برای استفاده از تمامی امکانات انجمن و مشاهده ی آنها بایستی ابتدا ثبت نام کنید
نمایش نتایج: از شماره 1 تا 4 از مجموع 4
  1. #1
    F*ck the spoiler
    تاریخ عضویت
    Aug 2014
    ارسال ها
    316
    سپاس
    7,172
    از این کاربر 6,731 بار در 334 پست سپاس گزاری شده

    مقاله:بررسی اسپویلر ها به طور علمی

    نتایج پژوهش ها نشان می دهد که "چشم به راهی" و "تعلیق ناباوری" دو عنصر کلیدی در یک تجربه لذت بخش هستند-و اسپویلر ها معمولاً هر دو را از بین می برند.








    چندی پیش، قربانی یک اسپویلر شدم. روزِ بعد از پخش فیناله دو ساعته دانتون ابی بود و من هنوز ندیده بودمش. با کمال سادگی رفتم فید فیسبوکم رو چک کنم و تصاویر مسافرت های خانوادگی و غذا ببینم. و ناگهان: چشمم بهش خورد: یه اسپویل عظیم! با تشکر از یکی از "دوست " هام.





    داستان غم انگیزِ من احتمالاً برای خیلی ها آشنا باشه. ترکیب شبکه های اجتماعی، که باعث شدن توانایی واکنش نشون دادن به اتفاقات به طور آنی رو به دست بیاریم، و تکنولوژی های جدید، که انواع راه ها برای دیدن سریال ها بعد از پخششون برای ما فراهم کردن، باعث شده به سادگی به طور اتفاقی قبل از دیدن قسمتی از سریال یا فیلمی بدونیم اون قسمت یا فیلم چطوری به پایان می رسه. بنابراین این که سال هاست درباره اسپویلر ها حرف می زنیم نباید غافل گیر کننده باشه. مدت ها پیش در سال 2008، Dan Kois در سایت Vulture لیستی تهیه کرد و در آن پیشنهاد داد نویسندگان تا چه مدتی از اشاره کردن به اتفاقاتی که در سریال ها،فیلم ها، کتاب ها و نمایش ها رخ می دهند خودداری کنند.





    اما این اسپویلرِ آخری باعث شد احساس خشم شدیدی بهم دست بده-که باعث شد، با خودم فکر کنم : چرا برام اهمیت داشت؟ چرا اسپویلر ها اینقدر بد هستن؟
    گویا، پژوهش هایی وجود داره که توضیح می دن اسپویلر ها چیو اسپویل می کنن!




    بخشی از پژوهش با یک سوال اساسی شروع می شه: اصلاً چرا افراد از داستان ها خوششون میاد؟ Paul Bloom پروفسور روانشناسی دانشگاه Yale در کتابش، How Pleasure Works، می نویسد:


    واقعاً عجیبه که ما بخش اعظمِ اوقات فراقتمون رو صرف گشت و گزار در دنیا های خیالی می کنیم-خواندن، تماشا کردن سریال ها و فیلم ها، بازی های رایانه ای-به جای وقت گذروندن و تفریح کردن در دنیای واقعی.
    یقیناً خوردن،نوشیدن و س*س کردن، رابطه برقرار کردن، سر پناه ساختن و تربیت فرزندان برامون بهتر خواهد بود.



    پس دلیل وسواس ما روی تخیل چیه؟ پروفسور Bloom و عده ای دیگه عقیده دارند که ما تا حدی، فرق واقعیت و تخیل را متوجه نمی شویم. پژوهشی وجود دارد که این عقیده را تایید می کند: مثلاً، در پژوهشی از مردم خواسته شد شکلاتی که شبیه مدفوع بود میل کنند. مردم قبول نکردند، با وجود این که می دونستند فقط شکلاتِ. مرز بین واقعیت و ظاهر کمرنگ می شود.
    ما داستان های مرتبط با س*س را دوست داریم، چرا که س*س کردن را دوست داریم. و در گوشه ای از ذهن ما، این دو فرقی ندارند.
    Thalia Goldstein، پروفسور روانشناسی در دانشگاه Pace، به من توضیح داد که این کمرنگ شدن مرز، در واقع در سطحِ عصبی رخ می دهد. بخش های متفکر مغز به ما می گویند که داستان واقعی نیست، اما بخش های ابتدایی تر می گویند که واقعی است.





