آخرین فیلمی که دیدم | قوانین در پست اول

[Moh3eN]

دوستانی که خوره ی فیلم هستن میتونن توی این تاپیک آخرین فیلم ـی که دیدن رو معرفی کنن .
چیزی که مهم هست توی این تاپیک نظر شما در مورد اون فیلم هست، نه نقد یا معرفی کپی شده از جای دیگه و فلان منتقد.
شاید یه فیلم از نظر اکثریت خوب یا بد باشه ولی شما نظر متفاوتی نسبت به اون فیلم داشته باشید . ما توی این تاپیک قراره تظر و برداشت شخصی "شما" از فیلم رو بدونیم . اگر در کنار مطلب خودتون و جهتِ کامل تر شدن پستتون هم از نقدِ سایت های معتبر دیگه استفاده کنین مشکلی نداره .

برای هر چه کامل تر شدن و بهبود روند تاپیک یه سری قوانین و نکته هایی لحاظ شده که باید زحمت بکشید و در پست های معرفی خودتون لحاظ کنید .

• اسم لاتینِ فیلمِ موردنظر رو حتما ذکر کنید و صرفا به گذاشتن عکس اکتفا نکنید که بعدا از طریق "جستجو" بشه راحت تر بهش دسترسی پیدا کرد .
  
  
• گذاشتن عکس یا پوستر از فیلم (ترجیحا پوستر فیلم) علاوه بر زیبایی پستِ شما، به معرفی بهتر فیلم به کاربرا هم کمک میکنه . فقط هنگام گذاشتن عکس به دو نکته توجه کنید:
  
• اول اینکه از عکس های با سایز و حجم معقول استفاده کنید. و بعد اینکه عکس مربوطه رو در گالری عکس اختصاصی سایت آپلود کنید که در آینده با مشکلاتی از قبیل پاک شدن عکس ها روبرو نشیم. در صورتی که سایز تصویرتون بزرگ بود حتما تصویر بندانگشتی مخصوص انجمن رو استفاده کنید (Thumbnail for Forum)
  
  
• حتما لینک مربوط به صفحه ی IMDB اون فیلم رو هم در پستتون قرار بدید .
  
  
• حتما توضیحی درباره ی فیلم و داستانش بدید (استفاده از خلاصه داستان های موجود در نت خلاف مقرراتِ تاپیک هست).
  
  
• نظر شخصی خودتون رو درباره ی فیلم بنویسید، نه نظر بقیه ی افراد یا منتقدها رو .
  
  
• طبیعتا متن های نیم خطی با این محتوا که خوب بود/خوشم اومد/ حتما ببینید یا.... اسپم محسوب شده و پست بایگانی خواهد شد .
  
• اگر توی متنتون بخش مهمی از فیلم و یا پایان اون رو بیان میکنید حتما و حتما از تگ اسپویلر() استفاده کنید .
  
• و در آخر اینکه نمره و امتیاز خودتون به فیلم (از ۱۰ امتیاز) رو اعلام کنید.
  
  
• لطفا از درخواست و قرار دادن لینک دانلود در تاپیک خود داری نمایید.

امیدوارم با مشارکت همه ی کاربرا و رعایت نکات بالا شاهدِ تاپیک کامل و منظم و پر رونقی باشیم که بتونه به کاربرای عزیز برای انتخاب فیلم موردنظرشون کمک کنه .




با تشکر .
تیم مدیریت انجمن/ سینما

[Irag]

