برای استفاده از تمامی امکانات انجمن و مشاهده ی آنها بایستی ابتدا ثبت نام کنید
صفحه 1 از 8 123 ... آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 1 تا 10 از مجموع 78
  1. #1
    I understand nothing
    تاریخ عضویت
    May 2012
    محل سکونت
    ج.ا.ایران
    ارسال ها
    4,239
    سپاس
    36,350
    از این کاربر 59,459 بار در 4,705 پست سپاس گزاری شده

    clappin سینمای کره | (بحث و تبادل نظر)



    سينماي كره تركيبي از محصولات توليده شده در دو كشور كره‌جنوبي و كره‌شمالي است؛ در طي دو قرن گذشته، آثار توليد شده در اين دو كشور مستقيما تحت تاثير تحولات سياسي بسياري بوده‌اند؛ از اشغال به دست ژاپني‌ها گرفته تا جنگ بين دو كره در سال 1950 – كه باعث شد تا حجم عظيمي از فيلم‌هاي تاريخ سينماي كره از بين برود! - و حتي دخالت مستقيم دولت‌هاي هر دو كشور در اين صنعت. امروزه هر دو كشور به كار توليد فيلم مشغول‌اند اما سينماي كره‌جنوبي بخش پر رونق اين صنعت است و در سطح بين‌المللي براي خود جايگاه معتبري دست و پا كرده. در كشور كره‌شمالي فيلم‌هاي چندان پرتعدادي توليد نمي‌شود و همان تعداد كم هم به مضمون‌هاي كمونيستي و انقلابي مي پردازند. به‌دلیل سیاست بستۀ کرۀ شمالی، دستیابی به اطلاعات بی‌طرفانه از سینمای این کشور به سادگی ممکن نیست. یوناس شونر، که از شرکت‌کنندگان در جشنوارۀ فیلم کشور‌های در حال توسعه و غیرمتعهد در سال 2000 در پیونگ‌یانگ بود، ‌گفته است: «این کشور تنها یک فیلم بلند و یک فیلم مستند در معتبر‌ترین جشنوارۀ داخلی خودش شرکت داده بود». او معتقد است آمار بالای فیلم‌های ساخته‌شده به دلیل این است که در گزارش‌ها، فیلم‌های کوتاه، کارتون‌ها و حتی قسمت‌های کوتاه سریال‌های تلویزیونی را نیز جزو فیلم‌های ساخته‌شده به شمار می‌آورند.

    اولين نمايش فيلم در محلي نزديك به سئول در سال 1898 صورت گرفت. يك سال بعد، برتن هولمز، جهانگرد آمريكايي وارد سرزمين كره شد و براي اولين بار از آن تصويربرداري كرد. او نتيجه كارش را براي خانواده سلطنتي كره به نمايش گذاشت و آن را به غربي‌ها هم نشان داد. اولين سالن سينمايي درست و درمان كره در سال 1903 افتتاح شد و در ماه نوامبر سال 1907 پارك-سونگ-پيل (Park Sung-pil) سينماي "دانسونگ-سا" را در سئول تاسيس كرد كه همچنان به فعاليت خود ادامه مي‌دهد. تا آن زمان فقط فيلم‌هاي خارجي به نمايش درمي‌‌آمد تا اينكه شخص سونگ-پيل همت كرد و به عنوان حامي توليدات داخلي وارد صحنه شد. او براي توليد فيلمي به نام "انتقام وفادارانه" سرمايه‌گذاري كرد و به اين ترتيب اولين فيلم سينماي كره در تاريخ 27 اكتبر 1919 به نمايش درآمد. در سال 1921 اولين فيلم بلند سينماي كره به نام "چون‌هيانگ-جئون" (Chunhyang-Jeon) ساخته شد. دوره طلايي آثار صامت سينماي كره به كمك ژاپني‌ها تا اواخر سال 1935 ادامه داشت و در همان سال بود كه اقتباس ديگري از داستان چون‌هيانگ-جئون به كارگرداني لی میونگ وو (Lee Myeong-woo) به نمايش درآمد و عنوان اولين فيلم ناطق سينماي كره را به خود اختصاص داد.

