دگما 95 | پیمان پاکی یا ... [ معرفی و تبادل نظر ]

[S@eeƉ]

پیمان دگما 95 یک پیمان رویایی برای بعضی کارگردان های واقع گرا و یک حرف مفت و بی ارزش برای دیگر کارگردانان بود ولی چیزی که واضحه اینه که این پیمان فقط برای فیلم های واقع گرایانه مورد استفاده قرار می گیرفت ولی به علت سختی مفاد قرارداد مطمئنا کارگردان های اصلی قرارداد هم نتونستن پیمان رو به خوبی اجرا کنن و پیمان باکی در سال 2004 شکسته شد ! ولی چرا این پیمان بسته شد ؟ چه فیلم هایی بر اساس این پیمان به وجود آمدن ؟ برای پاسخ به این سوال ها باید تاریخچه دگما 95 رو بررسی کنیم پیمان پاکی یا دگما 95 حرکتی بود که در سال 1995 در بین گروهی از کارگردان دانماکی از جمله فون تریه و توماس وینتربرگ شکل گرفت بر اساس این قوانین فیلمی که ساخت می شد با ارزش های مرسوم فیلم سازی که داستان و بازیگری و تم فیلم بودند هماهنگ بود ولی به استثنای جلوه های ویژه یا تکنولوژی , که این یعنی واقع گرایی خالص !!! که بعدها با اضافه شدن چند کارگردان دیگر اونها تونستند گروه برادرن دگما تشکیل دهند و در تمام دنیا مشهور شوند. ولی این قرارداد برای واقع گرایی قوانین صفت و سختی هم داره که انجام بعضی از آنها حتی برای فون تریه هم عملی نبود این قوانین عبارتند از : پيمان پاکي من قسم مي خورم تمام قوانيني را که در زير آمده و نهضت دگما 95 آن را تاييد کرده ، رعايت کنم : 1. فيلمبرداري بايد در محل واقعي انجام شود . صحنه پردازي و طراحي صحنه ممنوع است ، و هيچ وسيله اضافي را نبايد به لوکيشن آورد . ( در صورت ضرورت استفاده از وسيله خاصي در فيلم ، با توجه به نياز آن در فيلمنامه ، نبايد آن وسيله را به محل آورد ،بلکه به جاي آن بايد لوکيشن را جايي انتخاب کرد که وسيله مورد نياز به طور طبيعي در محل وجود داشته باشد .) 2. صدابرداري بايد سر صحنه انجام شود ، و تصوير و صدا نبايد از يکديگر جدا باشند . يعني استفاده از هر نوع گفتار متن يا هرگونه صدايي که قبل يا بعد از فيلمبرداري ضبط شده ، ممنوع است . تنها صداي مجاز ، صدايي است که همزمان با فيلمبرداري ضبط شود . تدوين صدا بايد همان جايي قطع شود که تصوير قطع مي شود ؛ حتا اگر ديالوگ باشد . ( فيلم نبايد هيچ گونه موسيقي داشته باشد ، مگر اين که موسيقي در حال فيلمبرداري بدون هيچ گونه دخالتي در حال پخش باشد . 