Oblivion 2013 يه 70سال بعد از امسال! زمين با خاك يكسان شده فقط بخاطر حضور يه سري نيروي بيگانه كه اصطلاحا "لاشخور" صداشون مي‌كنند و الان در سال 2077 انسان‌ها زمين رو ترك كردن و در تايتان زندگي‌شون رو ادامه ميدن ... اين‌ها 100درصد اون حقيقت ماجراي فيلم "فراموشي" نيست فقط صرفا يه گزارش 10دقيقه‌ايي و شايد هم تجديد خاطره‌ايي است كه شما به عنوان مخاطب داستان فيلم از زبان "جك" مي‌شنويد. حكايت روزي كه چيزي به نام "زمين" و شهري به نام "نيويورك" وجود داشته تا برسيم به تصميم دولت‌ها براي انجام يه عمليات بزرگ هسته‌ايي و نابودي مطلق و آلودگي هميشگي زمين ... بگذريم ... فيلم "فراموشي" خيلي خوب شروع ميشه و از نكات تعريفي ميشه به طراحي فوق‌العاده‌ي محيط و فضاي پيراموني دنياي "جك" اشاره كرد. طراحي كه نشان از دقت و هوشمندي كارگردان داره. اين تصورسازي به يك تخيل فوق‌العاده نيازمنده. كه همه اينا با هم در تك تك سكانس‌ها آماده و مهيا است. فيلم براي بار اول واقعا مجذوب‌كننده و لذت‌بخش و غافلگير‌كننده است ولي وقتي ازش فاصله مي‌گيريد و به نشانه‌هاي كليشه‌ايي از منشور و ستاره‌ي داوود و فلان و فلان و تقابل خالق و مخلوق و اين جور چيزهاش فكر مي‌كنيد يه حس بدي بهتون دست ميده اينكه نكنه دوباره 120 دقيقه سرم كلاه رفته فقط بخاطر اينكه يه چندتا نماي خوب ديدم؟! به اضافه‌ي يه عالمه سوال از اتفاقات لحظه‌ايي و سريعي كه باشتاب ازشون فاصله مي‌گيريم. براي نمونه ديالوگ "جك" در زيرزمين مخفي وقتي به "درون" اشاره ميكنه: " اين فقط يه ماشين‌ه. من اسلحه هستم!" عجب باورم نميشه ... (بيشتر از اين توضيح نميدم چون مزه‌ي تماشاي فيلم و دنبال كردن داستان از بين ميره) اين دومين فيلمي بود كه از "ژوزف کوسینسکی"! ديدم و به نظرم اين يكي به نسبت به اولي (ترون) به شدت بهتر و زيباتر و كلا تصوير و تابلوي نقاشي كه از دنياي آينده تصوير شده روشن‌تر و كلاسيك‌تره!. اون دنيا زيادي با دنياي كتاب‌هاي مصور مخلوط شده بود. (اگه از همون جنس نبوده باشه كه به نظرم از همون جنس‌ه متاسفانه اطلاع تازه‌ايي ندارم). انگيزه‌ها براي تماشاي اين فيلم به اندازه‌ي كافي زياده از "حضور" تام كروز بگيريد تا "بازي" خوبش در فيلم. پيشنهاد مي‌كنم فيلم رو تماشا كنيد ولي نه به عنوان يك فيلم اكشن و هيجاني. لطفا با دقت تا انتها پيش بريد و از لحظاتي كه داستان فيلم غافلگير‌تون ميكنه لذت ببريد. و خوب به ديالوگ‌هاي پاياني و تقابل نهايي بين دو شخصيت (به نظر من) اول و دوم داستان آقاي "ژوزف" كنيد. امتياز: 6.5

[Irag]

