The Shield | معرفی سریال، تبادل نظر

[Chandler Bing]

شیلد (نشان پلیس) یک سریال درام آمریکایی است که در 12 مارچ 2002 از شبکه ی FX با بازی Michael Chiklis به تلویزیون آمد و بعد از هفت فصل در سال 2008 به کار خود پایان داد. شناخته شده به خاطر به تصویر کشیدن افساران فاسد پلیس، در ابتدا عنوان سریال "رمپارت" بود، رمپارت یکی از بخش های پلیس لس آنجلس بود که بعد از رسوایی که به رسانه‌ها کشید به دلیل افسران فاسدش شناخته شد. بعد از شکایت پلیس لس آنجلس شبکه اسم سریال را به شیلد تغییر داد. شان رایان این سریال را برای کمپانی فاکس و سونی تهیه کرد و نتیجه ی کار از شبکه ی FX پخش شد. بازیگران مشهور زیادی در سریال ایفای نقش کردند که از آنها میتوان به گلن کلوز که در فصل چهارم نقش زن اصلی بود، فارست ویتاکر که در فصل پنجم و ششم به عنوان بازیگر مهمان وارد میشود. فرانکا پونته که در فصل پنجم بازی کرد و لوری هولدن که با او در سریال واکینگ دد آشنا هستید. سریال نقدهای بسیار خوبی از منتقدان دریافت کرده است و چندین و چند جایزه از جوایز معتبر آمریکا کسب کرده است. در سال 2002 برای فصل اول موفق به کسب جایزه ی بهترین سریال درام را از گلدن گلوب شد و جایزه ی بهترین بازیگر مرد نقش اول را همان سال مایکل چیکلیز از مراسم گلدن گلوب و امی به خانه برد. شیلد درباره ی یک بخش از پلیس لس آنجلس است که در منطقه ی ساختگی "فارمینگتون" (به اختصار فارم یا مزرعه) است که از یک کلیسای متروکه به عنوان پاسگاه استفاده میکنند. در این حوزه یک گروه از کاراگاهان وجود دارد که به گروه ضربت معروف هستند، یک یگان ضد فعالیت های گنگستری از بخش CRASH پلیس رمپارت الهام گرفته شده اند. کاراگاه ویک مکی، رهبر گروه ضربت است که از این گروه های از دوست های نزدیک ویک تشکیل شده است، شین وندرل، کورتیس لمانسکی و رانی کاردوکی. گروه ضربت از روش های غیر اخلاقی و غیر قانونی زیادی استفاده میکند تا صلح را به خیابان ها بیاورد و در این کار هم موفق هستند، هرچند از کنار فعالیت های غیرقانونی و دزدی هم سودی به جیب میزنند. در ادامه ی سریال تلاش این گروه را برای حفظ از افشا شدن جنایت هاشون میبینیم. کرت ساتر مغز متفکر سریال پسران آنارکی در فصل اول از نویسندگان سریال بود که در شش فصل بعد به عنوان تهیه کننده اجرای سریال کار میکند. ساتر در فصل سوم هم نقش کوتاهی ایفا میکند. از دیگر نویسنده های سریال میتوان به جیمز مانوس برنده ی امی اشاره کرد که سریال سوپرانوس را در کارنامه ی خود دارد که بعد از فصل دوم از پروژه کنار کشید تا بر روی سریال دکستر کار کند. سریال توسط مجله ی اینترتیمنت ویکی به عنوان 8ـمین سریال هزاره ی سوم انتخاب شد. WIKIPEDIA

[Longmire]

بالاخره بعد از مدتی زمان مناسب رسید و موفق شدم The Shield رو ببینم
بدون شک کلمه شاهکار برای این سریال تعریف خیلی کوچیکی به حساب میاد. از اپیزود اول جذابیت سریال هر لحظه بالاتر میرفت. اتمسفر سریال غیرممکن بود بیننده رو درگیر نکنه
شخصیتا همگی فوق العاده به تصویر کشیده میشن. و پایانی که هیچکسی فکرشو نمیکنه. شخصیت ویک مکی برام در کنار شخصیت هایی مثل تونی سوپرانو و جکس تلر قرار میگیره و این به بازی بی نقص مایکل چکلیس برمیگرده که همچین شخصیتی رو بی نظیر به تصویر کشید. همین الان که سریال رو تموم کردم با همه وجود دلتنگش شدم و در اسرع وقت دوباره از اول به پای دیدنش میشینم
ای کاش که زودتر همچین اثر نابی رو میدیدم. سریال هایی مثل شیلد امروز خیلی به ندرت یافت میشن و جاشون رو سریال هایی پر کردن که پرن از داستان های آبکی و وقت تلف کن.حتی اگه اثر خوبی هم این روزا ساخته بشه یا پایانش به کنسل شدن میرسه یا آب بندی و تلخ کردن خاطراتی که میتونستیم باهاش داشته باشیم

