آخرین فیلمی که دیدم | قوانین در پست اول

[Moh3eN]

دوستانی که خوره ی فیلم هستن میتونن توی این تاپیک آخرین فیلم ـی که دیدن رو معرفی کنن .
چیزی که مهم هست توی این تاپیک نظر شما در مورد اون فیلم هست، نه نقد یا معرفی کپی شده از جای دیگه و فلان منتقد.
شاید یه فیلم از نظر اکثریت خوب یا بد باشه ولی شما نظر متفاوتی نسبت به اون فیلم داشته باشید . ما توی این تاپیک قراره تظر و برداشت شخصی "شما" از فیلم رو بدونیم . اگر در کنار مطلب خودتون و جهتِ کامل تر شدن پستتون هم از نقدِ سایت های معتبر دیگه استفاده کنین مشکلی نداره .

برای هر چه کامل تر شدن و بهبود روند تاپیک یه سری قوانین و نکته هایی لحاظ شده که باید زحمت بکشید و در پست های معرفی خودتون لحاظ کنید .

• اسم لاتینِ فیلمِ موردنظر رو حتما ذکر کنید و صرفا به گذاشتن عکس اکتفا نکنید که بعدا از طریق "جستجو" بشه راحت تر بهش دسترسی پیدا کرد .
  
  
• گذاشتن عکس یا پوستر از فیلم (ترجیحا پوستر فیلم) علاوه بر زیبایی پستِ شما، به معرفی بهتر فیلم به کاربرا هم کمک میکنه . فقط هنگام گذاشتن عکس به دو نکته توجه کنید:
  
• اول اینکه از عکس های با سایز و حجم معقول استفاده کنید. و بعد اینکه عکس مربوطه رو در گالری عکس اختصاصی سایت آپلود کنید که در آینده با مشکلاتی از قبیل پاک شدن عکس ها روبرو نشیم. در صورتی که سایز تصویرتون بزرگ بود حتما تصویر بندانگشتی مخصوص انجمن رو استفاده کنید (Thumbnail for Forum)
  
  
• حتما لینک مربوط به صفحه ی IMDB اون فیلم رو هم در پستتون قرار بدید .
  
  
• حتما توضیحی درباره ی فیلم و داستانش بدید (استفاده از خلاصه داستان های موجود در نت خلاف مقرراتِ تاپیک هست).
  
  
• نظر شخصی خودتون رو درباره ی فیلم بنویسید، نه نظر بقیه ی افراد یا منتقدها رو .
  
  
• طبیعتا متن های نیم خطی با این محتوا که خوب بود/خوشم اومد/ حتما ببینید یا.... اسپم محسوب شده و پست بایگانی خواهد شد .
  
• اگر توی متنتون بخش مهمی از فیلم و یا پایان اون رو بیان میکنید حتما و حتما از تگ اسپویلر() استفاده کنید .
  
• و در آخر اینکه نمره و امتیاز خودتون به فیلم (از ۱۰ امتیاز) رو اعلام کنید.
  
  
• لطفا از درخواست و قرار دادن لینک دانلود در تاپیک خود داری نمایید.

امیدوارم با مشارکت همه ی کاربرا و رعایت نکات بالا شاهدِ تاپیک کامل و منظم و پر رونقی باشیم که بتونه به کاربرای عزیز برای انتخاب فیلم موردنظرشون کمک کنه .




با تشکر .
تیم مدیریت انجمن/ سینما

[Chandler Bing]

چی بگم بهتون اخه حس فضولی منو به کار انداختین همه SPOILER ها رو خوندم فیلم رو هم ندیدم هنوز
برم ببینم بیام بعد بگم خاله خوب بوده یا بد

=======================================
اقا من قانع شدم، این توصیف کاراکتر چارلی تو کتابه، بخونید
Charlie in The Perks of Being a Wallflower
تو این قسمتش میگه که واقعا خاله اش سو استفاده کرده ازش!

