برای استفاده از تمامی امکانات انجمن و مشاهده ی آنها بایستی ابتدا ثبت نام کنید
صفحه 8 از 24 اولیناولین ... 67891018 ... آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 71 تا 80 از مجموع 232
  1. #1
    I understand nothing
    تاریخ عضویت
    May 2012
    محل سکونت
    ج.ا.ایران
    ارسال ها
    4,239
    سپاس
    36,350
    از این کاربر 59,459 بار در 4,705 پست سپاس گزاری شده

    سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)



    مي‌توان گفت اولين‌بار اين آلماني‌ها بودند كه به ترسيدن در سينما تشخص و كاراكتر بخشيدند، با خلق مكتبي به نام اكسپرسيونيسم، با كاراكترهايي مثل دكتر كاليگاري، نوسفراتو و فاوست و نورپردازي‌هاي تند پر از كنتراست كه به هر شي‌ء، موجود و قصه‌اي مي‌توانست كيفيتي رازآلود، مبهم و دلهره‌زا ببخشد و با استعدادي كه ريشه‌هاي آن را شايد مي‌بايست در فضاي گوتيك امپراتوري بوهمي با جنگل‌هاي انبوه تاريكش و دانشگاه‌هاي كهن مرموزي كه در آنها موجوداتي مثل دكتر فاوست و دكتر فرانكشتين مي‌آموختند كه چگونه باهستي دربيفتد و به عالم‌بودن و جادوگري هر دو متهم بودند، جست‌وجو كرد. اكسپرسيونيست‌ها شايد ادامه‌ي منطقي اين ميراث در عصري بودند كه تصوير و دوربين حرف اول را مي‌زد. آدم‌هايي مثل وينه و مورنائو به عنوان جادوگران عصر جديد، شايد زودتر از ديگران و قطعا زودتر از آمريكايي‌ها ارزش ترسيدن و دلهره را در بارآوري هنر جديد درك كردند و راه نمايش آن را به شكلي مؤثر يافتند. سال 1931 هنگام اولين نمايش دراكولا 28نفر در سالن سينما از ترس بيهوش شدند! و استوديوها راه جديد اعمال قدرت را بعد از عشق، جنايت و موسيقي، در وحشت و دلهره رديابي و كشف كردند: مي‌شود مردم را با انتخاب و اختيار خودشان رهره‌ترك كرد و بابتش از آنها پول گرفت. ترسناك‌ها شايد از اين نظر بزرگ‌ترين قربانيان هاليوود باشند.

    با آغاز دهه‌ي 60 هيولاها و ترس‌ها تغيير ماهيت دادند. دروني، خانگي، نزديك، واقعي، در دسترس و كم‌هزينه شدند. ساخته‌شدن‌ "رواني" در 1960 با داستان ساده‌ي شهري، ساختار نيمه‌تجربي، پروداكشن ارزان و فروش بالايش راه را براي شكوفايي سينماي ارزان ترسناك باز كرد و در عين حال تهديد و بي‌رحمي موجود در دل زندگي را به روي پرده آورد. ترسي كه آدم‌هايي مثل هيچكاك و پولانسكي با آثاري مثل "رواني"، "انزجار" و "مستاجر" به تصوير مي‌كشيدند هيچ ربطي به قصرهاي مخوف و ارواح خبيث و هيولاهاي برخاسته از عمق اقيانوس نداشت. ترس در اين قصه‌ها كيفيتي مبهم با منبعي نامعلوم و نديدني داشت. بيشتر از جنس دلهره و تشويش بود. از طرفي با ظهور آدم‌هاي با استعداد و سينمابلد و خوش‌ذائقه‌اي مثل اسپيلبرگ،ريدلي‌اسكات و جاناتان دمي شاخه‌ي ترسناك‌هاي كلاسيك كه هيولاها،ارواح و قاتل‌ها به هر حال در آن حرف اول را مي‌زدند. شكلي آبرومندانه، حرفه‌ايي و نه ساده‌انگارانه به خودش گرفت. "سكوت‌بره‌ها"ي جاناتان دمي در 1990 اولين فيلم اين ژانر را كه توانست پنج جايزه‌ي اسكار را از آن خودش كند، رقم زد و "ديگران" آمنابار با فضاي گوتيكش شايد بازگشتي بود هر چند پر‌رزق و برق به ميراث اسلاف آلماني‌اش در اولين دهه‌هاي سينما. ترسناك‌ها هنوز از ژانرهاي محبوب سينما و البته همچنان شهروندان درجه دوم آن هستند.



