[انجمن سینما] -- اخبار سینمایی

[Reza-G]

دوستان عزیزی که قصد اخباری در زمینه سینما دارند ، میتونند مطالب خودشون رو در این تاپیک وارد کنند.

ذکر منبع خبر ، الزامی است.



لطفا از زدن تاپیک های جداگانه حتی المقدور خودداری کنید.

[Batlaghi]

روند رای گیری آکادمی علوم و هنرهای سینمایی درمورد جایزه اسکار فیلم خارجی زبان متفاوت با دیگر جشنواره ها، جوایز و گروه های منتقدان سینماست.

بخش فیلم خارجی زبان یکی از 24 بخش جوایز اسکار است و جایزه آن هر سال از سوی آکادمی علوم و هنرهای سینمایی (AMPAS) به فیلمی اعطاء می شود که خارج از ایالات متحده آمریکا تولید شده باشد و بخش زیادی از دیالوگ های آن به زبان غیرانگلیسی باشد


اولین دوره جوایز اسکار 16 مه 1929 برگزار شد. آن سال برای فیلم های خارجی زبان بخش مجزا در نظر گرفته نشده بود. آکادمی بین سال های 1947 تا 1955 برای بهترین فیلم های خارجی زبان که در ایالات متحده اکران شده بودند، جوایز ویژه/افتخاری در نظر می گرفت.

جین هرشولت رئیس و عضو رئیسه آکادمی اعتقاد داشت: «یک جایزه بین المللی اگر به درستی و با دقت اعطا شود، باعث ارتباط نزدیک تر دست اندرکاران سینمای آمریکا با همتایانشان در دیگر کشورها خواهد شد.»

اولین جایزه فیلم خارجی زبان به درام نئورالیستی ایتالیایی «واکسی» به کارگردانی ویتوریو دسیکا اعطاء شد. در سال های بعد جایره ویژه با افتخاری به هفت فیلم دیگر هم رسید: یک فیلم از ایتالیا («دزد دوچرخه»)، دو فیلم از فرانسه («موسیو ونسان» و «بازی های ممنوع»)، سه فیلم از ژاپن («راشومون»، «دروازه جهنم» و «سامورایی: افسانه موساشی») و یک فیلم تولید مشترک فرانسه و ایتالیا («دیوارهای مالاپاگا»).
با این حال، این جوایز مبنای مشخص و حالت رقابتی نداشت و هر سال صرفا یک برنده معرفی می شد. تا سال 1953 عملا جایزه ای اعطاء نمی شد و سال 1954 هم فیلمی به عنوان برنده اعلام نشد.

فلینی رکورددار است
سال 1956 بخش اسکار بهترین فیلم خارجی زبان به صورت رقابتی برای تقدیر از فیلم های غیر انگلیسی زبان راه اندازی شد و از آن زمان تاکنون هر سال یک برنده معرفی می شود. اولین دریافت کننده جایزه اسکار این بخش درام نئورالیستی ایتالیایی «جاده» بود که کمک کرد فدریکو فلینی یکی از مطرح ترین کارگردانان اروپایی شود.

برخلاف دیگر جوایز آکادمی، جایزه فیلم خارجی زبان به یک فرد مشخص اعطاء نمی شود. جایزه این بخش را کارگردان فیلم برنده دریافت می کند، اما جایزه در کل برای کشور معرفی کننده در نظر گرفته می شود. در واقع، کارگردان فیلم شخصا برنده جایزه به حساب نمی آید، بلکه صرفا آن را در مراسم دریافت می کند.





فدریکو فلینی چهار فیلم برنده اسکار بهترین فیلم خارجی زبان را کارگردانی کرده است

در طول این سال ها جایزه فیلم خارجی زبان در بیشتر موارد به فیلم های اروپایی اعطاء شده است. از سال 1947 تاکنون از 63 جایزه اعطاء شده به فیلم های خارجی زبان، 51 جایزه به فیلم های اروپایی، پنج جایزه به فیلم های آسیایی، سه جایزه به فیلم های آفریقایی و سه جایزه به فیلم های آمریکای لاتین اعطاء شده است.

