سینمای ایران | بحث و تبادل نظر

[anzalichi]

با ورود نخستین دوربین فیلم‌برداری در زمان مظفرالدین‌شاه و ورود آن به ایران سینمای ما آغاز میشود.. نخستین فیلم صدادار فارسی، فیلم دختر لر بود که در سال ۱۳۱۲ خورشیدی توسط اردشیر ایرانی ساخته شد. ورود نخستین دستگاه سینماتوگراف به ایران در سال ۱۲۷۹ هجری خورشیدی توسط مظفرالدین شاه سر آغازی برای سینمای ایران به حساب می‌آید. نخستین سالن سینمای ایران در سال ۱۲۷۹ (۵ سال پس از اختراع جهانی آن توسط برادران لومیر) با نام «سینما سولی» که توسط کاتولیک‌ها در شهر تبریزتأسیس شده بود، آغاز به کار کرد؛ اما به دلیل عدم دسترسی به فیلم‌های جدید، در سال ۱۲۹۵ تعطیل شد تا سال ۱۳۰۹ هیچ فیلم ایرانی ساخته نشد و اندک سینماهای تأسیس شده به نمایش فیلم‌های غربی که در مواردی زیرنویس فارسی داشتند می‌پرداختند. نخستین فیلم بلند سینمایی ایران به نام «آبی و رابی» در سال ۱۳۰۹ توسط اوانس اوگانیانس ساخته شد. اولین‌ها اولین فیلمبردار ایرانی: میرزا ابراهیم خان عکاس باشی (۱۲۷۹) اولین سینمای ایرانی: گراند سینما (۱۳۰۵) اولین فیلم صامت ایرانی: آبی و رابی، اوانس اوگانیانس (۱۳۰۹) اولین فیلم ناطق ایرانی: دختر لر، اردشیر ایرانی (۱۳۱۲) اولین فیلم دوبله فارسی: دختر فراری، اسماعیل کوشان (۱۳۲۵) فیلمفارسی اصطلاحی است که اولین بار توسط دکترهوشنگ کاووسی درمجلهٔ فردوسی برای سینمای عامه‌پسند ایران به کار برده شد و مثال معروف آن فیلم گنج قارون است. این اصطلاح به معنای محصولی سینمایی است که مولفه‌هایی همچون داستان‌پردازی عجولانه، قهرمان سازی، رقص و آواز کاباره‌ای بدون ارتباط به داستان، نبود روابط علت و معلولی، عشق‌های غیرواقعی، حادثه پردازی و غیره. این فیلم‌ها عموماً با گرته برداری از سینمای هالیوود و هند و در فضایی ایرانیزه ساخته می‌شدند. كاوسی با ساختن «واژه- اصطلاحِ» كاربردی فیلمفارسی، توانست ضدگفتمانی را در برابر گفتمان مسلط آن روزهای سینمای ایران كه از دوره‌ی شروع مجدد در سال ۱۳۲۷ توسط کسانی مثل اسماعیل كوشان، تماماً در حوالی «فیلمفارسی» سیر می‌كرد ایجاد كند... او اصرار می‌كرد كه فیلمفارسی را باید سر هم نوشت و دلیلش هم این بود كه می‌خواست از به‌هم‌آمیزی این دو، مفهوم جدیدی ارائه كند. او با چسباندن «فیلم» به «فارسی» و رسیدن به واژه‌ی «فیلمفارسی» سینمایی را هدف می‌گرفت که به‌زعم خودش نه فیلم بود و نه فارسی؛ بلکه آمیزه‌ای نچسب از این دو بود. با نمایش گنج قارون در سال ۱۳۴۴، سینمای فیلمفارسی اوج خود را تجربه کرد و موجی از فیلم‌های «گنج قارونی» سینماهای ایران را درنوردید. این روند طی سال‌های بعد از فرط تکرار به ابتذال کامل کشیده شد و در سال ۱۳۴۸ با ظهور فیلم‌هایی مانندگاو و قیصر تغییری اساسی کرد؛ جریان تازه‌ای ایجاد شد که موج نوی سینمای ایرانلقب گرفت.

