سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)

[Irag]

مي‌توان گفت اولين‌بار اين آلماني‌ها بودند كه به ترسيدن در سينما تشخص و كاراكتر بخشيدند، با خلق مكتبي به نام اكسپرسيونيسم، با كاراكترهايي مثل دكتر كاليگاري، نوسفراتو و فاوست و نورپردازي‌هاي تند پر از كنتراست كه به هر شي‌ء، موجود و قصه‌اي مي‌توانست كيفيتي رازآلود، مبهم و دلهره‌زا ببخشد و با استعدادي كه ريشه‌هاي آن را شايد مي‌بايست در فضاي گوتيك امپراتوري بوهمي با جنگل‌هاي انبوه تاريكش و دانشگاه‌هاي كهن مرموزي كه در آنها موجوداتي مثل دكتر فاوست و دكتر فرانكشتين مي‌آموختند كه چگونه باهستي دربيفتد و به عالم‌بودن و جادوگري هر دو متهم بودند، جست‌وجو كرد. اكسپرسيونيست‌ها شايد ادامه‌ي منطقي اين ميراث در عصري بودند كه تصوير و دوربين حرف اول را مي‌زد. آدم‌هايي مثل وينه و مورنائو به عنوان جادوگران عصر جديد، شايد زودتر از ديگران و قطعا زودتر از آمريكايي‌ها ارزش ترسيدن و دلهره را در بارآوري هنر جديد درك كردند و راه نمايش آن را به شكلي مؤثر يافتند. سال 1931 هنگام اولين نمايش دراكولا 28نفر در سالن سينما از ترس بيهوش شدند! و استوديوها راه جديد اعمال قدرت را بعد از عشق، جنايت و موسيقي، در وحشت و دلهره رديابي و كشف كردند: مي‌شود مردم را با انتخاب و اختيار خودشان رهره‌ترك كرد و بابتش از آنها پول گرفت. ترسناك‌ها شايد از اين نظر بزرگ‌ترين قربانيان هاليوود باشند. با آغاز دهه‌ي 60 هيولاها و ترس‌ها تغيير ماهيت دادند. دروني، خانگي، نزديك، واقعي، در دسترس و كم‌هزينه شدند. ساخته‌شدن‌ "رواني" در 1960 با داستان ساده‌ي شهري، ساختار نيمه‌تجربي، پروداكشن ارزان و فروش بالايش راه را براي شكوفايي سينماي ارزان ترسناك باز كرد و در عين حال تهديد و بي‌رحمي موجود در دل زندگي را به روي پرده آورد. ترسي كه آدم‌هايي مثل هيچكاك و پولانسكي با آثاري مثل "رواني"، "انزجار" و "مستاجر" به تصوير مي‌كشيدند هيچ ربطي به قصرهاي مخوف و ارواح خبيث و هيولاهاي برخاسته از عمق اقيانوس نداشت. ترس در اين قصه‌ها كيفيتي مبهم با منبعي نامعلوم و نديدني داشت. بيشتر از جنس دلهره و تشويش بود. از طرفي با ظهور آدم‌هاي با استعداد و سينمابلد و خوش‌ذائقه‌اي مثل اسپيلبرگ،ريدلي‌اسكات و جاناتان دمي شاخه‌ي ترسناك‌هاي كلاسيك كه هيولاها،ارواح و قاتل‌ها به هر حال در آن حرف اول را مي‌زدند. شكلي آبرومندانه، حرفه‌ايي و نه ساده‌انگارانه به خودش گرفت. "سكوت‌بره‌ها"ي جاناتان دمي در 1990 اولين فيلم اين ژانر را كه توانست پنج جايزه‌ي اسكار را از آن خودش كند، رقم زد و "ديگران" آمنابار با فضاي گوتيكش شايد بازگشتي بود هر چند پر‌رزق و برق به ميراث اسلاف آلماني‌اش در اولين دهه‌هاي سينما. ترسناك‌ها هنوز از ژانرهاي محبوب سينما و البته همچنان شهروندان درجه دوم آن هستند. [Slasher] »» در تعريفي ساده، اسلشر به آن دسته از فيلم‌هاي ترسناك اطلاق مي‌شود كه در آنها قاتلي اغلب روان‌پريش با اشيايي تيز و برنده‌ مانند دشنه، چاقو يا حتي اره‌برقي به جان قربانيان خود مي‌افتد. گرچه واژه اسلشر كه‌ گاه در مورد تمام فيلم‌هايي كه استفاده فزاينده‌اي از خشونت گرافيكي مي‌كنند به كار مي‌رود اما نبايد فراموش كرد كه دو عنصر قاتل روان‌پريش و استفاده از آلت‌قتاله برنده در اين فيلم‌ها نقشي كليدي بازي مي‌كنند. فيلم‌هاي ترسناك اسلشر به دليل صحنه‌هاي خونين و دلخراش خود بيشترين انتقاد را متوجه ژانر ترسناك كرده‌اند و شايد به همين دليل تنها در برهه‌هاي زماني خاصي توانسته‌اند به اقبال عمومي دست پيدا كنند. اولين فيلم‌هاي مهم اين ژانر در سال 1960 با دو فيلم تاثيرگذار "چشم‌چران" و "رواني" پا به ميدان گذاشتند. اما اسلشر پر مخاطب و محبوب در سال‌هاي بعد با فيلم‌هاي "هالووين و جمعه سيزدهم" عرض اندام كردند. ساخت فيلم خوش‌ساخت "جيغ" در سال 1996 باعث رونق دوباره اين زير‌ژانر در دهه 90 شد. در دهه 2000 "الي‌راث" از فيلمسازان پيگير زير‌ژانر اسلشر است. »» آثار شاخص: Psycho 1960 / The Texas Chainsaw Massacre 1974 / My Bloody Valentine 1981 / Hostel 2005 [Splatter] »» اسپلترها از ساختارشكن‌ترين و بي‌پرده‌ترين فيلم‌هاي ترسناك هستند كه به قول منتقد فيلم "مايكل آرنزن" سعي مي‌كنند خون و خون‌ريزي اغراق شده را به چشم يك شكل هنري ببينند و با استفاده از جلوه‌هاي ويژه ظاهري جذاب براي صحنه‌هاي خشن خود طراحي كنند. در اين فيلم‌هاي اغلب زيرزميني، ناهنجاري‌هاي اخلاقي و اجتماعي جزو مضامين كليدي به‌شمار مي‌روند و اين مضامين معمولا به شكلي بي‌محابا به تصوير كشيده مي‌شوند. واژه "اسپلتر" اولين‌بار به‌وسيله جرج‌رومرو در مورد فيلم "سپيده‌دم‌مردگان" (1978) استفاده شد كه يكي از فيلم‌هاي مهم ژانر ترسناك هم به شما مي‌رود. »» آثار شاخص: Night of the Living Dead 1968/ Re-Animator 1985 /Dawn of the Dead 1978 /Army of Darkness 1992 [Giallo] »» ايتاليا هم از كشورهايي است كه در سينماي وحشت صاحب سبكي مختص به خود موسوم به "جالو" است. جالوهاي سينمايي ريشه در آثار ادبي جالو دارند كه از دهه 1920 به تاثير از آثار پليسي و جنايي نويسندگان صاحب‌نام بريتانيايي و آمريكايي، كساني مانند آگاتاكريستي، الري‌مك‌كوئين، ادمك‌براين و ريموند‌چندلر در فضاي ادبي ايتاليا پا گرفتند و اغلب به همت موسسه ماندادوري در قالب كتاب‌هاي ارزان قيمتي با جلد زردرنگ منتشر مي‌شدند. وقتي "ماريو‌ باوا" در سال 1963 فيلم "دختري كه زياد مي‌دانست" را با الهام از "مردي كه زياد مي‌دانست." هيچكاك كارگرداني كرد به عالم سينما هم راه يافت. "داريو‌ آرجنتو"، "لوچيو فالچي"، "سرجو مارتينو"، امبرتولنزي و البته ماريو باوا فيلمسازاني بودند كه در دهه 60 و 70 ابتدا با اقتباس از آثار ادبي جالو و سپس با نگارش فيلمنامه‌هاي نه‌چندان منسجم آثار ترسناكي را كارگرداني كردند كه بيش از هر چيز به ميزانسن و اسلوب‌هاي بصري متكي بودند. »» آثار شاخص: The Bird with the Crystal Plumage 1970 / Deep Red 1975 / Blood and Black Lace 1964 [Zombie Movies] »» طبق افسانه‌هاي اقوام ساكن در هائيتي و كشورهاي حاشيه درياي كارائيب، زامبي‌ها به انسان‌هاي فاقد عقل و بدون روحي گفته مي‌شود كه بعد