Nameless Gangster 2012 همانطور كه اول فيلم هم به من و شما گوشزد ميشه اين فيلم براساس واقعيت ساخته شده. واقعيتي در سال 1990 زماني كه رئيس جمهور كره‌ي‌جنوبي دستور مقابله‌ي گسترده عليه سنديكاي تبهكاري بوسان رو صادر ميكنه.فيلم اصلا اصراري به تلخي و جدي بودن نداره بلكه برعكس داستان فيلم روايتي است نيمه كمدي و شوخ و بانمك از اون واقعيت سنگيني كه در تاريخ كشور كره‌ي جنوبي اتفاق افتاده. داستان زندگي آقاي "چوي" قبل از خلافكاري تا بعد از خلافكاري همه باصبر و حوصله در فيلم روايت ميشه با يه ريتم نه‌چندان سريع (يعني متاسفانه خبري از اون ريتم سرگرم‌كننده و روان هاليوودي نيست). روايت زندگي آقاي "چوي" بد نيست جذابه بخصوص قسمتي كه مربوط به چگونه شكل گرفتن شخصيت يه مرد كاملا تبهكار معروف "بوساني" ميشه يه مامور دسته پايين اداره‌ي گمرك با فرمول بند "پ" (پارتي‌بازي) تقريبا از صفر به 100 ميرسه تا جايي كه فقط با يه مهماني خانوادگي طايفه "چوي" نظر دادستان كل كشور رو عوض ميكنه. كل فيلم به "شوخي" با "داستان تبهكاري" بنده، شوخي با راه و رسم "تبهكار" شدن كه به نظرم سخت نمي‌رسه فقط كافيه شما يه ذره آداب شرقي و احترام به بزرگ‌تر و خانواده‌محور و قوم و خويش‌باز باشيد. اين همون مسيري كه "چوي" مامور گمرك ازش عبور ميكنه تا به خطرناك‌ترين عضو سنديكاي تهبكاري بوسان ميرسه. مطمئنا چنين فيلمي با اين نگاه توي سايز هاليوود يا اروپايي پيدا نميشه چون اساسا در دنياي "غرب" چيزي به نام "احترام" و "آداب" و "رسوم" وجود نداره يا اگر هم هست به شيريني و گرمي مدل شرقي نخواهد بود. "گنگستر بي‌نام" بدك نيست ولي واقعا با فيلم‌هاي خيلي خوبي كه از سينماي كره‌ي جنوبي سراغ دارم به شدت فاصله داره حتي با اين نگاه قشنگ و جالب و كمديش و بازي بازيگر جوانش (قاتل فيلم محشر Chaser) بازهم مزه‌ي خوبي نداره. امتياز: 6 »» دانلود فیلم Nameless Gangster 2012

[Irag]

من مادر هستم ... داستان يه زندگي زهرماري! خلاصه‌ترين خلاصه داستاني كه الان به ذهنم ميرسه. اينقدر زهرماره كه روابط دوستانه و صميمي شكل "نامشروع" پيدا مي‌كنند و نهايتا به "سوءاستفاده" ميرسند و در آخر يك قتل و يك قصاص زندگي هر دو خانواده‌ي ناجنس و نامرغوب داستان فيلم "من مادر هستم" رو متلاشي ميكنه (ببخشيد درست‌ترش اينكه »» "متلاشي"تر ميكنه) ... فيلمي كه من ديدم با يه داستان خيلي كوچيك و ظاهر خيلي خيلي عجله‌ايي ساخته شده. به نظرم تنها ايده‌ي ساختش صرفا براي تعريف يه قصه‌ي عبرت‌آموز سرگرم‌كننده بوده و اصلا متوجه‌ي اين همه هياهو و سروصدا و جنجال براي اكرانش در سينما نشدم. تلخي زندگي بخش كوچكي از نيم‌چه مردم پايتخت كشور شايد نزديك‌ترين تفسيري باشه از جامعه‌ي فيلم. همين. با وجود سكانسي مثل "دادگاه" و حرف‌هاي پدر دختر قرباني (نام شخصيت‌ها رو بعد از دو روز كامل فراموش كردم) در خصوص "گناهكار" بودنش و آسيب‌هاي زندگي بي‌در و پيكر غربي و عدم مرزبندي روابط بين رفيق و آشنا. به نظرم "من مادر هستم" زياد هم جلوه‌ي منفي نداره كه بعضي رو مجبور كنه به‌خاطر محتواي فيلم اعتراض كنند حداقل از نمونه‌ي هم‌زمانش يعني فيلم "يك خانواده‌ي محترم" 100ها برابر شريف‌تر و قابل تحمل‌تره. اصلا در موضع نقد "روش زندگي غربومي و غيرسنتي" قرار داره در حاليكه "يك خانواده‌ي محترم" يك فحش ناموسي به كل جامعه‌ي ايراني است! شايد اگر اون اشتباه "حقوقي" و روايت ساده و آماتوري از قصاص دختر نبود هيچكدوم از اين حرف‌ها زده نمي‌شد. (ر.ج كنيد به صداي مسخره‌ي قاضي دادگاه يا شخصيت‌پردازي به شدت ضعيف نقش "سعيد") ... اگه از فيلم‌هاي قصه‌گو و روان "جيراني" بخصوص سريال شاهكارش "مرگ تدريجي يك رويا" راضي بوديد اين يكي رو هم حتما امتحان كنيد حداقل براي تماشاي يك سرگرمي بامحتوا بدك نيست. بخصوص بخاطر قرابت محتوايي كه بين اين فيلم و سريال "مرگ تدريجي يك رويا" وجود داره تقريبا شكل نقد و ضربه زدن‌ها يكسانه ولي در اجرا "فيلم سينمايي" در مقابل "سريال" كمر خم كرده! متاسفانه اين فيلم هم باوجود نگاه نيمه درستش و نتيجه‌گيري اخلاقيش هنوزم همون مسير "تلخ"ي و "عصبيت" سينماي اين چندسال ايران رو دنبال ميكنه مسيري كه با فيلم‌هاي فرهادي شايد شروع شده و به نظرم قصد تموم شدن نداره در حاليكه هزاران ايده‌‌‌ي "اميدبخش" و "انرژيك" زير دست و پاي فيلمنامه‌نويس‌هاي بي‌استعداد وطني در حال "له" شدنه. "حس خوب داشتن" بعد از تماشاي يك فيلم، جنس مرغوبيه كه فعلا در سينماي ايران نميشه پيداش كرد. امتياز : 5

