برای استفاده از تمامی امکانات انجمن و مشاهده ی آنها بایستی ابتدا ثبت نام کنید
صفحه 5 از 24 اولیناولین ... 3456715 ... آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 41 تا 50 از مجموع 232
  1. #1
    I understand nothing
    تاریخ عضویت
    May 2012
    محل سکونت
    ج.ا.ایران
    ارسال ها
    4,239
    سپاس
    36,350
    از این کاربر 59,459 بار در 4,705 پست سپاس گزاری شده

    سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)



    مي‌توان گفت اولين‌بار اين آلماني‌ها بودند كه به ترسيدن در سينما تشخص و كاراكتر بخشيدند، با خلق مكتبي به نام اكسپرسيونيسم، با كاراكترهايي مثل دكتر كاليگاري، نوسفراتو و فاوست و نورپردازي‌هاي تند پر از كنتراست كه به هر شي‌ء، موجود و قصه‌اي مي‌توانست كيفيتي رازآلود، مبهم و دلهره‌زا ببخشد و با استعدادي كه ريشه‌هاي آن را شايد مي‌بايست در فضاي گوتيك امپراتوري بوهمي با جنگل‌هاي انبوه تاريكش و دانشگاه‌هاي كهن مرموزي كه در آنها موجوداتي مثل دكتر فاوست و دكتر فرانكشتين مي‌آموختند كه چگونه باهستي دربيفتد و به عالم‌بودن و جادوگري هر دو متهم بودند، جست‌وجو كرد. اكسپرسيونيست‌ها شايد ادامه‌ي منطقي اين ميراث در عصري بودند كه تصوير و دوربين حرف اول را مي‌زد. آدم‌هايي مثل وينه و مورنائو به عنوان جادوگران عصر جديد، شايد زودتر از ديگران و قطعا زودتر از آمريكايي‌ها ارزش ترسيدن و دلهره را در بارآوري هنر جديد درك كردند و راه نمايش آن را به شكلي مؤثر يافتند. سال 1931 هنگام اولين نمايش دراكولا 28نفر در سالن سينما از ترس بيهوش شدند! و استوديوها راه جديد اعمال قدرت را بعد از عشق، جنايت و موسيقي، در وحشت و دلهره رديابي و كشف كردند: مي‌شود مردم را با انتخاب و اختيار خودشان رهره‌ترك كرد و بابتش از آنها پول گرفت. ترسناك‌ها شايد از اين نظر بزرگ‌ترين قربانيان هاليوود باشند.

    با آغاز دهه‌ي 60 هيولاها و ترس‌ها تغيير ماهيت دادند. دروني، خانگي، نزديك، واقعي، در دسترس و كم‌هزينه شدند. ساخته‌شدن‌ "رواني" در 1960 با داستان ساده‌ي شهري، ساختار نيمه‌تجربي، پروداكشن ارزان و فروش بالايش راه را براي شكوفايي سينماي ارزان ترسناك باز كرد و در عين حال تهديد و بي‌رحمي موجود در دل زندگي را به روي پرده آورد. ترسي كه آدم‌هايي مثل هيچكاك و پولانسكي با آثاري مثل "رواني"، "انزجار" و "مستاجر" به تصوير مي‌كشيدند هيچ ربطي به قصرهاي مخوف و ارواح خبيث و هيولاهاي برخاسته از عمق اقيانوس نداشت. ترس در اين قصه‌ها كيفيتي مبهم با منبعي نامعلوم و نديدني داشت. بيشتر از جنس دلهره و تشويش بود. از طرفي با ظهور آدم‌هاي با استعداد و سينمابلد و خوش‌ذائقه‌اي مثل اسپيلبرگ،ريدلي‌اسكات و جاناتان دمي شاخه‌ي ترسناك‌هاي كلاسيك كه هيولاها،ارواح و قاتل‌ها به هر حال در آن حرف اول را مي‌زدند. شكلي آبرومندانه، حرفه‌ايي و نه ساده‌انگارانه به خودش گرفت. "سكوت‌بره‌ها"ي جاناتان دمي در 1990 اولين فيلم اين ژانر را كه توانست پنج جايزه‌ي اسكار را از آن خودش كند، رقم زد و "ديگران" آمنابار با فضاي گوتيكش شايد بازگشتي بود هر چند پر‌رزق و برق به ميراث اسلاف آلماني‌اش در اولين دهه‌هاي سينما. ترسناك‌ها هنوز از ژانرهاي محبوب سينما و البته همچنان شهروندان درجه دوم آن هستند.



