آخرین فیلمی که دیدم | قوانین در پست اول

[Moh3eN]

دوستانی که خوره ی فیلم هستن میتونن توی این تاپیک آخرین فیلم ـی که دیدن رو معرفی کنن .
چیزی که مهم هست توی این تاپیک نظر شما در مورد اون فیلم هست، نه نقد یا معرفی کپی شده از جای دیگه و فلان منتقد.
شاید یه فیلم از نظر اکثریت خوب یا بد باشه ولی شما نظر متفاوتی نسبت به اون فیلم داشته باشید . ما توی این تاپیک قراره تظر و برداشت شخصی "شما" از فیلم رو بدونیم . اگر در کنار مطلب خودتون و جهتِ کامل تر شدن پستتون هم از نقدِ سایت های معتبر دیگه استفاده کنین مشکلی نداره .

برای هر چه کامل تر شدن و بهبود روند تاپیک یه سری قوانین و نکته هایی لحاظ شده که باید زحمت بکشید و در پست های معرفی خودتون لحاظ کنید .

• اسم لاتینِ فیلمِ موردنظر رو حتما ذکر کنید و صرفا به گذاشتن عکس اکتفا نکنید که بعدا از طریق "جستجو" بشه راحت تر بهش دسترسی پیدا کرد .
  
  
• گذاشتن عکس یا پوستر از فیلم (ترجیحا پوستر فیلم) علاوه بر زیبایی پستِ شما، به معرفی بهتر فیلم به کاربرا هم کمک میکنه . فقط هنگام گذاشتن عکس به دو نکته توجه کنید:
  
• اول اینکه از عکس های با سایز و حجم معقول استفاده کنید. و بعد اینکه عکس مربوطه رو در گالری عکس اختصاصی سایت آپلود کنید که در آینده با مشکلاتی از قبیل پاک شدن عکس ها روبرو نشیم. در صورتی که سایز تصویرتون بزرگ بود حتما تصویر بندانگشتی مخصوص انجمن رو استفاده کنید (Thumbnail for Forum)
  
  
• حتما لینک مربوط به صفحه ی IMDB اون فیلم رو هم در پستتون قرار بدید .
  
  
• حتما توضیحی درباره ی فیلم و داستانش بدید (استفاده از خلاصه داستان های موجود در نت خلاف مقرراتِ تاپیک هست).
  
  
• نظر شخصی خودتون رو درباره ی فیلم بنویسید، نه نظر بقیه ی افراد یا منتقدها رو .
  
  
• طبیعتا متن های نیم خطی با این محتوا که خوب بود/خوشم اومد/ حتما ببینید یا.... اسپم محسوب شده و پست بایگانی خواهد شد .
  
• اگر توی متنتون بخش مهمی از فیلم و یا پایان اون رو بیان میکنید حتما و حتما از تگ اسپویلر() استفاده کنید .
  
• و در آخر اینکه نمره و امتیاز خودتون به فیلم (از ۱۰ امتیاز) رو اعلام کنید.
  
  
• لطفا از درخواست و قرار دادن لینک دانلود در تاپیک خود داری نمایید.

امیدوارم با مشارکت همه ی کاربرا و رعایت نکات بالا شاهدِ تاپیک کامل و منظم و پر رونقی باشیم که بتونه به کاربرای عزیز برای انتخاب فیلم موردنظرشون کمک کنه .




با تشکر .
تیم مدیریت انجمن/ سینما

[Days of Heaven]

Liverpool
لیساندرو آلونسو

مردی به نام فارل که در یک کشتی نفت کش کار می کند، در طول مدتی که کشتی در لنگرگاه نزدیک زادگاهش توقف کرده، به ناگاه کار خود را رها کرده و به مقصد نامعلومی به راه می افتد...

با فیلمی خاص روبه رو هستیم که سخته جمله ای در موردش بگی که کلیت فیلم رو بخوبی بتونه بیان کنه.
فیلم با کمترین کلام ممکن به روایت داستان خود می پردازد و تمامی بار معنایی فیلم را تصاویر به دوش می کشند. تصاویری غیر دراماتیک، مرده و دور ریختنی در اکثر فیلم های دیگر. نماهای طولانی و ثابت و چشم نواز فیلم در کنار فضایی غم گرفته همه حکایت از افسردگی و سردی روابط انسانی دارد. فیلم محصول سال 2008 آرژانتین است و از آنجا که فیلمی تجربه گراست و تجربه گرایی به هر اندازه قابل ستایش است، چرا که درهای جدیدی را به رویمان می گشاید و باعث کشف هر چه بیشتر ظرفیت های بالقوه سینما میشود، دیدن آن خالی از لطف نیست.