[saman_pd09]

فیلم چشم چران اثر مایکل پاول ساخته سال 1960 اثری است به نسبت روان شناختی که بیش از آنکه لرزه بر تن بیافریند با احساسات آدمی باز می‌کند و روان انسان را در هم می‌شکند. شخصت اول فیلم،مارک، قرار است کاراکتری درون گرا، منزوی و بحساب آسیب دیده را بسازد اما چنین چیزی در فیلم شکل نگرفته است. کارگردان تنها توانسته پوسته‌ای از چنین کاراکتری را به نمایش بگذارد در حالی که از منظر روانی شخصیت اصلی داستان با آنچه باید باشد فاصله زیادی دارد. در واقع "کارل بام" نمیتواند یک شخصیت در هم شکسته ی روانی را به بیینده عرضه کند و بیشتر به مانند یک کاراکتر لوس عروسکی است.(شما شخصیت فیلم روانی را با مارکِ چشم چران مقایسه کنید.) هلن، تنها دوست مارک هم کاراکتری پوچ است. اگر هلن به عنوان فردی که قرار است مارک را از منجلاب بیرون بکشد در داستان نهاده شده باید زودتر با شخصیت پنهانی مارک آشنا می‌شد تا بتواند یاری‌گر او باشد و یا حداقل باید نمایشی از تاثیر ناخوداگاه هلن بر رفتار مارک نشان داده می‌شد. و اگر هلن به مثابه یک قربانی است رفتار او در سکانس پایانی مضحک بنظر می‌رسد. فیلم هر چند شخصیت سازی نداشته باشد و محتوای آن ناپخته بنظر برسد اما فرم خوبی دارد. در واقع چنین فرمی میتوانست یک کار عالی سینمایی بسازد که متاسفانه در این فیلم با محتوا و شخصیت پردازی بد همراه شده است. فیلم به هیچ عنوان نمیتواند از یک اثر متوسط پا را فراتر بگذارد و شاید اسکورسیزی درست میگوید که اثر پایان کار مایکل پاول بود. امتیاز : 6

[86471181]

متاسفانه اين فيلم هم باوجود نگاه نيمه درستش و نتيجه‌گيري اخلاقيش هنوزم همون مسير "تلخ"ي و "عصبيت" سينماي اين چندسال ايران رو دنبال ميكنه مسيري كه با فيلم‌هاي فرهادي شايد شروع شده و به نظرم قصد تموم شدن نداره در حاليكه هزاران ايده‌‌‌ي "اميدبخش" و "انرژيك" زير دست و پاي فيلمنامه‌نويس‌هاي بي‌استعداد وطني در حال "له" شدنه.