    این پژوهش توضیحی برای مزخرف بودن اسپویلر ها ارئه می کند: اسپویلر ها به ما یادآوری می کنند که یک داستان فقط یک داستان است. همراهی با داستان، وقتی می دونیم چطوری به پایان می رسه و به چه مقصدی حرکت می کنه، سختِ-در زندگی واقعی ما هیچوقت نمی دونیم به چه مقصدی در حرکت هستیم.





    البته، همه مثل من از اسپویلر تنفر ندارند. پژوهشی به این نتیجه رسید که افرادی که "نسخه اسپویل شده" داستانی کوتاه رو شنیدن بیشتر از افرادی که "نسخه اسپویل نشده" همون داستان رو شنیدن لذت بردند. اما همونطور که Goldstein اشاره کرد، این پژوهش یک نکته کلیدی رو نادیده گرفته بود: افراد فقط برای داستان هایی که برایشان اهمیت دارد به دنبال اسپویلر هستند. نه داستان هایی که یک دقیقه پیش برای اولین بار شنیده اند.



    اسپویلر ها به ما یادآوری می کنند که یک داستان فقط یک داستان است. همراهی با داستان، وقتی می دونیم چطوری به پایان می رسه و به چه مقصدی حرکت می کنه، سختِ-در زندگی واقعی ما هیچوقت نمی دونیم به چه مقصدی در حرکت هستیم.







    بعضی از مدافعین اسپویلر ها، مثل James Poniewozik منتقد تلویزیونی نشریه تایم، توجیح های نظری تری میارن:


    درسته، اسپویلر های ناخواسته، چیزی رو از بین می برن، ولی نه لذتِ دیدن یا خواندن یک داستان. اسپویلر های ناخواسته "چشم به راهی" قبل از دیدن یا خواندن داستان رو از بین می رند- چه کسی می میره؟ آیا از جزیره خارج می شن؟



    اما از بین رفتن "چشم به راهی" واقعاً لذت داستان رو از بین می ره. پژوهش های زیادی هستند که نشون می دن افراد از چشم به راهِ چیزی بودن به اندازه-و حتی بیشتر از-خود اون چیز لذت می برن. به همین خاطر پژوهشی نشان داد که افراد ترجیح می دن یک وعده شام رایگان در یک رستوران فرانسوی رو یک هفته عقب بندازن (به جای استفاده ازش به طور آنی); اونا دوست دارن علاوه بر شام، از یک هفته "چشم به راه بودن" هم لذت ببرن. همون طور که Daniel Gilbert، پروفسور روانشناسی دانشگاهِ Harvard تو کتابش، Stumbling on Happiness، می گه:





    چشم به راه لذت بودن، تکنیک مبتکرانه ایست برای لذت بیشتر بردن.



    عده ای هم اشاره می کنند که اگر دونستن اتفاقات حساسی که در یک داستان رخ می ده باعث بی مزه شدن داستان می شد مردم از چندبار خواندن یک کتاب یا چند بار دیدن یک فیلم لذت نمی بردند. و هیچکسی برای دیدن فیلم هایی مثل Argo، که اکثریت از قبل می دونستن چطوری به اتمام می رسه، صف نمی گرفت. اما لذتِ دیدن یک فیلم مورد علاقه بعد از بار صدم متفاوت با -و از نظرِ من، کمتر از- لذت دیدن آن فیلم برای بار اول است. اگر بدانیم یک داستان چگونه به اتمام می رسد، دیگر غافلگیر نخواهیم شد; فقط از جزییات لذت خواهیم برد. برای فیلم هایی که پایانشان را می دانیم{مانند Argo** هم همینطور است.
    همانطور که Goldstein اشاره می کند:



    هیچکس فیلم های جیمز باند را برای فهمیدن این که عدالت بر قرار می شود و یا جرم و جنایت سرکوب می شود نمی بیند- شما فیلم را می بینید تا انفجار ها و چیز هایی که خانم ها پوشیدن یا نپوشیدن رو ببینید.