    [Slasher] »» در تعريفي ساده، اسلشر به آن دسته از فيلم‌هاي ترسناك اطلاق مي‌شود كه در آنها قاتلي اغلب روان‌پريش با اشيايي تيز و برنده‌ مانند دشنه، چاقو يا حتي اره‌برقي به جان قربانيان خود مي‌افتد. گرچه واژه اسلشر كه‌ گاه در مورد تمام فيلم‌هايي كه استفاده فزاينده‌اي از خشونت گرافيكي مي‌كنند به كار مي‌رود اما نبايد فراموش كرد كه دو عنصر قاتل روان‌پريش و استفاده از آلت‌قتاله برنده در اين فيلم‌ها نقشي كليدي بازي مي‌كنند. فيلم‌هاي ترسناك اسلشر به دليل صحنه‌هاي خونين و دلخراش خود بيشترين انتقاد را متوجه ژانر ترسناك كرده‌اند و شايد به همين دليل تنها در برهه‌هاي زماني خاصي توانسته‌اند به اقبال عمومي دست پيدا كنند. اولين فيلم‌هاي مهم اين ژانر در سال 1960 با دو فيلم تاثيرگذار "چشم‌چران" و "رواني" پا به ميدان گذاشتند. اما اسلشر پر مخاطب و محبوب در سال‌هاي بعد با فيلم‌هاي "هالووين و جمعه سيزدهم" عرض اندام كردند. ساخت فيلم خوش‌ساخت "جيغ" در سال 1996 باعث رونق دوباره اين زير‌ژانر در دهه 90 شد. در دهه 2000 "الي‌راث" از فيلمسازان پيگير زير‌ژانر اسلشر است.

    »» آثار شاخص: Psycho 1960 / The Texas Chainsaw Massacre 1974 / My Bloody Valentine 1981 / Hostel 2005

    [Splatter] »» اسپلترها از ساختارشكن‌ترين و بي‌پرده‌ترين فيلم‌هاي ترسناك هستند كه به قول منتقد فيلم "مايكل آرنزن" سعي مي‌كنند خون و خون‌ريزي اغراق شده را به چشم يك شكل هنري ببينند و با استفاده از جلوه‌هاي ويژه ظاهري جذاب براي صحنه‌هاي خشن خود طراحي كنند. در اين فيلم‌هاي اغلب زيرزميني، ناهنجاري‌هاي اخلاقي و اجتماعي جزو مضامين كليدي به‌شمار مي‌روند و اين مضامين معمولا به شكلي بي‌محابا به تصوير كشيده مي‌شوند. واژه "اسپلتر" اولين‌بار به‌وسيله جرج‌رومرو در مورد فيلم "سپيده‌دم‌مردگان" (1978) استفاده شد كه يكي از فيلم‌هاي مهم ژانر ترسناك هم به شما مي‌رود.

    »» آثار شاخص: Night of the Living Dead 1968/ Re-Animator 1985 /Dawn of the Dead 1978 /Army of Darkness 1992



    [Giallo] »» ايتاليا هم از كشورهايي است كه در سينماي وحشت صاحب سبكي مختص به خود موسوم به "جالو" است. جالوهاي سينمايي ريشه در آثار ادبي جالو دارند كه از دهه 1920 به تاثير از آثار پليسي و جنايي نويسندگان صاحب‌نام بريتانيايي و آمريكايي، كساني مانند آگاتاكريستي، الري‌مك‌كوئين، ادمك‌براين و ريموند‌چندلر در فضاي ادبي ايتاليا پا گرفتند و اغلب به همت موسسه ماندادوري در قالب كتاب‌هاي ارزان قيمتي با جلد زردرنگ منتشر مي‌شدند. وقتي "ماريو‌ باوا" در سال 1963 فيلم "دختري كه زياد مي‌دانست" را با الهام از "مردي كه زياد مي‌دانست." هيچكاك كارگرداني كرد به عالم سينما هم راه يافت. "داريو‌ آرجنتو"، "لوچيو فالچي"، "سرجو مارتينو"، امبرتولنزي و البته ماريو باوا فيلمسازاني بودند كه در دهه 60 و 70 ابتدا با اقتباس از آثار ادبي جالو و سپس با نگارش فيلمنامه‌هاي نه‌چندان منسجم آثار ترسناكي را كارگرداني كردند كه بيش از هر چيز به ميزانسن و اسلوب‌هاي بصري متكي بودند.

    »» آثار شاخص: The Bird with the Crystal Plumage 1970 / Deep Red 1975 / Blood and Black Lace 1964

    [Zombie Movies] »» طبق افسانه‌هاي اقوام ساكن در هائيتي و كشورهاي حاشيه درياي كارائيب، زامبي‌ها به انسان‌هاي فاقد عقل و بدون روحي گفته مي‌شود كه بعد از مرگ جسمشان به تسخير نيروهاي جادويي درمي‌آيد و مي‌توانند به وسيله گاز گرفتن و از طريق بزاق دهان خود، افراد سالم را نيز به زامبي تبديل كنند. زامبي‌هاي افسانه‌ايي پيش از آنك هبه فيلم‌هاي سينمايي پا بگذارند در فرهنگ عامه به‌خصوص ادبيات ترسناك به‌رسميت شناخته شده بودند تا اينكه در سال 1932 براي اولين بار در فيلم "زامبي سفيد" با بازي بلالو‌گوسي به حوزه سينما هم پا گذاشتند. اما اين "جرج رومرو" بود كه با فيلم "شب ‌مردگان زنده" و دنباله‌هاي آن تعريف جديدي از زامبي‌ها ارائه داد و با خون آشام نشان دادنشان وجهه هيولاهايي آخرالزماني به آنها بخشيد كه تا سال‌ها در ديگر فيلم‌هاي ترسناك هم پابرجا ماند.