من با این قسمتی که در مورد فرهادی گفتی به شدت موافقم
به نظر من تنها فیلم به درد بخورش درباره الی بود که میاد قشر مرفه بی درد رو به فحش میکشه ( البته نظر منه)
اما برخلاف نظری که در مورد من مادر هستم دادی ، من از فیلم لذت بردم به نظر من یکی از مشکلاتی که خیلی تو ذوق میزنه اونجاست که فرهاد اصلانی تو دادگاه بلند میشه نتیجه ی اخلاقی رو داد میزنه که خیلی رو مخم بود اما خود موضوعی که بهش پرداخته نیاز به همین جو تلخی و عصبیت داره

"حس خوب داشتن" بعد از تماشاي يك فيلم، جنس مرغوبيه كه فعلا در سينماي ايران نميشه پيداش كرد.

این جملت رو باید با آب طلا بنویسن بزنن سر در خانه سینما ، به قول شما این همه موضوع انرژیک و امیدبخش رو دارن له میکنن که اینم متاسفانه داره همه گیر میشه نمونه ی بارزش واسه من بعد فرهادی ؛ عبدالرضا کاهانی و امثالهم هستن ، هنوز طرز تفکر این جور آدمها رو نمیتونم هضم کنم

[Irag]

Somewhere 2010 يك روايت بي‌جون و بي‌انرژي و افسرده از زندگي "افسرده" و روزمره‌ي ستاره‌ي هاليووديي با نام كوچك "جاني". اينقدر اين روايت يكنواخت و افسرده است كه واقعا تحملش براي مخاطب عام غيرممكن است و پيش‌بيني مي‌كنم براي مخاطب خاص هم "رنج"آور! اگه "سوفيا كاپولا" يه ذره توي فيلم "گمشده در ترجمه" با زوج بازيگري جوان و 40سالش و چاشني "دل‌دادگي" (از همون دل‌دادگي‌هاي زميني كه توي بازار هم پيدا ميشه) روايتش خوشايند بود و خواستني (البته فقط يه ذره) اينجا ديگه مطلقا خبري از اون لوازم نيست. همه چيز ساده و گاهي اوقات هم ديگه زيادي تهوع‌آوره مثل تابلويي كه از "جنس مونث" هميشه در خدمت ستاره ارائه ميشه. احتمال اينكه در دقايقي از فيلم حس "دلتنگي" سراغ‌تون بياد وجود داره ولي اين هيچ ربطي به خاصيت فيلم نداره بيشتر بخاطر اينكه فيلم در يه عالم يكنواخت اتفاق ميفته و ذهن شما رو آزاد رها ميكنه و اين بهترين موقعيت براي شماست كه در يك سكوت معنادار! در حاليكه خيره به مانيتور هستيد يه سري به "گرفتاري"‌هاتون بزنيد و از اين همه بار مسئوليت و گرفتاري "افسرده" بشيد. همين. پيشنهاد مي‌كنم اگه فيلم در دسترس‌تون هست به جاي تماشاي كل 90 دقيقه فيلم سكانس اول و آخر رو ملاحضه كنيد و با به هم چسباندن اين دو تا سكانس اول و آخر قصه‌ي "سوپراستار جاني" رو خلاصه كنيد. به همين راحتي. اميتاز: 4

[Irag]