3. اجازه استفاده از سه پايه يا هر نوع وسيله حرکتي فيلمبرداري وجود ندارد . تمام فيلمبرداري بايد به صورت دوربين روي دست انجام شود . فيلمبردار فقط مجاز است دوربين را در جهت دنبال کردن داستان ، هرگونه که مي خاهد حرکت دهد . 4. فيلم بايد رنگي باشد . نورپردازي و استفاده از نور اضافي براي زيبا کردن و افزايش نور صحنه ممنوع است . ( اگر کمبود نور موجود در محل فيلمبرداري به اندازه اي باشد که مانع از ادامه فيلمبرداري شود ، يا بايد آن صحنه قطع شود و يا فقط يک چراغ کوچک به دوربين وصل شود . 5. جلوه هاي بصري و استفاده از هر نوع فيلتر ، چه روي پنجره ها و چه روي عدسي دوربين ، ممنوع است . 6. فيلم نبايد حاوي هيچ گونه صحنه حادثه اي باشد ( نمايش قتل ، اسلحه ، تصادف ساختگي و غيره در فيلم ممنوع است ) . 7. استفاده از عوامل زماني و مکاني که با زمان و محل زندگي ما اختلاف دارد ، ممنوع است . اين بدان معناست که داستان بايد در زمان حال و محيط اطراف خودمان اتفاق بيفتد . 8. فيلم دگمايي نبايد در قالب يک ژانر خاص مانند وسترن ، تاريخي ، معمايي ، حادثه اي و غيره بگنجد ، زيرا داستان اين گونه فيلم ها غالبا قابل پيش بيني هستند . 9. فيلمبرداري در هر قطع و روي هر نوع فيلمي ( نگاتيو و ويدئويي ) جايز است ، ولي براي پخش آن ، فقط بايد از فيلم 35 ميلي متري معمولي استفاده کرد . ( استفاده از پرده عريض ممنوع است ، قطع فيلم در زمان نمايش بايد قطع آکادمي ( 33/1 : 1 ) باشد . 10. نام کارگردان نبايد در عنوان بندي فيلم گنجانده شود . همان جور که از قوانین بالا پیداست این پیمان هرجور استفاده از تکنولوژی برای ادیت فیلم یا نور پردازی و ... رو رد میکنه و به کارگردانان اجازه استفاده از این تکنولوژی ها رو نمی ده ولی هیچ کدام از کارگردانان حتی وینربرگ و فون تریه نتواستند پای ای پیمان بمونن و اونو دور زدن مثلا ویتربرگ اعتراف کرد که در فیلم Celebration که برنده جایزه ی کن هم شد یک پنجره رو با یک پارچه پوشونده و در طول فیلم از نو پردازی استفاده کرده . و همین طور فون تریه اعتراف کرده در فیلم idiots از موسقی استفاده کرده که این خلاف قوانین دگما 95 بوده . چیزی که واضحه اینه که عمل قوانین بسیار سخت این پیمان بسیار دشوار بوده و از سال 2002 به بعد کارگردانان نیازی به تایید کار خود با ساختن یک فیلم خالص و واقع گرایانه نداشتند به همین خاطر کم کم کارگردانان از جمع برادران دگما 95 خارج شدند تا اینکه در سال 2004 گروه متلاشی شد و دگما 95 کم کم فراموش شد .

