1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
.:SiSiBK:.,a1251372,abbas stannis,AdibTE,bbas,Dark Passenger589,Dexter_171,eni,Filmer,hamraz6869,Hilary1370,Hossein_124,jackbauer2012,joker8,Leonardo_D,linkinpark20,Longmire,M.Amir,manowar,mhz98,Mia_3D,Miss Harley,modern_gesprach,Mohammad Tz,mohammad1992,mr67,pinklotus,Raylan Givens,R_HURRICANE,S@eeD-Mj,sh2012,smgh470,Stark Man,T-REX,TrUe.MadnesS,vahid-fcb,VIVA THE ROCK,wlh,yaldakh,yaser63
این قسمت انصاقا عالـی بود !
از این به بعد وقتی به مشکلی برخوردم ، به ریک و به این فکر میکنم که بدبخت تر از من هم هست :دی
متوجه گذر زمان نشدم پر از استرس و خشونت بود
OMG
واقعا عالی
یه اپیزود فول استرس شیک و تر و تمیز. درست به قشنگی هر شش استارتر قبلی.
تنها نکته نایس این قسمت این بود که فقط دو نفر کشته شدن. جفری هم که دیگه سنگ تموم گذاشت. اعصابمون رو کلا برده بود رو ویبره. خوبه که دیگه کسی نمی تونه بگه گلن نمرده و زندست (دی)
ریک بدجوری خورد و خاکشیر شد. باید نشست و منتظر بود که حالاچه طوری می خواد انتقام بگیره؟!!!
رابطه نگان و دوایت یه جورایی مشکوک میزد. انگار نگان بهش اعتماد کامل نداره. شاید دوایت فقط داره نقش بازی می کنه تا اعتمادش رو جلب کنه و بعد از پشت بهش خنجر بزنه.
مشاهده محتوا اسپویلر
/
Welcome to a brand new beginning you sorry shits
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
من اونقدری شخصیتِ "نیگان" رو توی کمیکها دوست نداشتم که توی سریال دوست دارم. بازی فوقالعادهی "دین مورگان" یک ویلِن فوقالعاده ترسناک، خفن و صدالبته جذاب وارد تلویزیون کرده. من آخر فصل سوم سریال رو کنار گذاشتم اما سکانس آخر فصل 6 رو توی یوتیوب دیدم و با دیدن بازی فوق العاده "دین مورگان" خودم رو ترغیب کردم که باقی فصلها رو ببینم تا به "نیگان" برسم. ضمن اینکه کمیکها رو دقیقا تا همین جایی که "نیگان" وارد میشه و "گلن" رو پودر میکنه دیده بودم و از این به بعد قراره داستان تازه ببینم. فقط امیدوارم باز اونقدری خسته کننده و آروم جلو نرن و حداقل از این شخصیت بخوبی استفاده کنن.
باز هم یکی از شروع های طوفانی واکینگ ددی.
این اپیزود آنچنان روی من اثر گذاشت که بعداز دیدن پسرمو بغل کردم.
من ازون بیننده های احساسی نیستم که با گذشت سریال و با اتفاقاتش احساسم باهاشون همراه بشه. ولی این اپیزود چنان منو احساسی کرد که خداوکیلی نمیدونم چی بگم.
یکی از بهترین اپیزودهایی بود که تو این چند ساله دیده بودم.
یه کلام عالی بود
دیدن اینکه سریالی که Frank Darabont به اون خوبی شروع کرده بود، به این روز افتاده ناراحت کننده است. چهل دقیقه خشونت تمام. مغرهایی که متلاشی میشه. و در ادامه هدف گروه که رسیدن به جایی امن بود تبدیل میشه به انتقام. توی سریال آدم ها متعفن تر از از زامبی ها شدند. Frank Darabont توی کارهاش خیلی به جنبه های انسانی اهمیت میده. ولی الان کار تبدیل شده به یه کمیک بوکی که احتمالا نوجوان ها بیشتر بپسندن. این همه خین و خین ریزی واسه اینکه داستان کم کم داره خیلی تخت میشه...
البته کف کردم با دیدن این قسمت
100 در 100 تقصیر دریل بود ولی نمیشه گفت چرا اینکار رو کرد. واکنشش طبیعی بود. و فکر هم نمیکرد که نگان بخواد یکی دیگه رو بزنه وگرنه عمرن بهش حمله میکرد. ولی ناراحت اینم که برای همیشه خودش رو مقصر این اتفاق میدونه
بعد از سریال رکتیفای سر این اپیزود خیلی گریه کردم بخصوص سر اون صحنه میز غذا
پ.ن: چرا جفری دین مورگان باید این نقشو بازی کنه که من نتونم ازش متنفر بشم؟؟ آخه چراااااااااااااا
جهنم خالیست، همهی شیاطین اینجا هستند