    [Slasher] »» در تعريفي ساده، اسلشر به آن دسته از فيلم‌هاي ترسناك اطلاق مي‌شود كه در آنها قاتلي اغلب روان‌پريش با اشيايي تيز و برنده‌ مانند دشنه، چاقو يا حتي اره‌برقي به جان قربانيان خود مي‌افتد. گرچه واژه اسلشر كه‌ گاه در مورد تمام فيلم‌هايي كه استفاده فزاينده‌اي از خشونت گرافيكي مي‌كنند به كار مي‌رود اما نبايد فراموش كرد كه دو عنصر قاتل روان‌پريش و استفاده از آلت‌قتاله برنده در اين فيلم‌ها نقشي كليدي بازي مي‌كنند. فيلم‌هاي ترسناك اسلشر به دليل صحنه‌هاي خونين و دلخراش خود بيشترين انتقاد را متوجه ژانر ترسناك كرده‌اند و شايد به همين دليل تنها در برهه‌هاي زماني خاصي توانسته‌اند به اقبال عمومي دست پيدا كنند. اولين فيلم‌هاي مهم اين ژانر در سال 1960 با دو فيلم تاثيرگذار "چشم‌چران" و "رواني" پا به ميدان گذاشتند. اما اسلشر پر مخاطب و محبوب در سال‌هاي بعد با فيلم‌هاي "هالووين و جمعه سيزدهم" عرض اندام كردند. ساخت فيلم خوش‌ساخت "جيغ" در سال 1996 باعث رونق دوباره اين زير‌ژانر در دهه 90 شد. در دهه 2000 "الي‌راث" از فيلمسازان پيگير زير‌ژانر اسلشر است.

    »» آثار شاخص: Psycho 1960 / The Texas Chainsaw Massacre 1974 / My Bloody Valentine 1981 / Hostel 2005

    [Splatter] »» اسپلترها از ساختارشكن‌ترين و بي‌پرده‌ترين فيلم‌هاي ترسناك هستند كه به قول منتقد فيلم "مايكل آرنزن" سعي مي‌كنند خون و خون‌ريزي اغراق شده را به چشم يك شكل هنري ببينند و با استفاده از جلوه‌هاي ويژه ظاهري جذاب براي صحنه‌هاي خشن خود طراحي كنند. در اين فيلم‌هاي اغلب زيرزميني، ناهنجاري‌هاي اخلاقي و اجتماعي جزو مضامين كليدي به‌شمار مي‌روند و اين مضامين معمولا به شكلي بي‌محابا به تصوير كشيده مي‌شوند. واژه "اسپلتر" اولين‌بار به‌وسيله جرج‌رومرو در مورد فيلم "سپيده‌دم‌مردگان" (1978) استفاده شد كه يكي از فيلم‌هاي مهم ژانر ترسناك هم به شما مي‌رود.

