خبرهای جشنواره کن 2012

[ifarzam]

_{پوستر رسمی جشنواره}

در آستانه ی جشنواره ی فیلم کن سعی داریم در این تاپیک به اخبار و حواشی این جشنواره ی سینمایی بپردازیم.

دوستان عزیز قبل از ارسال پست به نکات زیر توجه کنید :

-این تاپیک به اخبار و اطلاعات جشنواره اختصاص دارد.از نوشتن نظرات شخصی خود در اینجا خودداری کنید.
-اخبار کوتاه باشد و در صورت وجود عکس مربوط به خبر در پست درج شود.
-در صورت استفاده از مطالب سایر سایت ها،منبع خبر حتما ذکر شود.

[ifarzam]

فیلم سینمایی «مثل یک عاشق» ساخته عباس کیارستمی در جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد. به گزارش خبرآنلاین، کیارستمی فیلمساز مولف ایرانی این روزها خارج از ایران دنبال منبع الهام می‌گردد.
این فیلم که یکی از 22 فیلم بخش مسابقه اصلی شصت و پنجمین دوره جشنواره فیلم کن است، اولین بار در دنیا دوشنبه شب به طور رسمی روی پرده رفت.
فیلمساز 72 ساله در نشست مطبوعاتی «مثل یک عاشق» که عصر دوشنبه چند ساعت پیش از اولین نمایش رسمی این فیلم در جشنواره کن برگزار شد، گفت: «در سال‌های اخیر به دلایل کم و بیش مشخص فیلم‌هایم را خارج از ایران کار می‌کنم.»
طرفداران کیارستمی خوشحال خواهند شدند اگر بدانند این فیلم یکی دیگر از مشخصه‌های این کارگردان را هم دارد: صحنه‌هایی از شخصیت‌ها که در حال رانندگی حرف می‌زنند و گاهی هم می‌خوابند.

[ifarzam]

لیلا حاتمی، شب گذشته در مراسم اختتامیه جشنواره کن حضور یافت و جایزه بزرگ جشنواره را به متیو گارونه، فیلمساز ایتالیایی اهدا کرد.

[ifarzam]

شصت و پنجمین جشنواره فیلم کن یکشنبه شب پس از 12 روز با معرفی برندگان بخش مسابقه اصلی به کار خود پایان داد.

میشائل هانکه فیلمساز اتریشی برای فیلم «عشق» در فاصله سه سال برای دومین بار جایزه نخل طلای بهترین فیلم جشنواره کن را دریافت کرد. فیلم جدید او داستانی درباره از خود گذشتگی در آخرین روزهای یک زندگی زناشویی است.

ماتئو گارونه فیلمساز ایتالیایی برای فیلم «واقعیت» برنده جایزه بزرگ جشنواره شد. این جایزه را لیلا حاتمی بازیگر ایرانی به او اعطاء کرد.

کارلوس ریگاداس فیلمساز مکزیکی برای فیلم «پس از تاریکی، نور» بهترین کارگردان شناخته شد.

جایزه هیئت داوران جشنواره کن به «سهم فرشتگان» به کارگردانی کن لوچ فیلمساز بریتانیایی اعطاء شد.

مادس میکلسن برای فیلم «شکار» ساخته توماس وینتربرگ جایزه بهترین بازیگر مرد را گرفت.

کریستینا فلوتور و کاسمینا استراتان برای فیلم «آن طرف تپه‌ها» ساخته کریستیان مونگیو به طور مشترک جایزه بهترین بازیگر زن را دریافت کردند.

کریستیان مونگیو فیلمساز رومانیایی برای «آن طرف تپه‌ها» جایزه بهترین فیلمنامه را گرفت.

«جانوران محیط وحش جنوب» به کارگردانی بن زیتلین جایزه دوربین طلایی (بهترین فیلم اول) را دریافت کرد.

جایزه نخل طلای بهترین فیلم کوتاه به «سکوت» ساخته رزان یشیلباش از ترکیه اعطاء شد.

