آخرین فیلمی که دیدم | قوانین در پست اول

[Moh3eN]

دوستانی که خوره ی فیلم هستن میتونن توی این تاپیک آخرین فیلم ـی که دیدن رو معرفی کنن .
چیزی که مهم هست توی این تاپیک نظر شما در مورد اون فیلم هست، نه نقد یا معرفی کپی شده از جای دیگه و فلان منتقد.
شاید یه فیلم از نظر اکثریت خوب یا بد باشه ولی شما نظر متفاوتی نسبت به اون فیلم داشته باشید . ما توی این تاپیک قراره تظر و برداشت شخصی "شما" از فیلم رو بدونیم . اگر در کنار مطلب خودتون و جهتِ کامل تر شدن پستتون هم از نقدِ سایت های معتبر دیگه استفاده کنین مشکلی نداره .

برای هر چه کامل تر شدن و بهبود روند تاپیک یه سری قوانین و نکته هایی لحاظ شده که باید زحمت بکشید و در پست های معرفی خودتون لحاظ کنید .

• اسم لاتینِ فیلمِ موردنظر رو حتما ذکر کنید و صرفا به گذاشتن عکس اکتفا نکنید که بعدا از طریق "جستجو" بشه راحت تر بهش دسترسی پیدا کرد .
  
  
• گذاشتن عکس یا پوستر از فیلم (ترجیحا پوستر فیلم) علاوه بر زیبایی پستِ شما، به معرفی بهتر فیلم به کاربرا هم کمک میکنه . فقط هنگام گذاشتن عکس به دو نکته توجه کنید:
  
• اول اینکه از عکس های با سایز و حجم معقول استفاده کنید. و بعد اینکه عکس مربوطه رو در گالری عکس اختصاصی سایت آپلود کنید که در آینده با مشکلاتی از قبیل پاک شدن عکس ها روبرو نشیم. در صورتی که سایز تصویرتون بزرگ بود حتما تصویر بندانگشتی مخصوص انجمن رو استفاده کنید (Thumbnail for Forum)
  
  
• حتما لینک مربوط به صفحه ی IMDB اون فیلم رو هم در پستتون قرار بدید .
  
  
• حتما توضیحی درباره ی فیلم و داستانش بدید (استفاده از خلاصه داستان های موجود در نت خلاف مقرراتِ تاپیک هست).
  
  
• نظر شخصی خودتون رو درباره ی فیلم بنویسید، نه نظر بقیه ی افراد یا منتقدها رو .
  
  
• طبیعتا متن های نیم خطی با این محتوا که خوب بود/خوشم اومد/ حتما ببینید یا.... اسپم محسوب شده و پست بایگانی خواهد شد .
  
• اگر توی متنتون بخش مهمی از فیلم و یا پایان اون رو بیان میکنید حتما و حتما از تگ اسپویلر() استفاده کنید .
  
• و در آخر اینکه نمره و امتیاز خودتون به فیلم (از ۱۰ امتیاز) رو اعلام کنید.
  
  
• لطفا از درخواست و قرار دادن لینک دانلود در تاپیک خود داری نمایید.

امیدوارم با مشارکت همه ی کاربرا و رعایت نکات بالا شاهدِ تاپیک کامل و منظم و پر رونقی باشیم که بتونه به کاربرای عزیز برای انتخاب فیلم موردنظرشون کمک کنه .




با تشکر .
تیم مدیریت انجمن/ سینما

[lady snow]

همین اول تکلیف رو مشخص کنم. اصلن از فیلم خوشم نیومد. 6/10
داستان: زندگی یه خانواده مهاجر کره ای در دهه هشتاد امریکا
اول اینکه یه جهان غیرواقعی و کاملا محافظه کارانه از زندگی مهاجران نشون داده شده. اینکه همه جا با آغوش باز پذیرفته میشن. محبت و فلان ... اونم تو دهه هشتاد
دوم رابطه بین زن و شوهر کره ای اصلا در نیومده. اون حسی که باید از تنش بینشون بگیری نمیگیری. درواقع هیچ حسی از هیچی نمیگیری درحالی که مثلا داری یه درام نگاه میکنی. یه خانواده تقریبا در آستانه فروپاشی هست ولی حسش نمیکنی. و همینطور اون اضطرابی که باید جیکوب داشته باشه از شرایطی پیش اومده خوب منتقل نمیشه.
سوم ما عملا تقابل فرهنگی رو نمیبینیم. فقط دو سه باری که جیکوب به پسرش میگه ما کره ایها اینجوری هستیم و آمریکاییا فلان هستن یا مثلا خوراکیهایی که مامان بزرگ با خودش اورده

