طرد شدگی، لزوما ربطی به درونگرا یا برونگرا بودن نداره. همیشه اکثریت هنجارهایی رو تعریف میکنه و یه حدودی رو برای آدمهای نرمال معین میکنه. هرکس توی اون دایر جا بگیره، پذیرفته میشه، خارج از اون، طرد یا بدنام میشه. همین شخصیت "راست" هم داخل سریال اگه دقت کنی، میبینی از طرف اطرافیانـش پذیرفته شده نیست. "راست" هم توی فضای خودش حکم فریک رو داره.
توی یکی از قسمتهای فوقالعاده هاوس، خیلی جالب
این بحث رو باز میکنه. به جای (skinny, socially-privileged white people) هر خصوصیتی که اکثریت یک جامعه دارند رو بذار و فرمولـش رو بهدست میاد.
مسئله دیگهای که هست اینکه سریال "راست" رو توی تک تک لحظات زندگیـش دنبال نمیکنه بلکه توی اکثر فیلم اون رو توی محیط طبیعیـش میبینیم.
آدمهای درونگرا و آدمهای تیپ "راست" معمولا توی گفتگوهای یکبهیک یا حرف زدن درباره ایدهها و نظریهها خوبـند؛ اونا وقتی درباره نظریه ابرریسمان یا Conciseness حرف میزنن، جذابـند ولی شاید فقط 5 درصد از وقتـشون توی شبانهروز اینطور میگذره. باقی روز رو که باید خوشمشرب و دوستداشتنی باشن، به احساسات دیگران توجه کنن، پای حرفـشون درباره آبوهوا بشین و نظریات آبکیـشون رو جدی بگیرن، اونجاست که اسبـشون لنگ میزنه. به همین خاطر که توی دنیای واقعی موجودات آنچنان جالب و دوستداشتنیای نیستند. و شاید طبیعی هم باشه.
ممکنه از یه زاویه دیگه هم بشه به قضیه نگاه کرد. شاید آرزو همه باشه شبیه "راست" باشن. به قول ستایش "خودشون رو از قِید و بند مسائل دنیوی رها کنند" یا بالاتر از هنجارهای جامعه باشند، درگیر روزمرگی و چیزهای سطحی نشن. ولی اگه کسی قبول کنه که در زندگی واقعی هم کسایی مثل "راست" پیدا میشن، بهطور ضمنی باید قبول کنه که آدمهایی در اطرافـش هستند که ازش بهتر و بالاتر و جالبترند. وقتی قهرمانهای قصه واقعیاند، اگه قهرمان نیستی یعنی جز معمولیایی هستی که نقشی توی قصه ندارن و صرفا سیاهیلشکرند. تا وقتی قهرمانها خیالی باشند همیشه میشه چند دقیقهای توی خیال مثلـشون زندگی کرد و بعد برگشت به واقعیت.
البته نباید کاریزمای شخصی "مکاناهی" رو هم نادیده گرفت. تیپ و جذابیتـش چهرهاش هم بخشی از شخصیتیـه که بازی میکنه. حتی توی خود سریال هم "راست" جوون خیلی جذابتتر از "راست" میانساله. امکان داره بین طرفدارهای سریال از "راست" میانسالها هم جمله نقلقول کنن ولی وقتی شخصیت "راست" رو مجسم میکنن "مکاناهی" خوشلباس و خوشتیپ رو به خاطر میارن. درکل وقتی "مکاناهی" باشی هر شخصیتی که داشته باشی، جذابی.
اگه آدم درونگرایی هستی احتمالا باید سخنرانی "سوزان کین" توی
TED رو دید باشی. یه کتاب هم داره به اسم The Power of Introverts in a World That Can't Stop Talking، اگه نخوندی حتما بخون که برای درونگراها، خوندنـش از اوجبواجباتـه.