Boyhood | فیلمی که ساخت آن 12 سال طول کشید!

[Barkeep]

Boyhood ساخته‌ی Richard Linklater، فیلمی درام است با بازی 4 بازیگر به نام های Patricia Arquette, Ellar Coltrane, Lorelei Linklater و Ethan Hawke. مدت زمان ساخت فیلم، 12 سال می‌باشد که در اون، Coltrane دوران کودکی خودش رو میگذرونه و بزرگ میشه. ساخت فیلم از تابستان سال 2002 شروع شد و اکتبر سال 2013 به اتمام رسید. این فیلم در جشنواره‌ی فیلم ساندنس سال 2014 به اکران گذاشته شد و تریلر رسمی آن هم در همین سال منتشر شد. این فیلم همینطور در 64ـمین جشنواره‌ی فیلم برلین جزو انتخاب شده ها بود که در این جشنواره، کارگردان جایزه‌ی خرس نقره رو برای بهترین کارگردان دریافت کرد. این فیلم توسط منتقدان در سراسر دنیا از پسندیده ترین کارهای سینما به حساب آمده اون هم نه تنها از نظر کارگردانی، بلکه بازیگری و همینطور سناریو و طرح اصلی فیلم. برخی از امتیاز های داده شده به این فیلم: خط داستانی: فیلم حول محور زندگی یک زوج از هم جدا شده به نام های Mason و Olivia میگذره که پسرشون به نام Mason Jr رو بزرگ میکنن. داستان 12 سال از زندگی این پسر و چگونگی تحول رابطه‌ی این شخص با پدر و مادرش رو روایت میکنه که درواقع از 6 سالگی به 18 سالگی میرسه.

Trailer Boyhood-2014-Trailer 480p Boyhood-2014-Trailer 720p

[Mikado]

نمیدونم نمره و نقد کسی به کس دیگه چه مربوطه؟ من رو "بفهمونین" لطفا

به هر حال اینجا اسمش انجمن ـه، ما یوزر ساختیم و دور هم جمع شدیم که در مورد فیلم و سریال هایی که میبینیم و دوست داریم بحث کنیم. پس طبیعتا با بیل فرق میکنیم (بیل موجودی است که واکنشی در مورد نمره و نقد کسی نظری نمیدهد و از آن برای خاکبرداری و خاکریزی استفاده میشود)

پس باید در مورد نقد و نظر و علایقمون با هم حرف بزنیم، وگرنه که اشکان باید در اینجا رو ببنده ما هم بریم خونه مون

[AdibTE]

پس طبیعتا با بیل فرق میکنیم (بیل موجودی است که واکنشی در مورد نمره و نقد کسی نظری نمیدهد و از آن برای خاکبرداری و خاکریزی استفاده میشود)

اوه! چه نقدی

پس باید در مورد نقد و نظر و علایقمون با هم حرف بزنیم

دوست داریم بحث کنیم

قربون آدم چیز فهم، از کی تا حالا بحث کردن به معنای به سر و کول همدیگه افتادن که چرا به این فیلمی که من خیلی دوسش دارم نمره نمیدی و خوشت نمیاد منتهی میشه؟

گرنه که اشکان باید در اینجا رو ببنده

آفرین، خودتون هم به دیکتاتوریش رای میدین

["Ross Geller"]

نمیدونم نمره و نقد کسی به کس دیگه چه مربوطه؟ من رو "بفهمونین" لطفا

شرمنده که وسط بحث من نقل قول گرفتم اما حرف شما کامل اشتباهه ! شما اومدی توی انجمن که راجبه فیلم ها و سریال هایی که دیدی یا میبینی نظر بدی نظر بقیه رو بخونی بحث کنی چیزی یاد بگیری و ... این که یکی نظری بده و بعد کسی نظره خودشو راجبه اون حرف نگه که دیگه انجمن معنایی نداره البته منم میگم نظر ! نه این که حرفی به کسی تحمیل بشه یا به قول دوستان به خاطر احترام بهم سلیقه همو بدون چون و چرا قبول کنیم ! فوقش اخرش میگیم Lets Just Agree To Disagree دیگه

[tigerom]