کلن بعضی از کارگردانها خوش شانس هستن که فیلمشون زمانی به ویترین جوایز میرسه که اون سال بدترین فیلمها ساخته شدن و عملا رقابت چندانی نیست. ولی دیگه بهترین جایزه فیلم غیرانگلیسی یه جوریه.
درواقع این همه سروصدا برای این فیلم در یک جمله خلاصه میشه: هیاهو برای هیچ

[Julie]

>> این هفته دو تا فیلم دیدم که دو روی متفاوت سکه بودند. اولی «The Father» که با توجه به داستانش خیلی خسته‌کننده به ‌نظر می‌رسید و علاقه‌ای به دیدنش نداشتم اما به خاطر آنتونی هاپکینز نشستم پاش. همون‌طور که انتظار داشتم داستان ملال‌انگیز بود اما بازی آنتونی هاپکینز، تدوین فوق‌العاده حرفه‌ای، دیالوگ‌ها و نحوه روایت داستان انقدر جذاب بود که تو یک ساعت و نیم زمانی که پای فیلم بودم اصلا متوجه گذر زمان نشدم. به‌نظرم برنده بیشتر کاندیدای اسکار همین فیلم باشه. >> و اما روی دوم سکه فیلم «Sound of Metal» که با توجه به داستانش به‌نظرم خیلی جذاب بود ولی بر خلاف انتظارم اصلا خوب روایت نشده بود، به‌خصوص بازی ریز احمد که کلی تعریف ازش شنیدم ولی چیزی جز یک نوید محمدزاده و نحوه کارگردانی سعید روستایی‌طور از این فیلم ندیدم. به جز صدابرداری فوق‌العاده نکته مثبت دیگه‌ای تو فیلم نبود و از دیدن این فیلم لذت نبردم.

[kingnessi]

خلاصه: آنتونی و دخترش با هم زندگی میکنن ولی یه اتفاق باعث میشه آنتونی به همه چیزهایی که فکر میکرده واقعیت دارن شک کنه. یکی از مهمترین تفاوت های تئاتر و سینما اینه که توی تئاتر نمایشنامه به عنوان جانِ اثر در نظر گرفته میشه ولی توی سینما کارگردانی قلبِ فیلمه و همه چیز بهش بستگی داره، این تفاوت رو فلورین زلر بخوبی تونسته دربیاره. دکوپاژشو جوری انجام داده که فرانسویا دوس دارن، فیلم طوری از کار دراومده که دقیقا مشابه داستانشه، یه تدوین مشوش و بهم ریخته (مثل ذهن آنتونی)، طراحی صحنه فوق العاده (مثل گذشته آنتونی) و تغییرات ناگهانیش بخصوص توی قسمت انتهایی فیلم، موسیقی متنی که کاملا مث روحیات آنتونی متغیر و پیچیده س و خلاصه اینکه The Father فیلمیه که مشابه داستانش غمگین، آشفته، گیج و عصبانیه. بازی ها عالین بخصوص آنتونی هاپکینز. هاپکینز همیشه این قابلیت رو داشته که بدون دیالوگ بیشترین تاثیر رو میذاره و وقتی نوبت به دیالوگ میرسه مث آخرین قطعه یه شاهکار و تیر خلاص میمونه؛ ولی با همه اینها بازی هاپکینز بهترین بازی سال نیست. الان دیگه همه بازی های مرد سال رو دیدم و ریز احمد از همه بهتره. البته بازی اولیویا کولمن رو نباید فراموش کرد، واقعا بازیگر خوبیه و اینجا هم عالی بوده. فیلمنامه تحسین برانگیزی نوشته شده و نامزدی اسکار حقشه؛ کارگردانی زلر خیلی خوبه و حداقل از توماس وینتربرگ و کارگردان میناری بهتر بود؛ همونطور که اون دوتا اصلا نامزدی اسکار حقشون نیست، زلر هم با اینکه خوبه ولی در حد اسکار نیست. اما تدوین فیلم میتونه لایق اسکار باشه، واقعا کارش حرف نداره. The Father یکی از بهترین فیلمهای امساله، فضای قرنطینه ای و فیلمنامه قوی و به موقع هم ارزشش رو بالاتر میبرن.

