آخرین فیلمی که دیدم | قوانین در پست اول

[Moh3eN]

دوستانی که خوره ی فیلم هستن میتونن توی این تاپیک آخرین فیلم ـی که دیدن رو معرفی کنن .
چیزی که مهم هست توی این تاپیک نظر شما در مورد اون فیلم هست، نه نقد یا معرفی کپی شده از جای دیگه و فلان منتقد.
شاید یه فیلم از نظر اکثریت خوب یا بد باشه ولی شما نظر متفاوتی نسبت به اون فیلم داشته باشید . ما توی این تاپیک قراره تظر و برداشت شخصی "شما" از فیلم رو بدونیم . اگر در کنار مطلب خودتون و جهتِ کامل تر شدن پستتون هم از نقدِ سایت های معتبر دیگه استفاده کنین مشکلی نداره .

برای هر چه کامل تر شدن و بهبود روند تاپیک یه سری قوانین و نکته هایی لحاظ شده که باید زحمت بکشید و در پست های معرفی خودتون لحاظ کنید .

• اسم لاتینِ فیلمِ موردنظر رو حتما ذکر کنید و صرفا به گذاشتن عکس اکتفا نکنید که بعدا از طریق "جستجو" بشه راحت تر بهش دسترسی پیدا کرد .
  
  
• گذاشتن عکس یا پوستر از فیلم (ترجیحا پوستر فیلم) علاوه بر زیبایی پستِ شما، به معرفی بهتر فیلم به کاربرا هم کمک میکنه . فقط هنگام گذاشتن عکس به دو نکته توجه کنید:
  
• اول اینکه از عکس های با سایز و حجم معقول استفاده کنید. و بعد اینکه عکس مربوطه رو در گالری عکس اختصاصی سایت آپلود کنید که در آینده با مشکلاتی از قبیل پاک شدن عکس ها روبرو نشیم. در صورتی که سایز تصویرتون بزرگ بود حتما تصویر بندانگشتی مخصوص انجمن رو استفاده کنید (Thumbnail for Forum)
  
  
• حتما لینک مربوط به صفحه ی IMDB اون فیلم رو هم در پستتون قرار بدید .
  
  
• حتما توضیحی درباره ی فیلم و داستانش بدید (استفاده از خلاصه داستان های موجود در نت خلاف مقرراتِ تاپیک هست).
  
  
• نظر شخصی خودتون رو درباره ی فیلم بنویسید، نه نظر بقیه ی افراد یا منتقدها رو .
  
  
• طبیعتا متن های نیم خطی با این محتوا که خوب بود/خوشم اومد/ حتما ببینید یا.... اسپم محسوب شده و پست بایگانی خواهد شد .
  
• اگر توی متنتون بخش مهمی از فیلم و یا پایان اون رو بیان میکنید حتما و حتما از تگ اسپویلر() استفاده کنید .
  
• و در آخر اینکه نمره و امتیاز خودتون به فیلم (از ۱۰ امتیاز) رو اعلام کنید.
  
  
• لطفا از درخواست و قرار دادن لینک دانلود در تاپیک خود داری نمایید.

امیدوارم با مشارکت همه ی کاربرا و رعایت نکات بالا شاهدِ تاپیک کامل و منظم و پر رونقی باشیم که بتونه به کاربرای عزیز برای انتخاب فیلم موردنظرشون کمک کنه .




با تشکر .
تیم مدیریت انجمن/ سینما

[Marlon Brando]