8/10



Frances ha
نوآ بامباک

فیلم در مورد یک دختر نیویورکی ست که در واقع هیچ خانه ای ندارد، و برای یک شرکت رقص کار می کند، در حالی که واقعا یک رقاص نیست، با این حال سعی می کند که در رویاهایش زندگی کند...

1 تجربه ی بی نظیر و ناب!
با درامی جزیی‌نگر روبه‌رو هستیم که پاسخ تک‌تک حالات روانی شخصیت اصلی‌ش را با روان‌کاوی موشکافانه‌ی اون میده. فیلم شخصیت‌محور هستش و آشکارا پا به ‌پای شخصیت اصلی‌اش پیش میره.
فیلم حتی از حالات چهره‌ی بازیگران هم برای انتقال داده‌های فیلم‌نامه‌ش بهره می‌گیره. و چه‌قدر خوبه که حتی یک‌ بار هم اشک فرانسیس رو نمی‌بینیم! با این‌که تا مرز درماندگی و استیصال پیش میره و برای شیرفهم کردن مخاطب، اشک و زاری‌هاش می‌تونست یک گزینه‌ی بدیهی محسوب بشه، اما فیلم هرگز در دام سانتی مانتالیسم نمی افته!
فرانسیس ها فیلم تماشاهای مکرر هستش تا یک‌بار دیدن! و به خاطر تمام جزئیات و ظرافت های بی نظیرشه که نوآ بامباک میتونه سیل پرشمار فیلم‌های جوانان گرفتار و دربند و در بحران این سال‌ها (سینمای آمریکا) رو با قدرت هرچه تمام تر و فاتحانه پشت سر بذاره!


8.5/10

[Davinci]

Time Lapse 2014 داستان: سه هم خونه ای که توی بخش نگهداری از مجتمع زندگی میکنن پی از این که به غیبت چند روزه ی یکی از همسایه ها مشکوک میشن میرن خونشون و ماشینی رو پیدا میکنن که میتونه از 24 ساعت اینده عکس بگیره , همین موضوع روند زندگی این سه نفر رو تغییر میده و با اتفاق های زیادی رو به رو میشن ... ^ داستان فیلم برام خیلی جالب بود و یکی از معدود فیلم هایی بود که با تعداد کم بازیگر و لوکیشن های محدود یه ساخت زیبا رو رقم زدن. معمولا فیلم هایی که توشون با زمان بازی میشه اتفاق های جالبی می افته و دست نویسنده برای اجرای تمامی ایده هاش بازه . ^ به شخصه همیشه از فیلم های اینطوری خوشم میومده توی این فیلم علاوه بر نقش زمان تو زندگی , طمع و حرص انسان هارو نشون میده که حاظرن برای پول عزیز ترین کسانشون رو قربانی کنن یکی دیگه از فیلم های خوب توی این ژانر Edge of Tomorrow 2014 هست که اگه شما فیلم های علمی - تخیلی رو دوست دارید پیشنهاد میشه این دو فیلم رو از دستش ندید و در اخر نمره شخصی من به این فیلم 8 از 10

[Days of Heaven]

Harakiri
ماساکی کوبایاشی

مردی (هانیشیرو سوگومو) با ظاهری ژولیده وارد قصر اربابی به نام "آیی" میشود. او خواستار اجرای هاراکیری در قصر این ارباب است. اما ارباب قصر ابتدا داستان خودکشی (هاراکیری) سامورایی جوانی به نام "موتومه جیجیوا" را برای او تعریف میکند و ما متوجه میشویم که سامورایی جوان (موتومه) ابتدا از ارباب قصر آیی تقاضای چند روز مهلت کرده اما به ناچار با شمشیر خود که از چوب هم هست دست به خودکشی میزند. بعد از آن "سوگومو" هم داستان زندگی خود را تعریف میکند و واقعیت هایی تکان دهنده از زندگی این دو سامورایی (سوگومو و موتومه) افشا میگردد و ...

