در این تاپیک میتونید نظرات خود را درباره ی فصل پنجم و پایانی به اشتراک بذارید.
در این تاپیک میتونید نظرات خود را درباره ی فصل پنجم و پایانی به اشتراک بذارید.
یه چیزی هست توی فیلم ها و سریال ها که نویسنده و کارگردان و فیلمنامه نویس تقریبا سعی می کنن ازش استفاده یا سوءاستفاده کنن اونم سنجش "آستانه ی تحمل مخاطب"ه حالا اگه این قضیه هم زمان با شخصیت اول یا قهرمان پیش بره فوق العادست. ولی اگه خیلی اتفاقی باشه برای یه بار باشه شتاب زده باشه دیگه اصلا خوب نیست. مثل "زانو زدن ناکی" خیلی خوب می شد یا بهتر که این بعد از کلی فشار و تنش اتفاق میفتاد. یعنی دقیقا در زمانی که ما هم دیگه تحمل این همه فشار رو نداشته باشیم یعنی (تر)! که ما قبل از ناکی زانو بزنیم. اینجا خیلی کوتاه تر و مقطعی ه.
مقدمه و پایان خیلی خوب بود ولی "میانه" رو اصلا دوست نداشتم. البته دیگه برای این چیزها دیر شده سریال خیلی فرصت این کارها رو نداره و نداشته.
یه سئوال.مگه کتاب این سریال هستاگه ترجمه شده یا تو ویکی پدیا امارش هست خواستم بدونم.مرسی
سریال با الهام از زندگی ایناک جانسون ساخته شده.
http://en.wikipedia.org/wiki/Enoch_L._Johnson
البته ناکی تامسون با ناکی جانسون خیلی فرق میکنه.
سریال هم بر اساس یکی از فصل های کتاب جانسونه.
تمام...
یکی از بهترین سریال هایی که دیدم. از همه لحاظ عالی. بازیگری، داستان، دیالوگ ها و... پایانشم برای من یکی کاملا راضی کننده بود. اما در مورد قسمت آخر در اسپویلر صحبت می کنم که اگر کسی ندیده هنوز، داستان براش لو نره
مشاهده محتوا اسپویلر
در مورد کلیت سریال هم میشه بیشتر بحث کرد. فعلا میزارم بقیه هم ببینن بعد اگر کسی مایل بود در مورد نکات دیگه هم بحث کنیم. دلم برای این سریال تنگ میشه و حیف که به حقش نرسید از نظر بیننده
All Empires End
همه چیز رو گفتی دوست عزیز، قسمت معرکه ای بود، اول میخواستم از این انتقاد کنم که چرا جیلیان رو تا قسمت آخر نگه داشتن و همون قسمت قبل داستانش رو نبستن، به جاش میشد تو این قسمت تیکه ی رو در رویی ناکی و لنسکی/لوچیانو/سیگل رو نشون داد، اما خب با اون پایان شاعرانه همه چیز مشخص شد
پایان classy بود، به قولی bad a$s نبود، خیلی با آرامش تکلیف تک تک شخصیت ها مشخص شد که در کل راضی کننده بود.
یکی از بهترین جنبه های سریال شخصیت های فوق العاده ای بود که بوجود اوردن، یعنی تک تک شخصیت ها لایق یه اسپین آف هستن، از کاپون و لوچیانو که تو این فصل آخری همه رو مجذوب کردن، تا چاکی وایت که از همون فصل اول عشق بود.
خاطرات خوبی از سریال دارم، خوبه که به موقع پرونده سریال رو بستن، تو اوج تموم شدن خیلی بهتره.
مشاهده محتوا اسپویلر
آخر همین حرف جیمی کار دست ناکی داد
بهترین پایانی که میشد در مورد این سریال که در کشور ما به حقش نرسید .بود.خیلی با این سریال حال میکردم مخصوصا با انتخاب و بازی گرفتن از بازیگر.امکان داره یه سری از بچه ها با بعضی از بازیگرا حال نکنن ولی همه بازیگرا همه در حد عالی بودن.شخصیت جوانیه ناکی که به کوچک ترین جای شخصیت اصلی میخورد.فرم دندونها.میمیک صورت.کلا همه چیز.در اخر از همکاریه اشکان در ترجمه و زیرنویس این سریال رو بهش خسته نباشید و خدا قوت پهلوون میگم
متاسفانه سریال اسیر "زمان" شد خب خیلی سخته بازیگرها و داستان و شخصیتها رو از دست "زمان" نجات داد تا فرسوده نشن اون طراوت ابتدایی رو حفظ کنن و به همون برندگی و شجاعت و تلخی فصلهای ابتدایی که ازش انتظار میرفت باقی بمونن. این اتفاق دیر یا زود برای یه سریال اتفاق میفته. به همین خاطر این دو فصل آخر رو اصلا با 3 فصل ابتدایی قابل مقایسه نمیدونم و اصلا راضی نیستم. اما هر سریالی که تموم میشه حتی توی قسمتهای بد و فصلهای متوسط باز من دلم واسه اولین روزی که شروع کردم تنگ میشه حتی(تر از قبلی!) برای پستهای خودم و دوستان (+) توی روزهای اوج.
