سال ۱۴۹۶ / Year 2117 [ نگاهی ذهنی و تخیل وار به 100 سال آینده ]

[New_Sense]

سال ۱۴۹۶ / Year 2117 « نگاهی ذهنی و تخیل وار به 100 سال آینده » همه ما میدونیم دنیا در حال تغییره و بی شک ما هم در حال تغییرم ؛ بعضیامون تند تند تغییر میکنیم و پوست میندازیم و بعضیامون خیلی دیر تغییر میکنیم و فکر میکنیم باید همیشه در پیله خودمون بمونیم ؛ اما چیزی که همیشه ثابت هست این زمین هست ؛ شاید زمانی هم این زمین برای همیشه نابود شه و چیزی نمونه جز تکه هایی از سنگ و کلوخ و خاک در سراسر منظومه شمسی ؛ اما تا اون موقع نه ما زنده ایم و نه میتونیم ببینیم اما شاید بعضیامون 100 سال آینده رو زنده باشیم ؛ یعنی سال 1496 ؛ به نظرتون کدومامون میتونیم این سال رو ببینیم ؟ مطمناا اگر از دانشمندا بپرسین میگن کسایی که در طول زندگیشون ورزش کردن و کسایی که غذاهای ارگانیک خوردن و کمتر در معرض خطر بیماری های مختلف قرار گرفتن ؛ پس به نظرتون با ورزشش کردن ما میتونیم تضمین کنیم که 100 سال دیگه رو زنده ایم ؟ مطمنا نه ؛ اما تاثیراتی داره که شکی توش نیست ؛ اما شاید بعضیامون بدون ورزش بدون دغدغه و حتی بدون اینکه بدونیم میتونیم سال 1496 رو ببینیم زندگی کنیم ؛ مطمنا 99٪ از ما با شرایط سنی که الان داریم زنده نمیمونیم و یا حداقل باور داریم که امکانپذیر نیست ؛ اما میتونیم تصور کنیم که سال 1496 چطور هست و یا چطور میتونه باشه ؟ آره قدرتی که ما انسانها داریم از ذهنمون هست ؛ ذهنی که میتونه هرچیزی رو تصور کنه ؛ و هر ناشناخته ای رو در خودش بسازه و حتی تا جایی که همه چیز غیر واقعی و سوررئال بشه ؛ میتونیم باورکنیم که شاید پیشبینی هامون در 100 سال بعد درست از أب در اومده . تصور کن 1496 شده در ایران و ایران نسبت به صد سال قبل خود یعنی حال امروز ما ؛ سرعت پیشرفت در تکنولوژی و علم نسبت به جهان در حد موازی قرار گرفته و ما میتونیم همزمان با دنیا تکنولوژی های دنیا رو داشته باشیم و شاید حتی بسازیم و حتی خیلی ساده در دسترس عموم مردم باشه و استفاده کنیم ؛ بیایید کمی وارد تخیل و ذهنمون بشیم . امروز ما با برای تغییر مکان از خودرو استفاده میکنیم که شامل خودرو شخصی خودرو های عمومی و هواپیما و قطار و ... میشه ؛ اما 100 سال بعد دیگه خودرو بی معنی است ؛ خودرو به معنای واقعی خودران هست ؛ و دیگه انسانی برای جابه جایی از یک مکان به مکان دیگه نیازی به وسیله ای نداره ؛ چون جا به جایی از منطق و فرمول نسبت سرعت بر کیلومتر عبور کرده ؛؛ حتما میگید چطوری ؟ وقتی وسیله ای باشه که به جای استفاده از زمین بتونه در یک متری زمین تا حتی 50 متری زمین حرکت کنه اونم با سرعتی بیشتر از حدی که الان ما تصور میکنیم ؛؛ مطمنا با این تغییر تکنولوژی و ساخت خودروهای تسلا در امروز ؛ ما در آینده شاهد خودران های بدون سرنشین و بدون هیچ دغدغه ای هستیم ؛ کافیه برای جابه جایی به مکان مورد نظرر بریم و در رو باز کنیم و بشینیم در خودران و در مانیتور تاچ اسکرین روبرو مسیر رو با یک دکمه مشخص کنیم تا خودران بدون هیج ترافیک و الودگی هوا و الودگی صوتی و دغدغه ای سر زمانن مشخص ما رو به مقصد برسونه ؛ حتی میتونیم با استفاده از ذهنمون مسیر رو مشخص کنیم در اون خودران ؛ جالب شد نه ؟ آره ما دیگه نیاز نداریم با انگشتمون رو صفحه مانیتور روبرومون مسیر رو مشخص کنیم ؛ در حین ورود ما هوش مصنوعی خودران فعال میشه ؛ و همزمان روی چشمهای ما متمرکز میشه و ما با خیال آسوده با مسیری که در ذهن داریم و به هوش مصنوعی منتقل میکنیم و خودران بدون سرنشین ما رو راحت به مقصد مورد نظر میرسونه ؛ حالا حتما میپرسید کرایه پس چی ؟ خیلی سادست نیاز نیست دیگه دستمون توی کیفمون کنیم پول کاغذی و یا سکه آهنی در بیاریم ؛ حتی دیگه نیاز نیست کارت عابر بانک همرامون باشه ؛ حتما میگید آره از تکنولوژی NFC گوشی ؟ ما اصلا گوشی نیاز نداریم که به این روش بخوایم پرداخت کنیم ؛ درگاه حساب ما جهانی شده و پول فقط با یک کلمه عبور مخصوص ما راحت قابل تغییر هست به دلار یا پوند یا لیر و یا ... اونم به صورت کاملا اینترنت جهانی ؛ و اون خودران بدون سرنشین هم برای میزان کرایه خودش به صورت انلاین به درگاه پرداختی ما وصل میشه و ما کافی هست رمز عبورمون رو بزنیم تا پول پرداخت بشه ؛ حتما بازم میگید این کار هم نیاز به حرکت انگشتای دست داره ؟ نه اصلا ! ما برای پرداخت پولهای خرد و کوچکمون مثلا زیر یک میلیون تومان یک رمز عبور همگانی داریم که در دسترس خودران بدون سرنشین قرار گرفته و اون ها بدون هیچ کرایه بیشتر و یا کمتری از اون حساب میزان کرایه خودشون رو کم میکنن ؛ تا اینجا ما تخیل رو فراتر از حد تصورمون قرار دادیم ولی هنوز مونده ما دیگه موبایل نداریم . اوه حتما فکر میکنید گجت های پوشیدنی موبایل داریم که این روزا مد شده ؟ نه گجت موبایل هم نداریم ؛ چیزی که ما نیاز داریم دستامون هست و یه حرکت پنجره وار همانند باز کردن یک پنجره در ویندوز و اون موقع خیلی راحت با استفاده از لنزی که تو چشمامون هست تماس برقرار کنیم اونم به صورت کاملا تصویری و آنلاین ؛ چون متقابلا همه ادمای دوربر ما این لنز رو دارن ؛ جالب دیگه همه برای داشتن اون کافیه برن مغازه مورد نظر اون لنز که امکانات خاص و سفارشی رو داره ؛ خریداری کنن ؛ البته همانطور که قبلتر گفتم نیاز نیست به مغازه برین ؛ کافیه شماره حساب متغییر خودتون که از قبل برای حساب های مصرفی تنظیم کردید اقدام به خرید اون لنز بکنید ؛ و لنز هم در عرض چند دقیقه در بسته پستی شما قرار بگیره ؛ و شما به راحتی تحویل بگیرید . پس ما دیگه نه نیاز به موبایل داریم و نه خودرو ؛ راستی یادم رفت خودران های بدون سرنشین که گفتم هم دیگه نیاز به سوخت های فسیلی ندارن و همه چیز از خورشید و دی اکسید کربن تغذیه میشه ؛ جالبه بدونید که این خودروها همانند درخت ها سوخت مصرف میکنن و شبها به جای خورشید از دی اکسید کربن استفاده میکنن برای ذخیره انرژی روزهای بعد ؛ به این ترتیب ما آلودگی اونچنان به معنای واقعی نداریم ؛ هنوزم فکر میکنید اینا شوخیه ؟ در حال حاضر شاید ولی 100 سال دیگه به نظر شما شوخیه ؟ اما اینجا این سوال مطرح میشه پس اگه کسی زمانی خودرو بخواد و دوست داشته باشه خودرو شخصی داشته باشه چی ؟ و اصلا شاید کسی بخواد با همین نوع خودروهای معمولی رانندگی کنه ؛ آره ممکنه ما ادمها در عین واحد به خاطر گذشته چیزهایی رو طلب کنیم ؛ اما به نظر شما انسان 100 سال دیگه مثل امروز ماست ؟ انسان صد سال دیگه برای لذت بردن و سواری کردن و این نوع تعریف هایی که امروز با خودروهامون داریم شاید دیگه وقتی نداشته باشن و شاید اصلا تفریح و لذت بردن از خودرو یک معنی دیگه داشته باشه ؛ ولی خب مطمنا دنیا برای این نوع نگاه ها هم فکرهایی کرده ؛ اما عملا خودروهای امروزی که چرخ دارن و روی زمین قرار میگیرن و از بنزین و یا گاز استفاده میکنن دیگه استفاده نمیشه و کاملا در موزه های معاصر تاریخ اتومبیل سازی جهان قرار گرفته و به نوعی برای آیندگان از گذشته هایی که حال امروز ما هست ؛ تعریف از خودروهایی میشه که باورش هم برای اون ادمها سخته ؛ و جالبتر که همشون میخندن و میگن چقدر این وضعیت بد بوده ؛ همانطور که امروز ما به خودروهای قدیمی و هندلی سالهای اولیه تولید خودرو میخندیم . اما چرا دیگر ماشین بازی و ماشین سازی و لذت بردن از ماشین ها در خیابان های شلوغ برامون لذت نداره در صد سال بعد ؟ شاید این سوال یکی از سختترین سوال های ممکن باشه واسمون ؛ اما شاید بعدتر در مورد آن به طور کامل و موشکافانه چیزهایی گفته شد . اما تا اینجا ما نه خودرو داریم و نه موبایل ؛ پس سرنوشت دنیای مجازی چی میشه ؟ حتما این سوال میپرسین پروفایل من و پیج من در اینستاگرام و یا فیس/بوک پس چی ؟ اما چیزی که شاید تغییر نکنه دنیای مجازی هست ؛ البته تغییر نه به عنوان پیدا نشدن پدیده های جدید بلکه وجود چیزهایی که سالهای سال از عمرشون میگذره اما بزرگتر و بزرگتر شده اند و گستره ذهنی و فکری بیشتری رو برای مخاطباشون در دسترس قرار میدن ؛ اما اونا چی میتونه باشه ؟ فرض کنید هنوز فیس/بوک و اینستاگرام و هزاران شبکه های بزرگ مجازی وجود دارن ولی خب دیگر رقابت روی تعدد شبکه ها نیست رقابت روی آپشن ها و گزینه های مخصوص اون شبکه اجتماعی برای مخاطب هست ؛ شبکه های اجتماعی به هوش مصنوعی متصل شده اند و عملا ادمین های انسانی برای شبکه های عظیم ارتباطات وجود ندارد و فقط در حد شبکه های کوچک محلی و خاص ؛ این هوش های مصنوعی با شما ارتباط برقرار میکنن و خلق و خوی ذهنی رفتاری روانی و جسمی و روحی شما رو رصد میکنن و عملا شبیه سازی روحیات شما رو براساس سیستم تعریف شده برای شما فراهم میکنن ؛ و اون موقع مثلا یک آقا برای پیدا کردن یک دوست دختر نیاز به گشت و گذار در شبکه های مختلف اجتماعی نداره و هر بار بخواد به خانمی پیشنهاد بده ؛ چون عملا مشخصات رفتاری اون خانم که مورد نظر شما هست در هوش مصنوعی ذخیره شده و همچنین مشخصات رفتاری شما برای خانمی که با مشخصات رفتاری شما ارتباط میتونه برقرار کنه ؛ و از این طریق شما با گزینه های مختلفی از خانمهای با مشخصاتی که دوست دارین ؛ طرف هستید که حتی درصد تناقض رفتاری با شما و میزان تفاهم با شما هم برای شما به نمایش میزاره . یا برعکس خانمها برای پیدا کردن همسر رویایی خودشون نیاز ندارن وقت خودشون رو تلف کنن بلکه با ملاک ها و تعریف خودشون از همسر موردنظر میتونن نزدیک ترین شخص از هر لحاظ با درصد بالا رو داشته باشن ؛ و ارتباط برقرار کنن ؛ اصلا شاید دیگه خواستگاری و انتخاب همسر و انتخاب دختر به معنای امروزی ؛ دیگر معنایی پیدا نکنه . هنوز شک دارید که صد سال آینده اینطور میشه یا نه ؟ اما در این گستره اینترنت و شبکه جهانی ما با شخصیت های مختلف و ادمهای مختلف میتونیم اشنا بشیم حتی در کشورهای مختلف و زبانهای مختلف ؛ کافیه اون شخص دوستی با شما رو بپذیره و مایل به ارتباط واقعی با شما باشه ؛ و به وسیله همان خودران های بدون سرنشین میتونیم ارتباط فیزیکی برقرار کنیم . تا اینجا ما کمی با تعریف موبایل و خودرو امروزی در 100 سال بعد از طریق تخیل و ذهنمون آشنا شدیم ؛ اگر مایلید که این مسیر جالب ادامه پیدا کنه با لایکاتون و مخصوصا نظراتتون نشون بدید تا این پست ادامه دار بشه . در ضمن این پست اپدیت میشه .