فیلم به مرام و مسلک و مردانگی سامورایی ها میپردازد و اینکه چه طور انسانی در مقابل فقر برای حفظ خانواده و آبرویش، حتی شمشیر خود را هم میفروشد.
فلش بک های عالی و نورپردازی خیره کننده مخاطب را در مقابل این فیلم میخکوب خواهد کرد. صحنه های نبرد آخر فیلم (که در آنها از شمشیر واقعی استفاده شده و بدون اغراق از ناب ترین صحنه های نبرد با شمشیر در کل تاریخ سینما هستند) هر بیننده ایی را به حالت قفل شدگی خواهند رساند. لحظه هایی که سامورایی تنها برای آبرویش، برای مردانگی و عزتش میجنگد. تک نفره در مقبال نامردمان که اهدافشان فقط سودجویی ست می ایستد و در انتها ...

هاراکیری خودکشی نیست. بیانیه ایست برای وجود مردانگی و شرف. مرگی پاک و فریادی است در مقابل ظلم و ناجوانمردی. (این جمله کپی پیست میباشد)

10/10

[Léon]

خداوند , اروپائی ها را آفرید تا نشان دهند آثار درام یعنی چه...




زبان از توصیف این اثر قاصرِ! هرچی فکر میکنم که چجوری اون حسی که از ابتدا تا انتهای تماشای این اثر
منو تو خودش حبس کرده بود رو , روو کاغذ بیارم نمی تونم!

زمانی که BoyHood رو دیدم , فک میکردم اولین اثر ناب دراماتیکی هست که تماشا میکنم , اثری که کارگردان
یا نویسنده نخواسته با بزرگ نمائی داستان رو به حاشیه بکشونه و بجای تحت تاثیر قرار دادن تماشاکر بنوعی
حس دلسوزی ـشو جلب کنه! اما حالا میبینم Mommy گام رو فرا تر از یک قدم گذاشته و سوژه ای رو انتخاب
کرده که روایتش کار هرکسی نیست! Mommyسرگذشت مادرانی است که محکوم هستن به جرم نکرده....
جُرم آنها فقط مادر بودن است , تقاصشان پَرپَر شدن جگر گوشگان ـشان است...

بلحاظ محتوای این اثر خیلی حرف برای گفتن داره , خیلی... این موضوع رو کارگردان انداخته رو دوشِ نویسنده
و بُعد شخصیت پردازی داستان! شاید تو این اثر کاراکتر هائی رو ببینید که براتون بی معنی باشه! اصلا نتونید
ارتباطی باهاشون برقرار کنید! اما گذر زمان(فیلم) همه چی رو بهتون نشون میده! در انتها...فقط کمی باید صبر
کنید و عجولانه بعد تایمی دکمه ی Stop رو نزنید...

دکوپاژ سکانس ها به حرفه ای ترین شکل ممکن صورت گرفته تا حدی که در کنار میزانسنبندی های عالی
گاهی شما رو تو خودش حل میکنه! شاید در طول فیلم گاهی محو صفحه ی نمایش بشید و اصلا متوجه
نشید که دارید فیلم میبینید... انگاری همه چی یه رویا است , نه همچین چیزی نمیشه , واقعیت نداره...

Mommyدِرام تلخیِ...همه ی اتفاقات در یک بستر رئال اتفاق میوفته , بخواید یا نخواید در انتها
همونطور که زندگی واقعی بهتون نشون میده هر شادیِ طولانی نیست و مثل یه حباب میمونه
در انتهای اثر اون حُباب شادی میترکه و همه چیز "واقعی" و تلخ به پایان میرسه!




دیدن این اثر رو به همه پیشنهاد میکنم



نمره ی من به فیلم 10/10

[lastshepherd]

Kumiko, the Treasure Hunter

یک نفس عمیق! شما قراره شگفت زده بشید...

این فیلم، یکی از کارای شپردی بود که برای ترجمه شدن صدا می‌کرد، تا من و امیر اومدیم برسیم عرفان جواب داد، دستش درد نکنه. امیر میگفت خوب رسید به کار.

کومیکو شیکه، از اون شیکی که تو خط کشی من خیلی بد میشینه. مشکلش این بود که دیر "شروع" شد. شما وقتی داستانی به این نابی دارید، هیچ بهانه ای برای اینکه ازش چیزی کمتر از "شاهکار" دربیارید وجود نداره.

بعد از دیدنش تازه فهمیدم که چقدر دلم برای "بازی" رینکو کیکوچی تنگ شده بود. پسفیک رو فاکتور می‌گیرم.