فدریکو فلینی فیلمساز ایتالیایی چهار فیلم برنده اسکار بهترین فیلم خارجی زبان را کارگردانی کرده و از این جهت رکورددار است. با این حال، فلینی به خاطر قوانین آکادمی هیچ گاه کارگردان برنده اسکار محسوب نمی شود. هرچند او سال 1992 یک جایزه اسکار افتخاری دریافت کرد. البته با احتساب جوایز ویژه یا افتخاری، ویتوریو دسیکا فیلمساز هم وطن فلینی با او مساوی است.

ایتالیا با 10 جایزه اسکار فیلم خارجی زبان، سه جایزه ویژه و 27 بار نامزدی رکورددار این جوایز است و اسرائیل هم بعدازایتالیا با 9 بار نامزدی اسکار - بی آن که جایزه ای گرفته باشد - رکورددار نامزدی اسکار فیلم خارجی زبان است.



شرایط لازم برای حضور در بخش فیلم خارجی زبان


برخلاف دیگر جوایز آکادمی، فیلم های شرکت کننده در این بخش نباید ابتدا در ایالات متحده آمریکا اکران شده باشند. برعکس، رقبای بخش فیلم خارجی زبان باید در تاریخی که برابر با قوانین آکادمی مشخص شده، ابتدا در کشور معرفی کننده فیلم به نمایش درآمده باشند.

فیلم های معرفی شده باید حداقل هفت روز پیاپی در یک سینما به نمایش درآمده باشند و نمایش آن ها با فروش بلیت همراه باشد. نمایش فیلم ها باید در مقطع زمانی اعلام شده از سوی آکادمی باشد.

به عنوان مثال در هشتاد و چهارمین دوره جوایز آکادمی فیلم هایی می توانند در بخش فیلم خارجی زبان رقابت کنند که از اول اکتبر 2010 تا 30 سپتامبر 2011 در کشور معرفی کننده اکران تجاری شده باشند.

جایزه آکادمی اسکار برای فیلم خارجی زبان در روزنامه ها، مقالات و اینترنت بیشتر صرفا به عنوان اسکار فیلم خارجی شناخته می شود که تا حدی گمراه کننده است. در این بخش ملیت یک فیلم در مقایسه با زبان آن اهمیت کمتری دارد.

هرچند یک فیلم برای نامزد شدن در این بخش باید «خارجی» یا غیرآمریکایی باشد، اما زبان آن هم نباید انگلیسی باشد. فیلم های خارجی که بیشتر دیالوگ های آن به زبان انگلیسی است برای شرکت در بخش فیلم خارجی زبان واجد شرایط نیستند و آکادمی معمولا در این مورد سختگیرانه عمل می کند.

تازه ترین نمونه فیلم اسرائیلی «بازدید گروه» (2007) است که چون بیش از 50 درصد دیالوگ های آن به زبان انگلیسی بود، از سوی آکادمی در این بخش پذیرفته نشد. از سوی دیگر فیلمی مانند «Le Bal» تولید سال 1983 هرچند تقریبا بدون دیالوگ است، توانست نامزد اسکار بهترین فیلم خارجی زبان شود.

برابر با یکی دیگر از قوانین آکادمی، در این بخش فیلم معرفی شده نباید پیش از اکران در سینما از تلویزیون یا اینترنت پخش شده باشد. آکادمی سال 2004 فیلم هلندی «کبودمرغ» را به همین دلیل واجد شرایط تشخیص نداد.

ملیت دست اندرکاران تولید یک فیلم هم می تواند در تصمیم آکادمی در این که فیلمی را در بخش خارجی زبان واجد شرایط بداند، موثر باشد. تاکنون چند فیلم به همین دلیل از سوی آکادمی رد شده اند.

تازه ترین نمونه فیلم «هوس، احتیاط» به کارگردانی آنگ لی (2007) است که از سوی تایوان برای شرکت در هشتادمین دوره جوایز آکادمی معرفی شد، اما آکادمی فیلم را نپذیرفت.