    »» دوران طلایی

    دهه پنجاه با جنگ و پس از آن هم تفكيك دو كره شروع شد اما در ادامه به آغاز طولاني‌ترين دوره سينماي كره ختم شد. پس از آتش‌بس در سال 1953 رئيس‌جمهور وقت كره‌جنوبي، "سینگ من ری" براي احياي صنعت سينماي كشورش حرفه توليد فيلم را از ماليات معاف كرد. كارگردانان خوش‌ذوقي مثل "هیون ماک" (Yu Hyun-mok). "كيم‌كي-يانگ" (Kim Ki-young) از اين فرصت استفاده كرده و با فيلم‌هايشان (The Housemaid 1960, The Aimless Bullet 1961) موفق شدند تماشاگران زيادي را به سالن سينما بكشانند. در سال 1956 فيلم كمدي "روز عروسي" ساخته لي‌بايئونگ-لي براي اولين بار موفق شد در چند جشنواره‌ي خارجي به نمايش دربيايد و جوايزي هم به دست آورد. رشد سينماي كره آنقدر بالا گرفت كه در اواخر دهه پنجاه سالانه 111 فيلم در اين كشور ساخته مي‌شد.

    »» زمستان در سینمای کره

    با سركار آمدن دولت پارك‌چانگ‌هي در سال 1962 نظارت‌هاي سخت‌گيرانه‌اي از لحاظ تعداد آثار توليد شده و محتواي آنها بر سينماي كره اعمال شد كه باعث كاهش آثار توليدي شد. در سال 1962 جايزه سينماي گراند‌بل راه‌اندازي شد كه يكي از معتبرترين جوايز سينماي كره به شمار مي‌رود و بعدها اسکار کره‌ای نام گرفت. در ابتداي دهه سانسور و كنترل محتوايي فيلم‌ها به اوج خود رسيد و اين روند باعث افت كارگردانان سرشناس مثل "كيم‌كي-‌يانگ" هم شد. سرانجام با شروع دهه هشتاد و پشت سرگذاشتن چند رويداد مهم سياسي مثل ترور پارك‌چانگ‌هي و كودتاي 12 دسامبر و قتل‌عام «گوانگ جو»، كشور كره از حصار تنگ تفتيش عقايد رهايي پيدا كرد و همين تحولات سياسي باعث شدند سينما هم جان تازه‌اي بگيرد. توليدات سينمايي و كيفيت آنها بالاتر رفت و حضورهاي موفق در جشنواره‌های خارجي هم رشد پيدا كرد.

