معرفی انیمیشن و انیمه ای که دیده اید | قوانین در پست اول

[Irag]

محلی برای به اشتراک گذاشتن نقد و نظر شما در خصوص آخرین انیمه یا انیمیشن ی که تماشا کردید. فقط قبل از ارسال اولین پست خودتون در این تاپیک، حتمن با دقت به نکات زیر توجه داشته باشید و تک تک اونا رو در حد امکان رعایت کنید. »» لطفن و حتمن و وجدانن برای ارسال پست (مشارکت هرچه بهتر در تاپیک) از فرمول زیر استفاده کنید: پوستر یا تصویر منتخب* + اسم + لینک MAL یا AP یا IMDB ـش + خلاصه ی داستانش »» برای اینکه با نحوه ی پست گذاشتن صحیح و سالم آشنا شوید خیلی راحت میشه از پست اول در همین تاپیک یا تمام پست های تاپیک "آخرین فیلمی که ..." (+) الگو بردارید. »» در اینجا سعی کنید نظر و تجربه ی شخصی خودتون رو در خصوص انیمه یا انیمیشنی که تماشا کردید با دیگران به اشتراک بذارید جدن از کپی نقدهای سایرین در تاپیک خودداری بفرمایید. این نکته را هم در نظر داشته باشید که بین "انیمه یا انیمیشن"،"سری یا سینمایی"،"کوتاه یا بلند"، تفاوتی نیست همه چی بستگی داره به اثری که شما به تازگی تماشا کردید که اون میتونه انیمه باشه یا انیمیشن، کوتاه باشه یا بلند، سینمایی باشه یا سریال. »» البته قبل از ارسال پست این نکته رو هرگز فراموش نکنید که انیمه یا انیمیشن موردنظرتون "تاپیک اختصاصی" نداشته باشه در غیر این صورت پست شما "حذف" و به تاپیک موردنظر منتقل میشه. »» اگر توی متنتون بخش مهمی از انیمیشن و یا پایان اون رو بیان میکنید حتمن از تگ اسپویلر استفاده کنید . »» و در آخر اینکه نمره و امتیاز خودتون به انیمیشن (از ۱۰ امتیاز) رو اعلام کنید . »» *دوستان خوش سلیقه برای زیباتر شدن پست هاشون از عکس استفاده کنن و در نظر داشته باشن که ابعاد عکس از سایز 750 در 500 بیشتر نشه. در آخر منتظر مشارکت دوستان در این تاپیک هستیم و امیدواریم با ارسال پست فوق العاده ی خودتون این تاپیک رو به یکی از پربازدیدترین تاپیک های انجمن تبدیل کنید. منتظر و امیدوار. تیم انیمیشن انجمن / تیم آفکت.

[ＳｈＩｎＯｄＡ]

Wolfwalkers ساخته جدید استودیو Cartoon Saloon از لحاظ بصری و تکنیک اجرا (تصویرسازی و انیمیت) یکی از زیباترین چیزهایی خواهد بود که تا الان دیده‌اید. اجرایی که کاملاً در‌ خدمت روایت داستان و انتقال حس‌ها است. تلفیق جذابی از یک افسانه معروف ایرلندی و واقعه تلخ و دردناک پاکسازی گرگ‌ها در سده‌های ۱۶ و ۱۷ میلادی. جشنواره‌ای از رنگ و رویا با کمی درام! هجوم انسان به طبیعت با حضور گرگ‌ها! چقدر آشنا است! «شاهزاده مونونوکه» اشتباه برداشت نکنید این انیمیشن کپی نیست! در عین شباهت، تفاوت‌هایی هم با یکدیگر دارند. در اینجا خبری از پیشرفت تکنولوژی و سلاح‌های آهنین نیست؛ در اینجا با غذا، مزرعه و چراگاه‌ها طرف هستیم. بانوی آهنین جایش را به پیرمردی متعصب و خشک داده است و چندین مثال دیگر. متاسفانه داستان در میانه‌ی کار هرز می‌رود و ما به سمت یک پایان سرهم بندی شده و شلخته سوق داده می‌شویم! البته اگر با استاندارد‌های این استودیو به پایان داستان نگاه کنیم با بهترین ساخته‌اش طرف هستیم! در کل کشش بیش از حد اواسط داستان برای من خوشایند نبود. در سالی که پیدا کردن یک عنصر خوب من جمله فیلم، سریال و انیمیشن، مثل پیدا کردن یک وادی در بیابانی بی آب و علف می‌ماند، تماشای این اثر می‌تواند تا حدی شما را سیراب کند.

