اکران اختصاصی بهار 98 | فیلم پنجم: Landscape in the Mist

[kingnessi]

██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██

نام فیلم: Landscape in the Mist کارگردان و نویسنده: Theo Angelopoulos بازیگران: Tania Palaiologou Michalis Zeke ژانر: درام کشور سازنده: یونان زبان: یونانی مدت زمان: 127 دقیقه سال ساخت: 1988 Landscape in the Mist سومین و آخرین قسمت از "سه گانه سکوت" ، اثر بیادماندنی و بزرگ Theo Angelopoulos کارگردان بنام یونانیست. Angelopoulos این سه گانه را در سال 84 آغاز و در سال 88 به پایان رسانید. آخرین سه گانه Angelopoulos به دلیل مرگ نابهنگام او در سال 2012 ، برای همیشه ناتمام ماند. Landscape in the Mist به عنوان نماینده یونان به شصت و دومین دوره جوایز اسکار معرفی شد ولی نتوانست نامزد جایزه بشود. █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ █ برای هر سینمادوستی و هر کسی که به هنر علاقمند است ، واجب است حتی برای یکبار هم که شده به تماشای هنر Angelopoulos بنشیند. Angelopoulos به گواه اکثر منتقدین ، یکی از تاثیرگذارترین و جریان سازترین فیلمسازان تاریخ سینماست. استایل کارگردانی و فیلمسازی او که شامل برداشت های طولانی (اغلب با حضور تعداد زیادی بازیگر) ، نماهای عمیق و دور ، روایت اپیزودیک داستان ، استفاده هوشمندانه و هنرمندانه از دوربین و همچنین میزانسن های چشمنواز است ، در طول سالها باعث اعجاب و تحسین مردم و منتقدان شده است. قوانین و مقررات معرفی کننده: aramis2800 جوایز و افتخارات مشاهده محتوا اسپویلر بازیگران: Tania Palaiologou Michalis Zeke خلاصه داستان: دو کودک که به دنبال پدر خود میگردند پا به جاده میگذارند و شروع به سفر میکنند. آنها تصور میکنند پدرشان در آلمان است و این سفر طولانی و حتی دردناک آنها را با چهره دیگری از زندگانی آشنا میسازد. آخرین مهلت : تا پایان روز سه شنبه دو هفته آینده (سوم تیرماه) مهلت دارین نظر بدین. چهارشنبه هم تاپیک جدید آماده میشه

██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██ ██

[aramis2800]

پخش پنجم و پایانی اکران بهار 98 هم انجام شد. "چشم اندازی در مه" یکی از چندفیلم مورد علاقه من هست که دوست داشتم نظر دوستان رو در موردش بدونم یکی از دلایل دیگه برای پیشنهاد این فیلم نگاهی به سینمای "تئو آنگلوپولوس" فقید بود که بعنوان شاعر سینما شناخته میشه اینکه یکی از فیلم های مورد علاقه م در بوته نقد قرار گرفت و از نگاه های متفاوت شما تونستم به این فیلم و سکانس هاش فکر کنم برای من جای خوشحالی داره از علی عزیز که زحمت اکران ها رو میکشه و نقدش رو هم نوشت تشکر میکنم از رها, میکادو, کیمیا, عادل, عبدالله و سجاد و محمدعزیز هم برای حضور و نقدهاشون تشکر میکنم (هرچند که نقد زیبای محمد mrp رو متاسفانه نمیبینم) بازخورد این فیلم از نگاه شما دوستان مثبت بود هرچند که بخاطر تاریکی و تیرگی اثر و بیان حقیقت بدین شکل شاید حتی به لحاظ روحی آزرده شده باشید کماکان که خودم وقتی برای بار اول فیلم رو دیدم تا چند روزی حالم بد بود و سکانسی از این فیلم هم فکر نکنم هیچوقت از ذهنم پاک بشه ولی خوب کارکرد سینما همین هست. فیلم به لحاظ موسیقی متن و فیلمبرداری و طراحی نور و صحنه از سوی دوستان بازخورد بسیار مثبتی گرفت پنج نفر از دوستان فیلم رو ریت نکردن اما از چهار ریتی که به فیلم داده شد (محمد mrp ریت 8.5 رو برای فیلم در نظر گرفته بود) میانگین 8.63 حاصل شد اگر سینمای آنگلوپولوس رو پسندیدید به شما "ابدیت و یک روز" رو که برنده نخل طلای کن در سال 1998 شد رو پیشنهاد میکنم (کار بسیار عامه پسندتری هم هست) و همینطور "زنبوردار" آنگلوپولوس رو هم در لیست خودتون قرار بدید و بار دیگه سفری تاریک رو با آنگلوپولوس تجربه کنید.