"مرثیه ایی بر بهترین دوران زندگی" چند باری سعی کردم در مورد این فیلم محبوب ام بنویسم اما چند خط می نوشتم و بعد به یادش می افتادم و محو خاطرات و تصاویرش میشدم بطوریکه رشته ی افکار ذهنم پاره می گشت.با اینکه فیلم فیلم بسیار ساده ایی است اما نوشتن ان به این دلیل برایم سخت است چون "مرثیه" اییست برای یک دوران.انهم برهه ایی از بهترین لحظات عمر آدمی,براستی که نوجوانی از بهترین سالیان عمر هر انسان است چرا که صمیمت و دوستی حقیقی در ان موج میزند رفاقت ها بسیار در ان پررنگ هستند و کینه و دشمنی کمتر جایی در ان دارد اغلب نوجوانان به دور از هر گونه دغدغه زندگی و پول در اوردنی فقط به فکر ان لحظه ایی هستند که در ان زندگی می کنند:"حال",نه افسوس گذشته برایشان معنی دارد و نه ترس از آینده انها به دور از هر گونه انرژی منفی زندگی خود را با بیخیالی و بهترین نحو سپری می کنند البته که پدر و مادر همواره سدی بر انها هستند ولی انها هم نمیتوانند اگر این نوجوانان بخواهند, مانعی بزرگ بر ارزوها و افکار بلند پروازانه شان باشند.افسوس که این دوران هم سریع تر از انچه که فکر می کنید میگذرد و در پایان حسرتی می ماند برای من و شما تا فقط خاطرات شیرین گذشته خود را مرور کنیم و به فکر ترس از اینده خود باشیم. "Stand by Me" رمان کوتاهی است از "Stephen King" نویسنده نام اشنایی که در دنیای سینما هم بسیار شناخته شده است این رمان مشهور را می شود به دور از دیگر نوشته های او دانست چرا که عنصر ترس و وحشت نقش پر رنگی در ان ندارد و دیگر انکه شخصیت هایش را هم افراد نوجوان تشکیل میدهند نه بزرگسالان.فضا رمان نیز به مانند شخصیت هایش بسیار ساده و دوست داشتنیست,چهار پسر با افکار و روحیات متفاوت این چهار نفر قرار است برای اخرین بار در اخرین تابستان زندگی شان در کنار هم باشند چرا که باید بعد از این از هم به دلیل مدارس شان جدا گردند و هر یک به سمت اینده ایی بروند که خود از ان نا اگاه هستند پس در اخرین ماجراجویی شان تصمیم می گیرند دست به سفری عجیب بزنند و جسدی را که مدت هاست گم شده را پیدا نمایند جسدی که تنها انها از محل اختفای ان خبر دارند علاقه ی این گروه به جسد به دلیل حس کنجکاوی بیش از حد موجود در این سن است نسبت به ناشناخته ها و البته که جسد هم استعاره ای است از بزرگ شدن انسان ها.داستان بسیار ساده و رو راست است ولی این حس همذات پنداری ما با شخصیت هاست که فیلم و رمان را برایمان شیرین می کند چرا که همه ی ما نیز در نوجوانی مان این تجربیات عجیب و غریب را از سر گذرانده ایم و موقع دیدن این چهار نفر در واقع خودمان را جایگزین انها می کنیم نکته ایی دیگر که فیلم را برایمان اندکی ناراحت کننده می کند پایان دوران نوجوانیست و پا نهادن به عصریست که صفا و صمیمت در ان کمتر موج میزند نکته ایی که خود شخصیت ها از ان خبر ندارند و این ما هستیم که بدان اگاه هستیم و در اینجاست که هم دلمان به حال انها می سوزد و هم دلمان به حال خودمان به این دلیل که ان دوران را دیگر به پایان رسانیدم و حال علاقه داریم انرا دوباره تجربه نماییم برای همین هم هست که وقتی گوردی تفنگ را به اشتباه شلیک می کند همراه کریس میخندیم و وقتی که سگ این گروه را دنبال می کند ما هم استرس داریم که مبادا انها را گاز بگیرید. نکته ی اخری که میخواهم به ان اشاره کنم عنصر "ماجراجویی" است عنصری که خلا ان در دنیای مدرن به شدت حس می شود چه در ایران و چه در دیگر نقاط جهان.متاسفانه کمتر فیلمی را می شود در این چند سال در ایران نام برد که هدف اش را "نوجوانان" قرار داده باشد اما خوشبختانه این موضوع در کشورهای دیگر حداقل به این صورت که در ایران همراه است نمی باشد برای همین هم است که اثاری همچون "Stand by Me" ساخته می شود تا نوجوانان را هدف قرار دهد تا انان را راهنمایی کند که دیواری را که والدین شان برایشان ساخته اند را بشکنند و دست به ماجراجویی هایی بزنند که در رویاهای شان جریان دارد مگر این زندگی چقدر ارزش دارد که ما را اینگونه به افرادی روتین تبدیل کرده است برای همین هم است که ان طرفی ها سراغ ساخت اثاری چون "Dazed and Confused" و "Dead Poets Society" و "The Breakfast Club" و "The Chorus" و "The Goonies" و "The Kings of Summer" و حتی سریال های جدیدی که امسال ساخته شده به مانند "Stranger Things" و "13 reasons why" می روند تا جوانان و نوجوانان را هدایت کنند تا معنی درست زندگی را کشف کنند. (اسپویل)در پایان فیلم "Stand by Me" راوی فیلم که در اینجا ما نیز می فهمیم که جزو این گروه بوده متنی ایی زیبا را بر روی کامپیوتر اش ثبت می کند "خدایا تا به حال در عمرم دوستانی به صداقت و راستی انانی که در 12 سالگی ام داشتم را پیدا نکرده ام,حتی یک نفر." و این جمله ایی است که بیننده فیلم را در حالیکه بغض کرده به پایان می رساند همراه با اهنگ بی نظیر "Ben E King" اهنگی که ناگهان ما را مطلع می نماید که فیلم به اتمام رسیده است.

