیه پول بهتری درمیارند و براحتی از عهده هزینه اجاره این اپارتمان برمی ایند بعدا درامد اینها مخصوصا ریچل بالاتر هم می ره. پس این یک بهانه پوچو بیمعنیه.
2 - کاراکترها بدون نگرانی از پول فقط شوخی می کنندو تو کافه خوش می گذارنند اولا ما تو هر اپیزود قسمت کوتاهی از زندگی اینها را می بینیم که بیشتر حالت طنز داره ولی اگر کسی سریال را نگاه کرده باشه می دونه که بعضی کاراکتها گاهی به مشکل مالی برخورد می کنن که از دوستاشون کمک می گیرند مثل هزینه های جویی در زمان بیکاری که چندلر کمکش می کنه و یا مهمانی شام در رستوران گران برای شغل جدید مونیکا که جویی و ریچل و فیبی جتی نمی تونند یه غذای مین کورس سفارش بدهند و لیوان اب سفارش می دهند و با سه دوست دیگری جر و بحث کوچیکی می کنند که حالت طنز می گیره. و مواردی از مشکلات مالی دیگر تو سریال که از دید طنز پرداخته می شه.
3- سریال به مشکلات زندگی ادمها نمی پردازه و زندگی کوهی از مشکلاته: عجب دلیل مسخره ای برای نقد از یک سریال طنز و سیتکام که نمیومده درام بسازه. ما که تو ایران زندگی می کنیم فکر می کنیم بیشتر مردم تو امریکا هم مثل ما زندگی می کنند(البته مافقط زنده ایم و زندگی نمی کنیم) و می رند تو صف پراید وا می ایستندو اضافه کاری می کنند و تفریح ندارند تا اونجا که از ایترنت و دوستانی که تو امریکا زندگی می کنند شما تو امریکا 40 ساعت تو هفته کار می کنی روزی 8 ساعت و 5 روز و 2 روز هم تعطیله. و با همینم در عرض یکسال می تونی یه ماشین 40 هزار دلاری را لیس کنی بری سینما بری کنسرت و ... البته که مردم اونجا هم مشکلات دارند ولی مثل ما زندگی نمی کنند. هر چند این یه سریال سیتکام و اصلا ایراد بزرگیه بیاد مشکلات زندگیو را با حالت جدی مطرح کنه.
4 -روابط و شوخی ها سطحی و سخیفه: نمی دونم اگر فرندز سخیفه فیلمهای یورو تریپ یا امریکن پای ها چی هستند یا اثار فاخر مهران مدیری که با کج کردن دهنو ادا دراوردن و عوض کردن صدا چیند؟. شاید فرندز در بین تمام سیتکام ها کمترین شوخی های جنسی واضح را داره. کسی که این سریالو دیده می تونه به روابط ریچل و راس یا پیشرفت شخصیتشون را نادیده بگیره(بقیه کاراکترها مثل روابط مونیکا و ریچارد و چندلر هم همینطور) و بگه سطحی هر چند باز این ی سیتکامه و وظیفه اصلیش نشان دادن تغییر شخصیتی مثل والتر وایت تو برکینگ بد نیست و قطعا هم در اون سطح نیست و نبایدم باشه.ولی تو همین مورد هم موفقه. در ضمن کاراکترها در سنی هستند که روابط شون جدا شدنهاشون از دوست دختر یا پسر و پرداختن به این نوع روابط در یک جامعه امریکایی و اونم در یک سریال طنز نه تنها ایراد نیست بلکه نقطه قوت سریاله.
اینها ایرادات فراستی واره نه نقد منطقی به سریال. یه مورد نبود سیاه پوست در سریاله که دوست دختر راس و جویی در دو فصل اخر سیاه پوست بودند و ما یه محیط بسته ای از سریال را می بینیم که حتی خیابونها به نمایش در نمیاد در ضمن یوتویوب پر ویدیوهای منهتن گردی در اطراف سنترال پارکه که بشخصه شاید تو بعضیاشون در بین افرادی که تردد می کنند سیاه پوست ندیدم یا کم دیدم ور در بعضی ویدیوها هم زیاد بود و این اوج ایرادی فراستی وار به سریاله.

یعنی من دیدم کسی گفته از فرندز خوشش نمیاد یا مثلا به خنده وسط سکانها گیر داده و ... ولی هیچ کجا ندیدم یکی بیاد بهترین سیتکام تاریخو از نظر من اینجوری با دلایل بشدت غیر منطقی بکوبه

[Mikado]

میکادو جان ارادت
(اینا رو میگم برا بقیه وگرنه خودت استادی)بله سینما متنوعـه همونطور که انسان ابعاد مختلفی داره سینما هم به همین شکله و هر اثری بخش بخصوصی از سینما رو تغذیه میکنه و ما نباید دچار اشتباه بشیم در درک نقش اثار.قرار نیست ما با عینک سینمای اندیشه به سراغ یه فیلم اکشنِ بیگ پروداکشن بریم ولی نباید از نقد منصفانه و حقیقی اون اثر غافل بشیم.ما ممکنه به تماشای فیلم مدمکس بشینیم و یه فضای اخرالزمانی دیوانه وار شاهد باشیم و کلی کیف کنیم ولی نباید یادمون بره این فیلم از پس شخصیت هاش برنمیاد.داره چندتا مقوا رو دنبال هم راه میندازه.فرندز یه اثر کمدیه درست ولی کاملا یه اثر اغواگر و فریبنده هست و هر چقدر هم با شوخی ها و اصطلاحات سطحی و دم دستی مخاطب رو خنده بندازه نمیشه از ضعف ها چشم پوشی کنیم.من اعتقاد دارم ادم باید پیگیر محتوای خوب باشه اینکه صرفا خندیدن و وقت گذرانی بی مورد هدف قرار بدیم داری شعور خودمون رو تنزل میدیم.و اینکه این اظهار نظر های من قرار نیست سرلوحه کسی باشه و یا به کسی تحمیل بشه ، من نظر شخصی خودم رو گفتم که دلیل هم اوردم.
راجب اقای فراستی من از یه زاویه دیگه بهش نگاه میکنم.ایشون زمانی که فیلم های مبتذل و پول های کثیف و اثار بحران زده داشتن توی سینمای ایران جولان میدادن ، به مردم فهموند که با چه موجوداتی طرف هستن.راجب این نقل قول هم اطلاعی ندارم ولی میدونم فراستی همیشه یه دلیلی برای ادعاهاش تو چنته دارـه.

