سینمای کره | (بحث و تبادل نظر)

[Irag]

سينماي كره تركيبي از محصولات توليده شده در دو كشور كره‌جنوبي و كره‌شمالي است؛ در طي دو قرن گذشته، آثار توليد شده در اين دو كشور مستقيما تحت تاثير تحولات سياسي بسياري بوده‌اند؛ از اشغال به دست ژاپني‌ها گرفته تا جنگ بين دو كره در سال 1950 – كه باعث شد تا حجم عظيمي از فيلم‌هاي تاريخ سينماي كره از بين برود! - و حتي دخالت مستقيم دولت‌هاي هر دو كشور در اين صنعت. امروزه هر دو كشور به كار توليد فيلم مشغول‌اند اما سينماي كره‌جنوبي بخش پر رونق اين صنعت است و در سطح بين‌المللي براي خود جايگاه معتبري دست و پا كرده. در كشور كره‌شمالي فيلم‌هاي چندان پرتعدادي توليد نمي‌شود و همان تعداد كم هم به مضمون‌هاي كمونيستي و انقلابي مي پردازند. به‌دلیل سیاست بستۀ کرۀ شمالی، دستیابی به اطلاعات بی‌طرفانه از سینمای این کشور به سادگی ممکن نیست. یوناس شونر، که از شرکت‌کنندگان در جشنوارۀ فیلم کشور‌های در حال توسعه و غیرمتعهد در سال 2000 در پیونگ‌یانگ بود، ‌گفته است: «این کشور تنها یک فیلم بلند و یک فیلم مستند در معتبر‌ترین جشنوارۀ داخلی خودش شرکت داده بود». او معتقد است آمار بالای فیلم‌های ساخته‌شده به دلیل این است که در گزارش‌ها، فیلم‌های کوتاه، کارتون‌ها و حتی قسمت‌های کوتاه سریال‌های تلویزیونی را نیز جزو فیلم‌های ساخته‌شده به شمار می‌آورند. اولين نمايش فيلم در محلي نزديك به سئول در سال 1898 صورت گرفت. يك سال بعد، برتن هولمز، جهانگرد آمريكايي وارد سرزمين كره شد و براي اولين بار از آن تصويربرداري كرد. او نتيجه كارش را براي خانواده سلطنتي كره به نمايش گذاشت و آن را به غربي‌ها هم نشان داد. اولين سالن سينمايي درست و درمان كره در سال 1903 افتتاح شد و در ماه نوامبر سال 1907 پارك-سونگ-پيل (Park Sung-pil) سينماي "دانسونگ-سا" را در سئول تاسيس كرد كه همچنان به فعاليت خود ادامه مي‌دهد. تا آن زمان فقط فيلم‌هاي خارجي به نمايش درمي‌‌آمد تا اينكه شخص سونگ-پيل همت كرد و به عنوان حامي توليدات داخلي وارد صحنه شد. او براي توليد فيلمي به نام "انتقام وفادارانه" سرمايه‌گذاري كرد و به اين ترتيب اولين فيلم سينماي كره در تاريخ 27 اكتبر 1919 به نمايش درآمد. در سال 1921 اولين فيلم بلند سينماي كره به نام "چون‌هيانگ-جئون" (Chunhyang-Jeon) ساخته شد. دوره طلايي آثار صامت سينماي كره به كمك ژاپني‌ها تا اواخر سال 1935 ادامه داشت و در همان سال بود كه اقتباس ديگري از داستان چون‌هيانگ-جئون به كارگرداني لی میونگ وو (Lee Myeong-woo) به نمايش درآمد و عنوان اولين فيلم ناطق سينماي كره را به خود اختصاص داد. »» دوران طلایی دهه پنجاه با جنگ و پس از آن هم تفكيك دو كره شروع شد اما در ادامه به آغاز طولاني‌ترين دوره سينماي كره ختم شد. پس از آتش‌بس در سال 1953 رئيس‌جمهور وقت كره‌جنوبي، "سینگ من ری" براي احياي صنعت سينماي كشورش حرفه توليد فيلم را از ماليات معاف كرد. كارگردانان خوش‌ذوقي مثل "هیون ماک" (Yu Hyun-mok). "كيم‌كي-يانگ" (Kim