    »» آثار شاخص: Day of the Dead 1985 / I Walked with a Zombie 1943 / Zombie 2



    [J-Horror] »» ساخت فيلم‌هاي ترسناك در سينماي ژاپن از سال‌هاي ابتدايي تاريخ سينما رواج داشته است و فيلمسازان ژاپني همواره متأثر از داستان‌هاي روح‌محور ادبيات ژاپن كه در زبان ژاپني "كوايدان" ناميده مي‌شوند فيلم‌هاي ترسناك پرشماري كارگرداني كرده‌اند. جي-‌هارور واژه‌اي است كه در فرهنگ‌هاي سينمايي به سينماي ترسناك ژاپن اطلاق مي‌شود اما بيشتر در مورد فيلم‌هايي در سينماي ژاپن به كار مي‌رود كه توجه ويژه‌اي به ترس‌هاي روان‌شناختي متأثر از روح‌ها و اجنه دارند. گرچه جي-هارورها از سال‌ها پيش در سينماي ژاپن حضور داشته‌اند مثلا "اگتسومونوگاتاري" 1953 و "كوايدان" 1964 اما موفقيت بي‌سابقه فيلم "حلقه" در سال 1998 زمينه‌ساز تجديد حيات آنها شد؛ تجديد حياتي كه استقبال استوديو‌هاي آمريكايي را به همراه داشت و به بازسازي تعدادي از اين فيلم‌ها در هاليوود انجاميد.

    »» آثار شاخص : Ring 1998 / The Happiness of the Katakuris 2002 / Kaidan 1964 / The Sinners of Hell 1960

    [K-Horror] »» سينماي كره در سال‌هاي قرن بيستم تا حدي زيادي از بحران‌هاي سياسي و اجتماعي خاصي مانند اشغال كره توسط ژاپن، و جنگ كره تاثير پذيرفته و به همين دليل تاريخ پر افت و خيزي داشته است. اما از اواسط دهه 1990 كره‌جنوبي برخلاف كره‌شمالي توانست با خلق يك زبان سينمايي جديد و ميدان دادن به فيلمسازان نوگرا چهره منحصر به فردي از سينماي كره به نمايش بگذارد كه فيلمسازاني مانند پارك‌چان‌ووك و كيم‌كي‌دوك از سرآمدان آن به شمار مي‌روند. كي‌هارورها مانند ترسناك‌هاي ژاپني بيشتر با مضامين روان‌شناختي مرتبط هستند و با تكيه بر قصه‌ها و افسانه‌هاي فولكور آسياي شرقي داستان‌هاي اغلب روح‌محور خود را پيش مي‌برند در مهم‌ترين كي-هارورهايي كه در سال‌هاي اخير ساخته شده‌اند مانند "افسانه دو‌خواهر" 2003 ردي از خشونت افسارگسيخته به چشم نمي‌خورد و در عوض بار اصلي فيلم بر دوش فضاسازي گذاشته شده است.

    »» آثار شاخص: A Tale of Two Sisters 2003 / Phone 2002 / The Quiet Family 1998 / Hansel and Gretel 2007

    »» منبع : ويژه‌نامه سينما تلويزيون همشهري‌ماه (24)، شماره‌ي 70 و 39

    »» پ.ن2 : برخی تاپیک‌های دوست و برادر: دگما 95 / موج نو / سینما جنگ / سینما عاشقانه /سینمای وسترن / سینمای ژاپن



  2. #71
    I eat hot-dogs, I live on pies. I'm forty-five
    تاریخ عضویت
    Jan 2015
    محل سکونت
    Home
    ارسال ها
    278
    سپاس
    1,215
    از این کاربر 4,626 بار در 335 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)

    فیلم it ترکونده با امتیازاتی که گرفته

  3. 6 کاربرِ زیر از Red Hood بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  4. #72
    اگه بارون بباره
    تاریخ عضویت
    Jul 2016
    محل سکونت
    تربت حیدریه
    ارسال ها
    783
    سپاس
    13,785
    از این کاربر 7,926 بار در 803 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)

    دوستان یه سوال.امروز تو سایت ها فیلم Cult of Chucky 2017 با کیفیت دی وی دی ریپ اومد.میخواستم بدونم چرا یه همچین فیلمی بدون هیچ سروصدایی و بدون اینکه تو سینماها اکران بشه پخش شده؟

  5. 4 کاربرِ زیر از saeedporreza9 بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  6. #73
    تاریخ عضویت
    Oct 2017
    ارسال ها
    2
    سپاس
    0
    از این کاربر 1 بار در 1 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)

    با سلام

    اگر به دنبال فیلم و سریال های اکشن ، جنایی ، رازآلود ، علمی تخیلی و یا کمدی و... می باشید می توانید با کلیک بر روی لینک زیر ، فیلم یا سریال مورد نظر خود را ثبت نمایید. محصول در اسرع وقت خدمت دوستان ارسال خواهد شد و هزینه آن درب منزل از مشتری گرفته خواهد شد.

    http://www.mehrdvd.4kia.ir

  7. #74
    Bad things are coming
    تاریخ عضویت
    Oct 2014
    ارسال ها
    2,819
    سپاس
    21,910
    از این کاربر 49,198 بار در 2,796 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)