    »» موج نو كره‌ايي: صريح و خشن

    از اواخر دهۀ 1990 سینمای کره به سرعت رشد کرد و بسیاری از فیلم‌های آن در میان ده فیلم پرفروش سینما قرار گرفتند و حتی از مرزهای موفقیت فیلم‌های بسیار معروف هالیوود نیز فراتر رفتند. پنج فیلم از کرۀ جنوبی به رقمی بیش از ده میلیون مخاطب رسیدند. کرۀ جنوبی از معدود کشورهایی بود که فیلم‌های هالیوودی سهم چشمگیری در فروش سینماهایش نداشتند. از جمله ميشه به فیلم «شیری» (Shiri) در سال 1999 اشاره كرد كه فقط در سئول بیش از دو میلیون مخاطب داشت! و فيلم‌هاي محبوب آمريكايي مثل «تایتانیک»، «ماتریکس» و «جنگ ستارگان» را پشت سرگذاشت. با ظهور نسل جديد كارگردانان كره‌ايي همچون "كيم‌كي‌دوك" و "پارک چان ووک" و "کیم جی وون" و "بونگ جون هو" با صراحت لهجه و دنيايي پر از خشونت كه ارثيه‌اي ناخواسته از دو دوره سياه در تاريخ كره به نظر مي‌رسد: يكي دوره اشغالگري ژاپني‌ها و آمريكايي‌ها و دومي دوران حكومت پارك‌چانگ‌هي، باعث شد تا سينماي كره در سطح بين‌اللمي بيش از گذشته شناخته بشه به طوري كه بسياري از توليدات كره‌اي حتي در كشورهاي اروپايي و آمريكا بازسازي بشوند. مقدمه‌ي اين موفقيت را شايد بتوان اكران پر سر و صداي فيلم «رفیق قدیمی» (Old Boy)‌ چان‌ووك‌پارك و كسب جايزه‌ي ويژه‌ي هيئت داوران جشنوراه‌ي كن - به ‌اصرار تارانتینو – عنوان كرد كه با موفقيت فيلم‌هايي همچون: Samaritan Girl 2004 و 3Iron 2004 (هر دو از كيم‌كي‌دوك) و Memories of Murder (به كارگرداني بونگ‌جون‌هو) و ... تا به امروز دامه پيدا كرد.

    »» منبع: نشريه سينمايي دنياي تصوير،سال هفدهم، شماره‌ 188

    »» سينماگران برجسته‌ي امروز كره:



    »» Joon-ho Bong : با اينكه از كودكي عاشق سينما بوده اما در دانشگاه درس جامعه شناسي خوانده و مطالعات سينمايي‌ش را پس از فارغ‌التحصيلي انجام داده. بونگ‌جون‌هو اولين كارش را با ساخت فيلمي شخصي با تم "كمدي سياه" با عنواني بلند و عجيب "سگ هایی که پارس می کنند هرگز گاز نمیگیرند" (Barking Dogs Never Bite) شروع كرد كه اصلن مورد استقبال قرار نگرفت ولي به قول معروف شكست اولين گام پيروزي است؛ استاد با ساخت دومين فيلمش، "خاطرات قتل" كه به زندگي اولين قاتل زنجيره‌اي سرشناس اين كشور مي‌پردازد، به شهرت رسيد و نظر منتقدان را به خود جلب كرد و موفقيت‌هاي او با اكران فيلم سومش يعني The Host كه در سال 2006 توانست با فروش 13 ميليون بليط عنوان پرمخاطب‌ترين و پرفروش‌ترين فيلم تاريخ سينماي كره را به دست آورد و اكران فيلم Mother در جشنواره‌ي كن 2009 و همچنين ساخت فيلم علمي – تخيلي 2013 Snowpiercer اولين تجربه‌ي بين‌اللمي با بازيگران و عوامل خارجي ادامه پيدا كرد.



    »» Ki-duk Kim : يكي از نامدارترين فيلمسازان نامتعارف سينماي امروز كره است؛ اين فيلمساز در پاريس هنرهاي زيبا خوانده و كار هنري‌ش را با فيلمنامه‌نويس آغاز كرده. در سال 1996 با ساخت اولين فيلمش "كروكوديل" نظر منتقدان كره‌اي را به خود جلب كرد و در سال 2003 با ساخت اثر شاعرانه‌اي به نام "بهار، تابستان، پاييز، زمستان .. و بهار" جا پاي خودش را سفت كرد. معرفی مفصل این کارگردان: +



    »» Park Chan Wook : نام اين مرد با سه‌گانه انتقام گره خورده؛ "همدردي با آقاي انتقام"، "رفيق قديمي" (پير پسر) و "همدردي با بانوي انتقام". سه فيلمي هستند كه نام او را به عنوان يكي از كارگردانان صاحب سبك سينماي كره در سطح جهان مطرح كرد. دوست داشته منتقد شود اما پس از تماشاي "سرگيجه" آلفرد هيچكاك مصمم مي‌شود فيلم بسازد. فیلم‏های پارک در جشنواره‏های بسیاری شرکت کرده و جوایز بسیاری را برده‏اند که مهم‏ترین‏شان جایزۀ هیئت داوران جشنوارۀ کن در سال 2004 و 2009 است. چان‌ووك‌پارك در توصيف سه‌گانه‌ي معروفش: "این سبک من است. من می‏خواهم عشق را با خشونت تلفیق کنم." او نيز دستش به ساخت يه فيلم تمام آمريكايي به نام Stoker 2013 آلوده شده!