Ki-young) از اين فرصت استفاده كرده و با فيلم‌هايشان (The Housemaid 1960, The Aimless Bullet 1961) موفق شدند تماشاگران زيادي را به سالن سينما بكشانند. در سال 1956 فيلم كمدي "روز عروسي" ساخته لي‌بايئونگ-لي براي اولين بار موفق شد در چند جشنواره‌ي خارجي به نمايش دربيايد و جوايزي هم به دست آورد. رشد سينماي كره آنقدر بالا گرفت كه در اواخر دهه پنجاه سالانه 111 فيلم در اين كشور ساخته مي‌شد. »» زمستان در سینمای کره با سركار آمدن دولت پارك‌چانگ‌هي در سال 1962 نظارت‌هاي سخت‌گيرانه‌اي از لحاظ تعداد آثار توليد شده و محتواي آنها بر سينماي كره اعمال شد كه باعث كاهش آثار توليدي شد. در سال 1962 جايزه سينماي گراند‌بل راه‌اندازي شد كه يكي از معتبرترين جوايز سينماي كره به شمار مي‌رود و بعدها اسکار کره‌ای نام گرفت. در ابتداي دهه سانسور و كنترل محتوايي فيلم‌ها به اوج خود رسيد و اين روند باعث افت كارگردانان سرشناس مثل "كيم‌كي-‌يانگ" هم شد. سرانجام با شروع دهه هشتاد و پشت سرگذاشتن چند رويداد مهم سياسي مثل ترور پارك‌چانگ‌هي و كودتاي 12 دسامبر و قتل‌عام «گوانگ جو»، كشور كره از حصار تنگ تفتيش عقايد رهايي پيدا كرد و همين تحولات سياسي باعث شدند سينما هم جان تازه‌اي بگيرد. توليدات سينمايي و كيفيت آنها بالاتر رفت و حضورهاي موفق در جشنواره‌های خارجي هم رشد پيدا كرد. »» موج نو كره‌ايي: صريح و خشن از اواخر دهۀ 1990 سینمای کره به سرعت رشد کرد و بسیاری از فیلم‌های آن در میان ده فیلم پرفروش سینما قرار گرفتند و حتی از مرزهای موفقیت فیلم‌های بسیار معروف هالیوود نیز فراتر رفتند. پنج فیلم از کرۀ جنوبی به رقمی بیش از ده میلیون مخاطب رسیدند. کرۀ جنوبی از معدود کشورهایی بود که فیلم‌های هالیوودی سهم چشمگیری در فروش سینماهایش نداشتند. از جمله ميشه به فیلم «شیری» (Shiri) در سال 1999 اشاره كرد كه فقط در سئول بیش از دو میلیون مخاطب داشت! و فيلم‌هاي محبوب آمريكايي مثل «تایتانیک»، «ماتریکس» و «جنگ ستارگان» را پشت سرگذاشت. با ظهور نسل جديد كارگردانان كره‌ايي همچون "كيم‌كي‌دوك" و "پارک چان ووک" و "کیم جی وون" و "بونگ جون هو" با صراحت لهجه و دنيايي پر از خشونت كه ارثيه‌اي ناخواسته از دو دوره سياه در تاريخ كره به نظر مي‌رسد: يكي دوره اشغالگري ژاپني‌ها و آمريكايي‌ها و دومي دوران حكومت پارك‌چانگ‌هي، باعث شد تا سينماي كره در سطح بين‌اللمي بيش از گذشته شناخته بشه به طوري كه بسياري از توليدات كره‌اي حتي در كشورهاي اروپايي و آمريكا بازسازي بشوند. مقدمه‌ي اين موفقيت را شايد بتوان اكران پر سر و صداي فيلم «رفیق قدیمی» (Old Boy)‌ چان‌ووك‌پارك و كسب جايزه‌ي ويژه‌ي هيئت داوران جشنوراه‌ي كن - به ‌اصرار تارانتینو – عنوان كرد كه با موفقيت فيلم‌هايي همچون: Samaritan Girl 2004 و 3Iron 2004 (هر دو از كيم‌كي‌دوك) و Memories of Murder (به كارگرداني بونگ‌جون‌هو) و ... تا به امروز دامه پيدا كرد. »» منبع: نشريه سينمايي دنياي تصوير،سال هفدهم، شماره‌ 188 »» سينماگران برجسته‌ي