صابر خان:

یکم برگرد عقب... فرندز بعد از ساینفیلد اومد. همون موقع منتقد ها می نوشتند که آقا با این کمدی های سطحی نمیتونید جای ساینفیلد بزرگ رو پر کنید. بعد از فرندز HIMYM اومد، همین بحث دوباره شد، بعد از اون بیگ بنگ اومد و همین بحث دوباره شروع شد. آقا جان، سوراخ دعا پیدا شده بود. حالا یا با ساینفیلد یا هرچی دیگه. سوراخی که ازش پول در می اومد. بیننده می نشست پای کانال و تبلیغات میان برنامه بودجه چرب و نرمی برای شبکه آماده می کرد. پس طبیعی که مدیای پاپ و سرگرم کننده ای با بهترین متریال ساخته بشه، چون قراره پول ساز باشه. دو تای اولی یعنی ساینفیلد و فرندز مال NBC بود و دو تای دیگه برای CBS. این دو تا چی هستند؟ دو تا کانال از Big Three حالا کی مالک این دو تا کانال هست؟ برو سرچ کن و اینجاست که یه دفعه با آهنگ پس زمینه و هاله نورانی و اسلوگان مرثیه ای برای رویای امریکایی، چامسکی از دور برات میاد تا سخنرانی کنه.

این قسمت رو گفتم، چون دیدم خیلی دوست داری دنبال یه سری حرف های فراستی طور بگردی. گفتم حداقل متریال رو بدم دستت.

آما، دو قسمت از حرف هات رو بولد کردم تا در مورد اون بگم:
اینکه یک سیتکام ضعف داره خوب طبیعیه. چه خوب فرمودی. بله ضعف داره. یه سر برو google scholar و بزن friends tv show تا نه تنها نقطه ضعف هاش برات بولد بشه، بلکه خوراک سخنان چرب و نرم آکادمیک هم برای صحبت هات داشته باشی. طوری بتونی اثر رو بکوبی که دیگه سر از زمین بلند نکنه. اینکه از جمله اولی که گفتی و این دعوا رو راه انداختی برسی به جائی که بگی یه اثر کمدیه که نمیشه از ضعف هاش چشم پوشی کرد فقط و فقط به خاطر اینه که اومدی اینجا حرف زدی، تو انجمن حرف زدی و بقیه باهات بحث کردن. چیزی که بهت گفتم ما بهش نیاز داریم. باید حرف بزنیم، بحث کنیم. چیزی که در این دنیای کوچک ایرانی ما همیشه دریغ میشه چون بحث کردن به نظر عزیزان خوب نیست. فقط دستور دادن و شنیدن و متکلم الوحده بودن قشنگ و ناز است.

یکبار دیگه تاکید میکنم دو جمله میارم و این دو جمله رو خوب دقت کن:

1- این اثر کاملا احمقانه اس ، یک زباله به تمام معنای اغراق شده ، یک چرخه ی بی پایان از شوخی های ازاردهنده و بی مزه ، مطلقا هیچ چیز قابل توجهی در این سریال وجود ندارد ، نمایش کم عمق و کودکانه است و ارزش دیدن ندارد.

2- فرندز یه اثر کمدیه درست ولی کاملا یه اثر اغواگر و فریبنده هست و هر چقدر هم با شوخی ها و اصطلاحات سطحی و دم دستی مخاطب رو خنده بندازه نمیشه از ضعف ها چشم پوشی کنیم.

هر دو صحبت توست. بعد از دو صفحه بحث کردن با دوستانت در انجمن. اینجاست که من میگم این انجمن ارزشش برای من و شما باید خیلی بیشتر از این چیزی که الان هست باشه. اینجاست که از بودن در انجمن لذت می برم.

و اما قسمت دومی که بولد کرده بودم و شما گفته بودی: "شعور خودمون رو تنزل میدیم"

صابر عزیز. شعور من و شما با دیدن یک کمدی سیتکام و کمدی موقعیت تنزل پیدا نمیکنه. همونطور که مثلا دیدن هشت و نیم فلینی قرار نیست از من و شما منتقد سینما بار بیاره. مغز ما یک ماشین صفر و یک نیست، یک هاردی که قرار باشه پر بشه نیست. مغز ما در اثر دیدن کمدی تنزل پیدا نمی کنه. من به شخصه همونقدر که از دیدن فرندز در ده سال پیش لذت بُردم از دیدن هشت و نیم هم لذت بُردم. اما میدونستم چه انتخابی کردم و قرار هست چی ببینم. دیدن یک مدیا، یکسری تصاویر متحرک سیاه و سفید یا رنگی قرار نیست به شعور ما صدمه ای بزنه. شما یکشب دلشکسته از دنیایی و قسمتی از فرندز می بینی که شاد بشی. شبی دنبال یک اثری هستی که چیزی به تو بده تا بیشتر فکر کنی و هشت و نیم می بینی.

