حکمـرانـی ۷۰ سـالـه جـوکـر بـر دنیـای خشـونت از نـوع سـادیسـم ...

[ali361]

شخصیت جوکر با گریم یک دلقک بیش از هفت دهه است در مجموعه قصه‌ها و فیلم‌های بتمن حکمرانی می‌کند. موهای جوکر سبز هستند. همیشه سبز بوده‌اند، اما وقتی جیمز هلمز به جرم تیراندازی و کشتار در هنگام نمایش «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد» دستگیر شد، پلیس نیویورک اعلام کرد موهای او حنایی هستند، البته طبق عکس‌های جدیدی که منتشر شده منظورشان هویجی بوده است. هلمز مدعی شده او جوکر است. این ادعا ترسناک است و مخاطبان فرهنگ عامه هم بدون هیچ سئوالی این ادعا را می‌پذیرند، حتی اگر کشتار در سالن سینمای دیگری در حال پخش فیلم دیگری مثلا «مایک جادویی» رخ داده بود. جوکر اصلا در «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد» نقش و حضوری ندارد، اما شبح او بیش از 70 سال است بر فراز مجموعه‌های نوشتاری و سینمایی بتمن سایه افکنده است. این شخصیت را جری رابینسن طراح به همراه بیل فینگر و باب کین در سال 1940 خلق کردند. او از همان ابتدا رقیب قسم‌خورده بتمن بود. در دهه 1960 او بیشتر شبیه یک دردسرآفرین بچه‌صفت بود، زمانی که نقش او را سزار رومرو در سریال «بتمن» محصول شبکه ای‌بی‌سی بازی می کرد، درست پیش از آنکه در دهه 1970 او دوباره به ریشه خود برگردد و به یک روان‌نژند جنایتکار بدل شود. جوکری که هیث لجر در «شوالیه تاریکی» خلق کرد نقش کلیدی سه‌گانه بتمن کریستوفر نولان است. نقش‌آفرینی لجر هراس را در لحظه لحظه فیلم جاری کرده بود. اگر دقت کنید می‌بینید این روزها در تمام مراسمی که برای فیلم‌های مبتنی بر قصه‌های مصور برگزار می‌شود، مردمی که خود را به لباس جوکر درآورده‌اند از گریم لجر پیروی می‌کنند، چهره دلقکی خسته با لباس پرستاری! شخصیت جوکر چه چیز جذابی دارد؟ به نظر می‌رسد او نیروی هراسناک خشونت‌آفرینی است که به راه راست هدایت نمی‌شود. تقریبا همه رقیبان بتمن به یک شکلی عادات فتیش‌گونه دارند. یا شیفته پول هستند یا تشنه انتقام، موتور محرک آن‌ها وسوسه‌شان است و همیشه نقشه‌ای پرپیچ و خم طراحی کرده‌اند! همه این‌ها نشان می‌دهد خود بتمن نیز دیوانه است، اما فتیش او به نفع جامعه است: او دوست دارد شبیه خفاشی غول‌آسا لباس بپوشد تا مجرمان را بترساند، مخصوصا آن‌هایی که دست به اسلحه می‌شوند. جوکر اما فقط از راه به در شده است! او هیچ نقشه برتری ندارد، حتی علاقه یا وسواس خاصی هم ندارد و فقط دلش می‌خواهد دیوانه‌بازی دربیاورد. به قول شخصیت آلفرد (خدمتکار بروس وین/بتمن) با بازی مایکل کین او فقط می‌خواهد در آتش سوختن دنیا را ببیند. بدین ترتیب او به شخصیت منفی جذابی تبدیل می‌شود چراکه تنها هدفش ضایع کردن اهداف دیگران است. از طرفی این مشخصات نشان می‌دهد نمی‌تواند شخصیت اصلی یک درام باشد، حتی ضدقهرمان هم نمی‌تواند باشد. (چرا که او برای بودن به حضور دیگران نیاز دارد تا کار آن‌ها را خراب کند. وقتی سال 1975 مجموعه قصه‌های مصور با محوریت شخصیت جوکر چاپ شدند کسی از آن‌ها استقبال نکرد و پس از 9 شماره کار این قصه‌ها تمام شد.) همه شخصیت‌های قصه‌های ابرقهرمانی قصه‌ای دارند که در آن اینکه چطور به شخصیت امروزی‌شان رسیدند تعریف می‌شود، اما جوکر چنین قصه‌ای ندارد. سال 1988 آلن مور و برایان بولاند قصه «جوک مرگبار» را درمورد گذشته جوکر نوشتند و بعدا خودشان گفتند این کار اشتباه بوده و اینکه گذشته جوکر تعریف نشده باشد بهترین کار است. حتی بتمن هم می‌تواند لباسش را کنار بگذارد و بروس وین باشد، اما جوکر بدون گریم دلقک‌وارش هیچکس نیست: او همیشه و تا ابد یک دلقک شیطانی است، کسی که هرگز نمی‌تواند آرایش خود را پاک کند و شخصیت دیگری باشد. او جوشش غیرقابل توضیح خشونت افرادی است که نه تنها کارهای پلید می‌کنند بلکه از آن لذت هم می‌برند. منبـع : خبــر آنلـایـن