[Vic Mackey]

کجان اون بچه هایی که با این تاپیک ها واقعا چیزای مفیدی یاد کاربران دیگه میدادن متاسفانه این نوع تاپیکها که جنیه آموزشی داره کم شده تو انجمن ,
همینجا از دوستانی که اطلاعات و دانسته های خوبی راجب دنیای سینما و تلویزیون دارن درخواست میکنم دیگر دوستانشون رو هم بی بهره نذارن
هیچ آشنایی با دگما 95 نداشتم !خوندن این مطالب بسیار لذت بخش بود

[prongz]

البته تا اونجایی که من میدونم از اول هم مبنا بر انجام تمام قوانین نبود.این پیمان یه حالت سمبلیک داشت به عنوان شرایط ایده ال فیلمسازی که هنوز هم کارگردانا بهش پایبندن.اتفاقا یک از دوستان پایان بندی نیمفومانیا براش بی معنی بود که ریشه اش از همینجاست.پس "شکست" خیلی کلمه مناسبی نمی تونه باشه

[Saber-j]

dogme95 سعید جان به همه نکات اشاره کردن ، من فقط یک سری حاشیه های ریز رو اضافه میکنم. فون تریه به عنوان بازیکن کلیدیِ تیمِ دگما۹۵ ، حساسیت های هنریِ فیلمسازیش به شدت متاثر از عناصر فرهنگی غیر سینمایی بود ، یکی از این تاثیرات ، مانیفست یا بیانیه بوده که از لحاظ نوشتاری و رویکردی به مانیفست های کمونیست ها که خودِ فون تریه هم زمانی عضو همین توده بوده ، بسیار نزدیکه. سال ۱۹۹۵ زمانی که لارس فون تریه به جشن و بزرگداشت صد ساله سینما در پاریس دعوت شده بود ، یک جزوه ی قرمز رنگی رو بین حضار پخش کرد و خبر از ایجاد جنبشی به نام دگما ۹۵ رو داد. دگما ۹۵ همچون موج نوی فرانسه رویکردِ ضد سنتی داره و هدفش برهم زدن عادت ها و قید و بند های رایج فیلمسازیه که مثله زنجیری دست و پای فیلمسازان تازه کار و جویای نام رو گرفته.دگما ۹۵ یک بیانیه است علیه ارزش های بورژوایی و اهداف تجاری که مثل زالو توی سینما میلولند.دگما۹۵ هدفش تقدس زدایی از سینما است ، هدفش دموکراتیزه کردن سینماست تا هر فردی در هر مکان و کشوری فارغ از خوب و بد بودن فیلمش و نتیجه نهایی ، قادر باشه اثری خلق کنه.یکی از اختلاف نظر های فون تریه با موج نوی فرانسه هم در همین موضوع بود که فون تریه عملِ تروفو رو که جریانِ مولف به راه انداخت ، به شدت اشتباه میدونه چرا که اعتقاد داره این اتفاق فضا رو برای دست درازی ایده های بورژوایی باز میکنه و مانعِ بزرگی برای مردمی شدن سینما میشه.دگما۹۵ یک نوع ریاضت و تهذیب نفسه برای فیلمسازان تا با کشتنِ انگیزه های تجاری در خودشون بتونن به حقیقت و اصالت سینما دست پیدا کنن. با اینکه فون تریه خودش از اولین برادران دگمایی بود که قوانین رو زیر پا گذاشت ولی این میراث بزرگ هنوز پا برجاست و مدد رسان فیلمسازان نوپا و تازه کاریست که عشق به خلق هنر دارند.

[Saber-j]

The Celebration جشن یکی از بهترین نمونه های فیلمِ دگماییست به کارگردانی توماس وینتربرگ که از پیشگامان دگما ۹۵ می باشد توماس وینتربرگ سینمایی متاثر از فرهنگِ تئاتری دارد و نمایش ساختار های خانوادگی بزرگ ترین هسته و جان مایه اغلب اثارش بوده است جشن داستان پیامد های یک راز ترسناک است ، جشن داستانِ باز شدن زخم های کهنه است جشن روایتِ خانواده ایست که برای تولد ۶۰ سالگی پدر خانواده گرد هم میایند و پسربزرگ پرده از رازی ناراحت کننده و وحشتناک برمیدارد توماس وینتربرگ همچون متدِ دگمایی با دوربین رو دست سبکی مستندگونه به روایت داستانی خود میبخشد و با قرار دادن دوربین در مکان هایی که گویا مخفیانه در حال ضبط است یک فضای به شدت واقعی را خلق میکند. جشن سکانس های شلوغ و دیالوگ محور و پر تحرکی از خود به نمایش میگذارد که هنرنمایی کارگردان در اداره این صحنه ها را میرساند توماس وینتربرگ ایین ها و فرهنگ های خانواده های بورژوایی را زیر تیغِ نقد میبرد و در سکانسی که پسر رازی شوک اور از گذشته را فاش میکند و خانواده از گوش دادن به ان امتناع میورزند ، به خوبی به ما نشان میدهد که چطور این خانواده با زدن نقاب هایی در رویای خوشبختی به سر میبرند. جشن یک درامِ سر پا ، سرحال و تکان دهنده است که واقعیت هایِ تلخی را بیان میکند

[Saber-j]

اگر قصد دارید بیشتر با فیلم های دگمایی اشنا بشید حتما به این سایت مراجعه کنید لیستِ 35 تا از فیلم های مطرحی که در راستای دگما۹۵ ساخته شدن رو قرار داده و ما شاهد اثاری از کره ، ایتالیا ، اسپانیا و ارژانتین هم هستیم و این خودش دلالت داره بر تاثیر گذاری و فرا گیر شدن دگما۹۵ در سرتاسر جهان