[kingnessi]

خلاصه: خانواده به ماجراجویی خودش ادامه میده و توی راه با یه خانواده دیگه آشنا میشن اما اوضاع اونجوری که باید خوب پیش نمیره. این فیلم تنها کار امساله که واقعا واسه بچه ها ساخته شده و عملا میتونن پیامشو بگیرن. انیمیشن به شدت رنگارنگ و چشمنوازه، صداپیشه های خیلی خوبی داره که بخوبی تونستن از پس نقششون بربیان، آنتاگونیست و پروتاگونیست های خوب و بامزه ای داره و عملا مث یه قصه قدیمی، خوبی و بدی رو واسه بچه ها توضیح میده. داستان ریتم خیلی مناسبی داره و تا لحظه آخر به غافلگیر کردن بیننده ادامه میده. مشخصه روی فیلمنامه و داستان زحمت زیادی کشیده شده چون چیز اضافی نمیبینیم و آب بندی الکی به داستان نداریم. The Croods: A New Age انیمیشن خیلی خوبیه و امیدوارم بین انیمیشن های بزرگسالانه و بعضا محتوا زده امسال گُم نشه و به حقش که نامزدی اسکار هست برسه.

7/10

پس از تحریر:
از نامزدی های این فیلم تو فصل جوایز بسی خوشحال شدم.

[sh2012]

Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba the Movie: Mugen Train »» سریال این انیمه رو از قسمت اول دنبال میکردم ... به نوعی داستانش یه جورایی از فرزندان خلف انیمه Attack بود. قسمت اول با یه شروع خونین مشابه با Attack شروع شد. هر چند سریعا، سر و شکل یه انیمه شونن با داستان راست و ریست (کاملا ماشبه به شونن) رو به خودش گرفت. وقتی شنیدم که نسخه سینمایی این انیمه پرفروش‌ترین انیمه تاریخ شده، خیلی کنجکاو شدم که باید چه کاریی رو انجام میداده که این قدر محبوب شده....فقط همون سکانس اول و جزییات بسیار زیادی که به کار گرفته شده کافی بود تا متوجه قضیه بشیم. سینمایی از لحاظ کیفی یه سر و گردن از سریال بالاتر رفته. انیمه دوباره مثل یه شونن داستان سرراست خودش رو اینجا هم ادامه میده. اما علاوه بر زیبایی کیفی (صحنه‌های تانجیرو در رویاش عالی بودن، هر چند اون صحنه‌ها مبارزه با قطار یه خرده تو ذوق میزد)، انیمه از برگ برنده خودش یعنی موسیقی عالی در کنار غلیان احساسات استفاده میکنه. تفاوت اصلی سینمایی با سریال، شحصیت رنگوکو هست که تو سریال فقط چند لحظه بود، اما در سینمایی با وجود صورت خشک و فریادهای ناگهانی، فوق العاده آدم رو جذب میکنه. به قول یکی از دوستان فرمول ساده سینمایی این بود: کمدی+اکشن+تراژدی... اگه دوست دارید 2 ساعت رو بدون گذر زمان احساس کنین، شدیدا پیشنهاد میشه ... پی نوشت: به نظر من بدون دیدن سریال هم میشه نسخه سینمایی رو دید و ازش لذت برد...