[Constantin]

Lights Out
به امید ترسیدن رفتم سراغش ولی به جز چند تا سکانس,چیزی جز خمیازه نصیبم نشد
شخصیت های احمق با تیپ های تکراری.کلیشه های خسته کننده که دیگه دیدنشون حال مخاطب رو به هم میزنه.رفتار های مسخره.بازی های بد
ژانر وحشت اونقدر تنزل پیدا کرده که همچنین فیلمی(!) اون موقع که اومده بود سر و صدا به پا کرده بود.بنظر من حتی ارزش دیدن رو هم نداره

2/10

*جیمز وان رو بعضیا اونقدر بزرگش کردن که وقتی اسمش کنار یه فیلمی میاد,مخاطب انتظار دیدن یه فیلم که در بدترین حالت "خوب"ئه بهش دست میده.وارد یه سایتی میشی میری وارد پیج مربوط به یه فیلمی که جیمز وان مثلا توش یه نقشی داشته(مثل اینجا که تهیه کنندس) و یه نگاه به کامنتا میکنی:سلطان ترس وارد شد...سلطان ترس خارج شد...ترجیحا این فیلم رو صبح تو نور کامل ببینید وگرنه پشماتون رو گم میکنید...واییی ترسناکترین فیلم تاریخ!!!
بهترین فیلم وان,احضار اوله که تونست با استفاده از همون کلیشه های همیشگی,به شکل عالی ای بترسونه(نسخه دوم نصف فیلم اول هم نبود.احضار 2 بیشتر یه سوپ آپرا بود تا فیلم ترسناک)


Strange Circus
یه سورئال-ترسناک خوش ساخت و جذاب از یه کارگردان خوش فکر ژاپنی
که با فضای وهم آلود و آزار دهنده خودش بخوبی مخاطب رو غرق میکنه
از این کارگردان Suicide Club رو قبلا دیده بودم که به نسبت بین بیننده های ایرانی هم شناخته شدس.اگه بخوام مقایسه انجام بدم SC رو بطور جزئی از این فیلم بهتر میدونم
نوشتن درباره این فیلم یکم سخته ولی اگه ندیدید,حتما سراغش برید.تجربه جالبیه و پیشنهاد میشه
8/10

فکر کنم انتقادات نسبت به جیمز ون و فیلم lights out یه کم بی رحمانه بود . تو این دوره به نظر من به عنوان یه بیننده نه کارشناس جیمز ون بهترین فیلم ترسناک ها رو میسازه یا نویسندگی یا هر اثری که تو فیلم داره با بالاترین نمره و بازخورد از مردم مواجه میشه . به نظر من lights out یه فیلم جدید و کاملا خلاقانه به دور از موضوعات کلیشه ای ترسناک بود که میرن تو یه خونه تسخیر شده و .... همچنین کانجورینگ 2 کار بسیار بهتری از قسمت اول اون من رو ترسوند. البته نظر شخصیه فقط خواستم از کارگردان و فیلم محبوبم دفاع کنم .

[EYE]

فکر کنم انتقادات نسبت به جیمز ون و فیلم lights out یه کم بی رحمانه بود . تو این دوره به نظر من به عنوان یه بیننده نه کارشناس جیمز ون بهترین فیلم ترسناک ها رو میسازه یا نویسندگی یا هر اثری که تو فیلم داره با بالاترین نمره و بازخورد از مردم مواجه میشه . به نظر من lights out یه فیلم جدید و کاملا خلاقانه به دور از موضوعات کلیشه ای ترسناک بود که میرن تو یه خونه تسخیر شده و .... همچنین کانجورینگ 2 کار بسیار بهتری از قسمت اول اون من رو ترسوند. البته نظر شخصیه فقط خواستم از کارگردان و فیلم محبوبم دفاع کنم .