باهاتون بازی می‌کنه، اینقدر عجیب که قرار نیست اصلا باورش کنید.

قشنگ مودب جاپنی میشینید تو یه دیوونه خونه تا یه لیوان آب براتون بیارن، لیوان آبی که بعد از خوردن میگید شاید این آب شاید بهشتی بوده. اومدم جور دیگه ای توصیفش کنم نشد...

اوه خدا، برم یه چندتا سکانسش رو دوباره ببینم...

[Red Hood]

درمورد یه شاهکار چه چیزی میشه نوشت؟! مسلماً مرد حصیری یکی از بهترین فیلماییه که دیدم. در این فیلم جهل و نادانی به قدری خوب و تر و تمیز نشون داده شده که آدم حض می کنه! بازیگراشم که دیگه حرف نداشت به خصوص کریستوفر لی خدا بیامرز که واقعاً نقشش رو استادانه بازی کرده بود.
با تشکر از علیرضای عزیز بابت معرفی این فیلم. میتونین اطلاعات بیشتر فیلم رو از اینجا که علیرضا زحمتش رو کشیده ببینید.

10/10

[Irag]

<< Be Careful Who You Let in >> The Guest 2014 »» خلاصه‌ي قصه دقيقن همون چيزيه كه روي پوستر نوشته: "مراقب باش كي رو راه ميدي" يا خودموني‌ترش اينكه فيلم مهمان يه جور روايت جدي و خشن از قصه‌ي كودكانه‌ي "شنگول و منگول و حبه‌ي انگور". فقط كافيه آدم‌ها رو جاي حيوون‌ها بذاريم: گرگ ميشه جناب "دیوید" مامور ويژه‌ي ارتش آمريكا كه به جاي سفيد كردن پا با آرد، خودش رو رفيق صميمي عزيز از دست رفته‌ي خانواده‌ي بز يا گوسفند معرفي ميكنه و جاي شنگول و منگول و حبه‌ي انگور هم بايد خانواده‌ي "پترسون" بذاريم و پيش‌بيني قصه تا آخرش كه احتمالن كار سختي نيست. الگوي فيلم مهمان خيلي ساده‌ست حتي از اون قصه‌ي كودكانه هم ساده‌تر. عواقب و نتايج اغراق‌آميز – نه واقعي و حقيقي و مستند - خطاهاي علمي يا آزمايشات نظامي يا هر اتفاق فاجعه‌آميز يا حتي پرخطر ديگه كه شايد در آينده منجر به فاجعه بشه خلاصه شده‌ش شايد بشه موج‌سواري با هارموني "وحشت". همه‌ي اينها جرو الگوهاي اين فيلم و فيلم‌هاي مشابه‌ش قرار مي‌گيره. فيلم مهمان فقط در مورد يك "مهمان" نيست بلكه در مورد نتيجه‌ي آزمايشات نظامي و خشونت غيرقابل كنترل موجودات آزمايشي هستن كه با عنوان "سرباز" به ميهن بازمي‌گردن و اين جوري با يه عالمه نفرت و خشونت اغراق‌شده به جون ملت ميفتن. به خاطر همين چيزها خيلي سخت ميشه "مهمان" رو بدون در نظر گرفتن اين الگوي "نتايج اغراق‌‌آميز" درك كرد همون‌طور كه سخت ميشه فيلم The Hills Have Eyes – نتيجه‌ي آزمايشات هسته‌ايي دولت آمريكا – يا فيلم فرانسوي Frontiers – عواقب خشونت‌بار پيروزي حزب راست‌گرا در انتخابات آتي كشور فرانسه – يا حتي فيلم قبلي همين كارگردان You're Next – نتيجه‌ي پر از خون و خون‌‌ريزي يه دعوا و اختلاف خانوادگي - رو درك كرد چرا؟ چون نتايج به شدت اغراق شده و تمثيلي از شكل واقعي خودشون هستن. و باز به خاطر همين چيزها به اضافه‌ي يه عالمه تركيبات ديگه مثل "فينال گرل" و "زنده موندن لولو خورخوره" و "پايان باز و مبارزه بي‌حاصل با قاتل روان‌پريش" و "ليست VHSها در كارنامه‌ي كارگردان" و ... هست كه The Guest رو ميشه در قالب فيلم‌هاي "ترسناك" و سينماي وحشت قرار داد و با اين پيش‌فرض تماشا كرد تا قبل از جدي گرفتنش و نق زدن بخاطر بي‌منطقي‌هاش، "لحن"ش رو تشخيص داد و همه‌ي اون قبلي‌ها رو با همين لحن توجيه كرد. امتياز: 5

