سه گانه سکوت | شاعر یونان | تئو آنگلوپولوس

[Saber-j]

«تئو آنگلوپولوس»

اا اا اا اا اا اا اا تئو آنگلوپولوس در ۱۹۳۵ در آتن یونان چشم به جهان گشود.یونانی که همیشه در تلاطمِ جنگ های داخلی و آشوب های سیاسی به سر میبرد.به دلیل مشکلات خانوادگی اش و براورده کردن نیاز های آن ها به تحصیل در رشته حقوق پرداخت اما طبع شاعرانه اش دوام نیاورد و پس از فارغ التحصیلی عازم پاریس شد تا در مدرسه فیلمسازی ، سینما را بیاموزد.زمانی که به خانه برگشت در روزنامه ی چپ گرایی مشغول به نقد فیلم شد که طولی نکشید تا با به قدرت رسیدن شورای نظامی ،این روزنامه تعطیل شد.رژیم هفت ساله سرهنگ به روی کار امد و تاثیرات سیاسی این رژیم در تمام اثارش باقی ماند.پدرش در جلوی چشمانش دستگیر کردند و برای سال ها تبیعد بود.بعد ها مسئله تبعید یکی از دستمایه های اصلی اثارش شد. اا اا اا اا اا اا اا «مولفه های سینمایی» اا اا اا اا اا اا اا اا اا اا اا اا اا سینمای آنگلوپولوس به شدت به درون مایه های سیاسی و فرهنگی گره خورده است.دوره اولی فیلم سازی اش ، خود را صرف ساختِ اثار سیاسی/تاریخی کرد که با اشفتگی های ایدئولوژیکی فراگیر اروپای غربی هم زمان بود.در دوره دوم یونان به ارامش نسبیِ سیاسی رسیده بود ، دغدغه هایش شخصی تر شد و «سه گانه سکوت» را خلق کرد.اما باز بعد از گذشت چند سال دوباره به موضوع مورد علاقه خود برگشت و یونان بعد از جنگ را به تصویر کشید یونانی که حالا با جمعیت قابل توجهی از تبعیدی ها و مهاجرت ها روبرو بود.سینمای آنگلوپولوس وام دار جهان و دوربینِ انتونیونیست.با نما های طولانی و دیالوگ های اهنگین و حرکات موزون بازیگران و میزانسی مملو از مه و باران و موسیقیِ النی کارایندرو ، یک فضای شاعرانه خلق میکند.آنگلوپولوس همچون انتونیونی سینمایش ، سینمای کارکتر های تنها و گمنام و بی پناهیست که منجلاب زندگی اسیر شده اند.همچون تارکوفسکی شاعرانه واقعیت و نوستالژی را در هم می آمیزد و اثارش را اکنده از لانگ شات هایی با قاب های بکر مزین کرده است.آنگلوپولوس اسطوره های تاریخی یونان را به تاریخ معاصر گره زده است و ندرت فیلمسازی یافت میشود که در اثارشان کل تاریخ کشورشان را به تصویر بکشند و زمان های مختلفی از برهه های تاریخی را در یک جریان راه بیاندازد.او را ارباب زمان نامیده اند چرا با سکانس پلان های طولانی زمان را به تعلیق درمیاورد. فیلم هایش در هر ثانیه حقیقت دارد و عقیده دارد نباید با کات های مداوم زمان را از مخاطب پنهان کرد. اا اا اا اا اا اا اا اا اا اا اا اا اا «سه گانه سکوت» اا اا اا اا اا اا اا اا اا اا اا «سه گانه سکوت» محصول دوره دوم فیلمسازی اوست.سیاست و تاریخ اکنون خاموش است و به ندرت در آن یافت می شوند.در «سه گانه سکوت» شخصیت ها محوری تری شده اند و سرگذشت های فردی در تیر رس دوربین آنگلوپولوس قرار میگیرد. انگاره ها و استعاره های سیاسیِ شاخص رنگ میبازد و شاهد یک مرثیه سرایی هستیم برای کارکتر هایی که هریک میکوشند در سفری ادیسه وار معنایی را به زندگی خود ببخشند.لحن آنگلوپولوس به شدت تلخ میشود و اندوه و حسرتی جدا نشدنی در آن یافت میشود.«سه گانه سکوت» حکم رهایی آنگلوپولوس از بند جهانِ سیاست دارد و دیگر خبری از ارجاع های گوناگون به اساطیر یونانی نیست و تاریخ به پس زمینه اثار هجرت میکند.«سه گانه سکوت» نمایش بی پناهی ادم هاییست که در پازل خاطرات خود در جستجوی ارزش های گمشده هستند.«سه گانه سکوت» غم نامه ایست از واقعیت های اطراف ما ، «سه گانه سکوت» بازتاب یونان زخم خورده و ناامید پس از جنگ است.«سه گانه سکوت» حکایت بیگانگی مردمانیست در سرزمین مادری خودشان ، حکایتِ هویت های فراموش شده در خانه های مادریست. این سه گانه جایزه های معتبری را در جشنواره های مختلف برای آنگلوپولوس به ارمغان اورد. اا اا اا اا اا اا اا اا اا اا اا

