The Chaser محصولي از کشور کرهجنوبی با نام اصلي Chugyeogja نمایش داده شده در سال 2008... تقدیر شده در جشنوارههای سینمایی... باور کنید سخت است... چی؟ نمیتوانم این همه موفقیت را در وجود این کرهایها درک کنم... شاید تقصیر این هیکلشان است ولی خب مگر همینها با این قدهای کوتاه و هیکلهای نازک مثل نی، ورزشی مثل سومو ندارن؟... یا در تكواندو ید طولایی؟... پس شاید اشکال از آن زبان مسخره و بدآهنگشان است ، چهرههای رنگپریده و مستاصلشان... نمیدانم ولی این کرهجنوبی در حد یکی دو استان ماست اما در همه چیز غبطهبرانگیز است..در صنعت خودرو... در صنعت گوشی همراه... در صنعت لوازم الکترونیکی و خانه...و حال در سینما و تلویزیون (موج یانگومشان که یادتان است؟)... باور کنید سخت است باور اینکه این تکه از دنیا اینقدر خاکش برکت دارد!!!
The chaser فیلم خیلی خوبی است ..."خیلی خوب"... روح سینماست: "داستانگویی بازیگوشانه برای شگفتزده کردن ما"... بله... همان روح خشن ژاپنی..همان توحش در این هم هست ... (چیزی که کمتر در فیلمهای چینی دیدهام... انگار چینیها که سرزمین پهناورتری دارند کمتر روح خشونت دارند ... ته تهش بشوند بروسلی و جکی چان و از این جور آدمها... یا فیلمهای تخیلی عارفمسلکانه ببرها و آدمهای در حال پریدن و ...) اما آن سو ژاپن، از خودکشی دردناک و سنگدلانة ساموراییهایش (هاراگیری) بگیر، از "کامیکازه" خلبانهایش بگیر، از یاکوزای مافیاییشان بگیر، تا انیمههای پـورنوی خشن و وقیحشان... خشونت... خون... توحش... در این موجودات ذره بینی پرکار شرقی نهادینه شده... گویا از این حس و حال به کرهایها هم چیزهایی به ارث رسیده است...
اما در The chaser خیلی چیزهای دیگر هم هست... غنای بصری... داستانگویی سرراست و بیادا... حرکات معقول دوربین... قناعت در نمایش توحش و عدم اسراف در خون و خونریزی (مگر سکانسهای آخر)... ضرب شست فیلمنامهنویس در ده دقیقة پایانی فیلم وقتی در سودای HAPPY END میسوزی ...
»» تا همينجا زيادي هم حرف زدم بهتره باهم و همراه با "يونگ-هو" شهر سئول رو براي پيدا كردن آدرس مشتري 4885 شخم بزنيم!