    »» آثار شاخص: Night of the Living Dead 1968/ Re-Animator 1985 /Dawn of the Dead 1978 /Army of Darkness 1992



    [Giallo] »» ايتاليا هم از كشورهايي است كه در سينماي وحشت صاحب سبكي مختص به خود موسوم به "جالو" است. جالوهاي سينمايي ريشه در آثار ادبي جالو دارند كه از دهه 1920 به تاثير از آثار پليسي و جنايي نويسندگان صاحب‌نام بريتانيايي و آمريكايي، كساني مانند آگاتاكريستي، الري‌مك‌كوئين، ادمك‌براين و ريموند‌چندلر در فضاي ادبي ايتاليا پا گرفتند و اغلب به همت موسسه ماندادوري در قالب كتاب‌هاي ارزان قيمتي با جلد زردرنگ منتشر مي‌شدند. وقتي "ماريو‌ باوا" در سال 1963 فيلم "دختري كه زياد مي‌دانست" را با الهام از "مردي كه زياد مي‌دانست." هيچكاك كارگرداني كرد به عالم سينما هم راه يافت. "داريو‌ آرجنتو"، "لوچيو فالچي"، "سرجو مارتينو"، امبرتولنزي و البته ماريو باوا فيلمسازاني بودند كه در دهه 60 و 70 ابتدا با اقتباس از آثار ادبي جالو و سپس با نگارش فيلمنامه‌هاي نه‌چندان منسجم آثار ترسناكي را كارگرداني كردند كه بيش از هر چيز به ميزانسن و اسلوب‌هاي بصري متكي بودند.

    »» آثار شاخص: The Bird with the Crystal Plumage 1970 / Deep Red 1975 / Blood and Black Lace 1964

    [Zombie Movies] »» طبق افسانه‌هاي اقوام ساكن در هائيتي و كشورهاي حاشيه درياي كارائيب، زامبي‌ها به انسان‌هاي فاقد عقل و بدون روحي گفته مي‌شود كه بعد از مرگ جسمشان به تسخير نيروهاي جادويي درمي‌آيد و مي‌توانند به وسيله گاز گرفتن و از طريق بزاق دهان خود، افراد سالم را نيز به زامبي تبديل كنند. زامبي‌هاي افسانه‌ايي پيش از آنك هبه فيلم‌هاي سينمايي پا بگذارند در فرهنگ عامه به‌خصوص ادبيات ترسناك به‌رسميت شناخته شده بودند تا اينكه در سال 1932 براي اولين بار در فيلم "زامبي سفيد" با بازي بلالو‌گوسي به حوزه سينما هم پا گذاشتند. اما اين "جرج رومرو" بود كه با فيلم "شب ‌مردگان زنده" و دنباله‌هاي آن تعريف جديدي از زامبي‌ها ارائه داد و با خون آشام نشان دادنشان وجهه هيولاهايي آخرالزماني به آنها بخشيد كه تا سال‌ها در ديگر فيلم‌هاي ترسناك هم پابرجا ماند.

    »» آثار شاخص: Day of the Dead 1985 / I Walked with a Zombie 1943 / Zombie 2



    [J-Horror] »» ساخت فيلم‌هاي ترسناك در سينماي ژاپن از سال‌هاي ابتدايي تاريخ سينما رواج داشته است و فيلمسازان ژاپني همواره متأثر از داستان‌هاي روح‌محور ادبيات ژاپن كه در زبان ژاپني "كوايدان" ناميده مي‌شوند فيلم‌هاي ترسناك پرشماري كارگرداني كرده‌اند. جي-‌هارور واژه‌اي است كه در فرهنگ‌هاي سينمايي به سينماي ترسناك ژاپن اطلاق مي‌شود اما بيشتر در مورد فيلم‌هايي در سينماي ژاپن به كار مي‌رود كه توجه ويژه‌اي به ترس‌هاي روان‌شناختي متأثر از روح‌ها و اجنه دارند. گرچه جي-هارورها از سال‌ها پيش در سينماي ژاپن حضور داشته‌اند مثلا "اگتسومونوگاتاري" 1953 و "كوايدان" 1964 اما موفقيت بي‌سابقه فيلم "حلقه" در سال 1998 زمينه‌ساز تجديد حيات آنها شد؛ تجديد حياتي كه استقبال استوديو‌هاي آمريكايي را به همراه داشت و به بازسازي تعدادي از اين فيلم‌ها در هاليوود انجاميد.

