Death Parade | بحث و تبادل نظر

[Irag]

»» شناسنامه: デス・パレード يا Death Parade تازه‌ترين عنوان با تم روانشناسانه فصل زمستان استديوي مطرح و بي‌نظير Madhouseه كه از تاريخ 10 ژانويه (2015) پخش آن آغاز شده و تا پايان فصل زمستان تا 12 قسمت ادامه پيدا خواهد كرد. برعكس كارهاي معتبر فصل گذشته و اين فصل، Death Parade حاصل يه سناريوي مستقل بدون مرجع‌ست (بدون مانگا) كه مخاطبين، ايده‌ي "بازي تا مرگ" قصه‌ي انيمه رو با تم اصلي داستان انيمه‌هايي مثل: "Kaiji" مقايسه كردن. كارگرداني جديدترين اثر استديوي Madhouse اين بار به Tachikawa Yuzuru واگذار شده كارگرداني كه توي كارنامه‌ي انيمه‌ايي خودش بيشتر در مقام "دستيار كارگردان" و يا "كارگرداني اپيزود" با آثاري همچون Zankyou no Terror يا Kill la Kill و همچنين Shigurui و ... شناخته ميشه. به اتفاق پيشنهاد كارگردان و مخاطبان انيمه قبل از چشم‌دوختن به قسمت اول اين درام هيجان‌انگيز بهتره كه ابتدا OVA (تك اپيزود)ي با عنوان Death Billiards رو تماشا كنيد تا با فضاي خاص و داستان جذاب اين مجموعه آشنا بشويد. »» خلاصه داستان: پس از مرگ، دو راه بيشتر وجود نداره يا بهشت يا جهنم. اما براي برخي در لحظه‌ي مرگ اوضاع كمي متفاوت‌تر از "بهشت و جهنم"ست. در لحظه‌ايي كه انسان‌ها وارد باري به نام "كويين‌دكيم" (Quindecim) مي‌شوند و با مردي مو سفيد و مرموز به نام "دكيم" ملاقات مي‌كنند. مردي كه به زودي آنها را مجبور خواهد كرد تا سر زندگي خود شرط‌‌بندي كنن و وارد "بازي مرگ" شوند. اما هدف و نتيجه چيه؟ جايزه‌ي برنده چيه؟ براي جواب به اين سوال‌ها بايد 12 قسمت آينده رو تماشا كرد ...

Decim صداپیشه Maeno, Tomoaki	Kurokami no Onna صداپیشه Seto, Asami	Ginta, Nona صداپیشه Okubo, Rumi
Clavis صداپیشه Uchiyama, Kouki	Ginti, Vi صداپیشه Hosoya, Yoshimasa	Oculus صداپیشه Genda, Tessyo

[Raylan Givens]

درسته همون قسمتِ اول داستانِ اصلی معلوم میشه ولی هنوز یه سری رمز و راز ها مونده . . . دکیم یا اون دستیارش یا اون دختره [ رئیس ـش ] . قسمتِ 5 رو ببینید !

[Irag]

*سلیبرتی و من

»» قسمت ششم: اتفاق‌هاي خوبي توي اين قسمت افتاد همه چيز عوض شد قاضي عوض شد بازي عوض شد و لوكيشن عوض شد! اين بار "دكيم" نبود به‌جاش قاضي جديد اومد و قصه با يه شخصيت جديد پيش رفت. قاضي جديد انگار از "آدم"ها بيزار و از قضاوت كردن و بازي كردن با "روان" مرده‌ها لذت مي‌بره. به شخصه با اين جديده بيشتر حال مي‌كنم. مريض و كم‌حوصله!ست. حكايت و موقعيتش به نظرم چيزي از حكايت و موقعيت زن و شوهر قسمت اول كم نداشت فقط طعمش "تلخ" نبود. وگرنه سليبرتي و فن (طرفدار) مونثش، كمتر از زن و شوهر نيستن.