مشاهده محتوا اسپویلر

A Wallflower with Tangled Roots

So where does all this anger and awkwardness come from? That's an answer we—and Charlie—get loud and clear at the end of the novel.Throughout his letters, Charlie talks about his aunt Helen a lot: "My Aunt Helen was my favorite person in the whole world" (1.1.26). He writes about her, visits her grave, and feels insanely guilty about her death. But we don't really pay too much attention to it all until we find out why. And neither does Charlie.When Charlie realizes that Aunt Helen had been molesting him, it's like a dam is broken, and Charlie gets washed away. It will take our wallflower a long time to process his feelings, and he'll need lots of help doing it. But there is hope. As Charlie says, "Even if we don't have the power to choose where we come from, we can still choose where we go from there" (Epilogue.14).

بچه ها کسی لینک کتابش رو نداره؟ چه انگلیسی چه فارسی، میخوام بخونم
و هنوز سوال من پابرجاست، چطور یه زن 30 ساله از بچه ی 6-7 ساله سواستفاده میکنه!! برام پخ کنید

[Irag]

Arbitrage 2012

داستان: "رابرت ميلر" يك سرمايه‌دار بزرگ و صاحب شركتي بزرگه كه به همراه خانوادش و با شراكت "دخترش" شركت رو مي‌چرخونه. او در آستانه‌ي 60سالگي قصد داره كه شركت رو به "آقاي ميفليد" بفروشه ولي اشتباهات پشت سرهم در زندگي شخصي (رابطه دوستي با يك خانم هنرمند فرانسوي معتاد) و همچنين محاسبات مالي باعث ميشه هم اعتبار خانوادگي و هم اعتبار مردمي و كاريش در آستانه‌ي لكه دار شدن قرار بگيره و فروش شركت رو دچار مشكل كنه ...

قصه‌ي فيلم و موضوعي كه نويسنده – كارگردان فيلم بهش اشاره ميكنه همان موضوع "پنهان‌كاري" و "خطر افشا" و "شجاعت راستگويي" و اتفاقات بعد از افشا شدن و راستگويي و حقيقته. كه دقيقا توي فيلم "Flight" هم تجربه كرده‌ بودم. ولي با يك تفاوت عمده اونم اينكه "Arbirtage" نقطه مقابل ايده‌ و پايان‌بندي فيلم "پرواز" قرار مي‌گيره. "رابرت ميلر" شخصيتي در موقعيت نسبتا مشابه "كاپيتان ويتكر" است ولي "رابرت" آدمي مثل ويتكر نيست كه بخاطر احساسات و وجدانش دست از پنهان‌كاري بردارد بلكه از ابتدا تا آخر فيلم پاي دروغ و حرف اول خودش ايستادگي مي‌كند و اتفاقا در بهترين حالت ممكن مورد تشويق مردم در جشن خيريه قرار مي‌گيرد و به عنوان يك مرد نيكوكار و فعال جايزه دريافت مي‌كند ...

فيلم انگيزه‌ي تشويق به "دروغ‌گويي" و "پنهان‌كاري" و حتي در بدترين وجه "كلاهبرداري" نداره (كاري كه رابرت به خوبي اون رو انجام ميده و به موفقيت هم ميرسه) فقط يك واقعيتي رو نمايش ميده كه انسان‌هايي مثل "آقاي رابرت ميلر" از راه اشتباه هم به موفقيت مي‌رسند. و اتفاقا آنقدر (ريتم) روان و دقيق پيش ميره كه لحظاتي مخاطب رو با اعمال زشت "ميلر" همراه ميكنه و شايد هم در برخي سكانس‌ها براي موفقيتش دعا كنه!

