Mr Inbetween ►◄ ری شوئسمیت؛ قاتلی بی‌روح یا پدر و برادری دل‌سوز؟

[Raylan Givens]

شخصیت «ری شوئسمیت» در سال 2004 متولد شد؛ زمانی که اسکات رایان با پول خود وظیفۀ نویسندگی، کارگردانی و هنرپیشگی یک ماکیومنتری (مستندنما) با نام The Magician را بر عهده گرفت که داستان آن حول ماجراجویی‌های یک آدم‌کُش ملبورنی بود. این فیلم در طی 10 روز و با بودجۀ سه هزار دلاری ساخته شد و سپس رایان یک نسخۀ نیم‌ساعته از فیلم را برای نمایش در «جشنوارۀ فیلم سنت کیلدا» تدوین کرد. در آن‌جا بود که وی با نش اجرتون – کارگردان و بدل‌کار استرالیایی و برادر هنرپیشۀ معروف، جوئل اجرتون – آشنا شد. اجرتون که از این نسخۀ کوتاه‌شده خوش‌ـش آمده بود، از رایان خواست که یک نسخۀ کامل را در اختیارش قرار دهد، اما رایان گفت که تنها یک نسخه بیش‌تر از این فیلم موجود نیست. سپس همان نسخۀ اصلی فیلم را در اختیار اجرتون گذاشت و این‌دو به سراغ میشل بنت، تهیه‌کنندۀ فیلم Chopper رفتند تا به تدوین مجدد آن کمک کند و دستی بر سر و روی فیلم بکِشد. اجرتون از همان سال‌ها پِی‌گیر ساخت سریالی بر اساس این فیلم هم بود، اما مشکل این‌جا بود که رایان شرط ساخت سریال را این گذاشته بود که خودش نقش اصلی را عهده‌دار باشد و از آن‌جایی که هیچ شبکه‌ای حاضر نمی‌شد خطر کند و به نویسنده‌ای که تجربۀ بازیگری ندارد و عملاً بازیگر نیست، سریال خودش را بدهد، این موضوع هیچ‌وقت عملی نشد. البته تا این‌که طبق معمول FX استعداد را شناخت و فرصت را غنیمت شمرد. این شبکۀ هنردوست در سال 2018 دستور ساخت یک فصل 6 قسمتی را به رایان داد و بعد از پخش و بازخوردهای مثبت به این فصل، آن را برای فصل دومی 10 قسمته که بعدها به 11 قسمت افزایش یافت، تمدید کرد.

0

ری در تلاش است که بین دو زندگی شخصی و کاری خود تعادل برقرار کند. وی از طرفی از همسر خود طلاق گرفته و سعی دارد پدری مهربان و دل‌سوز برای دخترش بریتنی باشد و از برادر معلول خود بروس مراقبت کند و رابطۀ خود را با دوست‌دخترش اَلی حفظ کند، و از طرفی به همراه دوست صمیمی خود گری که گاهی به صورت خودمانی آن را «گس» یا «گز» هم خطاب می‌کند به عملیات‌های خلاف می‌پردازد و برای پوشش در کلاب شبانه‌ای به‌عنوان یک دربان برای یک خلافکار چرب‌زبان به نام فِردی کار می‌کند. وی که به همراه برادرش بروس در کودکی مورد بدرفتاری پدرش قرار گرفته به ارتش ملحق می‌شود تا عقده و خشم سرکوب‌شدۀ خود را با آدم‌کُشی خالی کند، اما زمانی که از خدمت در ارتش خارج می‌شود، این خشم همچنان باقی‌ست؛ در نتیجه تصمیم می‌گیرد آدم‌کُشی را به‌عنوان یک شغل استخدامی و در قالب کشتن و یا آسیب‌رساندن به اشخاص بدی که سزاوارش هستند ادامه دهد، اما هرچه می‌گذرد و هرچه بیش‌تر سعی می‌کند نسبت به آن بی‌احساس برخورد کند و به آن به چشم یک شغل نگاه کند، بیش‌تر به سمت تاریکی کشیده می‌شود...