8.5/10

[MrP]

»» داستان فیلم که از قابل پیش بینی بود حتی قبل از پخش تریلر هم میشد حدس زد که داستان از چه قراره ولی خب وقتی میدونیم که با یه فیلم بلک باستری طرفیم پس باید بیخیال یه داستان درست و حسابی بشیم، کل این فیلم و تبلیغاتی که پای فیلم شد فقط برای یه چیز بود اونم جنگ بین دو تا هیولا و با اینکه نسبت به فیلم های قبلی کونگ و گودزیلاش بیشتر بود ولی یه داستانی که در مورد هیولا ها هست رو فقط آدم ها می تون خرابش کنن، کلا" با دو تا کاراکتر «جیا» و «نیتن» کار فیلم راه میوفتاد و دیگه لازم نبود یه لشکر آدم از جلو دوربین رد بشن که فقط تایم دو ساعته فیلم رو قابل توجیه کنن به خصوص «مایلی بابی براون» حضورش مثل یه جوک بی مزه بود و این همه راه رو اومدن تا با یه لیوان آّب، مسیر فیلم رو تغییر بدن. گودزیلا در مقابل کونگ جلوه های ویژه خوبی داره و نبرد روی کشتی و هنگ کنگ بخش جذاب فیلم بودن ولی وقتی میخوام در مورد بقیه فیلم صحبت کنم فقط یه داستان پر از باگ و کاراکترها و سکانس های اضافی از ذهنم میگذره ، ایده «زمین صفر» و سفر به اونجا کاملا" غیر منطقی و پتانسیلی بود که به بدترین شکل ممکن سوخت ولی راه رو برای یه دنباله پولساز از «کونگ» باز کرد. حداقل نیم ساعت زمان فیلم اضافیه که اونم فقط به خاطر اینه که سه نفر میخوان برن دنبال قاتل بروسلی و حداقل نیم ساعت بیشتر هم باید اضافه میکردن که چرا «کونگ» شده هم قد و قواره «گودزیلا» و چندین چرا دیگه که بعد از ارسال این پست فراموششان خواهم کرد. سخن آخر اینکه خود فیلم نه ولی جنگ بین دو تا هیولا از اتفاقات مهمی بود که دوست داشتم امسال از هالیوود ببینم و در حد همون کتک کاری چند دقیقه ای شون فیلم قابل تحمل میشه . امتیاز 5

[del@]

چند تا فیلم دیدم

فیلم خواب بزرگ big sleep با بازی همفری بوگارت و لورن باکال



یک فیلم جنایی کارگاهی زیبا که اگر الان ساخته میشد، حتما سریالی ازش ساخته میشد.
فیلم در باره کارگاه خصوصی است که برای اخاذی فردی استخدام خانواده ثروتمندی میشود ولی داستان پیچیده تر از اینهاست.
به فیلم 8 میدم.
==

فیلم بعدی از فرانک کاپرا است که زیرنویس نداره ولی میتوانید صوت دوبله آن را پیدا کنید
فیلم خوبیه/ بهش 6.5 میدم
یه عالمه معجزه یا سیب معجزه محصول 1961 pocketful of miracles



دِیو دود گنگستر است و برای هر کاری باید از آنی، سیب بخرد و این سیب را گره گشا میداند ولی برای آنی مشکلی رخ میدهد و ...
==

ریش قرمز فیلمی درجه یک، زیبا
red beard با بازی توشیرو میفونه بزرگ و کارگردانی آکیرا کوروساوا بزرگتر



فیلم، داستان یک پزشک جوان را که به یک محل فقیرنشین برای آموزش فرستاده شده را روایت میکند .
اگر الان بود، باز هم از این فیلم یک سریال میتونستیم ببینیم.
نمره 9 است.
و اگر بخوام فتوا بدم، باید فیلمهای آکیرا کوروساوا رو از 15 سالگی، هر 5 سال یک فیلمش رو ببینی و روح و جسم جلا بدهی.
===

و فیلمی زیبا مسحور کننده از سرجیو لئونه
روزی روزگاری آمریکا
فوق العاده است. نمره 9 است.
فیلم در مورد رفاقت است .
موسیقی مسخ کننده انیو موریکونه بزرگ