نقل از : خبرآنلاین

[RezaAK]

کاملاً قابل پیش بینی ! نخل طلا گرفتن "هانکه" هم شده نماد کن .
باید ببینیم فیلما چه جوری اند
باید منتظر بود

ممنون از فرزام عزیز که اخبار رو پوشش داد

[Bill The Butcher]

واقعاً قابل پيشبيني بود

[FarboƉ]

چرا ایرانی جماعت یاد نمیگیره که توی همچین مراسمی معمولا تاکسیدو با پاپیون میپوشن , نه کت و شلوار و کراوات؟

[FarboƉ]

جمع بندی علی معلم از آخرین روز جشنواره فیلم کن

شصت و پنجمین جشنوارهٔ فیلم کن امروز یکشنبه بیست و هفتم ماه می سال 2012 زیر باران شدیدی که فرش قرمز را خیس کرده بود، به کار خود پایان داد. همان‌طور که پیش از این در صحبت‌های قبلی هم اشاره کردم، فیلم‌های امسال کن شگفتی برانگیز نبودند. از میان فیلم‌هایی که در بخش اصلی جشنواره به نمایش در آمدند، حداقل پنج یا شش فیلم قابلیت‌هایی را برای گسترش بیان سینمایی از خود نشان می‌دادند که البته هیچکدام دارای چنان قدرت یا اهمیتی نبودند که بتوانند در زمینه‌ی تاریخی سینما برای خود هویت جدیدی دست و پا کنند. فیلم «عشق» ساخته‌ی میشائیل هانکه، فیلمی از کریستین مونجیو با عنوان «ماورای تپه‌ها»، فیلم ژاک اویار با نام «زنگار و استخوان»، فیلم «شکار» توماس وینتربرگ، فیلمی از سینمای روسیه و بلاروس با نام «در مه» از سرژ لوژنیتزا و فیلم «سهم فرشتگان» کن لوچ از جمله آثاری بودند که بیشتر مورد توجه رسانه‌ها و منتقدین قرار گرفتند و می‌شد روی آنها برای به‌دست آوردن جوایز جشنواره حساب باز کرد.
فیلم‌های دیگری هم در جشنواره حضور داشتند که به شکل عجیبی اصلا مورد توجه قرار نگرفتند. از جمله فیلم «کاسموپولیس» دیوید کراننبرگ که به نظر می‌آمد اعلامیه‌ای است درباره‌‌ی وضعیت فعلی سرمایه‌داری و مسائلی که در اثر بحران مالی آمریکا و وال‌استریت به وجود آمده. فیلم اغلب در یک اتومبیل رولزرویس می‌گذرد که در حال عبور از خیابان‌های نیویورک است و شخصیت اصلی فیلم در آن با افراد مختلفی ملاقات می‌کند. بسیار فیلم عجیب و غیرقابل تحملی بود که بعد از تجربه‌ی خوش «تاریخچه‌ خشونت» از این فیلمساز دیدیم.