0

مهم‌ترین ویژگی این سریال، واقعی‌بودن‌ـشه؛ هیچ‌چیز زوری به نظر نمی‌رسه؛ اگه بخواد خنده‌دار باشه، این خنده‌داری خیلی طبیعی اتفاق میوفته، و اگه بخواد جدی باشه، دیالوگ‌های شعاری نداره و به‌اصطلاح با کم‌ترین حرف، بیش‌ترین احساسات رو منتقل می‌کنه. شاید بهترین مثال برای این موضوع قسمت چهارم از فصل دوم باشه؛ یک دقیقه داری از خنده روده‌بُر می‌شی و یک دقیقۀ دیگه ان‌قدر تاریک و خفقان‌آوره که اصلاً یادت می‌ره تا چند دقیقۀ پیش داشتی می‌خندیدی. اگر این سریال رو نمی‌بینید و قصدی هم برای دیدن‌ـش ندارید، این تک‌قسمت رو حتماً ببینید. دیگر ویژگی این سریال، بازی‌های فوق‌العاده‌اش و طبیعی‌بودن روابطشه؛ حتی بریتنی کوچولو هم رابطه‌اش با ری خیلی طبیعی به نظر می‌رسه و انگار پدردختر واقعی هستن. البته از اون‌جایی که چیکا یاسومورا (بازیگر نقش بریتنی) دخترخوندۀ نش اجرتون‌ـه و این‌ها در واقعیت رابطۀ صمیمی و نزدیکی با هم دارن هم می‌تونه توجیه‌کنندۀ این قضیه باشه. هر 6 قسمت فصل اول و هر 11 قسمت فصل دوم رو خود اسکات رایان نوشته و نش اجرتون کارگردانی کرده. خود اجرتون هم در یکی از قسمت‌های فصل دوم در نقش برادر بی‌شعور اَلی به نقش‌آفرینی پرداخته :دال مورد آخر هم این‌که اسکات رایان با این‌که بازیگر نیست، جوری بازی می‌کنه که انگار چند دهه سابقۀ تئاتر داره :)) البته نه‌تنها بازیگر نیست، بلکه از بازیگری هم خوش‌ـش نمیاد. توی یکی از مصاحبه‌ها وقتی ازش پرسیدن پس چرا ان‌قدر خودت رو تحت فشار می‌ذاری، خیلی صادقانه جواب داده که زندگی خرج داره؛ یا باید این‌کارو بکنم، یا برم راننده‌تاکسی بشم؛ و همون‌قدر که از بازیگری خوش‌ـم نمیاد، از راننده‌تاکسی‌بودن بیش‌تر بدم میاد :دی

[86471181]

هومن یه ویژگی خفنی داره، از ایناست که یه جوری در مورد یه سریالی که با سلیقش جوره مینویسه که انگار یه غدای خیلی خوشمزه رو داره برات توصیف میکنه و با خودت میگی این غذا رو حتما باید سفارش بدم و امتحانش کنم .
با این پیش زمینه که این سریال پیشنهاد هومنه و محمدرضا هم این جوری داره ازش میگه، رفتم سمتش، به قول ژولی سریال تاپی نبود، یعنی از این جنس سریال ها نبود که اگه کسی بهم بگه چند تا سریال خوب بهم معرفی کن و این سریال جز پیشنهادای اولیه و حتی ثانویم باشه، واقعا سخته پیشنهاد دادنش به کسی که شناخت کاملی از سلیقه ی سریالیش نداری و توضیح بدی این رو به فلان دلایل بهت پیشنهاد میدم و با این نگاه ببینش!