    به بهانه The Nun ؛ نقدی بر سختگیری عجیب به ژانر وحشت

    مشکل اساسی و قدیمی منتقدین با ژانر وحشت متاسفانه هنوز هم پابرجاست ... هر فیلم ترسناکی که ساخته میشه باز دوباره از اول حرف و حدیث ها شروع میشه ، مشکل اساسی اینه که منتقدین از فیلم های ترسناک انتظار دارن به خلاقانه ترین شکل ممکن ساخته بشن در حالی که این انتظار از ژانرهای دیگه ی سینمایی نیست ... از نظر بعضی منتقدین فیلم ترسناک متوسط نداریم ، یا فیلم خوبیه (دقت کنید خوب ، نه عالی فقط خوب) یا فیلم آشغالیه

    مثال میزنم ، توی ژانر کمدی از لحاظ خلاقیت و داستان The Other Guys ، Bad Boys ، The Heat ، 21 Jump Street و خیلی فیلم های دیگه از این دست تفاوت زیادی با هم ندارن ... پلات داستانی تقریبا مشابه و در مورد دو شخصیت خل وضعه که خودشون رو درگیر ماجراهای اکشن و کمیک میکنن ... حالا به نظر منتقدین در مورد این فیلم ها توجه کنید ، خلاصه حرفشون اینه که اگر فیلم میخندونه پس کمدیه خوبیه و امتیاز و بازخورد همه این فیلمها خوبه ... و نکته مهم اینجاست که این هایی که من اسم بردم فقط چندتا از این مدل فیلمهاست و تعدادشون خیلی بیشتر از اینهاست ... همین نکته در مورد تریلر ها و درام ها هم صدق میکنه

    پس چرا در مورد ژانر وحشت اوضاع فرق میکنه؟؟ چرا ژانر وحشت موظفه حتما داستان خلاقانه و کاملا تازه ای رو تعریف کنه تا منتقدین لطف کنن و از پنج ستاره بهش سه بدن

    در ژانر وحشت حتما باید Get Out و A Quiet Place بسازی که فیلمتو تحویل بگیرن و خدای نکرده اگر پلات داستانی و یا هر کدوم از بخش های فنی فیلمت مشابه فیلم دیگه ای بود ، از چپ و راست بهت حمله میشه ... چرا فیلم کمدی که میخندونه خوبه و کارش رو بخوبی انجام داده ، ولی برای فیلم ترسناک ، ترسوندن کافی نیست؟

    چرا برای باقی فیلمها استفاده از یه موتیف آشنا برای همراهی مخاطب ایرادی نداره ولی در مورد فیلم های ترسناک موتیف آشنای جامپ اسکر ها (jump scare) بد و غیر قابل قبوله؟ توی بقیه ژانر ها استفاده بیش از حد از این موتیف ها ایرادی نداره ولی توی ژانر وحشت حتما باید سکانس ترسناک از روشهای خلاقانه و نو استفاده کنه و اگر جامپ اسکر داشت فیلم خوبی نیست

    همه ما بلاک باستر ها و فیلم های ابر قهرمانی رو تماشا کردیم ... اکثریت این فیلم ها یه فرم خاصی دارن ، یه قهرمان داریم ، یه بدمن ، یه خانم زیبا و شجاع و نسبتا خطرناک و یه شخصیت کمیک که رفیق قهرمانه ... تا حالا دیدین یا شنیدین منتقدی به این فرم ایراد بگیره ؟ تا حالا نقدی خوندین که اشاره بکنه که این فرم تکراریه؟ اما خدای نکرده زبونم لال اگر کارگردان سینمای وحشت فیلمی درمورد خونه تسخیر شده بسازه ، اولین کلمه ای که از دهن هر منتقدی میشنوین اینه که این داستان تکراریه ... حتی اگر اون فیلم داستانش رو به بهترین شکل تعریف کنه باز هم اون بازخوردی که سزاوارش هست رو نمیگیره ... حالا اگر فیلم ما یه فیلم متوسط با داستان خانه تسخیر شده باشه که دیگه کسی بهش رحم نمیکنه و میشه فیلم مزخرف و بد ، ولی یه فیلم کمدی متوسط رو به پایین با داستانی که ده ها بار تعریف شده فقط چون بامزه س توسط منتقدین تحویل گرفته میشه

    همه توی فیلم های ترسناک دنبال منطق و معنی میگردن ولی توی فیلم تریلر شخصیت اصلی توی 90 دقیقه بالای سیصد نفر رو میکشه همه هم راضی و خوشحالن و به منطقشون برنمیخوره

    خلاصه اینکه چرا برخورد با فیلمهای ترسناک اینقدر متفاوت و سختگیرانه ست ؟ قبول دارم تعداد کمی فیلم ترسناک خوب در سال ساخته میشه ولی خیلی از همین فیلمهای ترسناک خوب هم همیشه زیر حملات منتقدین هستن

    در مورد The Nun من هم معتقدم فیلم خیلی قوی نیست ولی اونقدرها هم که میگن ضعیف نیست ... Nun داستان ساده و کلاسیکِ ترسناکی رو تعریف میکنه که به عنوان دنباله ی Conjuring زیاد قابل قبول نیست... فیلم ایده خوبی داره که بد اجراش میکنه ، اما در بخش های فنی کار خوبی انجام شده ... موسیقی کار و فضاسازی گاتیک و البته فیلمبرداری خوب انجام شده ، خلاقیت رو هم توی چندتا از سکانس ها میبینیم و در مجموع فیلم ترسناک نسبتا استاندارد و متوسطی رو میبینیم

