معرفي سريال Yellowstone: درامي وسترن با حضور كوين كاستنر

[MrP]

ژانر: درام,وسترن شبکه سازنده: Paramount Network خالق سریال: Taylor Sheridan

Yellowstone يكي از مورد انتظارترين سريال هاي 2018 با هنرنمايي Kevin Costner مي باشد كه توسط شبكه Paramount Network در تابستان 2018 منتشر خواهد شد.شايد فكر كنيد كه Paramount Network جزو شبكه هاي نو پا در صنعت سريال سازي هستش ولي در واقع اين شبكه همان Spike Tv سابق مي باشد كه از سال 2018 با اين نام به فعاليت خود ادامه داده است و اخيرا" سريالي با نام Waco هم از همين شبكه پخش شد. فصل اول اين سريال در 10 اپيزود به نويسندگي و كارگرداني Taylor Sheridan سفارش ساخت گرفته است و Sheridan كه بيشتر به عنوان بازيگر فعاليت كرده است ، در چند سال اخير با نويسندگي فيلم هايي همچون Sicario, Hell or High Water توانست تا نامزد اسكار شدن پيش برود و توجهات رو به سمت خودش جلب كرد؛ اولين تجربه كارگرداني او نيز فيلم Vile بود كه نتوانست موفقيتي براي او به ارمغان بياورد ولي با نويسندگي و كارگرداني فيلم Wind River در سال 2017 توانست توانايي بالاي خود رو علاوه بر نويسندگي در كارگرداني هم اثبات كند و انتظار ميرود سريال Yellowstone كه از سال 2013 بر روي آن كارد كرده است بتواند مورد رضايت بينندگان اين شبكه قرار بگيرد.لوكيشن هاي اين درام وسترن كه در زمان حال داستان آن روايت خواهد شد در ايالت هاي مونتانا و يوتا آمريكا فيلم برداري شده است و ستاره گاني همچون Kevin Costner و Kelly Reily در اين سريال به ايفاي نقش خواهند پرداخت و Costner كه بعد از سريال وسترن Hatfields & Mccoys چندين سال بود در دنياي تلويزيون حضور نداشت ،شاهد بازگشت او اينبار با داستان وسترني مدرن تر خواهيم بود. Ian Bohen Wes Bentley Kelly Reilly Luke Grimes Kevin Costner خلاصه داستان اين سريال در مورد خانواده Dutton مي باشد كه به رهبري «جان داتون» بزرگترين مزرعه رو در آمريكا اداره مي كنند و مرزنشين ها، رسانه ها، شركت هاي نفتي ،قتل و ... باعث مواجه شدن اين خانواده با چالش هايي خواهد شد.داستان اين سريال در واقع بهترين و بدترين چهره از آمريكا رو از نگاه خانواده Dutton به نمايش خواهد گذاشت. تاريخ شروع سريال 30 خرداد 97 تماشای تریلر

[1passenger]

قسمت شش به چینی ها گفت این زمین تا اون آخر ماله من هست برید بیرون !
چینی گفت یک نفر نبایداین همه زمین داشته باشه !

گفت اینجا امریکاس ما زمین به اشتراک نمیزاریم عالی بود ( اشاره به کمونیست بودن چین )

https://www.youtube.com/watch?v=LOrkILQmpRk

[ali_n540]

چند سال پیش یک سریالی به نام heel on wheels پخش می شد که شروع قدرتمندی در فصل اول داشت ولی با افت در فصل های بعدی تبدیل به یک سریال متوسط شد و از یادها رفت آیا این سریال قویتره( به توجه به تعداد فصل های پخش شده)؟

[1passenger]

چند سال پیش یک سریالی به نام heel on wheels پخش می شد که شروع قدرتمندی در فصل اول داشت ولی با افت در فصل های بعدی تبدیل به یک سریال متوسط شد و از یادها رفت آیا این سریال قویتره( به توجه به تعداد فصل های پخش شده)؟

من heel on wheels ندیدم !
اما این سریال قوی هستش ! ارزش تماشا کردن دارد

[Luca Brasi]

برای ما ایرانی ها سریالای درام - خانوادگی با محوریت وسترین همیشه یادآورده آثاری مثل پزشک دهکده و ... است یه محیط گرم و صمیمی با آدمای خون گرم و ... ولی خوب تو یلو استون از این خبرا نیست! این سریال با قدرت تمام برهه ای تلخ از تاریخ آمریکا رو به تصویر میکشه تاریخی که سرخ پوست ها به جرم بومی بودن باید از زمین های خودشون دل میکندن و جاشونو به سفید پوست های مهاجر میدادن فیلمنامه قوی بهمراه دیالوگ های پُرمغز و حساب شده در کنار کاراکتر های متنوع باعث شده یلو استون از سایه ی سریال های کلیشه ای درام خارج بشه و یه سریال منحصر به فرد باشه. پرداخت مناسب به موضوعات مختلف فیلمنامه (اعم از جنگ سرخ پوست ها و سفید پوست ها - اختلاف قدیمی های منطقه با افراد جدیدی که قصد ساخت و ساز برج دارند - پدر و پسری که سال ها هست از یکدیگر دور مانده اند بعلت اختلاف عقیده - و ...) باعث میشود یلو استون یک سریال "درام معمولی" نباشه فیلمبرداری حرفه ای که در لانگ شات ها خودنمایی میکنه در کنار موسیقی متن روح نواز باعث میشه لذت دیدن این سریال دو چندان بشه با اینکه اپیزود یک رو همین الان تموم کردم اما مطمئنم تو اپیزودهای بعدی این سریال با این نحوه پرداخت و روایت داستان بیشتر و بیشتر اوج میگیره و دلچسب تر میشه