سریال تقریبا داستانش اپیزودیکه، خیلی به هم ربط نداره، در همین حد بدونی که << یه شخصیتی هست به اسم ری که یه سری کار خلاف میکنه و از پس خودش برمیاد و خلاصه کارش درسته، که این ری از زنش جدا شده و یه دختر داره که بعضی موقع ها میاد پیشش، یکی دو تا رفیق فابریک بیشتر نداره، یه برادر معلول هم داره که ازش مراقبت میکنه و کلا از این آدم هاست که حواسش به اطرافیانش هست و مهمن براش و خط قرمز این آدم اینه که کاری رو بی جواب نذاره، یعنی خط قرمزش رد شه قطعا جبران میکنه، مگه اینکه طرف مقابلش زن باشه >> کفایت میکنه و میتونین هر قسمتی رو خواستین رندوم ببینین ولی طبیعتا اگه به ترتیب ببینین، شناخت بیشتر از شخصیت ری باعث میشه راحت تر با اپیزودها ارتباط بگیرین، و اینکه به قول محمدرضا مشکلات و کم و کسری های خودش رو داره، خیلی راحت میتونی اتفاق هایی که تو سریال رخ میده دست بذاری روشون و از توشون اشکال ایراد در بیاری تا دلت بخواد!

اما چیزی که تو این سریال تا حدی برام جذاب بود یکی این بخش از صحبت های هومنه:

دیالوگ‌های شعاری نداره و به‌اصطلاح با کم‌ترین حرف، بیش‌ترین احساسات رو منتقل می‌کنه

و موضوع دیگه اینکه مجددا به قول هومن بازی فوق العاده ی بازیگراش بود و یه سری سکانس ها و دیالوگ ها داشت که از ذهنم پاک نمیشه و خیلی خوب دراومده بودن، به نظرم این 3 تا سکانسی که این پایین میگم به ترتیب بهترین سکانس های این سریال بودن:

1- سکانس بین برادر ری با خودش:

یه سکانسی داره بین برادر ری و خودش یه دیالوگی ردو بدل میشه، واسه اینکه اسپویل نشه من فقط دیالوگ رو میگم، برادر ری برمیگرده یه هم چین چیزی بهش میگه:
" تنفر مثل زهر میمونه، خودت میخوریش ولی انتظار داری حال بقیه بد شه "
خیلی سم و عالی بود این دیالوگ، از اون حرفها بود که با خودت میگی شت چرا من تا حالا از این زاویه ندیدمش، چرا این توصیف به ذهن خودم نرسیده بود تا حالا.

2- سکانس بین پدر ری و خودش:

تو خونه سالمندان ملاقاتشون با هم و ری اکشنی که " ری" نشون میده بعد صحبت های پدرش رو خیلی دوست داشتم، هر توضیح اضافه ای در مورد این سکانس بدم به نظرم این سکانس رو تباه کردم باید دیده شه و البته از اون سکانس هاست که باید با شخصیت ری آشنا شده باشی و یه سری چیز میز دیگه تا باهاش ارتباط بگیری، من رو یه جورایی یاد فیلم " Warrior" انداخت، سکانس های بین تام هاردی و پدرش!

3- این رو تو اسپویلر میذارم، البته خیلی هم مهم نیست ولی بالاخره یه اتفاقیه تو سریال که شاید واسه یه عده اسپویل محسوب شه، به نظرم اسپویل بی خطره ولی اگه خیلی حساسین نسبت به اسپویل نبینین!

مشاهده محتوا اسپویلر

سکانس هایی که بعد از اینکه دوست دخترش نمیخواد باهاش باشه و جدا میشن رخ میده ، مثل دور ریختن عکس ها و از بین بردن یادگاری هایی که براش یه سری خاطرات رو تداعی میکنه

البته یه سکانس دیگه هم هست اون رو هر جور بخوام بگم و توصیف کنم مجبورم برینم تو یه اپیزود از سریال :D در نتیجه در همین حد از من داشته باشین یه سکانس خوب دیگه هم از این سریال تو ذهنم نقش بسته!

کیفیت زیرنویس هومن هم که مثل همیشه عالی بود، خسته نباشی مرد هم بابت زیرنویس هم بابت معرفی این سریال

[FARID_S]

دوستان این سریال هم در نوع خودش معرکه است ( سریالی مثل این تا کنون ندیده بودم ) توصیه می کنم ببینید. این سریال اگر زیرنویس معرکه آقای هومن صمدی را نداشت برای من زبان ندان قابل فهم نبود.