BoJack Horseman:بحث و تبادل نظر پیرامون فصل ششم

[yaser63]

در این تاپیک می‌توانید پیرامون فصل ششم و پایانی سریال BoJack Horseman که انتشار آن از بیست و پنجم اکتبرر 2019(عصرجمعه سوم آبان 98) از سوی سرویس Netflix آغاز گردیده بحث و گفتگو کنید. لطفا اگر می‌خواهید در مورد قسمت خاصی بحث کنید، در ابتدا عنوان قسمت موردنظرتان را بیان کنید تا دیگران متوجه بحث شما بشوند، و از اسپویل شدن مطلب برای دوستانی که هنوز قسمت مورد نظر را ندیده اند، جلوگیری شود. در موارد ضروری استفاده از تگ اسپویلر را نیز مد نظر قرار دهید.

[aliqb]

وای خدا
چرا هیشکی نمیره براش زیرنویس بزنه

[Daniel Desario]

با دیدن قسمت آخر بوجک شاهد یکی از زیباترین پایان ها بین سریال ها بودیم
برخلاف اکثر سریال ها که بی جهت ادامه پیدا میکنن و در نهایت افت میکنن بوجک در اوج تموم شد
فصل آخر سریال بی نظیر بود .
صحته ی که در قسمت آخر دیدم مشابه همون چیزی بود که در قسمت آخر از فصل اول سریال بین دایان و بوجک اتفاق افتاد
گفت و گو این دو نفر و رابطشون در طول این سفر پرفراز و نشیب به زیبایی هر چه تمام به تصویر کشیده شد.

[sarkhail]

چقدر جالب که دقیقا همین تصویر دوستمون از پست بالایی رو من هم گرفته بودم که ضمیمه آخرین پستم در مورد آخرین قسمت از بوجک باشه

بوجک هورسمن سریالی بود در مورد زندگی ... با همه تلخی ها و شیرینی هاش ...و این داستان رو با طنزی تلخ در بستر فرهنگ و حوادث روز آمریکا نشون داد. فکر می کنم چند خط دیالوگ پایانی سریال بین بوجک و دایان بهترین و در عین حال ساده ترین صحبت ها در خصوص کلیت مقوله ی زندگی بود:

بوجک: چه میشه کرد؟ زندگی یه عوضیه و آخرش ما می میریم.
دایان: بعضی وقت ها ... بعضی وقت ها هم زندگی یه عوضیه و باید به زندگی ادامه بدیم.

خیلی برام جالب بود که تو قسمت آخر هیچ کدوم از شخصیت ها به چیزی که میخواستن نرسیدن و یه جورایی به نقطه مقابل خواسته هاشون تو زندگی رسیدن، اما در عین حال همشون هم یه جورایی راضی بودن. شاید زندگی واقعا همینه .. شاید آرامش واقعی تو همین باشه که برای یه مدت دست از پارو زدن تو اقیانوس زندگی برداریم، پاهامون بندازیم رو هم و فقط از هر طرفی که باد می بردمون لذت ببریم. این چند قسمت آخر از این فصل حسابی منو یاد six feet inder انداخت. بوجک شاید در ظاهر یه کارتون باشه، اما حقیقتا در باطن به اندازه همین شاهکار اچ بی او عمیق و تفکربرانگیزه.

در نهایت باید بگم از کنار این سریال به همین راحتی عبور نکنید و اگه گذاشتید تو لیستتون، با کمی پارتی بازی بیاریدش بالا و مطمئن باشید که از این کار پشیمون نمیشید

[Saber-j]

