1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
-=omid=-,AdibTE,ahmady45,Alex Vause,AlirezAlirezA,AmiR RezA,Amirhossein17,AMIRHOSSEIN20,AMIRREZA RV,aramis2800,arso,Axl Rose,bayani,Bis,breakingbad,D O R D I,dazraf,HamooN,Hossein_124,hoto,Irag,ShInOdA,Jack Bauer,joker8,kxdsa,MaMaLoM,Marlon Brando,Miss Harley,mr67,navid9,peyman_eun,Raylan Givens,SaeeD-Mj90,Spasitel,Trinity Killer,TrUe.MadnesS,UntouChable,VIVA THE ROCK,WalTer WhiTe,yaser63,[JOKER],_princ3_,آریا
جا داره یادی کنم از خفن ترین عنصر این فصل، اون خانومـه و گیتارش توی بار...
نمیدونم چرا بعضیا اینقدر سخت میگیرن ? منم قبول دارم در حد فصل قبل نبود اما از این سیزن هم لذت بردم
مرگ فرانک واقعا زیبا بود , این که تا اخرین لحظه تسلیم نشد .
عجب جوی!
به نظرم اونقدرام بد نبود. در واقع بعد از پایان بندی فصل قبل، فکر میکنم باید به این اپیزود و نیک پیزولاتو نمره ی قبولی هم داد. شاید عدم وجود عنصر غافلگیری و اینکه داستان پشت پرده ای که مطرح شد خیلی معمولی و برخلاف ظاهر پیچیده ی ترسیم شده در اپیزودهای قبلی بود، مهمترین ضربه رو به کار زد. مشخصا پیزولاتو خیلی تلاش کرده بود از بعضی کلیشه ها دوری کنه، از نحوه ی کشته شدن فرانک گرفته تا برنگشتن انی برای کمک به ری و نرسیدن پیغام صوتی ری بعد از مرگش... ولی خب خیلی سخت میشه حاشیه ها رو دید و تحسین کرد و به تک صحنه ها و دیالوگ ها دلخوش بود، وقتی بخش های اصلی در جای درست خودشون قرار نگرفته باشن. به علاوه میتونم تصور کنم اگه این فصل هم کارگردانی و تدوین فصل قبل رو داشت چقدر نتیجه کار راضی کننده تر در میومد، همونطور که نمیخوام تصور کنم اگه فصل قبل کارگردانی این فصل رو داشت به جز دیالوگ های "عمیق و فلسفی" راست چی ازش باقی می موند...
اینکه کاربرها نمیان ساعت ها بجث و گفتگو کنن و نظریات همدیگه رو رد یا تایید کنن در مورد این فصل, مشکل نیک پیزولاتو نیست
فصل اول به دلیل فیلنامه ای که داشت, دست سازنده ی سریال برای استفاده از نماد گرایی به شدت باز بود, اما فیلنامه ی فصل دوم هیچ دلیلی وجود نداشت برای نماد گرایی ! تا وقتی که روی فصل اول قفل باشین هیچ لذتی از این فصل نمیبرین.
در مورد سخیف بودن فیلمنامه ! و بازی ضعیف بازیگر ها ! من نظر خاصی ندارم, چون فکر میکنم تعریف هامون از فیلمنامه و بازی خوب فرق میکنه. تنها مشکلی که شاید فیلنامه داشت منسجم نبودنش مثل فصل قبلی بود.
اتفاقا منم یکی از اون 14 نفرم که 10 دادن ! به نظرم به جای این انتقاد های پوچ و مقایسه های بی اساس با فصل قبل , بهتره بگیم فصل اول رو دوست داشتیم,فصل دوم رو نه ! به همین سادگی, کار سختی هم نیست.
متاسفانه یا خوشبختانه از دقیقه چهل به بعد فهمیدم ری و فرانک به *** میرن...
زیاد حوصله نوشتن ندارم فقط بگم این فصل بیشتر دوست داشتم
میخواستم اول نظرم رو در مورد این قسمت بگم، ولی با توجه به چیزایی که توی این تاپیک و بحثهای اپیزودیک قبلی و چندین تاپیک بی ربط دیگه خوندم، گفتم چند خط بنویسم. اسمش رو هم هر چیزی که میخواید بذارید. این رو هم بگم که نوشتههام مخاطب خاص نداره، یه بحث کلیـه. بخش مقایسه بیشتر به اینجا مربوطه، ولی خوندن بخش پیشداوری هم خالی از لطف نیست (گرچه به موضوعات پیش اومده هم خیلی بی ربط نیست)
بنظرم مشکلات و تفاوت دیدگاهها، از جایی شروع میشه که میخوایم قضاوت، مقایسه و پیشداوری بکنیم. حالا اینجا با قضاوت کاری ندارم، میرم سراغ همون دو تای بعدی، مقایسه و پیشداوری. چرا پیشداوری کنیم؟ هنوز که اطلاعی از قضیه نداریم، نمیدونیم فلان سریال/فیلم چطور میشه، پس چرا در موردش نظر بدیم؟
با چندتا مثال شروع میکنم که نقل قول عینی نیستن، ولی خب، تقریبا همون چیزاییه که باهاش مواجه شدم:
پیشداوری:
- این فصل عمرا موفق بشه.