سخنگوی آکادمی آن سال در توضیح این تصمیم گفت: «این فیلم شایسته حضور در بخش فیلم خارجی نبود، چون قوانین ایجاب می کند از میان عوامل تولید یک فیلم، صرف نظر از تهیه کننده، کارگردان و نویسنده، حداقل در چند بخش افرادی با ملیت کشوری حضور داشته باشند که آن فیلم را به آکادمی معرفی کرده است. مدیر فیلمبرداری، تدوینگر، آهنگساز، طراح صحنه، طراح لباس، صداگذار و هیچ یک از بازیگران اصلی «هوس، احتیاط» تایوانی نیستند.»

تصمیم درمورد شایسته نبودن یک فیلم برای حضور در بخش خارجی زبان عموما پیش از نامزد شدن یک فیلم روی می دهد. تنها استثنا «جایی در دنیا» (1992) نماینده اروگوئه در شصت و پنجمین دوره جوایز آکادمی بود که هرچند نامزد اسکار شد، اما چون به تشخیص آکادمی بیشتر عوامل آن اروگوئه ای نبودند، از رای گیری نهایی خارج شد.

از سال 2006 (هفتاد و نهمین دوره جوایز آکادمی) فیلم های معرفی شده لزوما نباید به زبان کشور معرفی کننده باشند. این قانون تا پیش از آن اجازه نمی داد کشورها فیلم هایی را به اسکار بفرستند که بخش زیادی از دیالوگ های آن به زبانی غیر از زبان بومی کشور معرفی کننده است.

آن سال مدیر اجرایی آکادمی دلیل تغییر این قانون را به خاطر اتفاقی دانست که برای فیلم ایتالیایی «شخصی» (2004) افتاد. این فیلم از رقابت بازماند صرفا به این خاطر که بخش زیادی از دیالوگ های آن به زبان عربی و عبری بود که هیچ کدام زبان اصلی ایتالیا نیستند.




فیلم ژاپنی زبان «نامه هایی از ایوو جیما» ساخته کلینت ایستوود در بخش فیلم خارجی زبان پذیرفته نشد

تغییر این قانون به کشوری مانند کانادا اجازه داد فیلم هندی زبان «آب» را به اسکار معرفی کند. تا پیش از آن کانادا تنها برای فیلم های فرانسوی زبان نامزد می شد، چرا که فیلم های به زبان اصلی کانادا (انگلیسی) برای حضور در بخش فیلم خارجی زبان واجد شرایط شناخته نمی شدند.

با این حال، تغییر قانون تاثیری در پذیرش فیلم های آمریکایی غیر انگلیسی زبان در بخش فیلم خارجی زبان نداشت. این فیلم ها همچنان به خاطر ملیت خود شایسته حضور در رقابت در این بخش نیستند.

به همین دلیل یک فیلم ژاپنی زبان مانند «نامه هایی از ایوو جیما» (2006) یا فیلم مایایی زبان «آپوکالیپتو» (2006) نتوانستند در بخش فیلم خارجی زبان رقابت کنند، هرچند هر دو فیلم با نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین فیلم خارجی زبان شدند (و «نامه هایی از ایوو جیما» برنده هم شد)، چرا که قوانین گلدن گلوب چنین محدودیتی ایجاد نمی کند.

روند معرفی فیلم ها و نامزدی
آکادمی از تمام کشورها دعوت می کند فیلمی را که بهترین می دانند معرفی کنند. انتخاب نماینده هر کشور باید توسط سازمان، هیئت داوری یا کمیته ای متشکل از افراد دست اندرکار سینمای آن کشور صورت گیرد. اسامی این افراد باید برای آکادمی فرستاده شود و هر کشور تنها می تواند یک فیلم معرفی کند.

بعد از آن که هر کشور انتخاب رسمی خود را انجام داد باید کپی فیلم خود را با زیرنویس انگلیسی برای آکادمی ارسال کنند. این فیلم ها برای کمیته جایزه فیلم خارجی زبان به نمایش درمی آید. اعضای این کمیته پنج نامزد نهایی را با آرای مخفی خود انتخاب می کنند.

تنها اعضای فعال و ثابت آکادمی که در نمایش هر پنج فیلم نامزد شده حضور داشته اند می توانند در رای گیری نهایی برای انتخاب فیلم برنده شرکت کنند. کسانی که نسخه ویدیویی یا دی وی دی فیلم های خارجی زبان را دیده باشند، اجازه شرکت در رای گیری را ندارند.