قبلا در این پست ، «بوجک هورسمن» رو ستایش کردم اما با دیدن قسمت اخر و به اتمام رسیدن سریال حس میکنم حق مطلب رو ادا نکردم . «بوجک هورسمن» یکی از عمیق ترین و اگزیستانسیالیست ترین(اثاری که شخصیت های اون در پیِ بخشیدن ِ معنایی به زندگیِ پوچ و از دست رفته خود می باشن) سریال هاییست که تا به الان خلق شده ، این کمدیِ سیاه یک تحیل عالی از طبیعت انسان ، سلامت روان و پرسش مهم رستگاریـست.این انیمیشن با به تصویر کشیدن احساسات نابِ انسانی باعثِ گریز ما به چاه عمیق فکریمان می شود و در نتیجه ما با را سوالات عمیق زندگی روبرو میسازد.«بوجک هورسمن» یک ارزیابی واقعی از افسردگیست با همه جزییات ریز و درشتش و ما را به درک درستی از «انسان بودن» می رساند.«بوجک هورسمن» یک تقلید دقیق از زندگیست ، به همان اندازه تلخ ، ترسناک ،‌پیچیده و شیرین و دوست داشتنی و ساده می باشد.هسته ی عاطفی سریال شدیدا صادقانه و لمس کننده است همین اتفاق موجب شده شخصیت ها با وجود انیمشین بودنشان بسیار واقعی به نظر برسند.شخصیت های «بوجک هورسمن» همگی در پشت صحنه زندگیشان با یک ترومای بزرگ دست و پنجه نرم می کنند و مخاطب به دلیل آسیب پذیری کارکتر ها با آن ها به راحتی ارتباط برقرار میکند.این سریال فراتر ار مدیوم خود پا می گذارد و وارد عرصه ای می شود که فقط بزرگترین سریال های تلویزیونی توانسته اند در این منطقه خودنمایی کنند.مضامین بسیار جدی و سنگین و تاریکی مانند اعتیاد، مرگ ، معنای وجودی ، افسردگی ، اضطراب ، خیانت ، تنهایی ، طلاق و نژاد پرستی و ... وجود سریال را در بر میگیرد.اما شوخی های خنده دار و هوشمند تعادلی را بین درام و کمدی برقرار کرده است و اجازه نداده است مخاطب در این گودال تاریک فرو رود.یکی از بزرگترین موضوعاتی که سریال آن را کنکاش می کند سیاست ها و ساز و کار های پشت صحنه ی هالیوود که کاملا صریح و روشن آن را زیر تیغ انتقاد میبرد.هالیوودی که مانند دستگاهی بی رحم ، اختیار را از هنرمندانی که تحت سیطره اش قرار دارد سلب می کند و هر زمان که بخواهد میتواند آن ها را تبلیغ کند و یا زیر چرخ دنده های خود خرد کند.بعد از دیدن همه آثار فاخر تلویزیونی اعتراف میکنم که کارکتر بوجک هورسمن یکی از انسانی ترین شخصیت هاییست که من در تلویزیون دیده ام.کارکتری که آسیب های دروان کودکی اش باعث و بانی ِ تصمیمات بد او در اینده می شود و پیامد انتخاب های بد یک جهنمی در اطراف او می سازد که نزدیکان و عزیزانش هم در آن می سوزاند.«بوجک هورسمن» یک جلوه فلسفی و جامعه شناختی از وضعیت انسانِ مدرن است که هم به شما درس میدهد و هم می خنداند و هم شما را به گریه می اندازد.

سکانس پایانی برای کسانی هفت فصل با سریال همراه بوده ان و فراز و نشیب های عاطفیِ شخصیت ها رو لمس کرده ان خیلی احساسی و شگفت انگیز و تاثیرگذار بود.هر دو شخصیت داستان ما دیگه حرفی برای گفتن ندارن.همه کار ها رو انجام دادن و هیچ جایی برای رفتن نیست و فقط در سکوت همدیگه نشسته ان.لحظه ی اخر واقعا چشیدنیست و مزه ای تلخ و شیرین دارد.اون ها میدونن این میتونه اخرین دیدارشون باشه برای همین تو سکوت شب کنار یکدیگه اروم گرفتن و منتظر میمومن تا این احساس نابی که ایجاد شده ادامه پیدا میکنه.و سریال همینجا تموم میشه.بدون اینکه به یه نقطه ی دقیقی خاتمه پیدا کنه. این دقیقا نموده خود زندگیه ، چون تو واقعیت هیچ وقت زمان متوقف نمیشه و منتظر هیچکس و هیچ چیز نیست.سریال دقیقا توی یه نقطه غمگین یا شاد تموم نمیشه چون زندگی همینه.ما تو واقعیت هیچ موقع یه پایان خوشحال یا غم انگیز رو دریافت نمیکنیم چون زندگی خودمون رو ادامه میدیم هر چقدر که ناراحت و یا خوشحال باشیم.اخرین دیالوگ هایی که بین بوجک ودایان رد و بدل میشه اینو به ما میگه زندگی وحشتناکه.ما اصلا نمیدونیم در اینده چه پایانی در انتظارمونه ، ما خبر نداریم چه تجربیاتی کسب میکنیم و یا با چه ادمایی طرف میشیم.اره زندگی میتونه خیلی وحشتناک و ازار دهنده باشه و مثله یه ادمه عوضی باهامون رفتار کنه اما خودکشی راه اون نیست چون ارزش این رو داره حتی در بدترین زمان ها هم به زندگی ادامه بدی و مبارزه کنی.موزیک پایانی دقیقا خطاب به بینندگانـه و داره میگه که به مانند بوجک و دایان که حالا بالغ شدن و به مبارزه با زندگی ادامه میدن ما هم باید همین کار رو انجام بدیم و دیگه وقت خدافظیه.مرسی اقای باب واکسبرگ مرسی برای اینکه این شاهکارِ انسانی رو برای ما ساختی و ما رو با شخصیتی به نام بوجک اشنا کردی.