امروز كره: »» Joon-ho Bong : با اينكه از كودكي عاشق سينما بوده اما در دانشگاه درس جامعه شناسي خوانده و مطالعات سينمايي‌ش را پس از فارغ‌التحصيلي انجام داده. بونگ‌جون‌هو اولين كارش را با ساخت فيلمي شخصي با تم "كمدي سياه" با عنواني بلند و عجيب "سگ هایی که پارس می کنند هرگز گاز نمیگیرند" (Barking Dogs Never Bite) شروع كرد كه اصلن مورد استقبال قرار نگرفت ولي به قول معروف شكست اولين گام پيروزي است؛ استاد با ساخت دومين فيلمش، "خاطرات قتل" كه به زندگي اولين قاتل زنجيره‌اي سرشناس اين كشور مي‌پردازد، به شهرت رسيد و نظر منتقدان را به خود جلب كرد و موفقيت‌هاي او با اكران فيلم سومش يعني The Host كه در سال 2006 توانست با فروش 13 ميليون بليط عنوان پرمخاطب‌ترين و پرفروش‌ترين فيلم تاريخ سينماي كره را به دست آورد و اكران فيلم Mother در جشنواره‌ي كن 2009 و همچنين ساخت فيلم علمي – تخيلي 2013 Snowpiercer اولين تجربه‌ي بين‌اللمي با بازيگران و عوامل خارجي ادامه پيدا كرد. »» Ki-duk Kim : يكي از نامدارترين فيلمسازان نامتعارف سينماي امروز كره است؛ اين فيلمساز در پاريس هنرهاي زيبا خوانده و كار هنري‌ش را با فيلمنامه‌نويس آغاز كرده. در سال 1996 با ساخت اولين فيلمش "كروكوديل" نظر منتقدان كره‌اي را به خود جلب كرد و در سال 2003 با ساخت اثر شاعرانه‌اي به نام "بهار، تابستان، پاييز، زمستان .. و بهار" جا پاي خودش را سفت كرد. معرفی مفصل این کارگردان: + »» Park Chan Wook : نام اين مرد با سه‌گانه انتقام گره خورده؛ "همدردي با آقاي انتقام"، "رفيق قديمي" (پير پسر) و "همدردي با بانوي انتقام". سه فيلمي هستند كه نام او را به عنوان يكي از كارگردانان صاحب سبك سينماي كره در سطح جهان مطرح كرد. دوست داشته منتقد شود اما پس از تماشاي "سرگيجه" آلفرد هيچكاك مصمم مي‌شود فيلم بسازد. فیلم‏های پارک در جشنواره‏های بسیاری شرکت کرده و جوایز بسیاری را برده‏اند که مهم‏ترین‏شان جایزۀ هیئت داوران جشنوارۀ کن در سال 2004 و 2009 است. چان‌ووك‌پارك در توصيف سه‌گانه‌ي معروفش: "این سبک من است. من می‏خواهم عشق را با خشونت تلفیق کنم." او نيز دستش به ساخت يه فيلم تمام آمريكايي به نام Stoker 2013 آلوده شده! »» Jee-woon Kim : متولد 1964 و استاد تركيب ژانرهاي سينمايي‌ست. كارش را با كارگرداني تئاتر شروع كرد اما خيلي زود وارد سينما شد. امضاهاي سينمايي او ميزانسن‌هاي پر از جزئيات و نقش‌آفريني‌هاي تاثيرگذار هنرپيشگان است. او در سال 2008 فيلم عظيم و بسيار خوش‌ساخت "خوب،بد،عجيب" (The Good the Bad the Weird) را با الهام از "خوب،بد،زشت" سرجيو لئونه ساخت كه محصول كمپاني سي‌جي اينترتيمنت كره است و با همكاري آيكون اينترتيمنت انگلستان پخش جهاني شده است. كيم.جي.وون نسبت به باقي كارگردان‌هاي هم‌وطنش ميل شديدي به ساخت فيلم‌هاي گيشه‌ايي و پرخرج داره كه ميشه به 2005 A Bittersweet Life و 2008 The Good the Bad the Weird اشاره كرد كه تا سال 2009 گرانترین فیلم تاریخ سینمای کره جنوبی محسوب مي‌شد.