این روند از سال 2006 (هفتاد و نهمین دوره جوایز آکادمی) تا حدی تغییر کرد. در آن سال آکادمی تصمیم گرفت انتخاب نامزدها را در دو مرحله انجام بدهد. تا پیش از آن یک کمیته مستقر در لس آنجلس شامل صدها عضو آکادمی پنج نامزد نهایی بخش فیلم خارجی زبان را انتخاب می کرد.

در آن سال برای اولین بار در تاریخ جوایز، یک فهرست کوتاه شامل 9 فیلم یک هفته پیش از اعلام رسمی پنج نامزد نهایی این بخش اعلام شد.

کمیته ای شامل 30 عضو - 10 عضو کمیته اصلی، 10 عضو جدید مستقر در لس آنجلس و 10 عضو مستقر در نیویورک - از میان 9 فیلم پنج فیلم را انتخاب کردند. یکی از اهداف آکادمی از این کار این بود که روند رای گیری را از لس آنجلس فراتر ببرد. این گروه پیش از انتخاب نامزدهای نهایی به مدت سه روز به تماشای 9 فیلم فهرست کوتاه نشستند.

آکادمی از سال 2009 یک سیستم جدید را پیاده کرد. در این سیستم روند انتخاب نامزدها همچنان دو مرحله دارد.

در مرحله نخست صدها عضو آکادمی مستقر در لس آنجلس - که عموما به فیلم های جریان روز علاقه دارند - تنها درباره شش فیلم از 9 فیلمی که به مرحله دوم انتخاب راه می یابند، تصمیم گیری می کنند.

سه فیلم دیگر را کمیته اجرایی جایزه فیلم خارجی زبان آکادمی که 20 عضو دارد، انتخاب می کنند. در نهایت، کمیته 30 نفره درمورد پنج نامزد نهایی بخش اسکار فیلم خارجی زبان تصمیم گیری می کند.



فیلم ژاپنی «عزیمت» سال 2009 در حالی برنده شد که از سوی منتقدان و جشنواره ها نادیده گرفته شده بود

در مجموع، روند رای گیری درمورد اسکار فیلم خارجی زبان بسیار متفاوت با جشنواره ها، جوایز و گروه های منتقدان سینماست.

نمونه آشکار این مسئله سال 2009 اتفاق افتاد. «عزیمت» نماینده ژاپن در اسکار که از سوی منتقدان و جشنواره های سینمایی نادیده گرفته شده بود، با انتخاب اعضای آکادمی به نمایندگان فرانسه («کلاس») و اسرائیل («والس با بشیر») که بیشتر مورد توجه بودند ترجیح داده شد و اسکار فیلم خارجی را به خانه برد.



منبع:

:: خبر آنلاین ::

توسط :علی افتخاری

چیزهایی که باید درباره اسکار فیلم خارجی زبان بدانید / همه راه ها به آکادمی ختم می*شود

[NOjAN]

تاریخ مراسم کی هست ؟

27 ام فوریه 2012 . ولی خب اصل هیجانش برای ما ایرانیا اعلام نامزدهاست که درست نمی دونم چه موقع اعلام می کنن.

[Amin]

نامزدها رو حدودا یک ماه قبل از اجرای مراسم اعلام میکنن.
همین الآن اعلام شد که فیلم جدایی در جشن خانه سینما برنده جایزه بهترین فیلم و کارگردانی شده است.تبریک دوباره به اصغر فرهادی عزیز

[Hamidreza.m]

کلیف رابرتسون که بیشتر با فیلم "سه روز کندور" در کشورمان شناخته می*شود،در آمریکا دار فانی را وداع گفت.

رابرتسون شامگاه شنبه 10 سپتامبر در نیویورک به دلیل کهولت سن درگذشته است.

رابرتسون در سال 1968 به*خاطر بازی در نقش یک مرد بزرگ*سال عقب افتاده در فیلم "چارلی" برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر شده بود،عمده شهرتش را مدیون بازی به نقش "جان اف*کندی"در فیلم "پی*تی 109" بود.