دانلود دو آهنگ موسیقی متن
https://s17.picofile.com/file/842985...prise.mp3.html

https://s16.picofile.com/file/842985...tions.mp3.html

[kingnessi]

خلاصه: جاشوا بعد از مرگ مادرش بر اثر اوردوز، با تنها کسی که میشناسه یعنی مادربزرگش زندگی میکنه. دایی هاش یه گروه خلافکار هستن و دایی بزرگه یعنی پوپ از دست پلیس فراریه و مخفی شده. اما یه اتفاق غافلگیرکننده همه چیز رو بهم میریزه و جاشوا خودش رو وسط منجلابی میبینه که راه فراری ازش نداره. شروع فیلم خیلی آروم و کم رمقه با اینکه داستان رو با یه اتفاق عجیب شروع میکنه ولی نحوه برخورد کاراکترها با این موضوع عجیبه و کمی توی ذوق میزنه. این فیلم از اون مدل فیلماییه که کمی دیر شروع میشن، تقریبا نیم ساعت که از فیلم میگذره داستان شروع میشه و از اینجا به بعد با یه فیلم خیلی خوب طرفیم. پرداختِ خانواده خلافکار توی شروع فیلم خیلی کلیشه ای و تکراریه و یه جورایی زیادی هالیوودیه ولی بعد از مدتی اصل فیلم خودشو نشون میده. نحوه نزدیک شدن به احساسات و رفتارهای خانواده ی کودی بسیار دقیق و واقعی از کار دراومده و نویسنده به دقت تمام جنبه های شخصیتی این افراد را بهمون نشون میده؛ اما همون مشکل همیشگی اینجا هم وجود داره، اینکه همیشه اعمال خلافکارها و عواقبش رو میبینیم ولی در مورد خشونت پلیس مانور زیادی داده نمیشه. در مورد خشونت های زنجیره ای پلیس استرالیا مستند های زیادی ساخته شده. هرچند این نحوه برخوردِ چکشی جواب نسبتا مقبولی داده ولی این وسط کمتر به خانواده هایی توجه شده که هدف این خشونت گسترده قرار گرفتن؛ درسته این افراد، خلافکار و البته در موارد زیادی جنایتکار بودن ولی خب این وسط افراد بیگناه یا بهتره بگیم کمتر گناهکاری هم بودن که از دست رفتن و این فیلم در مورد اونهاست. یکی از ویژگی های خوب Animal Kingdom به نظر من عدم دلیل تراشی مسخره برای رفتار خلاف قانون خانواده کودی هست. تو اکثر فیلمهای این شکلی بخصوص تو هالیوود، نویسنده دلایلی مثل نداشتن تحصیلات یا فاصله طبقاتی و غیره رو دلیل موجهی برای اعمال جنایتکارانه شخصیت هاش مطرح میکنه در حالی که این فرض کلا فرضیه ی بیخودیه. خوبی این فیلم اینه که به این سمت نمیره و رفتار خانواده کودی یه رفتار آگاهانه و انتخابی نشون داده میشه و البته این وسط خوب بود اگر رفتار قانون رو هم زیر سوال میبرد. بازی های فیلم خیلی خوبن به خصوص بازیگر نقش جاشوا که عالی بازی کرده. و البته بازی جکی ویور توی نیمه پایانی فیلم به خصوص نیم ساعت آخر معرکه س.

7/10

[opeth1h]

https://www.imdb.com/title/tt9784798/

Judas and the Black Messiah
کارگردان: شاکا کینگ
انتظار یک فیلم پروپاگاندا محض و زجر آور رو داشتم ولی قابل تحمل تر از چیزی بود که فکرشو میکردم سکانس شروع فیلم و معرفی جاسوس دو جانبه FBI و گروه Black Panther بهترین صحنه کل فیلمه و فیلم به جای اینکه رفته رفته بهتر شه کم کم آب رفت و تحلیل شد تا جاییکه در پایان نصف بیشتر اتفاقات به صورت پاورقی به بیننده گفته شد
در تمام طول فیلم جز پلیس ها و اعضای FBI که از قضا همه آدم های منفی و فاسدی هستند هیچ چهره سفید پوست دیگه ای در فیلم دیده نمیشه
تمام پلیس های فیلم انسانهایی سرشار از عقده و مریض هستند که حتی یک بار به جز لفظ PIG (خوک) از اونها به نام پلیس یاد نمیشه
داستان ترور یکی از سیاه پوست های رهبر گروه پلنگ سیاه تا اون حد مساله پیچیده و لاینحلی نبود که ارزش یک فیلم دوساعته رو داشته باشه در حالیکه فیلم در بسیاری از زمانها درجا میزنه و تایم فیلم به بطالت میگذره مثل اکثر سکانسهای همایش های درون گروهی
نکته بسیار مثبت فیلم بازی خیلی خوب لاکیت استنفیلد در نقش جاسوس FBI بود که حتی اگه اسکار رو ببره میتونه حقش باشه
6/10