    »» آثار شاخص : Ring 1998 / The Happiness of the Katakuris 2002 / Kaidan 1964 / The Sinners of Hell 1960

    [K-Horror] »» سينماي كره در سال‌هاي قرن بيستم تا حدي زيادي از بحران‌هاي سياسي و اجتماعي خاصي مانند اشغال كره توسط ژاپن، و جنگ كره تاثير پذيرفته و به همين دليل تاريخ پر افت و خيزي داشته است. اما از اواسط دهه 1990 كره‌جنوبي برخلاف كره‌شمالي توانست با خلق يك زبان سينمايي جديد و ميدان دادن به فيلمسازان نوگرا چهره منحصر به فردي از سينماي كره به نمايش بگذارد كه فيلمسازاني مانند پارك‌چان‌ووك و كيم‌كي‌دوك از سرآمدان آن به شمار مي‌روند. كي‌هارورها مانند ترسناك‌هاي ژاپني بيشتر با مضامين روان‌شناختي مرتبط هستند و با تكيه بر قصه‌ها و افسانه‌هاي فولكور آسياي شرقي داستان‌هاي اغلب روح‌محور خود را پيش مي‌برند در مهم‌ترين كي-هارورهايي كه در سال‌هاي اخير ساخته شده‌اند مانند "افسانه دو‌خواهر" 2003 ردي از خشونت افسارگسيخته به چشم نمي‌خورد و در عوض بار اصلي فيلم بر دوش فضاسازي گذاشته شده است.

    »» آثار شاخص: A Tale of Two Sisters 2003 / Phone 2002 / The Quiet Family 1998 / Hansel and Gretel 2007

    »» منبع : ويژه‌نامه سينما تلويزيون همشهري‌ماه (24)، شماره‌ي 70 و 39

    »» پ.ن2 : برخی تاپیک‌های دوست و برادر: دگما 95 / موج نو / سینما جنگ / سینما عاشقانه /سینمای وسترن / سینمای ژاپن



  2. #41
    تاریخ عضویت
    Mar 2014
    محل سکونت
    Tehran
    ارسال ها
    893
    سپاس
    32,852
    از این کاربر 15,151 بار در 946 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)

    آقا سلام همگی خسته نباشید و همچنان با چشمانی سالم به سریالا و فیلماتون نگا کنین .
    نمیدونم اینجا جاش هست یا نه ولی ایرج گفت اینجا بگم پس همینجا میگم دگ(عینن هم کپی میکنم ):

    یکی از دوستان فیلم ترسناک تو سبک جن و اینا میخواد(چی بش میگفتن؟). بی زحمت 3-4 تا اسم ببرین کافیه فقط زیاد مشهور هم نباشه.


  3. 19 کاربرِ زیر از AdibTE بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  4. #42
    I understand nothing
    تاریخ عضویت
    May 2012
    محل سکونت
    ج.ا.ایران
    ارسال ها
    4,239
    سپاس
    36,350
    از این کاربر 59,459 بار در 4,705 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)

    نقل قول نوشته اصلی توسط AdibTE نمایش پست ها
    یکی از دوستان فیلم ترسناک تو سبک جن و اینا میخواد(چی بش میگفتن؟). بی زحمت 3-4 تا اسم ببرین کافیه فقط زیاد مشهور هم نباشه.
    این "مشهور" نباشه آخره جمله ت، کارو خراب کرده چون غیر مشهورها اکثرن خنده دارن. مثلن من اگه بخوام یه چیزی توی این مایه ها پیشنهاد بدم اینا است:

    The Eye 2002 / The Others 2001 / The Orphanage 2007 / The Woman in Black 2012 / Paranormal Activity 2007 / The Conjuring 2013 / Insidious 2010

    که تمامشون مشهورن و به احتمال 99درصد تماشا کرده. کلن این جور فیلم های روح زده رو شخصن دوست ندارم.امیدوارم دوستانی که از این جور فیلم ها خوششون میاد شما رو راهنمایی کنن.