[wlh]

Shigurui در مسابقه‌ای که توسط حاکمی دیوانه تدارک‌دیده‌شده، شمشیرزنی یک‌دست به مصاف کوری لنگ می‌رود ... بعد از این مگاپست اغوا شدم نه انتخاب اول نامبر، بلکه چیزی که هنوز ندیده، ولی چشم بسته و به خاطر یه نفر دیگه پیشنهاد داده رو حتما ببینم، بگذریم از بخش سختیای دانلودش... ولی زیرنویس خوبی داره، 12 قسمت 23 دقیقه‌ایه و کلا با هر انیمه‌ای که دیدم متفاوت بود (فکر کنم کلا سه تا دیدم) البته بگم داستان توی این انیمه تموم نمیشه و باید برید مانگاش رو بخونید ولی من که راضی‌ام از انیمه و قطعا تا همینجا بسمه یعنی با هر متر و معیاری حساب کنیم سطح خشونت فیزیکی و جنسی توی این انیمه بیداد میکنه ولی یه جورایی بعد از قسمت اول، حتی واسه من که انیمه‌بین نیستم، این سطح از خشونت کاملا زیبا تفسیر میشه و ته دلم یه لذتِ خاصی هم می‌بردم (واقعا نمی‌دونم چرا؟) نظر دوستان راجع به این انیمه رو خوندم و دقیقا به هنری بودن تصاویر و طراحی‌های زیبا اشاره کردند. »» Shigurui: اين انيمه‌ي خاص سامورايي‌محور با يه طراحي معركه به شدت خشن كه سخت ميشه به هركسي پيشنهادش كرد چون كلا داستان خاصي نداره ولي براي لذت بردن و الگو گرفتن از دنياي طراحي اين انيمه يه پيشنهاد فوق‌اسيديه!. اون دسته كه از داستان‌هاي سامورايي تكراري خسته شدن اين يه تنوع هنرمندانه است ولي خب انيمه با تاكيدات بيش از حد رو آناتومي و سك...س و خشونت و ساديسم غيرقابل تحمل‌ه. موزیک، آواهایی که بکاررفته و صداهایی که از سازهاشون درمیارن به صورت دیوانه‌کننده‌ای نشستند رو تصاویرِ مریض این انیمه... به نظرم حتی میشه گفت داستان بدی هم نداره البته در اینکه کلیشه‌ای هست شکی نیست ولی توی قلمرو داستان‌های کلیشه‌ای جزو خوباست... دوست دارم چندتا تصویر مریض براتون بذارم ولی خودمو کنترل می‌کنم واسه اونایی که می‌خوان ببینند... امتیاز : 8 جدی باید اعتراف کنم چندسالی دیر اینجا رو شناختم بعضی از این کاربرا غنیمت بودند غنیمت پ.ن : دیگه من تخصصی ندارم کجا اینو بذارم ببخشایید و اگه خواستید جابجاش کنید مختارید

[ＳｈＩｎＯｄＡ]

انیمه Miss Kobayashi's Dragon Maid داستان یه خانوم (کوبایاشی) کارمنده که زندگی تنها و روتینی رو داره؛ برنامه نویسی تا دیر وقت، مست شدن‌های وقت و بی وقت، خونه‌ مجردی سرد و به هم ریخته و... تا این‌که یه روز یه اژدها (تورو) جلو در خونه‌ش ظاهر می‌شه و می‌گه من می‌خوام خدمتکارت بشم و باهات زندگی کنم! کوبایاشی متوجه می‌شه که یه شب ساکه به دست، به کوهستان رفته بوده و اون‌جا با یه اژدهای سبز غول پیکر مواجه می‌شه که از یه بعد دیگه اومده و زخمی اونجا افتاده، خلاصه این بانو، شمشیر آرتور رو از تن این اژدها در میاره و با هم شروع می‌کنن به چرت و پرت گفتن و ساکه خوردن! در نهایت کوبایاشی به تورو (فرم انسانی این اژدها) می‌گه وقت کردی یه سر به خونه من بیا... خلاصه کم کم این شیمی بین کوبایاشی و تورو شکل می‌گیره و در کنارش کلی اژدهای دیگه پا به این دنیا می‌ذارن و یه جمع صمیمی و بامزه‌ای رو شکل می‌دن. یه انیمه‌ روزمره‌ی بامزه و بسیار کیوووت، با چاشنی لولی و اوپای! ولی به دور از شوخی، این انیمه سعی داره در قالب دو گونه کاملا متفاوت و متضاد (در واقع دشمن) به شکل گیری روابط، احساسات، اجتماع، دوستی، خانواده و... بپردازه و نکته‌ی جالب اینجا هستش که سعی در نفی تفاوت‌ها نداره. فصل دوم این انیمه، همین تابستون (8 جولای) قراره پخش بشه. * این‌که کم‌تر راجع به انیمه‌هایی که می‌بینم، این‌جا می‌نویسم، به دلیل تنبلی خودمه! واقعا حس می‌کنم بدون به اشتراک گذاشتن‌ این تجربیات، اون‌طور که باید، انیمه دیدن یا مانگا خوندن بهم مزه نمی‌ده ولی امان از سن بالا و تنبلی! البته اگه در موردشون این‌جا چیزی ننویسم، از اون‌جایی که خیلی وقته به فتیش اسکرین گرفتن مبتلا شدم، سعی می‌کنم اسکرین‌هایی که می‌گیرم رو در این تاپیک باهاتون به اشتراک بذارم.