او در سال*های اخیر با ایفای نقش در سری فیلم*های "مرد عنکبوتی" بار دیگر مورد توجه قرار گرفته بود.

-------------

منبع :naghdefarsi.com

[Amin]

خدا بیامرزدش بازیگر خیلی خوبی بود.

[ELHAM]

به نظر فیلم خیلی خوبی میاد ممنوناز معرفیتون

[ELHAM]

تا الان بالاترین امتیاز رو داره فکرکنم این فیلم هم از شاهکارهای امسال باشه بازیگرای خیلی خوبی تو فیلم هستن

[Batlaghi]

نام فیلم: The Help ( کمک )
ژانر : درام
کارگردان: Tate Taylor
بازیگران : Emma Stone, Viola Davis and Octavia Spencer
امتیاز : 8.1

Emma Stone



Easy A 2010



Zombieland 2009



Superbad 2007




Crazy, Stupid, Love 2011.




Friends with Benefits 2011



کمک فیلمی است متعادل و بیطرف در مورد موضوعی پرمناقشه در تاریخ معاصر ایالات متحده. فیلم بازگوکننده رفتار و نگاه صاحب خانه های سفید پوست ایالتهای جنوبی امریکا به خدمتکاران سیاه پوستشان در زمان رواج سیاستهای تبعیض آمیز موسوم به قوانین Jim Crow است. فیلم همچنین داستان دختر جوان سفید پوستی را روایت میکند که با تشویق دو شخصیت اصلی خدمتکار فیلم، کتابی پرفروش در موردشان مینویسد و اینکه چگونه با این کار قضاوت مادرش را نیز نسبت به خود و موضوع کتابش عوض میکند. ولی با وجود اینکه در پایان فیلم دیگر شاهد رفتارهای تحقیرآمیز در مورد شخصیتهای اصلی نیستیم، با اینحال بیننده همچنان خود را در محیط تبعیض آمیز ایالت می سی سی پی دوران فرمانداری Ross Barnett احساس میکند.

منبع: سایت نقد فارسی

رویهم رفته یاری فیلم خوبیست، با بازیهای فوق العاده و داستانی که بیننده را مجذوب خود میکند. فیلمی مبتنی بر بازیگر که با اینکه بازگو کننده اتفاقات دردناکی است، خودش به عنوان این طور نبوده و تماشاگر را بسیار سرگرم میکند. درواقع هدف یاری به تصویر کشیدن واقعیتی نیست که همه آن را میدانند. تمام امریکاییان از مسئله تبعیض نژادی آگاهند ولی ابهام زدایی در مورد حواشی آن است که بیببنده را جذب میکند. فیلمی بیطرف که همه سفیدپوستان آن بیرحم و خبیث نیستند.

فیلمنامه اثر بر اساس کتاب پرفروش Kathryn Stockett با تمرکز بر شخصیت اسکیتر فلان (با بازی Emma Stome )نوشته شده است. دختر جوانی که بتازگی فارق التحصیل شده و به خانه بازگشته است ولی به هیچ عنوان با محیط دوران نوجوانیش ارتباط برقرار نمیکند و راحت نیست. با وجود اینکه نام Emma Stone به عنوان بازیگر اول در تیتراژ آمده است ولی هنرمندایی دو شخصیت سیاهپوست داستان یعنی ایبیلین کلارک (با بازی Viola Davis) و مینی جکسون (با بازی Octavia Spencer) بازی معمولی آن را تحت الشعاع قرار داده است.

هر دو این شخصیتها خدمتکارند. ایبیلین تقریباً تمامی زندگی اش را صرف مراقبت و بزرگ کردن دختر بچه های سفیدپوستان کرده است و توانسته ارتباط عاطفی خوبی با آنها برقرار کند به طوری در کودکی دوستش دارند. ولی وقتی بزرگ میشوند مانند مادرانشان شده و رفتار تحقیر آمیز آنها را نسبت به سیاه پوستان تقلید میکنند. مینی خدمتکار دیگریست که از کار قبلی اش (خانه یکی از مقامات محلی) اخراج شده و حالا به استخدام خانمی با موهای روشن و بیدست و پا در آمده است. بازی رخشان Davis و Spencer در نقشهایشان باعث شده برخلاف خط روایی داستان، بیشتر این دو در کانون توجه قرار گیرند.