  5. #43
    تاریخ عضویت
    Jan 2015
    ارسال ها
    510
    سپاس
    16,105
    از این کاربر 12,950 بار در 502 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)

    >> با اجازه اقا ایرج عزیز,من هم چند تا فیلم به ادیب جان معرفی می کنم,امیدوارم که ندیده باشه.

    >> the orphanage ,چند مدت قبل یه مطلبی از همین فیلم تو این تاپیک قرار داده بودم,در کل اثر خوش ساختیه و پایان درخشانی هم داره,حتما ببین ولی اگه میخوای صرفا فقط بترسی,رو the orphanage حساب باز نکن.




    The Ghost and Mrs. Muir,یه فیلم کمدی و رمانتیک که پایان جالبی هم داره.




    Poltergeist,این یکی معروفه,ولی اگه ندیدی,ببین که یکی از ترسناک ترین فیلم های تاریخ سینما هم است.




    The Innocents,یکی از بهترین فیلم های تاریخ سینما با موضوعیت اشباح.




    Ghostbusters ,یکی از بهترین و پرفروش ترین فیلم های دهه 80,داستان فیلم در مورد یک عده است که به شکار اروح میپردازند,مطمئنا یه اثر سرگرم کننده و خوبیه,موسیقی عالی هم داره.


  6. 21 کاربرِ زیر از Marlon Brando بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  7. #44
    I have a name But never mind
    تاریخ عضویت
    Feb 2012
    محل سکونت
    Gotham City
    ارسال ها
    1,352
    سپاس
    20,421
    از این کاربر 29,511 بار در 1,389 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)

    The Amityville Horror 2005
    کارگردان: اندرو داگلاس
    بازیگران: رایان رینولدز، ملیساجورج، کلوئی گریس مورتز
    ژانر: وحشت
    زمان فیلم: 89 دقیقه
    زیرنویس فارسی: دارد

    13 نوامبر 1974، مرد خونه شروع به شنیدن صداهایی میکنه و پس از چند روز همه اعضای خانوادشو میکشه. این خونه سال ها خالی میمونه تا اینکه جورج و کتی به همراه سه فرزندشون به اونجا نقل مکان میکنن، اما خوب اونا تنها ساکنین اون خونه نیستن ......

    همونجور که میبینید داستان فیلم همون داستان تکراری و همیشگی این ژانر هستش، خونه ای که یه سری قتل توش اتفاق افتاده و پس از سال ها یه خونواده جدید به اونجا نقل مکان میکنن. در کل فیلم متوسطی بودش، بازی ها خوب بودن همینطور جلوه های ویژه. دیالوگ تاثیرگذاری هم نداره. ولی خوب اینکه توی این ژانر یه پایان خوش ببینیم تقریبا چیز عجیبیه. امتیاز من به این فیلم 5 از 10 هستش.


  8. 17 کاربرِ زیر از aramis2800 بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  9. #45
    I understand nothing
    تاریخ عضویت
    May 2012
    محل سکونت
    ج.ا.ایران
    ارسال ها
    4,239
    سپاس
    36,350
    از این کاربر 59,459 بار در 4,705 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)







    < پ**ورنوگرافي يه هنره ...اكثر اين فيلم‌ها واسه قصاب‌هايي ساخته ميشه كه فرق عن با گوشت كوبيده رو نمي‌‌تونن تشخيص بدن.1 >

    A Serbian Film 2010 »» ميلوش ستاره‌ي (مذكر) فيلم‌هاي پ**ورن يه چند سالي ميشه از ميادين دور بوده و توي اين مدت يه خانواده‌ي 3نفره خوشحال تشكيل داده انگار همه چي بر وفق مراده تا اينكه توي يه روز كاملن معمولي توسط يكي از رفقاي هم‌پياله‌ي دوران طلايي! دوباره وسوسه ميشه تا در عوض يه پول هنگفت و دست‌مزد باورنكردني براي كارگرداني به نام دكتر ووكمير فيلم بازي كنه فيلمي كه خوده دكتر اعتقاد داره يه چيزيه در مورد هنر حقيقت و هنر برهنگي و شبيه باقي فيلم‌هاي پ**ورن نيست و مخاطب خاص داره و باقي ماجرا كه بيشتر ديدنيه تا خوندني!

