[سینما] 6 بازیگری که مرز های بازیگری را گسترش داده اند

[Chandler Bing]

احتمالا بدنام ترین روش های بازگیر در این روزها، هروقت است که دی لوئیس نقش جدیدی را به عهده میگیرد. به عنوان یکی از طرفدارهای سرسخت تکنیک هایش، دی لوئیس وقتی وارد نقشی میشود از اینکه از نقش بیرون بیاید جلوگیری میکند، چه سر صحنه، چه خارج از صحنه. در اخرین فیلمش "لینکن"، وی تمام نامه هایش را با امضای لینکن به پایان میرساند و بیشتر 100 کتاب درباره ی زندگی این مرد خواند. و وقتی در نقش کارکتر فلج فیلم "پای چپ من" بازی کرد، دی لوئیس هیچ وقت در صحنه از روی ویلچیر بلند نشد، و دیگران رو مجبور میکرد که موانع رو از سر راهش بردارند. نه تنها بیل طغیان معروف اش را در فیلم "ترمیناتور: رستگاری" را به خاطر اینکه بیش از حد در نقش جان کانر فرو رفته است سرزنش میکند، بلکه واقعا سر فیلمبرداری "ماشینیست" واقعا افراط کرد. برای وارد شدن به ذهن سردسته ی اعتصاب کننده ها همراه با بی خوابی مزمن، بیش از 60 پوند وزن کم کرد. کم کردن وزنش فقط به این خاطر متوقف شد که دکترها گفتند که از دست دادن وزن بیشتر خطرناکه، و فقط با خوردن تن ماهی و سیب به زندگی ادامه میداد. بیل سریعا بعد از این فیلم باید تمام وزن خود را برای بازی در نقش بروس وین "بتمن" برمیگرداند. به این میگن تعهد. رابرت دنیرو هرکاری میکند تا بهتری بازی را از خود و حتی همبازی هاش دربیارد. این شامل توهین شدید به بقیه بازیگر به خاطر اینکه نمیتواند سر صحنه به قدر کافی عصبانی شوند هم میشود. به علاوه، برای فیلم منتقد پسند اش، "راننده تاکسی" دنیرو واقعا در شیفت های 12 ساعته به عنوان راننده تاکسی در منهتن کار کرد تا وارد ذهن و گوشه گیری این افراد دست پیدا کند. برای بازی در نقش "مکس کدی" متجاوز در فیلم "تنگه ی وحشت"، دنیرو به یک دندان پزشک پول داد دندان هایش را خراب کند تا برای فیلم مناسب باشد و بعد حتی بیشتر پول داد تا به حالت اولیه برگرداند. سر صحنه ی فیلم "مردی بر ماه" که زندگی کمدین اندی کافمن رو به تصویر میکشید، جیم کری از اینکه کارکتر خود را ترک کند جلوگیری میکرد. به هیچ یک از بازیگرها یا عوامل پشت صحنه جواب نمیداد مگر اینکه اندی یا تونی صداش میکردند، که همین باعث رنجیدن افرادی در صحنه و اختلال در فیلمبرداری میشد. در اخر کری اینقدر در نقش فرو رفت که حرکت ها و تیک های خاص کافمن رو به تصویر کشید، حتی با اینکه در فیلمنامه نبودند. به نظر کار زیادی برای فیلمی میاد که خیلی هم خوب تحویل گرفته نشد، هرچند کری برای بازی در این نقش جایزه ی گلدن گلوب برد. با توجه به تلاشی که برای نقش کرده است، تعجبی ندارد که هیث لجر این چنین تعریف و تمجیدی برای نقش جوکر در فیلم "شوالیه تاریکی" که برنده ی اسکار هم شد، دریافت میکند. یک ماه خود را در خانه ای حبس کرد، که در این یک ماه دچار پارانویا و بیخوابی هم شد، بعضی وقت ها شبی دو ساعت فقط میخوابید. یک دفتر خاطرات هم به عنوان جوکر مینوشت، که با افکار دیوانه کنند پر شده بود. بعضی حدس و گمان ها به این سو میرود که تعهد هیث به حرفه ی بازیگریش تا حدی پیش رفت که مجبور به مصرف قرص های خواب شد که سرانجام به مرگ تراژدیکش ختم شد. تنها کسی که ممکن است همچین لیستی را پایان دهد، فینکس هست که با تکنیک هایش تقریبا همه رو فریب داد. کسی افلک ماکیمنتری (فیلمی الکی که به عنوان مستند پخش میشود) ساخت به عنوان "من هنوز اینجا ام" که به ماجرای کناره گیری فینکس از بازگیری و علاقه ی وی به خوانندگی در سبک رپ میپرداخت، و فینکس هم کاملا وارد نقش شده بود. برای کاوش رابطه ی بین رسانه ها و مردم، فینکس در برنامه ی "برنامه ی نیمه شب با دیوید لترمن" در سال 2008 شرکت کرد تا نقش دیگری بازی کند. با ریش بلند و موهای ژولیده در برنامه حاظر شد و بیان کرد که علاقه مند است تا به خوانندگی روی بیاورد. گرچه بعضی ها حدس میزدند که اینا همه اش یک عمل فریب دهنده است، اما خیلی ها باور کردند که وی عقل خود را از دست داده است و حقیقت وقتی مشخص شد که در سال 2010 افلک اعلام کرد که ان فیلم یک ماکیمنتری بوده است. گرچه بسیاری از بازیگرهای هالیوودی روش های خاص خود برای نزدیک شدن به نقش را دارند، اما افراد کمی مانند این سه نفر اینقدر پیش رفته اند، کسانی که نقش را تمام زندگی خود میکنند، که معمولا باعث ناراحتی دیگران یا حتی مرگ خود بازیگر میشود. ایا واقعا این ازش جایزه ای که برای بازی کردن میگیرند را دارد؟ به هر حال، برای این افراد که جواب داده است، کسانی که بهترین بازی های سینمای مدرن را برای ما به ارمغان اورده اند.

منبع