فيلم با اينكه خيلي جدي و كم تحرك و پر ديالوگه ولي ريتم و فيلمنامه‌ي روانش هر مخاطبي رو راضي نگه ميداره. به اضافه‌ي بازي بسيار خوبه "Richard Gere" در نقش "رابرت ميلر". و يكي از جذاب‌ترين نكات فيلم تلاش و قهرمان‌بازي "ميلر" براي حفظ اعتبارش در مقابل خلاف‌هايي است كه انجام داده اونم از راه اشتباه يعني موفقيت يك "انسان بد" ...
سكانس پاياني يكي از زيباترين سكانس‌هايي بود كه تا به حال ديده بودم وقتي "دختر ميلر" مجبوره براي معرفي پدر نه چندان محبوبش از جملات و كلمات و توصيفاتي استفاده كنه كه كوچكترين اعتقادي بهش نداره:

براي دريافت جايزه مردي رو به سن دعوت مي‌كنم كه ...

يك فداكار، يك مرد خانواده، نيك انديش و يك انسان‌دوست است ... "رابرت ميلر"

امتياز: 7

موقعیت‌ها و سکانس‌هایی از فیلم که برام جذاب بودن

[Ehsan_keen]

مشاهده محتوا اسپویلر

چند روز نبودم ببین چی شده.
اصلا فکر نمیکنم که خالش از چارلی سو استفاده کرده باشه.
اینکه اصلا منطقی نیست بچه ی 7 ساله با خاله 30 یا 40 ساله
دلیل اینکه چارلی میگه مردن اون تقصیر من بود به خاطر اینه که خالش وقتی بهش رفته بود کادو بگیره مرد
وقتی سم به پاهاش دست میزنه به خاطر این به یاد خالش میوفته که با خالش خیلی صمییمی بود
من دو بار فیلم رو دیدم ولی اصلا این خاله ی بدی که شما میگین جور در نمیاد
خودشم یه سکانسی داشت که چارلی میگفت تا حال کسی رو نبوسیده
به قول اشکان میتونین که هر کدوم از دو خاله رو میخواین بر دارین و من ترجیح میدم خوبه رو بردارم

[kingmiladkh]

فصل کرگدن رو دیدم، قبادی اگر همین وسواسی که در گرفتن نماهاش به خرج داده بود، هزینه ی فیلمنامه و داستان هم کرده بود، خیلی نتیجه ی مطلوب تری میگرفت، این ادیپ شهریار بازی ها اصلا به داستان نچسبیده بود، روایت هم خیلی کلیشه ای و معلوم الحال، تنها نکته قابل ستایش دکوپاژ اثر بود، که البته به شدت به دلیل عدم جسارت کارگردان در صحنه های معاشقه از هم گسیخته میشد. ساحل فرزان هم قرار بوده است نقش پاسترناکِ تارکوفسکی رو برای قبادی بازی کند، که البته این کجا و آن کجا ...

[Irag]

London Boulevard 2010

داستان: "ميچي" خلافكاريست كه تازه از زندان آزاد شده و هر كدام از دوستان قديمي‌ هم‌وطنش (ايرلندي) به محض رها شدنش از زندان انگليس پيشنهاد يه كار خلاف ديگه مطرح مي‌كنن مثل "شرخري" و "همكاري با "گنت" ... ميچ به قول خودش دوست داره براي يك بار هم شده در زندگيش "يه مرد آزاد باشه" به همين خاطر پيشنهاد خلاف و خراب‌كاري دوستانش رو با پيشنهاد يك كار آبرومند و شريفي مثل محافظت از يك بازيگر سرشناس انگليسي عوض ميكنه و همين باعث ميشه اختلاف شديدي بين او و صاحب‌كار سابق و خلافكار بزرگ لندن "گنت" پيش بياد ...

يه فيلم كه صرفا اكشن نيست و كلي هم انتقادهاي اجتماعي ريز و درشت داره. پوستر فيلم يه كمي هيجاني و اكشن ميزنه ولي شايد صحنه‌هاي اكشن فيلم روي هم 15 دقيقه بيشتر از فيلم رو اشغال نكرده باشن. يه فيلم منطقي با ريتم كند و شخصيت‌هاي بانمك و ولي بي‌رحم به سبك رفتاري فيلم‌هاي "مك-دونا" و "تارانتينو" تقريبا نه كامل شبيه.
مثل شخصيت "گنت" كه قبل از كشتن هركسي ابتدا يه داستان كوتاه از دوره‌ي كودكيش تعريف ميكنه! از اين فرم رفتارها و ويژگي‌هاي منحصر به فرد در موقعيت‌هاي خاص.