منم دارم بعنوان بیننده نظر میدم عزیز نه کارشناس.اینکه حضور وان تو هر فیلمی با بازخوردای مثبت همراهه فقط برا اسم وانه,کاری ندارن مردم ولی چون وان یه نقشی تو اثر داشته اون بازخوردو میگیره(شایدم من اشتباه میکنم)
خلاقیت LO هم بنظر من فقط توی هیولای داستان خلاصه میشه.اون 2نمره ای هم که دادم در اصل بخاطر اینه که دایانا واقعا تو بعضی لحظات میترسونه و یه نوع خبیث جدید بود که تا حالا شبیهش ندیده بودم.ولی اونجا که من از کلیشه حرف زدم,موردای دیگه منظورم بود:
مثلا کرکترا چرا اینقدر احمقن؟!برای مثال نصفه شبی یه صدایی شنیده میشه و یکی از شخصیتا از خواب میپره ولی با اینکه کاملا از خطری که در کمینه خبر داره باز هم مثل کودنا میره تنهایی صدا رو چک کنه و به خودش زحمت نمیده که حداقل یک نفر(نه بیشتر!) رو بیدار کنه که با هم برن چک کنن
این یکی از کلیشه هاییه که تو 90% فیلمای ترسناک هست.حالا تو بعضیا تو ذوق نمیزنه,تو بعضیا میزنه.چون بعضی آثار که این کلیشه رو دارن خودشون رو جدی نمیگیرن مثل Evil Dead 2013 برا همین زیاد توشون این قضیه اهمیت نداره ولی بعضی هم خودشونو جدی میگیرن مثل همین فیلم!یا از بس از این ایده استفاده میکنن که خسته کننده میشه( باز مثل LO که بدلیل استفاده از این موقعیت به شکلای خیلی مشابه دیگه بیننده رو کلافه میکنه)
شبیه این کلیشه ها توی همه ژانرا پیدا میشه
مثلا چرا توی John Wick, سربازا باید حتما نزدیک بشن تا بتونن به ویک تیراندازی کنن؟مگه برد اسلحه چقدره؟!(حالا JW که بماند,تو سگانه بتمن نولان که دیگه فیلمای واقعا درجه یکی هستن هم این قضیه دیده میشه)دلیلش واضحه.تا جان ویک بتونه از نزدیک دخل دشمن رو بیاره.ولی فیلمی مثل جان ویک از بس تو پرداخت و نشون دادن این کلیشه قشنگ عمل میکنه که با اینکه مخاطب هر دفعه متوجه این قضیه میشه,ولی تو ذوقش نمیخوره.اما تو LO حداقل من یکی خیلی اذیت میشدم
Conjuring 2 یه بدی بزرگ که داشت درام داستان بود
بیننده وقتی میخواد فیلم ترسناک ببینه,مسلما برای ترسش میره.حالا یه سری فیلما بزور میخوان درام رو وارد قصه بکنن. درام تو فیلم ترسناک مثل همون کلیشه ی بالاس.یعنی اگه خوب پرداخته بشه و به فضای فیلم آسیب نزنه,خب مشکلی نیست.اتفاقا به بهتر شدن فیلم میتونه کمک کنه
رابطه ی اد و لورین و بقیه شخصیتا در C2,برای ژانر ترسناک به نسبت پرداخت خوبی داره.دلو هم چندان نمیزنه(درست برعکس رابطه زور زورکی و لوس برت و ربکا در Lights Out).اما به فضای فیلم آسیب زده
من به شخصه خیلی از دقایق فیلم,حس درام خانوادگی بهم دست میداد
اما فیلم اول,همون درام رو مشابهش رو داشتیم.اما با غلظت خیلی کمتر.برای همین اثر به مراتب ترسناکتری رو شاهد بودیم(بنظر من...)
-------------
اینم بگم که انتقادات من نسبت به وان,معنی بد بودن کارش نیست.هرچی نباشه چنتا از فیلمای خوب Horror سینما رو تو کارنامش داره:Saw,Conjuring و غیره...
اما میگم که خیلی بزرگش میکنن.وان به کنار...آدمای بزرگ تر از اون رو هم وقتی بیخودی بزرگ میکنن نتیجه خوبی نمیده.نمونش کریستوفر نولان که خودم از تک تک کاراش واقعا لذت میبرم.اما الآن جوری شده که یه تعداد زیاد آدم که معلوم نیست سینما رو چند ساله شناختن میان براش از القابی مثل بهترین فیلمساز تاریخ استفاده میکنن(البته یه سری هم هستن که سینما رو واقعا میشناسن ولی شاید از این القاب برای نولان استفاده کنن...منظورم اونا نیست.اونا دیگه نظر شخصیشونه و حقم دارن که بهش پاینبند باشن).تو هر پیجی تو هر سایتی درباره هر فیلمی وارد که میشی احتمالا یدونه از این فن بوی های مسخره نوشته "فلان چیز,فقط فلان نولان"
جیمز وان هم کارش نسبت به خیلیای دیگه خیلی خیلی بهتره.ولی میگم که یکم زیادی بزرگش کردن.همین!
-------------
هرچیزی هم که من گفتم کاملا نظر شخصیه و ممکنه که اشتباه باشه

