I dont care how long I gonna live. whether it's in a week or twenty years, there's horrible pain and sadness ahead
اخیراً یه چیز جالب متوجه شدم. Robert S. Powell استندآپ کمدینی که سابقۀ بازیگری نداشته و در قسمت «سلمانی» (Barbershop) نقش اصلی رو بر عهده داشت، تا 2 ساعت قبل از فیلمبرداری فکر میکرده قراره نقشـش در حد یه سیاهیلشکر توی سلمانی باشه. حالا فکرـش رو بکنید چجوری تونسته بدون سابقۀ بازیگری و با تمام اون شرایط، یکنفره یک قسمت از سریال رو روی دوش خودش حمل کنه؛ اون هم نه هر قسمتی، خندهدارترین قسمت «آتلانتا». توضیحات کاملـش اینجا هست.تاپیک یکی از بهترین خلقتهای دست بشر رو ببین؛ خالیِ خالی :دی
راستی قسمت Teddy Perkins هم یکی از عجیبترین و خفنترین تجربههای تلویزیونیـه. فقط قبلـش نباید هیچ تحقیقی کنی و خودت رو غافلگیر کنی. جا داره اشاره کنم دو قسمت مذکور، پشت سر همان. هر کی ندونه، فکر میکنه دو تا سریال متفاوت رو داره تماشا میکنه :دی
این فاصله بین فصل دوم و سوم دیگه خیلی خسته کننده شده و این که هیچ خبری هم از شروع تولید فصل سوم نیست به شدت اذیت کننده است.
به نظرم آتلانتا در کنار Succession بهترین سریال تموم نشده و در حال پخش تلوزیون هست و قطعا با همین 2 فصل رفته جزو بهترین تجربه های سریالیم ولی خب امان از این همه تاخیر.
گلاور همینجوریش پر کار هست تو حوزه های مختلف، تو این شرایط فعلی کرونا هم بعیده حالا حالاها خبری از فصل سوم باشه...
یه چیز دیگه متوجه شدم :دی توی قسمت اول از فصل دوم، ایوان، زنی که ویلی ملقب به «مرد تمساحی» دزدیده و توی خونه زندانی کرده، همون زنـیه که توی قسمت هفتم از فصل اول توی آگهیهای تبلیغاتی نشون میداد که با احمد وایت تماس گرفته. احمد وایت هم همونـیه که اواخر قسمت اول از فصل اول، توی اتوبوس به ارن، ساندویچ و آبمیوه تعارف کرد. کلاً بدون دقت تماشا میکردیم :دی
مشاهده محتوا اسپویلر