از مرگ جسمشان به تسخير نيروهاي جادويي درمي‌آيد و مي‌توانند به وسيله گاز گرفتن و از طريق بزاق دهان خود، افراد سالم را نيز به زامبي تبديل كنند. زامبي‌هاي افسانه‌ايي پيش از آنك هبه فيلم‌هاي سينمايي پا بگذارند در فرهنگ عامه به‌خصوص ادبيات ترسناك به‌رسميت شناخته شده بودند تا اينكه در سال 1932 براي اولين بار در فيلم "زامبي سفيد" با بازي بلالو‌گوسي به حوزه سينما هم پا گذاشتند. اما اين "جرج رومرو" بود كه با فيلم "شب ‌مردگان زنده" و دنباله‌هاي آن تعريف جديدي از زامبي‌ها ارائه داد و با خون آشام نشان دادنشان وجهه هيولاهايي آخرالزماني به آنها بخشيد كه تا سال‌ها در ديگر فيلم‌هاي ترسناك هم پابرجا ماند. »» آثار شاخص: Day of the Dead 1985 / I Walked with a Zombie 1943 / Zombie 2 [J-Horror] »» ساخت فيلم‌هاي ترسناك در سينماي ژاپن از سال‌هاي ابتدايي تاريخ سينما رواج داشته است و فيلمسازان ژاپني همواره متأثر از داستان‌هاي روح‌محور ادبيات ژاپن كه در زبان ژاپني "كوايدان" ناميده مي‌شوند فيلم‌هاي ترسناك پرشماري كارگرداني كرده‌اند. جي-‌هارور واژه‌اي است كه در فرهنگ‌هاي سينمايي به سينماي ترسناك ژاپن اطلاق مي‌شود اما بيشتر در مورد فيلم‌هايي در سينماي ژاپن به كار مي‌رود كه توجه ويژه‌اي به ترس‌هاي روان‌شناختي متأثر از روح‌ها و اجنه دارند. گرچه جي-هارورها از سال‌ها پيش در سينماي ژاپن حضور داشته‌اند مثلا "اگتسومونوگاتاري" 1953 و "كوايدان" 1964 اما موفقيت بي‌سابقه فيلم "حلقه" در سال 1998 زمينه‌ساز تجديد حيات آنها شد؛ تجديد حياتي كه استقبال استوديو‌هاي آمريكايي را به همراه داشت و به بازسازي تعدادي از اين فيلم‌ها در هاليوود انجاميد. »» آثار شاخص : Ring 1998 / The Happiness of the Katakuris 2002 / Kaidan 1964 / The Sinners of Hell 1960 [K-Horror] »» سينماي كره در سال‌هاي قرن بيستم تا حدي زيادي از بحران‌هاي سياسي و اجتماعي خاصي مانند اشغال كره توسط ژاپن، و جنگ كره تاثير پذيرفته و به همين دليل تاريخ پر افت و خيزي داشته است. اما از اواسط دهه 1990 كره‌جنوبي برخلاف كره‌شمالي توانست با خلق يك زبان سينمايي جديد و ميدان دادن به فيلمسازان نوگرا چهره منحصر به فردي از سينماي كره به نمايش بگذارد كه فيلمسازاني مانند پارك‌چان‌ووك و كيم‌كي‌دوك از سرآمدان آن به شمار مي‌روند. كي‌هارورها مانند ترسناك‌هاي ژاپني بيشتر با مضامين روان‌شناختي مرتبط هستند و با تكيه بر قصه‌ها و افسانه‌هاي فولكور آسياي شرقي داستان‌هاي اغلب روح‌محور خود را پيش مي‌برند در مهم‌ترين كي-هارورهايي كه در سال‌هاي اخير ساخته شده‌اند مانند "افسانه دو‌خواهر" 2003 ردي از خشونت افسارگسيخته به چشم نمي‌خورد و در عوض بار اصلي فيلم بر دوش فضاسازي گذاشته شده است. »» آثار شاخص: A Tale of Two Sisters 2003 / Phone 2002 / The Quiet Family 1998 / Hansel and Gretel 2007 »» منبع : ويژه‌نامه سينما تلويزيون همشهري‌ماه (24)، شماره‌ي 70 و 39 »» پ.ن2 : برخی تاپیک‌های دوست و برادر: دگما 95 / موج نو / سینما جنگ / سینما عاشقانه /سینمای وسترن / سینمای ژاپن