من فکر نمیکنم ما آدم ها اینقدر صفر و یک باشیم که با یک اثر بالا و با دیگری پایین بشیم. فرندز ایراد داره یا نداره، باید با سریال های همرده خودش در زمان خودش سنجیده بشه. برای 20 سال پیش فرندز کمدی خوبی بود. می خواهی مقایسه کنی با کمدی های مشابه خودش مقایسه کن. چرا فکر میکنی خندیدن بی دلیل مشکل داره؟ چرا فکر میکنی وقت گذرانی بی مورد مشکلی داره؟ برادر، ما ماشین نیستیم. انسانیم. انسان هم هر زمان به چیزی نیاز داشت به سمت اون میره و از داشتنش لذت می بره.

برای من فرندز یک سریال مُفرح بود در جوانی ام. از دیدنش لذت بُردم. یکبار دیدم و دیگه سراغش نرفتم. الان شاید دیگه نتونم ببینمش، چون سال ها گذشته، سلیقه ام، دنیام، خودم و همه چی اطرافم عوض شده. اما هیچ وقت، هیچ وقت به کسی نمیگم ارزش دیدن نداره، جوری که تو در پست اولت گفتی. من از اولین پستم در انجمن تا به امروز گفتم، همیشه یک قسمت از سریال رو ببینید، اگر خوشتون اومد ادامه بدید و اگر نه تامام. باقی بحث ها بیفایده است.

و من الله توفیق.

[Saber-j]

صابر خان:

یکم برگرد عقب... فرندز بعد از ساینفیلد اومد. همون موقع منتقد ها می نوشتند که آقا با این کمدی های سطحی نمیتونید جای ساینفیلد بزرگ رو پر کنید. بعد از فرندز HIMYM اومد، همین بحث دوباره شد، بعد از اون بیگ بنگ اومد و همین بحث دوباره شروع شد. آقا جان، سوراخ دعا پیدا شده بود. حالا یا با ساینفیلد یا هرچی دیگه. سوراخی که ازش پول در می اومد. بیننده می نشست پای کانال و تبلیغات میان برنامه بودجه چرب و نرمی برای شبکه آماده می کرد. پس طبیعی که مدیای پاپ و سرگرم کننده ای با بهترین متریال ساخته بشه، چون قراره پول ساز باشه. دو تای اولی یعنی ساینفیلد و فرندز مال NBC بود و دو تای دیگه برای CBS. این دو تا چی هستند؟ دو تا کانال از Big Three حالا کی مالک این دو تا کانال هست؟ برو سرچ کن و اینجاست که یه دفعه با آهنگ پس زمینه و هاله نورانی و اسلوگان مرثیه ای برای رویای امریکایی، چامسکی از دور برات میاد تا سخنرانی کنه.

این قسمت رو گفتم، چون دیدم خیلی دوست داری دنبال یه سری حرف های فراستی طور بگردی. گفتم حداقل متریال رو بدم دستت.

آما، دو قسمت از حرف هات رو بولد کردم تا در مورد اون بگم:
اینکه یک سیتکام ضعف داره خوب طبیعیه. چه خوب فرمودی. بله ضعف داره. یه سر برو google scholar و بزن friends tv show تا نه تنها نقطه ضعف هاش برات بولد بشه، بلکه خوراک سخنان چرب و نرم آکادمیک هم برای صحبت هات داشته باشی. طوری بتونی اثر رو بکوبی که دیگه سر از زمین بلند نکنه. اینکه از جمله اولی که گفتی و این دعوا رو راه انداختی برسی به جائی که بگی یه اثر کمدیه که نمیشه از ضعف هاش چشم پوشی کرد فقط و فقط به خاطر اینه که اومدی اینجا حرف زدی، تو انجمن حرف زدی و بقیه باهات بحث کردن. چیزی که بهت گفتم ما بهش نیاز داریم. باید حرف بزنیم، بحث کنیم. چیزی که در این دنیای کوچک ایرانی ما همیشه دریغ میشه چون بحث کردن به نظر عزیزان خوب نیست. فقط دستور دادن و شنیدن و متکلم الوحده بودن قشنگ و ناز است.

یکبار دیگه تاکید میکنم دو جمله میارم و این دو جمله رو خوب دقت کن:

1- این اثر کاملا احمقانه اس ، یک زباله به تمام معنای اغراق شده ، یک چرخه ی بی پایان از شوخی های ازاردهنده و بی مزه ، مطلقا هیچ چیز قابل توجهی در این سریال وجود ندارد ، نمایش کم عمق و کودکانه است و ارزش دیدن ندارد.

2- فرندز یه اثر کمدیه درست ولی کاملا یه اثر اغواگر و فریبنده هست و هر چقدر هم با شوخی ها و اصطلاحات سطحی و دم دستی مخاطب رو خنده بندازه نمیشه از ضعف ها چشم پوشی کنیم.

هر دو صحبت توست. بعد از دو صفحه بحث کردن با دوستانت در انجمن. اینجاست که من میگم این انجمن ارزشش برای من و شما باید خیلی بیشتر از این چیزی که الان هست باشه. اینجاست که از بودن در انجمن لذت می برم.

و اما قسمت دومی که بولد کرده بودم و شما گفته بودی: "شعور خودمون رو تنزل میدیم"

صابر عزیز. شعور من و شما با دیدن یک کمدی سیتکام و کمدی موقعیت تنزل پیدا نمیکنه. همونطور که مثلا دیدن هشت و نیم فلینی قرار نیست از من و شما منتقد سینما بار بیاره. مغز ما یک ماشین صفر و یک نیست، یک هاردی که قرار باشه پر بشه نیست. مغز ما در اثر دیدن کمدی تنزل پیدا نمی کنه. من به شخصه همونقدر که از دیدن فرندز در ده سال پیش لذت بُردم از دیدن هشت و نیم هم لذت بُردم. اما میدونستم چه انتخابی کردم و قرار هست چی ببینم. دیدن یک مدیا، یکسری تصاویر متحرک سیاه و سفید یا رنگی قرار نیست به شعور ما صدمه ای بزنه. شما یکشب دلشکسته از دنیایی و قسمتی از فرندز می بینی که شاد بشی. شبی دنبال یک اثری هستی که چیزی به تو بده تا بیشتر فکر کنی و هشت و نیم می بینی.