همان‌طور که در جریان اخبار جوایز جشنواره قرار گرفته‌اید، نخل طلای امسل برای دومین بار به میشائیل هانکه فیلمساز کهنه‌کار اتریشی تعلق گرفت. هانکه که پیش از این با فیلم برجسته‌ی «روبان سفید» برنده‌ی نخل طلا شده بود، امسال هم این موفقیت را تکرار کرد. اگرچه به نظرم من این فیلم در قد و اندازه‌ای نیست که خاطره‌ی خوش «روبان سفید» را تکرار کند، اما نشان می‌دهد که فیلمساز در سینمای هنری اروپا همچنان توانسته جایگاه ویژه‌ی خود را حفظ کند. فیلم راجع به زن و شوهر کهنسالی است که زن دچار بیماری می‌شود و روزهای آخر زندگی خود را در کنار شوهر مهربانی سر می‌کند که در حال رسیدگی به او است. فیلم از نظر تاکید بر روی تنهایی و پایان زندگی یک زوج عاشق به شدت تاثیرگذار است و در انتها می‌بینیم که با مرگ زن، مرد هم با او می‌رود و جهانش به پایان می‌رسد. البته به‌نظرم فیلم ریتم بسیار کندی دارد و درجاهایی به پرگویی و ملال دچار می‌شود و سوراخ‌های موجود در فیلمنامه و داستان هم نمی‌گذارد که فیلم به یک اثر چهار ستاره تبدیل شود. اما در این کمبود فیلم‌های خوب، فیلم هانکه توانسته بود نظر هیئت داوران را جلب کند که این نظر هم با تشویق طولانی تماشاگران در اختتامیه همراه شد.
یکی دیگر از فیلم‌های قابل توجه امسال اثر کارگردان رومانیایی کریستین مونجیو بود که اگرچه جایزه بازیگران زن و فیلمنامه را به خود اختصاص داد اما به‌نظرم در مقایسه با «چهار ماه و سه هفته و دو روز» اثر ضعیف‌تری است. فیلم مونجیو درباره‌ی رابطه‌ی دو دختر است که یکی در دیر کلیسای ارتدکس راهبه است و دیگری دوست دوران کودکی اوست که حالا از آلمان برگشته تا او را همراه خود ببرد، اما مقاومت دختر برای ماندن سرانجام به یک فاجعه ختم می‌شود. آن طوری که فیلمساز در فیلم نشان می‌دهد این فاجعه ناشی از سخت کشی موجود در آن کلیسا است. در فیلم می‌بینیم دختری که از آلمان آمده را به دلیل رابطه‌ی درستی که با کلیسا ندارد، جن‌زده می‌خوانند و برای نجات و دور کردن شیطان از روج او مراسمی را برگزار می‌کنند که به مرگ دختر و بی‌اعتباری دستگاه مذهبی می‌انجامد. همان‌طور که از داستان هم برمی‌آید، «آنسوی تپه‌ها» فیلم تلخ وغمگینی است و ریتم آرامی دارد. البته من تصور می‌کردم که کارگردانی فیلم بیشتر مورد توجه قرار بگیرد، چون خود مونجیو هم پس از دریافت جایزه اشاره کرد که قوت داستان فیلم از واقعی بودن آن ناشی می‌شود.
فیلم دیگری که مورد توجه هیئت داوران و تماشاگران قرار گرفت، «سهم فرشتگان» از کن لوچ بود که راجع به گروهی از مردم فقیر و بیکاره‌ی دسته‌ی سوم حامعه است که وارد یک ماجرای جالبی می‌شوند و زندگی‌ آنها از این رو به آن رو می‌شود. این فیلم هم جایزه‌ی ویژه هیئت داوران را دریافت کرد و کن لوچ هم که یکی از پانسیونزهای کن است با تشویق حاضران بر روی صحنه حاضر شد. با توجه به آن‌که کن لوچ فیلمساز پر سن و سالی است، «سهم فرشتگان» فیلم به شدت سرزنده و شادابی شده اما هرگز تبدیل به یک اثر ماندنی نخواهد شد.
از دیگر فیلم‌های امسال که جایزه بزرگ جشتواره را به دست آورد، «واقعیت» اثر متیو گارونه کارگردان ایتالیایی است که پیش از این فیلم موفق «گومورا» را در کن داشته. البته موفقیت این فیلم را بیشتر باید مدیون نانی مورتی رئیس هیئت داوران دانست که یک اثر ایتالیایی را به این عنوان مفتخر کرده‌است. واقعیت یا ریالیتی داستان مرد ماهی فروشی در شهر ناپل است که به حضور در یکی از ریالیتی شوهای تلویزیونی علاقه‌مند می‌شود و خود و خانواده‌اش را در این راه به رنج می‌اندازد و در اوهام شهرت یافتن از طریق این برنامه غرق می‌شود. واقعیت طعنه‌ای است به برنامه‌ی تلویزیونی معروف Big Brother. فیلم سکانس افتتاحیه خیره‌کننده‌ای دارد و از کارگردانی خوبی برخوردار است، اما هرچه فیلم جلوتر می‌رود از قوت داستان آن کاسته می‌شود.