    اگه اهل سياست باشيد؛ استراتژي يا نقشه‌ي راه فيلمنامه‌ي يك فيلم صربستاني همون نقشه‌ي فيلم سالوي پازوليني‌ست يعني درشت‌گويي و بلندگويي. يا اگر اهل حساب و رياضي باشيد؛ فرمول فيلمنامه‌ي يك فيلم صربستاني همان فرمول سالوي پازوليني‌ست. يعني منفي در منفي برابر است با مثبت. اولين ذهنيتي كه پيش مياد پازوليني و سالو و ديگرانه وگرنه در مقام مقايسه و حلاجي كردن و واو به واو پيش رفتن نم نم ازش فاصله مي‌گيره چون اين يه فيلم صربستاني‌ه و اون يه فيلم ايتاليايي! اين آقاي Srdjan Spasojevic و اون‌ور يه منحرف حرفه‌اي (روشعن‌فكر) به نام پازوليني. اما نقشه؛ فيلم سعي مي‌كنه حرف‌هاي ظريف رو درشت بيان كنه نكته ها رو تيتر كنه به جاي اينكه درشت‌ها و تيترها رو باظرافت عنوان كنه. استراتژي و "بيان"ي كه كمتر سينماست و بيشتر پرفورمنس. غرق در دنياي اغراق و نماد‌هاي گل‌درشت. يعني در واقع دكتر ووكمير با سابقه‌ي فعاليت در تلويزيون دولتي و ارتباط با پليس امنيتی نمادي‌ست از سيستم (در مقام كارگردان) و ميلوش و خانواده و ديگران همگي برده ي سيستم. اين جور فيلم‌ها چون سينمايي نيستند چون قصه ندارن چون مدام در حال تكرارن (در فيلم) از اين سکانس شكنجه به سکانس شكنجه‌ي بعدي - تاثيرگذار نيستند حتي به نظرم ناراحت‌كننده يا مشمئزكننده هم نيستند چرا؟ چون اين خيلي ديگه واقعي نيست و وقتي واقعي نباشه تاثيري نداره چون روح نداره شخصيت نداره تنها يه اجراي زنده‌ست با يك تيتر بزرگ. يعني هم غلط بنويسيم و هم غلط بخونيم ولي درست نتيجه‌گيري كنيم. مگه ميشه؟ مگه داريم؟!

    ------------------------------------------
    1. از دیالوگ های فیلم و از زبان دکتر ووکمیر که سعی داره کاره خودشو توجیه کنه.



  10. #46
    Money Is The Reason We Exist
    تاریخ عضویت
    Aug 2015
    ارسال ها
    50
    سپاس
    227
    از این کاربر 1,117 بار در 63 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)

    توضیحاتِ کامل و خوبی بود
    ممنون
    به شخصه از فیلم ترسناکایی که دوربین میگیرن دستشون متنفرم مثل paranormal activity یا V.H.S
    فیلمهایی که بیشتر به واقعیت نزدیکترن مثلاً قاتل روانی داخلشه یا شکنجه کردن، جالبترن
    I think I'll miss you forever
    Like the stars miss the sun in the morning skies



  11. 14 کاربرِ زیر از paisen94 بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  12. #47
    فقط وقتی همه چیزو از دست دادیم آز
    تاریخ عضویت
    Feb 2013
    ارسال ها
    35
    سپاس
    408
    از این کاربر 210 بار در 45 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)