[MrP]

»» خلاصه داستان: داستان در اواخر دهه 70 میلادی روایت میشه و 6 نفر که به دنبال کسب اعتبار و پول هستن قصد دارن فیلمی مستهجن بسازن و برای اینکار کلبه ای در مزرعه ای بزرگ از زن و شوهری پیر اجاره می کنند اما میزبان آنها کسی که فکر می کنند نیست و با اتفاقات خونین در مزرعه رو به رو میشوند. X تریلری اسلشر که وفادار به فاکتورهای این ژانر هست، صحنه های کشتارش خوبه، داستان و شیوه روایت مهیجی داره و با تدوین و موسیقی عالی باعث القای حس ترس به بیننده میشه. کلا" از فیلم های اسلشر کسی انتظار نداره چیزی به سواد سینماییش اضافه کنه ولی انتظار داری که کیفیت ساخت و داستانی متفاوت سورپرایزت کنه که این فیلم نا امیدت نمی کنه. بازی بازیگرها بی عیب و نقصه مخصوصا" Mia Goth که به خوبی از عهده بازی در دو نقش متفاوت براومده بود و از همه اینها مهمتر کارگردانی Ti West هست که تو ساخت اسلشر های جنایی تخصص داره ولی با فاصله این فیلم بهترین ساخته اش می باشد و ایده های جالبی برای تاثیرگذار و نو آورانه کردن در فیلم به کار برده است. X حتی مورد تحسین منتقدین نیز قرار گرفته است و از سورپرایزهای امسال بود و از سایت های Metacritic 79 و Rotten Tomatoes 96 دریافت کرده است، ارجاع هایی هم به فیلم The Shining داشت که با توجه به تاریخ اتفاقات فیلم و سال ساخت The Shining جالب بود ؛ اسپین آفی از این فیلم هم در مورد گذشته کاراکتر Pearl تایید شده است که صد درصد فیلم قابل انتظاری خواهد بود. سخن آخر اینکه X در دسته فیلم های قابل قبول امسال و یکی از فیلم هایی هست که دوست داری به عنوان اولین گزینه به طرفداران این ژانر معرفی کنی، اگر به دنبال فیلمی مهیج با داستانی شوکه کننده هستین این فیلم رو از دست ندین. امتیاز 7.5

[bayani]