[AdibTE]

بنظرم این ایده ها برمیگرده به مصداق بارز ماشین های پرنده که حداقل 100 ساله دارن میگن 30 سال بعد میاد. هرچند بازم خب ایده های جالب زیاده شاید خیلی از طرح ها اجرا شده ولی اجراش تو زمان حال ما قابل درک نباشه و گذاشته باشن آیندگان ازش استفاده کنن. از همه بیشترم که آی لنز خیلی ایده باحالیه :)) مرسی از پست خوب.

[Lou Bloom]

هیچ شکی در این نیست که در صد سال آینده پیشرفت بسیار چشمگیری به دست جمعیت «خاص» جهان شکل می‌گیره، اما تا زمانی که جمعیت «عام» به این شکل سعی بر هدر دادن توانایی و استعدادهای شخصی خودش باشه، و کماکان به مرده‌پرستی و حفظ سنت‌ها ادامه بده هیچ دورنمای درخشان رو برای بشریت متصور نیستم. انقراض بشریت رو به هر گزینه‌ای ترجیح می‌دم.

[KEVIN GARVEY]

تشکر از new sence عزیز بابت تاپیک...

در مورد صدسال بعد اگه بخواییم کلا ماشین و موبایل و تلویزیون و فلش و هارد وووو و پیشرفت دنیای مجازی فکرش رو بکنیم بد نیست نگاهی هم به بیزینس و شغل و حرفه های اونموقع هم فکری بکنیم.

صدالبته فعالیت تو زمینه تکنولوژی و انرژی کاریه که صددرصد درآمدش تضمینه و بعضی کارها کلا میره تو حاشیه.

من خودم بعنوان یه فرش فروش گاهی با خودم فکر میکنم میگم خدایا ده سال دیگه نه سی سال دیگه کسی پیدا میشه فرش بخره و اصلا کسی تو خونش مثلا فرش 12 متری پهن میکنه.

اون زمون بغیراز کارای تو بخش انرژی و تکنولوژی که درآمدش تضمینه دنبال کارایی دیگه مثل دکوراسیون منزل و محل کار، مواد خوراکی هم رفت که حتما درآمدش تضمینه ولی کارایی مثل جواهر فروشی و طلا و نقره جات و صدالبته لوازم آرایشی و بهداشتی هم میشه گفت درآمدش تضمینه و آینده واسه اون شغل ها جایی داره. حالا چه تو بخش کارگری یا مدیریتی.

الان فهرست پولدارترین آدمهای جهان بیشترشون تو بخش تکنولوژی و انرژی هستن....

ولی یه کاری هیچ موقع مرگ نداره. یکی مای بیبیه، یکی هم.... ه، یکی هم کا..مه.