    [JUSTIFY]A Serbian Film 2010 »» ميلوش ستاره‌ي (مذكر) فيلم‌هاي پ**ورن يه چند سالي ميشه از ميادين دور بوده و توي اين مدت يه خانواده‌ي 3نفره خوشحال تشكيل داده انگار همه چي بر وفق مراده تا اينكه توي يه روز كاملن معمولي توسط يكي از رفقاي هم‌پياله‌ي دوران طلايي! دوباره وسوسه ميشه تا در عوض يه پول هنگفت و دست‌مزد باورنكردني براي كارگرداني به نام دكتر ووكمير فيلم بازي كنه فيلمي كه خوده دكتر اعتقاد داره يه چيزيه در مورد هنر حقيقت و هنر برهنگي و شبيه باقي فيلم‌هاي پ**ورن نيست و مخاطب خاص داره و باقي ماجرا كه بيشتر ديدنيه تا خوندني!
    من اکثر نوشته های شما رو با لذت میخونم و عموما هم نظراتی شبیه هم داریم ولی در مورد این فیلم قطعا اینطور نیست.قهرمان فیلم آدم سرخورده ای که همون ابتدای فیلم و موقعی که پسرش یکی از فیلم های اون رو پیدا میکنه میشه به وضوح دید.به نظر من مقایسه این فیلم و سالو بی انصافیه .نشان دادن بعضی صحنه ها تو این فیلم (به نظر من)اخلاق انسانی رو زیر پا میگذاره.صحنه های این فیلم بیشتر شبیه یه ژست آوانگارده تا اون سینمای نابی که پازولینی ارایه میکنه.دیدن این فیلم رو به هیچ کس توصیه نمی کنم
    If not now, then when?

  13. 12 کاربرِ زیر از toorajzi بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  14. #48
    I understand nothing
    تاریخ عضویت
    May 2012
    محل سکونت
    ج.ا.ایران
    ارسال ها
    4,239
    سپاس
    36,350
    از این کاربر 59,459 بار در 4,705 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)





    داستان اول: لائورا به همراه پدرش وارد خانه ای قدیمی می شوند آنها به بهانه ی شنیدن یه صدای عجیب تا پایان داستان درگیره ژانرند. داستان دوم: الیز راینر همان جنگیر اعظم دو سری قبلی اعتقاد داره که نباید مرده ها رو انگولک کرد!

    »» به نظر مي‌رسه دو داستان داريم براي دو فيلم؛ ولي برعكس، اين دوتا در واقع يك فيلم هستن با دو داستان متفاوت. حالا چطوري؟ عرض مي‌كنم: عمده فيلم‌ها براساس يك ايده‌‌ي يك خطي شكل مي‌گيرن؛ اين ايده ممكنه مربوط به يك نظريه‌ي جديد باشه مربوط به يك پايان عجيب باشه و يا يك شخصيت (اينجا شايد معرفي يك لولوخورخوره‌ي جديد كه متاسفانه اينم نيست) و ... كه همه‌ي فيلم براساس همين ايده شكل مي‌گيره و ساخته ميشه. ولي گاهي اوقات ايده هيچ ربطي به داستان نداره و به نظر (افراطي) من هيچ ربطي به فيلم و سينما نداره و وقتي فيلم تموم ميشه به جز يك سكانس پلان تقريبا يك ساعته چيزي از اون باقي نمي‌مونه. اتفاقي كه در فيلم The Silent House ميفته كل اين فيلم فقط بخاطر همين تكنيك (فول سكانس – پلان) شكل گرفته نه بخاطر شخصيت‌هاي متفاوت يا روايت يه قصه‌ي جديد يا روايت جديدي از يه قصه‌‌ي تكراري و گناه قسمت سوم فيلم Insidious دقيقا همينه يك فيلم هاليوودي داريم كه جبرا (به‌خاطر محبوبيت دو قسمت قبلي) ادامه پيدا كرده بدون اينكه داستان از تب جن‌گيري دو قسمت قبلي و تم شب‌نشيني دور ميز و اتاق‌هاي تاريك جلوتر رفته باشه. يعني محبوبيت اول هست بعد كليشه‌ها پشت سرش صف مي‌كشن: اتاق‌هاي تاريك و بعدش نوبت جن‌گير اعظم مي‌رسه و بعد يه دختر نوجوون - جاي خالي‌ش در دو قسمت قبلي كه تم بزرگسالانه داشت حسابي خالي بود - و اون ميز توي زيرزمين و نهايتن روح مادر مرده كه اشتباهي صداش كردن! حالا وقتي نوبت حساب و كتاب ميشه فقط كافيه از معادله‌‌ي حذف استفاده كنيم و كليشه‌ها رو خط بزنيم و فاكتور بگيريم چي گيرمون مياد؟ توي اولي يه سكانس پلان كامل توي دومي يه قسمت سوم كه بود و نبودش تاثيري بر قسمت‌هاي قبلي نداره چون اين ادامه نيست اين همون كپي ناشيانه از قسمت اوله و يه عالمه چيز ديگه كه بعد از تمام شدن فيلم يكي يكي سراغ وجدان مخاطب رو مي‌گيرند.