من فکر نمیکنم ما آدم ها اینقدر صفر و یک باشیم که با یک اثر بالا و با دیگری پایین بشیم. فرندز ایراد داره یا نداره، باید با سریال های همرده خودش در زمان خودش سنجیده بشه. برای 20 سال پیش فرندز کمدی خوبی بود. می خواهی مقایسه کنی با کمدی های مشابه خودش مقایسه کن. چرا فکر میکنی خندیدن بی دلیل مشکل داره؟ چرا فکر میکنی وقت گذرانی بی مورد مشکلی داره؟ برادر، ما ماشین نیستیم. انسانیم. انسان هم هر زمان به چیزی نیاز داشت به سمت اون میره و از داشتنش لذت می بره.

برای من فرندز یک سریال مُفرح بود در جوانی ام. از دیدنش لذت بُردم. یکبار دیدم و دیگه سراغش نرفتم. الان شاید دیگه نتونم ببینمش، چون سال ها گذشته، سلیقه ام، دنیام، خودم و همه چی اطرافم عوض شده. اما هیچ وقت، هیچ وقت به کسی نمیگم ارزش دیدن نداره، جوری که تو در پست اولت گفتی. من از اولین پستم در انجمن تا به امروز گفتم، همیشه یک قسمت از سریال رو ببینید، اگر خوشتون اومد ادامه بدید و اگر نه تامام. باقی بحث ها بیفایده است.

و من الله توفیق.

بخش اول گفته هاتون کاملا متین ، حق و قابل قبوله ، من مهر تاییدم رو محکم میکوبم.
اما بخش دوم فرمایشاتتون :
خیلی این موضوع طبیعی و بدیهی و اشکار و مشخصـه ، حتی خود جنابعالی هم کاملا آگاه و سواری به این مسئله ،‌اصل نیازی به این همه توضیح من نیست ولی چاره چیست. قرار گرفتن در تحت الشعاع و عادت دادن ذهن و مغزمون به محتوای نازل موجب سقوط سلیقه ما میشـه.همونطور که بدن ما برای رشد نیاز به تغذیه و استفاده از خوراک مغذی داره ،‌ذهن هم برای کمال خودش الزام به دریافت محتوای مناسبه.مطمئنا سازگاری با اثار سطحی ، بی مایه به سلیقه و ‌ذائقه مخاطب ضربه میزنه و اجازه رشد رو نمیده.اخه فرندز تکنیک غنی و پربار نیست که شایسته این همه تمجید باشه.چطور میشه همچین زباله ای رو ده بار دید ! اینجا ما شاهد نتایج زیان بار این شوخی ها و خنده ها و لذت جویی های زود گذر و بدوف هدف بر ناخوداگاه مخاطب هستیم.موضوع اینـه که برای سالیان متمادی فرندز همیشه جایگاهی بسیار بزرگ تر از اونچـه که سزاوارشـه بهش تعلق گرفتــه.برای همین باید پادزهرِ انتقاد در اندازه این زهر محبوبیت باشه. برگزیدن فرندز به عنوان یک اثرـه ارزشمند تمسخر به هنرـه.جالب اینجاست من و شما دقیقا هم نظریم اما شما با یه مسیر دیگه ای به این نتیجه رسیدید.میدونید مسئله قابل فهم ، آسان یاب بودن مفاهیم نیست ، مسئله اینـه که فرندز حتی نمیتونه دغدغه های ابلهانه و ساده خودش به شکل مناسبی ارائه بده. ما بیلی وایلدر داریم انقدر ظرافت مندانه فیلم میسازه که هر صنف مخاطبی میتونه به راحتی از این اثار استقبال کنـه.کمدی های به شدت قابل ستایش و شیرین و دوست داشتنی و در عین حال عمیق وانسانی ! بیلی وایلدر اثاری میسازـه که به راحتی به دل و جان مخاطب عام نفوذ میکنه و برای فهمیدنش نیاز نیست زور بزنیم ولی یک تعادلی هنرمندانه ای بین این موضوع و عمق داستانش ایجاد کرده.واقعیت اینـه که من تا ابد پای حرفم هستم و فرندز رو یک شوخیِ مبتذل میدونم کلا ژانر کمدی با فراگیر شدن این سریال رو به عقب افتاد.چون موجب شده خیلی ها به این نتیجه برسند که فرندز همون تصویر واقعی از ژانر کمدیـه و مهم نیست چی میگه ، همین که قهقهه بزنیم کفایت میکنه.

[ali_n540]