[Saber-j]

ernest and celestine 2012

انیمیشن رو خیلی دوست دارم.چون من رو از دنیای واقعی و فضای جدی اطراف جدا می کند.جدیت حال بهم زن دنیای واقعی رو ندارد.چون آدم های توی انیمیشن شبیه آدم های واقعی نیستند برای من جالبند.اصلا چه چیزی بهتر از انیمیشن ما رو از این دنیای واقعی و جدی و پر از مشکل صاف می برد به یک دنیای خیالی و رنگارنگ.من وقتی انیمیشن می بینم واقعا محوش می شوم و به چیز دیگری فکر نمی کنم. دنیای انیمیشن به مراتب جذاب تر از فیلم است.چون که انیماتور این قدرت را دارد که به هر چیز بی جانی ، جان بدهد و خیالی ترین داستان ها را به تصویر بکشد.انیمیشن قادر است تصویر گر دنیایی باشد که هر چیزی در آن شدنی است.یکی از مهم ترین ویژگی های انیمیشن دنیای گسترده آن است که همه چیز و همه کس و همه موضوعات را شامل می شود و نویسنده آزادانه در بی نهایت تخیل و رویا سفر می کند و ناشدنی ها را ، شدنی و باور پذیر می سازد. 《ارنست و سلستین》 داستان دو موجودی ست که به زیبایی ، طبیعت احمقانه رفتار های تغییر ناپذیر اطرافیانشان را هجو می کنند و با دوستی عمیق شان ، تعصبات کوته فکرانه جوامع خود را به سخره می گیرند.انیمشین ماحصل همکاری سه کشور است و نه با کامپیوتر بلکه بوسیله دست ها نقاشی شده.موسیقی لطیف فضای شاعرانه ای داستان بخشیده.از صدا گذاری خوبی برخوردار است.تمام تلاش اثر بر آن است تا گمشده های زمانه پر از نفرت ، خشونت و بی رحمی ما را نشان دهد.اینکه برای زدودن کینه و عداوت ها گاهی نیازمند لشکرکشی ها ، جنگ ها و دادگاه ها نیست.و خیلی ساده می شود با هنر گفت و گو سنگ ها را شکافت ، گره ها را گشود و نوید رهایی داد.

[Luca Brasi]

کلا چه تو سینمایی ها چه انیمیشن ها هیچی بدتر از " یه پتانسیل هدر رفته" نیست | اثری که بده خوب تکلیفش معلومه بعد چند دقیقه شیفت+دیلیت میشه اما اثری که هی منتظری از این سکانس در به داغون بگذره و اوج بگیره دوباره (که آیا میشه یا نه) خیلی رو مخه خانواده آدامز شخصیت های دلچسبی داره که انتخاب دوبلورهای خیلی خوب(Charlize Theron - Oscar Isaac - Chloë Grace Moretz) باعث میشه دلچسب تر بشن اما "نحوه ی پرداخت خیلی خیلی ضعیف و پلشتانه به کاراکترها" باعث میشه این دلچسبی عملا موندگار نباشه و بعد از گذشت یه بیست دقیقه از شروع "صرفا یه سری کاراکتر معمولی" باشن از اون طرف فضای داستانی و خط مشی قصه یه نسخه ی ضعیفی از هتل ترانسیلوانیا است که در بهترین حالت ممکن نمره ی قبولی رو هم نمیگیره! در نهایت خانواده آدامز شامل یک سری کاراکتر در ابعاد "تیپ" هست که در یک مسیر طولانی (خط داستانی) به مقصدی فوق کلیشه ای میرسن با ارفاق 6/10