The Kid with a Bike 2011 "سريل" نام پسر نوجواني است كه پدرش او را ترك كرده و امروز (به تاريخ سكانس ابتدايي فيلم) "سريل" يكي از دانش‌‌آموزان مدرسه‌ي شبانه روزيست كه شايد صدها نوجوان و كودك ديگه به مانند سريل در آن زندگي مي‌كنند. "پسري با دوچرخه" روايتگر قسمتي از زندگي "سريل" رها شده است نوجواني كه هنوز با "واقعيت" ترك پدر و فروخته شدن دوچرخه‌ايي كه پدرش براي او مدتها قبل به عنوان "هديه" خريده آشنا نيست! "پسري با دوچرخه" يه گزارش اجتماعي و تربيتي خيلي خيلي خيلي خيلي (به همين تعداد) ساده است كه از "سادگي"‌اش معجزه مي‌كند. مطمئن هستم تا به حال نشده يك فيلم به اين سادگي در روايت و شخصيت‌پردازي ديده باشيد كه بدون پلك‌زدن تمام دقايق با يه حواس كاملا جمع پيگير سرنوشت قهرمان كوچك و يه ذره شيطون آن باشيد ... دقت كنيد مسئله‌ي فيلم همين "سادگي" است اينكه "سريل" موجودي عجيب و غريب نيست. تحولش ساده است مثل من و شما. اين "تحول ساده" يه برداشت شخصي از فيلم نيست. وقتي "سريل" از شاخه درخت و گاز گرفتن به تيزي و ضربه زدن با چوب بيسبال روي مي‌آورد در روايت فيلم خيلي آرام و ساكن و روان اتفاق ميفتد. بدون موسيقي تنها صداي جاري در فيلم صداي طبيعت و اطرافيان‌ه همين. به غير از "روايت ساده"‌، "شخصيت سريل" و بازي معركه‌ي بازيگر نوجوانش هم هست كه بايد ديد و از بازي اين پسربچه لذت برد. زمان تماشاي فيلم يه سري فيلم وطني به ذهنم رسيد كه اتفاقا موضوع و تم مشابهي داشتند يكي از اونا مثلا: "مهر مادري" بود كه دقيقا شخصيت اول اين دو فيلم ويژگي‌هاي يكساني دارند حتي توي كوتاه بودن مو! حالا چه برسه به "روحيه"‌ي جنگي و تيز و بي‌پناه بودنشون و تا ... "پسري با دوچرخه" يه فيلم اخلاقي و تربيتي سالم به تمام معناست. حتي نتيجه‌گيري مثبتي دارد. تماشاي فيلم اصلا سخت نيست از اون جهت كه شايد بعضي بعد از خواندن اين توصيفات احساس كنند با يه فيلم سخت و سنگين و بي‌هيجان طرف هستند نه اشتباه نكنيد اصلا اينطور نيست مطمئن باشيد باتوجه به ريتم و شخصيت فوق‌العاده جذاب "سريل" و حضور قطب مثبتي مثل "سامنتا" در هيچ ثانيه‌ايي از فيلم احساس خستگي نمي‌كنيد. امتياز: 7.5 »» ممنون میشم این نقد رو بخونید: چیزهایی هست که نمی‌دانیم

[Irag]