[Luca Brasi]

یلو استون به بی رحمانه ترین شکل ممکن همه چیز رو به باد انتقاد میگیره البته این "بی رحمانه بودن" ناشی از اونکه نمیخواد "اسیر کلیشه های مرسوم سریالای درام خانوادگی باشه" کلیشه هایی که توش همه خوش و خرمن و هر اتفاق بدی بیوفته حل میشه! یلو استون یه مزرعه ی چند هزار هکتاری با تمامی امکانات موجوده ... مزرعه ای رویایی که آرزوی هر خانواده ای تو مختصات ایالات مونتانا است جان داتون اونجا رو با چنگ و دندون ساخته و ازش محافظت کرده تا در آینده همراه خانواده اش اونجا در صلح و آرامش زندگی کنه اما تک تک اعضای خانواده خوشبختی و آرامش رو هرجایی پیدا میکنن الی اون مزرعه ی رویایی! چرا؟ چون اون مکان به بی رحمانه ترین شکل ممکن از چنگ صاحبای اصلیش (سرخ پوست ها) دروومده و کارمایی که هیچی حریفش نمیشه سال های سال صبر کرده تا در اواخر عمر جان داتون نشونش بده که هرچقدر هم قوی باشی - پولدار باشی نمیتونی از چنگش فرار کنی همون زورگویی - همون تهاجم - همون خون و خون ریزی که صورت گرفت تا اون زمین ها از چنگ سرخپوست ها در بیاد تک تک (فجیع تر) به سر خانواده داتون ها میاد...

البته سازنده ها "این تم بی رحمانه و واقعی" رو خیلی زیرکانه ; گاهی به شکل پارادوکس های ناب به تصویر میکشن مثل نمای بالا که مربوط به اواسط ـه داستان... یک قاب زیبا و روح انگیز و دلنواز اما با یه طعم گس و تلخ! آدم وقتی بیش از حد وفادار باشه بخودش خیانت میکنه مثل ریپ ویلر که سهمش از تموم اون زیبایی تمیز کردن پهن گاو ها است چرا که میخواد وفاداریشو به جان داتون ثابت کنه... و سازنده ها اینگونه این پارادوکسو با هارمونی بین فیلمنامه و اندازه ی نما و نورپردازی و رنگبندی با زیرکی تمام به تصویر کشیدنش

[ZYX]

چند نکته منفی در مورد فیلمنامه فصل 4

مشاهده محتوا اسپویلر

اون گیتاریسته که چاقو خورده بود روز بعدش یک بزن بزن حسابی کرد که اصلا باور پذیر نبود .

فقط جیمی دادستان فهمیده بود که پدرش دستور کشتن داتون ها رو داده و هیچکس دیگه ای متوجه نشده بود .... با این وجود وقتی آخرش بث رفته بود سراغش که انتقام بگیره بصورت مضحک و غیر منطقی پدرش رو لو داد و باعث بدبخت شدن خودش شد

موقع سر به نیست کردن جنازه پدرش در نصف شب در ناکجا آباد معلوم نشد یکدفعه سر و کله بث بدون ماشین از کجا پیدا شد .

[Julie]

فصل اول >> من خیلی تسلطی به سریال‌های وسترن ندارم ولی وقتی یه درام خانوادگی درست و حسابی که ببینم سریع برق تو چشام میافته. این سریال اگرچه در فضا و ساختار گاوچرونی و سیاست‌بازی‌های ایالت مونتانا ساخته شده، اما قصه‌ای که تعریف می‌کنه روی اتفاقات درون خانواده داتون تمرکز داره. جدای از موسیقی متن، فیلم‌برداری، ریتم مناسب و بازیگرهای فوق‌العاده‌ای که داره، چیزی که بیشتر از همه منو جذب خودش کرد، دیالوگ‌هاییه که بین کاراکترا برقرار میشه. در عین حال که دیالوگ‌ها بسیار عمیق و تاثیرگذارن، از شعار زدگی به دور هستن و به‌خوبی حال و احوال هر کاراکتر و شیمی‌ای که بینشون وجود داره رو نشون میده. من نمی‌خوام در مورد جزئیات داستانی حرف بزنم، چون حس می‌کنم شروع فوق‌العاده سریال حیف میشه. قسمت پایلوت، یکی از بهترین شروع‌های سریالی بود که در عمرم دیدم.