از چپ به راست : اساتید ؛ جمشید مشایخی ، محمدعلی کشاورز ، داریوش ارجمند ، علی نصیریان ، اکبر زنجانپور،‌بهروز وثوقی و سرکارخانم ثریاقاسمی.

سینمای پس از انقلاب بعد از انقلاب طی سالهای ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۲ به دلیل نبودن ضوابط تدوین شده فیلمسازی، سینمای ایران تقریباً در وضعیتی نابسامان بسر می‌برد. پس از سال ۱۳۶۲ با تدوین ضوابط فیلمسازی که با توجه به شرایط پس از انقلاب تنظیم شده بود، عناصری چون خشونت و *** را اجباراً از سینمای ایران خارج ساخت و از طرف دیگر به دلیل مصادره بسیاری از سینماها و شرکت‌های تولید فیلم و اعمال نظارت دولتی بر آنها به طور غیر مستقیم نقش عامل سودآوری در سینما کمرنگ تر شد. این عوامل همراه با تکامل کیفی فیلمسازان دهه پنجاه چون عباس کیارستمی، بهرام بیضایی، مسعود کیمیایی و داریوش مهرجویی تأثیر مثبتی بر روند فیلمسازی در ایران گذاشت که با توجه به محدودیت‌ها، محصولات بدیعی را آفریدند و تحسین منتقدان جهانی را به همراه داشت. در این دوره فیلمسازان جوانی چون محسن مخملباف، ابراهیم حاتمی کیا، جعفر پناهی، مجید مجیدی و ابوالفضل جلیلی که با تمایلات مختلف پا به عرصه فیلمسازی گذاشتند و به مرور با مطالعه و پشتکار توانستند به صورتی هنرمندانه عناصر این هنر را بکار بگیرند، نقش موًثری در این تحول ایفا نمودند. همچنین برقراری منظم سالانه دست کم یک جشنواره بین‌المللی فیلم که در بهمن ماه هر سال به نام جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در کشور برگزار می‌گردد نیز در ایجاد علاقه به سینما در قشر جوان کشور از یکسو و توسعه این هنر نقش مهمی ایفا نموده‌است. موفقیتهای بین‌المللی سینمای ایران از مهمترین رویدادها: برنده خرس نقره‌ای بهترین کارگردانی جشنواره فیلم برلین برای فیلم طبیعت بی جان ۱۹۷۴ سهراب شهید ثالث برنده جایزه بهترین فیلم کوتاه از جشنواره مسکو برای فیلم سفر بهرام بیضایی جایزه خرس نقره‌ای جشنواره فیلم برلین برای فیلم باغ سنگی ۱۹۷۶ پرویز کیمیاوی جایزه بزرگ بهترین فیلم جشنواره سه قاره نانت، فرانسه، ۱۹۸۹، به فیلم آب، باد، خاک ساخته امیر نادری جایزه بزرگ بهترین فیلم جشنواره سه قاره نانت، فرانسه، ۱۹۸۵، به فیلم دوندهساخته امیر نادری برنده جایزهٔ نقرهٔ بهترین فیلم جشنواره سه قاره، فرانسه ۱۹۹۳، برای فیلم ساراداریوش مهرجویی جایزه پلنگ طلایی جشنواره فیلم لوکارنو، ۱۹۹۷، به فیلم آیینه ساخته جعفر پناهی جایزه بزرگ بهترین فیلم در جشنواره سه قاره، فرانسه، ۱۹۹۶ به فیلم یک داستان واقعی کار ابوالفضل جلیلی جایزه دوربین طلایی جشنواره فیلم کن، فرانسه، ۱۹۹۵، به فیلم بادکنک سفید اثر جعفر پناهی برگزیده شدن بچه‌های آسمان جزء ۵ نامزد نهایی جایزه بهترین فیلم خارجی دراسکار ۱۹۹۸ جایزه روبرتو روسلینی در جشنواره کن، فرانسه، ۱۹۹۲، به عباس کیارستمی به خاطر مجموعه آثارش. جایزه فرانسوا تروفو در جشنواره فیلم جیفونی، ۱۹۹۲، بهعباس