[kingnessi]

داستان: پنج تا استریمر میرن تا دلیل ناپدید شدن یکی از دوستاشونو بفهمن. داستان خوبی داره ولی بهش زیاد اهمیت نمیده و تبدیل میشه به یه found footage معمولی که بارها دیدیم. اون داستانِ استریمر بودن به عنوان یه پدیده فرهنگی و اجتماعی هم به جایی نمیرسه. Streamer تکراریه و بارها داستان مشابهش رو دیدیم.

4/10

[kingnessi]

داستان: یه خونه به دوش و پسرش به روستایی میرسن که پر از موش های گوشت خوار شده... فیلم خیلی درگیر اون پیام سیاسیش شده و از بقیه مسائل غافل شده. ایده ی مرکزی فیلم برمیگرده به کره ی جنوبیِ بعد از جنگ و به قدرت رسیدن دیکتاتورِ جدید با حمایت کامل نیروهای خارجی و اتفاقاتی که بعدش میوفته. فیلم از کدخدا به عنوان نمادی از دیکتاتوری استفاده میکنه و خونه به دوش عملا ناظر و بیننده س (توی فیلم هم به این استعاره اشاره میکنن). پایانِ خوبی هم داره که در جهت همون پیامِ فیلمه که البته به نظر میرسه الان دیگه طرفداری نداره اما یکی از مسائلی که ازشون غافل شده ریتمه، خیلی سکته داره و روون نیست و با اینکه زمانش مناسبه ولی خسته کننده میشه. از پتانسل بخش ترسناکِ قصه هم عملا هیچ استفاده ای نمیشه و اصلا ترسناک درنیومده؛ البته فضاسازیش بدک نیست ولی خب کافی هم نیست. از نظر فنی هم زیاد چشمگیر نبود، یکی دو تا بازیِ خوب داره و بس. در مجموع از فیلمای خوب و کمتر دیده شده ی سینمای کره ست که دیدنش خالی از لطف نیست. The Piper فیلم خوبیه، پایان خوبی داره، پیامِ خوبی هم داره ولی انتظارتون ازش بالا نباشه.

6.5/10

[kingnessi]

داستان: یه دیپلمات کره ای رو گروگان میگیرن و... سینمای کره چندسالی هست افتاده به ساختن این فیلمای "بیخودی-سیاسی-اکشن" که اصلا با ذات سینمای کره همخونی نداره؛ این پروپاگانداها به سینمای کره نمیان. این یکی که اصلا نه اکشنش به درد میخوره نه حتی تعلیق خوبی داره. به نظر میومد قراره کمدیِ خوبی هم داشته باشه که اونم سرکاری بود و هیچی. Ransomed دوزار نمی ارزه.

3/10

[kingnessi]

داستان: یه دختر روستایی رو به قصر میارن تا با شاهزاده ازدواج کنه. ایده و داستان خوب به نظر میرسه؛ میتونست فیلم خوبی باشه ولی اصلا نیست. دریغ از یه سکانس ترسناکِ درست و حسابی، داستان خوب جلو میره ولی ضعیفه. بیننده رو نصفه و نیمه نگه میداره ولی کافی نیست. The Wrath فیلم جالبی نیست.

[kingnessi]

داستان: گروهی از غواصای زن به دلیل مرگ ماهی ها در دریا و کساد شدن کاسبیشون به حرفه ی دیگه ای رو میارن که مسیر خطرناکی رو جلوشون قرار میده. ای کاش کُره ای ها کمی جسارت به خرج میدادن و به جای "کانکریت یوتوپیا" اینو میفرستادن واسه اسکار؛ مطمئنم حتی توی شورت لیست هم نمیومد ولی مثل RRR سر و صدا میکرد. ایشون همه چی تمومه، اولش روی درام کار میکنه و کاراکترهاشو میسازه و معرفی میکنه بعدش میوفته تو سرازیریِ اکشن و غافلگیری که تقریبا یه ساعت آخر فیلم نمیشه چشم از صفحه نمایش برداشت. فیلمنامه ی خیلی خوبی داره که تا ثانیه ی آخر ریتمش نمیوفته و کمدیِ اورجینال و مخصوص کُره ایا رو به بهترین شکل ارائه میده. سکانس های زیر دریا چشمنوازن و از آواتار و اون همه دستک و دمبکش هم بهتر و جذاب تر بودن، چقدر تعقیب و گریز های زیر دریا عالی بود. یه جاهایی اومده مثِ یاران اوشن تدوین کرده که خیلی خوب دراومده ولی تدوین خطیِ باقی سکانس ها بهتره و من اونو بیشتر دوست داشتم. از اولم معلوم بود کره ایا امسال شانسی حتی واسه شورت لیست اسکارم ندارن پس چه بهتر که اینو میفرستادن، از اون فیلماس که مشابهش رو خیلی کم میبینیم؛ هم داستانگو هم اکشن. بازی هاش حرف ندارن بخصوص دوتا بازیگر نقش اول که عالی بازی میکنن. سالها بود همچین فیلمِ اورجینالی از سینمای کره ندیده بودم و بسیار کیف کردم. Smugglers برای من فعلا بهترین فیلم سال بوده.