ما ایرانی ها بقول شما ذهنمون با فرندز خراب شده به نظر شما چرا این امریکایی های کند ذهن به خاطر این زباله هنوز بعد از 15 سال سر و دست می شکنند و اشتراک نت فلیکسو اچ بی او مکس را فقط به خاطر این زباله می خرند( اگر تکذیب می کنید مگر این دو شبکه دیوانه اند دهها میلیون دلار سالانه خرج پخش این سریال کنند و هر ساله تمدیدش کنند) یا تو کل دنیا.
فقط ذهن فلسفی شما به دید زباله به این سریال نگاه می کنه و به نوعی می نویسید که فقط شما همه چیز را می دانید و منتقدینی که به این سریال نمره بالایی به همراه بیینده ها داده اند با این زباله ذهنشون پوسیده.
فکر نمی کنید یه جور حس برتر بینی در شما نسبت به بقیه وجود داره و فکر می کنید شما همه چیز را فقط می دانید که براحتی به علایق بسیاری از بیننده ها با دید تمسخر نگاه می کنید و براحتی مثل بعضی ها تو این کشور هر چی دل تنگت بخواهد می گید شما با زباله خواندن این اثر فکر نمی کنید به اثر مورد علاقه خیلیها تو این انجمن توهین می کنید.
بله وقتی از نظر فراستی اسکورسیزی کارگردان ضعیفیه و فیلمهای سخیفی می سازه لابد فرندز هم طبق نظر شما یه زباله هست که بیننده ها غرق لذات زودگذر می کنه(فکر نکنم کسی با دیدن این سریال خنده الکی یا لذت زود گذر ببره وگرنه بعد مدت کوتاهی دوباره سراغش نمی ره و فراموش می شه مثل خیلی سریال های دیگه) .و منتقدین کارکشته سینما و تلوزیون تو امریکا به همراه بیننده های میلیونی ذهنشون پوسیده.

[Mikado]

بخش اول گفته هاتون کاملا متین ، حق و قابل قبوله ، من مهر تاییدم رو محکم میکوبم.
اما بخش دوم فرمایشاتتون :
خیلی این موضوع طبیعی و بدیهی و اشکار و مشخصـه ، حتی خود جنابعالی هم کاملا آگاه و سواری به این مسئله ،‌اصل نیازی به این همه توضیح من نیست ولی چاره چیست. قرار گرفتن در تحت الشعاع و عادت دادن ذهن و مغزمون به محتوای نازل موجب سقوط سلیقه ما میشـه.همونطور که بدن ما برای رشد نیاز به تغذیه و استفاده از خوراک مغذی داره ،‌ذهن هم برای کمال خودش الزام به دریافت محتوای مناسبه.مطمئنا سازگاری با اثار سطحی ، بی مایه به سلیقه و ‌ذائقه مخاطب ضربه میزنه و اجازه رشد رو نمیده.اخه فرندز تکنیک غنی و پربار نیست که شایسته این همه تمجید باشه.چطور میشه همچین زباله ای رو ده بار دید ! اینجا ما شاهد نتایج زیان بار این شوخی ها و خنده ها و لذت جویی های زود گذر و بدوف هدف بر ناخوداگاه مخاطب هستیم.موضوع اینـه که برای سالیان متمادی فرندز همیشه جایگاهی بسیار بزرگ تر از اونچـه که سزاوارشـه بهش تعلق گرفتــه.برای همین باید پادزهرِ انتقاد در اندازه این زهر محبوبیت باشه. برگزیدن فرندز به عنوان یک اثرـه ارزشمند تمسخر به هنرـه.جالب اینجاست من و شما دقیقا هم نظریم اما شما با یه مسیر دیگه ای به این نتیجه رسیدید.میدونید مسئله قابل فهم ، آسان یاب بودن مفاهیم نیست ، مسئله اینـه که فرندز حتی نمیتونه دغدغه های ابلهانه و ساده خودش به شکل مناسبی ارائه بده. ما بیلی وایلدر داریم انقدر ظرافت مندانه فیلم میسازه که هر صنف مخاطبی میتونه به راحتی از این اثار استقبال کنـه.کمدی های به شدت قابل ستایش و شیرین و دوست داشتنی و در عین حال عمیق وانسانی ! بیلی وایلدر اثاری میسازـه که به راحتی به دل و جان مخاطب عام نفوذ میکنه و برای فهمیدنش نیاز نیست زور بزنیم ولی یک تعادلی هنرمندانه ای بین این موضوع و عمق داستانش ایجاد کرده.واقعیت اینـه که من تا ابد پای حرفم هستم و فرندز رو یک شوخیِ مبتذل میدونم کلا ژانر کمدی با فراگیر شدن این سریال رو به عقب افتاد.چون موجب شده خیلی ها به این نتیجه برسند که فرندز همون تصویر واقعی از ژانر کمدیـه و مهم نیست چی میگه ، همین که قهقهه بزنیم کفایت میکنه.

اول از همه بگم این پست طولانی من دیگه در رابطه با فرندز نیست، پس اگر دوستان خواستند میتونن از روی این پست رد بشن. اینجا میخواهم یکم در مورد هنر و زندگی و معانی آنها! حرف بزنم.

آقا صابر:
اینکه من بخوام از کسی نقل قول کنم و شما هم از فرد دیگه، من اسم از کارگردان و ژانر بیارم و شما از افراد دیگه، این ها سم بحث است. بگذار گفتگو رو ببریم یه مرحله بالاتر. استفاده از استدلال های قیاسی و حتی استنتاجی فقط برای بهتر رسوندن مفهوم است، اما استفاده از آنها به عنوان فکت برای به ثمر رسیدن بحث کمکی نمی کنه. منظورم استفاده از حرف های آدم های دیگر، فراستی یا هر فرد دیگه و یا حتی مقایسه کمدی بیلی وایلدر با فرندز هست. شما به فرندز میگی زباله و بعد از یکسری تجربیات خودت در مواجه با آثار دیگر سینما استفاده میکنی. نقطه اشتباه دقیقا همینجاست. همینجا. تجربیات خودت، با مواجه با آثار دیگه هنری. اما چرا اشتباه است؟


اینجا همون مثال ها رو استفاده میکنم تا نشون بدم چی میخوام بگم.

1- کودکی رو در نظر بگیر که در جوانی یکباره با این فکت مواجه میشه که لک لک ها بچه رو نمیندازن داخل خونه و قضیه در واقع با کارهای بد پدر و مادر پیش میره. نگاهش به پدر و مادر عوض میشه. به دور و اطرافش عوض میشه و در یک روز که از غصه نمیدونه به کجا پناه ببره خودش رو می کُشه.