البته نمي‌دونم يادشون رفت يا عمدي بود اين بار ديگه خبري از بهشت و جهنم نبود. يعني من نديدم.

[Irag]

*خاطرات قتل

»» قسمت هشتم: این قسمت دوپارته شد قضیه خوب بودن یا بد بودنش به کنار به نظرم باید یه تغییراتی توی نحوه ی روایت داستانها ایجاد کنن. مثلن عوض کردن این مقدمه ی همیشگی معرفی شخصیت ها و آسانسور و دکیم و انتخاب بازی و ... این چیزها. به جاش می تونن مثلن از وسط شکم قصه ی یکی از دو شخصیت بازی شروع کنن یا هر دو رو باهم نشون بدن. همین جوریشم وقتی که این "ایده" رو تصور میکنم برام جذاب به نظر میرسه حالا چه برسه به "عملیاتی" کردنش. مجموعه که انگار 12 قسمت بیشتر نیست پس به نظرم نیازه یه همچین نسخه ایی یا مشابهش رو اجرا کنن.

[Raylan Givens]

E09 قیافه من بعد از دیدنِ این قسمت ! لعنتی ! قبول دارید که تا اینجا عالی بوده اما قسمتِ 8 عالی تر شد و قسمتِ 9 که دنباله ــش بود ، شاهکار بود ! واقن نمیدونم چی بگم جز اینکه این انیمه رو از دست ندید ! One more step could have made me free I could fall into the darkness Realized that I am just so afraid I don't want to destroy life Remember ?I'm not gonna make it; is it almost over now Can't see the way to go I feel so alone My blood is on the ground I can't forgive this anymore

[Irag]

*اون فقط نگاه می کرد.

»» قسمت نهم: این قسمت یه نمونه ی کامل یه انیمه ی Madhouseی بود. هرچقدر بیشتر از این استودیو انیمه شکار میکنم ارادتم بهش بیشتر میشه. این قسمتم بیشتر از بقیه البته با نسبت مساوی با قسمت اول دوست داشتم بخاطر اینکه از "جو" قسمت های قبلی فاصله گرفته بود یه همچین تکونی خورد. خوشم اومد. خوبیه انیمه های جاپنی اینکه بی پروا و بدون خط قرمز پیش میرن و تصمیم های واقعی میگرن چون واقعی هم هستن غیرقابل پیش بینی از آب درمیاد دقیقن مثل این قسمت. درست لحظه ایی که فکر می کردم "پسر"ه نرم شده و عاقل (لفظی نه ذاتی) شده تصمیمش رو عوض کرد و اون چیزی که "دلش" میخواست و میخواستیم! رو انجام داد. (شخصن که خیلی منتظر اون سکانس آخر بودم). حالا فقط کافیه مقایسه کنید.

[sh2012]

بعد از سه قسمت اول گفتم این انیمه به زودی دوباره چیز جدیدی رو میکنه که این دو قسمت(8و9) نشونش دادن .... کله این نه قسمت ارزش انتظاره اون لحظه های آخر قسمت نه رو که ایرج هم گفت رو به نظرم داشت.....امیدوارم پایانی درخور داشته باشه.هر چند تا به حالم کار قابل ارزشی بوده..........

[Irag]

»» قسمت دهم: میدونی تا اینجا طبق سیستم پیشرفتن و از اینجا به بعدش که فکر کنم دو قسمت دیگه مونده باشه و به زودی "آنارشی" دکیم و رفیقش بزنه بیرون!
اونم به صورت احتمالن عملی. خیلی دوست دارم همه چیز به هم بریزه یه همچین اتفاقی انیمه کم داره.