    »» Jee-woon Kim : متولد 1964 و استاد تركيب ژانرهاي سينمايي‌ست. كارش را با كارگرداني تئاتر شروع كرد اما خيلي زود وارد سينما شد. امضاهاي سينمايي او ميزانسن‌هاي پر از جزئيات و نقش‌آفريني‌هاي تاثيرگذار هنرپيشگان است. او در سال 2008 فيلم عظيم و بسيار خوش‌ساخت "خوب،بد،عجيب" (The Good the Bad the Weird) را با الهام از "خوب،بد،زشت" سرجيو لئونه ساخت كه محصول كمپاني سي‌جي اينترتيمنت كره است و با همكاري آيكون اينترتيمنت انگلستان پخش جهاني شده است. كيم.جي.وون نسبت به باقي كارگردان‌هاي هم‌وطنش ميل شديدي به ساخت فيلم‌هاي گيشه‌ايي و پرخرج داره كه ميشه به 2005 A Bittersweet Life و 2008 The Good the Bad the Weird اشاره كرد كه تا سال 2009 گرانترین فیلم تاریخ سینمای کره جنوبی محسوب مي‌شد.



  2. #2
    تاریخ عضویت
    Feb 2014
    ارسال ها
    87
    سپاس
    770
    از این کاربر 860 بار در 87 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای کره | (بحث و تبادل نظر)

    از میان فیلم هایی که نام برده شد، old boy (فیلم بسیار زیبایی بود)، memories of murder (خوب، اگر اشتباه نکنم تو مایه های زودیاک بود) و mother(فیلم متوسطی بود) رو دیدم. زیاد رغبت ندارم فیلم های شرق آسیایی ببینم ولی برای مثال از سینمای کره، تجربه خوب دیدن اولد بوی رو داشتم.
    اما ایرج جان بهتره یکم در مورد علاقت به سینمای شرق آسیا توضیح بدی. چون دنبال نکردم زیاد، می خوام ببینم چه پارامتر های مثبتی نسبت به بقیه داره. شاید راغب شدم یه سری هم به این حوضه بزنم. اگر فیلمی هم در حد اولد بوی بود معرفی کن. مرسی

  3. 20 کاربرِ زیر از TOXIN بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  4. #3
    I understand nothing
    تاریخ عضویت
    May 2012
    محل سکونت
    ج.ا.ایران
    ارسال ها
    4,239
    سپاس
    36,350
    از این کاربر 59,459 بار در 4,705 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای کره | (بحث و تبادل نظر)