کیارستمی به خاطر مجموعه آثار نامزد نخل طلایی جشنواره فیلم کن برای فیلم زیر درختان زیتون ۱۹۹۴ عباس کیارستمی نامزد جایزهٔ اسکار بهترین فیلمبرداری برای فیلم اویتا ۱۹۹۶ داریوش خنجی برنده شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز برای فیلم دایره جعفر پناهی برنده نخل طلای جشنواره فیلم کن برای فیلم طعم گیلاس ۱۹۹۷ عباس کیارستمی برنده جوایز کلیسای جهانی، تقدیرنامه منتقدان بین‌المللی، بهترین فیلم از نگاه تماشاگران و جایزه ویژه از بیست و یکمین جشنواره فیلم مونترال برای فیلمبچه‌های آسمان ۱۹۹۷ مجید مجیدی برنده جایزه طلایی از جشنواره فیلم توکیو برای فیلم مسافر جنوب ۱۹۹۷ پرویز شهبازی جایزه دوربین طلایی جشنواره فیلم کن ۲۰۰۰ برای فیلم زمانی برای مستی اسب‌ها بهمن قبادی برنده جایزه منتقدین جشنوارهٔ فیلم لندن ۲۰۰۲ برای فیلم من ترانه ۱۵ سال دارمرسول صدرعاملی برنده خرس شیشه‌ای جشنواره بین‌المللی فیلم برلین برای فیلم لاک‌پشت‌ها هم پرواز می‌کنند ۲۰۰۵ بهمن قبادی برنده خرس نقری برای از جشنواره بین‌المللی فیلم برلین ۲۰۰۸ به فیلم دربارهٔ الیاصغر فرهادی برنده خرس طلایی راز جشنواره بین‌المللی فیلم برلین ۲۰۱۱ به فیلم جدایی نادر از سیمین برنده جایزه ویژه فیلم‌های خارجی جایزه گلدن گلوب در سال ۲۰۱۱ به فیلم جدایی نادر از سیمین اصغر فرهادی دریافت جایزه اسکار ۲۰۱۲ بهترین فیلم خارجی زبان برای فیلم جدایی نادر از سیمین اصغر فرهادی دریافت جایزه ستلایت ۲۰۱۱ بهترین فیلم برای فیلم جدایی نادر از سیمین اصغر فرهادی دریافت جایزه سزار ۲۰۱۲ بهترین فیلم خارجی زبان برای فیلم جدایی نادر از سیمیناصغر فرهادی دریافت جوایز بودیل و دیوید دی دوناتلو ۲۰۱۲ بهترین فیلم خارجی زبان برای فیلمجدایی نادر از سیمین اصغر فرهادی دریافت جایزه بهترین فیلم از جشنواره فیلم سیدنی، بهترین فیلم از نگاه مردم درجشنواره فیلم ونکوور، فیلم تحسین شده حلقه منتقدان فیلم نیویورک، بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان از هیئت ملی بازبینی فیلم در سال ۲۰۱۱ دریافت جایزه بهترین فیلم بیست وچهارمین جشنواره فیلم شیکاگو آمریکا برای فیلم روز روشن حسین شهابی سال۲۰۱۳ دریافت جایزه قرقاول طلایی جشنواره بین‌المللی فیلم کرالا هند درسال ۲۰۱۳ برای بهترین فیلم پرویز مجید برزگر دریافت جایزه قرقاول نقره‌ای بهترین کارگردانی جشنواره بین‌المللی فیلم کرالا هنددرسال ۲۰۱۴ برای فیلم روز روشن حسین شهابی سالهاست سينماي ايران از مشكلات فراواني رنج مي برد. اين مشكلات موجب شده است كه رفته رفته هنر هفتم كه از قدمت طولاني در ايران برخوردار است مخاطبان خود را از دست دهد و كم كم شاهد سالن هاي خلوت و بعضا بدون تماشاگر سينما باشيم. به اعتقاد بسياري از كارشناسان سينما، يكي از مشكلات اساسي در سينماي ايران، نبود فيلمنامه هاي خوب و جدي است كه اين معضل موجب شده است بسياري از فيلمهاي ما فاقد هرگونه پيام خاص و بار ارزشي باشد.