»» خلاصه داستان: داستان در اواخر دهه 70 میلادی روایت میشه و 6 نفر که به دنبال کسب اعتبار و پول هستن قصد دارن فیلمی مستهجن بسازن و برای اینکار کلبه ای در مزرعه ای بزرگ از زن و شوهری پیر اجاره می کنند اما میزبان آنها کسی که فکر می کنند نیست و با اتفاقات خونین در مزرعه رو به رو میشوند. X تریلری اسلشر که وفادار به فاکتورهای این ژانر هست، صحنه های کشتارش خوبه، داستان و شیوه روایت مهیجی داره و با تدوین و موسیقی عالی باعث القای حس ترس به بیننده میشه. کلا" از فیلم های اسلشر کسی انتظار نداره چیزی به سواد سینماییش اضافه کنه ولی انتظار داری که کیفیت ساخت و داستانی متفاوت سورپرایزت کنه که این فیلم نا امیدت نمی کنه. بازی بازیگرها بی عیب و نقصه مخصوصا" Mia Goth که به خوبی از عهده بازی در دو نقش متفاوت براومده بود و از همه اینها مهمتر کارگردانی Ti West هست که تو ساخت اسلشر های جنایی تخصص داره ولی با فاصله این فیلم بهترین ساخته اش می باشد و ایده های جالبی برای تاثیرگذار و نو آورانه کردن در فیلم به کار برده است. X حتی مورد تحسین منتقدین نیز قرار گرفته است و از سورپرایزهای امسال بود و از سایت های Metacritic 79 و Rotten Tomatoes 96 دریافت کرده است، ارجاع هایی هم به فیلم The Shining داشت که با توجه به تاریخ اتفاقات فیلم و سال ساخت The Shining جالب بود ؛ اسپین آفی از این فیلم هم در مورد گذشته کاراکتر Pearl تایید شده است که صد درصد فیلم قابل انتظاری خواهد بود. سخن آخر اینکه X در دسته فیلم های قابل قبول امسال و یکی از فیلم هایی هست که دوست داری به عنوان اولین گزینه به طرفداران این ژانر معرفی کنی، اگر به دنبال فیلمی مهیج با داستانی شوکه کننده هستین این فیلم رو از دست ندین. امتیاز 7.5

اقا دیشب خونه خالی شد نشستیم با بچه ها اینو دیدیم ولی ای کاش ندیده بودیم
واقعا افتضاح به تمام معنی بود
یعنی داستان در حد کشک چکیده ( از اسلشر انتظار داستان ندارم من ولی خب خیلی روتین بود یه مشت جوون میرن یه خونه کرایه کنن فیلم مسته.ج.ن بسازن) ولی دلیل اتفاقات و اینا نخ نما و تاریخ گذشته بود هزار بار دیده بودم
بازی های افتضاح و سطحی
و کاملا حال بهم زن بود و چندش مخصوصا کارای اون پیره زنه(زنیکه مسخره خودت کردی اخر پیری افتادی دنبال یه دختر چون جوون هست و خوشکل !>؟)
اصلا پیشنهاد نمیکنم

[Alpachin0]

فیلم x رو دیدم.
فاجعه‌ست این فیلم. مثل ده هزار تا فیلم ترسناک دیگه‌ای که با همین شکل و شمایل ساخته شدن هستش و هیچ چیز متمایز و به خصوصی نداره. اصلا علت تعریفای دوستان رو درک نمیکنم. برای وقتتون ارزش قائل بشین و این چرند تکراری و کلیشه‌ای رو که قبلا بارها و به کرات دیدینش رو دوباره نبینین.

[Irag]

فیلم x رو دیدم.فاجعه‌ست این فیلم. مثل ده هزار تا فیلم ترسناک دیگه‌ای که با همین شکل و شمایل ساخته شدن هستش و هیچ چیز متمایز و به خصوصی نداره. اصلا علت تعریفای دوستان رو درک نمیکنم. برای وقتتون ارزش قائل بشین و این چرند تکراری و کلیشه‌ای رو که قبلا بارها و به کرات دیدینش رو دوباره نبینین.

موافقم. عوضش پیشنهاد می‌کنم این دوتا رو ببینید: Some Like It Rare 2021 | For the Sake of Vicious 2020
اونایی هم که به J-Horror علاقه دارن به‌نظرم باید 2LDK (2003) رو تماشا کنند. همین هفته بعد از سال‌ها کیفیت بلوری‌ش ریلیز شده.