[Alex Vause]

انتهای فصل سوم

آخر فصل 3 یهو گادفادر شد سریال خوبیه واقعا ، یکم این اتفاقات تو دنیای امروز باور پذیر نیست
ولی به هر حال در قالب یه سریال دیدنش جالبه

[smh2011]

کلن هیچگونه اطلاعاتی از ژانر وسترن ندارم. هیچوقت هم آثار این ژانر رو درک نکردم و باطبع کمتر هم سراغشون رفتم. رقصنده با گرگها تنها و آخرین اثر وسترنی بوده که اون رو ه مبه سختی دیدم.
نمیدونم آیا یلو استون وسترن حساب میشه یا نه! ولی سریالی هست که پسندیدمش. شروع سریال حس و حال sons of anarchy رو برام داشت که خب باتوجه به حضور مشترک شرایدن توی هر دو سریال قابل لمس هم هست.
تا الان 3 فصل رو دیدم. توی دو فصل اول سریال لحظات زیادی رو زور میزنه تا سزخ پوست ها و مصائبشون رو به تصویر بکشه که خب اکثرن هم گل درشت هستن و با حذف شدنشون از سریال هیچ اتفاق خاصی نمیفته. لخت کردن مونیکا توی لباس فروشی، استاد دانشگاه شدن مونیکا (یه دختر 26 ساله چجوری استاد دانشگاه میشه؟! یهویی) یه سری باگ های این مدلی سریال داره. بازی اکثر بازیگر های سرخ پوست که نقش های فرعی و سیاهی لشکر دارن هم ضعیف هست. (البته مونیکا همش رو جبران میکنه)
فصل سوم هم با کمبود داستان مواجه هستیم عملن 7-8 قسمت اپیزود های فیلر داریم و نبود شخصیت های علیه داتون ها حس میشه.
درکل یلو استون به ازای هر دو تا نکته مثبتش یدونه نکته منفی داره. یهو دنده عوض میکنه بعضی وقتا.
تیت رو توی فصل دوم میدزدن. یهو به خودت میای میبینی داتون ها اکیپ درحد ماموریت های fbi جمع کردن و حمله میکنن تیت رو پیدا میکنن. اونجا تیت توی وضعیت نامناسبی پیدا میشه و یکی میگه نیاز به روان شناس داریم ولی فصل بعد که شروع میشه انگار هیچ اتفاقی نیفتاده.
فصل اول کسیسی و مونیکا ضد جان هستن و هیچجوره تن به خواسته هاش نمیدن ولی فصل بعدی یکهو همه چیز عوض میشه.
یه جورایی سریال سوپ اپرایی وار پیش میره بعضی وقتا ولی اونچه که ثابت هست بازی وحشتناک خوب کوین کاستنر هست. که مخاطب رو تا انتها میکشونه

[smh2011]

فصل چهارم سریال یه تکونی به خودش میده و سعی میکنه کمی تا قسمتی نقاط ضعفش رو پوشش بده. حداقل چنتا خط داستانی و آرک شخصیتی برای کاراکتر هاش تعریف میکنه و در پایان فصل وقتی به ابتدای کار نگاه میکنی شخصبت ها از نقطه a به b رسیدن. اما باز هم دنده عوض کردن های ناگهانی وجود داره. ابتدای فصل حضور بانوان توی یلواستون و ممنوع میشه ولی از نیم ساعت بعدش نه تنها تیتر بلکه لارامی هم برمیگردن. توی قسمت آخر فصل چهارم هم میا ی که مزرعه رو ترک کرده بود بدون هیچ منطق و توضیحی حضور داره تا برای برگشتن جیمی به مزرعه اونجا باشه و زروکی آرک شخصیتی جیمی رو کامل بکنه.
خط داستانی سامر و رابطش با جان با اینکه زورکی بود ولی حرفای قشنگی میزد. دوست داشتم اون رابطه یک شبه و در نهایت علاقه بین جان و سامر جور دیگه ای بود و از رابطه عاطفی فاصله می گرفت. به نظرم تاثیرپذیریش بیشتر میشد چرا که جان با اینکه سامر کمی تا قسمتی علیه خودش و منافعش قدم برمیداره بازهم سامر رو همراهی میکنه و دلسوزش هست. مفاهیم حمایت از نسل بعد و همراهی اون ها که توی مکالمه جان و قاضی و کل سریال بهش اشاره میشه رو بهتر و بیشتر میرسوند.
چیزی که تا اینجا دستگیرم شده اینه که یلواستون سریال خوش ساختیه. موسیقی، تدوین، فیلمبرداری و داستان کلی خوبی داره. حرف های خوبی هم میزنه اما نباید انتظار پرداخت های عمیق و بی نقص رو ازش داشت.