[opeth1h]

https://www.imdb.com/title/tt4761112/?ref_=nv_sr_srsg_0

موریتانیایی
کارگردان: کوین مک دانلد
فیلم موریتانیایی از جمله فیلم های س.یاسی امسال هست که مثل سایر فیلم های هالیوود و مطابق جو حاکم بر ضد جمهوری خواهان برنامه ریزی شده ساختار فیلم نه خیلی خوب و نه خیلی بده
شروع فیلم در صحرای موریتانی و بعد از اون نمایش زندان گوانتانامو در کوبا از معدود سکانس های باز فیلم هستند که خوب کار شده / نحوه درگیر شدن وکیل داستان یعنی نانسی هالندر با موضوع پرونده محمدو اصلاحی در یک کافی شاپ و به صورت مجهول و ناگهانی چندان دلچسب چنین داستانی نبود نمایش پشت سر هم بیرحمی زندان بان ها و اسم بردن مکرر از دونالد رامسفلد به عنوان بانی شکنجه های زندان فیلم رو به قهقراه برد
در کنار اون نمایش عکس اوباما و بایدن در کنار هم به عنوان دولتی که ضد خشونت بوده و زندان گوانتانامو رو تعطیل کرده چیزی جز پروپاگاندای رسانه ای نبود و فیلم رو به سقوط بیشتر سوق داد
بعضی لحظات فیلم جذابیت خوبی داره و در مجموع برای یکبار دیدن بد نیست
6/10

[MrP]