پ ن: تاپیک باز هست و در آینده اگه فرصتی داشتید و فیلم رو دیدید نقد و نظرتون رو حتما اینجا بنویسید

[MrP]

سفر اکتشافی واقعی در دریاها، جستجوی سرزمین های ناشناخته و جدید نیست بلکه به دست آوردن چشم اندازهای جدید است. (مارسل پروست) چشم‌اندازی در مه داستان سفریست به آرمان‌شهر ولی برای رسیدن به آن باید از ویرانشهری گذشت که انسانیت و هنر مُرده است، مردمانش گاهی اونقدر در خوشی و روزمرگی غرق میشن که حتی نزدیکترین انسان‌های اطراف خود رو نمی‌بینن، شهری که حتی در آن به معصومیت دختری خردسال هم رحم نمی‌کنن و شهری که حتی در پس خنده‌ها و خوشی‌هایش هم غم پنهان شده. فیلم با اینکه پر از طعنه و کنایه‌ست ولی درکش برای بیننده سخت نیست، فیلم خیلی آروم شروع میشه و دو تا بچه‌ای رو می‌بینم که عزم سفر دارن ولی هنوز جراتش رو ندارن، بالاخره دل به دریا میزنن و راهی سفری میشن که همان اول معلوم میشه سرابی بیش نیست ولی چرا ادامه میدن؟ چرا باید به سفری رفت که انتهایش پوچیست؟ پاسخ ساده‌ست "اُمید". اُمید تنها واژه‌ایست که ما انسان‌ها با آن زنده‌ایم ،زندگی بهتر و آرامش چیزیست که شاید خیلی از ما ها به آن نمیرسیم ولی دست از تلاش برای رسیدن بهش برنمیداریم. نقطه اوج داستان نیمه فیلم هست جاییکه که کامیون میزنه بغل جاده و اون اتفاق تلخ میفته، بی‌اختیار چند دقیقه‌ای بعد از این لحظه گیج بودم، فیلم رو نگه داشتم تا از اون فضای غمناک فاصله بگیرم، دخترک بیچاره حالا با کثیف‌ترین ذات بشریت روبه‌رو شده بود، شاید پایان فیلم اینجا بود، جاییکه دیگه راه برگشتی نیست و دیگه دنیای بی‌رحم قهرمان معصومش رو بلعیده بود. حالا چاره‌ای جز ادامه دادن نیست، دیگر میداند چگونه باید در این دنیا جنگید و نباید به کسی اعتماد کرد و اون دنیای ظالمانه‌ای که تا قبل از اون لحظه پشت مه پنهان شده بود دیگر آشکار شد، حالا رویای برادرش رویای اوست و باید خود را به آرمان‌شهری برسانن که در آن به آرامش برسن ولی پایان هر سفری به خوشی تموم نمیشه. فیلم از نظر فنی نیز شاهکاره به خصوص موسیقی ویران کننده ‎Eleni Karaindrou؛ در باب کارگردانی باید بگم که من اولین فیلمی است که از آنگلوپولوس می‌بینم و محو سبک جادوییش شدم، آنگلوپولوس زیاد توضیح نمیدهد و دوست دارد بیننده خودش در سکوت مطلق به کاوش و قضاوت بپردازد ، بی‌موقع کات نمیدهد و استادانه از دوربین استفاده می‌کند و دوربین هم خیلی وقت‌ها مثل کاراکترها تماشاگره و سعی نداره کسی رو دنبال کنه . نمادگرایی در این فیلم موج میزنه که در کنار نویسندگی آنگلوپلوس مدیون نویسندگی Tonino Guerra میباشد که سابقه همکاری با Federico Fellini داشته و این فیلم هم بی شباهت به سینمای فلینی نیست مثل همون سکانس دست سنگی که با هلیکوپتر برده میشه و در واقع مشابه سکانسی از La Dolce Vita می‌باشد. چند تا سکانس فوق‌العاده بود که دوست داشتم بیشتر در موردشون حرف میزدم مثل همون اون چند دقیقه تلخ کنار جاده و یا اون عروسی شبانه و اسب مُرده ولی تاثیر گزارترین و شوکه کننده ترین سکانس فیلم بعد از اتفاقات راننده کامیون، اون درخواست پول دخترک از سرباز تو ایستگاه قطار بود، با اینکه هیچ اتفاق تلخی تو انتها نیفتاد و حتی دیالوگی رد و بدل نشد ولی چقدر این داستان کوتاه دردآور بود و سرباز داستان داشت اشتباه راننده کامیون رو مرتکب میشد و درخواست کمک دخترک رو با فاحشگی اشتباه میگرفت ولی عذاب وجدان یا ترس مانع انجام این اشتباه شد، کما اینکه دخترک هم شاید آماده بود چون دیگر میدونست که باید برای هر چیزی بهایی پرداخت کند. چشم‌اندازی در مه اشاره‌ای به زندگی ماست که از پیدایش تا مرگ باید سفر سختی رو پشت سر بگذاریم تا به رستگاری برسیم،همانطور که تو خود فیلم هم به داستان پیدایش اشاره میکنه" اول تاریکی بود بعد روشنایی پدیدار شد". امتیاز من به فیلم 8.5