[Saber-j]

Open Hearts

هر چقدر بر شمارش دیدن فیلم هایم بیشتر می شود ، هر چقدر آثار فاخر سینما را میبینم ،‌ هر چقدر اندوخته هایم را اضافه میکنم ، قدرِ دگما۹۵ را بیشتر میفهمم.اگر چه انجمن های سینمایی معتبر انچنان جایگاه رسمی برایش قائل نبودند اما فیلمسازان زیادی را تحت تاثیر قرار داد.اصلا دگما۹۵ یک خیزش مردمی بود برای عامه شدن فیلمسازی.همین که توانست منبع الهام فیلمسازان گمنام شود حجتش را به اتمام رسانده.مرسی فون تریه ، مرسی دگما۹۵ Open Hearts به کارگردانی سوزان بیر ، یک بانوی دگمایی که بعد از هم گسیخته شدن پیوند دگما۹۵ راهیِ‌ هالیوود شد.فیلمسازی که محوریت فیلم هایش عشق و شکست های عاطفیست. Open Hearts داستانِ شکننده بودن زندگیست.داستان تباه شدن بهترین لحظات در یک چشم به هم زدن است.اینکه چطور در یک لحظه زندگی ما نابود می شود.Open Hearts حکایت زوجی عاشق است که در یک تصادف وحشتناک پسرِ داستان فلج می شود و دختر با دکتری اشنا می شود که همسر راننده ایست که با ان ها تصادف کرده و... .شاید با خواندن خلاصه داستان به این فکر کنید که موضوع به شدت کلیشه ای و اشناست اما این اثر با تمام نمونه هایی که تا به حال دیده اید متفاوت است.سوزان بیر با مولفه های دگمایی صداقت خاصی به شخصیت ها و فضا داده است.جزییات خودمانی و قابل لمس است و شما را در موقعیت بسیار نزدیک به کارکتر ها قرار میدهد اما همزمان قدرت سرزش را از شما سلب میکند. Open Hearts یک درام احساسی و تلخ است از روابط و عواطف انسانی که یاد اوری می کند گاهی عشق احساس گناه به بار می آورد.

[Saber-j]

f*u*c*king amal »»»توی عصری که رسانه ها همج*ن*س*گرایی(اگر چه خودم کلا با این مقوله همج*ن*سگرایی مخالفم) رو بیشتر به یک رابطه ی ج*ن*سی تبدیل کردن و خیلی کم تر به عشق میپردازن ، لوکاس مودیسون سوئدی فیلمی ساخته که با غالب کردن عشق مسئله ناهمج*ن*سگرایی و همج*ن*سگرایی کاملا کــور شده و به اثری فراتر از جنسیت و گرایش جنسی دست پیدا کردـه ، ایـن کارگردان سوئـدی که وام دارـه سبک دگماست تصویری صادقانه ، واقع بینانـه و قابل لمس از سختـی ها ، بیگانگی های دوره نوجوانی خلق کرده بدون اینکه به دام کلیشه های هالیوودی این ژانر بیافتـه.عنوان فیلم بر خلاف ترجمه انگلیسی اون به معنای این مکان لعنتیـه که اشاره به شهری کوچک ، یخ زده ، سرد و کسل کننده ای داره که کارکتر ها گویی محبوس شدن و قادر نیستن از احساسات مدفون شده در درون‌شان بگریزن.f*u*c*king amal داستان کشف زندگی و عشقـه و فیلمیـه درباره تجربه اولین بار عاشق شدن ، عشقی که بین دو دختر شکل میگیرـه و اثر ظرافت داستانی بین این دو دختر رو بیان می کنه.f*u*c*king amal شاید در نگاه اول یک اثرِ‌ سردِ کسل کننده و منفعل اروپایی به نظر بیاد اما به شدت دلپذیر و گرم و دوست داشتنیـه. پ.ن : لوکاس مودیسون چهار سال بعد ساخت این فیلم یه شاهکاری خلق میکنـه به نام «لیلی برای همیشه» که در این پست ایرج خان معرفی کرده