»» خلاصه داستان: «کمیل بورگمن» بی خانمانی است که در جنگل و مخفی گاهی زیرزمینی به همراه چند نفر دیگر زندگی می کند، بعد از لو رفتن محل زندگی اش به شهر میاید و به بهانه دوش گرفتن به منزل «ریچارد» و «مارینا» می رود ولی با برخورد خشن «ریچارد» رو به رو می شود. »مارینا» که احساس گناه می کند بی خبر از همسرش در گوشه ای از حیاط به او جا و غذا می دهد، خیلی سریع «کمیل» دل «مارینا» و فرزندانش رو به دست میاورد و به خواست «مارینا» تصمیم میگیرد با تغییر قیافه و بدون مخفی کاری به جای باغبان خانه وارد زندگی آنها شود ولی در واقع او نیت شومی دارد و زندگی این خانواده رو تحت تاثیر قرار میدهد. بورگمن چگونگی غلبه شر بر خیر در قالب تریلری روانشناسانه به بیننده نمایش میده ، فیلم با حمله کشیش و دو نفر دیگر به جنگل آغاز میشه، کشیش کاملا" مصمم است چیزی که در جنگل است باید نابود شود ولی اون چه چیزی است؟ یه مرد ریشو که سرپناهی زیرزمینی در جنگل برای خود ساخته است و از ترس جانش پا به فرار میزارد ، از همان ابتدا این سوال برای بیننده پیش میاد که چرا کشیش؟ و چرا افرادی با کت و شلوار و چمدان بسته در جنگل زندگی می کنن؟ «بورگمن» درب خانه ای رو میزند و فقط درخواست یک دوش گرفتن دارد، همان ابتدا بیننده با او همزاد پنداری می کند به خصوص بعد از کتکی که میخورد ولی بعد از اینکه راهش رو به خانه پیدا می کند ذات پلیدش رو آشکار می کند و در واقع می بینیم او شاید انسان باشد ولی مانند انگل بدن میزبانش رو نابود می کند، او برای تسلط بر خانه نیاز به اجازه صاحبخانه دارد که «مارینا» این اجازه رو به او می دهد و راه رو برای تسخیر خانه و دار و دسته اش باز می کند، اینکه «بورگمن» کیه و چگونه توانایی تاثیر گذاشتن در افراد حتی در زمان خواب رو دارد تا انتها مجهول می ماند ولی بدون شک او موجودی شیطانی در قالب انسان است ، حتی در جایی وقتی «مارینا» سگی که وارد منزلش شده است رو »کمیل» خطاب می کند مشخصا" ماهیت «کمیل بورگمن» رو برای بیننده مشخص میکند. فیلم بورگمن بیشتر داستانش حول جنایت های خانه ایی مجلل با انسان هایی دوست داشتنی است ولی با این وجود در رده فیلم های Home Invasion قرار نمیگره ، فیلم Alex Van Warmerdam بیشتر از اینکه متاثر از ژانر جنایی و خشونت های فضای محدود باشه به دنبال ارائه داستانی مفهومی همراه با استعاره های فراوانی است که می توان درون مایه های دینی و نمادین در آن یافت، بورگمن روایت هیجان انگیزی داره ولی زبان فیلم رسا نیست ، فیلم توانایی مو شکافی داستان رو نداره و در مقابل بیشتر سوالاتی که مطرح میکنه جواب قانع کننده و قاطعی نداره که اونو از تبدیل شدن به شاهکار باز میداره، مشخصا" فیلم وام گرفته از آثار کارگردانان دیگه ای است ولی به لطف داستان اورجینالش به جرات میتوان گفت فیلم نمونه مشابهی نداره. بورگمن فیلم مریضیه و اون حرص و اعصاب خورد کن بودنش بیننده رو حریص به ادامه دادنش تا انتها نگه میداره، فیلم پایان بندی نه خوب نه بدی داره؛ خوب از این نظر که داستان مبارزه شر بر خیر به سر انجام میرسه و ماموریت کامل میشه، بد از این نظر که فیلم میتونست با جواب دادن به سوالاتی که در طول فیلم طفره میرفت به بیننده شوک وارد کننده و خودش رو به شاهکار تبدیل کنه. شاید انتظار یه پایان The Wailing‌ـی داشتم ولی داستان Alex Van Warmerdam اونقدر پیچیده نیست که بیننده رو به دنبال جواب ها بفرسته، روایت فیلم مشخص بود بلکه این توقعات من در طول فیلم بود که دوست داشتم پایان کوبنده اش منو چند روز به فکر فرو کنه، به هر حال فیلم خوبی بود هر چند نقطه های تاریک در داستان وجود داشت ولی قویا" دیدنش رو به کسانی که دنبال تجربه ای متفاوت هستن توصیه میشه. امتیاز 7.5

[opeth1h]

https://m.imdb.com/title/tt0075686/
Annie hall
کارگردان: وودی آلن
این فیلم سالیان گذشته یعنی زمانی که فیلمهایی مثل 12 سال بردگی و سایر فیلمهای معمولی به 250 فیلم برتر راه پیدا نکرده بودند جزئی ار لیست بود و یادمه در یک نظرسنجی جز 100 فیلم برتر تاریخ معرفی شده بود
جدا از عناوین بهترین فیلم سال و بهترین بازیگر زن و بهترین کارگردانی که همه هم به حق هست چند ویژگی منحصر به فرد داره که من رو کاملا جذب فیلم کرد
یکی ساختار شکنی تکنیکی فیلم هست که تا اون سال بعید میدونم فیلمی مشابهش وجود داشته باشه سکانسهایی نمونه صحبت ذهن آلوی سینگر با آنی هال یا سکانس های تلفیق زمانی کودکی با زمان حال و همینطور زمان حال با فلش بک در گذشته بسیار خلاقانه بود حتی در سینمای امروز
شاخصه بعدی آنی هال از دل بر اومدن فیلمه اگه مصاحبه های شخصی وودی آلن رو دیده باشید متوجه میشید آنی هال زندگی و تجربه شخصی خود وودی آلن از دنیای زجر آور و تیره و تاربک تصویر شدشه
در اکثر فیلمهای عاشقانه همه چیز سفید و زیبا تصویر نگاری میشه ولی صداقت وودی آلن در نمایش واقعیات روابط عاطفی و جنسی در قالب آلوی سینگر هنرمندی معمولی دارای وسواس ذهنی شدید برای شخص من بسیار باورپذیر بود
آنی هال فیلمی بسیار خاص و پر دیالوگ و برای بسیاری از افراد خالی از هیجان و برای من تجربه ای بی نظیر بود
9/10