Man, I see in fight club the strongest and smartest men who have ever lived. I see all this potential. And I see it squandered. Goddamn it, an entire generation pumping gas, waiting tables; slaves with white collars. Advertising has us chasing cars and clothes, working jobs we hate so we can buy shit we don't need. We are the middle children of history, man, no purpose or place. We have no great war, no great depression. our great war is a spiritual war. our great depression is our lives. We all were raised by television to believe that we'd be millionaires and movie gods and rock stars -- but we won't. We're slowly learning that fact. And we're very, very pissed-off.
پسر، من قویترین و باهوشترین مردانی که تا حالا به دنیا اومدن رو توی باشگاه مشتزنی میبینم. من تمام این پتانسیلو میبینم. و میبینم که داره به فنا میره. لعنت بر این. تمام این نسل دارن بنزین میزنن، پیشخدمتی میکنن؛ بردههایی با یقههای سفید. تبلیغات باعث شده ما دائم دنبال ماشین و لباس باشیم. شغلایی داریم که ازشون متنفریم و فقط به خاطر اینه که بتونیم آشغالایی رو بخریم که به هیچ دردمون نمیخوره. ما بچه وسطیای تاریخیم، پسر. نه هدفی، نه جایی. ما هیچ جنگ بزرگی نداشتیم،
هیچ رکود اقتصادی طولانی نداشتیم. جنگ بزرگ ما جنگ بر سر روحه.
رکود بزرگ ما زندگی ماست. از بچگی تلویزیون به خورد ما داده که یه روزی میلیونر یا خدای سینما یا ستارهی راک میشیم. ولی هیچوقت نمیشیم. ما تازه داریم این حقیقت رو میفهمیم. و خیلی خیلی عصبانی هستیم.