    نقل قول نوشته اصلی توسط TOXIN نمایش پست ها
    از میان فیلم هایی که نام برده شد، old boy (فیلم بسیار زیبایی بود)، memories of murder (خوب، اگر اشتباه نکنم تو مایه های زودیاک بود) و mother(فیلم متوسطی بود) رو دیدم. زیاد رغبت ندارم فیلم های شرق آسیایی ببینم ولی برای مثال از سینمای کره، تجربه خوب دیدن اولد بوی رو داشتم.
    اما ایرج جان بهتره یکم در مورد علاقت به سینمای شرق آسیا توضیح بدی. چون دنبال نکردم زیاد، می خوام ببینم چه پارامتر های مثبتی نسبت به بقیه داره. شاید راغب شدم یه سری هم به این حوضه بزنم. اگر فیلمی هم در حد اولد بوی بود معرفی کن. مرسی
    البته زودیاک توی مایه های "خاطرات قتل" بود.
    هم صرفن علاقه است هم اینکه "دنیای" خودشون رو دارن مثل اینکه یه سیاره دیگه مثل زمین باشه و تا حالا کشفش نکرده باشیم خب جذابه دیگه میریم ببینیم چه خبره اونجا. حالا جدا از شوخی و این تمثیل های بی نمک! و یه نظر کلی در مورد سینمای شرق آسیا که خیلی خیلی گنده است بریم سراغ سینمای کره و علاقه ی شخصی. من "سینمای" کره رو دنبال میکنم ولی همه ش رو دوست ندارم من بیشتر محو "تریلر"های کره ایی میشم اونا رو بیشتر دوست دارم. قصه گو، جدی، خشن و ... اینا + اینکه این چندتا خصلت سینمایی دست کارگردان هایی مثل همین اساتید بالایی بیفته که هر کدوم "مولف" به حساب میان.
    اما در مورد پیشنهاد فیلم به نظرم شما همین سه گانه ی انتقام "چان ووک پارک" رو تکمیل کنید بهتره. که یکی ش (OldBoy) بوده دوتای دیگه: در ضمن ترتیبی هم نداره قصه ها فقط با موضوع "انتقام" بهم ربط پیدا میکنن از نظر داستانی هیچ ارتباط دیگه ایی ندارن.

    Sympathy for Mr. Vengeance 2002
    Lady Vengeance 2005

    »» پ.ن وان: این PDF هم مطالعه بفرمایید در خصوص سینمای کره است.
    »» پ.ن توو: به تاپیک سینمای جاپن! هم سر بزنید : [سینمای ژاپن]



  5. #4
    تاریخ عضویت
    Nov 2012
    ارسال ها
    598
    سپاس
    7,921
    از این کاربر 6,705 بار در 612 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای کره | (بحث و تبادل نظر)

    نقل قول نوشته اصلی توسط Irag نمایش پست ها
    Ki-duk Kim : يكي از نامدارترين فيلمسازان نامتعارف سينماي امروز كره است؛ اين فيلمساز در پاريس هنرهاي زيبا خوانده و كار هنري‌ش را با فيلمنامه‌نويس آغاز كرده. در سال 1996 با ساخت اولين فيلمش "كروكوديل" نظر منتقدان كره‌اي را به خود جلب كرد و در سال 2003 با ساخت اثر شاعرانه‌اي به نام "بهار، تابستان، پاييز، زمستان .. و بهار" جا پاي خودش را سفت كرد
    من به لطف ایرج عزیز سینمای کره رو کشف کردم اولین بار هم فیلم زمان (که فکر کنم برای کیم کی دوک )هست با سینمای غنی و داستان پرداز کره اشنا شدم بیشتر کارهای کیم کی دوک رو دیدم چیزی که برای من جالب هست نوع جهانبینی موجود در اثار شرق دور است که تا حدودی در شاعرانگی به سینمای ما نزدیکتر هست البته با یک امضای منحصربفرد که تماشاچی جهانی رو با خودش همراه میکنند اکثر کارهای کیم کی دوک قابل دیدن هستند هر چند فیلمهای جدیدش اون قدرت جادویی رو ندارد ولی همچنان اثرهای درگیرکننده میسازد و بعدش پارک چون سو که با سه گانه ای که ساخنه بخصوص اثر بسیار عالی و برنده جایزه نخل طلاش اولد بوی میتونند کلی خاطرخواه سینمای کره برای خود جمع کنند والبته تریلرهای کره ای هم فیلمهای خوش ساختی هستند بهر حال برخلاف سریالهای کره ای که معمولن از کیفیت نازلی برخوردار هستند وبه درد تلویزیون ایران و شبکهای فارسی وان میخوره فیلمهای کره ای رو در جایگاه رفیعی در میان فیلم بینهای حرفه ای دارد