2- کودک دوم رو در نظر بگیر. در 18 سالگی عاشق دختری میشه، هرکاری میکنه بهش برسه نمیشه. دختر خونه اش رو عوض میکنه و برای همیشه اون رو از دست میره. پس از یک هفته دست و پنجه نرم کردن با عشق و عاشقی و افسردگی، در تنهایی یک قرص می خوره و خودش رو می کُشه.

3- جوانی 28 ساله رو در نظر بگیر که با برادرش به مجلسی میرند، اونجا حسابی شلوغ می کنن و پاتیل در راه برگشت به خونه هستند. برادر کوچکتر خواهش میکنه پشت فرمون نشینه. برادر بزرگتر گوش نمی کنه و تصادف میکنه. ماشین روبرو پر از خانواده است و همه کشته میشند. حتی برادر کوچکتر. برادر بزرگتر تلاشی برای نجات خودش نمیکنه و ترجیح میده بمیره. و در واقع خودکشی می کنه.

4- مردی 50 ساله در عروسی تک دخترش شاد و خوشحال میخنده، زنش رو چند سال پیش از دست داده و برای همین این عروسی براش مهمه. دختر جوان در حین عروسی سکته می کنه و می میره و مرد می مونه و زندگی داغون شده اش. کنار مزار دو عزیزش خودکشی می کنه.

حالا به من بگو، کدوم یکی از این موارد حق داشت و کدوم حق نداشت؟ میتونی انتخاب کنی؟ میتونی بگی از مُردن کدوم بیشتر متاسف شدی؟ میتونی بگی به کدوم میخواستی بگی باید بیشتر زندگی کنه؟ دنیا اینقدر کوچیک نیست و میتونه بهتر بشه؟

من بهت میگم، با توجه به سن و سال خودت انتخاب میکنی. هرچقدر که سن داشته باشی و تجربه، اون در انتخاب تو تاثیر میذاره. اما چرا؟

اشکان خدابیامرز وقتی من حرف از سن و تجربه میزدم میخواست با مُشت بکوبه تو چشم من و بگه بابا بکش بیرون، اما حقیقتش اینه که نمیشه کشید بیرون. صابر عزیز، زندگی ما بر اساس تجربه های ما معنی میشه. بر اساس چیزهایی که اطراف ما به وقوع می پیونده. چیزی به نام سن فقط عدد نیست. یک معنای زندگی است. شما در کودکی خوش بینی، در جوانی ایده آلیست. در میان سالی واقع گرا و در پیری نگاهت به زندگی پوچ و بی معنیه. این یک روند معمول و منطقیه زندگیه. حالا افراد بنا به موقعیت و محل زندگی و تجربیات میتونن این ها رو زودتر یا دیرتر تجربه یا انتخاب کنند.

به نظر من شما ایده آلیست هستی. این یک تصور ساده من از پست های شما در دو صفحه قبل است. اما آیا این انتخاب بدی هست؟ آیا اینکه دنبال معنا و مفهوم در سینما و هنر هستی معنای بدی است؟ اشکال داره؟ نه. اصلا و ابدا. مقتضیات سن و تجربه شما است. اما آیا این انتخاب شما می تونه تغییر پیدا کنه؟ جواب من بله است. باید بیشتر ببینی و بخونی و تجربه کنی.

خاطره ای یادم اومد. من در جوانی عاشق اینگمار برگمان بودم. در شیفت دومم توی عکاسی کار میکردم و به جای حقوق از صاحب مغازه اجازه میگرفتم تا عکس هایی برای خودم پرینت بگیرم، اون عکس ها چی بود؟ صحنه هایی از فیلم های برگمان که به نظرم هر کدام یک عکس بود. هر برداشت برگمان به نظرم یک عکس شاهکار بود. و در عوضش چی میشد؟ شب ها گشنه می خوابیدم!

چند سال که گذشت به نظرم کار بیخودی بود. لازم نبود به خاطر چند صحنه از فیلم های برگمان گشنگی بکشم و حالا که بهش فکر میکنم به نظرم بخشی از زندگی بود. چرا اینقدر قضاوت من عوض شده؟ چون تجربه بیشتری پیدا کردم و سن بیشتری دارم. سال های بعد از اون اتفاق ایده آلیست نبودم، دنبال پول بودم پس طبیعی بود که به نظرم اون کار بیخود بود. الان دیگه دنبال پول نیستم، و فکر میکنم اون قسمت از زندگی لازم بود، چون پایه ای شد تا بعدها بهتر در مورد فیلم ها قضاوت کنم و ایده آلیست بودن بخشی از زندگی بود که نمی تونستم حذف کنم.

همین عکس مایاکوفسکی که اینجا روی آواتارم هست رو می بینی؟ این نشونه جوانی من هست، که ایده آلیست بودم، آرمان ها برام مهم بود. اما الان نظرم در مورد مایاکوفسکی چیه؟ یه آیده آلیست، آرمان گرا وساده لوح!

این همه خاطره تعریف کردم تا این مفهوم رو جا بندازم که می فهمم وقتی از محتوای نازل صحبت میکنی و تنزل شعور به کجا میخوای برسی، اما به نظرم باید دوباره به خودت نگاه کنی، شما ایده آلیست هستی و این اشکالی نداره. اما یک دهم درصد فکر کن و به تجربه من هم نگاهی بنداز. شاید همیشه این طور نباشه. شاید وقتی پنجاه سالت شد خواستی یک کمدی که در جوانی نگاهش میکردی و دنیای کوچک اون موقع تو رو شاد میکرد بخوای دوباره نگاه کنی، برای حس نوستالژیک اون و لبخندی بزنی. شاید دیگه فرندز اون چیز مزخرف یا متعالی نباشه. برات فقط یک تجربه ای باشه که بخوای دوباره یادش بیافتی.