[kingnessi]

داستان: فردی که به تازگی از کما خارج شده و حافظه شو از دست داده توسط یه نفر که خودشو دوستش معرفی میکنه برای کار پر سودی اجیر میشه. از این سبک فیلمهای مینیمال و جمع و جور خوشم میاد و اینم واقعا یکی از خوباس. فضاسازی جذابی داره و البته از عامل وحشتش خیلی خوب استفاده میکنه، هم از حالت گیج و مغشوش کاراکتر اصلی، هم از پتانسیل فضای خونه دور افتاده و هم اون المان غافلگیر کننده پایانی. یکی از بهترین ویژگی های فیلم اینه که وقتی تموم شد تازه توی ذهن بیننده شروع میشه و شما رو وادار میکنه که در مورد داستانی که شاهد بودین فکر کنید و به تلقی و برداشت شخصی خودتون برسید. Caveat یکی از فیلمای ترسناک خوبیه که این چند وقته دیدم.

6.5/10

[kingnessi]

داستان: یه کارگردانِ رومانیایی (؟؟؟) میخواد "ان هاتوی" رو تحت تاثیر قرار بده تا بیاد توی فیلمش بازی کنه... از اون فیلمای مریضه که فقط میشه توی سینمای شرق و جنوب شرقی اروپا پیداشون کرد. بازیگر نقش اول خیلی خوب و طبیعی بازی میکنه و تکنیک شبه مستند و found footage رو به خوبی استفاده کردن و کاملا در خدمت هدف داستان و سناریو قرار گرفته. یه مقدار انتظار چرخش های داستانی و غافلگیری داشتم و البته مقداری خون و خونریزی بیشتر ولی در مجموع فیلم خوبیه و دیدنش توصیه میشه. اگه به فیلمای دیوانه وار و مریض علاقه دارید Be My Cat: A Film for Anne رو ببینید.

6.5/10

Master به طرز احمقانه و ناشیانه ای کپی برداری کرده از فیلم Get Out و نتیجه نهایی بیخود و بی سر و ته شده. صفر

[kingnessi]

داستان: یه مدلِ اسپانیایی که توی فرانسه زندگی میکنه میفهمه که مادربزرگش سکته کرده و حالا باید برگرده و وضعیتش رو مشخص کنه. پاکو پلازا یکی از خوش فکر ترین و فنی ترین کارگردان های ژانر وحشته. ایده محوری این فیلم همون مفهوم زیبایی ابدیه و تلاش برای حفظ چیزی که مطمئنا از بین خواهد رفت. در طول فیلم قرار گرفتن زیبایی و جوانی کاراکتر سوزانا در مقابل پیلار یه کنتراست جالبی داره که نمیشه ازش گذشت. کنایه های فیلم از حمام بدون آینه گرفته تا عکس های بیشماری که به دیوارها آویزونه و جابجایی سریع سوزانا و کنار گذاشتنش از دنیای مُد؛ همه و همه به گذرا بودن زیبایی و البته میشه گفت در شماتت صنعت زیبایی و فرهنگِ سطحی نگر امروز هست. چیزی که فیلم رو خیلی با ارزش تر از یه فیلم ترسناک میکنه همین کنایه زیرپوستی و موثرش به جامعه امروزه. از دید فنی با یه فیلم چشم نواز طرفیم که به بهترین شکل تعلیق و ترس رو از طریق نورپردازی، رنگ، فیلمبرداری و طراحی صحنه به بیننده القا میکنه. بازیگر نقش سوزانا واقعا بازیگر قابلیه و کاملا میدونه که داره چه کار میکنه. قبلا توی "رئیس خوب" هم دیده بودمش ولی اینجا به نظرم خیلی بهتر بازی کرده، بازی توی فیلم ترسناک بهش میاد و کاملا مناسب این ژانره. La abuela فیلم تازه پاکو پلازاست، این خودش دلیل لازم و کافی واسه دیدن این فیلمه.

