27 شهریور , سالروز وفات استاد محمد حسین شهریار که روز بزرگداشت شعر و ادب فارسی هم محسوب میشه , خدمت بچه های گل تی وی ورلد گرامی باد !
دیشب رفته بودم یه انجمن شعر و ادب و موسیقی (جای شما خالی!) , واقعا آدم لذت میبره از هنر فارسی و ایرانی , خیلی حیفه که ما یه همچین فرهنگ و تاریخ و هنری داریم ولی ازش به اندازه کافی بهره نمیبریم ...
این غزل مورد علاقه من از شهریاره , امیدوارم که شما هم لذت ببرید : (با جون و دل بخونید!)
حالا چرا؟
آمـدی، جـانم به قـربانت ولی حالا چـــــرا ……….. بیوفـــــا حالا كه من افـــتادهام از پا چــرا
نوشــدارویی و بعد از مرگ سـهراب آمدی ……….. سنگدل، این زودتر میخواستی حالا چرا
عـمر ما را مهلت امـروز و فردای تو نیست ……….. من كه یك امــــروز مـــهمان توام، فردا چرا
نازنینــــــا ما به ناز تو جــــــــوانی دادهایم ……….. دیگر اكـــنون با جـــوانان ناز كن با ما چــرا
وه كه با این عـــمرهای كوته بیاعــــــتبار ……….. اینهمه غافلشدن از چون منی شیدا چرا
شورفرهادم بهپرسش سربهزیر افكندهبود ……….. ای لب شـــیرین جواب تلخ سر بالا چـــــرا
ایشبهجرانكهیكدمدر تو چشممننخفت ……….. این قــــدر با بخت خواب آلود من، لا لا چرا
آسمان چونجمعمشتاقانپریشان میكند ……….. در شـــگفتم من نمیپاشد ز هم دنیا چرا
درخــزان هجر گل ای بلـبل طبع حـــــــزین ……….. خاموشی شرط وفاداری بود، غـــــوغا چرا
شــــهریارا بیحبیب خود نمیكری ســفر ……….. این ســـــفر راه قیامت میروی، تنها چــرا