[Days of Heaven]

Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives
آپیچاتپونگ ویراستاکول

عمو بونمی پیرمردی است بیمار که در خانه ای در روستا در باغش زندگی میکند. جن خواهر همسر فوت شده ی بونمی به همراه تونگ پسر جن به دیدن بونمی می آیند تا در این روزهای سخت بیماری کمک عمو بونمی باشند، شبی وقتی بونمی و جن و تونگ سر میز شام نشسته اند، همسر فوت شده ی عمو بونمی به همراه پسرشان که سالها قبل گم شده به یک باره سر میز شام ظاهر میشوند، همسر بونمی یه شکل یک روح و پسرش در هیبت یک میمون و ...
شاهکاری از آپیچاتپونگ ویراستاکول و سینمای تایلند. سرتاسر فیلم با نماهای بلند، سکوت و سکون رو در رو خواهید شد. اما سکوت و سکونی که ویرانگر است. سکانس ظاهر شدن روح همسر بونمی و پسرش به شکل یک میمون و برخورد مونمی و تونگ و جن با آنها عالیست. یا بهتر بگویم وحشتناک است!! نگاه آپیچاتپونگ ویراستاکول به مقوله ی مرگ با دیدگاه مردمان مشرق زمین در هیبت این شاهکار بسیار دیدنی و تفکر بر انگیز است.
فضای فیلم به شدت غیر عادی، ویرانگر و ماوراییست. فیلم و موسیقی متن همراهش همراه با سکوتش شما را وارد دنیایی مرموز و مه گرفته میکند. جایی که بدون شک در آن گم و مبهوت خواهید شد.
ویراستاکول در جایی در مورد فیلمش گفته: فيلم درباره اشياء و افرادی است كه تغيير حالت پيدا مي كنند يا هويت ديگری می يابند، وقتی شما فيلمی درباره مرگ و تناسخ می سازيد متوجه می شويد كه خود سينما هم با مرگ روبه رو است. عمو بونمی از آخرين فيلم هايی است كه روی نگاتيو ضبط شده، حالا ديگر همه از دوربين ديجيتال استفاده می كنند.

9/10



Han Gung-Ju
سو جین لی

"هان گونگ جو" اولین ساخته ی سو جین لی فیلمی ست که حقیقتی تلخ را بازگو می کند، حقیقتی که بارها تکرار شده و تکرار خواهد شد. درباره موضوع فیلم فقط همین را بگویم که درباره ی "تجاوز" است و بیش از این توضیح نمی دهم چراکه روند زیبای فیلم خراب می شود. فلش بک ها بسیار خوب و زیبا کار شده اند بطوریکه لذت بردن از روند جلو رفتن فیلم را دوچندان کرده اند.
داستان فیلم کلیشه ای ست و بارها مورد استفاده قرار گرفته شده اما فیلمساز با هوشمندی و تسلطی عالی به مدیوم سینما و با پرداخت و روایتی بکر و ناب، این مضمون کلیشه ای را یکسر تازه میکند.
دیدن فیلم به تمام دوستان بشدت توصیه می شود و از اون دست فیلمهاست که قبل از دیدنش هرچی کمتر درباره ش بدونید و بخونید بهتره!

8.5/10

[Days of Heaven]

Songs from the Second Floor
روی اندرسون

مردی چاق که پسری دارد که در تیمارستان بستری است و جواب سلام او راهم نمیدهد، به دنبال راه فرار و گریزی از زندگی است، او حتی مغازه ی خود را به آتش میکشد تا از بیمه خسارت بگیرد اما موفق نمیشود و ...