*فیلم The Autopsy Of Jane Doe که با Lights Out سال 2016 اومد,خیلی فیلم بهتریه با اینکه مشکلات خودشو داره

[Constantin]

منم دارم بعنوان بیننده نظر میدم عزیز نه کارشناس.اینکه حضور وان تو هر فیلمی با بازخوردای مثبت همراهه فقط برا اسم وانه,کاری ندارن مردم ولی چون وان یه نقشی تو اثر داشته اون بازخوردو میگیره(شایدم من اشتباه میکنم)
خلاقیت LO هم بنظر من فقط توی هیولای داستان خلاصه میشه.اون 2نمره ای هم که دادم در اصل بخاطر اینه که دایانا واقعا تو بعضی لحظات میترسونه و یه نوع خبیث جدید بود که تا حالا شبیهش ندیده بودم.ولی اونجا که من از کلیشه حرف زدم,موردای دیگه منظورم بود:
مثلا کرکترا چرا اینقدر احمقن؟!برای مثال نصفه شبی یه صدایی شنیده میشه و یکی از شخصیتا از خواب میپره ولی با اینکه کاملا از خطری که در کمینه خبر داره باز هم مثل کودنا میره تنهایی صدا رو چک کنه و به خودش زحمت نمیده که حداقل یک نفر(نه بیشتر!) رو بیدار کنه که با هم برن چک کنن
این یکی از کلیشه هاییه که تو 90% فیلمای ترسناک هست.حالا تو بعضیا تو ذوق نمیزنه,تو بعضیا میزنه.چون بعضی آثار که این کلیشه رو دارن خودشون رو جدی نمیگیرن مثل Evil Dead 2013 برا همین زیاد توشون این قضیه اهمیت نداره ولی بعضی هم خودشونو جدی میگیرن مثل همین فیلم!یا از بس از این ایده استفاده میکنن که خسته کننده میشه( باز مثل LO که بدلیل استفاده از این موقعیت به شکلای خیلی مشابه دیگه بیننده رو کلافه میکنه)
شبیه این کلیشه ها توی همه ژانرا پیدا میشه
مثلا چرا توی John Wick, سربازا باید حتما نزدیک بشن تا بتونن به ویک تیراندازی کنن؟مگه برد اسلحه چقدره؟!(حالا JW که بماند,تو سگانه بتمن نولان که دیگه فیلمای واقعا درجه یکی هستن هم این قضیه دیده میشه)دلیلش واضحه.تا جان ویک بتونه از نزدیک دخل دشمن رو بیاره.ولی فیلمی مثل جان ویک از بس تو پرداخت و نشون دادن این کلیشه قشنگ عمل میکنه که با اینکه مخاطب هر دفعه متوجه این قضیه میشه,ولی تو ذوقش نمیخوره.اما تو LO حداقل من یکی خیلی اذیت میشدم
Conjuring 2 یه بدی بزرگ که داشت درام داستان بود
بیننده وقتی میخواد فیلم ترسناک ببینه,مسلما برای ترسش میره.حالا یه سری فیلما بزور میخوان درام رو وارد قصه بکنن. درام تو فیلم ترسناک مثل همون کلیشه ی بالاس.یعنی اگه خوب پرداخته بشه و به فضای فیلم آسیب نزنه,خب مشکلی نیست.اتفاقا به بهتر شدن فیلم میتونه کمک کنه
رابطه ی اد و لورین و بقیه شخصیتا در C2,برای ژانر ترسناک به نسبت پرداخت خوبی داره.دلو هم چندان نمیزنه(درست برعکس رابطه زور زورکی و لوس برت و ربکا در Lights Out).اما به فضای فیلم آسیب زده
من به شخصه خیلی از دقایق فیلم,حس درام خانوادگی بهم دست میداد
اما فیلم اول,همون درام رو مشابهش رو داشتیم.اما با غلظت خیلی کمتر.برای همین اثر به مراتب ترسناکتری رو شاهد بودیم(بنظر من...)
-------------
اینم بگم که انتقادات من نسبت به وان,معنی بد بودن کارش نیست.هرچی نباشه چنتا از فیلمای خوب Horror سینما رو تو کارنامش داره:Saw,Conjuring و غیره...
اما میگم که خیلی بزرگش میکنن.وان به کنار...آدمای بزرگ تر از اون رو هم وقتی بیخودی بزرگ میکنن نتیجه خوبی نمیده.نمونش کریستوفر نولان که خودم از تک تک کاراش واقعا لذت میبرم.اما الآن جوری شده که یه تعداد زیاد آدم که معلوم نیست سینما رو چند ساله شناختن میان براش از القابی مثل بهترین فیلمساز تاریخ استفاده میکنن(البته یه سری هم هستن که سینما رو واقعا میشناسن ولی شاید از این القاب برای نولان استفاده کنن...منظورم اونا نیست.اونا دیگه نظر شخصیشونه و حقم دارن که بهش پاینبند باشن).تو هر پیجی تو هر سایتی درباره هر فیلمی وارد که میشی احتمالا یدونه از این فن بوی های مسخره نوشته "فلان چیز,فقط فلان نولان"
جیمز وان هم کارش نسبت به خیلیای دیگه خیلی خیلی بهتره.ولی میگم که یکم زیادی بزرگش کردن.همین!
-------------
هرچیزی هم که من گفتم کاملا نظر شخصیه و ممکنه که اشتباه باشه

