God is a Concept, By Which We Measure our Pain
can't figure out why everyone's so excited about life. haven't found anything to live for.
guess i'm losing hope.
God is a Concept, By Which We Measure our Pain
-فرزندان هرج و مرج- پایلوت بسیار پخته ای بود. مثل بعضی از سریالا نبود که انبوهی از مسائل و داستان ها رو می ریزن تو قسمت اول. خیلی منطقی و زیبا داستان شروع می شه و خیلی زود یخ بیننده رو آب می کنه. آشنایی با پیچیدگی های شخصیتی شخصیت های اصلی تو همین قسمت تا حدودی برآورده شد.
این سریال به نظر می رسه که هدفش نشون دادن الگویی از نظم در بی نظمیه. چون اگه غیر از این باشه به سوی کلیشه ای شدن و خشونت صرف پیش میره.
چیزی که به نظرم تو اپیزودای بعدی این سریالو جذاب می کنه، تضادها و کشمکش های درونی شخصیت های داستان بر سر انتخاب موضع خیر یا شره. که نمونه ی اولیه ش رو تو همین قسمت توی شخصیت جکس دیدیم.
".Life doesn't have to be perfect; it just has to be lived"
-DEXTER-
منم شروع کردم سریال رو . پایلوت خوب و جذابی بود و حتما همراه شما ادامه میدم سریال رو .
منم مثل سایر رفقا از جو پایلوت و سریال خوشم اومد . موتورها ، خالکوبی و مهم تر از همه موسیقی پایلوت که عالی بود . جکس هم که کاراکتر خوبی هست . حتما در ادامه بهتر و محبوب تر هم خواهد شد برام .
چه مامانی هم داشت جکس!. یه پا جونور بود برا خودش . تیکه ای که رفت با زنِ سابق جکس و شروع کرد به دعا کردن و بعد سرنگ داد بش اینجــــــــوری شدم . حتی میتونه جای کِلِی بشه رئیس گروه .
فقط من نفهمیدم جکس از رابطه ی مادرش با کِلِی خبر داره ؟ باید تا دیدن قسمتای بعد صبر کنم گویا ....
حالا که جکس نوشته های پدرش رو خوند باید ببینیم عکس العملش نسبت به ادامه ی فعالیتای گروه چیه .....
.