روی اندرسون جهانی را به ما نشان میدهد که فرقی با دنیای کنونی ما انسان های متمدن و مدرن ندارد. فیلم پر است از طنزسیاه و ویرانگر، به سیاهی دنیایی که در آن زندگی میکنیم. انسان هایی که به هیچ چیز امید و اعتقادی ندارند. یاری رساندن به همنوع کاملا فراموش شده (سکانسی که مردی دستش بین در قطار گیر کرده و مردم خیلی خونسرد درباره ی حماقتش حرف میزنند!)، شخصیت اصلی فیلم که نمادی است از تمامی انسان ها از زندگی بریده، او از درجا زدن و از خودش خسته شده است. اما از این همه تکرار و پوچی راه گریزی نمیبیند...
در تمامی برداشت های فیلم دوربین ثابت است. این ثابت بودن دوربین با میزانسن عالی روی اندرسون "تنهایی" انسان های فیلم را هنرمندانه نشانمان میدهد. گریم بازیگران (که اکثرا هم چاق هستند) بسیار عالیست.
سکانس پایانی فیلم فوق العاده است. به راستی این زندگی تکراری و خسته کننده اعتقادی هم باقی میگذارد؟!

9/10



Holy Motors
لئو کاراکس

مردی از خواب بیدار میشود و دری را باز میکند و این در به سالن سینما راه می یابد، تماشاگران سینما همگی خواب هستند، او از بالا به تماشای فیلم مینشیند و در این زمان در راهرور بین صندلی ها سگهای بزرگی وارد سینما میشوند. (گویی کاراکس من و شما را خطاب قرار میدهد که شما خواب هستید!). داستان فیلم شروع میشود : اسکار شخصیت اصلی فیلم سوار بر لیموزین به همراه راننده ی پیرش به نقاط مختلف شهر پاریس میرود و با تغییر گریم نقش های متفاوتی و عجیبی را بازی میکند و کارهای عجیب تری انجام میدهد و ...
شخصیت پردازی فیلم ویرانگر است. اسکار گویی اصلا وجود ندارد! در جایی کسی را میکشد و مقتول را با گریم شبیه به خودش میکند، (و چه سکانسی است این سکانس وقتی مقتول چاقو خورده روی زمین افتاده است و با جان کندن و آخرین نفسهایش دقیقا یک ضربه ی چاقو به همان جایی که اسکار به او زده وارد میکند... همانند چاقو زدن به ‫‬آینه!)، جایی خود را شبیه یک دیوانه گریم میکند و به قبرستان میرود زن مدلی را که از او برای مجله عکس میگیرند میدزد، با گریمی به دنبال دخترش از یک پارتی میرود که دروغ گفتن دخترش ناراحتش میکند، بین ماموریت هایش در لیموزینش مواقع استراحت با تلویزیون خیابان های پاریس را نگاه میکند و ...
در طول فیلم انشگت به دهان باقی ماندم از ایده از نبوغ کاراکس و وقتی با پایان بندی فیلم مواجه شدم فقط با این سوال روبرو شدم : که در مغزت چه میگذرد کارگردان لعنتی!
موتورهای مقدس از آن دسته فیلمهایی است که باید در مقابلش سکوت کرد همچون بزرگراه گم شده یا مالهالند درایو دیوید لینچ مغز میشکافد این فیلم و ویران میکند مغز را! فیلمی فوق ویرانگر!!
فیلمی که قطعا در زمان خودش خیلی درک نمیشه و مثل خیلی از شاهکارهای تاریخ "بعد از گذشت زمان" به ارزش واقعیش پی برده خواهد شد.

10/10

[hamed224]

Mommy 2014



9.5/10

درام عالی یعنی این فیلم ، زیبا و محسور کننده ،بدون اضافه کاری ،

داستان آدم های واقعی در دنیای ما ،اما با چالش ها و اتفاقات متفاوت،

داستان استیو و مادرش بسیار تلخه اما، زیبا به نمایش در میاد ، جوری

که تا انتهای فیلم ، چشم از مانیتور بر نخواهید داشت.

بازی ها عالیه ، یعنی من فکر میکنم این اروپایی موقع فیلم ساختن ،

میرن به جای بازیگر خود طرفو میارن تو فیلم ،شخصیت ها به قدری

طبیعی و روانه که ، آدم راحت ارتباط برقرار میکنه.

مشاهده محتوا اسپویلر

ولی یه مورد ، این استیو قاطی داشت ولی نه اینقدر که به همچین

جایی بخوان ببرنش ،خداییش اگه این واقعیت داشته باشه خیلی

واقعیت تلخیه.و چیزی که تو فیلم خیلی جالب بود شباهت اخلاق

و روحیات مادر استیو با خود استیو بود،که نویسنده و کارگردان خیلی

ماهرانه ،مشکلات استیو رو که ناشی از همین نوع رفتار مادر استیو

و اشتباهات مادر در تربیت او بود به نمایش گذاشت.