به مانند تاپیکهایی که برای کشورهای دیگر (کره ، ژاپن، آلمان و...)در انجمن ایجاد شد این بار فرصت آن را داشتیم تا تاپیکی برای سینمای کشور درانجمن ایجاد کنیم. باشد که موردتوجه شما عزیزان قرار گیرد. اهداف تاپیک > بحث و تبادل نظر پیرامون سینمای ایران، خوبی ها و بدیهای آن درچارچوب احترام متقابل به نظر دیگران و قوانین سایت. > به اشتراک گذاری تجربه ی شخصی خودتان از آخرین فیلم ایرانی که تماشا کردید. > مکانی برای مطلع شدن از اخبار سینمای داخل و جلوگیری از ایجاد شدن تاپیک های متعدد در انجمن.(به منظور رعایت قوانین کپی /رایت بعد از درج اخبار درصورت غیراختصاصی بودن حتماً لینک منبع را ذکر نمائید.) > محلی برای حمایت از سینمای ایران

[Nevah]

اضافه شده در : 4 minutes

نقد خوبی بود باهاش موافقم ، ولی انصافا فیلم متفاوتی برای ایران محسوب میشه ، هر چند شاید داستانش گیرایی لازم رو نداره اما فضای

فیلم جالب و متفاوته اگر این فیلم خط داستانی جالبتری داشت یا روایت فیلم کمی ملموس تر بود الان نظر متفاوتی داشتیم

چون ایده و فضاسازیای فیلم خوب شده فقط همون مشکلی که عنوان کردی فیلنامه و خط داستانی...

در کل نگاه و شیوه فیلمسازی هومن سیدی رو میپسندم...... فیلم 13 رو خیلی دوست داشتم

[hamed224]

عادت نمی كنيم

فیلم بدی نبود ، شاید فیلم انچنان که باید ادمو درگیر نمیکنه یا حتی میتونم بگم تلاش کارگردان در ایجاد تعلیق

ناکام مونده، با وجود تمام اینها با توجه به کارگردان جوانش اقای ابراهیم ابراهیمیان همین که آدمو خسته

نمیکنه خودش خوبه ، ولی در کل از اینکه این فیلمو تو سینما ندیدم خوشحالم چون خداییش فرض کن تو این

شلوغی بری دو ساعت جاپارک پیدا کنی و یه دو سه ساعتم الاف بشی این فیلم ارزش این همه معطلی

رو نداره اما همینجوری به عنوان یک فیلم در نمایش خانگی قابل قبوله.

3/10

[d@vid]

عادت نمی كنيم

فیلم بدی نبود ، شاید فیلم انچنان که باید ادمو درگیر نمیکنه یا حتی میتونم بگم تلاش کارگردان در ایجاد تعلیق

ناکام مونده، با وجود تمام اینها با توجه به کارگردان جوانش اقای ابراهیم ابراهیمیان همین که آدمو خسته

نمیکنه خودش خوبه ، ولی در کل از اینکه این فیلمو تو سینما ندیدم خوشحالم چون خداییش فرض کن تو این

شلوغی بری دو ساعت جاپارک پیدا کنی و یه دو سه ساعتم الاف بشی این فیلم ارزش این همه معطلی

رو نداره اما همینجوری به عنوان یک فیلم در نمایش خانگی قابل قبوله.

3/10

من بخاطر یکی از دوستام مجبور شدم برم این فیلم رو ببینم اونم تو سینما و بعد از اون به خودم لعنت میفرستم چرا، وقتی یه فیلمی مطمئن هستم خوب نیست صبر نمیکنم تا فیلم بهتری رو پرده اکران بشه و برم اون رو ببینم!
به نظرم حتی برای شبکه نمایش هم فیلم خوبی و کلاً ارزش وقت گذاشتن رو نداره، با اینکه بازیگر های خیلی خوبی داره!

[hamed224]

من بخاطر یکی از دوستام مجبور شدم برم این فیلم رو ببینم اونم تو سینما و بعد از اون به خودم لعنت میفرستم چرا، وقتی یه فیلمی مطمئن هستم خوب نیست صبر نمیکنم تا فیلم بهتری رو پرده اکران بشه و برم اون رو ببینم!
به نظرم حتی برای شبکه نمایش هم فیلم خوبی و کلاً ارزش وقت گذاشتن رو نداره، با اینکه بازیگر های خیلی خوبی داره!