  6. 13 کاربرِ زیر از hadi2006mi بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  7. #5
    تاتاکاعه
    تاریخ عضویت
    Aug 2014
    ارسال ها
    807
    سپاس
    13,825
    از این کاربر 12,768 بار در 817 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای کره | (بحث و تبادل نظر)

    اوووووف.سينماي كره
    من كه خودم عاشق سينمايي جنايي كره مخصوصا" اون داستان هاي انتقاميش هستم فيلم هاي كمدي و اكشن و جنگيش زياد چيز دندون گيري نيست
    .گل سرسبد سينماي كره هم كه oldboy ,memories of murder هست .
    از فيلم هاي خوب سينماي كره هم كه ديدم و واقعا شاهكار بودن مي تونم
    I Saw The Devil .The Bittersweet Life .The Host , Bedevilled , Yellow Sea , 3 Iron , Brotherhood Of War , The Chaser, The Man From Nowhere , A Tale Of Two Sisters
    رو اسم ببرم كه در حد شاهكار هستن و ارزش چند بار ديدن رو دارن.
    اين اواخرم Bedevilled رو ديدم كه كلا" چند روز اعصابم رو خورد كرد
    تو ژانر جنايي من سينماي كره رو از هاليوود جلوتر مي دونم.هر چند دير به دير فيلم جنايي مي سازن ولي شاهكار مي سازن

  8. 14 کاربرِ زیر از MrP بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  9. #6
    تاریخ عضویت
    Dec 2014
    ارسال ها
    13
    سپاس
    15
    از این کاربر 206 بار در 19 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای کره | (بحث و تبادل نظر)

    نقل قول نوشته اصلی توسط MrP نمایش پست ها
    من كه خودم عاشق سينمايي جنايي كره مخصوصا" اون داستان هاي انتقاميش هستم فيلم هاي كمدي و اكشن و جنگيش زياد چيز دندون گيري نيست
    نــــــه اتفاقا !! مثل اینکه فیلما و سریالای اکشن و جنگیه کره رو ندیدی !! خیلی قشنگن ! دو تا از سریال با همین ژانر که عالین City Hunter و Healer هس بهت توصیه میکنم ببینی !!

  10. 12 کاربرِ زیر از Eℓηαz بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  11. #7
    I understand nothing
    تاریخ عضویت
    May 2012
    محل سکونت
    ج.ا.ایران
    ارسال ها
    4,239
    سپاس
    36,350
    از این کاربر 59,459 بار در 4,705 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای کره | (بحث و تبادل نظر)




    - هان گونگ جو : هر چی جلوم به نت موسیقی تبدیل میشه. اونوقت که آهنگ شروع میشه. صدای نفس کشیدن؛ راه رفتن؛ باد، حتی صدای خراشیده شدن فلزات که همه شون دارن بهم میگن "عیب نداره"

    *تقدیم به جناب (days of heaven) "پویان" »» #1358


  12. 15 کاربرِ زیر از Irag بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  13. #8
    تاریخ عضویت
    Sep 2011
    ارسال ها
    120
    سپاس
    91
    از این کاربر 927 بار در 118 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای کره | (بحث و تبادل نظر)

    با تمام احترامات لازم برای پارک چان ووک و مخصوصا Oldboy ولی A Bittersweet Life حقیقتا یه چیز دیگس ! یعنی الان دارم تاسف می خورم چرا توی چالش فیلم معرفیش نکردم !
    تو قامت سیاه شب
    وقتی ستاره می میره

  14. 11 کاربرِ زیر از il Conformista بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  15. #9
    ^_^
    تاریخ عضویت
    Dec 2012
    محل سکونت
    مشهد
    ارسال ها
    121
    سپاس
    12,383
    از این کاربر 1,378 بار در 131 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای کره | (بحث و تبادل نظر)