برای قسمت آخر واقعا "نکتهی" خاصی ندارم بگم فقط ای کاش کمی سلیقه بیشتر "خرج" میکردن و اون موسیقی متن لحظات پایانی رو تا انتهای تیتراژ ادامه میدادن یا تیتراژ آخر رو به عنوان احترام بدون موسیقی تمام میکردن. نمیدونم حس بعد از اون موسیقی چندان "راضی"کننده نبود.
»» اما خود سریال مطمئنم سالهای طولانی (نه یک سال نه دو سال نه 5 سال بلکه بیشتر و بیشتر) خواهد گذشت و ما همچین سریالی با همچین کیفیتی نخواهیم دید. حالا چه توی کلیات سریال فیلمنامه و کارگردانی یکدست و استفاده از بازیگرهای سینمایی و بعضن مستقل (نمونه و مصداق بارزش Michael Pitt که یه بازیگر وسواسی توی انتخاب نقشه ر.ج کنید به حضور 2 دقیقهایی در فیلم سینمایی Seven Psychopaths) چه در جزئیات "میزانسن" و تلفیق روایتهای تاریخی و غیرواقعی و ... این عظمت جزئیات و کلیات هم جوری بود که ما به جای اینکه هر هفته یه قسمت از یه سریال رو تماشا کنیم در واقع مخاطب یه "فیلم سینمایی" 50 دقیقه با پایان "باز" بودیم راحت میشه گفت ما 5 فصل فیلم سینمایی تماشا کردیم. این همون پروژهی فاخر آمریکاییها بود که زیاد توی مطبوعات و رسانههای خوندیم و شنیدیم.
تا حدودی مخالفم. اگر به نظر می رسه که بازیگرا اون طراوت اولیه رو ندارن، دلیلش بخاطر داستان سریاله. از فصل اول سریال حدود 10 سال گذشته (از لحاظ داستانی دارم میگم) و حالت نرمالیش اینه که شخصیت ها اون اشتیاق اولیه رو ندارن. اما در مورد بازیگری بازیگر ها مخالفم. آل کاپون این فصل رو با فصل اول سریال مقایسه کنید فقط . به نظرم بهترین بازیش رو توی فصل اخیر انجام داد. این موضوع در مورد لوچیانو هم صدق می کنه. شخصیتی که تو فصل های اولیه سریال بهش نمی خورد که روزی کله گنده مافیا بشه ولی در فصل آخر قشنگ سنگین بودن شخصیتش رو میشد حس کرد. خود ناکی هم تو همین فصل آخر خوب بود. تنها بودنش رو میشد حس کرد. در کل فکر می کنم حذف شخصیت های دیگه در فصول گذشته باعث شده به نظر برسه که بازیگرا اون طراوت اولیه رو ندارن. من این فصل رو از فصول سه و چهار قوی تر می دونم. اگر باعث بشه که از فصل های 1 و 2 قوی تر ندونم فقط بخاطر جیمی هستش وگرنه از لحاظ ریتم داستان خیلی خوب پیش رفت و خسته کننده نبود.
عجب چیزی بود
انقدر دوستانمون با وسواس فراوان و موشکافانه به قضیه پرداختن که من حرفی واسه گفتن ندارم.ولی یک چیزی که هست نشون نداد که تامی چه جور بزرگ شد جا و مکان ناکی رو از کجا میدونست؟و سرگذشت بعضی ها ناتمام ماندو ای کاش همچین پایانی نداشته بود.
اما اونایی که فکر میکنند که پایان خوبی داشت لایکرو بزنن
خیلی جالبه، ماه جولای از مایکل پیت پرسیده بودن که آخر سریال باید چی بشه، برگشته گفته "پسرمن باید ناکی رو به قتل برسونه. پسر من الان 11 سالشه، پس آره، وقتشه ناکی رو به قتل برسونه." که واقعا هم همین جوری شد.
حالا نمیدونم اینم میدونید یا نه، ولی به خاطر داستان و اینکه چه چیز برای داستان سریال بهتره جیمی رو نکشتن، فقط به خاطر اینکه کار کردن باهاش سخت بوده، دیر میومده، دیالوگ هاش رو میخواسته تغییر بده، دیالوگ هاش رو یادش میرفته و.... حیف شد، اگه میموند سریال خیلی فرق میکرد