- نمیتونم با این فصل ارتباط برقرار کنم.
- متیو نیست؟ اصلا نگاه نمیکنم.
- کالین فارل جای متیو رو پر نمیکنه.
در مورد موضوعات دیگه، مثلا بتمن و جوکر که بازیگرهای جدیدی دارن:
- من میدونم بن افلک گند میزنه.
- اصن مگه این یارو معیار بتمن/جوکر بودن رو داره؟
- مگه میشه توی نقشی که دارن، خوب ظاهر بشن؟ حتما خراب میکنن.
- بن افلک؟ همون یارو که فیلم ضد ایرانی ساخته؟ بتمن شده؟ حتما گند میزنه.
- جوکر چرا اینطوریه؟ موهاش سبز نبود که.
نمیدونم خودتون مشکل جملات بالا رو میبینید یا نه، ولی میشه بگید وقتی یه چیزی رو هنوز ندیدید، چطور در موردش پیشداوری میکنید؟ چطور میتونید بگید گربه زندست یا مُرده؟ اصن جعبه رو باز کردید؟
معیار بتمن بودن چطوریه؟ کریستین بیل و نولان؟ مایکل کیتون و تیم برتون؟ یعنی بن افلک نمیتونه باشه؟ اگه نمیتونه، پس چطوری بیل تونست؟
معیار جوکر بودن چطور؟
مقایسه:
- این فصل ترو دتکتیو مثل فصل قبل نبود.
- این فصل ترو دتکتیو معما و پیچیدگی نداشت.
- پایان این فصل چرا اینطوری شد؟
- این فصل ترو دتکتیو معیار ترودتکتیو رو نداشت.
توی کل بحثهای اپیزودیک این فصل، حداقل نصف نظرات مربوط به مقایسهی دو فصل سریال بوده. وقتی که فصل اول و دوم هیچ ارتباطی با هم ندارن، چرا باید بین فصل اول و دوم مقایسه کرد؟ چونکه یه اسم دارن؟ هزاران علیرضای دیگه هم وجود داره، همشون شبیه همدیگهن؟ چرا این فصل ترو دتکتیو نمیتونه ترو دتکتیو باشه؟ حتما باید متیو و اون حرفای فلسفیش باشه که سریال رو قبول داشته باشید؟ چطور این فصل "معیار" ترو دتکیو بودن رو نداره؟ مگه با دو فصل میشه قضاوت کرد؟ یه فصل (فصل اول) به قول بعضیا پر از معما بوده، یه فصل دیگه (دوم) هم خالی از معما، پوچ و تهی. با دو فصل از کجا معیار رو مشخص کردید؟ اون پنجاه درصد فلسفی و معمایی؟ یعنی اگه اینطور نباشه، جزو سریال حساب نمیشه؟
نتیجه گیری رو هم میذارم به عهدهی خودتون.
اگه لحنم رو تند میدونید، بابتش عذر میخوام. سوء تفاهم هم نشه، حرفهام مخاطب خاص نداشت.
نظرات دیگران اگه نظر شخصی باشه و بر اساس سلیقه ی فرد باشه پوچ به حساب نمیاد اما وقتی به صورت انتقاد در تایپیک فصل دوم بیان میشه و در جایی هم اشاره میشه که "همین برداشت های سطحی و کم عمق باعث میشه ببینیم 14 نفر به چنین اپیزودی 10 دادن!" ! پس من یا هر فردی دیگری هم این حق رو داره درباره ی دیدگاه شما نظر بده.
اما چرا میگم "انتقاد پوچ" . شما چیزی رو نقد نکردید, اینکه پاول بی معنی مُرد,بازی های ضعیف, فیلمنامه کشش نداشت, پایان غیر منطقی و ... نقد به حساب نمیان و بازی با کلمات هستند که چند وقتی هست توی فروم و سایت های فیلم و سریال, زیاد به چشم میخورن. به جرات میتونم بگم جمله ی "فیلمنامه کشش نداشت" رو حداقل یکبار برای هر سریال خوندم! با کمال احترام اون داستان نوشتن تون هم درباره ی نویسنده و تهیه کننده نقد به حساب نمیاد!
در آخر هم بگم شما ادعایی رو مطرح کردین و فصل دوم رو کاملاً زیر سوال بردین نه بنده, بدون اینکه انتقاد فنی داشته باشین. پس بهتره اول حرفه ای و با دانش سینماییتون یک نقد بنویسید تا بشه حرفه ای هم نظر داد.