خانمی که مینی را بعد از سالها خدمت صادقانه اخراج کرده فردی تازه به دوران و بدغلغی است در حالی که صاحب کار جدیدش زنی بنام سلیا فوته (با بازی Jessica Chastain) که با تاجری ثروتمند ازدواج کرده است و بخاطر اینکه اصلاً از کار خانه چیزی نمیداند سعی میکند با استفاده از مینی ضعفهایش را جبران و همسرش را خوشحال کند.

مینی که محتاج پول است، از اینکه میتواند پیش او کار کند بسیار خوشحال میشود. زنی که تنها مینی را در طول روز وقتی همسرش خانه نیست میخواهد تا به این صورت همسرش فکر کند تمام این غذاهای خوشمزه و خانه مرتب کار اوست. مینی هم علاوه بر کمک در کارهای خانه و حتی کارهای اضافه سعی میکند با نزدیک شدن به وی او را در زندگی اش راهنمایی کند. بازی Chastain در نقش سلیا بسیار طبیعی و باورپذیر از کار در آمده است.

با اینحال سلیا به نصیحتهای مینی گوش نداده و بارها دچار مشکل میشود. یکی از همین موارد سکانس مراسم خیریه (طبق معمول، کمک به کودکان گرسنه سیاهپوست) است که موقعیت های کمدی بسیاری را ایجاد میکند. موقعیتهایی که با وجود فاصله از خط روایی داستان، ولی باعث خنده تماشاگر میشود که ارزشش را نیز دارد.

داستان ادامه دارد تا اینکه روزی اسکیتر ایبیلین و مینی را متقاعد میکند تا با او صحبت کرده و اتفاقات تحقیر آمیز محیط کارشان را با او در میان بگذارند. در نهاین نیز حاصل این مصاحبه ها کتابی میشود جذاب که بازگو کننده درددل ها و خشمهای این دو خدمتکار است. یکی از ماجراهای فرعی داستان، راز غم انگیز ناپدید شدن پرستار اسکیتر در دوران کودکیست که 29 سال برای خانواده کار میکرده است ولی پس از رفتن اسکیتر به مدرسه ناپدید میشود. مادر او (Alison Janny) که این راز را مدتها مخفی نگه داشته است نهایتاً در انتهای فیلم آن را بیان کرده و به قول معروف متحول میشود!

دو نکته عجیب نیز در فیلم وجود دارد. تمام سفیدپوستان سیگار میکشند در حالی که هیچ سیاه پوستی این کار را نمیکد. و اینکه اغلب نقشهایی پر دیالوگ برای مردان سفیدپوست نوشته شده در حالی که تنها شخصیتها دو مرد سیاهپوست که یکی هم کشیش است اینگونه پرداخته شده است.

در سال 1991 فیلمی بنام The Long Walk Home با هنرنمایی Whoopi Goldberg و Sissy Spacek به ترتیب در نقشهای خدمتکار و صاحب کار در مورد دوره اعتراضات سیاه پوستان موسوم به Montgomery Bus Boycott ساخته شد که نگاه صریحتری به مسئله تبعیص نژادی داشت. ولی برای علاقه مندان به رمان Stockett "یاری"، اثر وفادارتر به متن است. فیلم همچنین بسیار سرگرم کننده است. بازی طبیعی Viola Davis و همچنین Octavia Spencer با آن چهره پراحساس و با نمکش بسیار خوب از کار در آمده است. بازی دیگر بازیگران فیلم مانند Emma Stone, Brace Dallas Howard و Alison Janney نیز قابل قبول است که مسلماً در فیلنامه های جسورانه و کمتر کلیشه ای میتوان شاهد کارهای بهتری از آنها بود.

منتقد : راجر ایبرت
مترجم : بهروز آقاخانیان-batlaghi
تهیه و ترجمه: سایت نقد فارسی- batlaghi

[Batlaghi]

صددرصدیکی از بهترین فیلمهای امساله بدون شک

[Batlaghi]

گفتم که میگن اسکاریه این فیلم. خواهش می کنم