    به هر حال سوال اصلی اینه که چرا همه انتظار دارن ژانر ترسناک پرچمدار خلاقیت و نوآوری در سینما باشه و هر بار داستان متفاوت و کاملا جدیدی رو تعریف کنه در حالی که ژانر های دیگه با همون داستان های قدیمی و با کمترین خلاقیت ، بهترین بازخورد ها رو میگیرن و این وسط ژانر وحشت تبدیل شده به کیسه بوکس منتقدین گرامی


    پ ن : این امتیاز یکی از منتقدین نسبتا محترم و خیلی باسواد و روشنفکر به این فیلمه


  8. 17 کاربرِ زیر از kingnessi بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  9. #75
    هي جان به سر شدم که تو را ارزو کنم
    تاریخ عضویت
    Jan 2012
    محل سکونت
    شوشتر
    ارسال ها
    515
    سپاس
    7,527
    از این کاربر 5,753 بار در 527 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)


    فکر نمیکردم تاپیکی برای فیلم های ترسناک وجود داشته باشه
    Kingnessi عزیز دستت درد نکنه به این تاپیک جون دادی
    فیلم راهبه قرار بود یک داستان از داستان کاراکتر شر والاک بشه که چه طور به این شکل در میاد و چه گذشته ای داره
    و به چه شکل به سری احضار ربط پیدا می کنه
    اول اینکه در این زمینه خیلی بد و مبتدی کار میکنه
    قرار بود این شخصیت ترسناک در حد سری احضار باشه که نبود اصلا ترسناک نبود
    به هیچ وجه ببینده رو شوکه نمی کنه و ترس رو به وجود ببینده تزریق نمی کنه
    در واقع تو ایجاد شرایط هیجان انگیز خیلی بد عمل میکنه و تاثیری نداره
    شخصیت ارجینال و نابی مثل سری احضار رو نداره من فیلم انابل افرینش رو بهتر از این میدونم
    بیشترین ایرادی که میشه گرفته این میتونه باشه که کارگردان و نویسندگان این کاره نبودن
    دوم تیم بازیگری خوبی هم نداشته تیسا فارمیگا اصلا خوب نبود در صورتی که بازیگر خوبیه
    دیمین بیچیر بازیگر سریال بریدج به عنوان یک شخص همه فن حریف اصلا کاربلد نبود
    خیلی راحت تحت تاثیر قدرت راهب قرار میگرفت و خواهر ایرین به دادش می رسید
    باید بین تمام اتفاقات و شخصیت ها یک پیوند خوب داستانی برقرار می شد تا داستان سازی صورت بگیره
    این فیلم در دو حالت داستان که گذشته و زمانی که شخصیت ها به صومعه می رسند اصلا خوب کار نمی کنه و سردرگمه
    هیچ چیزی از گذشت شخصیت به طور کلی نشون داده نمیشه شخصیت والاک گذشته و حضور خیلی مبهمی داره
    همه چیز به صورت جزیی و تیتر وار نشون داده میشه به همین دلیل تاثیری برو روند فیلم ندارند
    جالبتر اینکه فکر میکردم انتخاب تیسا فارمیگا فقط برای این می تونه باشه میدونستم خواهرشه
    این شخصیت ممکنه نوجوانی لورین باشه که چه طور به توانایی می رسه که وجود ارواح رو حس کنه
    و به چه دلیل و چه طور والاک دشمن خانوادگی وارن ها تبدیل میشه در صورتی که من اشتباه میکردم
    ایراد بزرگ راهبه این میتونه باشه که فیلمنامه خوبی نداره شخصیت سازی خوبی هم نداره
    در صورتی که در بخش فضای سازی و ایجاد اتفاقات ترسناک تا حدودی خوب کار میکنه فضای گوتیک وار صومعه دیدنی بود
    یعنی این لوکیشن پتانسیل بسیار زیادی برای ایجاد فضای ترس برانگیز رو داشته ولی خوب استفاده نشده
    چاشنی اصلی این بزم که شخصیت ترسناک و در مقابل ناجی باشه به درستی تعریف نشده
    نسبت به فیلم های ترسناکی که قصد دارند با سکانس های کشتار و خونین ببینده رو وادار به ترسیدن کنند
    یک پله بالا تر قرار داره برای یکبار دیدن خوبه ولی انتظار ترس و سکانس های غافلگیری رو نداشته باشید

  10. 15 کاربرِ زیر از ESajad بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  11. #76
    تاتاکاعه
    تاریخ عضویت
    Aug 2014
    ارسال ها
    807
    سپاس
    13,825
    از این کاربر 12,768 بار در 817 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)