*فیلم The Autopsy Of Jane Doe که با Lights Out سال 2016 اومد,خیلی فیلم بهتریه با اینکه مشکلات خودشو داره

به نظر من خیلی چیزارو اگه بخوای تو دنیای واقعی و فیلم مقایسه کنی دیگه خیلی از فیلما ساخته نمیشد . به جز ژانر درام . حالا من راجع به ترسناک میگم. ببین اگه اتفاقاتی که تو فیلم ترسناکا میوفتاد بخوای تو دنیای واقعی اون رو تجسم کنی شاید اندک فیلم ترسناکی میشد ساخت. مثلا تو فیلم the bOy اگه دیده باشی زنه پارچه میکشه رو عروسک که چقدر زشته میره میاد میبینه پارچه از روش کشیده شده . مطمعنا هرکی بود فرسنگ ها فرار میکرد و دیگه فیلمی ادامه پیدا نمیکرد. یا مثلا اگه صدا میاد بری تعداد زیادی ادم رو خبر کنی بری ببینی اونجا چه خبره بازم اون حس ترس منتقل میشه یا تنها بره بیشتر ترس داره؟ . بالاخره یه فرقی بین فیلم با دنیای واقعی ما باید باشه . مطمعنن خود کارگردان ها یا نویسنده تو این سطح که کلی تجربه داره هم میدونه هیچ کسی حاضر نیست تنها به سمت اون صدای ناشناحته بره یا کسی رو صدا کنه ( اشاره به قسمت اول حرفتون ) اما اولا میخواد تنها به سمت مرگ بره تا بیننده خوف کنه . دوما شاید شاید دیدش اینطوری باشه طرف انقدر کنجکاوه اصلا یادش میره کسی رو با خودش ببره یا شاید اصلا فکر میکنه چیزی نیست فقط ببینه چیه و اون اتفاقای ترسناک میوفته. درسته فیلم باید به سمت واقعیت پیش بره اما خیلی واقعی هم دیگه اصلا باعث بروز یگ جریان یا یک اتفاق نمیشه .