    یک مرد ساکت و مرموز که به تنهایی توی آپارتمانش زندگی میکنه، دختر کوچک همسایه که بخاطر رفتار بد مادرش همیشه تو راهرو ول میچرخه و گاهی با مرد صحبت میکنه و مادری که مقدار زیادی مواد دزدیده و مخفی کرده. تا اینجای کار که همه چیز یاداور فیلم زیبای Leon هست، اما وقتی که گروه خلافکار دنبال موادشون میان دختر رو برای فروش اعضای بدنش میدزدن و حالا مرد باید با استفاده از یک تلفن همراه که از خلافکارها جا مونده و توانایی های خاصی که داره دختر رو پیدا کنه. از اینجا فیلم میشه بازسازی فیلم Taken که چاشنی کره ای بهش اضافه شده. خوشبختانه با اینکه فیلم بازسازی و مخلوطی از این دو فیلم هست اما خیلی خوشساخته و اگر از فیلم اول Taken لذت بردید (شماره های دو و سه ـش بسیار مزخرف بود) میتونید مطمعن باشید که از این فیلم هم به همون اندازه (شاید هم بیشتر) راضی خواهید بود.

    امتیاز: 8/10



    سانگ-هون یک شرخر وحشی ـه که اصلاً رحم و مروت سرش نمیشه. اما پولی رو که از این راه بدست میاره برای خودش خرج نمیکنه، هرچند وقت همه پولو میذاره تو یک پاکت و میده به خواهرزاده کوچیک ـش تا اون پولو بده به مادر ـش، بعدش هم مست میکنه و میره خونه پدر پیرش رو تاجایی که میتونه کتک میزنه ...
    موضوع فیلم خیلی شبیه فیلم های اجتماعی ایرانی هست، یک داستان تلخ در مورد مشکلات خانوادگی و فقر. و این فیلم ها اکثرشون داستان خوبی دارن و مشکل اونها کشدار بودن و پایان باز و بیحودی هست که دارن اما این فیلم هر دو مشکل رو حل کرده. پایان فیلم مناسب و قابل قبوله و دُز خشونت هم در فیلم یک مقدار بالاست که باعث میشه فیلم خسته کننده نباشه.

    امتیاز: 8/10



  16. 13 کاربرِ زیر از vA hid بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  17. #10
    تاریخ عضویت
    Jul 2012
    ارسال ها
    489
    سپاس
    18,552
    از این کاربر 5,414 بار در 510 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای کره | (بحث و تبادل نظر)

    نقل قول نوشته اصلی توسط Irag نمایش پست ها
    (Old Boy)‌ چان‌ووك‌پارك و كسب جايزه‌ي ويژه‌ي هيئت داوران جشنوراه‌ي كن - به ‌اصرار تارانتینو –
    اگه فیلم oldboy رو ندیدن متن زیر رو نخونین:

    امروز یه ناخنکی به سینمای کره و فیلم بسیار تحسین شده و پر سر و صدائه کره یعنی همین oldboy گرام زدم

    داستان:
    قصه از اونجایی شروع میشه که یه آدمی رو همین جوری یهویی یکی میبره تو حبس خونگی و ما هم نمیدونیم چرا یهویی زندانی شده این مرد، خلاصه بعد 15 سال هم از زندان میاد بیرون، شروع میکنه به دنبال این گشتن که چرا افتاده تو زندان، کی این کار رو کرده و ....