اينكه يه مشت ايرلندي در لندن دسته خلافكار راه انداختن يا اراذلي كه اهل بوسني هستند و دو تا نوجوان 16 ساله فوتباليست كه دو مرتبه در فيلم با چاقو توي خيابون انسان نفله مي‌كنن و صداي اذان در سكانس‌هاي ابتدايي يا حركت يك زن محجبه (با پوشيه) و بعد حركت دو خواهر مسيحي با لباس مخصوص در دو مقطع زماني ولي در يك قاب يا كتك خوردن و دعواي بين "ميچ" به عنوان شخصيت محبوب و اول فيلم توسط يك گروه از جوانان سياه‌پوست مسلمان همه تيكه‌هاي ريز و درشتي هست كه در فيلم ديدم و شنيدم.
خوبيه فيلم اينكه به هيچكدوم از شخصيت‌ها رحم نميكنه و با شجاعت تمام از داستان فيلم حذفشون ميكنه. و فقط يك شخصيت تنها در اين دعواي بين شخصيت‌ها رستگار ميشه كه اونم راهي "ايالات متحده" است! يه پايان بسيار خوب كه يك غافلگيري و نتيجه‌گيري دقيق و درست از محتواي ديالوگي است كه "ميچ" در ابتداي فيلم در ملاقات با "شارلوت"‌ عنوانش كرد: "قبل از اينكه كسي بهم آسيب برسونه، من بهشون آسيب مي‌رسونم."

فيلم تا قبل از 10 دقيقه آخر چيزي از يك فيلم معمولي كم نداره مو به مو كليشه است و تكرار با كمي ايده‌هاي دزدي! شخصيت‌هاي پرت و پلا و كم اثري مثل "شارلوت" كه هيچ شباهتي به نقش مكمل سينمايي نداره! و اصلا رابطه‌ي بين "ميچ" و "شارلوت" آنقدر گرم نيست كه بخوان تصميم به فرار بگيرن ... ولي با همه‌ي اين حرف‌ها پايان‌بندي خوبش كاملا نجاتش ميده و حسابي جذابش ميكنه.
فكر كنم اولين كار اين كارگردان بود. يكي از جذابيت‌هاي اين فيلم براي سريال‌خورهاي عزيز بازي شخصيت "آل‌كاپون" در سريال "امپراطوري پياده‌رو" در اين فيلم در نقش "دني" يكي از رفقاي باحاله "ميچ"ست.

امتياز: 6

[justUnited]

جناب Judd Apatow باره دیگه خانوادش رو به تصویر میکشه اما این بار خسته کننده تر از همیشه همون شوخی ها همون دیالوگ های آشنا منتها در بابی دیگر..... این 40 سالگیه!

اگر فیلم موفق Knocked Up رو دیده باشید متوجه میشید خانواده ای که در ان فیلم در بخش فرعی قصه قرار داشت این بار در متن داستان قرار گرفته و روایتگر زوجی است نسبتا مرفه به همراه دو دختر خود یکی نوجوان ودیگری خردسال که روزگار نچندان شادی را سپری میکنند.

کل قصه یر سر عدم پذیرش رسیدن به میانسالی توسط مادر خانواده شکل میگیره و با کلی داستانک ها و مشکلات ریز و درشت دیگری پیچیده میشود تا 2 ساعت و نیم از عمر شما رو بگیرد و با ریتمی کند که در دقایقی با خنده در هم میشکند مخلوطی نچسب را بوجود آورد.

موضوع فیلم کاملا خانوادگیست وکارگردان تا اونجا که تونسته مشکلات خانوادگی رو در هر نوع رابطه(پدر و فرزند- همسران -قرزندان - روابط ناصحیح و غیره) به تصویر بکشه واگر صحنه های جنسی رو از اون حذف میکردیم کاملا مناسب همه اعضا خانواده میشد.