    بزارید این بحث رو اینجور شروع کنم، گوگل رو باز کنید و بنویسید Best Horror Movies of All Time و می‌بینید که لیست های مختلفی از سایت های متنوعی با عنوان مثلا" ۱۰۰ فیلم برتر و یا... باز میشه .خب با یه نگاه به لیست ،فیلم هایی رو می‌بینیم که بعضا" جنایی یا اسلشر هستن و به نظر ما ترسناک نمیاد ولی به هر حال جزو ژانر وحشت حساب میشن ولی آیا فیلمی هستش که بشه گفت کپی شده از فیلم دیگری هستش؟ باید گفت به جز چند مورد معدود بیشتر فیلم ها به نوبه خود در این ژانر خلاقیتی داشتن و ایده به خصوصی رو به نمایش گذاشتن که اکثرا" کلاسیک می‌باشن و قبل از سال ۲۰۰۰ ساخته شدن، همین موضوع هم در مورد ژانر های دیگه صادق هستش. در واقع با یه تحلیل ساده میشه فهمید که هر فیلمی که نوآور بوده موفق بوده و جزو بهترین ها بوده و اکثرا" هم به دوره ما قبل سال ۲۰۰۰ برمیگرده. حالا از این موضوع خارج بشیم ، الان به عنوان یه منتقد سینما یا طرفدار سینمای نوآور، سینمای هالیوود رو چجور می‌بینید؟ سینما یا دست ابرقهرمانان هستش یا بلک باسترهای یک بار مصرف و یا دنباله‌ای بر فیلم های پر فروش قبلی و یا نسخه‌های ریبوت و اسپین آف که روی هم رفته در طی سال سخت بشه دو سه تا فیلم خلاقانه بینشون پیدا کرد؛ به همین دلیله که هر ایده نوآوری مورد استقبال بیننده ها و منتقدها قرار می‌گیره. به نظرم این ژانر بعد از چند سال درجا زدن دوباره داره به سمت نوآوری حرکت می‌کنه و حالا که تو این مسیر افتاده جای فیلم هایی مثل Annabelle یا The Nun نیستش، چون تنها پول هدف ساخت این فیلم ها بوده. Don't Breath , Get out, a quiet place سه مثال بارز از خلاقیت تو ژانر وحشتدر طی یکی دوسال گدشته هستن هستش ، حالا اگه بخوام سه تا فیلم اکشن اسم ببرم با کمی ارفاق Deadpool, John Wick, Upgrade رو اسم می‌برم، پس میشه گفت که ژانر وحشت هم حرفی برای گفتن داشته و هر چند فیلمی تو این ژانر به ندرت تو Imdb امتیاز بالای ۷.۵ بگیره ولی کیفیت کار رضایت بخش هستش و همون سالی یکی دو تا فیلم ترسناک خوب بیاد به نظرم کافیه. البته نباید از نقش James Wan تو این موضوع غافل بشیم که این ژانر رو یه تکونی داد. با فیلم نوآور Saw کار خودشو شروع کرد ولی اوج استعدادش رو تو Conjuring , insidious نشون داد; تو Conjuring با اینکه داستان تکراری هستش و همون Jump Scare عنصر اصلی فیلم هستش ولی اصلا" فیلم بد یا متوسطی نبود و یه فیلم عالی از آب دراومد، پس این هنر کارگردانه که نشون میده یه ایده تکراری رو میشه بارها و بارها به نمایش گذاشت بدون اینکه ذره‌ای از جذابیت آن کم بشه مثل همین سریال Haunting of Hill House که چجوری تونستن مجموع همین ایده‌های تکراری رو در قالب یه سریال بسازن و نتیجه‌اش هم یه اثر تحسین برانگیز شد، فرصت بشه حتما" تو تاپیک سریال هم نظرمو می‌نویسم.به هر حال حرفم اینه که همین ایده‌های تکراری داره تو فیلم های ترسناک دیگه‌ای دائما" تکرار میشه ولی نتیجه‌اش شکسته چون کیفیت کار به شدت پایینه و تهش یه فیلمی میشه که دیدن یا ندیدنش فرقی به حال کسی نداره
    در باب فیلم The Nun هم با اون نظر و امتیازی هم که اون منتقد بزرگوار داده منم هم نظر هستم، البته من تو تاپیک" آخرین فیلمی که دیدی" به فیلم امتیاز ۵ دادم که کمی با ارفاق بود وگرنه نظرم رو امتیاز ۳ بود .به هر حال فیلم ایده‌سوزی کامل بود و از پتانسیلش استفاده نکرد و یه جور سر و ته فیلمو هم آوردن که بفرستنش رو پرده سینما و یه پولی به جیب بزنن. الان نه درست و حسابی معلوم شد که "وولک" کی بود و از کجا اومد و کجا رفت و از همه مهمتر اینکه "وولک" بیشتر تو فیلم conjuring روح بود تا جسم ، که تو این فیلم کلا" این کاراکتر یه موجود دیگه‌ای تعریف شد و شاید بشه گفت یه زامبی نه یه روح!

  12. 21 کاربرِ زیر از MrP بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  13. #77
    تاریخ عضویت
    Mar 2015
    ارسال ها
    321
    سپاس
    8,094
    از این کاربر 3,620 بار در 326 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)

