تصمیم گرفتم به نوعی سینمادوشی راه بندازم
The Dreamers
خب اول میرم سراغ The Dreamers اثری که از چند سال پیش برنامه ریزی کردم وقتی آماده شدم ببینمش ، میدونین خیلی فیلما هستن ممکنه به واسطه خیلی فاکتور ها ازجمله سن و فرهنگ و ... درک نشن ، سینمای برتولوچی (در کنار پازولینی ، دیوید لینچ و خیلیای دیگه که یادم نیست و نمیشناسم ) هم همینه . باید یکم همچین آماده خیلی چیزا باشی و اگر هم حتی بر ضد عقایدت هستن دیگه مسما برای درک فیلم باید باهاشون کنار بیایی . The Dreamers فیلمی عجیب وَ غریب با حضور بانو اِوا گرین (که من این رو نمیدونستم و فیلم رو دیدم D : ) ـه . بقیه بازیگر ها هم من شخصا نمیشناختم پس چیزی نمیگم.
در ظاهر فیلم ممکنه چیزی جز یه محصول اِروتیک به نظر نیاد که البته یه چیز عادیه چون درک فیلم و مفاهیمش سخته ، من خودم بعد دیدن فیلم رفتم چند تا review خوندم تا اومد دستم اوضاع.
خلاصه این که فیلم به نظرم شاهکار نیست اما دیدنش هم خالط از لطف نیست . بگذریم بریم واسه فیلم بعدی که خیلی دوسش دارم D :
7/10
Amelie
خب خب Amelie ، یکی از اون فیلمایی که هر وقت میخواستم ببینمش به نوعی یادم میرفت ! بالاخره چند روز پیش فرصت شد این اثر زیبا رو من تماشا کنم ، نیازی نیست که بگم کل فیلم یه طرف موسیقی متن گوشنواز و محشر فیلم (که توسط Yann Tiersen ساخته شده ) هم یک طرف. از طرفی (چقدر طرف زیاد شد D : ) بازی بازیگران هم به شدت دوس داشتنی از آب در اومده و همشون (حتی بد حنس هاشون ) به شدت فان و بامزن و کلا فضا و اتمسفر فیلم به شدت خواستنیه ، تنها ایرادی که به فیلم میتونم بگیرم استفاده از فیلتر رنگی زرد ـه یکم زیاده غلظتش بالا میشه که به مزاقم خوش نیومد.
نمیخوام چیزی از فیلم بگم فقط پیشنهاد میکنم اگه این پست باعث شد فیلم قبلی رو ببینین این رو دیگه 100 در صد باید دید + این که موسیقی متن رو جدا حتما دانلود کنید ، خوبه که تو آرشیوتون باشه
9/10
Shame
خب برسیم به فیلمی با بازی مایکل فاسبندر و Carey Mulligan . ابتدا بگم فیلم 12 سال بردگی مک کویین بود که من رو با سینمای ایشون آشنا کرد و البته واسه همین انتظاراتم از فیلم شرم بالا بود . که خب انتظاراتم به جا بود و فیلم توی پیامی که میخواست به مخاطب برسونه (بدون این که قضاوت کنه) بسیار موفقه که البته بازی زیبای مایکل فاسبندر و Carey Mulligan اصلا بی تاثیر نبوده برای دستیابی به این مهم . دوست ندارم چیزی از فیلم بگم فقط اینو بدونین که خیلی اثر خوش ساخته و اگه میخواید یه فیلمی تو موضوع اعتیاد جنسی و کمی رقیق تر از Nimphomaniac ببینین این انتخاب قطعا مناسبه.
8.75/10
There Will Be Blood
برسم به گل سرسبد پستم یعنی اثر تحسین شده The Will Be Blood از کارگردان Paul Thomas Anderson که فک کنم با اثر دیگش یعنی The Master آشنایی داشته باشین.
جریان این که چطور شد من این فیلمو دیدم در نوع خودش جالبه ، چون قرار بود یه سری بزنم به آثار دنیل دی لوییس و رفتم یه سری به آثار این آقا زدم (البته پای چپ من و لینکلن(که البته کامل ندیدم D : ) رو دیده بودم )
و توی کارنامه ایشون این فیلم و فیلم Gangs of New York به شدت خود نمایی میکرد ، اول تصمیم کردم Gangs of New York رو ببینم چون همچین کست خفن تری داشت و کارگردان درشت تر! بعد از دیدن حدود 30 دقیقه حسته شدم و رفتم سراغ خون به پا خواهد شد . یکی از بهترین تصمیم های زندگیم D : بدون داشتن هیچ پیش زمینه داستانی سراغش رفتم و بهترین نتیجه رو دیدم ، خلاصه این که اگر میخواین میخکوب بشین این فیلم بهترین انتخابه! کلا دو تا فیلم هستن که یه جور حسی بهم دادن انگارر باید واقعا از ته دل خوش حال باشم که تو این دوران زندم و البته کور نیستم D : یکیش اینه یکیش هم No Country For Old Men .
یه اشاره ای هم بکنم به موسیقی متن شاهکار و گاهی دهشتناک این اثر که واقعا خوبه ، نیازی هم به اشاره کردن به بازی فراشاهکار دنیل دی لوییس نیست
10/10
Im Finished