میفهمم ، دقیقا حال آدم اینجور موقع ها از هر چی سینماست بهم میخوره منم سر فیلم شیفت شب یه همچین حسی

داشتم ، آدم میدونه فیلم به احتمال خیلی زیاد مسخرست ولی .......................

منم میخواستم برم سینما ببینمش (به خاطر هدیه تهرانی )ولی نقد فراستی باعث شد بیخیال شم شانس اوردم ..

[ESR]

ایده داستان بسیار ایده جالبی هست و میتونه مخاطب رو کاملا درگیر فیلم کنه امااا..
متاسفانه فیلمنامه در بسیاری از جاها خیلی ضعیف پیش میره و این باعث سرخوردگی مخاطب میشه.نمیدونم این فیلم اصلا نمادی داشت یا نه ولی اگر هم داشت برای من به هیچ عنوان قابل درک نبود.
کاگردان بیشتر سعی کرده فیلمش رو به آثار اصغر فرهادی نزدیک کنه(طبق نظر یکی از دوستان) و منم تا حدود زیادی باهاش موافقم اما متاسفانه فیلم به خوبی شکل نگرفته.
چیز دیگه ایی که حسابی توی ذوق مخاطب میزنه، پایان به اصطلاح باز فیلم هست که بنظر من بیشتر پایان وِل هست تا پایان باز!
در کل فیلمیه که فقط ارزش یکبار دیدن رو داره و بعد از پایان فیلم هیچ گونه اثری از درگیری ذهن مخاطب رو نمیبینیم!!

[New_Sense]

درام سیاسی با چاشنی عشق نقدی بر فیلم «سیانور» بعد از فیلم نسبتا خوب دهلیز ؛ با فیلم دیگری از کارگردان و بازیگر جوان و خوب سینما طرف هستیم ؛ بهروز شعیبی به خوبی توانسته است یک روایت سیاسی از سالهای قبل از انقلاب و در دوران رژیم شاهنشاهی و درگیری های سیاسی ساواک با مجاهدین خلق ؛ را در قالب یک فیلم در آورد ؛ و این درام سیاسی را با چاشنی عشق تعریفی درست و منطقی از داستان پردازی را به بیننده القا نماید . چاشنی عشق و ملودرامی که بیننده را متحیر کند در واقع در سادگی و رفتار شخصیت ها اتفاق می افتد ؛ و کارگردان به خوبی تلاش کرده است ؛ فیلم را در سانتیمانتالیسم یا احساسات گرایی نیندازد ؛ و خط داستانی اصلی را روایت کند. و در واقع فیلم عرصه ای برای ساخت فیلم های درام با سبک روایی خاص در دورانی تاریخی را باز میگذارد ؛ برای کارگردان های دیگر که در آینده بتوانند درام های سیاسی را در زمره آثار سینمای ایران قرار دهند . مصداق خوب فضاسازی و دکوراسیون فیلم در سینمای ایران را میتوان فیلم سیانور مثال زد ؛ فیلم به خوبی توانسته است روایت منطقی خود را در پس فضاسازی سینمایی و پروداکشن های مورد نیاز برای یک دوره تاریخی را به تصویر بکشاند و بیننده احساسی مشابه آن دوران را