    شاید یکی از دلایل بد بودن اکثر کمدی های عاشقانه، همون طور که Christopher Orr اخیراً در آتلانتیک استدلال کرد، این است که پایانشان مشخص است، و جزییاتشان هم جذابیتی ندارد.





    افرادی که اسپویلر ها رو از عمد می خونن چی؟ ممکنِ شما چنین افرادی رو بشناسید ( یا خودتون یکی از اون ها باشید) : این افراد ادعا می کنند که اسپویلر ها اضطراب تماشا کردن یا خواندن چیزی "تعلیق دار" رو براشون از بین می بره. شاید نمی دونن چی به صلاحشونِ. یا شاید، "چشم به راهی" برای بعضی از افراد، زجر آوره. در اون پژوهشِ رستوران فرانسوی، همه شامشون رو عقب ننداختن; بعضی ها ترجیح دادن هر چه زود تر از فرصت استفاده کنن.



    در نهایت، فهمیدن این که اسپویلر ها دقیقاً چقدر مهم هستند سخته- شما نمی تونید یک فیلم رو یک بار اسپویل شده و یک بار اسپویل نشده ببینید و تجربه هاتون رو مقایسه کنید. Goldstein یک آزمایش هوشمندانه پیشنهاد کرد که تا حد امکان نزدیک می شه: گروهی از مردم رو انتخاب کنید که دو تا فیلم ببینن(فیلم هایی که توشون اتفاقاتِ شکه کننده ای می افته). نصف گروه فیلم A رو اسپویل شده و فیلم B رو اسپویل نشده تماشا می کنن. و نصف دیگه برعکس. سپس میزان لذتی که افراد از فیلم های اسپویل شده و اسپویل نشده بردند رو اندازه گیری کنید.



    تا زمانی که کسی اون آزمایش رو انجام بده من اسپویلر ها رو اهریمنی خواهم دونست. و تلاش بیشتری برای فرار ازشون می کنم. اگه سریالی رو ظبط کردم و هنوز ندیده بودمش از شبکه های اجتماعی فاصله می گیرم. یا سعی می کنم سریال های مورد علاقم رو در زمان پخششون ببینم.







    آیا اسپویلر ها باعث آزار شما هم می شوند؟ نظر شما درباره مباحث مطرح شده چیست؟









    نظرِ من









    مقاله اصلی: The Atlantic - با تشکر از یاسرِ عزیز برای رفع ایراداتِ صفحه آرایی



  2. #2
    تاریخ عضویت
    Apr 2015
    ارسال ها
    336
    سپاس
    7,829
    از این کاربر 7,169 بار در 358 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : مقاله:بررسی اسپویلر ها به طور علمی.

    به به چه تاپیکی! ممون خیلی خوب بود، بحث اسپویلر واقعا یه بحث روانشناسانه ست.
    خب سال هاست که من جز کسایی هستم که خودم اسپویل پروفم و از اسپویلر به عنوان لوِرج استفاده می کنم و باید بگم خیلی حال میده

    اسپویلر واقعاً مقوله ی محترمیه؛ می تونم بگم عاشق اسپویلم، نه این که با آغوش باز به ملاقاتش برم نه، ولی وقتی اومد سراغم هم عزاداری نمی کنم. در بعضی موارد حتی می تونم بگم دوست دارم اسپویل شم و درهمه ی موارد دوست دارم اسپویل کنم اینجا تاحالا از این کارا نکردم (فک کنم یه بار واسه اشکان نارنجی رو اسپویل کردم، دقیق نمیدونم حالا اسپویل شد یا نه) ولی باید بگم لورج واقعا خوبیه
    پیس آو ادوایس: حواستون باشه به کسی که اسپویل می کنه معروف نشین وارنینگ: احتمال انتقام در این مورد خیلی زیاده پس اگه جنبه ی اسپویل شدن ندارین بکشین کنار و در آخر انجوری بچززززززززز!

    پ.ن: دونت هیت می!
    Ma nama Jeff


  3. #3
    Democracy is so overrated.
    تاریخ عضویت
    May 2015
    محل سکونت
    خانــه ی پوشــالی
    ارسال ها
    438
    سپاس
    6,649
    از این کاربر 10,453 بار در 488 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : مقاله:بررسی اسپویلر ها به طور علمی.