»»منابع : کتاب گفت و گو با تئو آنگلوپولوس

Voyage to Cythera (1984) انگلوپولوس استاد بلامنازع پل زدن بین واقعیت و نوستالژیست که به طرز شگفت اوری یک فضای سرار متوهمانه و مالیخولیایی را بوجود می اورد.اولین قسمت از «سه گانه سکوت» داستان یک پیرمرد تبعیدیست که پس از ۳۰ سال به یونان بازمیگردد.او در تلاش است تا بتواند با کشورش ، همسرش و مردمش دوباره ارتباط برقرار کند اما او اماده رویارویی با گذشته خود نیست.دو داستان به طور همزمان روایت میشود الکساندر که یک کاگردان است و به دنبال مردی مناسب برای ایفای نقش فیلمش میباشد ناگهان با یک پیرمردی مواجه میشود که پدر اوست.Voyage to Cythera فیلمیست زیبا و شاعرانه و قابل لمس است که حکایت زخم های قدیمی و فراموش شدن و منسوخ شدن در خاک و سرزمین مادریست.

the beekeeper (1986) انگوپولوس علاقه اش به انتونیونی سبب شد به سراغ مردِ مغمموم و سرگشته قاب های فلینی و انتونیونی ، مارچلو ماسرویانی برود.مارچلو در نقشِ اموزگاریست که به تازگی بازنشست شده است او که مانند پدر و پدر بزرگش یک زنبوردار است تصمیم میگیرد همسر و فرزندان خود را ترک کند تا سفری انفرادی را در جستجوی گل های بهار اغاز کند.او از دهکده ای به دهکده ی دیگر میرود تا که با یک دختر جوانی برخورد میکند . دخترک موجب بیدار شدن احساسات در اسپیرو میشود و ادامه رابطه ای چالشی را رقم میزند.the Beekeeper فیلمیست به شدت ارام و احساسی که حکایتِ مبارزه مردی با گذشته خود میباشد.

Landscape in the Mist (1988) تلخ ترین و سوزناک ترین اثرِ سه گانه است.ناامیدی و بیگانگی به اوج خود میرسد.آنگلوپولوس اظهار داشته این فیلم دلی ترین و احساسی ترین فیلم اوست.Landscape in the Mist داستان دو کودکیست که در جاده های متروک و خطوط راه اهن کشور خود سرگردان اند و در جستجوی پدری هستند که دیگر وجود خارجی هم ندارد.فیلم در همان پانزده دقیقه ابتدایی به ما میگوید که آن ها نتیجه یک کارِ عاشقانه ای متفاوت می باشند و پدری وجود ندارد این موضوع برخلاف فیلم های رایج نه تنها به بدنه فیلم ضربه نمی زند بلکه نقطه عطفی در داستان می شود ودر ادامه دو کودک با دنیای بی رحمانه بزرگسالانه اطراف خود مواجه می شوند و در میدان نبرد این دنیای ناشناخته با چالش های زیادی روبرو می شوند. Landscape in the Mist داستان مرگ گذشته است ، داستانِ فرسایش مداوم خوش بینیست.Landscape in the Mist یک قطعه هنریست ، یک شاهکارِ احساسیست که بعد از دیدنش به راحتی صحنه های تلخِ امیخته به موسیقی زیبای النی کارایندرو از صفحه ذهنتان پاک نخواهد شد.