تو
یه مقاله ای برخوردم به اسم این سریال، سه گانه ادگار رایت، سایمون پگ و نیک فراست برام کافی بود که شروعش کنم... طنز ادگار رایت و کلا سبک فیلمسازیش رو به شدت دوست دارم، کات های سریع، فیلمبرداری های عجیب غریب معمولش تو این سریال در نهایتش قرار داره! برای من این سبک بیشتر از اینکه خنده دار باشه برای چشمام لذت بخشه! ارجاعاتش به چیز های نردی و گیکی هم که خداست... شخصیت هاش فراموش نشدنی ان... تیم یه طراح گیک که هنوز گلوش پیش دوست دختر سابقش گیره. دیزی، یه نویسنده که از هر بهونه ای برای فرار از نوشتن استفاده میکنه، مایک، که آرزوش اینه که یه نظامی باشه ولی به خاطر اینکه سعی کرد با یه تانک به پاریس حمله کنه اخراج شده، برایان، نقاش فوق پست مدرن عجیب غریب پارانوید و بقیه شخصیت ها همشون معرکه و خنده دارن. شوخی های فیلم کلامی نیستن و بیشتر حالت گرافیکی دارن یا تو جزئیاتن و به نظرم حتی اگه باعث نشن قهقه بزنین (که میشن معمولا) وجودتون رو خیلی ریز و لذت بخش قلقلک میدن...
خلاصه اینکه این سریال خدای فرمه! 14 قسمت هم چیزی نیست که وقتتون رو بگیره. بگیرید و ببینید و لذت ببرید و چشماتون رو نوازش بدین!
بعد از دیدن فصل اول
10/10 بدون شک!
- "اسکوبی دو" بازی کنیم؟
- وقتی بچه بودم همیشه نقش "دفنی" رو داشتم. تو کی بودی؟
- مشخصه، "فردی".
- آره "فردی". حالا به ما نگاه کن.
[دوربین میره عقب]
بحث بین تیم و دیزی رو به یه راند "تکن" تشبیه میکنه:
شرمنده برای بالا آوردن تاپیک قدیمی