در مورد زیرنویس سریال از اون چیزی که فکر میکردم بهتر بود هرچند فصل هایی مثل فصل سوم و پنجم زیرنویس واقعا آزاردهنده بود و 3 اپیزود از فصل هفتم زیرنویس مناسبی نداشت. البته باز منظور رو به خوبی میرسوندن
امیدوارم بالاخره به این اثر لطف بشه و زیرنویس درخوری نصیبش بشه تا بیشتر از قبل بتونیم از تماشا کردنش لذت ببریم

[Raylan Givens]

The Shield | معجزه‌ای پیشرو

این ویدئو من رو برگردوند به حال‌وْهوای سریال و تمام لذت‌هایی که برام به ارمغان آورده بود. توی 90 دقیقه نقاط ضعف و قوت هر فصل سریال رو تا حد خوبی با جزئیات توضیح می‌ده. بعد از این‌همه سال و صدها سریال، هنوز چیزی نتونسته برای من از «شیلد» بالا بزنه، به‌خصوص نیم‌دهۀ اخیر که موج جدیدی از عصر طلایی تلویزیون بود و پُر بود از باکیفیت‌ترین سریال‌ها (به‌عنوان مثال The Americans، یا حتی BCS که جزء فکرشده و کم‌نقص‌ترین سریال‌های ساخته‌شده بود). این سریال بااین‌که به‌اصطلاح صیقل‌خورده و بی‌نقص نبود، اما یه جادوی خاصی داشت، و شاید هم همین خاص‌ش کرده؛ و با اون پایان؟ بعید هم هست تغییری ایجاد بشه.

این هم تریلر جدیدی که FX اخیراً برای سریال منتشر کرده. FX کلاً به تبلیغات اعتقادی نداره، حتی برای سریالی که عملاً این شبکه رو تبدیل به شبکه‌ای که الآن هست کرده. حالا باز جای خوش‌حالیه که اخیراً داره یه‌ذره تلاش می‌کنه :دال

[s1378]

هفت فصل رو تموم کردم. از دید من فصول اولیه که ساختار اپیزودیک تری دارند جذابیت کم تری دارند. از اواخر فصل 2 و داستان قطار پول ارمنی ها سریال بهتر می شه و توی فصل چهار با ورود آنتون میچل کاملا جذاب می شه و این روند رو ادامه می ده. فصل پنجش بهترین فصلشه و روند بسیار خوبش رو تا پایان حفظ می کنه. کلا خط داستانی اصلی سریال که خط داستانی Strike Team هست جذابیت بیشتری نسبت به خطوط داستانی فرعی بقیه‎‎ ی شخصیت های سریال داره به ویژه خط داستانی اون جولیان که زیاد برام جالب نبود. شخصیت داچ و ماجراهایی که باهاش درگیر می شه هم بعضا جذاب بود.
پایان سریال هم واقعا درجه یکه. در کل از دو سریال دیگه FX یعنی sons of anarchy و justified بهتره هر چند ریلن گیونز که یک قهرمان کلاسیکه باعث می شه با justified بیشتر ارتباط بگیرم تا شخصیت هایی مثل ویک و شین که پس از یک مدت واقعا حال آدم از کارهاشون به هم می خوره. سریال به خاطر قدیمی بودن و زیرنویس ناهماهنگ و بی کیفیتش کم تر دیده شده که مایه تاسفه. این روزها دیگه سریال های این شکلی ساخته نمی شه اون هم با این کیفیت. شخصیت پردازی، فیلمنامه، کارگردانی سریال هم درجه یکه و تدوین سریال هم خاصه. اگر سریال پلیسی دوست دارید این بهترین گزینست.

[wlh]

Shakespearean in its epic corruption and Jacobean in plotting and the darkness of its soul
فکر کنم چندتا پست هومن و تاپیک هایی که برای سریال زده کافی باشن و نیاز به زیاده گویی نباشه. پویان هم که عاشقانه طور توصیفش کرده که مکمل اون قبلی هاست. فقط چیزی که توی ذهنمه اینه که میشه با وایر یا homiside مقایسه ش کرد؟ اگه آره که بحث های زیادی باید توی این مقایسه شکل بگیره. اگه نه هم که هیچی دو تا داستان خوب مستقل از هم. دیدم نامبر هم انگار سپاس زده و نظر داده، بای دیفالت نباید تا فصل دوم پیش رفته باشه؟ نظرش رو مشتاقم ببینم...

در کل سریال برام لذت بخش بود خیلی وقت بود استقامتی سریال ندیده بودم ولی انگار هنوز توان تماشای سریال های طولانی رو هم دارم. ترتیب فصل ها از نظر امتیازی برای من این شکلیه/ فصل اخر-فصل 4- فصل 1- فصل6 -فصل 5- فصل سوم- فصل دوم/ داستان های مستقل داچ و سایرین رو هم دوست داشتم ولی روح داستان همون تیم ضربت و شخص آقای ویک بود/ پایان درجه یک بود و بعد از جاستیفاید و سانز و بی.بی و البته بترکال ... پایان این رو هم دوست داشتم.