    حالا بايد برگرديم سراغ همون اولي‌ها؛ قصه‌هاي جديد، نظريه‌‌ي جديد، معرفي شخصيت جديد يا اصلن كوتاه بيايم و به كليشه‌ها رضايت بديم خب حالا نوبت خداي (مولف) جديده و بايد بعد از كليشه دنبال امضا بگرديم در سينماي وحشت فكر كنم هر 10 سال يكبار يكي پيدا بشه كه فيلمي با امضاي خودش بسازه.



  15. #49
    تاریخ عضویت
    Jul 2014
    محل سکونت
    تهران
    ارسال ها
    313
    سپاس
    8,296
    از این کاربر 2,991 بار در 331 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)

    با سلام خدمت دوستان
    این چند روزه چندتا فیلم ترسناک خیلی خوب دیدم فقط اسم شون رو میگم چون واقعا نمیتوم فارسی زیاد تایپک کنم اگه ایرج عزیز این فیلم ها رو دیده که نظرشو بگه دوستان لذت ببرن
    اولین فیلم The Loved Ones بود که فوق العاده بود خیلی وقت بود دانلود کرده بودم ولی یادم رفته بود ببینم!(2 بار دیدم)
    دومین فیلم It Followes بود بد نبود ارزش دیدن رو داشت
    سومین فیلم Unfriended بود واییی یعنی فوق آلعاده بود خیلی خیلی لذت بردم شدیدا پیشنهاد میشه!!
    چهارمین فیلمم Starry Eyes بود که واقعا فیلم خوبی بود من که شخصا خوشم اومد
    ای طرفداران وحشت و هیجان این چندتا رو ببینید فقط دیدید فحشمون ندیداا

  16. 12 کاربرِ زیر از jackbauer2012 بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  17. #50
    دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس
    تاریخ عضویت
    Mar 2012
    ارسال ها
    866
    سپاس
    7,535
    از این کاربر 14,946 بار در 1,012 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)

    » متاسفانه باخبر شدیم که این شخصیت دوست داشتنی دیگه در بین ما نیست.

    روحش شاد و یادش گرامی.
    آمدم، چند دوست خوب پیدا کردم. رفتم....

  18. 17 کاربرِ زیر از lastshepherd بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


 

 
صفحه 5 از 24 اولیناولین ... 3456715 ... آخرینآخرین

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمی توانید موضوع جدید ارسال کنید
  • شما نمی توانید به پست ها پاسخ دهید
  • شما نمی توانید فایل پیوست ضمیمه کنید
  • شما نمی توانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
  • قدرت گرفته از سیستم vBulletin نسخه ی 4.2.3
  • قالب اختصاصی انجمن TvWorld نسخه ی 1.0
  • طراحی و اجرای قالب : نوژن
  • تمام حقوق مطالب و محتوا برای تی وی وُرلد محفوظ می باشد
Powered by vBulletin® Version 4.2.1
Copyright ©2000 - 2009, Jelsoft Enterprises Ltd.