داشتم توی سایت ها میگشتم چون توی انیمه های فصلی به نظرم این به شدت "جدی"ه و محتوای سختی داره
در موردش کم یا کمتر بحث میشه یا حداقل شکل "محتوایی" نداره. اتفاقی یه همچین بحثی رو پیرامون مجموعه پیدا کردم بد نیست بخونید: (البته بیشتر جدله)

[sh2012]

چقدر این دو تا قسمت آخر خوب بودن و عالی.....
قسمت یازدهم و اون رقص روی یخش ...دو تا قسمت عمیق فوق العاده تاثیرگذار و پایانی که با تلخی همراه بود .....

واقع از دسش ندیدن این انیمه رو 12 تا قسمت 20 دقیقه ای لذت بخش که از عشق تا اوج نفرت و سیاهی عجیبی که همه جای انیمه موج میزنه.....تلخ و گزنده و درخشان....

[Irag]

»» قسمت یازدهم: من هرگز تجربه ی زندگی نداشتم چه برسه به مردن!

توی این چند قسمتی که دیدیم همیشه این سوال حالا به هر نحوی از هر زبانی به واسطه ی هر شخصیتی مطرح میشه که: چطور یه قاضی بدون احساس میتونه یه "انسان" با تمام مسئولیت هاش و احساساتش رو قضاوت کنه. البته این مجموعه تنها نیست توی خیلی از انیمه های دیگه یه همچین جنس سوالهایی همیشه مطرح میشه چون کلن جنس انیمه ها اکثرن یه جور خود (انسان) تحویل گیری مفرط دارن یعنی اینقدر دیگه "انسان" براش ارزش داره که قاضی متهم ردیف اول میشه! حالا بعضی ها غیرمستقیم از طریق یه عالمه قصه و ادا و اطوار یکی هم اینجوری خیلی رک و بی تعارف. اگه به op مجموعه هم دقت کنید (بچسب به فردیت) تقریبن داره مخاطب رو به یه همچین سمتی دعوت میکنه. یه نمونه ش توی این قسمت دوباره اتفاق افتاد گفت و گوی بین دکیم و دستیارش.

باید یه روح رو بجاش بفرستی به ناکجاآباد یه فضای خیلی بزرگ که هیچی توش نیست،تنها چیزی که باقی میمونه ترس و ناامیدی و پشیمونی.

میشه ازت بپرسم این (عشق به یه سوپراستار) برای تو چه حکمی داره؟ زندگیم!

[Irag]

»» قسمت دوازدهم و پایانی: خب بالاخره موفق شدم تمومش کنم یه پایان کاملن احساسی و خوب و امیدوارکننده. باتوجه به اینکه با یه انیمه ی کاملن ارجینال طرف هستیم همین که تا 12 قسمت متفاوت بود و با همین تم ادامه پیدا کرد خودش موفقیت کمی نیست. فراموش نکنیم در بعضی قسمت ها هم زمان باید 3 داستان رو دنبال می کردیم 3 داستان پرملات که دائم دنبال سوال ها و پاسخ های کله گنده بود. کار سختیه هم یه کار ارجینال بسازی یعنی یه کاری که مانگا نداره و وقتی مانگا نباشه یعنی باید از نو همه چیز رو نوشت و ساخت و هم یه یک کاره متفاوت داشته باشی. به نظرم دستاورد نهایی این مجموعه همین "متفاوت" و "جدی" بودنه که یه سر تا آخرین قسمت با همین تم ادامه پیدا کرد و تمام شد. حالا فقط کافیه با مجموعه های دیگه مقایسه کنید حالا چه انیمه های هم فصلش چه هم سبکش که فکر نکنم یه همچین موردی داشته باشیم. اصرار ندارم بگم "بهترین" بود چون معمولن تجربه های ارجینال پر از ایرادن فقط کافیه به پست های قبلی یه نگاه بندازید ولی انصافن پیدا کردن یه نمونه داستان "بزرگسال" این سبکی بین انیمه های فصلی کار مشکلیه که به نظرم Death Parade به حداقل های این دغدغه نزدیک شده بود.