تجربه خواهد کرد . هرچند چاشنی عشق در فیلم جنبه محافظه کارانه ای را در خود دارد و کارگردان تلاش کرده است داستان سیاسی خود را بگوید و در پس زمینه ؛ روایت عشقی نافرجام از دو دلداده را نشان بدهد ؛ اما چه حیف اگر کمی چاشنی ملودرام بیشتر بود و کمی اصطحکاک میان روایت عشق و روایت سیاسی ملموس تر بیان میشد بهتر بود . دوربین در مدیوم شات های مختلف به خوبی عمل میکند و قرارگیری دوربین در نماها به خوبی توانسته است با میزانسن چفت و بست پیدا کند و همچنین بازیگری متوسط است . خدارو شکر با پایان باز طرف نیستیم و کارگردان نخواسته است سر خودش و مارا با واژه کلیشه ای پایان باز کلاه بگذارد . نقطه نظری که در فیلم و فیلمنامه قابل اهمیت است روش داستان پردازی با فلش بک می باشد ؛ یعنی فیلم در هر اتفاق و شخصیتی که به بیننده نشان میدهد در همان لحظه با کات های درست ؛ فلش بک به گذشته میزند و داستانی را تعریف میکند ؛ و داستانی که باعث شده است این اتفاق بیوفتد ؛ و همینطور با فلش بک های متعدد داستان را پیش میبرد . استفاده از فلش بک های متغییر در فیلم در واقع استفاده تکنیکالی هست در روایت پردازی مدرن که در قالب گذشته اتفاق افتاده است و از این نقطه نظر قابل اهمیت است ؛ که در سینمای ایران کمتر فیلمی با این نوع سبک و تکنیکی عمل کرده است . چیزی که در واقع فیلم را جذاب میکند شاید به غیر از داستان پردازی ؛ فرم و میزانسنی است که در آن استفاده میشود ؛ میزانسنی کلاسیک که بیشتر در نقد فیلم ناهید هم بر آن تاکید شده بود ؛ و بدون ادا و اصول و فرم بازی ؛ اتفاق می افتد . شاید در مواردی فیلم شعار میدهد و گاهی هم در پس شعار نطق میکند اما هیچ خللی در داستان وارد نمیکند و کارگردان نمیخواهد حرف خودش را به کرسی بنشاند و در این مورد هم خوب عمل میکند . شاید اگر شخصیت پردازی در مواردی یکم با پیچش داستانی روبرو بود لذت بخش تر بود و در مواردی خاص بعضی از شخصیت ها متاسفانه در شخصیت خود فرو نمیروند و فیلم داستان کاملی از آنها به ما نمیگوید و در نیمه راه از خط داستانی حذف میشوند ؛ و شخصیت پردازی خوب عمل نمیکند . ولی در آخر از هرچه بگذریم فیلم ؛ فیلم متوسط نسبتا خوبی است و از لحاظ داستان پردازی در یک دوره تاریخی قابل ستایش است و در بین فیلم های ریز درشت درب داغون ؛ یک سر و گردن بالاتر است . دیدن این فیلم توصیه میشود . 95/08/18 ـ New_Sense