از اونجا که میدونم کسی حوصله خوندن این متن رو نداره بخصوص اگه طولانی باشه خلاصه بگم این فیلم وموضوع اصلی اون زیاد برای ما جوونتر ها نمیتونه جالب باشه اما بازم میتونه شما رو راضی کنه اگه آدمهای صبوری باشید و دنبال خنده های سریالی نباشید.

نکات مثبت فیلم :لحن ساده و خودمانی داستان بدون شلوغ کاری مثل فیلمهای قبلی کارگردان- پخش موسیقی های متعدد در سبکهای متفاوت - دیدن Paul Rudd دوست داشتنی و همینطور Chris O'Dowd سریال The IT Crowd واز همه مهمتر Megan Fox با لباس زیر

[Irag]

Everything Must Go 2010

داستان: "نيك" بخاطر بدمستي از كارخانه‌ي بزرگي كه 16 سال خدمت كرده اخراج ميشه و دقيقا در همون روز وقتي از كار برمي‌گرده "كاترين" (همسرش) اون رو ترك ميكنه و تمام وسايل شخصي و مربوط به "نيك" بيرون منزلش در حياط چمن كاري شده قرار مي‌گيره و قفل درهاي ورودي منزل هم كاملا عوض شده! و حالا ما شاهد ماجراي مردي به نام "نيك" ناهوشيار و مست هستيم كه قراره به مدت 3 روز تكليف وضعيت منزل و وسايل شخصي‌اش رو مشخص كنه و گرنه همه چيز توسط قانون ضبط ميشه و نيك توي دردسر ميفته ...

داستان فيلم تقريبا در همين خلاصه‌ايي كه گفتم تموم شده است مابقي فيلم نمايش چگونگي برخورد "نيك"‌ با چنين وضعيت وخيمه و اينكه چگونه متحول ميشه و اطرافيانش "فرانك" و "كاترين" و "كني" و "سامنتا" و ... رو چطوري تحت تاثير قرار ميده و چطوري از زندگي اونا درس ميگيره.
يه فيلمي خلوت و جمع و جور كه كلا تعداد بازيگران (با حساب آدم‌هاي عادي و بيخودي) به 10 نفر هم نمي‌رسه. كه خاصيت چنين فيلم‌هايي با هدف تدريس درس زندگي و يا روايت زندگي يك شخصيت شكست خورده هم تقريبا همينه كه شخصيت‌ها و تعداد بازيگرانش كم و محدوده و اكثر اوقات فيلم هم صرف ديالوگ‌پراكني بين شخصيت اول و مابقيست ديگه حالا يا "نيك" موثره يا "كاترين و فرانك و كني و مابقي". براي مثال چند شخصيت تاثيرگذار فيلم رو ليست مي‌كنم با كمي توضيح:

فرانك گارسيا: يك كارآگاه كه دوست صميمي "نيك" به حساب مياد با كلي محبت هدف‌دار و عمدي!!!!
كني: پسربچه‌‌ايي كه براي اولين بار در زندگيش "نيك" رو ملاقات ميكنه ولي در ادامه به صميمي‌ترين و وفادارترين رفيق "نيك" تبديل ميشه. او فقط فرزند يك زن پرستاره كه چند كوچه بالاتر از محل زندگي "نيك" مشغول پرستاري كردن از يك پيرزن رو به موته!
سامنتا: زن جواني كه همسايه‌ي روبه‌رويي "نيك"ست و در ضمن حامله تشريف داره و موقت جدا از همسرش زندگي ميكنه ...