این ها رو گفتم برای اینکه تعجب نکنی و نگی چرا بعضی افراد دوباره برمیگردن به سراغ این کمدی و ازش لذت میبرند. چون توی دنیای اون ها قشنگه. نوستالژیکه. شبیه دوست دخترشونه. به تعداد آدم ها تجربه است.

و اینکه تجربه مشترک این همه آدم رو با چند پله بالا و پایین کردن زباله بنامی قشنگ نیست. من محتوای سخیف رو می شناسم، باور کن می شناسم. این ها که گفتم هیچکدوم به این معنی نیست که چیزی به عنوان محتوای سخیف وجود نداره. اما باور کن این سریال، یک کمدی موقعیت برای شاد کردن آدم ها بوده و هست و دقیقا به خاطر اینکه در همین حد شاد کردن می مونه و به اون پله های سخیف شعاری نمیرسه، احتیاج به چنین سختگیری نداره.

.and at the end, Man, I wanna tell you something that may change your life, There's no tyrant like a brain

[sarkhail]

حالا که تا اینجا اومدم بگذارید یک خاطره ای هم تعریف کنم، سال 74 آقای شجریان نامه زد به صدا و سیما که تا زمانی که آثار موسیقی پاپ از تلویزیون پخش میشه حق ندارید صدای من رو هم در کنار این اراجیف پخش کنید. حالا که یکم اینترنت در دسترس قرار گرفته و دنیای ما ایرانی ها بزرگ تر شده، به نظرتون حرف ایشان چقدر منطقی بود؟ این ایراد های شما من رو یاد استاد عزیز انداخت. خواستم بگم این چیزها ریشه ای در ما داره که حالا حالا ها باید در موردش حرف بزنیم.

ببخشید که پابرهنه وسط بحث میپرم و مطلبی عنوان میکنم که هیچ ربطی به تاپیک نداره ولی حرف از نامه شجریان زده بودید و گفتم شاید بهتر باشه که این نامه رو بگذارم. با احترام تمام به سلایق سریالی و موسیقایی دوستان، باید گفت که استاد در نامشون اشاره ای به صورت اخص به موسیقی پاپ نکردن و به واقع موسیقی های پخش شده در اون زمان تحت عنوان پاپ یا هر چیز دیگری «فاقد ارزش هنری» بودند. مورد بعدی هم اینه که بعد از گذشت حدود 25 سال از اون نامه، امروز که شاهد زوال سلیقه موسیقی و به قول گوش موسیقی جوانان کشور هستیم، بهتر میتونیم به حق بودن صحبت های استاد رو درک کنیم:

"جناب آقای دکتر لاریجانی! شما به خوبی می دانید که موسیقی ایرانی چه فراز و نشیب پر دردی را از سر گذرانده است و از پس چه بی شمار حوادث و درشتی های روزگار تا بدین مایه در دستان ما است. هم اکنون میراث دار هنری هستیم که به خون دل و عشق بی پایان هنر مندان آن به دست ما رسیده است. هنرمندانی که درشتی ها را تحمل کرده اند، خواری ها کشیدند تا امروز گنجینه ای از نواها و نغمه هایی را داشته باشیم که بخشی از هویت ما را تشکیل می دهد. با وجود سختی روزگار، مردم ما موسیقی خود را دوست داشته اند و آن را پاسداری می کردند. پیشینیان ما،هنر مندان را ارج می گذاشتند و به مهر کارشان را قدر می نهادند و آن را گرامی می داشتند. سر گذشت موسیقی ایران، سر گذشت غریبی هنر مندان این دیار است. در روزگاران گذشته، جفا کارانی که از ذوق وسلیقه بهره ی اندکی برده بودند، تاب موسیقی نمی آورند و کردارشان، آزار هنر مند و ستیز با هنر بود. هنر و هنرمند ایمن نبودند تا آن روز که سازمان رادیو و تلویزیون ملی در ایران تا سیس شد و به کانون اصلی این جفا کاری تبدیل شد. جناب آقای لاریجانی! روزی که در سال 1355 در اعتراض به آن آشفته بازار موسیقی و ابتذال حاکم بر موسیقی رادیو و تلویزیون، از این دستگاه کناره گرفتم، رئیس وقت سازمان قول هر گونه حمایت از هنر اصیل را داد و از من خواست که همچنان در این سازمان باقی بمانم؛ اما من که می دانستم سرشت این دستگاه با اصالت سازگار نیست، به وی گفتم که این دستگاه از روز نخست با هدف ویرانی و نابودی هنر اصیل این سرزمین پا به عرصه وجود گذاشته است . جناب آقای دکتر لاریجانی! تجربه سالهای بعد سبب شده تا من هنوز بر رای خود مبنی بر کناره گیری خود از سازمان پا بر جا بمانم از همین روی، از آن روز تا سال 1372 از حضور در این رسانه پرهیز داشته ام تا آنکه پس از 17 سال به درخواست مکرر جناب عالی دوباره در تلویزیون حضور یافتم .