7/10

[kingnessi]

داستان: یک خانواده شاد و "دل چسب" فنلاندی بعد از اینکه دختر خانواده یه تخمِ پرنده پیدا میکنه به دردسر میوفتن. ایده خوبی داره، خوبم شروع میشه ولی کم میاره و اون چیزی که میتونست بشه، نمیشه. داستان درمورد دروغ های ماست و اون نقابی که همیشه به چهره میزنیم، رضایتِ پدر خانواده درباره اون داستان کذایی دروغه، کل زندگی مادر و کلا این خانواده دروغه (و اینو توی شروع خوب فیلم میبینیم، خانواده ای که به طرز تهوع آوری خوشحالن و حال آدمو بهم میزنن). دختر خانواده هنوز این ریاکاری رو یاد نگرفته پس تمام کمبودها و شرارت هاش رو در قالب اون موجود میبینیم. فیلم توی ژانر body horror موفق نیست. فیلمای این ژانر تعریفی دارن که این فیلم اونجا کم میاره، یکی دو جا خوب بود ولی آنچنان راضی کننده نیست. یه ایراد دیگه ش استفاده کم و ناشیانه از "موجود" برای ساخت سکانس های ترسناکِ بیشتر و بهتر بود. بازیگر کودک فیلم فوق العاده خوب بود. بهترین ویژگی فیلم این دختر بچه س. Hatching میتونست شاهکار باشه ولی نشد که بشه؛ با این حال قطعا دیدنیه.

6/10

[kingnessi]

داستان: زن و شوهری که یه قصابیِ ورشکسته رو اداره میکنن مورد حمله یه گروه تندروی طرفدار محیط زیست قرار میگیرن تا اینکه... خیلی خوب شروع میشه، خوبم ادامه پیدا میکنه بخصوص اواسط فیلم که موتور فیلم گرم میشه و خیلی جالبتر میشه. اما من پایان بندیش رو اصلا خوشم نیومد؛ سر و تهشو یه جورایی الکی هم اوردن. ایده خوبی داره و چقدر خوب که این ایده رو توی سینمای فرانسه اجرا کردن چون اگر این فیلمنامه به هالیوود میرسید گند میزدن توش. فیلم نه افراط داره نه تفریط و از ریتم نمیوفته. Some Like It Rare کمدی خیلی خوبی داره و بازیاشم خوبن. بخصوص به عنوان یه کمدی کارشو عالی انجام میده و برخلاف خیلی فیلمای دیگه که فقط اسم کمدی رو کنار ژانر اصلیشون میارن و عملا اهمیتی به جنبه کمیک داستان نمیدن، این فیلم واقعا یه کمدی درجه یکه.

6.5/10

[kingnessi]

داستان: یه ولاگر توی قرنطینه پاندمی از آمریکا به بریتانیا سفر میکنه تا یه دوست قدیمی رو ملاقات کنه. چیز جدیدی نداره، اتفاقا اون کلیشه های همیشگی رو هم آنچنان که باید و شاید نمیتونه اجرا کنه ولی واقعا دیدنیه. "آنی" فوق العاده خوب از آب دراومده، شاید اولین کاراکتر رادیکالِ دست راستی ای باشه که به عنوان پروتاگونیست توی هالیوود میبینیم (البته این فیلم هم آنچنان هالیوودی نیست ) رفتار، حرکات و حرفای آنی خیلی باحاله، ای کاش این وسط یه داستان پر و پیمون تری میداشتن که در اونصورت محشر میشد. پتانسیل خیلی زیادی توی این قرنطینه هست بخصوص برای فیلمای ژانر، شاید این اولین فیلمی بود که تونسته درست از اون فضا استفاده کنه و تا حدودی هم موفقیت آمیز بود. Dashcam حتما دیدنیه، به خاطر کاراکتر مرکزیش هم که شده حتما ببینید.

6.5/10