حضور "Will Ferrell" فريب‌تون نده! اينجا خبري از اون نقش‌هاي مسخره و مضحك نيست يا كشت و كشتاري و سياسي با كت‌ و كروات فرم سازمان جاسوسي! ويل در نقش "نيك" يك شخصيت جدي با موقعيتي خنده‌دار و تاسف‌برانگيز و شرم‌آورست مردي كه در يك روز همه چيزش رو از دست ميده و تنها چيزي كه براش مي‌ماند اعتياد شديدش به "الكل".
فيلم چيزي از يك فيلم تلخ و نااميد كم نداره بخصوص در نيمه‌‌ي پاياني‌اش سكانس مربوط به "اداره‌ي پليس" و گفت‌وگوي بين "نيك و فرانك" كه شبيه يه سيلي محكم از طرف كارگردان به صورت مخاطبه! تنها چيزي كه باعث ميشه فيلم مخاطب رو سرزنده و عصبي نكنه رفتار سرخوشانه و بيخيال و مست "نيك" و شيك بودن محل زندگيش و حضور شخصيت "كني" كه مثل بمب روحيه سر بيننده خراب ميشه و اميدوارش ميكنه و به‌اضافه‌ي محل زندگي و طبقه‌ي اجتماعي كه "نيك" بهش تعلق داره.

ديالوگ منتخب:

نيك: بايد پرده آويزون كني.
سامنتا: چرا؟ چون ديگه يه آدم مست تمام روز به من زل نمي‌زنه؟!
نيك: نه، چون نبايد به آينده‌ات نگاه كني!
سامنتا نمي‌دونه بعد از اين گفت‌وگوي رك و راست اول گريه كنه يا يه چيزي پیدا کنه و به سمت نيك پرتاب كنه!

اميتاز: 6

تصاویری از سکانس‌های منتخب فیلم

[Irag]

In the Name of the Father 1993

داستان: ساعت 8 شب يك بمب‌گذاري وحشتناك در "بار گيلفرد" در شهر لندن انگليس توسط ارتش جمهوري ايرلند اتفاق ميفته (دست‌شون درد نكنه) و ماموران اطلاعاتي به دنبال مظنون اين حمله مي‌گردند و نهايتا 4 جوان به نام‌هاي "جري" و "پل" و "پاتريك" و "كارول" را به همراه پدر و عمه و دو پسرعمه‌ي نوجوان جري را به اشتباه و با اطلاعات غلط دستگير مي‌كنند. جري و اقوام و دوستانش زير فشار بازجويي و شكنجه اعتراف به كار نكرده مي‌كنند و در نهايت بي‌عدالتي در دادگاه دولت انگليس محكوم مي‌شوند با گذشت چندين سال بمب‌گذار اصلي دستگير ميشه ولي ...

داستان فيلم واقعي است. كه با نهايت جذابيت و استرس روايت ميشه يك روايت روان بدون كوچكترين وقت تلف كردن. شروع طوفاني از چگونگي شكل‌گيري يك آشوب بين مردم ايرلند و ارتش انگليس توسط 3 جوان بازيگوش و دزد و كله خر! و شخصيت‌پردازي "جري" و رفقاي جاهل و بازيگوشي كه بزرگترين خلاف‌ زندگي‌شون "دزدي" از يك زن خراب بوده و يا مصرف مواد مخدر و ...

فيلم سياسي نيست و از خلاصه داستان و عنوان ارتش جمهوري ايرلند و دادگاه و اين چيزها نترسيد فيلم اتفاقا دراماتيك و قهرمان محور و اخلاقيست. وجود "پدر جري" و رابطه‌ي سرد و پر طعنه و كنايه و ري‌اكشن‌هاي جذاب دي‌لوئيس در نقش "جري" و اتفاقات زندان و اعتراضات زندانيان و شورش و درگيري ... كلي حادثه و ديالوگ‌هاي عاطفي و احساسي يه مجموعه‌ي كامل از چيزهاي خوبي كه در يك فيلم خوب وجود داره كه موفق‌ترين ويژگي‌اش دلچسب بودن شخصيت "جري" و تلاشش براي پيروزي و موفقيت. به اضافه‌ي يك پايان خوش با نماهاي ابتكاري و هيجان‌انگيز.
به همون اندازه كه فيلم موضوعي جدي و حكايتي واقعي رو روايت ميكنه سرگرم كننده‌ و مخاطب‌پسند هم ساخته شده.