Le passé 2013 "احمد" امروز وارد "فرانسه" مي‌شود تا بنابر درخواست همسرش "ماري" بعد از مدتها جدا زندگي كردن به طور رسمي (منظور فيلم قانوني است) از يكديگر طلاق بگيرند "احمد" وارد خانه‌ و زندگي مي‌شود كه مردي به نام "سمير" به عنوان همسر (منظور فيلم قانوني نيست) جديد ماري در آن زندگي مي‌كند "احمد" در اولين گفت‌وگو با دختر بزرگ "ماري" متوجه‌ مي‌شود كه ... (خدايي فيلم‌هاي اصغر فرهادي فيلمنامه‌هاي پيچيده‌ايي داره خلاصه تعريف كردنش براي من عوام از كوهپيمايي سخت‌تره! باور كنيد ...) دنياي فيلم "گذشته" همان دنياي فيلم‌هاي سابق هست تقريبا هيچ تفاوتي نداره حتي در شروع شدن و اوج گرفتن هم به همون سبك و اندازه است كه در ساير فيلم‌هاي فرهادي بود. فقط اينجا تفاوت عمده در اينكه شخصيتي مثل "احمد" با بازي صبورانه و آرام "علي مصفا" اون موج منفي و انرژي كاذب پدر (باانضباط) فيلم جدايي نادر از سيمين رو نداره و به همه قول ميدم تحمل كردنش واقعا راحت‌تر شده اين يكي پدر قرار نيست تو شكم كسي بزنه يا كسي رو هل بده! فيلمنامه‌هاي فرهادي در پيچيده كردن فضاي آرام خانه و به "جهنم" تبديل كردنش شايد بي‌همتا باشند. (يعني من نديدم) و ايده‌هاي خيلي خيلي جذابي هم براي پيچيده كردنش توي ذهن "اصغر آقا" وجود داره مثل "نم نم حقيقت‌گويي دختر بزرگ ماري" (متاسفانه نام شخصيت رو فراموش كردم) و يا "معلق" شدن "ماري" بين دو مرد قصه‌ي زندگي‌اش (تازه فكر كنم فرهادي شخصيت مرد سوم رو به عنوان راه خدا! رها كرده و گرنه ممكن بود باحضورش و خلقش توسط فرهادي دنياي فيلم رو سر همه‌ي بيننده‌ها خراب بشه) براي من مليت "احمد" و "سمير" و "نعيما" مهمه ولي فكر كنم براي منتقد فرانسوي فقط اين قضيه مهم بوده. نيكلاس هش از مجله‌ي TimeOut: "اين‌گونه كشمكش‌هاي رواني در تك تك مواجهه‌هاي مرد توريست خارجي ايراني با مرد مهاجر غيرقانوني فرانسوي و فرزند كوچكش به خوبي ديده مي‌شود." البته حضور "نعيما" را در متن نقدش فراموش كرده. گذشته‌ي فرهادي ادامه‌‌ي همان نگاه تكراري به "مهاجرين" فرانسوي است. از اين نظر واقعا چيز جديدي ارائه نشده و منطق حضور اين همه خارجي هم برام واقعا گنگه! البته ديگه بيخيال موضوع مهمي مثل "علت لزوم ايراني بودن شخصيت مرد اول (به نام احمد شدم)" شدم چون اين يكي رو واقعا نمي‌فهمم! شايد بخاطر اينكه خود فرهادي ايرانيه! (حجم حيا و اين وضع زندگي كردن هم كه اصلا نبايد مطرح بشه) يك نكته‌‌ي اساسي در بازي بازيگران و فرهنگ‌سازي و احساس‌بازي فيلم فرهادي وجود داره به نظرم اين جنس شخصيت‌ها با اين همه ري‌اكشن‌هاي احساسي بيشتر شبيه به مردان و زنان ايراني هستند تا فرانسوي. فيلم به نسبت "جدايي نادر از سيمين" شما رو كمتر عصبي ميكنه و اين به نظرم يه جور پيشرفته و البته اين "كمتر عصبي شدن" هم بيشتر خاصيت بازي و شخصيت آرام و صبور "احمد"آقاست كه در 90درصد فيلم حضور داره. خدا چنين شخصيت‌هايي رو براي فيلمنامه‌هاي فرهادي حفظ كنه + حركات منطقي‌تر دوربين نسبت به فيلم قبلي كه در جدايي نادر از سيمين بيشتر از اينكه دوربين نمايش‌دهنده‌ي خوبي از روايت باشه عصبي‌تر و حال بهم‌زن بود شيريني يك پايان دلچسب هم كه در فيلم‌هاي فرهادي وابسته به "تلخي" بيشتر است! در آخر بگم من فقط تا همين اندازه‌ي "برملا شدن تاخيري رازها" از فيلم استقبال مي‌كنم نه بيشتر نه كمتر. امتياز: 6.5 پ.ن: درخصوص انتخاب اين فيلم براي اسكار هم نظرم منفي است چون اين داستان و اين عناصر و اين آدم‌ها هيچ ربطي به "نمايندگي كشور ايران" ندارن (قراره با عنوان "نماينده فيلم ايران" به اسكار معرفي بشه) تنها ربطش حضور عوامل ايراني است فقط همين كه عوامل هم اهميت چنداني به "نماينده" بودن و فيلم خوب بودن ندارد.

[Irag]