[New_Sense]

سنجش مردانگی نقدی بر فیلم «زاپاس» دیدن فیلم با هر نوع سلیقه ای باز هم لذت بخش هست و کارگردان به خوبی توانسته است داستانی ساده و کوچکی را در قالب یک فیلم سینمایی در آورد ؛ و این نکته قابل اهمیت که فیلمنامه خوب و روان باعث به وجود آمدن داستانی سرراست شده است ؛ نکته مهم در فیلم داستان با ته مایه ورزش و مخصوصا فوتبال می باشد ؛ با اینکه نمیتوان در زمره اثار ورزشی فیلم را نامید اما در پس درام عاشقانه ای که فیلم بر پایه ان استوار است نقبی بر ورزش و کمدی کوچک خنده داری میزند ؛ که در سراسر فیلم مشهود می باشد . فیلم به مراتب زندگی شهرستان نشینی در شمال کشور با فضاسازی و لوکیشن های شمال ایران و خانه ها و کوچه پس کوچه ها و طبیعت آن مناطق را نشان میدهد ؛ و استفاده از عناصری همچون پخت لواشک و آویزان کردن انها دست مایه ایست برای نشان دادن بهتر و واضح تر فضاسازی در فیلم . چیزی که فیلم را استوار نگه میدارد در واقع نه کمدی کوچک و روان و نه درامی عاشقانه ساده و نه بازیهای خوب بازیگران فیلم می باشد ؛ در واقع سنجش مردانگی و مرد بودن در برابر مشکلات و تداوم تلاشهای شخصیتی است که برای ازدواج با دختر دلخواهش از هیچ سختی و مشکلاتی پس نمیزند ؛ و بر پایه همین داستان ما با سکانسی بسیار ستودنی و زیبا طرف هستیم ؛ «سکانس مردانگی» که در آخر فیلم به خوبی به تصویر کشیده میشود و شخصیت پدر خانواده و داماد خانواده در دوئل پرش از ارتفاع و افتادن در چشمه نشان داده میشوند و زیباتر صحنه پریدن پسر کوچک خانواده می باشد . فیلم با نریشن های کوچک و گاه بی گاه پسر بچه داستان ادامه پیدا میکند و کارگردان تلاش کرده است دوربین را از نگاه و قاب بندی پسر بچه نشان دهد ؛ بازی های رئال و خوب شخصیت ها بدون لحظه ای اغراق و همچنین تاتیر موسیقی ساده که احساس نوستالوژی خاصی به بیننده میدهد و کات های درست و به موقع همگی از ویژگی های فیلم می باشد . نگاه معصومانه پسربچه در فیلم در واقع رجعتیست به داستان هایی که نگاه پسربچه را قابل احترام میدانند و همانند فیلم «پسربچگی» لینکلتر و حتی فیلم زیبای «سینما پارادایزو» از تورناتوره ؛ البته با تفاوت های روایی و بصری ؛ پسر بچه را برای عقلانیت در موضوع و فانتزی درک او از دنیای واقعی نشان میدهد . فیلم بر جنبه کمدی موقعیت تاکید دارد اما در مواردی کمدی موقعیت تبدیل به کمدی نمیشود و بیشتر احساس لذت و سرخوشی را تداوم میبخشد . و نیگاه فیلمساز یک نگاه طنازانه به مساله و معزل ازدواج در فیلم می باشد ؛ در واقع تلاش و کوششی برای لذت بردن هرچه بیشتر مخاطب از فیلم و اتمام شیرین و ساده بدون لحظه ای ناامیدی را نشان میدهد . به هرحال برای فیلمسازی که با سریال سازی مطرح شده است ؛ به عنوان دومین فیلم سینمایی میتوان فیلمی نسبتا خوب و قابل تامل به آن اشاره کرد . دیدن فیلم با خوردن پاپ کورن و لذت بردن سرخوشانه به مدت 90 دقیقه توصیه میشود . 95/08/28 ـ New_Sense

[Luca Brasi]

امروز 6 آذر تولد کمال الملکـ سینمای ایران است
جمشید مشایخی , هشتاد و سه ساله شد....

[Raylan Givens]

ابـــــــــد و یک روز فوق‌العاده بود. بازی‌ها بازی‌ها بازی‌ها؛ فیلم طبیعی بود، ولی بازی‌های بی‌نظیر باعث شده بود حتی طبیعی‌تر بشه. موضوع ساده و سرراستی هم داشت؛ خیلی‌هامون توی خانواده‌مون یا توی آشناها دیدیم این قضیه رو. واسه من که چندین ساله دور سینمای ایران رو خط کشیدم، دیدن این نویسنده‌ها، این کارگردان‌ها، این بازیگر‌ها و این استعدادهاست که باعث میشه هنوز کمی امیدوار باشم به سینمای ایران. 10/10

[Tha Real Nigga]

ابـــــــــد و یک روز فوق‌العاده بود. بازی‌ها بازی‌ها بازی‌ها؛ فیلم طبیعی بود، ولی بازی‌های بی‌نظیر باعث شده بود حتی طبیعی‌تر بشه. موضوع ساده و سرراستی هم داشت؛ خیلی‌هامون توی خانواده‌مون یا توی آشناها دیدیم این قضیه رو. واسه من که چندین ساله دور سینمای ایران رو خط کشیدم، دیدن این نویسنده‌ها، این کارگردان‌ها، این بازیگر‌ها و این استعدادهاست که باعث میشه هنوز کمی امیدوار باشم به سینمای ایران. 10/10

حدود دو هفته پیش این فیلم رو دیدم و از تک تک لحظه های فیلم لذت بردم خیلی وقت بود میخکوب یه فیلم ایرانی نشده بودم تا ساعت دو شب داشتم ابد و یک روز رو میدیدم و اصلا احساس خوابالودگی نکردم حتی روز بعدش یه دور دیگه به همراه خانواده دیدم شدیدا پیشنهاد میکنم