دوست عزیز یکی هم همکار ولکورو بوذ که چندتا اپیزود قبل تر مکزیکیا کشتنش و تازه حتی فرانک هم علاوه بر گنگستر بودنش وارد کار کاراگاهی شده بود تا بفهمه قاتل کسی که دورش رده کی بوده
اگه دقت کنید هم کارگردان این چهارنفرو به عنوان یه گروه دور هم اورده بود و سعی ذاشته که کاراگاه معرفی کنه
میراثی هم از خودشون به جا نزاشتن .کدوم میراث؟این که تازه تو قسمت اخر بفهمن همه تحقیقاتشون اشتباه بوده و جاهای اشتباه و دنبال کردن و منظور از میراثم چیزی هست که بعنوان نتیجه کاریشون بتونن ارائه بدن.حالا اگه خود شما به من بگین کدوم یکی از اینا کاراگاه واقعی بودن منظور من و متوجه شدید که جوابشم هست هیچکدام
و در اخر متاسفانه شما دوست عزیز دارید با فصل قبل مقایسه میکنید که غلطه چون این فصل کاملا مجزاست.البته از نظر فیلمنامه سال ها مونده که به پای فصل قبل برسه ولی با توجه به سریالایی که الان رو انتنه چند سروگردن بالاتره
من که 10 دادم حقشم بود.
اگه به مقایسه باشه که به نظر من فصل یک مفت نمی ارزید.من فصل قبل رو وسط همون قسمت اولش خوابم برد.اون حرفای فلسفی رو بذارن درِ کوزه آبشو بخورن..
این فصل رو نمیگم ایراد نداشت ولی من فضا و بازیهاش مخصوصا بازی فوق العاده کالین فارل رو دوست داشتم و در کل لذت بردم از فصل دو..
مرگ ری و فرانک هم بی منطق و الکی نبود..با اون اتفاقات و فضای مسموم اون شهر و کارایی که این دو نفر انجام دادن همچین پایانی براشون انتظار میرفت.اگه زنده میموندن جای تعجب داشت.
متاسفانه آلترناتیو هاتون خیلی بی منطق تر از اتفاقات خودِ سریال بودن. در مورد سکانس صحرای فرانک, مثل اینکه شخصیت های این فصل رو به خوبی درک نکردین ! فرانک یک شخصیت خودساخته و با غرور بود که جلوی هیچکس سر خم نمیکرد و فکر میکنم دلیل اینکه کت ش رو نداد همین بود نه فقط به خاطر الماس ها. طرف چاقو ی بدی خورده مسلماً نمیتونه اسلحه اش رو دربیاره و یک شلیک بیهوده کنه که بعدش هم سریع دخلش رو بیارن ! هم اینکه شخصیت فرانک همیشه امید داره و حتی فکر میکرد با این زخمش توی ناکجا آباد باز هم میتونه نجات پیدا کنه.
در مورد ردیاب که به ماشین رِی وصل کردن و خوب پنهانش نکردن به نظرم قرار نیست تمام اتفاقاتی که توی فیلم میوفته بدون نقص باشه, حتی در واقعیت هم ممکنه چنین اتفاقاتی رخ بده. اما اینکه چرا ردیاب رو نکند, تخصصی توی ردیاب ها ندارم که بتونم نظر قاطعانه ای مثل شما بدم ولی احساس میکنم میدونست که راه فراری نداره , حتی اگه ردیاب رو هم جدا میکرد بازم پیداش میکردن.
در مورد نماد گرایی پست های قبل پاسخ دادم که فصل اول به خاطر فیلنامه ای که داشت جا برای استفاده از نماد بود اما فیلمنامه ی فصل دوم جایی برای نماد گرایی نداشت هرچند به نظرم چندتا نماد خوب هم اوایل فصل دیدیم.
دیالوگ ها رو با فصل اول مقایسه کرده بودین که باز هم دیالوگ های فرانک نسبت به شخصیت پردازیش خیلی خوب بودن. همینطور که راست کوهل با توجه به شخصیتی که داشت دیالوگ هاش عالی بودند.
در مورد بازی ضعیف که واقعا من نمیدونم معیار سنجش تون چی هست ؟ متیو مک کانهی ؟!
نکته آخر اینکه هم بنده هم دوستان دیگه طرفدار دو اتیشه این سریال نیستیم و خیلی بهتر با ضعف های فصل دوم آشناییم اما این ضعف ها قابل چشم پوشی بودن. به شما هم پیشنهاد میکنم یکبار دیگه فصل دوم رو بدون هیچ ذهنیتی از فصل اول ببنید. شاید نظرتون عوض شد.
موفق باشید.