8.5/10

پ ن:
با زیرنویس فارسی نبینید، کلا فیلم کره ایا رو بد ترجمه میکنن.

[kingnessi]

داستان: زن و شوهری منتظر به دنیا اومدن بچه شون هستن ولی اتفاق عجیبی میوفته. مرده هر شب پا میشه تو خواب راه میره و کارهای عجیبی میکنه. ایده ش خیلی خوبه و همین نقطه ی قوت فیلمه. اما اجرای این ایده خیلی پاستوریزه دراومده و این از نظر من ایراده. میتونست کلی باهاش کلی مانور بده و کلی سکانس های ترسناک و عجیب و غریب و زننده بسازه ولی یزیدا اینکارو نمیکنن و عوضش داستان رو میبرن تو کانال درام و عاشقانه. البته این دلیل نمیشه که کیفیت فیلمو نبینیم؛ تعادل خوبی بین کمدی و فضای ترسناک و پرتعلیق فیلم ایجاد شده. دوتا بازیِ محشر داره و البته یه کارگردانیِ پرقدرت که فیلمو تبدیل میکنه به یکی از بهترین های امسال. از اون فیلماس که به احتمال خیلی زیاد بازسازی بشه و امیدوارم توی بازسازیش تمام ایده های غیراخلاقی و فاسدی که من توی ذهنم دارم رو پیاده کنن Sleep یکی دیگه از فیلمای خوبِ سالِ خوبِ سینمای کُره س. امسال یه چندتایی فیلمِ به درد بخورِ دیگه هم داشتن که معرفی میکنم.

7/10

[kingnessi]

امسال یه چندتایی فیلمِ به درد بخورِ دیگه هم داشتن که معرفی میکنم.

Smugglers
Concrete Utopia
Sleep
Next Sohee
Cobweb
The Childe
Kill Boksoon
Believer 2

لیست بهترین فیلمای کُره ای که تو سال 2023 دیدم.
​پ ن1: لیست به ترتیب است.
پ ن2: این آخریه فیلم آنچنان خوبی هم نیست ولی من دوسش دارم.

[kingnessi]

Believer 2 "بعد از وقایع قسمت اول هنوز همه دنبال آقای لی میگردن." چیزی که به فیلم اول اضافه نمیکنه ولی به عنوان یه بی مووی با کیفیت بالا من ازش خوشم اومد. پیچیدگیِ داستانم با اینکه کلیشه ای و مصنوعی بود ولی بد از کار درنیومده و بیننده رو راضی میکنه. مهمترین ویژگیش اینه که حس و حال اورجینالِ فیلمای کره ای رو داره و طرفدارای این سینما حتما خوششون میاد. The Childe این یکی رو من به اندازه اسماگلرز دوس داشتم؛ با اینکه یکی دو لول از اون فیلم پایین تره ولی بازم خیلی خوبه. داستان از این قراره که یه نفرو از فیلیپین ورمیدارن میبرن کره واسه دیدن پدرش ولی این وسط افراد دیگه ای با انگیزه های متفاوتی هستن که اوضاع رو پیچیده میکنن. هم اکشن هم کمدیش عالیه، اونچه که از سینمای کره انتظار داریم توی این فیلم خلاصه شده. خشونتش اونقدری که من دوس دارم نبود بهترین ویژگیش پروتاگونیست باحالشه، میتونست به آسونی تبدیل به یه کاراکتر لوس و بدردنخور بشه ولی به بهترین شکل اجرا شده و عالیه.