»» کارهای
Tomm Moore رو دوست دارم شبیه ترین انیمیشن های غربی به انیمه های شرقی رو میسازه! حتی مدل کار کردنش هم بی شباهت نیست به استادان انیمه ی جاپنی. خودش طراحی میکنه خودش می نویسه و تهیه کنندگی و کارگردانی هم دیگه رو شاخشه. اونایی که دنبال یه "جیبلی"
(استدیو جاپنی) غربی میگردن با همون ظرافت و همون حس کودکانه و قصه های خیالی کارهای
(قاعدتن همین دوتا کاری که ساخته: Song of the Sea و The Secret of Kells) جناب آقای "تام مور" رو حتمن تماشا کنند. فوق العادست بخصوص
The Secret of Kells 2009 که بیشتر از اینکه یه داستان و افسانه ی خیالی باشه به نظرم یه قصه ی مذهبی حقیقی بود. برعکس این آخری که افسانه ایی تر شده بود. با این حال بازم دوستش داشتم. یعنی نمیشه دوست نداشت.
Song of the Sea به عنوان یه انیمیشنی که تمامش حاصل طراحی با دسته و اصلن 3بعدی نیست و اتفاقن هم از همه ی مدل های 3بعدی آمریکایی طراحی بهتری داره؛ یه پیام مهم و کله گنده برای انیماتورها و کارگردان و تهیه کننده های ما داره اونم اینکه برای ساختن یه انیمیشن خوب پارسی اصلن نیازمند 3بعدی شدن یا بهتره بگم "آمریکایی" شدن نیست فقط کافیه به فرم خودمون برسیم کاری که الان اروپایی ها یا غیرآمریکایی ها انجام میدن و به جای "3بعدی" کردن همه چیز و شروع کردن با این فرم دنبال فرم خودشون می گردن. چرا راه دوری بریم همین مجموعه ی "شکرستان" خودمون مگه 3بعدیه؟! نه. ولی دوست داشتنی و پرطرفداره بدون اینکه توی طراحی وام دار چیزی یا سبکی باشه خودشه. فقط کافیه به جای اینکه همیشه از "فرم" دیگران استفاده کنیم و انیمیشن های بی کیفیتی مثل این:
+ بسازیم به جاش فرم
1 خودمون رو طراحی کنیم.
1. منظورم از فرم مجموعه ی قصه و تکنیک و طراحی و ... همه ی ایناست.