سكانس‌هاي دادگاه در سينما كم نيست ولي يكي از بهترين‌هاش رو در "به نام پدر" ديدم: وقتي كه رفتن به دادگاه و رسيدن به جرائم و بررسي هر روزه‌ي اتهام ساختگي براي جري و رفقاي كلا تعطيل و بيخيالش عادي ميشه و مشغول جك گفتن و شوخي كردن و شكلك درآوردن براي همديگه ميشن! در حاليكه در همان ساعت در همان دادگاه بدترين اتفاق زندگي‌شون در حال شكل‌گيريه!
همچنين سكانس بازجويي مربوط به بخش شكنجه‌ي روحي-رواني. بخصوص اون قسمتي كه يكي از بازجوها كه ظاهرا "ايرلندي" هم هست به آرامي در گوش "جري" پدرش رو تهديد به مرگ مي‌كند و نكته‌ي جالب اينكه بدترين قسمت شكنجه رو در فيلم يك ايرلندي مرتكب ميشه نه ماموران اطلاعاتي دولت انگليس!

فيلم خوبي بود و حسابي جذاب بود ولي مشكل اساسي بيشتر اينجور فيلم‌ها نوشته‌هاي پايانيست كه قبل از تيتراژ نمايش داده ميشه اينجور نوشته‌ها در اكثر اوقات دنبال يه جور توضيح و تفسير خارج از فيلم هستن كه به اثر منگنه ميشن اصلا اينطور پايان‌ها رو دوست ندارم ...
اين فيلم رو به كساني كه دوست دارند بازي "دي لوئيس"‌ رو ببينند و حوصله‌ي فيلم خسته‌كننده و كند "لينكلن"‌ رو هم ندارند شديدا پيشنهاد مي‌كنم چون در فيلم "به نام پدر" به انسان و بشر بيشتر شباهت داره برعكس نقش‌آفريني كاريكاتوري مثل "لينكلن".

امتياز: 7

پ.ن: خيلي منتظر يه فيلم در ستايش "ارتش جمهوري ايرلند" هستم با كلي سكانس پر خون و هيجان‌انگير و انفجار ...

پ.ن: و بهترين سكانس شكنجه‌ي جسمي يك مظنون توسط ماموران اطلاعاتي را در فيلم "30 دقيقه‌ي بامداد" ديدم. اون خيلي طبيعي و باحال و بامطالعه شكنجه مي‌شد واقعا ازش لذت بردم.

تصاویر منتخب فیلم

[Irag]

Les Miserables 2012

داستان: ژاور و كوزت و فانتين و ژان والژان و اپونين و خانواده‌ي بد‌ ذات تنارديه و دزدي از كليسا و شهردار شدن و مظلوميت و گريه و گدايي و انقلاب فرانسه و ... ديگه نيازي به تعريف داستان نيست.

اگر داستاني معروف نبود مطمئنا در ميان اين همه هياهو و سر و صداي موسيقي و جيغ و عربده‌ي بازيگران تقريبا هيچي از داستان دستگيرم نمي‌شد ديدن اين فيلم تا آخر واقعا صبر ايوب مي‌خواهد و دو گوش معصوم و آسوده كه تا به حال آواز زيبا و موسيقي زيبا نشنيده باشد! و گرنه اين فيلم با اين شيوه‌ي موزيكال و تاكيد و اصرار بيش از حد بر اجراي زنده و سر صحنه‌ي بازيگران براي مخاطبي كه با موسيقي زندگي مي‌كند و آواز و خواننده مي‌شناسد يك تجربه‌ي "گوش‌خراش" يك تجربه‌ي "افسرده‌كننده" يك تجربه‌ي "مضحك" خواهد بود!
بازي خوب و صداي عالي بازيگر شخصيت "اپونين" تنها نكات مثبت فيلم بودند.