[Luca Brasi]

A Silent Voice | Koe no katachi تا بحال شده تا خِر خِره پره "احساس" و "حرف" باشید ولی نتونید یه کلمه حتی یه کلمه حرف بزنید؟ برای ما آدم های عادی امکان داره هر از گاهی پیش بیاد اما فک کنید آدم هایی که یک عمر اینطورین چطور میشه زندگیشون؟؟؟؟!!!! بعله آدم های ناشنوا... این انیمه دقیقا داستان همچین آدمایی که "دنیای احساساتشون" براشون عین یه اتاق تاریکه که هر ازگاهی یه چشمک تو تارکی بهشون زده میشه... فرم کار یمقدار سورئالیستی ـه (نه به اون غلظتی که بیننده رو از ابعاد واقعی فراتر ببره نه) که در کنار یه "روایت پُست مدرنی" باعث میشه یک کمی غیر قابل هضم بنظر برسه اما محتوی اونقدر غنی و تاثیر گذار هست که تا آخرش ببینید پ.ن : پول دادن به فقرا هیچ کمکی به رفع مشکلشون نمیکنه ولی وجدان خیلی ها رو راحت میکنه که کاره انسانی انجام دادن! میخواید به فقرا کمک کنید؟ برید به جنگ بی عدالتی

[kingnessi]

داستان: یه خانواده معروف توی شهری زندگی میکنن که هر عضو خانواده یه ویژگی جادویی داره به غیر از یه نفرشون. داستان خوبی داره، درسته المان های سنتی و محلی کمتر توش استفاده شده ولی مث قصه ها و افسانه های قدیمی میمونه که لحظات کمدی جالبی داره، ملودرام داره و البته غافلگیری و یه پایان خوب. انیمیشن خوش آب و رنگیه و موزیک و ترانه های خیلی خوبی هم داره. صداها هم خیلی خوب نشسته روی کاراکترها. درمجموع فیلم همه چی تمومیه، من هنوز بقیه انیمیشن های مطرح امسال رو ندیدم ولی به نظر میرسه Encanto بهترین انیمیشن ساله.

7.5/10

[Luca Brasi]

سونی پیکچرز انیمیشن از همون ابتدای تاسیسش برخلاف کمپانی های دوست و برادرش مثل : دیزنی و دریم ورکس عادت داشت از هر کار خوبی که بیرون میداد چند نسخه بسازه! به هر قمیتی مهم سود بیشتر بود! شروعش هم با Open Season بود و بعدش رسید به اسمورف ها و در نهایت هتل ترانسیلوانیا... قسمت چهارم هتل ترانسیلوانیا بزرگترین ضعفش عدم حضور آدام سندلر که بشدت حس میشه با اینکه Brian Hull تو صداپیشگی دراکولا سنگ تموم گذاشته ولی خوب "اون حس نوستالژی که مخاطب به تن صدا و فن بیان سندلر تو سه قسمت گذشته داشته رو" نمیتونه جبران کنه نکته ی بعدی محتوی کار که بشدت زده جاده خاکی و دیگه اون اصالت خودش رو از دست داده و شده یه محتوی کلیشه ای و خیلی معمولی( البته شروع این قضیه از قسمت دوم شروع شد که خیلی تو چشم نبود تو قسمت سوم رنگ و شکل پیدا کرد و تو قسمت چهارم دیگه گندش درومد) در این بین یه روایت خیلی ضعیف از "سوژه ی اصلی" دست به دست هم دادن تا قسمت چهارم این مجموعه عملا چیزی برای گفتن نداشته باشه و نویسنده ها خودشونو به هر آب و آتیشی زدن که مث سابق 90 دقیقه رو پر کنن در این بل بشو تنها چیزی که باعث میشه تا هتل ترانسیلوانیا 4 ارزش وقت گذاشتن داشته باشه "ایده ی جدید تو پرداخت به شخصیت های قصه است" که اگر روش مانور بیشتر میدادن صد در صد کار خیلی بهتر از این میشد