5نفر در پارك مركزي شهر توسط يك تك‌تيرانداز كشته مي‌شوند و ماموران اطلاعاتي باتوجه به شواهد (مثل اثر انگشت روي يك سكه) پيكان اين جنايت رو به طرف يك تك‌تيرانداز ارتشي به نام "جيمز بار" هدايت مي‌كنند و "جيمز" در بازجويي‌هاي اوليه به قتل اعتراف ميكنه ولي براي روشن‌تر شدن موضوع درخواست ميكنه با فردي به نام "جك ريچر" ملاقات كنه و دقيقا از اينجا به بعد كه داستان فيلم وارد مرحله‌ي معمايي خودش ميشه آيا "جيمز" قاتله آيا اثرانگشت روي سكه و شواهد ديگه براي متهم كردن "جيمز" دست‌كاري شده؟! آيا ... "جك ريچر" از همين اسمش پيداست كه يه قهرمان داره به نام "جك ريچر" مثل فيلم‌هاي "جيمزباند" كه يه قهرمان داره به اسم "جيمز‌باند" (007) اتفاقا هم اين داستان و موضوع فيلم براساس يك رمان انگليسي مشهوره كه يه قهرمان داره به نام "جك ريچر". ريچري كه زيادي باهوشه يه عالمه توانايي‌هاي خاص داره خدا خيلي دوستش داره چون در تصادفاتي كه احتمال مرگ هر انساني بالاي 99درصده! "جك"قهرمان و خوش‌تيپ در يك اتفاق "معجزه‌گونه"! سالم و سرزنده بيرون مياد. (اين از كليت فيلم كه فكر كنم كد مناسبي براي آگاهي از انتخاب فيلم باشه) اجراي اكشن‌هاي فيلم به اندازه‌ي "معما"ي قصه‌اش سرگرم‌كننده و خواستني است يعني وقتي فيلمي با تايم 2ساعت و 10دقيقه قراره با يه قهرمان پيش بره ممكنه خسته‌كننده به نظر برسه ولي خب معماي حل نشدني داستان فيلم خيلي خوب شما رو مجبور ميكنه تا پايان پاي فيلم دووم بياريد. بازي خيلي خوب "تام كروز" اونم در سن 50سالگي! در فيلمي اكشن. البته فيلم رو خودش "تهيه‌" كرده! شخصيت "ريچر" (صرف نظر از رمانش كه اطلاعي از ريچر رمان ندارم) الان كه فيلم تموم شده بدون "حضور" تام كروز و لبخند و فيس زيركش برام غيرقابل تصوره. اصلا به نظرم تنها نكته‌ي برجسته‌ي فيلم همين حضوره. اگه دنبال يه اكشن با يه داستان معمايي با ادويه‌ي "قهرمان"محوري هستيد اين فيلم به نظرم بهترين گزينه است بخصوص كه هيچ‌وقت رابطه‌ي "جك" و "ليدي"! عميق‌تر از يه گفت‌وگوي عاشقانه‌ نميشه. (به نظرم اجازه‌ي حضور در دسته فيلم‌هاي سالم رو داره). امتياز: 6.5

[Irag]

Confessions of a Shopaholic 2009 نام: ربكا لومورد شغل: خبرنگار محل زندگي: نيويورك شهرت: Shopaholic معتاد به خريد! داستان فيلم روايتي از زندگي دختر خانومي با چنين شناسنامه‌ايي! "ربكا" خانوم قصه‌ي ما، علاقه‌ي شديدي به خريد لوازم جديد و سر زدن به حراجي‌ها و خرج كردن كارت‌هاي اعتباري و دعوا سر خريد يك شال اضافه و ... ايده‌ي جالبيه: "اعتياد به خريد" لوازم و پوشاك جديد و علاقه شديد به كشيدن كارت واقعا چيز وحشتناكي ميشه! از اون جالب‌تر شركت در جلسات مشورتي و مشاوره و محفل‌هاي "معتادين به خريد"! با همون ديالوگ‌‌هاي كليشه‌ايي: سلام،من ربكا هستم يه معتاد به خريد! جمع: سلام ربكا ... به نظرم اين فيلم در بهترين حالت بتونه يه جمعي از مخاطبين "دختر" (جوان و نوجوان) رو جذب كنه.همين! رنگ‌اميزي و يك پكيج شيك و مرتب با عنوان "Love" و رفقاي بامحبت و هميشه رفيق و يه عالمه انژري اضافه به همراه جيغ و سر و صدا و ديالوگ‌هاي تند و لوس و كلي تبليغات لباس فرانسوي و مدل و ... اين جور چيزها هميشه جزو جذابيت‌هايي با "تم صورتي" بودن و هستن كه در اين فيلم هم سكانس به سكانس تكرار شدن. اميتاز: 3