[EYE]

به نظر من خیلی چیزارو اگه بخوای تو دنیای واقعی و فیلم مقایسه کنی دیگه خیلی از فیلما ساخته نمیشد . به جز ژانر درام . حالا من راجع به ترسناک میگم. ببین اگه اتفاقاتی که تو فیلم ترسناکا میوفتاد بخوای تو دنیای واقعی اون رو تجسم کنی شاید اندک فیلم ترسناکی میشد ساخت. مثلا تو فیلم the boy اگه دیده باشی زنه پارچه میکشه رو عروسک که چقدر زشته میره میاد میبینه پارچه از روش کشیده شده . مطمعنا هرکی بود فرسنگ ها فرار میکرد و دیگه فیلمی ادامه پیدا نمیکرد. یا مثلا اگه صدا میاد بری تعداد زیادی ادم رو خبر کنی بری ببینی اونجا چه خبره بازم اون حس ترس منتقل میشه یا تنها بره بیشتر ترس داره؟ . بالاخره یه فرقی بین فیلم با دنیای واقعی ما باید باشه . مطمعنن خود کارگردان ها یا نویسنده تو این سطح که کلی تجربه داره هم میدونه هیچ کسی حاضر نیست تنها به سمت اون صدای ناشناحته بره یا کسی رو صدا کنه ( اشاره به قسمت اول حرفتون ) اما اولا میخواد تنها به سمت مرگ بره تا بیننده خوف کنه . دوما شاید شاید دیدش اینطوری باشه طرف انقدر کنجکاوه اصلا یادش میره کسی رو با خودش ببره یا شاید اصلا فکر میکنه چیزی نیست فقط ببینه چیه و اون اتفاقای ترسناک میوفته. درسته فیلم باید به سمت واقعیت پیش بره اما خیلی واقعی هم دیگه اصلا باعث بروز یگ جریان یا یک اتفاق نمیشه .

دقیقا همون حرف و عقیده ای که من دارم رو شما هم دارید!که لزوما فیلم و واقعیت نباید منطبق بر هم باشن
همیشه هم با کسایی که 24ساعته دنبال یافتن منطق تو سینما هستن مخالفت میکنم.تو زندگی واقعی هم منطق خیلی وقتا وجود نداره چه برسه به هنر و سینما
اون حرف من بابت رفتار شخصیت,بدلیل استفاده بیش از حد و شباهت موقعیت هاست.شما ببینید که تو این فیلم شخصیت اصلی چندبار این عمل رو مرتکب میشه و بدلیل خودشاخ پنداری وارد بازی با دایانا میشه.و همیشه هم وارد این بازی که میشه قیافه و رفتارش نشون میده که فقط کنجکاوه!انگار که انتظار داره که مثلا بچه گربه از تو دودکش وارد خونه شده باشه و برا خودش داره بازیگوشی میکنه
همون بالا هم من jw رو مثال زدم و اون حرکت دشمنا نسبت به پروتاگونیست رو نکته منفی نگرفتم.چون آزار دهنده نیستش!

[DEBB]

دقیقا همون حرف و عقیده ای که من دارم رو شما هم دارید!که لزوما فیلم و واقعیت نباید منطبق بر هم باشن
همیشه هم با کسایی که 24ساعته دنبال یافتن منطق تو سینما هستن مخالفت میکنم.تو زندگی واقعی هم منطق خیلی وقتا وجود نداره چه برسه به هنر و سینما
اون حرف من بابت رفتار شخصیت,بدلیل استفاده بیش از حد و شباهت موقعیت هاست.شما ببینید که تو این فیلم شخصیت اصلی چندبار این عمل رو مرتکب میشه و بدلیل خودشاخ پنداری وارد بازی با دایانا میشه.و همیشه هم وارد این بازی که میشه قیافه و رفتارش نشون میده که فقط کنجکاوه!انگار که انتظار داره که مثلا بچه گربه از تو دودکش وارد خونه شده باشه و برا خودش داره بازیگوشی میکنه
همون بالا هم من jw رو مثال زدم و اون حرکت دشمنا نسبت به پروتاگونیست رو نکته منفی نگرفتم.چون آزار دهنده نیستش!