جایزه بهترین کارگردانی را هم هیئت داوران به کارلوس ریگادس برای فیلمی اهدا کرد که به‌هیچ وجه مورد توجه قرار نگرفته بود و کسی موفقیتی را برای آن پیش‌بینی نمی‌کرد. جزو معدود جوایزی هم بود که اصلا تحویل گرفته نشد.
جایزه بهترین بازیگری مرد به مدس میکلسن هنرپیشه‌ی دانمارکی داده شد که احتمالا او را با فیلم «کازینو رویال» می‌شناسید که در آن نقش مقابل جیمزباند را بازی می‌کرد. میکلسن جایزه را برای «شکار» از وینتربرگ برنده شد که به نظرم بهترین فیلم کن امسال بود. فیلم داستان مردی با بازی میکلسن است که از همسرش جدا شده و پسرش هم جدا از او زندگی می‌کند. مرد در مهد کودک کار می‌کند و ناگهان حرکت عجیب یک دختربچه که ادعا دارد این مرد به او آزار جنسی رسانده، تمام زندگی این آدم را به بحران و سیاهی می‌کشاند. فیلم فشار روانی عجیبی را برای مخاطب ایجاد می‌کند و کارگردانی بسیار ساده و روان و بازی‌های خیلی خوبی دارد. مثل اتفاقی که پارسال برای «آرتیست» افتاد و تنها جایزه بازیگری را از کن دریافت کرد، به‌نظرم فرانسوی‌ها قدر این فیلم را هم ندانستند و «شکار» احتمالا به یکی از عناوین مهم سال 2012 تبدیل خواهد شد.
یکی دیگر از جوایز به‌حق امسال، دوربین طلایی برای فیلم «هیولاهایی از جنوب وحشی» از یک کارگردان بسیار جوان آمریکایی بود. فیلم راجع به ارتباط یک بچه و پدرش در مناطق حاشیه‌ای لوئیزانای آمریکا است که زندگی بسیار فقیرانه‌ای را می‌گذرانند. بن زلیتین این کارگردان جوان فضای فوق‌العاده‌ای را ساخته بود که نظر هیئت داوران را هم به خود جلب کرد. این فیلم در بخش نوعی نگاه حضور داشت ولی به نظرم با توجه به فیلم‌هایی که در کن دیدیم، می‌توانست به بخش اصلی هم راه پیدا کند.
«در مه» فیلم بلاروس هم که اشاره کردم، مورد توجه منتقدین قرار گرفت و جایزه فیپرشی را هم دریافت کرد، اگرچه در بین هیئت داوران طرفداری نداشت. اگر حوصله‌ی ‌کافی برای همراهی با دو سه شخصیت در جنگل را داشته باشید، تماشای این فیلم برای شما خالی از لطف نخواهد بود.
نکته‌ی جالب دیگر برای سینمادوستان ایرانی حضور خانم لیلا حاتمی به‌عنوان یکی از اهدا کنندگان جوایز در کن بود، که شاید برای اولین بار در تاریخ جشن‌ها و حشنواره‌های سینمای جهان باشد که یک چهره‌ی ایرانی (که به‌واسطه‌ی «جدایی نادر از سیمین» چهره‌ای شناخته شده‌است) برای اهدای یکی از جوایز اصلی دعوت می‌شود. تقریبا دو روز پیش خانم حاتمی را در خیابان به همراه همسرشان آقای علی مصفا دیدم و تصور نمی‌کردم که برای اهدای جایزه بر روی صحنه بیایند. تسلط به زبان فرانسه را هم می‌توان یکی از دلایل انتخاب ایشان برای اهدای جایزه در نظر گرفت. به‌هر حال حضور یک ایرانی در اختتامیه کن نکته‌ی مهمی است و امیداریم که این موفقیت‌ها بر کیفیت آثار سینمای ایران که این روزها با بجران‌‌های زیادی روبه‌روست، تاثیر مثبتی داشته باشد.
جشنواره‌ی کن 2012 در مقایسه با سال گذشته که فیلم شیرین و تاثیرگذاری مانند «آرتیست» را داشت که به محبوب‌ترین اثر سال تبدیل شد و همچنین آثار مطرح دیگری مانند «درایو» ویندینگ رفن، «درخت زندگی» ترنس مالیک و «ما یک پاپ داریم» نانی مورتی، نمره‌ی کمتری می‌گیرد. البته در سینما هم مانند کشاورزی نمی‌شود همیشه انتظار محصولات خیلی خوب را داشت، اما کمبود یک اثر جذاب و موثر در فیلم‌های امسال به شدت محسوس بود و شاید بتوان گفت که از 22 فیلم بخش مسابقه، واقعا تحمل ده دوازده تا از فیلم‌ها کار سختی بود. به غیر از پنج شش اثری که از آنها صحبت شد، سایر فیلم‌ها مانند فیلم آقای کیارستمی آثار متوسطی بودند که از دو ستاره جلوتر نمی‌رفتند.
به‌هر حال کن 2012 با تمام موجودی‌اش و روزهای سرد و پر بارانی که داشت، به کار خود پایان داد. از فردا شهر کن خالی است و مردم به زندگی و کار عادی خود برمی‌گردند و برگ دیگری بر تاریخ فستیوال کن افزوده می‌شود.

علی معلم/کافه‌سینما

منبع