جناب آقای دکتر لاریجانی! شما حتما به یاد می آورید چه امید هایی در مورد سیاست های جدید موسیقی و حمایت از شرافت و اصالت داده شد. من به عنوان عاشق موسیقی این سرزمین،تمایل داشتم در این خوشبینی با مسئولان وقت شریک باشم . اما تجربه ی طولانی در رادیو و تلویزیون، مرا از این خوشبینی باز می داشت. اکنون سه سال بعد از آن ماجرا، امیدوارم محک تجربه،صدق آن رای را برشما هم اثبات کرده باشد. سر آن ندارم که از وضعیت موسیقی در این رسانه سخن بگویم که سخن فراوان است و متاسفانه تکرار دیگر گونه ای از همان سرگذشت اندوه بار موسیقی است که به آن اشاره کردم. صدا و سیما در حال حاضر تسلیم گرایشهای سطحی در موسیقی شده است و ما شاهد تقلید ناشیانه و ابتدایی از خوانندگانی هستیم که از این رسانه کنار گذاشته شده اند. در حال حاضر،از این رسانه انواعی از موسیقی پخش می شود که فاقد کمترین ارزش هنری است. درک و شعور موسیقی عریض و طویل گاه تا بدان مایه نازل و اندک می شود که مبتذل ترین قطعات موسیقی را که ما نام موسیقی خال طوری(موسیقی کافه های لاله زاری) برآن می گذاریم ،به عنوان آرم برنامه پخش می کنند. حتما شما هم در تجربه چند ساله خود در صدا وسیما در یافته اید که آرم برنامه، پرچم و نشانه ی اصلی برنامه است و همیشه تلاش می شود تا زیبا ترین نوا برای آن انتخاب شود، شگفتم از این همه بد سلیقگی و بی ذوقی و اندک مایگی در درک موسیقی، آن هم در مهمترین دستگاه فرهنگی کشور! کاستی های سیاست موسیقی صدا و سیما محدود به پخش برخی آثار بی ارزش و تکرار های تقلیدی نمی شود. مهمترین نکته در سیاست صدا و سیما، نادیده گرفتن حقوق هنر مندان از سوی این رسانه است.

جناب آقای دکتر لاریجانی در صدا و سیما به خود حق می دهند به هر گونه که خواستند رفتار کنند. آثار هنری را بدون اجازه پخش می کنند،بدون اجازه و به سلیقه خود سانسور می کنند و ساده ترین و بدیهی ترین اصل یعنی رعایت حقوق هنر مند را زیر پا میگذارند. صدا و سیما به خود حق هر گونه تملک و دست اندازی در آثار هنری را داده است.اگر روزگاری فریاد ما از دست تولید کنندگان غیر مجاز نوار بالا بود، امروز صدا و سیما خود غیرمجاز ترین کار را در عرضه ی آثار هنری انجام می دهد. سازمان صدا و سیما موظف است برای پخش آثار هنرمندان از آنان کسب اجازه کند و حقوق مادی آنان را هم برای هر نوبت پخش آثارشان رعایت کند.

این روال جاری رادیو و تلویزیون در همه ی کشورهای متمدن جهان است.ازاین گذشته من نمیدانم صدا و سیما به چه حقی و بر اساس کدام مجوز روی آثار من تصویر می گذارد و آن را به نام ویدئو کلیپ پخش می کند؟فرض کنید قانون رعایت حقوق مولفان و مصنفان وجود ندارد ،و باز هم فرض کنید اگر وجود دارد،کسی به هر دلیل مایل نیست از طریق دستگاه قضایی احقاق حق کند.آیا شما شرعا این مشکل را برای خود حل کرده اید؟چگونه است که بدیهی ترین حقوق مالکیت حقوقی که مورد تاکید قوانین جاری کشور است زیر پا گذاشته می شود؟در تحیرم که نادیده گرفتن حقوق هنرمند از سوی مهم ترین و وسیع ترین رسانه ی کشور نشانه ی چیست؟مردم چه می گویند وقتی می بینند از صبح تا شام ،این رسانه پیام های اخلاقی در رعایت حقوق دیگران پخش می کند ،اما خود به آن عمل نمی کند؟!

جناب آقای دکتر لاریجانی! من بارها ناخشنودی خود را از کار صدا و سیما اعلام کرده ام.من تنها به دنبال حقوق خود نیستم ،هرچند اگر به دنبال این هم بودم ،باز خرده ای بر من وارد نبود.من فقط قصد دارم یک نکته را به این دستگاه عریض و طویل یادآوری کنم و آن رعایت حقوق دیگران است.صدا و سیما باید بیاموزد که حقوق آثار هنری و حتی بسیار گسترده تر از آن ،هر اثر فرهنگی متعلق به پدیدآورندگان است و ملک مطلق این دستگاه عظیم نیست.

ای کاش دست اندازی به اثر هنری و بی اعتنایی به حقوق هنرمندان به همین ختم می شد.سال ها پیش به هنگام جنگ عراق علیه ایران ،در دفاع از سرزمین مادری ام ،تصنیفی به نام «میهن ای میهن» اجرا کردم که این تصنیف ،ستایش سرزمین مادری و مهرورزی به آن بود.بگذریم که آن تصنیف مدت ها اجازه ی پخش نداشت ؛اما هم اکنون هم که اجازه ی پخش یافته است ،بخشی از آن حذف شده است. از شما می پرسم آیا عشق به سرزمین و میهن ،گناه نابخشودنی است که باید حذف شود؟!اگر شما تصنیفی را نمی پسندید ،چرا آن را پخش می کنید و چرا آن را مطابق سلیقه خودتان مثله می کنید؟

به صراحت اعلام می کنم که مایل نیستم صدای من از صدا و سیمایی پخش شود که بی اعتنا به حقوق هنرمندان است.قاطعانه از جنابعالی می خواهم دستور دهید هیچ اثری از من مطلقا از رادیو و تلویزیون پخش نشود.چون در ماه مبارک رمضان هستیم ،تنها به احترام این ماه مبارک و ادای دین به نیک سرشتی مردمی که در دامان آن ها پرورش پیدا کرده ام ،پخش «مناجات» و «ربنا» را اجازه می دهم.

امیدوارم با این اقدام ، سنت حمایت از حقوق هنرمندان را در این دستگاه پایه گذاری کنید.حمایت از اصالت و شرافت هنر بدون رعایت حقوق هنرمند ممکن نیست."

[wlh]

ابتدا تماشا کنید مشاهده محتوا اسپویلر الزام وجود تفکری به نام کینگی کینگی =؟= جویی