    من هنوز فیلم راهبه رو ندیدم اما در خصوص سخت گیری برای سینمای وحشت باید گفت تا حدود زیادی دوستمون درست میگه
    از طرف دیگه در خصوص مثالی که زدی باید گفت جدای از بحث فیلم بین احساس شادی و ترس تفاوت دقیقا همینجوریه که گفتی
    شما میتونی یه جک 50 بار بشنوی و بخندی و دفعه پنجاه و یکم یکی دیگه تعریف کنه و به تعریف اون بخندی و دفعه پنجاه دوم یه چیزی ببینی که به یاد اون جک بیفتی و بازم بخندی
    اما در مورد حس ترس فکر نمی کنم این صدق کنه. یکی یه بار میتونه جایی قایم بشه و شما رو بترسونه. برای بار دوم شاید شما باز هم بترسید اما باید گفت دیگه نه مثل قبل و شاید گفت بیشتر در حد لوس بازیه و با دمپایی میفتی دنبالش
    مورد دیگه ای که باید در نظر بگیریم و تا حدودی دوستمون تو پست اخر بهش اشاره کرد این بود که حرکت دست اندرکاران و بینندگان ژانر وحشت تو چند دهه اخیر به سمت و سویی بوده که عناصری مثل خون و خونریزی های بی مورد و موارد هجو بسیار زیادی وارد فیلم ها شده و این ژانر رو از مسیر خودش دور کرده بود. تا جایی که بعضا حتی فیلم های هیجانی رو هم تو این ژانر میارن و میگن که ترسناکه. در هر صورت فارغ از راهبه که همونجور که گفتم هنوز ندیدم، تو سال های اخیر ژانر وحشت با محدود عناوین خوب خودش یکی از بهترین ها و تا حدودی خلاق ترین ها در ژانرهای مختلف سینمایی بوده

  14. 12 کاربرِ زیر از sarkhail بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  15. #78
    Bad things are coming
    تاریخ عضویت
    Oct 2014
    ارسال ها
    2,819
    سپاس
    21,910
    از این کاربر 49,198 بار در 2,796 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)

    نقل قول نوشته اصلی توسط MrP نمایش پست ها
    به نظرم این ژانر بعد از چند سال درجا زدن دوباره داره به سمت نوآوری حرکت می‌کنه و حالا که تو این مسیر افتاده جای فیلم هایی مثل Annabelle یا The Nun نیستش، چون تنها پول هدف ساخت این فیلم ها بوده.
    ببینید نظر شما مبتنی بر سینمای اروپایی نظر محترمی هم هست ولی من باهاش مخالفم ... سینمای اروپایی میگه سینما مال مردم نیست ، متعلق به قشر روشنفکر و تحصیل کردس و از این جهت فیلمهای بدنه اصن نباید ساخته بشن ... اگر هالیوود نبود اروپایی ها همون بلایی که سر هنر نقاشی آوردن سر سینما هم می اوردن ... امروز نقاشی از یک هنر مردمی و کوچه بازاری محدود شده به آتلیه های مجلل بالاشهری و مکانی برای مثلا روشنفکرین و قشر مرفه جامعه

    هالیوود سینما رو بین مردم عادی نگه داشته و با تقویت بدنه سینما به عنوان یک صنعت ، این امکان رو در اختیار سینما میزاره که از جنبه هنری شکوفا بشه ، نمونش جشنواره ساندنس و بقیه فستیوال هایی که برای هنرمندان جوان و فیلمهای ایندی برپا میشه ... فکر میکنین اگر گردش مالی امروز هالیوود نبود هر ساله میشد این اندازه فیلم خاص و مستقل ساخت؟ ... مثال خوبی برای این داستان سینمای کره جنوبی و ژاپن هست ، سینمای ژاپن که سالهاست از یاد رفته چون الگوی اروپایی داره و اهمیتی به مخاطب عام نمیده و سینمای پررونق کره جنوبی با زیرساخت و رویکرد هالیوودی

    توی کشور خودمون هم همین وضع رو داریم و رویکرد هنر برای هنر در سینما ، تقریبا میشه گفت سینمای ایران رو از مردم جدا کرده و سینما دیگه به عنوان یک هنر مردمی مطرح نیست
    البته با اون بخش صحبتتون که ساخت فیلم صرفا برای پول مناسب نیست کاملا موافقم نمونش هم همین بلاک باستر هایی که امروزه میبینیم ... اما فیلم های ترسناکی که مثال زدین از نظر من از این دست نیستن و وجود همین فیلمهای متوسط (دقت کنین فیلم های متوسط نه مزخرفات سودآوری مثل بعضی از این بلاک باسترها ، شاید این فیلمها خیلی قوی نباشن ولی حداقل ها رو دارن) و گردش مالی اینها هست که استدیو هایی مثل بلوم هوس رو سر پا نگه میداره تا تجربه های جدید و خلاقانه تر رو ارائه بده

  16. 10 کاربرِ زیر از kingnessi بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  17. #79
    هي جان به سر شدم که تو را ارزو کنم
    تاریخ عضویت
    Jan 2012
    محل سکونت
    شوشتر
    ارسال ها
    515
    سپاس
    7,527
    از این کاربر 5,753 بار در 527 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)