    رک و صریح میگم این فیلم رو باید دستشویی نوع 2 کرد توش، جز احمقانه ترین فیلمهایی بود که دیدم، اصلا دلیل این همه تحسین از این فیلم رو نمیتونم هضم کنم، ژانر این فیلم درام و معماییه،از ابتدایی ترین بحث های معمایی بودن از نظر من، تعلیق درست و حسابیه و گره هایی که تو داستان ایجاد میشه هست و این گره ها خیلی منطقی جواب داده بشه طی روال فیلم.
    کارگردان دقیقا عاجزه از نشون دادن یه تعلیق درست و حسابی، یه مثال بزنم فیلم the chaser که این تاپیک اکران اختصاصی شد ، تعلیقی که این فیلم داره به نظرم جز سخت ترین حالتهاست، معمای حل نشده ای داستان تقریبا نداره ولی مدام با خودت کلنجاری، اما تو oldboy معماهایی که مثلا میخواد بکنه تو حلق بیننده، قراره تعلیق رو ایجاد کنه، به بدترین شکل ممکنه، یعنی کارگردان یه چیزی رو به شما نشون نمیده کلا تا دقایق پایانی، بعد یهو برگ برندش رو رو میکنه، شما هم تا قبل اون چیزی کلا در این مورد نمیدونستین خوب این اوج بی هنریه عملا احمق فرض کردن مخاطبه، همچین حالتی رو واسه فیلم جدایی نادر از سیمین داشتیم ( اون جایی که نشون نمیده ساره بیات تصادف کرده)، حالا جالب اینجاست که سورپرایز فیلم تو اینه که شخصیت اصلی با دخترش رابطه برقرار کرده ، این رو هم میشد نه چندان سخت از نشانه هایی که تو فیلم وجود داشت متوجه شد، دوباره برای شفاف تر شدن اذهان ، شما سریالی مثل شرلوک و پوارو که اونا هم معمایی بودن رو در نظر بگیرین، چیزی از دید شما پنهان نبود تو کل سریال، همون نشانه هایی که شما میدیدن رو شرلوک و پوارو هم میدیدن، اما هنر کنار هم نشوندن اینا بود، همین ما رو سورپرایز میکرد، این کنار هم گذاشتن رو واسه ما شخصیت اصلی انجام میداد، و از همه مهم تر این که چیزی پنهون نبود اما اینجا این کنار هم گذاشتن رو خیلی راحت تر مخاطب بدون نیاز به شخصیت اصلی انجام میده به جز اون قسمتی که کارگردان خودش حذف کرده تا دقایق آخر، تا ما رو به صورت حال به هم زنی سورپرایز کنه از همه بدترتر این که سوالی که باید تو ذهن شخصیت اصلی ایجاد شه تو ذهن من ( مخاطب) زودتر ایجاد شده
    البته ظاهرا این فیلم رو از رو مانگا ساختن ( با تشکر از تقلبی که ایرج به من رسوند ) ، فحش قصه رو باید به مانگا بدم، این همه قصه و داستان هست، واسه خیلی خاص شدن دست رو یه چیزی که تابو گذاشته، اصلا همین موضوع انتخاب کردن هم مشکل داره، توضیحش سخته، خلاصه حرفم اینه، این جور داستان نویسی یعنی من نویسنده دیگه هیچی تو کلم نیست، موضوعی ندارم و نمیتونم بنویسم، رو یه تابو تقریبا دست نخورده دست میذارم، به این امید که کسی ذهنش به این سمت نمیره و همه رو غافلگیر میکنم

  18. 12 کاربرِ زیر از 86471181 بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


 

 
صفحه 1 از 8 123 ... آخرینآخرین

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمی توانید موضوع جدید ارسال کنید
  • شما نمی توانید به پست ها پاسخ دهید
  • شما نمی توانید فایل پیوست ضمیمه کنید
  • شما نمی توانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
  • قدرت گرفته از سیستم vBulletin نسخه ی 4.2.3
  • قالب اختصاصی انجمن TvWorld نسخه ی 1.0
  • طراحی و اجرای قالب : نوژن
  • تمام حقوق مطالب و محتوا برای تی وی وُرلد محفوظ می باشد
Powered by vBulletin® Version 4.2.1
Copyright ©2000 - 2009, Jelsoft Enterprises Ltd.