با اینکه خستگی کلاس ها باعث میشه که سمت فیلم های خوب و ریت بالا نرم و فقط همین فیلمای اکشن و کمدی رو برای رفع خستگی نگاه کنم ولی یک کششی موضوع فیلم داشت برام که بلافاصله بعد دانلود دیدمش.
یکی از آرزوهام از زمان کودکی این بود که مثلا برم تو زندگی این آقا و خانومی که تو تاکسی کنارمه یا استادمه یا ... و زندگیشونو بفهمم و حس کنم . این جور فیلم ها میشه دوای دردم میتونم خودمو جای پسره بذارم یه مقایسه ای با خودم بکنم فیلم برای منی که اکثرا اکشن یا کمدی میبینم جذابیت خاص خودشو داشت و از نظر فنی هم که زیاد برام مهم نیست خوب بود و کلا دوست میداشتم این فیلمو

[justUnited]

خب اول بگم چقدر افسوس میخورم که چرا کارگردانی وطنی همچین ایده ای رو پیاده نکرد در اونصورت دیدن اون فیلم چقدر میتونست برای من ایرانی دوست داشتنی و خاطره انگیز باشه.
با این حال هنوز فیلم لینکلیتر داستانها و ماجراهایی رو داره که محدود به فرهنگ و جغرافیای خاصی نمیشند و من ایرانی هم میتونم با اونا ارتباط برقرار کنم.
چیزی که کاملا مشخصه اینه که کارگردان به شدت به اتفاقاتی که در زندگیش می افته بسیار توجه داره و میشه گفت این فیلم میتونه برگرفته از زندگی شخصی کارگردان باشه و البته خیلیای دیگه! و سعی کرده دغدغه اش رو در فیلمش منعکس کنه .

بیشتر تمرکز فیلم روی پسر این خانواده است و ما شاهد مواجه شدن این پسر با تمامی اتفاقات مهم زندگیش هستیم و از این منظر یجورایی یاد فیلم ترومن شو افتادم.
صحنه های تولد فیلم بسیار جالب بودند. در واقع تمامی هدایایی که به این پسر داده شده برای رضایتمندی اون نبود بلکه حاوی توقعات و انتظارات شخص مقابل از میسون بود.و این چیزی بود که در طول فیلم بارها شاهدش بودیم.
اینکه دیگران از ما چه توقعاتی دارند و از ما میخوان چی رو دوست داشته باشیم و چی رو نه! و ما هم بسته به میزان وابستگیمون به اون شخص ازش تاثیر میگیریم.از موضوعاتی مثل مذهب و اعتقاد و سیاست بگیر تا تیم ورزشی و موزیک مورد علاقه.
حرفهای اون معلم هم در تاریکخانه عکاسی بسیار جالب و صریح بود من فکر میکنم همه ما همچین کسی رو تو زندگیمون نیاز داریم که هرچند وقت یکبار به ما تلنگری بزنه که میخوای با زندگیت چیکار کنی!؟
جدای از زندگی میسون نباید از از این دیدگاه هم غافل بشیم که فیلم میتونه داستان زندگی والدین میسون هم باشه والدینی که با تصمیمات اشتباهشون مرتبا زندگی خودد و کودکانشون را تغییر میدن
مادری سختکوش که همیشه در انتخاب همسر دچار اشتباه میشه و بزرگترین دغدغه اش بزرگ کردن بچه هاشه بطوری که وقتی میسون میخواد ترکش کنه احساس پوچی میکنه
و پدری پاره وقت که سعی داره با وجود فاصله ها رابطه خوش رو با فرزندانش حفظ کنه و هرکدومشون ناخواسته و ندانسته در حال اثر گذاشتن بر زندگی کودکانشون هستند.
و جالب اینکه مادر خانواده مثبت ترین تاثیر رو بر شخصی غیر از اعضای خانوادش میزاره (پسر لوله کش).
و در پایان میسون با پشت سر گذاشتن همه اون آدمها یرای یکبار هم که شده سعی میکنه زندگی رو از دید خودش ببینه که در سکانس عکاسی اون از اطرافش که با موزیک hero
همراه شد بخوبی مشهود بود.
نکته : استفاده کارگردان از دخترش هرچند به تسریع ساخت فیلم کمک میکرد ولی مثل وصله ناجوری بود توی این خانواده اصلا بهش نمیخورد بچه اینها باشه اشتباهی که فرهادی هم در جدایی کرد.