    دیشب وقتی این مطلب رو نوشتم مثل حرفی که محمد زد
    رفتم ببینم بهترین فیلم های ترسناکی که این چند وقته دیدم کدوم فیلم ها بودن چیزی از قلم انداختم
    این فیلم ها به ظنر من بهترین ها تو چند سال اخیر بودن :
    ترتیب خاصی ندارند بهترین فیلم برو بیورن یک جای ارام برای من هستند
    Hereditary
    A Quiet Place
    Get Out I
    It I
    Split
    Raw
    Lights Out
    Don't Breathe
    The Conjuring
    Bone Tomahawk
    10 Cloverfield Lane
    سری اره سه قسمت اول تپه ها چشم دارند قسمت اول و دوم. هاستل قسمت اول و دوم
    هم فیلم های ترسناکی بودن که جالب و متفاوت بودن
    اگر به تمام این فیلم هایی که نوشتم توجه کنیم لزوما کامل نیست
    ولی برای من یک ویژگی خیلی بارزه اون استعداد سازندگان و دوم و مهمترین ارجینال بودن داستان فیلمه
    برای اینکه ببینده رو بترسوند الکی کار نکردن خلاقیت رو در صحنه سازی به کار گرفتند
    نیومدن چاقو یا تبر رو به دست یک نفر بدن تا همه رو نفله کنه
    اومدن رواشناسی ترس رو به ببینده قالب کردن که به شکل میشه یک نفر رو به وحشت بیاندازند
    وقتی خلاقیت به درستی به کار گرفته ببینده مطمنا اولین نفریه که برای دیدن این فیلم صف میکشه
    و لذت دیدن این فیلم رو با صدای بلند داد میزنه این یعنی یک گروه فیلم سازی به درستی کار کرده
    وقتی خلاقیت نباشه ایده نابی مثل راهبه به بیراهه میره چون بیشتر اینکه جیمز وان به فکر راهبه باشه تو فکر اکوامن بوده
    حسین هم یک حرف خیلی نابی زد گفت فقط یک بار از یک جا می ترسی برای بار دوم تاخوداگاه فکر میکنی قرار اتفاقی بیفته
    دقت میکتی که دوباره اون بلا سرت نیاد اگر در حین دیدن یک فیلم این حس بهت دست داد که برات ترسناک نیست
    می تونم بگم که مطمن باشید این حس و ترس رو فیلم یا سکانس دیگه ای تجربه کردید البته این حرف کلی نیست
    فیلم دیدن برای ما یک مزیته که ساعت ها با دنیا تفکر و ایدهای ادم های زیادی اشنا بشیم و لذت ببریم
    مثل خوندن یک کتاب با داستان ارجینال وقتی یک ایده تفکر کتاب موسیقی فیلم اصالت داشته باشه مورد توجه قرار می گیره
    فیلم Hereditary هم امسال کم دیده شده در صورتی که فیلم خوب و ارجینالی بود فیلم It Follows هم خیلی جالب بود

    البته این نکته رو باید در نظر گرفت تو دنیای سینما فیلم های ترسناک خیلی کمتر مورد توجه میگیرند
    به جز برو ببرون چند سال اخیر هیچ فیلمی مورد توجه عموم قرار نگرفته و لایق جوایزی نبوده
    در صورتی که این ژانر یکی از اصلی ترین ارکان سینماست




  18. 13 کاربرِ زیر از ESajad بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  19. #80
    Bad things are coming
    تاریخ عضویت
    Oct 2014
    ارسال ها
    2,819
    سپاس
    21,910
    از این کاربر 49,198 بار در 2,796 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)



    May the Devil Take You

    کارهای این کارگردان اندونزیایی رو بعد از فیلم خوب Macabre دنبال میکنم و به نظر میرسه امسال و در همکاری هاش با نتفلیکس به اوج کیفیت کاریش رسیده ... May the Devil Take You هم مثل بقیه کارهاش فیلم نسبتا خوبیه ... کارگردان با ترکیب اِلمان های مخصوص فیلم های ترسناک و اضافه کردن ویژگی های شرقی به اونها یه فیلم خوب ساخته

    از همون سکانس اولیه و حرکات دوربین در کنار موسیقی شرقی ، کاملا مشخصه که قراره یه فیلم ترسناک خوب ببینیم و همینطور هم میشه... طراحی سکانس های وحشت فیلم پخته و خوبه و در اجرا هم قابل قبول از کار دراومده ... خلاقیت کارگردان رو توی چند سکانس میبینیم و با اینکه فیلم کار متوسطیه ولی کارگردان خلاقیت خوبی به خرج داده

    نحوه تغییر و جابه جایی داستان بین یه طرح ماورالطبیعه و بخش اسلشر قصه خوب انجام شده و میشه گفت فیلم از هر دو زیرژانر به خوبی استفاده میکنه و ترکیب جذابی رو ارائه میده ... با یه فیلم شرقی و المان های وحشتناکِ آشنا برای خودمون طرفیم که بازسازی جذابی از Evil Dead رو ارائه میده

    فیلم خیلی درخشان نیست اما داستانش برای طرفداران ژانر حالت نوستالژیک و دوست داشتنی داره و البته چندتا صحنه خلاقانه خیلی خوب هم داریم ... خلاصه اینکه دیدن این فیلم به امتحانش میارزه

  20. 16 کاربرِ زیر از kingnessi بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


 

 
صفحه 8 از 24 اولیناولین ... 67891018 ... آخرینآخرین

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمی توانید موضوع جدید ارسال کنید
  • شما نمی توانید به پست ها پاسخ دهید
  • شما نمی توانید فایل پیوست ضمیمه کنید
  • شما نمی توانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
  • قدرت گرفته از سیستم vBulletin نسخه ی 4.2.3
  • قالب اختصاصی انجمن TvWorld نسخه ی 1.0
  • طراحی و اجرای قالب : نوژن
  • تمام حقوق مطالب و محتوا برای تی وی وُرلد محفوظ می باشد
Powered by vBulletin® Version 4.2.1
Copyright ©2000 - 2009, Jelsoft Enterprises Ltd.