دقیقا این مشکل من با فیلم Victoria هستش که فک کنم یکی از شخصیتها یه دیالوگو چند بار تکرار میکنه و اون شیوه ای که تو فیلم ماهی و گربه شهرام مکری هم بودش چی میگن بهش؟ این فیلم آلمانی هم از یه همچین شیوه ای استفاده کردش، ولی فیلم مکری، فیلم بهتریه و صد البته که بهتر هم از این شیوه استفاده کردش

Victoria هم احیانا با اون کار بریتیش اشتباه نگیرید

[EYE]

دقیقا این مشکل من با فیلم Victoria هستش که فک کنم یکی از شخصیتها یه دیالوگو چند بار تکرار میکنه و اون شیوه ای که تو فیلم ماهی و گربه شهرام مکری هم بودش چی میگن بهش؟ این فیلم آلمانی هم از یه همچین شیوه ای استفاده کردش، ولی فیلم مکری، فیلم بهتریه و صد البته که بهتر هم از این شیوه استفاده کردش

Victoria هم احیانا با اون کار بریتیش اشتباه نگیرید

ویکتوریا رو ندیدم. ماهی و گربه رو دیدم اما دقیقا یادم نیست کجاشو میگید.یه راهنمایی کنید
همون 2-3 سال پیش دیدم برا همین نیست تو ذهنم

[DEBB]

ویکتوریا رو ندیدم. ماهی و گربه رو دیدم اما دقیقا یادم نیست کجاشو میگید.یه راهنمایی کنید
همون 2-3 سال پیش دیدم برا همین نیست تو ذهنم

این دیالوگها و اون شیوه ای که گفتم، منظورم اینه که تو ویکتوریا نه کارکرد دراماتیکی پیدا میکنه و نه هدفمند هستش. و فیلمساز فک کرده که من راحت حس ترحمم گل میکنه و با شخصیت اصلی همذات پندازی میکنم به خاطر اشکایی که میریزه و زندگی سختی که شاهدش بودیم

ببین اون شیوه که فیلم کات نمیشه رو چی میگن بهش؟

[EYE]

ببین اون شیوه که فیلم کات نمیشه رو چی میگن بهش؟

تک پلان...تک برداشت...بدون کات...نمیدونم دقیق فک نکنم اصطلاح دقیقی داشته باشه معمولا یکی از اینا رو بهش میگن :دی
البته تکرار توی ماهی و گربه مکری با تکراری که توی این فیلم شاهدیم فرق میکنه فازشون.مال ماهی و گربه در اختیار داستانه که باهاش سعی شده یه حالت دوزخ مانند درست بشه برای شخصیتا که به دایره بودن زمان برمیگرده.
ولی توی lo شخصیت دختره خیلی پلشته.یه اشتباه رو 5-6 بار تکرار میکنه |: سبک فیلم هم نه کمدیه,نه ابزورده و ...
نمیشه پذیرفتش

[DEBB]

تک پلان...تک برداشت...بدون کات...نمیدونم دقیق فک نکنم اصطلاح دقیقی داشته باشه معمولا یکی از اینا رو بهش میگن :دی
البته تکرار توی ماهی و گربه مکری با تکراری که توی این فیلم شاهدیم فرق میکنه فازشون.مال ماهی و گربه در اختیار داستانه که باهاش سعی شده یه حالت دوزخ مانند درست بشه برای شخصیتا که به دایره بودن زمان برمیگرده.
ولی توی lo شخصیت دختره خیلی پلشته.یه اشتباه رو 5-6 بار تکرار میکنه |: سبک فیلم هم نه کمدیه,نه ابزورده و ...
نمیشه پذیرفتش

مرسی :دی

مگه نگفتی ویکتوریا رو ندیدی؟ lo چیه دیگه؟

ببین تو Pusher هم از ویندینگ رفن شخصیت اصلی یه اشتباه رو چندین بار تکرار میکنه ولی باز اون فیلم هدفمنده و در آخر باعث حس همذات پنداری بیننده میشه.

ویرایش

خب دوستمون گفتن که اون lo یعنی چی. البته من طرف حسابم یه چیز دیگه بود که مشخصه و از طرفی هم بد نشد، یه فیلم هم به طور غیرمستقیم پیشنهاد دادم در ضمن این فیلم رو هم ندیدم