نحوه‌ي فيلمبرداري اعصاب خوردكن با اون قاب‌هاي درشت و غول‌آسا از چهره‌ي شخصيت‌ها كه كم كم از مانيتور كامپيوترم فراتر رفته بود تا آخر فيلم تكرار مي‌شوند و فقط يك مدت كوتاهي در سكانس‌هاي مربوط به اوج‌گيري درگيري مبارزات خياباني انقلاب فرانسه از دست اين ايده‌ي مضحك خلاص ميشيم. يك سري ويژگي در اين فيلم موزيكال وجود داره كه براي "مخاطب اولي" فيلم موزيكال تازه است: مثل "وراجي" بيش از حد شخصيت‌ها كه من نه جزو نقاط مثبت فيلم قرارش ميدم نه جزو نكات منفي فقط بهش اشاره كردم. همين.

امسال "انگليسي"‌ها دو فيلم نسبتا مشابه و هم فرم هم داشتند يكي "آنا كارنينا" و ديگري "بينوايان" كه در هر دو ايده‌هاي تازه و بازي‌هاي نمايشي و تئاتري اغراق شده و خسته‌كننده به نمايش گذاشتند كه حتي به نظرم "قصه‌هاي" جذاب رمان "آناكارنينا" و "بينوايان" هم كمكي براي بهتر شدن هر دو اثر نكرده.

فيلم 2ساعت 45دقيقه است. (اين قضيه قبل از تماشاي فيلم اهميت نداره ولي وقتي 20 دقيقه _ با ارفاق _ از فيلم بگذره دقيقه بيست‌ويكم هست كه قيافه بيننده تماشايي ميشه)
بي‌انصافي نمي‌كنم لحظات اكشن و نمايش مبارزه‌ي انقلابيون عالي بود اصلا فرمش با كل اثر متفاوت بود و لحظه‌ايي فكر كردم فيلم جديدي شروع شده. طراحي صحنه و حركات دوربين تازه در اين سكانس مثل آدميزاد ميشه!

امتياز: 4

پ.ن: دوستاني كه زيرنويس اين كار رو انجام دادن چه انجمن خودمون چه جاهاي ديگه واقعا دست‌شون دردنكنه خيلي كار سنگيني از لحاظ زيرنويس و ترجمه به نظر مي‌رسيد.

[Shayea]

همین الان Perks Of Being A Walflower رو دیدم .

حوصله ندارم درباره ی داستان و شخصیت ها و خاله ی چارلی و بالا و پایین های فیلم بنویسم چون الان 2 ساعت از تموم شدن فیلم میگذره ولی من هنوز دارم توی وبلاگ ها و نظرات و نقدها و تحلیلات فیلم و کتابش میچرخم !
تمومی هم نداره و خیلی هم جالبه موضوع !

پس بیخیال .

فقط یه چیزی میگم و میرم میخوابم :

وقتی نویسنده ی یک کتاب پس از 12 سال از تموم شدن کتابش , تصمیم به ساختن فیلمی از کتابش میگیره و فیلمنامه رو خودش مینویسه و کارگردانی میکنه , دیگه کمتر از این نمیشه انتظار داشت !

وقتی بازیگرانی عالی به دست یک نویسنده ی کتابی که بعدا توسط خود نویسنده تبدیل به فیلمنامه شده و توسط خودش کارگردانی شده می افتند , دیگه بهتر از این نمیشه !
چون زمانی که نویسنده خودش شخصیت های یه داستان رو خلق میکنه و درباره ی زندگیشون مینویسه و طبیعتا توی ذهنش باهاشون زندگی میکنه , تسلط خیلی بیشتری روی پیاده کردن بازیگر ها و اتفاقات داستان به صورت یه فیلم داره و بهترین شرایط برای کارگردانی رو !

وقتی بازیگر ها هم همه شون عالی باشن , کمتر از این نمیشه انتظار داشت ...

پ.ن : هرچی فیلم خوب میبینیم امسال , قبطه میخوریم به حال هالیوود و شاهکار جوایزدادن امسالشون .
چقدر حق این فیلم ها و امثالشون خورده شد امسال .
این فیلم ها حیف بودن . به خدا حیف بودن ! خدا لعنت کنه باعث و بانیش رو ...