    مرسی از تاپیک هومان جان واقعا زحمت کشیدی ...

    من واقعا دوست ندارم سریالی رو بویژه اگه از سریالای مورد علاقم باشه اسپویل بشم ... ولی چون تا حالا اسپویل شدم اینطور نبوده که هی غر بزنم و نمی دونم حالم بد شه و اینا ... مثلا گفتم ای بابا ...بعدش رفتم نشستم دیدمش ...

    با این که لذت بار اول دیدن با دفعات بعدی فرق می کنه هم موافقم ...
    بازم از زحمتت برا این تاپیک تشکر می کنم ... اطلاعات خوبی داشت ...

  4. 23 کاربرِ زیر از Katy Perry بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


  5. #4
    Smoke WeeD EvEryDaY
    تاریخ عضویت
    Aug 2013
    محل سکونت
    021
    ارسال ها
    1,049
    سپاس
    1,907
    از این کاربر 13,614 بار در 1,062 پست سپاس گزاری شده

    پاسخ : مقاله:بررسی اسپویلر ها به طور علمی.

    گاهي عنصر "تعليق" مبنايي هست براي روايت داستان...
    سازندگان بقدري حرفه اي داستان رو ميچينن و جلو ميرن
    كه حتي به مغز هيچ بيننده اي خطور نميكنه مثلا تو اپيزود
    ٤از فصل ٦ فلان سريال قراره چه اتفاقي بيوفته... سازندگان ميدونن كي و كجا يه شوك اساسي به بيننده رو بدن
    اين موردي كه عرض ميكنم شانسي نيست ، سازنده ها قبل از ساخت بر اساس تجربه و كلي بحث هايي كه دارن
    تصميم ميگيرن گره هاي داستان رو كي و كجا باز كنن... در اين ارتباط ميشه به سريال Breaking Bad اشاره كرد
    يا كاراگاهان حقيقي... وقتي اين وسط يه موردي براي شما اسپويل ميشه انگار يه نفري بي هوا با مشت كوبييده باشه
    تو صورتتون و در رفته باشه! هم آسيب ديدين(اينجا بلحاظ رواني) هم اينكه هيچ چاره اي نداريد... يكـ غذا هرچقدر هم
    كه مواد خوشمزه ي رنگ و وارنگ داشته باشه ، ولي نمك نداشته باشه لذيذ نميشه،در اينجا حس تعليق ديگه از بين رفته
    حالا ما هرچقدر آويزون بازي هاي بي نظير و فيلم برداي فرق العاده و ... بشيم در نهايت بايد با اين مورد كنار بيام كه
    مزه ي اصلي داستان پريده...

    حالا گاهي يه اسپويل ، تو روند داستان تاثيري نداره... چون داستان بر اساس اتفاقات روزانه اي كه براي كاراكتر ها پيش مياد ، جلو ميره
    مثل اكثر سيتكام ها...با اين ميشه يجوري كنار اوومد و بقول معروف زيرسيبيلي ردش كرد...

    بهمين خاطر اگر خواستين سريالي رو ادامه بدين
    خيلي بهتره كه Nفصل و n اپيزود ازش ببينيد تا
    تصميم بگيريد كه قراره ادامش بدين يا كنسلش
    كنيد تا اينكه يك يا چند نفر تصميم مجبورتون كنن كه بيخيال ديدن بشيد


  6. 9 کاربرِ زیر از Luca Brasi بخاطرِ این مطلب مفید سپاس گزاری کرده اند :


 

 

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمی توانید موضوع جدید ارسال کنید
  • شما نمی توانید به پست ها پاسخ دهید
  • شما نمی توانید فایل پیوست ضمیمه کنید
  • شما نمی توانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
  • قدرت گرفته از سیستم vBulletin نسخه ی 4.2.3
  • قالب اختصاصی انجمن TvWorld نسخه ی 1.0
  • طراحی و اجرای قالب : نوژن
  • تمام حقوق مطالب و محتوا برای تی وی وُرلد محفوظ می باشد
Powered by vBulletin® Version 4.2.1
Copyright ©2000 - 2009, Jelsoft Enterprises Ltd.